Ακολουθήστε μας

ΗΠΑ

Το νέο δόγμα Μπάιντεν για την Κίνα

Δημοσιεύτηκε

στις

Οι αισιόδοξοι πίστευαν εδώ και καιρό ότι η ένταξη της Κίνας στην παγκόσμια οικονομία θα την έκανε «υπεύθυνο διεθνή παίκτη» και θα επέφερε πολιτικές μεταρρυθμίσεις. O Πρόεδρος Τραμπ θεωρούσε τον ισχυρισμό αυτό αδύναμο. Τώρα, όμως, ο Μπάιντεν μετατρέπει τη θεωρία αυτή σε δόγμα που θέλει την Αμερική να εναντιώνεται στην Κίνα, μία διαμάχη μεταξύ αντίπαλων πολιτικών συστημάτων από την οποία θα υπάρξει ένας μόνο νικητής.  O Τραμπ και ο Μπάιντεν «οργάνωσαν» το πιο δραματικό διάλειμμα της εξωτερικής πολιτικής της Αμερικής τα τελευταία 50 χρόνια από τότε που ο Νίξον επισκέφθηκε την Κίνα.

Ο Μπάιντεν και η ομάδα του βασίζουν το δόγμα τους στην πεποίθηση ότι η Κίνα «δεν ενδιαφέρεται για συνύπαρξη αλλά για κυριαρχία». Η αμερικανική πολιτική πρέπει να μετριάσει τις φιλοδοξίες της Κίνας. Θα συνεργαστεί με την Κίνα σε τομείς κοινού συμφέροντος, όπως η κλιματική αλλαγή, αλλά θα αντιταχθεί στις φιλοδοξίες της σε άλλους τομείς. Αυτό συνεπάγεται ότι θα αυξήσει την ισχύ της και θα συνεργαστεί με όσους συμμάχους της αυξήσουν την οικονομική, τεχνολογική, διπλωματική, στρατιωτική και ηθική επιρροή της.

Το νέο δόγμα του Μπάιντεν έχει λογική. Το αισιόδοξο σενάριο ένταξης της Κίνας στην παγκόσμια οικονομία κατέρρευσε υπό την απειλή της αύξησης της κινεζικής ισχύος. Υπό την ηγεσία του Σι Τζινπίνγκ, η Κίνα έχει τοποθετήσει πλοία στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας, έχει επιβάλει δικό της κόμμα στο Χονγκ Κονγκ, απείλησε την Ταϊβάν, ήρθε σε διένεξη με την Ινδία και προσπάθησε να υπονομεύσει τις δυτικές αξίες στους διεθνείς φορείς. Όλα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα πολλές χώρες να αρχίσουν να ανησυχούν για τη διπλωματία «πολεμιστή λύκου» της Κίνας.

Ωστόσο, το δόγμα του Μπάιντεν μπορεί να καταστεί αναποτελεσματικό, καθώς υπάρχει το ενδεχόμενο να μην λειτουργήσει. Σημαντικό πρόβλημα αποτελεί ο τρόπος που ο Μπάιντεν ορίζει την απειλή. Με την πολιτική που ακολουθεί η Ουάσινγκτον να θεωρείται προβληματική, ο Μπάιντεν πρέπει να κάνει τον λαό του να αναβιώσει το πνεύμα που επικρατούσε στην επίθεση στο Περλ Χάρμπορ για να δημιουργήσει και πάλι ένα αίσθημα εθνικού σκοπού. Μία τέτοια προσέγγιση, όμως, είναι λάθος. Αληθεύει το ότι οι Ρεπουμπλικανοί σπεύδουν να ασκήσουν κριτική σε οτιδήποτε θωρείται ήπια πολιτική απέναντι στην Κίνα ( παρόλο που ακόμη και όταν λένε ότι οι προεδρικές εκλογές ήταν στημένες, βοηθάνε  τους Κινέζους προπαγανδιστές). Ωστόσο, οι Ρεπουμπλικανοί δεν πρόκειται να υποστηρίξουν τους στόχους του Μπάιντεν και αυτό γιατί αυτοί έχουν ως κύριο άξονα την Κίνα.

Ακόμη χειρότερα, όσο περισσότερο ο Μπάιντεν ακολουθεί σκληρή ρητορική για να κινητοποιήσει τους Αμερικανούς, τόσο δυσκολότερο γίνεται να κινητοποιήσει τους συμμάχους του και τις μεγάλες αναδυόμενες δυνάμεις, όπως η Ινδία και η Ινδονησία. Με το να πλαισιώνει τη σχέση Κίνας- Αμερικής ως παιχνίδι μηδενικού αποτελέσματος, την παρουσιάζει ως ένα μανιχαϊκό αγώνα μεταξύ δημοκρατίας και απολυταρχίας, παρά ως μία προσπάθεια συνύπαρξης. Δυστυχώς, όμως, στην προσέγγισή του αυτή δεν έχει λάβει υπόψη του τα όσα θα χάσουν οι δυνητικοί του σύμμαχοι εάν γυρίσουν την πλάτη τους στην Κίνα.

Μέσω των οικονομικών μέτρων, η Κίνα θα μετατραπεί σε κυρίαρχη δύναμη, οτιδήποτε κι αν κάνει η Αμερική. Θα γίνει η μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου, ενώ είναι ήδη ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος σχεδόν των διπλάσιων χωρών από την Αμερική. Η Γερμανία, η «υπερδύναμη» της Ευρώπης, έχει ως σκοπό να διατηρήσει τις εμπορικές της σχέσεις με την Κίνα, ακόμη κι εάν οι πολιτικές τους σχέσεις χειροτερεύσουν. Στη νοτιοανατολική Ασία, πολλές χώρες στρέφονται στην Αμερική για να εξασφαλίσουν την ασφάλειά τους και στην Κίνα για την ευημερία τους, ενώ, πολλές χώρες, εάν αναγκάζονταν να επιλέξουν μεταξύ των υπερδυνάμεων, θα επέλεγαν την Κίνα.

Έτσι, ο Μπάιντεν, αντί να επιβληθεί στις υπόλοιπες χώρες, θα πρέπει να τις «κερδίσει». Η καλύτερη ευκαιρία για να το καταφέρει αυτό είναι να αποδείξει ότι η Αμερική μπορεί να τα πάει τέλεια στο εσωτερικό της και να μετατραπεί σε ηγέτη μίας επιτυχημένης και ανοιχτής παγκόσμιας οικονομίας.

Στο σημείο αυτό, o Μπαίντεν χάνει στις λεπτομέρειες. Αντί να επενδύσει στις δυνάμεις της Αμερικής, ώστε να ενισχύσει τον ηγετικό της ρόλο σε διεθνές επίπεδο, χρησιμοποιεί την απειλή της Κίνας για να εξυπηρετήσει εσωτερικά ζητήματα. Το δόγμα του αφορά, κυρίως, ζητήματα βιομηχανικής πολιτικής, κρατικής παρέμβασης, προγραμματισμού και ελέγχων.

Για να δείτε τι θα μπορούσε να συνεπάγεται αυτό, ανατρέξτε στη διοικητική έκθεση, η οποία δημοσιεύθηκε τον προηγούμενο μήνα και αφορά τέσσερις κρίσιμες εφοδιαστικές αλυσίδες- ημιαγωγούς, συσσωρευτές, σπάνιες γαίες και ζωτικές φαρμακευτικές ουσίες. Η έκθεση δεν αφορά μόνο την υπόθεση εθνικής ασφάλειας για κυβερνητική παρέμβαση σε αυτούς τους κλάδους, αλλά, περιλαμβάνει, επίσης, την εκπροσώπηση των συνδικάτων, την κοινωνική δικαιοσύνη και πολλά άλλα ζητήματα. Αναμένουμε περισσότερες τέτοιες εκθέσεις. Εάν εκλάβουμε την έκθεση αυτή ως οδηγό, ο Μπάιντεν θα προτείνει τη χρήση επιδοτήσεων και κανονισμών, ώστε να διασφαλίσει ότι οι θέσεις εργασίας και η παραγωγή θα παραμείνουν εντός των συνόρων της Αμερικής.

Το σχέδιο αυτό του Μπάιντεν έχει και ανταλλάγματα. Η επίθεσή του στην Κίνα επικεντρώνεται στην εκμετάλλευση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ειδικά των Ουιγούρων, οι οποίοι υπόκεινται σε περιορισμούς και καταναγκαστική εργασία στη Σινζιάνγκ. Κεντρικό στοιχείο στην πολιτική που ακολουθεί για την κλιματική αλλαγή είναι η στροφή στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Αυτά τα δύο συνδέονται μεταξύ τους, καθώς η Σινζιάγκ αποτελεί πηγή του 45% της σιλικόνης που χρησιμοποιείται για την παραγωγή ηλιακής ενέργειας. Βασικό πρόβλημα, ωστόσο, είναι ο ήπιος προστατευτισμός του δόγματος της Κίνας, που είναι περισσότερο πιθανό να βαρύνει την οικονομία παρά να την υπερφορτίσει. Το νέο πρόγραμμα της Αμερικής αποσκοπεί στο να αποδείξει ότι η χώρα έχει πολλά πλεονέκτημα έναντι της Κίνας. Ακόμη, το πρόγραμμα αυτό καθιστά σαφές το ότι επιτρέπει αυτό το είδος ανταγωνισμού που δίνει τη δυναντότητα σε ιδιωτικές εταιρείες, όπως η SpaceX και η Blue Origin, να διαπρέψουν.

Ένα τρίτο πρόβλημα είναι ότι το δόγμα του Μπάιντεν θα κάνει τους συμμάχους των ΗΠΑ ακόμη πιο επιφυλακτικούς. Εάν ο σκοπός για τον οποίο ο Μπάιντεν κόβει κάθε δεσμό με την Κίνα είναι η δημιουργία ενώσεων εργαζομένων στην Αμερική, οι σύμμαχοι θα αρχίσουν να αναρωτιούνται τι προβλέπεται και για εκείνους στο πρόγραμμα αυτό.

Το σχέδιο του Μπάιντεν αποτελεί μία χαμένη ευκαιρία. Εάν η Αμερική θέλει να σταματήσει την προσπάθεια της Κίνας να αναδομήσει την παγκόσμια τάξη, θα πρέπει να υπερασπιστεί αυτό το είδος παγκοσμιοποίησης που πάντα υποστήριζε, με το εμπόριο και το πολυμερές σύστημα να βρίσκονται στο επίκεντρο της προσέγγισης αυτής, ενώ, παράλληλα, η Αμερική θα διατηρεί μία ανοιχτή στάση και θα επιτρέπει την ελευθερία στις ιδέες, ώστε να αποκτήσει πλεονέκτημα στην καινοτομία.

Εάν η Αμερική ήθελε πράγματι να αντιμετωπίσει την Κίνα στην Ασία, θα υπέγραφε την Πανασιατική Εμπορική Συμφωνία και θα αποχωρούσε από αυτή το 2016. Αυτό τώρα είναι εξαιρετικά απίθανο, αλλά θα μπορούσε να προσπαθήσει να βρει νέες συμφωνίες για το περιβάλλον και το ψηφιακό εμπόριο. Θα μπορούσε, επίσης, να επενδύσει χρήματα και να ασκήσει επιρροή στη δυτική τάξη πραγμάτων για θέματα όπως οι εμβολιασμοί για μελλοντικές πανδημίες, τα ψηφιακά συστήματα πληρωμής, η κυβερνοασφάλεια, όπως θα μπορούσε να φτιάξει και ένα σύστημα υποδομής αντάξιο της πρωτοβουλίας «Μια ζώνη ένας δρόμος» (Belt and Road Initiative/BRI) της Κίνας.  Αντί να αντιγράφει τον τεχνο-εθνικισμό της Κίνας, μία πιο «δυνατή» Αμερική θα έπρεπε να επικεντρωθεί σε αυτά που τόσα χρόνια καθιστούσαν τη Δύση ισχυρή.

© 2021 The Economist Newspaper Limited. All rights reserved. Άρθρο από τον Economist το οποίο μεταφράστηκε και δημοσιεύθηκε με επίσημη άδεια από τον Οικονομικό Ταχυδρόμο. Το πρωτότυπο άρθρο βρίσκεται στο www.economist.com

Συνέχεια ανάγνωσης

Video

Ισραήλ: Αν χτυπήσει πυρηνικά, αρχίζει η καταστροφή

Ο Σάββας Καλεντερίδης στην εκπομπή της Κυριακής 6 Οκτωβρίου

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Θέματα Εκπομπής 5ης Οκτωβρίου 2024
1. Γεραπετρίτης: Θα κάνω αυτό που πρέπει στο Αιγαίο και ας χαρακτηριστώ μειοδότης
2. Ελλάδα-υδρογονάνθακες: Ποιος κρύβεται πίσω από την παρακώλυση των γεωτρήσεων; 13:00
3. Κύπρος: Η τριμερής αποφασίστηκε από Αθήνα και Άγκυρα, ερήμην της Λευκωσίας 21:50
4. Τουρκία: Κέρδισε διαγωνισμό στη Ρουμανία για πώληση τεθωρακισμένων οχημάτων αξίας ενός δισεκατομμυρίου δολαρίων 27:00
5. Ισραήλ: Άρχισε η αντίστροφη μέτρηση της επίθεσης – Θα αντεπιτεθούμε λέει το Ιράν 33:15
6. ΗΠΑ: Ο Τραμπ γύρισε στον τόπο του εις βάρος του εγκλήματος στην Πενσυλβάνια 59:00
7. Ρωσία-Ουκρανία: Μοντέλο Δυτικής-Ανατολικής Γερμανίας προκρίνουν Δυτικοί κιαι Ουκρανοί αξιωματούχοι 01:01:50

Συνέχεια ανάγνωσης

ΗΠΑ

Μάικλ Ρούμπιν στο Middle East Forum: Σε παρακμή τα κοιτάσματα πετρελαίου του Ιράν

Τυφλοί οι Αμερικανοί! Δεν βλέπουν τα τρωτά σημεία του Ιράν. Πιστεύουν ότι η Ισλαμική Δημοκρατία είναι πολύ ισχυρότερη βιομηχανικά και στρατιωτικά από ό,τι είναι.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Το Ιράν πρέπει να εισάγει διυλισμένη βενζίνη, όχι μόνο για να τροφοδοτεί μηχανοκίνητα οχήματα, αλλά και για να διοχετεύει στα κοιτάσματα για την εξόρυξη πετρελαίου.

Γράφει ο Μάικλ Ρούμπιν*, Middle East Forum

Τα κοιτάσματα πετρελαίου του Ιράν είναι τα παλαιότερα στη Μέση Ανατολή. Το 1901, ο Αυστραλός William Knox D’Arcy κέρδισε μια παραχώρηση για αυτό που μέσα σε μια δεκαετία θα γινόταν η Anglo-Persian Oil Company. Καθώς η Περσία άλλαξε το όνομά της σε Ιράν το 1935, το ίδιο έκανε και η εταιρεία, πρώτα σε Αγγλο-Ιρανική Εταιρεία Πετρελαίου και στη συνέχεια, καθώς μεγάλωνε πέρα ​​από το Ιράν, μετονομάστηκε σε British Petroleum.

Το κρατικό μυστικό

Η παραγωγή κορυφώθηκε τη δεκαετία του 1970. Μετά την Ισλαμική Επανάσταση υπήρξε πολιτικό χάος και ακολούθησαν δεκαετίες κακοδιαχείρισης στα… χωράφια του Ιράν. Η παραγωγή ορισμένων χωραφιών μειώνεται τώρα κατά 8 έως 12 τοις εκατό ετησίως. Το Ιράν πρέπει να εισάγει διυλισμένη βενζίνη, όχι μόνο για να τροφοδοτεί μηχανοκίνητα οχήματα, αλλά και για να διοχετεύει στα κοιτάσματα για την εξόρυξη πετρελαίου. Η εξάρτηση του Ιράν από την εισαγόμενη βενζίνη είναι ένας σημαντικός λόγος για τον οποίο οι απειλές του να κλείσει τα στενά του Ορμούζ είναι υπερβολικές. Όχι μόνο δεν μπορούν στρατιωτικά, αλλά οποιοδήποτε κλείσιμο θα έβλαπτε δυσανάλογα το Ιράν επειδή η Κίνα και άλλοι πελάτες θα μπορούσαν εύκολα να αγοράσουν πετρέλαιο από άλλες αγορές.

Η Κίνα μπορεί σύντομα να χρειαστεί να το κάνει ούτως ή άλλως. Μόλις πριν από δύο χρόνια, η Ισλαμική Δημοκρατία ανακοίνωσε τη δημιουργία ενός νέου αρχηγείου ανάπτυξης για τις νανο- και μικρο-τεχνολογίες, περισσότερο γνωστό ως Συμβούλιο Καινοτομίας Νανο-Τεχνολογίας του Ιράν. Ενώ η Εθνική Εταιρεία Πετρελαίου του Ιράν αντιμετωπίζει τα αληθινά στατιστικά στοιχεία για τα κοιτάσματα πετρελαίου του Ιράν ως κρατικό μυστικό, αυτό το σημείωμα προφανώς δεν έφτασε στους επιστήμονες και τους μηχανικούς στο κέντρο. Καμαρώνοντας για την παραγωγή νανοκαταλυτών που βοηθούν στη διάσπαση του αργού και στην αύξηση της απόδοσης σε πιο πολύτιμα παραπροϊόντα, ο νέος οργανισμός ανέφερε ότι ο νανοκαταλύτης του μπορεί να βοηθήσει το Ιράν να σταματήσει τις σπείρες θανάτου στα χωράφια του. Σήμερα, το Ιράν παράγει ελαφρώς πάνω από 3 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα, αλλά ελπίζει ότι θα διπλασιαστεί σχεδόν στα 5,8 εκατομμύρια βαρέλια μέσα σε πέντε χρόνια.

Προς το παρόν, για την επίτευξη αυτού του αριθμού, λέει το κέντρο νανοτεχνολογίας, θα απαιτούσε τη γεώτρηση 2.000 νέων γεωτρήσεων. Αναφέρει επίσης ότι κάθε νέο πηγάδι χρειάζεται 200 ​​ημέρες για να σκάψει και να τεθεί σε λειτουργία. «Δεν υπάρχει άλλη επιλογή από την αύξηση της εξόρυξης από λειτουργικά πηγάδια, η οποία απαιτεί τη χρήση προηγμένων τεχνολογιών όπως η νανοτεχνολογία», ανακοίνωσε το κέντρο, προσθέτοντας, «Οι κυρώσεις που επιβλήθηκαν στη χώρα και, κατά συνέπεια, η έλλειψη προμήθειας καταλυτών που απαιτούνται από διυλιστήρια και πετροχημικά από το εξωτερικό, προκάλεσε επίσης την ιεράρχηση της στήριξης» για νέους καταλύτες.

Τυφλοί οι Αμερικανοί μπροστά στα τρωτά σημεία του ιρανικού καθεστώτος

Αυξάνονται τώρα οι εικασίες ότι, στον απόηχο της πρόσφατης επίθεσης βαλλιστικών πυραύλων του Ιράν στο Ισραήλ, οι ισραηλινές αμυντικές δυνάμεις θα αντεπιτεθούν. Καθώς η βιομηχανία πετρελαίου του Ιράν τροφοδοτεί την οικονομία του, η στόχευση της βιομηχανίας φαίνεται πιθανή. Ορισμένα σημεία πνιγμού (choke points) είναι προφανή. Το Ιράν εξάγει το 90 τοις εκατό του πετρελαίου του μέσω ενός μόνο σημείου: του πετρελαϊκού τερματικού σταθμού Kharg . Ωστόσο, με τόσα πολλά πεδία σε παρακμή, η ικανότητα του Ιράν να παράγει ή να εισάγει νανοκαταλύτες μπορεί να είναι μια δεύτερη επιλογή, όπως και η βιομηχανική ζώνη Asaluyeh όπου συγκεντρώνονται τόσο μεγάλο μέρος των βιομηχανιών πετρελαίου και πετροχημικών του Ιράν.

Σε όλες τις κυβερνήσεις των ΗΠΑ, υπάρχει ένα παράξενο φαινόμενο: Αμερικανοί αξιωματούχοι παραμένουν τυφλοί ή αρνούνται να εκμεταλλευτούν τα τρωτά σημεία του ιρανικού καθεστώτος και αντ’ αυτού αρπάξουν την ήττα από τα σαγόνια της νίκης πλημμυρίζοντας το Σώμα των Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης με μετρητά. Αυτή η δυναμική έχει φέρει τη Μέση Ανατολή στα πρόθυρα πολέμου και την Ισλαμική Δημοκρατία στα πρόθυρα της έκρηξης πυρηνικών όπλων. Ένας από τους λόγους για τους οποίους η Δύση παραχωρεί συνεχώς στην Τεχεράνη είναι, όπως κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου με τη Σοβιετική Ένωση, η Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ πιστεύουν ότι η Ισλαμική Δημοκρατία είναι πολύ ισχυρότερη βιομηχανικά και στρατιωτικά από ότι είναι. Οι αχίλλειες φτέρνες υπάρχουν. Το μόνο ερώτημα είναι ποιος θα αναλάβει τον ρόλο του Τρώα Πρίγκιπα Πάρη και θα ρίξει το μοιραίο βέλος.

Το άρθρο του Μάικλ Ρούμπιν στο Middle East Forum

 

*Ο Μάικλ Ρούμπιν είναι ανώτερος συνεργάτης στο American Enterprise Institute, όπου ειδικεύεται σε χώρες της Μέσης Ανατολής, ιδιαίτερα στο Ιράν και την Τουρκία. Η καριέρα του περιλαμβάνει χρόνο ως αξιωματούχος του Πενταγώνου, με εμπειρίες πεδίου στο Ιράν, την Υεμένη και το Ιράκ, καθώς και διαπραγματεύσεις με τους Ταλιμπάν πριν από την 11η Σεπτεμβρίου. Ο κ. Ρούμπιν έχει επίσης συνεισφέρει στη στρατιωτική εκπαίδευση, διδάσκοντας μονάδες Πολεμικού Ναυτικού και Πεζοναυτών των ΗΠΑ σχετικά με τις περιφερειακές συγκρούσεις και την τρομοκρατία. Το επιστημονικό του έργο περιλαμβάνει πολλές βασικές εκδόσεις, όπως το «Dancing with the Devil» και το «Eternal Iran». Ο Ρούμπιν απέκτησε το διδακτορικό του και μεταπτυχιακό στην ιστορία και πτυχίο βιολογίας από το Πανεπιστήμιο Yale.

 

 

Συνέχεια ανάγνωσης

ΗΠΑ

Πως επηρεάζουν οι εξελίξεις της ευρύτερης περιοχής την Ελλάδα;

Τα εννιά σημεία που δείχνουν πως επηρεάζουν την Ελλάδα οι εξελίξεις στην περιοχή.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Τα εννιά σημεία που δείχνουν πως επηρεάζουν την Ελλάδα οι εξελίξεις στην περιοχή.

Γράφει ο Παντελής Σαββίδης

1.-Η θέση αρχής που διαμορφώνει τις παρακάτω απόψεις είναι, κατ αρχάς, ανθρωπιστική.

2.- Η δεύτερη θέση είναι το συμφέρον της χώρας μας. Κυρίως η επιβίωσή της που απειλείται. Η γεωπολιτική, δηλαδή, της περιοχής. Ακόμη και όταν επιδιώκουμε μια Ομοσπονδιακή Ευρώπη δεν το κάνουμε ιδεοληπτικά. Αναζητούμε το πλαίσιο που θα μπορούσε να μειώσει την απειλή αφανισμού μας. Δεν παραβλέπονται ούτε οι ιστορικές αμαρτίες της ούτε η επιθετικότητά της. Αλλά με κάποιους που ταιριάζουμε περισσότερο πρέπει να συμβιώσουμε.

Με αυτά ως δεδομένα ιδού μια μικρή ανάλυση των δύο πολέμων.

ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ

3.-Στο παλαιστινιακό η θέση μου είναι δύο κράτη στα σύνορα του 67. Δεν είμαι, δηλαδή, ούτε κατά της ύπαρξης του Ισραήλ, ούτε υπερ της εξάλειψης των παλαιστινίων.
Παρά τις συνομιλίες που διεξήχθησαν δεν πίστεψα ποτέ πως είτε η μια πλευρά είτε η άλλη ήθελε πραγματικά λύση δύο κρατών.
Η λύση αυτή τωρα εξέλειπε. Το Ισραήλ φαίνεται να κέρδισε την τελευταία αντιπαράθεση αλλά είναι και αιχμάλωτο της νίκης του. Τι θα κάνει με τους Παλαιστίνιους; Όσους και να σκοτώσει, όποια εθνοκάθαρση ή γενοκτονία και να πραγματοποιήσει, δεν θα μπορέσει να τους εξαφανίσει όλους. Αυτό δείχνει η ιστορία των εθνοκαθάρσεων.
Πιστεύω πως η θέση του ήταν ένα ενιαίο κράτος στο οποίο με κάποια μορφή θα συνυπήρχαν και οι παλαιστίνιοι. Σήμερα θα προβληματίζεται και το ίδιο το Ισραήλ αν μια τέτοια λύση είναι βιώσιμη. Έχει προκαλέσει τέτοια τραγωδία στο εσωτερικό τους που δύσκολα θα βρει και μορφή συνύπαρξης και αξιόπιστη και ικανή διοίκηση των παλαιστινίων.

3.-Η ενέργεια της Χαμάς την 7η Οκτωβρίου δεν ήταν, απλώς, αδικαιολόγητη. Ήταν απάνθρωπη, καταστροφική και τρομοκρατική. Τρομοκρατία είναι κάθε ενέργεια που καταφέρεται κατά των πολιτών. Η αντίδραση του Ισραήλ ως ένα σημείο ήταν δικαιολογημένη. Το Ισραήλ ξεπέρασε εκείνο τη σημείο κατά πολύ και σήμερα έχει προκαλέσει τον θάνατο περίπου 50.000 ανθρώπων. Πρόκειται για πολιτική εθνοκάθαρσης. Το Ισραήλ είναι κατηγορούμενο στο Διεθνές Δικαστήριο για γενοκτονία. Και το ίδιο ως χώρα και η ηγεσία του δεν θα αποφύγουν το κατηγορητήριο μετά τον πόλεμο, ανεξαρτήτως εκβάσεως.
Είμαι αντίθετος στην πολιτική αυτή του Ισραήλ. Πολλοί απο την ελληνική κοινή γνώμη δικαιολογούν τις ενέργειές του παρόλο που αντιτίθενται σε αυτήν την πολιτική του επιφανείς Εβραίοι και στο Ισραήλ και ανα τον κόσμο. Βασιλικότεροι του βασιλέως, δηλαδή;

4.-Η γεωπολιτική διάσταση γίνεται περίπλοκη. Το Ισραήλ αυτήν την στιγμή φαίνεται να εξόντωσε τους αντιάλους του (Χαμάς, Χεζμπολάχ) και εκμηδένισε το γεωπολιτικό εκτόπισμα του Ιράν. Η γεωπολιτική έκλειψη του Ιράν δημιουργεί κενό στη γεωπολιτική ισορροπία της περιοχής. Το Ιράν ήταν ο μόνος πόλος που είχε εξ ορισμού γεωπολιτικές αντιθέσεις με την Τουρκία και μπορούσε να τις διεκδικήσει. Το Ισραήλ φαίνεται, επίσης, ότι μπορεί να προβάλλει ενεργά σκληρή ισχύ που το καθιστά περιφερειακή δύναμη αλλά την ισχύ του, λόγω μειωμένου, αριθμητικά, ανθρώπινου δυναμικού την κρατά για τον εαυτό του. Για την περίπτωση που διακινδυνεύσει. Με την αποδυνάμωση του Ιράν και με την στάση του Ισραήλ όπως περιγράφηκε παραπάνω η Τουρκία εμφανίζεται ως η μόνη περιφερειακή δύναμη. Η εξέλιξη αυτή είναι πολύ αρνητική για την Ελλάδα δεδομένου ότι ο μόνος κίνδυνος εναντίον της ακεραιότητας και των συμφερόντων της προέρχεται απο την Τουρκία.

5.-Το Ισραήλ θα συνεχίσει την αντιπαράθεση με το Ιράν αλλά όχι και με την Τουρκία. Οι δεσμοί Τουρκίας -Εβραίων είναι παλαιοί και στέρεοι. Δεν χαλούν για συγκυριακούς λόγους του Ερντογάν. Ο Νετανιάχου παρουσίασε στον ΟΗΕ δύο χάρτες. Τις χώρες της κόλασης και τις χώρες του καλού. Δεν περιέλαβε σε κανέναν απο τους δύο την Τουρκία. Αφήνει περιθώρια συνεννόησης. Αν λάβει κανείς υόψη του την δουλική στάση της Ουάσιγκτον απέναντι στην Αγκυρα, το Ισραήλ μετά τον πόλεμο θα επιδιώξει αποκατάσταση των σχέσεών του με την Τουρκία.

6.-Παρά την γεωπολιτική απομείωση του Ιράν η περιοχή δεν θα ηρεμήσει. Ένοπλα κινήματα θα συνεχίσουν να προβαίνουν σε τρομοκρατικές ενέργειες διότι δεν μπορούν να αντιπαρατεθούν απευθείας με τις κρατικές δυνάμεις. Αυτή θα είναι μια συνεχής αιμοραγία για το Ισραήλ. Μια συνεχής, καθημερινή, αγωνία με σημαντικές επιπτώσεις.

7.-Οι ΗΠΑ μετά τους δύο εν εξελίξει πολέμους θα αποχωρήσουν απο την περιοχή. Θα αφήσουν πληρεξουσίους. Θα συνδιαμορφώσουν ΗΠΑ και Ισραήλ ένα νέο περιβάλλον στην περιοχή; Μια νέα ισορροπία; Ευνοϊκή για το Ισραήλ θα ήταν η δημιουργία ενός κουρδικού κράτους. Με τους Κούρδους οι σχέσεις τους δεν είναι, απλώς, καλές. Βοηθιούνται στους μεσανατολικούς πολέμους και αναταραχές. Τι θα γίνει στην περίπτωση αυτή αν αντιδράσει-που θα αντιδράσει- η Τουρκία;

ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΚΥΠΡΟΣ

8.-Σε αυτό το πλαίσιο η Ελλάδα και η Κύπρος θα μπορούσαν αν είχαν-που δεν έχουν εδώ και μια τριακονταετία- πολιτική ηγεσία να αποκτήσουν γεωπολιτικό βάρος και να επηρεάσουν την πλάστιγγα. Αυτήν την στιγμή κανείς δεν υπολογίζει σε τίποτα την Αθήνα. Η Ελλάδα είναι ένα σύνολο που, απλώς, καταναλώνει τον χρόνο. Είναι παρατηρητής των εξελίξεων και περιμένει παθητικά τις συνέπειες που θα υποστεί.

Αντιπολίτευση δεν έχει, ανθρώπινο δυναμικό που να φιλοδοξεί να διοικήσει την χώρα, επίσης, δεν έχει και ο πρωθυπουργός της έχει την αρχή πως το παγκόσμιο συμφέρον είναι σημαντικότερο απο το τοπικό [εθνικό], ενδιαφέρεται για την παγκόσμια διακυβέρνηση και εκφράζει την ικανοποίησή του που η ελληνική κοινωνία μεταβάλλεται σε πολυπολιτισμική.

Με τις θέσεις αυτές η πλειοψηφία της κοινωνίας διαφωνεί αλλά ο πρωθυπουργός και το κόμμα του απολαμβάνουν της εμπιστοσύνης, έστω και της σχετικής πλειοψηφίας.

Η χώρα δεν διαθέτει σοβαρή αστική τάξη, ούτε πνευματική. Και οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ στριμώχνονται ποιος θα πάρει την μεγαλύτερη μερίδα από τον κρατικό κορβανά.

Η χώρα, μέλος του σκληρού πυρήνα της ΕΕ από τις αρχές του 80, είναι σε όλα πίσω. Λειτουργεί με τη λογική της αρχαίας πόλης κράτους με τις αποικίες της, [έχει καταντήσει αθηναϊκή αποικία], η ηγεσία της ενδιαφέρεται μόνο πως θα μοιράσει τα ιμάτιά της και η ελεύθερη πτώση επιταχύνεται. Ελλάδα που να λαμβάνεται υπόψη δεν υπάρχει.

Κάνει θελήματα μήπως και πάρει το φιλοδώρημά της. Το υπουργείο εξωτερικών ανύπαρκτο από όλες τις απόψεις και για το υπουργείο άμυνας ας μιλήσουν αρμοδιότεροι. Όσοι πέρασαν από υψηλές θέσεις του έχουν ευθύνες σε μια ενδεχόμενη τραγωδία [που δεν είναι εκτός ορίζοντα].

Στο ΥΠΕΞ ένας ικανός ακαδημαϊκός αλλά απαράδεκτος υπουργός διαμορφώνει τις προϋποθέσεις ελληνικών υποχωρήσεων με διατυπώσεις και μεθοδεύσεις που δεν θα γίνουν αντιληπτές απο την κοινή γνώμη και ο πρωθυπουργός ετοιμάζεται για συνομιλίες για το Αιγαίο. Ο τούρκος πρόεδρος δήλωσε πως ο Μητσοτάκης του υποσχέθηκε να λύσει τα προβλήματα του Αιγαίου. Ο Μητσοτάκης διαλαλεί ότι οι θέσεις του είναι οι εδώ και χρόνια ελληνικές (η μόνη διαφορά είναι η επίλυση του θέματος υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ) αλλά η ανυποχώρητη θέση της Άγκυρας είναι πως υπάρχει πληθώρα άλλων ζητημάτων που εκκρεμούν. Πως θα λύσει τα προβλήματα ο κ. Μητσοτάκης; Δεν πρόκειται να το μάθουμε πριν το παραπέντε. Ακόμη και οι παραχωρήσεις (αν γίνουν) θα περάσουν από τα ΜΜΕ και τους κομματικούς οπαδούς ως επιτυχία.
ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ

9.-Οι Ηνωμένες Πολιτείες ώθησαν την Ουκρανία και την Ευρώπη σε έναν καταστροφικό και ατελείωτο πόλεμο του οποίου οι συνέπειες ήταν θετικές για τις ΗΠΑ, αρνητικές για την Ευρώπη και τραγικές για την Ουκρανία.

Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι απολύτως καταδικαστέα ενέργεια. Δεν μπορούν να δικαιολογηθούν εισβολές, όποια και αν είναι η αιτία.

Η επιδίωξη των ΗΠΑ και στον πόλεμο αυτό και στον πόλεμο τη Μέσης Ανατολής είναι η αναδιαμόρφωση των ισορροπιών στον χώρο Ευρώπη- Μέση Ανατολή με στόχο τον έλεγχο της περιοχής από ταυτισμένες με την Ουάσιγκτον δυνάμεις. Μια νέα Ευρώπη με δική της άμυνα, εντός του ΝΑΤΟ, και δική της εξωτερική πολιτική που θα επηρεάζεται από τις ΗΠΑ είναι υπο διαμόρφωση, όπως και μια νέα δυναμική στο μεσανατολικό χώρο, φιλική, επίσης, προς τις ΗΠΑ.

Στη νέα Μέση Ανατολή η Τουρκία είναι απαραίτητη για τις ΗΠΑ αλλά όλα δείχνουν πως η Τουρκία έγειρε ανατολικά.
Στην Ευρώπη η αμερικανική πολιτική δεν διακυβεύεται αλλά στη Μέση Ανατολή ο παράγων Τουρκία και η επιρροή Ρωσίας και Κίνας είναι υπολογίσιμες παράμετροι.

Η επίδειξη στον ΟΗΕ από τον Νετανιάχου χάρτη της εμπορικής και ενεργειακής διαδρομής που σχεδιάζεται, από Ινδία στην Ευρώπη μέσω χωρών της Μέσης Ανατολής, της Κύπρου και της Ελλάδας δείχνει τις αμερικανικές επιδιώξεις και μερικοί διεθνείς αναλυτές θεωρούν πως η τελευταία μεσανατολική κρίση έχει ως αιτία τον χάρτη αυτό. Ο χάρτης δεν περιλαμβάνει ούτε το Ιράν, ούτε την Τουρκία.

Πριν μερικά χρόνια ο χάρτης της Μεγάλης Μέσης Ανατολής πυροδότησε την Αραβική Άνοιξη η οποία δεν είχε την κατάληξη που επεδίωκαν οι ΗΠΑ. Ο άξονας IMEK (Ινδία Μέση Ανατολή, Κύπρος, Ελλάδα, Ευρώπη) επαναφέρει στο προσκήνιο τη συνέχεια εκείνης της επιδίωξης για να διαμορφώσει το τελικό σκηνικό.

Ούτε στο ελληνικό ΥΠΕΞ, ούτε στο Μαξίμου μπορούν κάτι να κάνουν για όλα αυτά. Απαιτούν βαθιά γνώση και λεπτούς χειρισμούς, ικανότητες για τις οποίες δεν διακρίνονται.

Ας βελτιώσουν, τουλάχιστον, τις σχέσεις τους με την Εκκλησία και αα αρχίσουν να προσεύχονται και να επικαλούνται τη βοήθεια του πανάγαθου ο οποίος, επανειλημμένως, έχει δηλώσει ότι είναι Έλληνας.

Τουλάχιστον ας κρατήσουν ζωντανό και προσφιλές το όνομα Ελλάδα που από τα ελληνιστικά χρόνια κυριαρχεί στην περιοχή. Οι πολιτικοί ερασιτέχνες των Αθηνών το έχουν αμαυρώσει.

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινφογνώμων

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή