Ο Ζεμούρ στο Ερεβάν της Αρμενίας
της Valérie Toranian
Μετά τον Éric Zemmour, που ταξιδεύει αυτή τη στιγμή στην Αρμενία, η Valérie Pécresse ανακοίνωσε την πρόθεσή της να επισκεφθεί τη μικρή Δημοκρατία του Καυκάσου πολύ σύντομα. Η Αρμενία προσκαλείται στην προεδρική εκστρατεία. Τόσο το καλύτερο. Είναι τόσο σπάνιοι όσοι κινητοποιούνται για αυτήν. Η Αρμενία είναι μόνη, παραδομένη στις επεκτατικές και γενοκτονικές ορέξεις των Τούρκων και Αζέρων γειτόνων της. Πριν από ένα χρόνο, έχασε το ιερό της στο Καραμπάχ σε έναν κεραυνοπόλεμο. Έκτοτε δέχεται τακτικές επιθέσεις στο έδαφός της. Με γενική σιωπή και τη γενική αδιαφορία.
Βέβαια, κανείς δεν ξεγελιέται, προπαντός όχι στην Αρμενία, για την επιχείρηση δελεασμού αυτών των υποψηφίων προς την αρμενική κοινότητα της Γαλλίας (περίπου 600.000 άτομα). Είναι δίκαιο παιχνίδι: οι Ζακ Σιράκ, Νικολά Σαρκοζί και Φρανσουά Ολάντ είχαν έρθει επίσης στην Αρμενία, σίγουρα με εκλογικά απώτερα κίνητρα. Αλλά το αίσθημα της εγκατάλειψης είναι τόσο δυνατό, η απειλή της εξαφάνισης τόσο διάχυτη, που κάθε εκδήλωση συμπαράστασης, έστω και συμβολική, μετράει. Στην Αρμενία, η σιωπή σκοτώνει.
Σάλο προκαλεί το ταξίδι του Έρικ Ζέμουρ στην Αρμενία. Τι είπε; «Είστε εδώ από της αυγής της ανθρωπότητας, του πρώτου χριστιανικού έθνους, μέχρι τις απαρχές του πολιτισμού μας. Και επίσης: «κινδυνεύει η Αρμενία. Ήταν ήδη μαρτυρική γη την εποχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και μαρτυρική γη σφαγών όπως η γενοκτονία των Αρμενίων. Και πάλι, αυτή η χώρα παρενοχλείται, και από τον γείτονά της Αζερμπαϊτζάν, και κυρίως από την Τουρκία που βρίσκεται από πίσω. Είμαστε εδώ στην καρδιά του πολέμου των πολιτισμών».
«Εδώ βρισκόμαστε στην καρδιά μιας απεχθούς πανουργίας. Ένας από εκείνους τους διεστραμμένους συλλογισμούς του οποίου η πολιτική ορθότητα κατέχει το μυστικό και που προσπαθεί, εδώ και χρόνια, να ακυρώσει το αρμενικό ζήτημα και αυτό των Χριστιανών της Ανατολής».
Οι αντιδράσεις δεν άργησαν, όπως πάντα με τον Zemmour. Κατηγορείται ως ανακτητής, «οπορτουνιστής», «σταυροφόρος» που επιθυμεί να αναβιώσει τη «σύγκρουση των πολιτισμών», μια ακροδεξιά ταυτότητα που διαμορφώνει τις εμμονές του στη σύγκρουση Αρμενίων-Αζέρων, η οποία δεν θα είχε καμία σχέση με έναν «πόλεμο των πολιτισμών». Επικρίνουν ακόμη και τη δεξιά, η οποία υπερασπίζεται τους Χριστιανούς της Ανατολής (ο Éric Zemmour αλλά και oi Philippe de Villiers, François Fillon, Bruno Retailleau, Valérie Pécresse, François-Xavier Bellamy και άλλοι…) να χρησιμοποιήσει αυτό το ζήτημα για να κρύψει καλύτερα την Ισλαμοφοβία τους»…
Εδώ βρισκόμαστε στην καρδιά μιας απεχθούς πανουργίας. Ένας από εκείνους τους διεστραμμένους συλλογισμούς του οποίου το μυστικό κατέχει η πολιτική ορθότητα και που προσπαθεί, για χρόνια, να ακυρώσει το αρμενικό ζήτημα και αυτό των Χριστιανών της Ανατολής: αφού οι Χριστιανοί της Ανατολής και οι Αρμένιοι υπερασπίζονται από ενώσεις ή πολιτικές προσωπικότητες του πολιτικού χώρου της δεξιάς, συντηρητικούς ή χριστιανούς, είναι επομένως μια χριστιανική υπόθεση, της δεξιάς και της ακροδεξιάς, οπότε δεν την υπερασπιζόμαστε, ή όσο το δυνατόν λιγότερο. Γεγονός το οποίο η Liberation, την στιγμή που τα τουρκικά και αζερικά drones κονιορτοποιούσαν τις αρμενικές γραμμές στη διάρκεια του πόλεμου του 2020, συνοψίζεται από έναν αριστοτεχνικό: «Ενώπιον του Αζερμπαϊτζάν, η γαλλική ακροδεξιά υπερασπίζεται την Αρμενία». Με άλλα λόγια, τα «καθάρματα» είναι στη πλευρά της Αρμενίας. Πώς να την υπερασπιστείτε χωρίς να μολυνθείτε με τη σειρά σας; Άτιμο και προσβλητικό.
Είναι ο Éric Zemmour καιροσκόπος;
Κατά τη διάρκεια του πολέμου του 2020, ο Eric Zemmour, ως αρθρογράφος, υπερασπίστηκε την Αρμενία έναντι της τουρκικής-αζερικής επίθεσης. Είχε μάλιστα ισχυρά λόγια να πει ότι όταν η Τουρκία υποστηρίζει στρατιωτικά μια επίθεση κατά της Αρμενίας, είναι σαν η Γερμανία να υποστηρίζει στρατιωτικά μια χώρα που επιτίθεται στο Ισραήλ. Εάν ο Éric Zemmour είναι οπορτουνιστής, είναι ακριβώς όπως όλοι οι υποψήφιοι που συμμετέχουν στην εκστρατεία με εκλογικά απώτερα κίνητρα. Ορισμένοι τον κατηγορούν ότι δεν υπερασπίζεται την αρμενική υπόθεση, καθώς αντιτάχθηκε στην ψήφιση του νόμου για την άρνηση της γενοκτονίας των Αρμενίων το 2012. (Η Γαλλία αναγνώρισε τη γενοκτονία των Αρμενίων το 1984, αλλά όσοι αρνούνται την ύπαρξη αυτής της γενοκτονίας δεν διώκονται ποινικά σε αντίθεση με τους αρνητές του Ολοκαύτωματος μέσω του νόμου Gayssot.) Αυτό είναι απολύτως αληθές. Ο Éric Zemmour ήταν πάντα αντίθετος στην ψήφιση των μνημονιακών νόμων, όποιοι κι αν είναι αυτοί. Μπορούμε να το αποδοκιμάσουμε, αλλά πρέπει να σημειωθεί ότι απέχει πολύ από το να είναι o μοναδικός με αυτή τη θέση. Υπάρχουν πολλοί ιστορικοί εκεί, η Ένωση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και ο δικηγόρος Henri Leclerc (ο οποίος δεν μπορεί να κατηγορηθεί ως «φασίστας» ή εχθρός της αρμενικής υπόθεσης).
Μήπως κάνει λάθος ο Έρικ Ζέμουρ όταν μιλά για πόλεμο των πολιτισμών μεταξύ της Αρμενίας και των μουσουλμάνων γειτόνων της;
Η απάντηση αξίζει να μετριαστεί. Δεν είναι πόλεμος των πολιτισμών γιατί είναι πρωτίστως μια επιχείρηση εξόντωσης που στοχεύει επί αιώνες τους Αρμένιους, καταρχάς ως λαό . Η γενοκτονία του 1915 είχε στόχο να τους εξαφανίσει εντελώς από τα πατρογονικά τους εδάφη όπου οι Τούρκοι εισβολείς δεν έφτασαν παρά μόλις τον 13ο αιώνα. Την εποχή της γενοκτονίας, η Αρμενία ήταν εμπόδιο για τη δημιουργία μιας σύγχρονης, εθνικά ομοιογενούς Τουρκίας. Σήμερα, ο Ερντογάν ονειρεύεται την ανασύσταση μιας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ενός τουρκόφωνου χώρου από τον Βόσπορο μέχρι την Κεντρική Ασία. Επιπλέον, η άρνηση της γενοκτονίας είναι σταθερή στην τουρκική πολιτική, ανεξάρτητα από τα διαφορετικά καθεστώτα που διαδέχτηκαν στην εξουσία (κοσμικό, σοσιαλιστικό, στρατιωτική δικτατορία, συντηρητικός ισλαμο-εθνικισμός, κ.λπ.). Το τουρκικό επεκτατικό παραλήρημα βρίσκεται στο αποκορύφωμά του με τον Ερντογάν (Αρμενία, Καραμπάχ, Κύπρος, Αιγαίο, Λιβύη, ακόμη και Κριμαία!). Περαιτέρω, το να μιλάμε για πόλεμο των πολιτισμών τείνει να βάζει την Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν στο ίδιο τσουβάλι με το Αζερμπαϊτζάν και την Τουρκία. Ωστόσο, η Αρμενία δεν έχει καμία σύγκρουση με τον νότιο γείτονά της.
«Ας ταξιδέψουν όλοι οι υποψήφιοι για την προεδρία και ας ασχοληθούν με το θέμα με τον δικό τους τρόπο. Υπάρχουν τόσα πολλά να υπερασπιστούν, να προστατευτούν και να ειπωθούν!».
Όμως, παρ’ όλα αυτά, είναι λάθος να πούμε ότι δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση για πόλεμο των πολιτισμών. Η Αρμενία δεν χρησιμοποίησε ποτέ τον όρο Πόλεμος των Πολιτισμών, αλλά ήταν θύμα του για αιώνες ως χριστιανικός πληθυσμός, ως ντιμί (μη μουσουλμάνος πολίτης δεύτερης κατηγορίας) στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Κατά τη γενοκτονία του 1915, οι Νεότουρκοι ζήτησαν τη βοήθεια των μουλάδων που καλούσαν στα κηρύγματά τους σε «τζιχάντ» κατά των χριστιανών απίστων… Πρόκειται για μισθοφόρους ισλαμιστές από την Τουρκία, με καταγωγή από τη Συρία και το Πακιστάν, που επιτέθηκαν στις αρμενικές γραμμές με κραυγές «Αλλάχου ακμπάρ», κατά τον πόλεμο του 2020. Οι ακρωτηριασμοί πτωμάτων, οι αποκεφαλισμοί που εμφανίζονται στα κοινωνικά δίκτυα, ανήκουν στην παράδοση των τζιχαντιστών. Όταν οι αζερικές και τουρκικές δυνάμεις εισέβαλαν στην πρωτεύουσα του Καραμπάχ τον Νοέμβριο του 2020 , ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν δήλωσε: «Το Ναγκόρνο Καραμπάχ γίνεται και πάλι χώρα του Ισλάμ και ξαναπαίρνει τη γαλήνια θέση του στη σκιά της ημισέληνου». Όπως τα λέει ένας υποτιθέμενος αρχηγός κοσμικού κράτους… δεν γίνεται καλύτερα!
Στην πραγματικότητα, το ζήτημα του Ισλάμ και του έθνους συνδέονται στενά στην περίπτωση της Τουρκίας. Ειδικά με τον Ερντογάν, που παίζει στο ένα και μετά στο άλλο, ανάλογα με το πλαίσιο και τους συνομιλητές. Υπάρχει συνεπώς πράγματι ένα τουρκικό επεκτατικό εθνικιστικό ζήτημα και ένα ζήτημα πολιτισμού. Το να θέλεις να διαχωρίσεις τα δύο είναι να ονομάσεις λάθος τα πράγματα και να προσθέσεις στην δυστυχία των Αρμενίων, για να παραφράσουμε τον Καμύ. Μακάρι να αναδυθούν διάφορες πρωτοβουλίες για να ρίξουν φως στη μοίρα της Αρμενίας και να καταγγείλουν τον τουρκοαζέρικο επεκτατισμό, τόσο το καλύτερο!
Οι Xavier Bellamy, Nathalie Loiseau, François Alfonsi και Sylvie Guillaume, ευρωβουλευτές από όλες τις πλευρές, συνέταξαν από κοινού μια διακομματική δήλωση για την υποστήριξη του αρμενικού λαού ενάντια στην αζερική επίθεση . Η Anne Hidalgo, στο δημοτικό Συμβούλιο του Παρισιού, έβαλε σε ψηφοφορία μια ευχή για την υποστήριξη του Καραμπάχ κατά τη διάρκεια του πολέμου. Το ίδιο ισχύει και για τη Valérie Pécresse στο περιφερειακό συμβούλιο της Ile-de-France (1) . Ας ταξιδέψουν όλοι οι υποψήφιοι πρόεδροι και ας ασχοληθούν με το θέμα με τον τρόπο τους. Υπάρχουν τόσα πολλά να υπερασπιστούν, να προστατευτούν και να ειπωθούν! Και πάνω από όλα, να πάει εκεί ο Εμανουέλ Μακρόν ως επόμενος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να αντιμετωπίσει τον παραληρηματικό επεκτατισμό του Ερντογάν. Ο χειρότερος εχθρός της Αρμενίας είναι η απομόνωσή της.
1 Η Anne Hidalgo πήγε στην Αρμενία δύο φορές ως δήμαρχος του Παρισιού το 2015 και το 2016. Η Valérie Pécresse πήγε εκεί ως πρόεδρος της περιφέρειας Ile de France το 2018.
