Απόψεις
Τιερί Μεϊσάν: Παράπλευρες απώλειες – Το Ισραήλ άναυδο με τους Ουκρανούς νεοναζί
Οι Ναφτάλι Μπένετ και Όλαφ Σολτζ, στο Yad Vashem Memorial. Το Ισραήλ και η Γερμανία ανακαλύπτουν την έκταση του προβλήματος. Γραφείο Τύπου του Πρωθυπουργού
του Τιερί Μεϊσάν
.
Η κρατικά οργανωμένη παρουσία των νεοναζί στον ουκρανικό στρατό δεν είναι ανέκδοτη, ακόμα κι αν δεν είναι δυνατόν να ποσοτικοποιηθεί με βεβαιότητα. Από την άλλη, είναι εύκολο να μετρηθούν τα θύματά τους. Σε γενική αδιαφορία, σκότωσαν 14.000 Ουκρανούς σε οκτώ χρόνια. Αυτή η κατάσταση είναι μία από τις αιτίες της ρωσικής στρατιωτικής επέμβασης στην Ουκρανία. Το Ισραήλ βρίσκεται αντιμέτωπο για πρώτη φορά με αυτό που δεν μπορούσε ποτέ να φανταστεί: την υποστήριξη του ΗΠΑίου προστάτη του στον ιστορικό εχθρό του, τον Ναζισμό.
Δίκτυο Βολταίρος | 8 Μαρτίου 2022
Το Ισραήλ αντιμετωπίζει ένα απροσδόκητο πρόβλημα στην κρίση της Ουκρανίας: είναι αλήθεια, όπως ισχυρίζεται η Μόσχα, ότι η χώρα βρίσκεται στα χέρια μιας «συμμορίας νεοναζί» που χρηματοδοτείται από Ουκρανούς και Αμερικανούς Εβραίους; Αν ναι, είναι ηθικό καθήκον για το Τελ Αβίβ να ξεκαθαρίσει τη θέση του για τους Εβραίους που υποστηρίζουν τους Ναζί, ανεξάρτητα από οποιαδήποτε θέση για την ουκρανική κρίση.
.
Το ερώτημα είναι ακόμη πιο σκληρό καθώς οι λίγοι Αμερικανοεβραίοι που υποστηρίζουν ή χειραγωγούν τις ουκρανικές ναζιστικές ομάδες είναι μια μικρή ομάδα περίπου εκατό ατόμων, οι Στραουσιανοί, σήμερα στην εξουσία στο άμεσο περιβάλλον του προέδρου Τζο Μπάιντεν.
.
Τι αντιπροσωπεύουν οι Ουκρανοί νεοναζί;
.
Τον Φεβρουάριο του 2014, η «επανάσταση της αξιοπρέπειας», γνωστή και ως «EuroMaidan», ήταν μια αλλαγή καθεστώτος που χρηματοδοτήθηκε από την Στραουσιανή Βικτόρια Νούλαντ, βοηθό των υπουργών Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον και Τζον Κέρι. Στο πλαίσιο αυτό, μια ομάδα χούλιγκαν οπαών του ποδοσφαιρικού συλλόγου του Χάρκοβο, «Sect 82», κατέλαβε τα χτίρια του κυβερνείου της περιφέρειας και ξυλοκόπησε τους υπαλλήλους του παλιού καθεστώτος.
.
Έχοντας γίνει υπουργός Εσωτερικών, ο Αρσέν Αβάκοφ, ο οποίος ήταν κυβερνήτης του Χάρκοβο κατά τη διάρκεια του παλιού καθεστώτος και ένας από τους διοργανωτές του Euro 2012, επέτρεψε τη συγκρότηση παραστρατιωτικής δύναμης 12.000 ανδρών γύρω από τους χούλιγκαν της «Σέκτας 82» για να υπερασπιστεί την « επανάσταση”. Στις 5 Μαΐου 2014 σχηματίστηκε επίσημα το «Τάγμα Αζόφ» ή «Σώμα της Ανατολής» υπό τη διοίκηση του Andriy Biletsky.
.
Ο τελευταίος, γνωστός ως «λευκός φύρερ», είναι θεωρητικός του ναζισμού. Ήταν ο ηγέτης των «Πατριωτών της Ουκρανίας», μιας μικρής ομάδας νεοναζί υπέρ μιας Μεγάλης Ουκρανίας και βίαια αντικομμουνιστικής.
.
Ο Andriy Biletsky και ο Dmitro Yarosh ίδρυσαν μαζί τον «Δεξί Τομέα» που έπαιξε τον πρωταρχικό ρόλο στην πλατεία Μαϊντάν το 2014. Αυτή η ανοιχτά αντισημιτική, ομοφοβική δομή χρηματοδοτήθηκε από τον νονό της ουκρανικής μαφίας, τον Εβραίο δισεκατομμυριούχο Ihor Kolomoisky. Σε διεθνές επίπεδο, ο «Δεξιός Τομέας» αντιτίθεται βίαια στην Ευρωπαϊκή Ένωση και σκοπεύει αντίθετα να συγκροτήσει μια συμμαχία των κρατών της Κεντρικής Ευρώπης και της Βαλτικής, το Intermarium. Διαβολική σύμπτωση, είναι και το εγχείρημα των Στραουσιανών οι οποίοι, από της έκθεσης Wolfowitz του 1992, θεωρούν την Ευρωπαϊκή Ένωση ότι είναι πιο επικίνδυνος αντίπαλος για τις ΗΠΑ από την ίδια την Ρωσία. Θυμάστε την υποκλαπείσα τηλεφωνική συνομιλία μεταξύ της κυρίας Νούλαντ και του πρέσβη των ΗΠΑ, εκεί αναφώνησε ότι «γαμάει την Ευρωπαϊκή Ένωση» (sic).
.
Ο Ντμίτρο Γιαρός είναι πράκτορας των δικτύων stay–behind του ΝΑΤΟ ο οποίος οργάνωσε με τον εμίρη Ντόκου Ουμάροφ αντιρωσικό συνέδριο στην Τερνοπόλ υπό το προσεκτικό βλέμμα της Βικτόρια Νούλαντ η οποία τότε ήταν πρέσβειρα των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ. Ο Γιαρός συγκέντρωνε νεοναζί από όλη την Ευρώπη και ισλαμιστές από τη Μέση Ανατολή για να κάνουν το τζιχάντ στην Τσετσενία ενάντια στη Ρωσία. Αργότερα ήταν ο ηγέτης της «Τρίαινας του Στέπαν Μπαντέρα» (γνωστή ως «Τρυζούμπ»), μιας μικρής ομάδας που εξυμνούσε την Ουκρανική Συνεργασία με τους Ναζί. Σύμφωνα με τον Στέπαν Μπαντέρα, οι αυθεντικοί Ουκρανοί είναι σκανδιναβικής ή πρωτογερμανικής καταγωγής, δυστυχώς έχουν ανακατευτεί με Σλάβους, τους Ρώσους, τους οποίους πρέπει να καταπολεμήσουν και να κυριαρχήσουν. Στα τέλη του 2013, οι άνδρες του Yarosh και οι νέοι μιας άλλης ναζιστικής ομάδας εκπαιδεύτηκαν σε οδομαχίες από εκπαιδευτές του ΝΑΤΟ στην Πολωνία. Επικρίθηκα πολύ όταν αποκάλυψα αυτή την υπόθεση γιατί είχα παραθέσει μια σατιρική εφημερίδα στις σημειώσεις, ωστόσο ο Γενικός Εισαγγελέας της Πολωνίας άνοιξε έρευνα η οποία φυσικά δεν κατέληξε ποτέ γιατί θα ενέπλεκε τον Υπουργό Άμυνας [ 1 ].
.
Το καλοκαίρι του 2014, το τάγμα Αζόφ περιλάμβανε ήδη όλες αυτές τις νεοναζιστικές ομάδες, αλλά όχι και μόνο. Στάλθηκαν να πολεμήσουν τους αντάρτες του Ντόνιετσκ και του Λουγκάνσκ, κάτι που έκαναν με ευχαρίστηση. Η αμοιβή τους αυξήθηκε σε υπερδιπλάσια από αυτή των τακτικών στρατιωτών. Το Τάγμα πήρε την πόλη Μαρίνκα από την αυτοαποκαλούμενη Λαϊκή Δημοκρατία του Ντόνιεστκ όπου σφάγιασε «αποσχιστές».
.
Τον Σεπτέμβριο του 2014, η Προσωρινή Κυβέρνηση ανέθεσε στην Εθνική Φρουρά να απορροφήσει το τάγμα Αζόφ και να απομακρύνει ορισμένους ηγέτες των Ναζί από τον σχηματισμό.
.
Στις εκλογές του Οκτωβρίου 2014, δύο πρώην ηγέτες των Ναζί του Τάγματος Αζόφ, ο Αντρί Μπιλέτσκι και ο Όλεχ Πετρένκο εξελέγησαν στη Ράντα (Εθνοσυνέλευση). Μόνο ο «λευκός φύρερ» κάθισε στην έδρα, ο Πετρένκο εντάχθηκε στην κοινοβουλευτική ομάδα που στήριζε τον πρόεδρο Πέτρο Ποροσένκο. Το Τάγμα Αζόφ έγινε τότε το Σύνταγμα Αζόφ της Εθνικής Φρουράς.
.
Τον Μάρτιο του 2015, ο υπουργός Εσωτερικών (πάντα ο Arsen Avakov) διαπραγματεύτηκε με το Πεντάγωνο να δοθεί στρατιωτική εκπαίδευση από τις Ειδικές Δυνάμεις των ΗΠΑ στο Σύνταγμα Αζόφ στο πλαίσιο της Επιχείρησης Άφοβοι Φρουροί (Operation Fearless Guardian). Αλλά αμέσως οι εκπρόσωποι John Conyers, Jr. (Δημοκρατικός, Μίσιγκαν) και Ted Yoho (Ρεπουμπλικάνος, Φλόριντα) κατήγγειλαν τη τρέλα. Υποστήριξαν ότι το να εξοπλιστούν ισλαμιστές στο Αφγανιστάν κατέστησε δυνατή τη δημιουργία της Αλ Κάιντα και την γενίκευση της τρομοκρατίας. Έπεισαν τους συναδέλφους τους ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν μπορούσαν να εκπαιδεύσουν νεοναζί χωρίς να διακινδυνεύσουν μια μέρα να πληρώσουν τις συνέπειες. Ως εκ τούτου, οι βουλευτές απαγόρευσαν στο Πεντάγωνο να συνεχίσει να εξοπλίσει το Σύνταγμα Αζόφ με εκτοξευτές πυραύλων (MANPAD) κατά την ψηφοφορία για τον αμυντικό προϋπολογισμό [ 2 ]. Ωστόσο, το Πεντάγωνο επέμενε και πέτυχε την απόσυρση της τροπολογίας. [ 3 ], προκαλώντας διαμαρτυρίες από το Κέντρο Simon Wiesenthal.Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο γερουσιαστής John McCain (Ρεπουμπλικάνος, Αριζόνα), ένας υπέρμαχος της υποστήριξης των εχθρών της Ρωσίας, έχοντας διατηρήσει δεσμούς με τους ηγέτες της Αλ Κάιντα και στη συνέχεια του Ντάες στη Λιβύη, τον Λίβανο και τη Συρία [ 4 ], επισκέφτηκε μια μονάδα του Συντάγματος Αζόφ, Ντνίπρο-1. Έδωσε θερμά συγχαρητήρια σε εκείνους τους γενναίους Ναζί που προκαλούν τη Ρωσία, όπως είχε συγχαρεί κάποτε εκείνους τους γενναίους τζιχαντιστές.
.
Ήταν εκείνη τη στιγμή που το Σύνταγμα Αζόφ στρατολόγησε στο εξωτερικό. Ήρθαν από όλη τη Δύση, συμπεριλαμβανομένης της Βραζιλίας, της Κροατίας, της Ισπανίας, των Ηνωμένων Πολιτειών, της Γαλλίας, της Ελλάδας, της Ιταλίας, της Σλοβακίας, της Τσεχίας, της Σκανδιναβίας, του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ρωσίας. Ωστόσο, οι συμφωνίες του Μινσκ, των οποίων η Γερμανία και η Γαλλία είναι οι εγγυητές, απαγορεύουν επίσημα στις αρχές του Κιέβου να προσλαμβάνουν ξένους μισθοφόρους. Το Σύνταγμα Αζόφ οργάνωσε επίσης στρατόπεδα νεολαίας για 15.000 εφήβους και συλλόγους για πολίτες, έτσι ώστε ολόκληρο το Σύνταγμα να αποτελείται από περίπου 10.000 άνδρες και τουλάχιστον διπλάσιο αριθμό «συμπαθούντων». Ο Andriy Biletsky μπορούσε να δηλώσει ότι η ιστορική αποστολή του Συντάγματος ήταν να ενώσει «τις λευκές φυλές του κόσμου σε μια τελευταία σταυροφορία για την επιβίωσή τους (…) μια σταυροφορία εναντίον των υπανθρώπων που καθοδηγούνται από τους Εβραίους».
.
Δύο εκθέσεις του πρίγκιπα Zeid Raad al-Hussein, ως Ύπατου Αρμοστή των Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, αναφέρουν τα εγκλήματα πολέμου που διέπραξε το Σύνταγμα Αζόφ [ 5 ].
.
Το 2017, μια επίσημη αντιπροσωπεία του ΝΑΤΟ, συμπεριλαμβανομένων αξιωματικών από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά, συνάντησε επίσημα το Σύνταγμα Αζόφ.
.
Πάρα πολλά μέσα ενημέρωσης έχουν αφιερώσει αναφορές για τις ουκρανικές νεοναζιστικές ομάδες. Όλα, ανεξαιρέτως, τρομοκρατήθηκαν από την ιδεολογία και τη βία του Συντάγματος Αζόφ. Για παράδειγμα, η Huffington Post προειδοποίησε ενάντια στον εφησυχασμό των Ουκρανών πολιτικών σε ένα άρθρο με τίτλο: «Σημείωση προς την Ουκρανία: Σταματήστε να ασπρίσετε τον πολιτικό φάκελο» [ 6 ].
.
Το 2018, το FBI ήρθε ξανά σε σύγκρουση με τη CIA. Αυτή τη φορά για τους Αμερικανούς νεοναζί που είχαν εκπαιδευτεί στο Σύνταγμα Αζόφ και επέστρεψαν για να διαπράξουν βία στο αμερικανικό έδαφος. Ο εχθρός του εσωτερικού, το Κίνημα Rise Above Movement (RAM), σχηματίστηκε από τη CIA στην Ουκρανία [ 7 ].
.
Μετά τις επιθέσεις στο Christchuch (Νέα Ζηλανδία), που προκάλεσαν 51 νεκρούς και 49 τραυματίες τον Οκτώβριο του 2019, 39 μέλη της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ έγραψαν στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ ζητώντας να χαρακτηριστεί το Σύνταγμα Αζόφ ως «ξένη τρομοκρατική οργάνωση (FTO) επειδή ο Νεοζηλανδός τρομοκράτης είχε συχνάσει στην ουκρανική οργάνωση.
.
Το 2020, ο δισεκατομμυριούχος Erik Prince, ιδρυτής του ιδιωτικού στρατού Blackwater, υπέγραψε διάφορα συμβόλαια με την Ουκρανία. Το ένα από αυτά του έδωσε πλήρες περιθώριο για να πάρει τον έλεγχο του Συντάγματος Αζόφ. Ο Prince ήλπιζε να αποκτήσει μακροπρόσθεσμα τον έλεγχο της ουκρανικής βιομηχανίας όπλων που κληρονόμησε η Ουκρανία από τη Σοβιετική Ένωση [ 8 ].
.
Στις 21 Ιουλίου 2021, ο πρόεδρος Ζελένσκι υπέγραψε νόμο για τους «ιθαγενείς πληθυσμούς». Αναγνωρίζει την απόλαυση των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των πολιτών και των θεμελιωδών ελευθεριών μόνο για τους Ουκρανούς σκανδιναβικής ή γερμανικής καταγωγής, αλλά όχι για εκείνους σλαβικής καταγωγής. Είναι ο πρώτος φυλετικός νόμος που εγκρίθηκε στην Ευρώπη εδώ και 77 χρόνια.
.
Μετά από πρόταση της Victoria Nuland, στις 2 Νοεμβρίου 2021, ο πρόεδρος Volodymyr Zelensky διόρισε τον Dmitro Yarosh, σύμβουλο του Ανώτατου Διοικητή των Ουκρανικών Στρατών, στρατηγού Valerii Zaluzhnyi, με αποστολή την προετοιμασία της επίθεσης στο Donbass και την Κριμαία. Είναι σημαντικό να έχουμε κατά νου ότι ο Yarosh είναι Ναζί, ενώ η Victoria Nuland και ο Volodymyr Zelensky είναι Ουκρανοί Εβραίοι (καταγωγή για την Madame Nuland που είναι σήμερα Αμερικανίδα).
.
Η ηθική πρόκληση του Ισραήλ
.
Ο πρόεδρος Ζελένσκι απάντησε στον Ρώσο ομόλογό του που κατήγγειλε μια «συμμορία νεοναζί» στην εξουσία στο Κίεβο ότι ήταν αδύνατο αφού ήταν Εβραίος. Σαν να μην έφτανε, την έκτη μέρα της σύγκρουσης, κατηγόρησε τη Ρωσία ότι βομβάρδισε το μνημείο του Μπάμπι Γιαρ όπου 33.000 Εβραίοι σφαγιάστηκαν από τους Ναζί. Όχι μόνο δεν υποστήριζε τους Ναζί, αλλά οι Ρώσοι διέγραψαν τα εγκλήματά τους.
.
Χωρίς να περιμένει, το Yad Vashem Memorial, το ισραηλινό ίδρυμα που διατηρεί τη μνήμη της «τελικής λύσης του εβραϊκού ζητήματος» από τους Ναζί εξέδωσε ένα εξαγριωμένο δελτίο τύπου. Στους Ισραηλινούς φαινόταν εξωφρενικό ότι η Ρωσία συγκρίνει την ουκρανική ακροδεξιά με τους Ναζί του Ολοκαυτώματος και ακόμη περισσότερο ότι βομβάρδισε έναν τόπο μνήμης.
.
Τότε ήταν που Ισραηλινοί δημοσιογράφοι πήγαν στον τόπο του εγκλήματος για να διαπιστώσουν ότι δεν είχε ποτέ βομβαρδιστεί. Ο Ουκρανός πρόεδρος είχε πει ψέματα. Στη συνέχεια, ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου, Ντμίτρι Πρεσκόφ, κάλεσε το Μνημείο Yad Vashem να στείλει μια αντιπροσωπεία στην Ουκρανία για να δει de visu, υπό την προστασία του ρωσικού στρατού, για τι μιλάει ο πρόεδρος Πούτιν.
.
Ακολούθησε μεγάλη σιωπή. Τι θα γινόταν αν το Κρεμλίνο, όπως το Κέντρο Simon Wiesenthal στο παρελθόν, έλεγε την αλήθεια; Τι θα γινόταν αν οι Στραυσιανοί Εβραίοι στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο Ουκρανός Εβραίος ηγέτης Ihor Kolomoisky και ο Εβραίος πρόεδρος υπαλλήλος του, Volodymyr Zelensky συνεργάζονταν με πραγματικούς Ναζί;
.
Αμέσως, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός, Ναφτάλι Μπένετ, μετέβη στη Μόσχα και δέχθηκε τον καγκελάριο Σολτς στο Τελ Αβίβ, και στη συνέχεια τηλεφώνησε στον Ουκρανό πρόεδρο, την κακή πίστη του οποίου μπόρεσαν να παρατηρήσουν. Παρουσιασμένο ως πολλοστή απόπειρα ειρήνης, αυτό το ταξίδι είχε στην πραγματικότητα μόνο σκοπό να ανακαλυφθεί εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες βασίζονταν ή όχι σε πραγματικούς Ναζί. Αποπροσανατολισμένος, ενώπιον των ανακαλύψεων του, ο Μπένετ κάλεσε ξανά τον πρόεδρο Πούτιν τον οποίο είχε αφήσει την προηγούμενη μέρα.Τηλεφώνησε επίσης σε διάφορους αρχηγούς κρατών μελών του ΝΑΤΟ.
.
Θα ήταν επιθυμητό ο Naftali Bennett να δημοσιοποιήσει το τι επαλήθευσε, αλλά είναι απίθανο. Θα έπρεπε τότε να ανοίξει έναν ξεχασμένο φάκελο, αυτόν των σχέσεων μεταξύ ορισμένων Σιωνιστών και των Ναζί. Γιατί λοιπών ο David Ben-Gurion ισχυριζόταν ότι ο Ze’ev Jabotinski, ιδρυτής του ρεβιζιονιστικού Σιωνισμού, ήταν φασίστας και πιθανώς Ναζί; Ποιοι είναι οι Εβραίοι που υποδέχτηκαν θερμά, πριν ο Αδόλφος Χίτλερ να ανέβει στην εξουσία, μια επίσημη αντιπροσωπεία του ναζιστικού κόμματος, του NSDAP, στην Παλαιστίνη, ενώ το τελευταίο διενεργούσε πογκρόμ στη Γερμανία; Ποιος διαπραγματεύτηκε τη συμφωνία μεταβίβασης το 1933 (γνωστή ως «Συμφωνία Haavara») και διατήρησε γραφείο στο Βερολίνο μέχρι το 1939; Τόσα πολλά ερωτήματα που συνήθως οι ιστορικοί αφήνουν αναπάντητα. Και σήμερα, είναι αλήθεια, όπως ισχυρίζονται πολλοί μάρτυρες, ότι ο καθηγητής Leo Strauss δίδαξε στους Εβραίους μαθητές του ότι έπρεπε να χτίσουν τη δική τους δικτατορία, με τις ίδιες μεθόδους όπως οι Ναζί, για να προστατευτούν από ένα νέο Ολοκαύτωμα;
.
Σαφώς, ο Naftali Bennett δεν ανταποκρίθηκε στην αφήγηση της Ουκρανίας και του ΝΑΤΟ. Δήλωσε ότι ο Ρώσος πρόεδρος δεν ήταν έπραξε συνωμοσία, δεν ήταν παράλογος και δεν έπασχε από ψυχική ασθένεια. Αντίθετα, όταν ρωτήθηκε για την υποστήριξη του εβραϊκού κράτους, ο πρόεδρος Ζελένσκι απάντησε: «Μίλησα με τον πρωθυπουργό του Ισραήλ. Και σας το λέω ειλικρινά, και μπορεί να ακούγεται λίγο προσβλητικό, αλλά νομίζω ότι πρέπει να το πω: οι σχέσεις μας δεν είναι κακές, καθόλου κακές. Όμως οι σχέσεις δοκιμάζονται σε στιγμές σαν κι αυτές, στις πιο δύσκολες στιγμές, όταν χρειάζεται βοήθεια και υποστήριξη. Και δεν νομίζω ότι εκείνος [ο Μπένετ] είναι τυλιγμένος στη σημαία μας».
.
Αν το Ισραήλ αλλάξει ξαφνικά γνώμη για το ένα ή το άλλο θέμα, θα ξέρετε γιατί.
.
Τιερί Μεϊσάν
.
Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά
Πηγή Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα)
.
[ 1 ] « Ουκρανία: Η Πολωνία είχε εκπαιδεύσει τους πραξικοπηματίες δύο μήνες νωρίτερα », του Τιερί Μεϊσάν, μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα), Δίκτυο Βολταίρος, 21 Απριλίου 2014.
[2] « U.S. House Passes 3 Amendments By Rep. Conyers To Defense Spending Bill To Protect Civilians From Dangers Of Arming and Training Foreign Forces », John Conyers, Jr., June 11, 2015.
[3] « Congress Has Removed a Ban on Funding Neo-Nazis From Its Year-End Spending Bill », James Carden, The Nation, January 14, 2016.
[ 4 ] « Ο Τζον Μακέιν, μαέστρος της «Αραβικής Άνοιξης» και ο Χαλίφης », του Τιερί Μεϊσάν, μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα), Δίκτυο Βολταίρος, 30 Αυγούστου 2014.
[5] Report on the human rights situation in Ukraine 16 November 2015 to 15 February 2016 and Report on the human rights situation in Ukraine 16 February to 15 May 2016, Office of the United Nations High Commissioner for Human Rights. February and November 2016.
[6] « Note to Ukraine : Stop Whitewashing the Political Record », Nikolas Kozloff, Huffington Post, March 25, 2015.
[7] USA vs Robert Rundo, Robert Boman, Tyler Laube and Aaron Eason, Central district of California, October 20, 2018.
[8] « Exclusive : Documents Reveal Erik Prince’s $10 Billion Plan to Make Weapons and Create a Private Army in Ukraine », Simon Shuster, Time, July 7, 2021.
.
.
Αιγαίο
“Συμφωνία – ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑΣ – των Αθηνών”!
Ως γνωστόν, με ευχές και με “αρχές”… δεν βάφονται αυγά!
Απόψεις
Παρακμή της Θεσσαλονίκης και Αθηνοκεντρισμός! Η αλήθεια με αριθμούς
του Γιώργου Μιχαηλίδη*
Aπό τη μία πλευρά: η χώρα της χρονιάς, η πρωταθλήτρια της Ευρώπης, το μεγαλύτερο έργο αστικής ανάπλασης στην Ευρώπη. Από την άλλη: η Θεσσαλονίκη της παρακμής, η φραπεδούπολη, η φωλιά της αντιδραστικής συντήρησης και η επιτομή της μιζέριας. Παράλληλα, η μόνιμη συμβουλή: όχι εύκολες καταγγελίες, να αναλάβετε πρωτοβουλίες. Τί ισχύει τελικά και γιατί; φταίει η κρίση για την παρακμή της Θεσσαλονίκης; φταίει η Αθήνα; φταίει η ανεπάρκεια των Θεσσαλονικέων; Αν προχωρήσουν δέκα big projects θα αλλάξει η εικόνα της και η δυναμική της πόλης; Γιατί δεν έγινε Μιλάνο, Βαρκελώνη ή έστω Σμύρνη;
Η σίγουρη απάντηση είναι ότι, πέρα από τις αδυναμίες του τοπικού πολιτικού, οικονομικού και πολιτιστικού συστήματος (που και αυτές έχουν κάθε άλλο παρά απλή εξήγηση), έχει διαμορφωθεί τα τελευταία εικοσιπέντε χρόνια ένα συγκεκριμένο οικονομικό υπόστρωμα που σταθερά ορίζει την πόλη ως ένα παρακμάζον, δευτερεύον, σχεδόν μόνο καταναλωτικό αστικό κέντρο. Και πριν ξεκινήσει οποιαδήποτε συζήτηση για το τί μέλλει γενέσθαι, καλόν είναι να εντοπιστούν, να παρουσιαστούν και ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, τα σημερινά οικονομικά μεγέθη της Θεσσαλονίκης. Και να συγκριθούν και με αυτά της Αττικής, γιατί ο ανταγωνισμός λειτουργεί μεταξύ πόλεων, δεν πρέπει να παραγνωρίζεται και μάλιστα από πολλούς προβάλλεται ως κινητήρας της αστικής ανάπτυξης. Αλλά και γιατί επί δεκαετίες η ανάπτυξη της χώρας είναι εκ των πραγμάτων αθηνοκεντρική.
Καταρχάς, το κατά κεφαλήν ΑΕΠ στη Θεσσαλονίκη όχι μόνο είναι πλέον στο 60% της Αττικής αλλά και μειώνεται συνεχώς. Ακόμη χειρότερα, είναι ακριβώς στις περιόδους ανάπτυξης όπου η μεν Αττική κερδίζει η δε Θεσσαλονίκη χάνει. Τελικό αποτέλεσμα; σήμερα ο νομός Θεσσαλονίκης δεν είναι ο κάποτε δεύτερος αλλά πλέον ο ΕΝΑΤΟΣ στο κατά κεφαλήν ΑΕΠ στη χώρα.
Σήμερα επίσης (και αυτό είναι καθοριστικό για τη λήψη αποφάσεων είτε των οικονομικών δυνάμεων του τόπου είτε των ελληνικών κυβερνήσεων) οι επιχειρήσεις της Αττικής κάνουν τζίρο ΟΚΤΩ φορές μεγαλύτερο από αυτές της Θεσσαλονίκης. Δηλαδή, η «οικονομική δύναμη» της Αττικής είναι οκταπλάσια της Θεσσαλονίκης (είναι εξάλλου και το 68% όλης της χώρας). Ακόμα και στη μεταποίηση (όπου άλλοτε η Θεσσαλονίκη ήταν το συγκριτικά ισχυρότερο βιομηχανικό κέντρο της χώρας) οι επιχειρήσεις της Αττικής κάνουν πλέον τζίρο ΕΝΝΙΑ φορές μεγαλύτερο από τις επιχειρήσεις της Θεσσαλονίκης.
Είναι ακριβώς η όξυνση της αποβιομηχάνιση της χώρας το 1990-2000 (με πολλές ενδο- και εξωγενείς αιτίες) που επέδρασε καταλυτικά στην περιθωριοποίηση της Θεσσαλονίκης μέσα σε μια εθνική οικονομία προσανατολισμένη (σε ένα βαθμό αναπόφευκτα λόγω ένταξης στην Ευρωζώνη και σε ένα βαθμό χάρις σε ένα εκούσιο έλλειμμα αναπτυξιακής πολιτικής) στις υπηρεσίες και στις κατασκευές. Είναι πριν από 20-25 χρόνια που η πόλη έχασε τα μισά εργοστάσια της και έμεινε με μια μισο-άδεια Βιομηχανική Περιοχή, άναρχες επαγγελματικές συγκεντρώσεις και εκατοντάδες βιοτεχνικά κτίρια εκπλειστηριαζόμενα σήμερα προς malls, logistic centers, Airbnb, και η παραγωγικότητα έφτασε να είναι 30% έως 60% χαμηλότερη από ό,τι σε οποιαδήποτε περιοχή της Αττικής.
Είναι γεγονός, όχι μίζερη καταγγελία, η απόκλιση μεταξύ Αττικής και υπόλοιπης Ελλάδας που συνεχώς μεγαλώνει εδώ και είκοσι τουλάχιστον χρόνια και, επιπλέον, διευρύνεται στις φάσεις ανάπτυξης ή ανάκαμψης.
Ως τελικό αποτέλεσμα, σήμερα στην Αττική συγκεντρώνεται το 55% του κινητού και ακίνητου πλούτου της χώρας και οι καταθέσεις εκεί είναι ΕΞΗ φορές αυτές της Θεσσαλονίκης ενώ η (κατά τον ΕΝΦΙΑ) αξία των ακινήτων της, 4 φορές αυτή της Κεντρικής Μακεδονίας.
Καθόλου παράξενα, η ανεργία στην ευρύτερη περιοχή (Κεντρική Μακεδονία) είναι 30% υψηλότερη από ό,τι στην Αττική και μάλιστα η απόκλιση ΑΥΞΑΝΕΤΑΙ στο μέτρο που υποχωρεί η επίπτωση της οικονομικής κρίσης. Καθόλου παράξενα επίσης, ένας στους 8 Θεσσαλονικείς εργάζεται στον κλάδο της εστίασης και παροχής καταλύματος (ένας στους 11 στην τουριστική Αττική).
Απέναντι σε αυτά τα δεδομένα, η συνήθης προτροπή είναι: big projects. Το πόσο εύκολη, αποδοτική και αποτελεσματική για τη μείωση των ανισοτήτων είναι αυτή η λύση, είναι εξαιρετικά αμφίβολο. Εξάλλου, πάντα θα ακυρώνεται από τον «ανταγωνισμό»: για το παραλιακό μέτωπο της Αθήνας «δρομολογούνται» έργα 16 φορές μεγαλύτερα από ό,τι γι’ αυτό της Θεσσαλονίκης, για τις υποδομές αερομεταφορών 6 φορές και βέβαια κάθε Αθηναίος έχει ήδη 3 φορές πυκνότερο δίκτυο μετρό από αυτό που ΘΑ έχει κάθε Θεσσαλονικιός (ενώ σε έναν άλλον τομέα, καθόλου αδιάφορο, η Αθήνα έχει 10 φορές τα θέατρα της Θεσσαλονίκης).
Όλα τα παραπάνω σημαίνουν ότι ο «αθηνοκεντρισμός» εποφθαλμιά τη «νύφη του Θερμαϊκού»; Όχι. Απλά σημαίνουν ότι η διαδρομή μέχρι να βγει η Θεσσαλονίκη από την παρακμή θα είναι μακρά, ότι οι συνθήκες και οι τάσεις είναι εναντίον της και ότι μόνες τους οι δυνάμεις της πόλης δεν επαρκούν. Αν δεν σχεδιαστεί μια βολονταριστική ΕΘΝΙΚΗ στρατηγική για την πόλη, αν δεν ξεκινήσει μια ΣΥΝΟΛΙΚΗ για όλη τη χώρα πολιτική αντιμετώπισης των περιφερειακών ανισοτήτων που ξεπηδούν αναπόφευκτα από τη στηριγμένη στο υπάρχον μοντέλο οικονομική ανάκαμψη, η εξέλιξη θα είναι πολύ περισσότερο δυσμενής. Και, φυσικά, όχι μόνο στη Θεσσαλονίκη.
Και τί μας νοιάζει; Θα μας νοιάζει όταν θα μετρούμε τη «γεωγραφία της δυσαρέσκειας», κοινωνικής, ιδεολογικής, πολιτισμικής, πολιτικής, ή όταν θα ψάχνουμε να ερμηνεύσουμε εκλογικά αποτελέσματα με ανασκαφές στην εποχή του Σαμπρή πασά ή του Μαξ Μέρτεν ή του Γκοτζαμάνη …
*Ο Γιώργος Μιχαηλίδης είναι Σύμβουλος Ανάπτυξης. Δίδαξε στα Πανεπιστήμια Θεσσαλίας και Θεσσαλονίκης. Σπούδασε Πολεοδομία-Χωροταξία στο Universite de Paris IV – Sorbonne. Αρχιτεκτονική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Κοινωνιολογία στο École des hautes études en sciences sociales (EHESS). Οικονομικά στο École des hautes études en sciences sociales (EHESS).
Απόψεις
Προς μία νέα γεωπολιτική κοσμογονία
Ο πλανήτης βιώνει κοσμογονικές αλλαγές εν μέσω δυο ενεργών μετώπων τα οποία προς ώρας δεν παρουσιάζουν καμία συγκρουσιακή ύφεση και ουδείς βρίσκεται σε θέση να γνωρίζει με βεβαιότητα την έκβασή τους. Η μόνη εξασφαλισμένη διαπίστωση είναι ο δομικός μετασχηματισμός της γεωπολιτικής σκακιέρας και η επανακατανομή ισχύος στο διεθνές σύστημα.
Οι ιστορικές δείκτες μας υπενθυμίζουν επανειλημμένα πως τα πιόνια δε μένουν ποτέ στατικά και καμία μορφή παγκόσμιου status quo δε διέπεται από αθανασία ιδίως όταν έχει οικοδομηθεί πάνω σε ηγεμονικά θεμέλια και οι μπετόβεργές του είναι χρωματισμένες με το αίμα χιλιάδων αθώων αμάχων στη μισή υδρόγειο. Η νίκη του φιλελευθερισμού μετά την κατάρρευση της τελευταίας σύγχρονης αυτοκρατορίας, ερυθρής απόχρωσης, όπως φάνηκε εκ των υστέρων ήταν φευγαλέα και ιδίως οι παγκόσμιες εξελίξεις της τελευταίας διετίας πιθανολογείται από μία πληθώρα επιστημονικών αναλύσεων πως σύντομα θα δοθεί η χαριστική βολή στη φιλελεύθερη τάξη πραγμάτων με κεντρικό θεμελιωτή τις ΗΠΑ ή υπό μία πιο πραγματολογική προσέγγιση, τουλάχιστον την αισθητή μείωση της παγκόσμιας στρατιωτικής, οικονομικής και πολιτικής επιρροής της Αμερικής επί των 2/3 της οικουμένης.
Το αφήγημα της PAX AMERICANA έχει αρχίσει να αιμορραγεί και να ξεφτίζει λόγω της αποκάλυψης του υποκριτικού κελύφους που την προφύλασσε από κάθε κριτική την οποία μάλιστα βάφτιζε τρομοκρατική ή αναθεωρητική. Οι υποσχέσεις του αμερικανοτραφούς φιλελευθερισμού για ειρήνη, ευμάρεια και δημοκρατία στο σύνολο του πλανήτη διαψεύσθηκαν οικτρά και εξέπνευσαν κάτω από τα ερείπια που άφησαν πίσω τους οι αστεροστόλιστες βόμβες της χώρας της ελευθερίας και της ευαισθησίας για τα περιώνυμα ανθρώπινα δικαιώματα. Με την αποδυνάμωση της δυτικόκτιστης τάξης πραγμάτων διαλύεται και ο αφρός της ουτοπίας που καλλιεργούσε επί μία τριακονταετία για έναν κόσμο δήθεν ισότητας, δημοκρατικής μεταρρύθμισης και αμοιβαίου σεβασμού. Η μετατόπιση όλων των ειδών ισχύος προς ανατολάς και η ένταση του ανταγωνισμού μεταξύ των παγκόσμιων παικτών καλούν πολλούς πρώην ανένδοτους και ελαφρόμυαλους ουτοπιστές να πατήσουν ξανά στη γη, διαψεύδοντας τους πανηγυρικά. Η τραγικότερη φιγούρα της νεότερης φιλελεύθερης σχολής, ο Francis Fukuyama ο οποίος στο έργο του ‘’το τέλος της ιστορίας’’ προβαίνει σε μία επιπόλαιη εκτίμηση για την οριστική επικράτηση του φιλελευθερισμού τη μη επαλήθευση του οποίου παρακολουθούμε να διαδραματίζεται ζωντανά επί του παρόντος.
Οι φιλελεύθερες διόπτρες στέκονται ανίκανες να αντιμετωπίσουν τη μυωπία με την οποία ο μέσος άνθρωπος ατενίζει τα διεθνή συμβάντα και ενίοτε κρίνει βάσει της δικής του ψυχικής αγνότητας και ηθικής. Προσθετικά ο λιμπεραλιστής διεθνολόγος αδυνατεί ή εθελοτυφλεί εμπρός στην επιθυμία των ‘’μη εχόντων’’ να διατρανώσουν το ανάστημά τους απέναντι στους ‘’έχοντες ‘’ της διεθνούς σκηνής, διεκδικώντας το μερίδιο επιρροής που τους αναλογεί. Δίνοντας τη δέουσα προσοχή στην τακτική συσσώρευσης ισχύος, από πλευράς του κινεζικού δράκου και της ρωσικής αρκούδας, που συνιστά έναν εκ των βασικών πυλώνων της λειτουργίας του άναρχου διεθνούς στον οποίο επικεντρώνεται η επιστήμη των Διεθνών Σχέσεων. Η μόχλευση λοιπόν της ισχύος στην απόπειρα εξισορρόπησης μεταξύ των σύγχρονων Μεγάλων Δυνάμεων δικαιώνει τον Θουκυδίδη, τον Machiavelli,τον Hobbes, τον Morgenthau και πολλούς ακόμα ρεαλιστές μελετητές του φαινομένου των Διεθνών Σχέσεων βγάζοντας από την κατάψυξη την παρεξηγημένη όσο καμία άλλη, θεωρία του ρεαλισμού.
Η αμφισβήτηση της πλανητικής μονοπολικότητας των ΗΠΑ είναι γεγονός και μπορεί να επιβεβαιωθεί από την πρωτοβουλία της σύστασης νέων διεθνών οργανισμών στελεχωμένων από εξωδυτικές δυνάμεις με δημοφιλέστερο όλων τoν συνασπισμό των BRICS ο οποίος αποτελεί την πιο τρανή έκφραση αμφισβήτησης της κυριαρχίας του Βορρά.
Φιλοδοξούν να δώσουν ένα βροντερό παρόν στο διεθνές γεωστρατηγικό και οικονομικό παίγνιο παραθέτοντας τους δικούς τους όρους απέναντι στον παραπαίοντα παγκόσμιο ηγεμόνα. Η μετάβαση στην πολυπολικότητα αποκτά αυξανόμενες υποστηρικτικές ενδείξεις όσο κυλά ο χρόνος.
Αρχικά ας παρουσιάσουμε την ιστορία του αναφερόμενου συνασπισμού. Ουσιαστικά επρόκειτο για έναν πολιτικό σύνδεσμο με διεθνή χαρακτήρα και το ακρωνύμιό του στηρίζεται στα αρχικά της ονομασίας των κρατών που τον συναποτελούν. Ιδρυτές του αποτελούν η Ρωσία, η Κίνα, η Ινδία και, η Βραζιλία με τη νότια Αφρική να προσχωρεί λίγο αργότερα στον οργανισμό. Εισηγητές της πρωτοβουλίας υπήρξαν οι τέσσερεις πρώτες χώρες οι οικονομίες των οποίων στις αρχές του αιώνα μας σημείωσαν πρωτοφανείς ρυθμούς ανάπτυξης και έλαβαν τον τίτλο των ‘’αναπτυσσόμενων οικονομιών’’. Συμβάλλουσες παράμετροι σε αυτή την αναπτυξιακή εκρηκτικότητα συνιστούν οι ογκώδεις πληθυσμιακοί αριθμοί των χωρών αυτών καθώς και οι αχανείς τους εκτάσεις. Η επίσημη συγκρότηση του οικονομικού αυτού συνασπισμού πραγματώθηκε τον Ιούνιο του 2009 στο Αικατερίνεμπουργκ της Ρωσίας. Στην κοινή τους δήλωση οι ηγέτες του παγκόσμιου νότου αιτούνταν τη δημιουργία ενός δίκαιου διεθνούς συστήματος που θα εδράζεται στην πολυπολικότητα.
Επιπλέον διαρκούσης της Συνόδου Κορυφής, οι συμμετέχοντες γνωστοποίησαν την πρόθεσή τους για την κοπή ενός νέου παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος το οποίο θα ήταν σταθερό, θα είχε αντίκρισμα και θα βρισκόταν σε θέση να συναγωνιστεί το δολάριο. Παρ’ όλα αυτά, αρχή του οργανισμού αποτελεί η οικονομική ανεξαρτησία εκάστου μέλους και η ελευθερία να συναλλάσσεται χρησιμοποιώντας το εθνικό του νόμισμα. Προσθετικά παρατηρήσαμε τους BRICS να προβαίνουν στην ίδρυση του δικού τους τραπεζικού ιδρύματος γνωστό και ως Αναπτυξιακή Τράπεζα των BRICS. H ίδρυσή της έγινε το 2014 και επί της ουσίας σκοπός της είναι να αποτελέσει το ‘’αντίπαλον δέος’’ του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ). Εδρεύει στη Σανγκάη για το λόγο του ότι η Κίνα κατέχει τον υψηλότερο αριθμό συναλλαγματικών αποθεμάτων από τους συμμετέχοντες στον οργανισμό.
Η αύξηση της επιρροής του εν λόγω αντιδυτικού οργανισμού είναι δεδομένο πως θα οδηγήσει στη μεταβολή των συσχετισμών στην παγκόσμια οικονομία αλλά και στον τομέα της ενέργειας. Αξιοσημείωτο είναι πως οι BRICS σύντομα θα καλύπτουν το 40% της διεθνούς οικονομίας και η θέση τους αναμένεται να γνωρίσει ακόμα μεγαλύτερη επίρρωση σε βάθος χρόνου με την ένταξη νέων μελών στους κόλπους τους τα οποία μάλιστα συνιστούν βασικούς κατόχους πετρελαϊκών αποθεμάτων και εξαγωγείς αυτού. Τα κράτη αυτά αποτελούν το Ιράν, τα Ηνωμένα Αραβικά και τη Σαουδική Αραβία, σημειωτέον τον μακράν στενότερο σύμμαχο των ΗΠΑ στην περιοχή της Μέσης Ανατολής. Η συμμετοχική διόγκωσή τους θα τους χαρίσει με μαθηματική ακρίβεια ακόμη μεγαλύτερο έλεγχο πάνω στην παγκόσμια πετρελαϊκή ποσότητα και κατά συνέπεια θα τους βοηθήσει να αντιπαλέψουν από θέση ισχύος πλέον τον άλλο ισχυρό οργανισμό συνεργασίας, τη G7. Βάσει ποσοτικών ερευνών η ομάδα του νότου θα διαχειρίζεται το 65,4% των αποθεμάτων αργού πετρελαίου ενώ η G7 μόνο το 3,9% αυτού.
Επιπρόσθετα η διείσδυση του σχετικά νεαρού αυτού οικονομικού οργανισμού στη μαύρη ήπειρο καθώς και ο προσεταιρισμός των χωρών του κόλπου σηματοδοτεί αφενός την αισθητή ύφεση της οικονομικής αλλά και πολιτικής επιρροής της Δύσης στις περιοχές αυτές ιδίως με την υπογραφή αμοιβαίας στρατιωτικής συνεργασίας μεταξύ της Ρωσίας (ηγέτιδας δύναμης της συνεννόησης) και του Νίγηρα καθώς και τη συνακόλουθη επενδυτική πολιτική της Κίνας στην Αφρική και αφετέρου πως το συνεργατικό πλαίσιο των ΒRICS δε βλέπει μαύρα πρόβατα σε αντίθεση με τη δυτική-αντιρεαλιστική φιλοσοφία εξεύρεσης ‘’δημοκρατικών’’ εταίρων.
Κατά συνέπεια παρατηρούμε την ανάπτυξη συνεργατικών σχέσεων των διευθυντικών στελεχών της συμμαχίας (Ρωσία, Κίνα) χώρες τις οποίες η Συλλογική Δύση θεωρεί παρίες όπως την Περσία και τη Βόρεια Κορέα. Η εξελισσόμενη σύγκρουση στη Γάζα δίνει μία ευκαιρία στις δυτικές δυνάμεις και ιδιαίτερα τις ΗΠΑ να προσπαθήσουν να επανακτήσουν ξανά το λόγο τους στην ευρύτερη περιοχή όμως η προαναφερθείσα στροφή αρκετών κρατών του κόλπου πλέον προς την αγκαλιά των BRICS καταδεικνύει πως μακροπρόθεσμα ο αμερικανικός παράγοντας θα εξοστρακιστεί ισοβίως από το συγκεκριμένο, στρατηγικής σημασίας, γεωγραφικό διαμέρισμα.
Ειδικότερα η Κίνα φαίνεται να κατέχει τη θέση του μεγάλου κερδισμένου καθώς πρωτοστάτησε στη επαναπροσέγγιση δύο ορκισμένων εχθρών ήτοι της Σαουδικής Αραβίας και του Ιράν, οι οποίες άρχισαν να ατενίζουν με φιλική ματιά τις εμπορικές φιλοδοξίες της χώρας του δράκου για τη διάνοιξη μίας νέας οδού του μεταξιού και την επακόλουθη αύξηση της επιρροής της ως αντιστάθμισμα στην κυριαρχική πολιτική του Λευκού Οίκου.
Ωστόσο παρ’ όλες τις ως τώρα θετικές επιδόσεις της πρωτοβουλιακής οντότητας των BRICS βαρυσήμαντες είναι και οι ισορροπίες που εκδηλώνονται στα σπλάχνα του οργανισμού όπως η παραδοσιακή εδαφική αντιπαράθεση μεταξύ Ινδίας και Κίνας, τέτοιου τύπου εσωτερικές διαταραχές αποτελούν σημαντική αιτία κωλυσιεργίας για την ίδρυση κοινού νομίσματος. Αυτοί όμως οι ανασταλτικοί παράγοντες στην πραγματικότητα επηρεάζουν ελάχιστα το επιτυχές μέλλον που θα σημειώσει η χαλαρή αυτή μορφή συνεργασίας και αυτό χάρις στην απουσία εξαναγκασμών οποιουδήποτε μέλους προς κάποιο συγκεκριμένο τρόπο δράσης αλλά και ισότιμη σχέση ανάμεσα τους και ανυπαρξία ιεραρχικών δομών σε αντιδιαστολή με τις δυτικογενείς συμμαχίες. Επιπρόσθετα η αφόρητη πίεση που βιώνουν οι Αμερικανοί εξαιτίας των διλημμάτων στρατιωτικής φύσης που αφορούν στην ταυτόχρονη χορήγηση αρωγών σε Ουκρανία και Ισραήλ επιτρέπει στους Κινέζους να αποκτήσουν πιο θεμελιώδες βήμα στον Κόλπο και να μετατρέψουν την περιοχή σε μία ζώνη αντιπαράθεσης μεταξύ ηπειρωτικών-ευρασιατικών και ναυτικών δυνάμεων διότι καθόλου άγνωστη δεν είναι και η διείσδυση του στενού πλέον συνεργάτη της Κίνας που δεν αποτελεί άλλον από τη ρωσική αρκούδα.
Το Σινικό έθνος επενδύει σε ποικίλους τομείς από το εμπόριο και τη αμυντική βιομηχανία έως τον πολιτισμό και τη διπλωματία. Η διαφαινόμενη μετάβαση από τη γερασμένη PAX AMERICANA σε μία PAX SINICA θα αποτελούσε μία ουσιαστική γεωπολιτική τομή καθώς θα αναδιαμόρφωνε τους εμπορικούς συσχετισμούς αλλά και το βαθμό ελεύθερης λήψης πρωτοβουλιών από τα μικρότερα ή μεσαία σε ισχύ, κράτη. Ο κάπως αυθαίρετος όρος της ‘’Κινεζικής Τάξης Πραγμάτων ‘’ επιστρατεύεται για να περιγράψει την κίνηση ματ που δέχεται η δυτική θαλασσοκρατία από τον ευρασιατικό ηπειρωτισμό και την οικοδόμηση ενός νέου και διαφορετικού κόσμου εδραζόμενου στην πολυπολικότητα όπου δε θα απαιτείται το άκουσμα της ανάσας του ατλαντιστή ώστε να αναπνεύσουν και οι λοιποί κρατικοί δρώντες τη υδρογείου της.
Γνωστό είναι επίσης πως ένας εκ των υψηλότερων στόχων των BRICS ίσως και ο υψηλότερος είναι η σταδιακή αποδολαριοποίηση της παγκόσμιας οικονομίας και η αξιακή υποτίμηση του δολαρίου ως κεντρικού μέσου συναλλαγών. Σε γενικές γραμμές σημειώνεται μία ολοένα και εντεινόμενη απεξάρτηση ορισμένων κρατών από το δολάριο όσον αφορά τις συναλλαγματικές τους ανάγκες με τους ιδρυτές των BRICS φυσικά να ηγούνται σε αυτό τον αποχαιρετισμό του αμερικανικού νομίσματος θερμαίνοντας ταυτοχρόνως τις πιστωτικές μηχανές για την παραγωγή ενός αντινομίσματος το οποίο μπορεί ακόμα να φαίνεται αρκετά μακρινό αλλά και μόνο η εγκατάλειψη του δολαρίου θα αποτελέσει ένα ανεπανόρθωτο λάβωμα στο κορμί της δυτικής ηγεμονίας διότι θα επιφέρει υπερπληθωρισμό στο εσωτερικό της αμερικανικής επικράτειας.
Ταυτόχρονα οι μετοχές των κεντρικών τραπεζών της Κίνας παρουσιάζουν κατακόρυφη αύξηση. Οι αναπτυσσόμενες χώρες με ισχνή τεχνολογικό αποτύπωμα και αποκλεισμένες σε μεγάλο βαθμό από τις δυτικές αγορές θα ωθηθούν να αναζητήσουν εναλλακτικές πηγές βοήθειας και ανταλλαγής τεχνολογικών προϊόντων με αποτέλεσμα να πλησιάσουν περισσότερο την Κίνα και τη Ρωσία και πιθανώς να εκφράσουν επιθυμία για ένταξη στον οργανισμό. Η εξέλιξη αυτή θα είναι καταλυτική για τη γιγάντωση της χρηματοοικονομικής και γεωπολιτικής επιρροής του Παγκόσμιου Νότου.
Μία ακόμα ένδειξη του ότι η πλάστιγγα γέρνει προς τη πλευρά των νέων διεκδικητών, αποτελούν τα χασματικά νούμερα αντιπροσώπευσης ,μεταξύ των BRICS και της G7, του παγκόσμιου ΑΕΠ και του πληθυσμού αντίστοιχα με τους πρώτους να εκπροσωπούν το 37% του διεθνούς ΑΕΠ και το 42% του παγκόσμιου πληθυσμού ενώ οι δεύτεροι μόνο το 30%. To γενικότερο έρεισμα που έχει η συμφωνία των BRICS διεθνώς με ιδιαίτερη εστίαση στα άπορα κράτη αποτελεί την ουσιαστικότερη απειλή για την ηγεμονία της Δύσης. Μέσω της αλληλεπίδρασής τους με τους νέους εκφραστές της ισχύος τα φτωχότερα έθνη βρίσκουν για πρώτη φορά ευκαιρία και δυνατότητα να προωθήσουν τα συμφέροντά τους και να κοινωνικοποιηθούν με ισότιμους όρους. Πρέπει να θεωρείται κάτι παραπάνω από βέβαιο πως ο διεθνής αποκλεισμός τους, που επήλθε μέσω των αντιδυτικών πολιτικών του παρελθόντος θα μοχλευθεί από τον συνασπισμό της εναλλακτικής οδού.
Στον αντίποδα η Δύση στερείται ενός αντίστοιχου εργαλείου προς χρήση ένεκα της αληθούς ενοχής της και αναξιοπιστίας που έχει προκαλέσει στα μάτια των εξωδυτικών πληθυσμών. Αξίζει επίσης να σημειωθεί πως η εμφανώς αποτυχημένη πολιτική των κυρώσεων που εφαρμόζει η Δύση, οπλοποιώντας το δολάριο, εναντίον της Ρωσίας, της Βενεζουέλας και του Ιράν θα πληγεί σοβαρά εάν τελικά προκύψει αντινόμισμα από τους BRICS. H διαπίστωση αυτή μπορεί εύκολα να σπρώξει τα μέλη του οργανισμού να παραμερίσουν τις μικρής κλίμακας έριδες ή διαφωνίες τους και να συσπειρωθούν ακόμα πιο έντονα ώστε να δρομολογήσουν την αποκαθήλωση του δολαρίου από το παγκόσμιο στερέωμα εκμεταλλευόμενοι την δυσαρέσκεια των αναπτυσσόμενων κρατών που έχει προκύψει από τη συνεχή πολεμοκάπηλη πολιτική των αμερικανικών κυβερνήσεων στο υπόλοιπο ημισφαίριο αλλά και από την εμμονή τους για μονομερή αξιοποίηση των παγκόσμιων αποθεμάτων πλούτου. Το αντινόμισμα όποτε και αν αυτό κατορθώσει να έχει ομαλή γέννα είναι βέβαιο ότι θα αγκαλιαστεί από το σύνολο των συμμετεχόντων στα εγχειρήματα των BRICS διότι θα υπάρχει το πρόσφορο έδαφος για κάτι τέτοιο.
Το νέο έτος θα μπορούσαμε να παραδεχτούμε πως έφερε πραγματική ευτυχία στον οργανισμό αφού από τις πρώτες κιόλας ημέρες υποδέχεται στον πυρήνα του πέντε νέα μέλη (Αίγυπτο, Αιθιοπία Ιράν, Σαουδική Αραβία και ΗΑΕ). Η εξέλιξη αυτή ανασχηματίζει πλέον το παγκόσμιο τοπίο καθώς ενισχύει την πολυπολικότητα και αυτονομεί όλο και περισσότερα έθνη από τα κελεύσματα της Ουάσιγκτον της οποίας η κυριαρχία αμφισβητείται με μεγαλύτερη τόλμη. Το μόνο παραπάτημα και ατυχία για τους BRICS το 2024 είναι η απότομη αλλαγή πλεύσης της Αργεντινής λόγω της εκλογής του αμερικανόφιλου Χαβιέρ Μιλέι και την απόφαση του για ολοκληρωτική δολαριοποίηση της οικονομίας της χώρας του! Ωστόσο η Δύση και κυρίως οι ΗΠΑ βρίσκονται αντιμέτωπες με έναν πολυσχιδή ανταγωνιστή άνευ προηγουμένου καθώς αυτός αμφισβητεί ευθέως την οικονομική, πολιτική και ορισμένα από τα κεντρικά στελέχη του, την στρατιωτική κυριαρχία της.
Συνδυαστικά με τους δύο πολέμους αντιπροσώπων που μαίνονται αυτή τη στιγμή σε Μέση Ανατολή και Ανατολική Ευρώπη τους οποίους οι δυτικές ελίτ φαίνεται πως χάνουν ή τουλάχιστον δέχονται επαχθή πίεση κυρίως στον εμπορικό της τομέα ο οποίος αιμορραγεί ακατάπαυστα εδώ και περίπου ενάμισι χρόνο, τα μοτίβα του γεωπολιτικού ψηφιδωτού αλλάζουν και η ανθρωπότητα μπαίνει ξανά σε μία νέα τροχιά η οποία όπως όλες οι προβλέψεις συγκλίνουν θα επισφραγίσει τη μεταψυχροπολεμική εποχή και θα προλειάνει το έδαφος για την ανατολή μίας νέας τάξης που θα χαράξει νέες γραμμές στους χάρτες, αυτή του πολυκεντρισμού, ο οποίος θα αντικαταστήσει το μονοπολικό αμερικανικό παγκοσμισμό. Ένα τέτοιου τύπου διεθνές σύστημα θα παράσχει μακροπρόθεσμα μεγαλύτερη σταθερότητα στον πλανήτη διότι κανένας πόλος δε θα βρίσκεται θέση να αποκτήσει υπέρμετρη ισχύ ώστε να συμπιέσει τους έτερους δρώντες.
Εν κατακλείδι ο πολυπολισμός καθιστά πιο δεδομένη την ειρηνική συνύπαρξη εφόσον δε θα υπάρχουν ‘’μη έχοντες ‘’ ούτε περιφρονημένοι στη διεθνή ζωή ώστε να αναγκάζονται να επιζητούν διαρκώς περισσότερο μερίδιο. Ο πιο ισχυρός δείκτης των επικείμενων εξελίξεων είναι ο χρόνος, στηριζόμενοι στον οποίο θα γίνουμε θεατές της στάσης που θα τηρήσει η εγκλωβισμένη Δύση. Θα υπακούσει άραγε τη φωνή της σύνεσης όπως ανέφερε και ο σοφός Θουκυδίδης ή θα μιλήσει η αλαζονεία και θα συνεχιστεί η έμπρακτη εφαρμογή της βουλιμίας εμπρός μάλιστα σε μία σχεδόν βέβαιη ήττα των δυτικών δυνάμεων σε ένα δυνητικό θέατρο συγκρούσεων; Τούτο το συμπέρασμα εκπορεύεται από την αδυναμία των δυτικών κυβερνήσεων να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τους αντιπροσώπους του ευρασιατικού στρατοπέδου που έχουν ήδη ζεστάνει τις κάνες των όπλων τους. Η ιστορία μαρτυρεί πως ουδεμία ηγεμονία δύναται να μακροημερεύσει και τώρα βιώνουμε απλώς το πλήρωμα του χρόνου.
Δημήτρης Παπαδογιάννης, Φοιτητής Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης ΕΚΠΑ
Πηγές:
BANKING NEWS
ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ
HUFFPOST
NEWS BREAK
-
Ιράν2 ώρες πριν
Κόκκινος συναγερμός στο κεντρικό Ισραήλ! Εκτοξεύτηκε βαλλιστικός πύραυλος από την Υεμένη – Αναχαιτίστηκε με επιτυχία λέει ο IDF
-
Video8 ώρες πριν
Ασταμάτητο το Ισραήλ! Βομβάρδισε Ρωσική βάση στην Συρία
-
Video6 ώρες πριν
Ισραήλ: Αν χτυπήσει πυρηνικά, αρχίζει η καταστροφή
-
Εξωτερική Πολιτική2 ημέρες πριν
Στο επίκεντρο η ελληνοαμερικανική συνεργασία σε συνάντηση του Μητσοτάκη με Αμερικανούς γερουσιαστές στα Χανιά
-
Ιράν2 ημέρες πριν
Kίνηση υψηλού ρίσκου του Ισραήλ! Δεν αποκλείει χτύπημα στα πυρηνικά του Ιράν ο Νετανιάχου – Πότε θα χτυπήσει;
-
Αναλύσεις2 ημέρες πριν
Quo vadis κύριε Γεραπετρίτη;
-
Γενικά θέματα2 ημέρες πριν
Μία νέα αρχή για το «Γεωπολιτικό»
-
Video22 ώρες πριν
Live: Άλλη μια νύχτα τρόμου στη Βηρυτό! Εν αναμονή ισραηλινής επίθεσης το Ιράν