Τελεσίδικος χρόνος, αυτός των τελευταίων ηρώων. Μετά από πέντε μέρες, οι δρόμοι μας σχεδόν καθαρίστηκαν και καταφέραμε να… βγούμε επιτέλους από το σπίτι μας. Οι πυροσβέστες έκοψαν τα πεσμένα δέντρα, οπότε η επιστροφή στο φυσιολογικό ανακοινώνεται… γι’ αυτή την Κυριακή. Εξ ου και η μετατόπιση της προπαγάνδας, που είναι ήδη αντιληπτή από τα μέσα ενημέρωσης του καθεστώτος και όχι μόνο. Ο κοβιντισμός, οι θάνατοι και τα νοσοκομεία κατέρρευσαν σοβαρά. Εν τω μεταξύ στην Αργολίδα τα πορτοκάλια έχουν παγώσει κατά χιλιάδες, και η χώρα κινδυνεύει να χάσει… τον τελευταίο αληθινό χυμό της. Η Ελλάδα στέγνωσε, συμπεριλαμβανομένης της Επιδαύρου.
Εγκαταστημένο Χάος, κατά τα άλλα υπό τη μορφή γενικευμένης εκποίησης καθώς και προκεκλημένης κατάρρευσης, αυτό είναι το νέο Καθεστώς μας του νέου Τρόμου· πρέπει να ειπωθεί ευρέως εσωτερικεύμενο από τόσα πολλά ανθρώπινα πρόβατα έτοιμα να σφαγιαστούν, μετά την τελική τους αποσύνδεση. Στην Αθήνα, σε κάποια νοσοκομεία κόπηκε το ρεύμα, οι γεννήτριες δεν λειτούργησαν, κανείς δεν είχε προβλέψει αυτά που χρειαζόνταν για να καθαρίσουν το χιόνι… ή τη ζωή, και ούτε η τροφοδοσία δεν ήρθε .
Οι γλώσσες απελευθερώνονται τώρα σε ορισμένους νοσοκομειακούς για να μας διδάξουν, για παράδειγμα, “ότι οι ασθενείς με COVID παρέμειναν χωρίς θέρμανση και φαγητό, όπως και οι νοσηλευτές“. Και όταν το καθεστώς εφαρμόσει τη Μεγάλη Μετα-Ιατρική Επαναφορά μέχρι τέλους, μερικές χιλιάδες νοσοκομειακοί θα αποκλειστούν από το σύστημα από την 1η Φεβρουαρίου, καθώς δεν επιθυμούν να κάνουν την τρίτη δόση του εμβολίου.
Ένας ορισμένος Τύπος… αντισυμβατικός, θυμάται με τη σειρά του πόσο η ιστορική φυσιογνωμία του Claus Schwab περνάει από τις ειδήσεις μας για σχεδόν πενήντα χρόνια, δημοσιεύοντας φωτογραφίες του προκειμένου πρόσωπου, καμιά φορά δίπλα στον Κίσινγκερ, καμιά φορά με πολιτικούς μαριονέτες , ή μαριονετισμένους του παρελθόντος και του πάντα.
Μας ανακαλύπτουν εκείνον τον Schwab ως συλλέκτη παραγγελιών στην υπηρεσία της κάστας των μυημένων Σατανιστών, με τον Μητσοτάκη το παλιό παράσιτο και πρωθυπουργό τη δεκαετία του 1990, με τον Σαμάρα τον μακάββριο, πιόνι στην ίδια θέση τα πρώτα χρόνια της αιώνιας Τρόικας, καθώς και τέλος, στο πλευρό του Ανδρέα Παπανδρέου, τότε σοσιαλίζοντα πρωθυπουργού του ΠΑΣΟΚ, όταν, για παράδειγμα, ο τελευταίος συναντήθηκε με τον Τούρκο ομόλογό του Turgut Özal, η συνάντησή τους διοργανώθηκε ακριβώς από τον Schwab.
Η κάστα των προπαρασκευαστών, προετοίμαζε τότε… τους νέους που θα ενσαρκώσουν την πολιτική βιτρίνα είκοσι με τριάντα χρόνια αργότερα, παιδιά πρώτα από την υπο-κάστα των αριβιστικών οικογενειών της χαζαρικής μαφίας ή στρατολογημένους στους “εθνικούς”, εις δυνατόν λίγο μπάσταρδισμενους, και αν χρειαστεί τελετουργικά σοδομισμένους, ως εκ τούτου βιασμένους κατά τη διάρκεια των σπουδών τους στο Χάρβαρντ, για να μπούνε καλά στον εγκέφαλο σπουργιτιού τους, οι παλιές οδηγίες χρήσης των ψυχοπαθών εκτελεστών… ενώπιον των λαών των ταπεινών και των εθνικών. Έτσι, περάσαμε από την καταστροφή, αυτή του ήδη μετασταμένου καπιταλισμού… στον σοσιαλίζοντα μετα-καπιταλισμό, οδηγώντας κατευθείαν στην καταστροφή για όλους εκτός από την κάστα.
Έτσι, όπως αποκαλύπτεται από αυτή τη φωτογραφία ενός γέρου που νοσηλεύεται και ο οποίος στην πραγματικότητα εγκαταλείφθηκε, η οποία αποκαλύφθηκε από τον Τύπο και που τραβήχτηκε από έναν νοσηλευτή λίγα λεπτά πριν από το θάνατο του· αντιλαμβανόμαστε ότι στην Ελλάδα, η ίδια η τελευταία αξιοπρέπεια είναι επίσης νεκρή υπό το σημερινό Καθεστώς.
Ή αν όχι, όπως υποδηλώνει ένα καρτούν στον Τύπο, “δεν πεθαίνουμε από κρύο αλλά από φτώχεια“. Την ίδια στιγμή, επειδή είναι της εποχής, η διακυβέρνηση των παρασίτων ανακοινώνει την επικείμενη κατάργηση πολλών περιφερειακών νοσοκομείων, ακόμη και στην Αθήνα. Επιστροφή λοιπόν στην Ελλάδα της δεκαετίας του 1950… περιμένοντας τις επόμενες συνέχειες στην νατοϊκή ζομπιποιήση της Ευρώπης από την Ουκρανία στη δεκαετία του 2020. Μετά από όλα, ο χρόνος είναι μόνο μια ψευδαίσθηση, και πρώτα για τους αιώνιους ασύγχρονους μάρτυρες.
Μάλιστα, η Μεγάλη Επαναφορά υφίσταται παντού, όταν, για παράδειγμα, τα αρπακτικά funds που ανακτήσαν το προκαλούμενο πτώμα της Αγροτικής Τράπεζας, που ξεπουλήθηκε για 90 εκατομμύρια ευρώ, αυτά τα παμφάγα αρπακτικά που εισήχθησαν στον ελληνικό καρπό από τα καθάρματα Τσίπρα, Μητσοτάκη, Σαμαρά και Παπανδρέου, για να αναφέρουμε μόνο τους μαφιόζους των οποίων τα κεφάλια προεξέχουν πιο πολύ, απειλούν για κατασχέσεις, από τώρα και στο εξής σε όλους τους κτηνοτρόφους της χώρας, δεδομένου ότι η αύξηση του κόστους που υφίστανται οι τελευταίοι εδώ και τρία χρόνια, καθιστούν να μη μπορούν πλέον να αντιμετωπίσουν τα χρέη τους, και αυτό με έναν τρόπο όπως λένε … οριστικό.
“Προειδοποιούμε ότι εάν δεν ληφθούν ορισμένα ελάχιστα μέτρα, οι φάρμες μας που μας έχουν κοστίσει αρκετά δισεκατομμύρια, που κατασκευάστηκαν με το αίμα μας και την εργασία μας θα γίνουν φέρετρα, χιλιάδες επιπλέον αγρότες θα ξεριζωθούν, η μεγάλες μονάδες παραγωγής γάλακτος και κρέατος θα αντικατασταθούν από εισαγωγές και το έλλειμμα του ισοζυγίου πληρωμών της χώρας θα επιδεινωθεί“.
Χαμένος χρόνος, γιατί αυτός είναι ο σκοπός του ελιγμού. Και στο έδαφος, οι γενοκτονίες οπλίζονται με υπομονή… “αντί να οπλίζονται σκέτα“, όπως μου λέει ο αγρότης ξάδερφός μου από την πατρίδα μας τη Θεσσαλία.
Περασμένος χρόνος, χιονισμένο επεισόδιο και ο θάνατος, όχι μόνο στην ψυχή. Ωστόσο, εκείνοι οι Έλληνες που οι μυημένοι θέλουν να εξοντώσουν μέχρι τελευταίο, δεν θα έχουν πει την τελευταία τους λέξη, ή σε κάθε περίπτωση, το τελευταίο τους λαϊκό τραγούδι.
Αυτή την εβδομάδα, ό, τι απέμεινε από την πραγματική χώρα, θρήνησε τον Γιώργο Τρομάρα, τον τελευταίο λαϊκό ήρωα της… κακής σωματικής δύναμης, καθώς και πάνω απ’ όλα της ηθικής ακεραιότητας. Παρασυρμένος από εγκεφαλικό επεισόδιο σε ηλικία 75 ετών, οι φίλοι του Τρομάρα συνέθεσαν ένα τραγούδι, που μουρμούριζαν κατά τη διάρκεια της κηδείας του· ένα αυθεντικό ρεμπέτικο τραγούδι προς τιμή του δικού μας Πάτροκλου.
Ύστατος χρόνος, αυτός των τελευταίων ηρώων. Στο σπίτι μας, ο Ερμής έμαθε για το χιόνι, όταν δεν ασχολείται με τα κουτιά, ενώ η Μίμι πήγε στον ήλιο, πίσω από το παράθυρο, μπροστά από τα κουτιά.
Η τροχιά του νέου χιτλερισμού είναι από μόνη της σαφής και παράλογη· η Αθήνα που πρόκειται να αφήσουμε είναι ήδη συνώνυμη ενός κενού κοίλου.
Στην Αργολίδα τα πορτοκάλια έχουν παγώσει κατά χιλιάδες, όπως τα νοσοκομεία. Η Ελλάδα χάνει τον τελευταίο της χυμό, γεγονός το οποίο οι μελλοντικοί και υποθετικοί τουρίστες μας θα πρέπει ίσως να έχουν κατά νου όταν επισκέπτονται αυτή τη χώρα… του Δαμοκλή και των τύραννων, κατά προτίμηση όπως γνωρίζουμε κάτω από τον ήλιο και μόνο.
Μάλιστα, ο τελευταίος χυμός.
