Ακολουθήστε μας

Λαθρομετανάστευση

«Πρόσφυγες» και «μετανάστες»

Δημοσιεύτηκε

στις

Όλοι μας οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε στη σκέψη μας ποιά είναι τη διαφορά μεταξύ του πρόσφυγα και του μετανάστη, νόμιμου και μη νόμιμου

Δρ. Αυγουστίνος (Ντίνος) Αυγουστής   

Πολύς λόγος γίνεται τελευταίως, πολλές φορές μάλιστα δίχως ουσιαστικό νόημα, για την «εισβολή» χιλιάδων ανθρώπων στην Ευρώπη και ασφαλώς και στη χώρα μας.  Το δράμα της προσφυγιάς δεν έχει τελειωμό. Άνθρωποι φτωχοί και ρακένδυτοι με ένα μπόγο στην πλάτη και τα με τα παιδιά τους σε άθλια κατάσταση, κυνηγημένοι από ορατούς και αόρατους εχθρούς, προσπαθούν να βρουν ένα τόπο για κτίσουν μια νέα ελπίδα, πάντα με την προσμονή της επιστροφής στην πατρώα γη. Οι πρόσφυγες δεν επιλέγουν να φύγουν από την πατρίδα τους αλλά αναγκάζονται να το κάνουν κυνηγημένοι από εσωτερικούς ή εξωτερικούς εχθρούς. Σήμερα περισσότεροι από 70 εκατομμύρια πρόσφυγες απ΄όλο τον κόσμο στοιβαγμένοι σε καμιόνια, σαπιοκάραβα και φουσκωτά του θανάτου διασχίζουν στεριές και θάλασσες και καθημερινά αποτελούν πρωτοσέλιδα στις εφημερίδες και κύριες ειδήσεις στα ραδιοτηλεοπτικά μέσα. Άλλοι τα καταφέρνουν κι άλλοι όχι, αφού οι έμποροι των ψυχών καραδοκούν χωρίς οίκτο…. 

Όλοι μας οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε στη σκέψη μας ποιά είναι τη διαφορά μεταξύ του πρόσφυγα και του μετανάστη, νόμιμου και λαθραίου. Οι πρόσφυγες (σύμφωνα με την UNHCR*) είναι άτομα τα οποία διαφεύγουν από ένοπλες συρράξεις ή διώξεις. Η κατάσταση στην οποία βρίσκονται είναι συχνά τόσο επικίνδυνη και δύσκολη που αναγκάζονται να διασχίσουν εθνικά σύνορα για να αναζητήσουν ασφάλεια σε γειτονικές χώρες. Αναγνωρίζονται συνεπώς σε διεθνές επίπεδο ως «πρόσφυγες» και έχουν πρόσβαση στην παροχή βοήθειας από τα κράτη, την Ύπατη Αρμοστεία του Ο.Η.Ε. για τους Πρόσφυγες και άλλους οργανισμούς. Αναγνωρίζονται ως πρόσφυγες ακριβώς επειδή είναι πολύ επικίνδυνο γι΄ αυτούς να επιστρέψουν στην πατρίδα τους και χρειάζεται να αναζητήσουν καταφύγιο κάπου αλλού.  Οι πρόσφυγες καθορίζονται και προστατεύονται από το διεθνές δίκαιο, διεθνείς συμβάσεις και αναρίθμητους διεθνείς, περιφερειακούς και εθνικούς νόμους και πρακτικές. Η Σύμβαση της Γενεύης του 1951, το Πρωτόκολλο του 1967, καθώς και άλλα νομικά κείμενα καθορίζουν το ποιος είναι πρόσφυγας και χαράσσουν το πλαίσιο των βασικών δικαιωμάτων, τα οποία τα Κράτη πρέπει να εγγυώνται για τους πρόσφυγες, ώστε να ζουν με ασφάλεια και αξιοπρέπεια μέχρι να βρεθεί μια πιο μακροπρόθεσμη λύση.  Σε αντίθεση με τους πρόσφυγες οι μετανάστες επιλέγουν να μετακινηθούν, όχι εξαιτίας κάποιας άμεσης απειλής δίωξης ή θανάτου. Δεν είναι λίγες οι φορές μάλιστα που οι μετανάστες μετακινούνται βάση κάποιου κατευθυνόμενου αόρατου σατανικού σχεδίου που αποσκοπεί στο να δημιουργήσει προβλήματα σε συγκεκριμένα χώρες και δομές στις κοινωνίες που μεταναστεύουν. Σε αντίθεση με τους πρόσφυγες, που δεν μπορούν να επιστρέψουν στη χώρα καταγωγής τους με ασφάλεια, οι μετανάστες, δεν αντιμετωπίζουν κανένα εμπόδιο στην επιστροφή τους. Εάν επιλέξουν να επιστρέψουν, θα συνεχίσουν να απολαμβάνουν την προστασία της κυβέρνησής τους. Η ταύτιση των προσφύγων με τους μετανάστες μπορεί να έχει σοβαρές συνέπειες στις ζωές και την ασφάλεια των προσφύγων, αλλά και στις χώρες που τους φιλοξενιών. Η σύγχυση αυτών των δύο όρων αποσπά την προσοχή από την ειδική νομική προστασία που απαιτείται για τους πρόσφυγες. Μιλώντας για την Ευρώπη και τους ανθρώπους που φτάνουν τα τελευταία χρόνια δια μέσω θαλάσσης  στην Ελλάδα, την Κύπρο (στην Κύπρο στοχευόμενα και μέσω κατεχομένων) και αλλού: Τί από τα δύο είναι; Πρόσφυγες ή μετανάστες; Στην πραγματικότητα, μπορεί να είναι και τα δύο. Ωστόσο ένα πολύ σημαντικό ποσοστό ανάμεσά τους δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τους πρόσφυγες. 

Εν κατακλείδι: Αναφερόμαστε σε «πρόσφυγες» όταν αναφερόμαστε σε ανθρώπους που τρέπονται σε φυγή λόγω πολέμου ή διώξεων διασχίζοντας διεθνή σύνορα. Και χρησιμοποιούμε τον όρο «μετανάστες» όταν εννοούμε ανθρώπους που μετακινούνται για λόγους οι οποίοι δεν περιλαμβάνονται στο νομικό ορισμό του πρόσφυγα. 

Αυτοί οι μετανάστες (αν ο λόγος της μετανάστευσης τους είναι οικονομικός) θα μπορούσαν κάλλιστα να μετοικίσουν σε όμορα και γειτονικά κράτη (κάτι εξαιρετικά εύκολο σε σχέση με την έλευση τους στην Ευρώπη). Δεν το κάνουν όμως! Γιατί άραγε; Είναι τυχαίο; Τα ερωτήματα αυτά εκ των πραγμάτων σίγουρα κάποτε θα απαντηθούν! Έως τότε, ελπίζουμε να μην είναι πολύ αργά για όλους μας… 

*Παγκόσμιος Οργανισμός με αποστολή να σώζει ανθρώπινες ζωές, να προστατεύει τα δικαιώματα και να διασφαλίζει ένα καλύτερο μέλλον για τους πρόσφυγες, τους αναγκαστικά εκτοπισμένους και τους ανιθαγενείς.

*Αναπλ καθηγητής Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας a.avgoustis@hotmail.com

Φιλελεύθερος

Συνέχεια ανάγνωσης

Ελλάδα

Ν. Παναγιωτόπουλος: Καμία στρατηγική για το μεταναστευτικό δεν θα έχει αποτέλεσμα, εάν υπάρξει μεγάλη ανάφλεξη στο Λίβανο

Δημοσιεύτηκε

στις

Δηλώσεις Νίκου Παναγιωτόπουλου και Άδωνι Γεωργιάδη για το μεταναστευτικό

Καμία στρατηγική για το Μεταναστευτικό δεν θα έχει κανένα αποτέλεσμα εάν αύριο σημειωθεί μια μεγάλη ανάφλεξη στο Λίβανο τόνισε ο υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου, Νίκος Παναγιωτόπουλος, απαντώντας στη Βουλή σε επίκαιρη ερώτηση του βουλευτή της ΚΟ της Νίκης Τάσου Οικονομόπουλου, με θέμα: “Ανησυχία για πιθανές επιπτώσεις στη χώρα μας από τη νέα κρίση στο μεταναστευτικό”.

Όπως είπε ο κ. Παναγιωτόπουλος, η ελληνική πολιτική στο μεταναστευτικό κινείται στα σωστά επίπεδα ωστόσο, “καμία στρατηγική δεν θα έχει κανένα αποτέλεσμα εάν αύριο σημειωθεί μια μεγάλη ανάφλεξη στο Λίβανο με χερσαία εισβολή των ισραηλινών στρατευμάτων, η οποία θα δημιουργήσει κύματα εκατομμυρίων προσφύγων. Και αναπόφευκτα κάποιοι απ’ αυτούς θα επιχειρήσουν να εισέλθουν στην Ευρώπη και από τη χώρα μας. Εκεί, όλες οι στρατηγικές πάνε στράφι, και πάμε σε κατάσταση αντιμετώπισης κρίσης, για την οποία βέβαια προετοιμαζόμαστε όσο μπορούμε, αλλά αυτό δεν είναι θέμα μόνο της Ελλάδας αλλά είναι [..] όλου του δυτικού κόσμου, να αντιμετωπίσει κύματα προσφύγων από περιοχές όπου ξεσπάνε εμπόλεμες συγκρούσεις”.

Απαντώντας στο εάν η ΕΕ συμπαρίσταται στην Ελλάδα για τη διαχείριση του μεταναστευτικού, ο κ. Παναγιωτόπουλος είπε ότι οι εταίροι μας διέθεσαν στην Ελλάδα, το διάστημα 2015-2021 το ποσό των 3,4 δισεκατομμυρίων ευρώ και στην τρέχουσα περίοδο 2021-2027 το ποσό των 1,6 δισεκατομμυρίων: “Εάν αλλάξουν τα δεδομένα, εάν έχουμε σφοδρές κρίσεις, βεβαίως θα πάμε και θα ζητήσουμε πρόσθετη χρηματοδότηση”, διαβεβαίωσε ο υπουργός.

Για την τρέχουσα γερμανική πολιτική εκτεταμένων ελέγχων στα χερσαία σύνορά της, ο κ. Παναγιωτόπουλος είπε πως “η Ελλάδα δεν επηρεάζεται” και ότι “μαζικές επιστροφές (από τη Γερμανία) δεν υπάρχουν”. Σημείωσε μάλιστα ότι και η Ελλάδα κάνει επιστροφές κατά τα οριζόμενα. Συγκεκριμένα, “κατά το 2023, πάνω από 6.000 επέστρεψαν σε τρίτες χώρες”.

Από την πλευρά του, ο κ. Οικονομόπουλους, ρώτησε πως δικαιολογείται σε όλη την Ευρώπη ο μέσος όρος παροχής ασύλου να είναι 46% και στη χώρα μας να είναι 68%. Μήπως η διαδικασία στην Ελλάδα “γίνεται, όχι για να εξεταστεί πραγματικά εάν είναι (κάποιος) πρόσφυγας αλλά για να μπορέσει να φύγει νομότυπα από τη χώρα και να πάει στη βόρεια Ευρώπη;”. Τόνισε, δε, ότι “η Ελλάδα δεν θα γίνει η νήσος Έλις της Ευρώπης”, και ότι είναι θέμα επιβίωσης της Ελλάδας [..] η αποτροπή της επιχειρούμενης εθνικής αλλοίωσης.

Σχολιάζοντας τα όσα είπε ο κ. Οικονομόπουλος, ο υπουργός Μετανάστευσης & Ασύλου ανέφερε ότι κάποτε μας επέκριναν ότι αργούμε στην απόδοση ασύλου και τώρα μας λένε “γιατί πάτε τόσο γρήγορα και έρχονται γρήγορα”.. Ειδικότερα για την εκτίμηση του βουλευτή της Νίκης ότι με την αλλαγή της γερμανικής πολιτικής θα στέλνονται πίσω παράνομοι μετανάστες με τραίνα και λεωφορεία, ο κ. Παναγιωτόπουλος σημείωσε ότι μέχρι πρότινος, τα γερμανικά δικαστήρια δικαίωναν όσους προσέφευγαν σε αυτά, με το αιτιολογικό ότι οι συνθήκες διαβίωσης στην Ελλάδα είναι πολύ χειρότερες σε επίπεδο κοινωνικών παροχών. “Αυτή όμως η απόφαση της γερμανικής νομολογίας είναι του 2011. Είναι προφανές ότι από το 2011 μέχρι το 2024 άλλαξαν πολλά προς το καλύτερο (στην Ελλάδα) [..] Αναμένω ότι αυτό θα διαπιστωθεί από τους Γερμανούς [..] ανοίγοντας το δρόμο για κάποιες αποσπασματικές και πολύ σποραδικές επιστροφές.. Ούτε με τραίνα, ούτε με βαπόρια, ούτε με λεωφορεία, ούτε με αεροπλάνα. Είναι ζήτημα αν κάποιες δεκάδες έχουν εντοπιστεί από τις χιλιάδες που υπάρχουν (στη Γερμανία)” παρατήρησε ο κ. Παναγιωτόπουλος.

Άδ. Γεωργιάδης: Το κόστος της μεταναστευτικής κρίσης στην διεθνή κοινότητα και όχι στον Έλληνα φορολογούμενο
Νωρίτερα, σε απάντηση ερώτησης της βουλευτού της Νέας Αριστεράς, Θ. Φωτίου για την ευθύνη που πρέπει να αναλάβει το υπουργείο Υγείας για την υγειονομική φροντίδα των προσφυγικών πληθυσμών, ο αρμόδιος υπουργός Άδ. Γεωργιάδης είπε: “Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας μας δίνει λεφτά για να μπορούμε να καλύπτουμε τις ανάγκες των λαθρομεταναστών; [..] Λέτε ότι πρέπει το υπουργείο Υγείας της Ελλάδος, από τους ήδη πιεσμένους του προϋπολογισμούς, για την παροχή Υγείας στους Έλληνες πολίτες, που λέτε ότι δεν φτάνουν τα λεφτά, από αυτά τα λεφτά, να αφαιρέσουμε επιπλέον λεφτά, για να καλύψουμε εξολοκλήρου εμείς, το ελληνικό κράτος, τα έξοδα αυτών που έρχονται στην Ελλάδα παράνομα; Δηλαδή εάν έρθουν 10 εκατομμύρια θα πάμε να καλύψουμε και τα 10 εκατομμύρια; Εάν έρθουν 50 εκατομμύρια και τα 50 εκατομμύρια;”

Σύμφωνα με τον κ. Γεωργιάδη, “είμαστε ενώπιον μιας μεγάλης μεταναστευτικής κρίσης. Η Γερμανία έκλεισε τα σύνορα της. Σε λίγο απ’ ότι φαίνεται θα κλείσουν τα σύνορα σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Ποια είναι η πρόταση της Νέας Αριστεράς; Να πληρώνει η Ελλάδα τα έξοδα όλων όσοι έρχονται, χωρίς να την νοιάζει από που θα βρει τα λεφτά; Θέλετε να βγάλουμε και τους Έλληνες από τα σπίτια τους να βάλουμε τους λαθρομετανάστες μέσα;”

Σημείωσε επίσης ότι η περίθαλψη των προσφύγων “είναι στον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης για να πληρώνονται από διεθνή χρήματα όλα αυτά τα έξοδα [..] Διότι δεν είναι υποχρέωση του Έλληνα φορολογούμενου να καλύψει αυτά τα χρήματα. Ούτε έχει υποχρέωση ο Έλληνας να μην έχει κρεβάτι στο νοσοκομείο, επειδή εσάς σας αρέσει να είναι ανοιχτά τα σύνορα. Όσο κι αν η Αριστερά φωνάζει στην Βουλή “πρώτα οι μετανάστες και μετά οι Έλληνες”, εμείς θα πούμε ότι θα πληρώνει το κόστος της μεταναστευτικής κρίσης η διεθνής κοινότητα και όχι ο Έλληνας φορολογούμενος”.

Από την πλευρά της, η κ. Φωτίου είπε: “Και τότε και τώρα, τα χρήματα τα παίρνετε από το ΕΣΠΑ. Από που τα παίρνεις; Δεν είναι αυτά λεφτά του ελληνικού λαού; Ότι και να γίνεται είναι λεφτά του ελληνικού λαού. Μην πουλάτε στα ακροδεξιά σας ακροατήρια ότι εσείς δεν θέλετε να ξοδέψετε ούτε ένα ευρώ από τους Έλληνες για τους λαθρομετανάστες”.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Συνέχεια ανάγνωσης

Ευρωπαϊκή Ένωση

Θα αφήσουμε τη “Γενεύη” να διαλύσει την Ευρώπη;

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Τι είναι οι διεθνείς συνθήκες; Δεν είμαι σίγουρος ότι ο νομικός κόσμος της Ευρώπης (και της Ελλάδας) ξέρει την απάντηση.

Από τις δημόσιες τοποθετήσεις πολλών τριβωνιανούτσικων και την αρθρογραφία τους, βγάζεις το συμπέρασμα ότι τις θεωρούν κάτι σαν τις Δέκα Εντολές: θέσφατα. Δεν τις αγγίζουμε. Τις εφαρμόζουμε τυφλά. Και, προς Θεού, δεν κρίνουμε το θεωρητικό τους υπόβαθρο. Γιατί;

“Διότι αν αρχίσουμε να αναθεωρούμε τις διεθνείς συνθήκες είναι βούτυρο στο ψωμί του Ερντογάν, που θέλει αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης”.

Το επιχείρημα είναι κωμικό, αλλά μια που έχει διατυπωθεί πολλές φορές από πολλούς, αναγκάζομαι να το ανασκευάσω. Υπάρχουν, λοιπόν, πολλών ειδών διακρατικές συνθήκες, διμερείς, πολυμερείς, παγκόσμιες, θεσμικές, συνθήκες-πλαίσιο. Ο βασικός τους διαχωρισμός είναι το αν έχουν προκύψει ως συνθήκες ειρήνευσης μετά από κάποιον πόλεμο ή ως συνθήκες σε καιρό ειρήνης. Οι πρώτες σχεδόν πάντα περιλαμβάνουν οριοθετήσεις συνόρων. Προφανώς, για να αλλάξουν θα πρέπει να γίνει νέος πόλεμος. Παράδειγμα η Συνθήκη των Σεβρών (1920) που αντικαταστάθηκε από τη Συνθήκη της Λωζάνης (1923), μετά την Μικρασιατική Καταστροφή. Αυτές, ναι, δεν τις αγγίζουμε. Οι δεύτερες διευθετούν θέματα διαχειριστικής ή και θεσμικής φύσεως και δεσμεύουν τα κράτη που τις υπέγραψαν, όσον καιρό συνεχίζουν να συμφωνούν με το περιεχόμενό τους. Αυτές είναι εργαλεία. Τις κάνουμε ό,τι θέλουμε. Τις απλώνουμε, τις μαζεύουμε, τις τροποποιούμε, όπως η ιδρυτική της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας Συνθήκη της Ρώμης (1957) που επεκτάθηκε με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ (1992), μέχρι και τις καταργούμε, όταν έχουν ξεπεραστεί από τα γεγονότα, όπως η Συνθήκη της Κοινωνίας των Εθνών (1919). Και φυσικά, όχι μόνο συζητούμε για τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα από την εφαρμογή τους, αλλά και σηκώνουμε τον κόσμο στο πόδι για αναθεώρηση, σε περίπτωση που διαπιστώσουμε ότι έχουν μετατραπεί σε βόμβα στα θεμέλια της Ευρώπης, όπως η Σύμβαση της Γενεύης, που είναι το σημερινό θέμα μας.

Είναι εντυπωσιακό, το ότι επικρατεί άκρα του τάφου σιωπή στον ελληνικό νομικό και ακαδημαϊκό κόσμο για ένα διεθνές νομικό πλαίσιο, η παθογένεια του οποίου είναι παραπάνω από εμφανής και οι τοξικές του παρενέργειες σοβαρότατες. Ψάχνοντας στο google “αναθεώρηση”, “τροποποίηση”, “αλλαγή”, “κατάργηση” της “Σύμβασης της Γενεύης”, στις πρώτες 20 σελίδες βρήκα μόνο δύο σχετικά κείμενα. Το ένα ζητάει να προστεθεί στη Σύμβαση και η έννοια του περιβαλλοντικού ή κλιματικού πρόσφυγα, κάποιου που θέλει να φύγει από την πατρίδα του γιατί η κλιματική αλλαγή τού δυσκολεύει τη ζωή. Βεβαίως το θέμα είναι πολύ σοβαρό για τους κατοίκους ορισμένων νησίδων του Ειρηνικού που η άνοδος της στάθμης της θάλασσας απειλεί να τις καλύψει ολοσχερώς, αλλά, όπως συμβαίνει πάντα, οι προπαγανδιστές του όρου θέλουν να τον επεκτείνουν ακόμα και σε εκείνους που δυσφορούν από έναν καύσωνα του Αυγούστου.

Το άλλο, με τίτλο “Σύμβαση της Γενεύης για τους πρόσφυγες – Η κερκόπορτα της παράνομης μετανάστευσης (2020)είναι του διδάκτορα Διοικητικού Δικαίου, Ιωάννη Γκιτσάκη. Από τους 45.000 νομικούς της χώρας, μόνο ένας ασχολήθηκε με το θέμα! (Αν υπήρξαν και άλλοι, θα χαρώ πολύ να το μάθω, αλλά το google δεν εμφανίζει κανένα άλλο κείμενο.)

Γιατί το κείμενο της Γενεύης δεν ονομάζεται Συνθήκη (Τreaty) αλλά Σύμβαση (Convention); Μολονότι και οι δύο όροι χρησιμοποιούνται για νομικές συμφωνίες που συνάπτονται μεταξύ κρατών ή διεθνών οργανισμών, οι συμβάσεις είναι πιο εξειδικευμένες και αφορούν συνήθως συγκεκριμένους τομείς, όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα, το περιβάλλον ή η συνεργασία σε τεχνικά θέματα. Δεν έχουν την καθολικότητα των Συνθηκών, αφήνοντας στα κράτη περιθώριο για προσαρμογή των όρων τους σε εθνικό επίπεδο. Επιπλέον, η δέσμευση των κρατών είναι οικειοθελής. 

Η Σύμβαση της Γενεύης αφορούσε αποκλειστικά τα προβλήματα που προέκυψαν από τις μετακινήσεις πληθυσμών λόγω του Β΄ΠΠ και των όσων επακολούθησαν. Γι’ αυτό περιόριζε το δικαίωμα υποβολής αιτήματος ασύλου μόνο σε άτομα που εμπλέκονταν σε “γεγονότα επελθόντα προ της 1ης Ιανουαρίου 1951 εν Ευρώπη ή αλλαχού” (άρθρο 1, §Β1). Μάλιστα, το “αλλαχού” ήταν προαιρετικό. Μπορούσε δηλαδή ένα κράτος να πει “δεν με ενδιαφέρει τι γίνεται εκτός Ευρώπης, θα δέχομαι μόνο Ευρωπαίους ως πρόσφυγες”.

Στόχος της, καθώς οι περισσότεροι πρόσφυγες πολέμου είχαν ήδη επιστρέψει στις εστίες τους, ήταν να λύσει τα προβλήματα της μεταπολεμικής διαίρεσης της Ευρώπης σε ζώνες επιρροής. Είχαν περάσει πάνω από 6 χρόνια από τις Διασκέψεις της Μόσχας και της Γιάλτας, η Γερμανία είχε ήδη χωριστεί σε Δυτική και Ανατολική, και η Ευρώπη βίωνε τον ψυχρό πόλεμο ξέροντας ότι σημαντικός αριθμός ανθρώπων από χώρες του Σιδηρού Παραπετάσματος θα επέλεγε να μην επιστρέψει στον “σοβιετικό σοσιαλιστικό παράδεισο” ή θα προσπαθούσε να δραπετεύσει από εκεί. Αυτών των περιπτώσεων κυρίως τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις ήθελε να καθορίσει η Σύμβαση.

για τη συνέχεια Capital

Συνέχεια ανάγνωσης

ΗΠΑ

Τούρκος «ειδικού ενδιαφέροντος» μετανάστης λέει στους αστυνομικούς του Τέξας ότι πλήρωσε 12.000 δολάρια για να περάσει παράνομα στις ΗΠΑ

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Οι αστυνομικοί της πολιτείας του Τέξας ήρθαν αντιμέτωποι με 36 παράνομους μετανάστες κοντά στα νότια σύνορα την Παρασκευή, συμπεριλαμβανομένης μιας ομάδας από την Τουρκία, οι οποίοι δήλωσαν ότι ο καθένας πλήρωσε 12.000 δολάρια για να περάσει παράνομα τα σύνορα προσπαθώντας να συναντήσει έναν « χρηματοδότη » στο New Jersey, δήλωσαν οι αρχές.

Οι αστυνομικοί εντόπισαν την ομάδα στη συνοριακή πόλη Normandy, ανακοίνωσε το Τμήμα Δημόσιας Ασφάλειας (Department of Public Safety-DPS) του Τέξας.

Δεκαπέντε από τους μετανάστες, από τη Βραζιλία, το Περού, τον Ισημερινό, τη Νικαράγουα, τη Δομινικανή Δημοκρατία και τη Νότια Αφρική, συνελήφθησαν ως ύποπτοι για παράνομη είσοδο.

Μεταξύ της ομάδας ήταν οι λεγόμενοι «ειδικού ενδιαφέροντος» παράνομοι μετανάστες από την Τουρκία, το Πακιστάν, την Ινδία και το Βιετνάμ. Σύμφωνα με το Υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας (Department of Homeland Security – DHS), οι μετανάστες ειδικού ενδιαφέροντος είναι μη Αμερικανοί πολίτες που ενδεχομένως αποτελούν κίνδυνο για την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ ή τα συμφέροντά τους με βάση τις μεθόδους μετακινήσεώς τους.

Ο χαρακτηρισμός δεν σημαίνει ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι «τρομοκράτες», αλλά τα ταξίδια και η συμπεριφορά τους υποδεικνύουν μια πιθανή σύνδεση με κακόβουλη δραστηριότητα, συμπεριλαμβανομένης της τρομοκρατίας, που απαιτεί περαιτέρω έλεγχο και έρευνα, αναφέρει το DHS στον ιστότοπό του.

«Τις τελευταίες 48 ώρες, οι αστυνομικοί του DPS συνάντησαν 8 μετανάστες ειδικού ενδιαφέροντος από 5 διαφορετικές χώρες στην αγροτική περιοχή Normandy», ανέφερε ο υπολοχαγός Chris Olivarez του DPS στο X (πρώην Twitter).

Από τους 36 μετανάστες που συνελήφθησαν την Παρασκευή, οι 21 παραδόθηκαν στην αμερικανική συνοριοφυλακή.

Στην ομάδα των Τούρκων μεταναστών, ένας 26χρονος άνδρας που ανακρίθηκε από τις αρχές δήλωσε ότι βρήκε ένα «δίκτυο» στο Telegram και το Instagram για να τους βοηθήσει να περάσουν παράνομα στις ΗΠΑ.

Είπε στους ερευνητές ότι είχαν έναν χρηματοδότη στο New Jersey.

«Φροντίζουν για τα έξοδά μας και τα πάντα όσο είμαστε νόμιμα εκεί», ακούστηκε να λέει στο υλικό από την κάμερα του DPS που αναρτήθηκε στο διαδίκτυο.

 

 

 

 

Πηγή: https://www.foxnews.com/us/turkish-special-interest-migrant-tells-texas-troopers-paid-12k-cross-us-illegally

Μετάφραση: Γιάννης Λιναρδάτος

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινφογνώμων

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή