Ακολουθήστε μας

Επιχειρήσεις

Οι επιχειρήσεις μετά την πανδημία

Δημοσιεύτηκε

στις

Κάποιοι κλάδοι δεν θα επιστρέψουν σύντομα στα προ πανδημίας επίπεδα, ενώ άλλοι θα εμφανιστούν ωφελούμενοι από τη νέα κανονικότητα

Γράφει ο Κώστας Μαρκίδης

Οι επιχειρήσεις ήδη σκέπτονται και προγραμματίζουν τη ζωή μετά την πανδημία.

Ο πιο βασικός τους προβληματισμός αφορά το πώς η εργασία θα οργανωθεί μετά την άρση των περιορισμών. Όλοι εκτιμούν ότι θα υιοθετηθεί ένα «υβριδικό μοντέλο» εργασίας, αλλά αυτό σημαίνει διαφορετικά πράγματα για διαφορετικές επιχειρήσεις.

Για παράδειγμα, πόσες ημέρες ανά εβδομάδα θα επιτρέπεται στους εργαζομένους η εργασία από το σπίτι; Ποιες κατηγορίες εργαζομένων θα ενθαρρύνονται να επιστρέψουν στο γραφείο; Τι είδους εργασίες θα εκτελούνται στο γραφείο έναντι του σπιτιού; Διαφορετικές επιχειρήσεις θα απαντήσουν διαφορετικά αυτές τις ερωτήσεις και το τελικό αποτέλεσμα θα είναι μια πληθώρα οργανωσιακών μοντέλων, τα οποία θα λειτουργούν ταυτόχρονα.

Δεν θα υπάρχει ένα βέλτιστο υβριδικό μοντέλο για όλους. Κάθε επιχείρηση θα ανακαλύψει το μοντέλο που της ταιριάζει.

Το αναπόφευκτο αποτέλεσμα αυτών θα είναι αχρησιμοποίητος ή υποχρησιμοποιούμενος εργασιακός χώρος παντού. Μια επιχείρηση η οποία κάλυπτε δέκα ορόφους γραφείων στο στρατηγείο της, θα χρειάζεται πλέον τον μισό χώρο. Τι θα γίνει με τον πλεονάζοντα χώρο; Αναπόφευκτα, οι επιχειρήσεις θα ξεκινήσουν να ενοικιάζουν αυτόν τον χώρο σε άλλες. Δεν θα πρέπει να μας ξενίζει αν δούμε πέντε ή και δέκα επιχειρήσεις να μοιράζονται το ίδιο κτήριο. Ενώ στο παρελθόν είχαμε μόνον ελάχιστες επιχειρήσεις, όπως η WeWork, οι οποίες μοιράζονταν θέσεις εργασίας, σύντομα θα διαπιστώσουμε την εκθετική ανάπτυξη τέτοιων συμφωνιών κοινής χρήσης γραφείων. Το μεγαλύτερο όφελος αυτής της εξέλιξης θα είναι ότι θα επιτρέπεται πλέον η διάδραση και η ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ εργαζομένων σε διαφορετικές επιχειρήσεις. Ως αποτέλεσμα αναμένεται ενίσχυση της καινοτομικότητας.

Ακόμα περισσότερες δομικές αλλαγές θα ξεκινήσουν να εμφανίζονται μόλις το σοκ από την πανδημία αρχίσει να φθίνει. Οι άνθρωποι έχουν πλέον αναπτύξει νέες συνήθειες, αλλά και νέες προσδοκίες ως συνέπεια της πανδημίας. Για παράδειγμα, δεν τίθεται υπό αμφισβήτηση ότι οι διεθνείς μεταφορές –ιδιαίτερα ο τουρισμός– θα επανέλθουν σε κάποια κανονικότητα μόλις αρθούν οι περιορισμοί. Όμως, τι θα συμβεί με τα επιχειρηματικά ταξίδια; Γιατί να δαπανήσει κάποιος δύο ημέρες για να επισκεφθεί τη Νέα Υόρκη για μια σημαντική συνάντηση, όταν έχει πλέον εξοικειωθεί με τη χρήση του λογισμικού Zoom;

Όμοια, ο χώρος των εστιατορίων θα αναβιώσει μετά την πανδημία, αλλά οι επισκέψεις στα εστιατόρια δεν πρόκειται να αγγίξουν εύκολα τα προ πανδημίας επίπεδα. Οι άνθρωποι πλέον έχουν συνηθίσει να δειπνούν στο σπίτι με τις οικογένειές τους και τους φίλους τους. Αυτό σημαίνει ότι κάποιοι κλάδοι δεν θα επιστρέψουν στα προ πανδημίας επίπεδα για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα, ενώ άλλοι κλάδοι θα εμφανιστούν ωφελούμενοι από αυτή τη νέα κανονικότητα.

Τέλος, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η πανδημία είναι μόνο μία από τις πολλές ασυνέχειες και αλλαγές που συμβαίνουν στον κόσμο γύρω μας. Ακόμα και πριν την έλευση της πανδημίας, οι επιχειρήσεις πάσχιζαν να ανταποκριθούν στην ψηφιακή επανάσταση και στην έλευση νέων τεχνολογιών, όπως η τεχνητή νοημοσύνη, η ρομποτική, η μηχανική μάθηση κ.ά.

Αυτές οι διασπαστικές αλλαγές δεν πρόκειται να εξαλειφθούν. Αντίθετα, η διείσδυσή τους θα επιταχυνθεί και η επίδρασή τους θα μεγεθυνθεί. Οι επιδράσεις αυτών των αλλαγών στο επιχειρείν θα επανέλθουν ως προτεραιότητα ανταπόκρισης στον κόσμο των επιχειρήσεων, όταν η πανδημία θα είναι πλέον μακρινή μνήμη.

* Κώστας Μαρκίδης, Καθηγητής Στρατηγικής και Επιχειρηματικότητας; Robert P Bauman Chair in Strategic Leadership, London Business School

ΠΗΓΗ: ot.gr

Συνέχεια ανάγνωσης

Βιομηχανία

Το βιομηχανικό “μπάχαλο” Αττική και το “εργοτάξιο” των χουντικών

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Του Γιώργου Κράλογλου

“Απέραντο εργοτάξιο” είπαν οι χουντικοί την Αττική, με το 55% του βιομηχανικού δυναμικού που μάζεψαν. Πέρα έβρεχε… όμως και στη μεταπολίτευση. 

Πάνω από 100 ομάδες εργασίας (από αυτές που στήνονται για να πούμε ότι κάτι κάναμε…). Και περισσότερες από 60 Επιτροπές (από τις άλλες… που συγκροτούνται για να φανεί δήθεν κάποια σοβαρότητα στην υπόθεση…) “μελέτησαν” την15ετία 1974-1990 δεκαπέντε σχέδια αποκέντρωσης του 55% του βιομηχανικού δυναμικού από την Αττική στην άλλη Ελλάδα. 

Τι έγινε; Τους πρόλαβε η αποβιομηχάνιση…

Ποιος την προκάλεσε (εκτός από την συγκυρία της πετρελαϊκής κρίσης του 1973);

Κατά τη βιομηχανία (της εποχής) ο ανταγωνισμός κυβέρνησης – αντιπολίτευσης για το ποιος θα μας αποδείξει την πλέον πειστική σοσιαλμανία… 

Πέρασε η πρώτη 10ετία. Δώσαμε εξετάσεις στην ΕΟΚ στην οποία και γίναμε αποδεκτοί (αλλά χωρίς να προκύπτει από κάπου ή από κάτι ότι είμαστε και ανταγωνιστικοί…). 

Σχέδιο όμως βιομηχανικής ανάπτυξης με την αποκέντρωση του βιομηχανικού και βιοτεχνικού δυναμικού της Αττικής (το οποίο σύμφωνα με αιτήσεις για ιδρύσεις και επεκτάσεις θα έφθανε το 70% του συνόλου της  μεταποίησης στην Αττική) ούτε για δείγμα… Ούτε για παρακίνηση  πιθανών νέων επενδυτών.

Εντός της Αττικής οργίαζαν οι “παράπλευρες διαδικασίες” για την παράκαμψη των  αυστηρών διατάξεων δήθεν για προστασία του περιβάλλοντος (πώς αλλιώς θα είχαμε τα παραμάγαζα…).

Από Ελευσίνα και Ασπρόπυργο ως την Εθνική (ακόμη και δίπλα στις διακεκριμένες περιοχές) ως τον Γέρακα και πιο κοντά. Και από την Πειραιώς, στον Πειραιά, τη Δραπετσώνα, το Μοσχάτο, την Καλλιθέα, το Φάληρο, την Αργυρούπολη, την Γλυφάδα, την οδό Βουλιαγμένης και τις γύρω περιοχές είχαν (και έχουν…) τη θέση τους (με νόμιμες άδειες των κυβερνήσεων) μεγάλα, μικρά και μεσαία εργοστάσια.

Και η αποκέντρωση ; 

Τυπικά ασχολήθηκαν κάποιες κυβερνήσεις αλλά όχι και ανοικτά, για να μη φανεί ότι το Ελλαδιστάν προσέχει τους ιδιώτες της οικονομίας…

Αποτέλεσμα ήταν να χρειάζεσαι 3-5 χρόνια να πάρεις άδεια (ακόμη και ξενοδοχείου…) στην περιφέρεια της χώρας και αφού έχεις εξασφαλίσει την συγκατάθεση μοναστηριών, μοναχών και ζωόφιλων… 

Ωστόσο,  αν οι πολιτικοί μας (όλων των κομμάτων) θελήσουν να βρουν άκρη με την αποκέντρωση του βιομηχανικού δυναμικού από την Αττική στην επαρχία (πράγμα απίθανο…) θα ανακαλύψουν στα συρτάρια των υπουργείων τόμους μελέτες, προτάσεις, αλλά και νομοθετήματα.

Νομοθετήματα τα οποία όμως θέλουν αποφάσεις και πολλές άλλες πράξεις για να εφαρμοσθούν κανονικά… Οπότε ποιος βλάξ από την Αττική θα σχεδιάσει να φύγει, να πάει πού, για να ησυχάσει.

Μένει εδώ και θα μείνει, στις λεγόμενες “άτυπες βιομηχανικές συγκεντρώσεις”, σε όλη την Αττική.

Εδώ παρέα το 50% του σημερινού βιομηχανικού δυναμικού μιας και η αποβιομηχάνιση και η αποεπένδυση στην Ελλάδα ούτε που σταμάτησε, (από το 1985) ούτε η Ελλάδα έφυγε από τη μαύρη λίστα των χωρών που  εχθρεύονται τις επενδύσεις.

Προς τι όμως οφείλεται η δική μας επαναφορά στην Αττική της βιομηχανίας – βιοτεχνίας του 50-55% του παραγωγικού  δυναμικού της χώρας;

Για τη συνέχεια Capital

Συνέχεια ανάγνωσης

Ενεργειακά

Η ελληνική ασθένεια χτυπάει την Ευρώπη

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

“Έως τώρα όμως, για ελάχιστα έργα έχουν ληφθεί τελικές επενδυτικές αποφάσεις, ιδίως μετά την επιδείνωση των επιχειρηματικών συνθηκών στην ΕΕ τα τελευταία τρία χρόνια, κυρίως λόγω του υψηλού ευρωπαϊκού ενεργειακού κόστους, του αυξανόμενου ρυθμιστικού φόρτου και των επιδοτήσεων που παρέχονται στους επενδυτές σε ανταγωνιστικές περιοχές.

Οι σημερινοί επενδυτές που θέλουν να ανοίξουν ένα εργοστάσιο διύλισης υλικών μπαταρίας στην Ευρώπη καλούνται να καταβάλουν 2-3 φορές υψηλότερο κόστος κεφαλαίου και 20-50% υψηλότερο λειτουργικό κόστος από ό,τι στις ΗΠΑ ή την Ασία.

Αρκετές εταιρείες έχουν ήδη στρέψει την προσοχή τους στην αγορά των ΗΠΑ, ενώ καθυστερούν τις ευρωπαϊκές επενδύσεις τους σε στρατηγικά υλικά, όπως το κοβάλτιο και το λίθιο…”

Αυτά αναφέρει μεταξύ άλλων ο Ευάγγελος Μυτιληναίος, πρόεδρος του ομώνυμου ομίλου καθώς και του συνδέσμου Eurometaux, των ευρωπαϊκών βιομηχανιών μετάλλου, σε άρθρο του.

Αυτό που θέλει να πει είναι πως οι επιδοτήσεις δίνουν κίνητρα σε λάθος τομείς γιατί χωρίς βασική βιομηχανία μετάλλων και εξορύξεων η Ευρώπη θα εξαρτάται για  εισαγωγές από γεωπολιτικούς ανταγωνιστές.

Όπως κανένας δεν θα σου δώσει το σκοινί με το οποίο θέλεις να τον δέσεις, έτσι και κανένας δεν θα σου εξασφαλίσει τις πρώτες ύλες για τη δημιουργία των αμυντικών εφοδίων που θα τον πολεμήσεις αν χρειαστεί να υπερασπιστείς την αυτονομία σου.

Η Ευρώπη υποφέρει με κάποια καθυστέρηση από την ασθένεια αποβιομηχάνισης που διάλυσε την  Ελλάδα στη μεταπολίτευση.

Αν εργαζόμενοι και επιχειρηματίες μπορούν να κερδίζουν περισσότερα ως δημόσιοι υπάλληλοι, απασχολούμενοι σε ΜΚΟ ή  επιδοτούμενοι για να επινοούν καινοτομίες με δεκαετίες καθυστέρησης από τον παγκόσμιο ανταγωνισμό, γιατί να απασχολούνται στις “βρώμικες” παραγωγικές δουλειές.

Η ιστορική ελληνική βιομηχανία Παπουτσάνης  αποτελεί μία ακόμα επιχείρηση που αυτή την περίοδο αντιμετωπίζει δυσκολία στην εύρεση προσωπικού, παρά το γεγονός ότι δίνει τουλάχιστον 10% παραπάνω στους νεοεισερχόμενους εργαζόμενους καθώς και μπόνους παραγωγικότητας.

“Οι νέοι άνθρωποι, παρά το γεγονός ότι διαθέτουμε ευνοϊκές συνθήκες και από πλευράς περιβάλλοντος και από πλευράς εξοπλισμού, δεν μας προτιμούν.

Σε ό,τι αφορά τον μέσο μισθό για νεοεισερχόμενους εργαζόμενους είμαστε αρκετά πάνω από τον κατώτατο κατά τουλάχιστον 10%, καθώς κανείς στην Παπουτσάνης δεν αμείβεται με βάση τον κατώτατο μισθό, ενώ δίνουμε από αρκετά νωρίς στους εργαζομένους μας πριμ παραγωγικότητας στο εργοστάσιο και στις διοικητικές υπηρεσίες καθώς και ιδιωτική ασφάλιση” ανέφερε προχθές ο επικεφαλής της εταιρείας.

Το πρόβλημα δεν είναι καινούργιο. Πριν από αρκετά χρόνια είχα μεταφέρει να λόγια νηματουργού, που παραπονιόταν πως οι νέοι προτιμούσαν ανασφάλιστη εργασία με τα μισά του βασικού σε καφετέρια παρά στο εργοστάσιο.

Οι κοινωνίες μας έχουν αλλάξει καθώς θεωρούν δεδομένα αυτά που διαθέτουν και γι’ αυτό δεν ικανοποιούνται με οποιαδήποτε βελτίωση.

Ένας νεαρός που εργάζεται στην  υποδοχή γυμναστηρίου και απλά  παρακολουθεί αν οι εισερχόμενοι σκανάρουν τις κάρτες τους, πριν λίγες μέρες μου εξέφρασε παράπονα πως ο βασικός είναι μικρός και δεν επαρκεί να καλύψει τις ανάγκες του.

για τη συνέχεια Capital

Συνέχεια ανάγνωσης

Επιχειρήσεις

Ποια είναι τα τρία νέα εργοστάσια παραγωγής φαρμάκων που ετοιμάζονται στην Τρίπολη

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Σε εξέλιξη βρίσκονται τρεις νέες μεγάλες επενδύσεις για τη δημιουργία παραγωγικών φαρμάκων στη Βιομηχανική Περιοχή Τρίπολης. Πρόκειται για τις επενδύσεις των φαρμακοβιομηχανιών Demo, Win Medica του ομίλου ELPEN και της Faran. Το ύψος των επενδύσεων για τις δύο πρώτες παραγωγικές μονάδες, που ήδη βρίσκονται σε φάση κατασκευής, ξεπερνά τα 130 εκατομμύρια ευρώ, ενώ θέμα λίγων ημερών είναι σύμφωνα με τις πληροφορίες η ένταξη και της τρίτης επένδυσης στον Αναπτυξιακό Νόμο, προκειμένου να ξεκινήσει η υλοποίησή της (σημειώνεται πως το οικόπεδο έχει ήδη αγοραστεί).

Στο παραγωγικό campus της φαρμακοβιομηχανίας DEMO στην Τρίπολη, η κατασκευαστική φάση του οποίου βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο, θα παράγονται για πρώτη φορά στην Ελλάδα πρώτες ύλες φαρμάκων αλλά και τελικά φαρμακευτικά προϊόντα χημικής προέλευσης. Η επένδυση, άνω των 80 εκατ. ευρώ, θα υλοποιηθεί σε δύο στάδια. Με την ολοκλήρωσή της, θα συγκαταλέγεται στις 3 μεγαλύτερες μονάδες παραγωγής πενικιλινούχων & ογκολογικών φαρμάκων της Ευρώπης. Με τα προϊόντα που θα παράγονται εκεί, η DEMO θα μπορεί να καλύπτει το 34% των αναγκών της ΕΕ σε πενικιλινούχα και το 35% σε ογκολογικά φάρμακα, όπως είπε ο Αριστοτέλης Λυμπερόπουλος, Director of Industrial Development της εταιρείας DEMO. Τονίζεται πως σε βάθος δεκαετίας αναμένεται να δημιουργηθούν πάνω από 1.000 άμεσες και έμμεσες
θέσεις εργασίας. Η επένδυση θα είναι έτοιμη μέσα στο 2025.

Η Win Medica με την κατασκευή της νέας παραγωγικής μονάδας στην Τρίπολη μετασχηματίζεται από αμιγώς εμπορική και σε παραγωγική εταιρεία. Η νέα παραγωγική μονάδα θα είναι συνολικής επένδυσης €50 εκατ. και θα δημιουργήσει 250 νέες άμεσες και έμμεσες θέσεις εργασίας. Τα πολλαπλασιαστικά οφέλη της συνολικής επένδυσης αναμένεται να ξεπεράσουν τα €100 εκατ.. Με τα ογκολογικά φάρμακα που θα παράγει η νέα μονάδα, θα μπορεί να καλυφθεί το 50% των αναγκών των Ελλήνων ασθενών, σε 11 βασικά ογκολογικά φάρμακα. Παράλληλα, η εταιρεία έχει συνάψει ήδη συμφωνίες και σχεδιάζει να εξάγει τα φαρμακευτικά σκευάσματα σε περισσότερες από 40 χώρες στην Ευρώπη και την Ασία. Η ολοκλήρωση της επένδυσης αναμένεται στο τρίτο τρίμηνο του 2025, σύμφωνα με τον Χρήστο Σωτηρίου, αντιπρόεδρο Δ.Σ. και διευθ. σύμβουλο της εταιρείας.

Η Faran σχεδιάζει μια νέα σύγχρονη ερευνητική και παραγωγική μονάδα ενέσιμων και μελλοντικά και βιοτεχνολογικών φαρμάκων, συνολικής επιφάνειας 12.000τ.μ., η οποία θα κτιστεί επί οικοπέδου 36.000τ.μ. στην ΒΙΠΕ Τριπόλεως. Στην μονάδα, όπως εξήγησε ο Μάριος Κάτσικας, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος, θα αναπτυχθούν αρχικά γραμμές στείρας πλήρωσης και συσκευασίας (fill/finish) παρεντερικών σκευασμάτων μικρού όγκου σε υγρή και λυοφιλοποιημένη μορφή, σε φιαλίδια, φυσίγγια και προγεμισμένες σύριγγες και επιπλέον στην ίδια εγκατάσταση προγραμματίζεται μελλοντικά να παράγονται και βιοτεχνολογικά φάρμακα. Η παραγωγική μονάδα θα ακολουθεί τα υψηλοτέρα πρότυπα εισάγοντας νέα standards στον τεχνολογικό εξοπλισμό και στις διαδικασίες παραγωγής και σχεδιάζεται να πιστοποιηθεί από την EMA και από τον FDA, ώστε να μπορεί να διαθέτει τα προϊόντα και τις υπηρεσίες της στην διεθνή αγορά.

Σε hub παραγωγής φαρμάκων μετατρέπεται η Τρίπολη

Όπως σημειώθηκε στο πλαίσιο ενημερωτικής εκδήλωσης “Επενδύσεις, Έρευνα και Καινοτομία από την Πανελλήνια Ένωση Φαρμακοβιομηχανίας” που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο στην Τρίπολη, η αρκαδική πόλη προάγεται σε σημαντικό ευρωπαϊκό κέντρο της Φαρμακοβιομηχανίας ενώ ταυτόχρονα, με την ανάπτυξη και παραγωγή πρώτων υλών σε ευρωπαϊκό έδαφος, η Ευρώπη, μέσω της Ελλάδας, αποκτά τις προϋποθέσεις να αποκτήσει σταδιακά επάρκεια και αυτονομία από τρίτες χώρες στο νευραλγικό τομέα της υγείας.

για τη συνέχεια  Capital

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινφογνώμων

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή