Ακολουθήστε μας

Πολιτική

H Δημοκρατία και τα Επίθετα  της Νεωτερικότητας

Δημοσιεύτηκε στις

Η  δημοκρατία της ισοπολιτείας, της ισηγορίας, της ισονομίας

της Πολυβίας Παραρά

Στην αρχαία Αθήνα όπου γεννήθηκε η δημοκρατία δεν χρησιμοποιούνταν επίθετα να την ορίσουν. Η δημοκρατία από μόνη της ήταν μια πλήρης και σαφής έννοια που δε χρειαζόταν επίθετα για να προσδιοριστεί: ήταν «το κράτος του Δήμου»· μια κοινωνία που κυβερνιέται από το σώμα των πολιτών της που έχουν ψήφο, τους ενήλικους άρρενες Αθηναίους τότε, αποτελώντας οι πολίτες πολιτικό θεσμό διακυβέρνησης.  Επίσης, η ψήφος στην αθηναϊκή δημοκρατία είχε περιεχόμενο διαφορετικό από την ψήφο των σύγχρονων πολιτειών: ήταν μία ψήφος που κυβερνούσε, νομοθετούσε και δίκαζε χωρίς αντιπροσώπευση. 

Η  δημοκρατία αυτή θεμελιωνόταν  σε τρεις πυλώνες, αυτούς της ισοπολιτείας, της ισηγορίας, της ισονομίας. Στην αθηναϊκή δημοκρατία   η «ισοπολιτεία» υποστασιοποιεί  το γεγονός ότι ο κάθε πολίτης ανεξαιρέτως εκλέγεται σε πολιτικούς  θεσμούς της πόλης χωρίς καν να το ζητήσει· μπορεί να εκλεγεί με κλήρο να υπηρετήσει στην Βουλή και σε όποια άλλα αξιώματα τού αναθέσει η πόλη, προσέρχεται ως δικαστής στα δικαστήρια, μπορεί να εκλεγεί με ονομαστική ψήφο ως ένας από τους δέκα στρατηγούς και αποτελεί μέλος του κυρίαρχου πολιτική θεσμού της δημοκρατίας : της εκκλησίας του δήμου. Αυτός ο βασικός πυλώνας της δημοκρατίας,  η « ισοπολιτεία», που είναι και η πεμπτουσία της έννοιας δημοκρατία, δεν υπήρξε ποτέ στον δυτικό κόσμο,  παρά μόνο στον αρχαίο ελληνικό κόσμο.  Και το αναφέρω αυτό, γιατί οι άλλοι δύο πυλώνες της «ισονομίας» και «της ισηγορίας», υφίστανται θεωρητικά στις  φιλελεύθερες δυτικές  κοινοβουλευτικές πολιτείες της νεωτερικότητας με την μορφή ατομικών δικαιωμάτων, ενώ στην πράξη όσοι διαθέτουν  κοινωνική δύναμη πλεονεκτούν στους δύο αυτούς πυλώνες. 

Η 15η Σεπτεμβρίου έχει οριστεί ως διεθνής ημέρα της Δημοκρατίας αλλά τα διάφορα επίθετα που συνοδεύουν σήμερα διεθνώς την έννοια «δημοκρατία» έχουν μετατρέψει ατυχώς αυτήν την πολύ συγκεκριμένη έννοια, σε έναν πλαστελινοποιημένο όρο που δεν αντιστοιχεί στο αρχετυπικό περιεχόμενο του όρου δημοκρατία, όπως αυτός γεννήθηκε και ορίστηκε στον ελληνικό κόσμο. Σήμερα πολλές ετερόκλητες πολιτειακά χώρες χρησιμοποιούν τον όρο δημοκρατία στο συνταγματικό τους όνομα αναζητώντας λαϊκή αποδοχή και νομιμοποίηση. Το αποτέλεσμα είναι τα διάφορα επίθετα που προηγούνται της έννοιας δημοκρατία να συσκοτίζουν αυτήν την έννοια ή και να την αναιρούν, και αυτό θα επιχειρήσω να εξηγήσω. 

Θα ξεκινήσω το επιχείρημα μου με ένα απτό και κατανοητό παράδειγμα πολιτειακής γεωγραφίας, ώστε  να αποδείξω την διαφοροποιημένη ή  καταχρηστική χρήση του όρου  «δημοκρατία» στον σύχρονο κόσμο. Η χρήση αυτή έχει ως αποτέλεσμα  να εγκλωβίζονται αντιληπτικά οι  πολίτες σε ένα πολιτειακό περιβάλλον που έχει βαπτιστεί δημοκρατία, χωρίς να διαθέτει αντίστοιχα  την θέσμιση του πολιτεύματος  που αντιστοιχεί στο αρχετυπικό περιεχόμενο του όρου δημοκρατία, όπως περιγράφηκε στην πρώτη παράγραφο, όπως προκύψει από τις ιστορικές πηγές για την αθηναϊκή δημοκρατία, μία αυτοκυβερνούμενη πολιτεία.

Παρατηρούμε σήμερα ότι η χρήση του όρου δημοκρατία καλύπτει ένα φάσμα πολιτειών που εκτείνονται από τον φιλελευθερισμό μέχρι το αυταρχικό φαινόμενο. Επίσης, διαπιστώνουμε ότι υπάρχουν χώρες που δεν αποκαλούνται συνταγματικά δημοκρατίες, αλλά ο κόσμος τις αντιλαμβάνεται ως δημοκρατίες. Επίσης, συμπεραίνουμε το παράδοξο ότι αυτές οι τελευταίες, δηλαδή αυτές  που δεν αποκαλούνται δημοκρατίες είναι σχεδόν ταυτόσημες με χώρες που αποκαλούνται δημοκρατίες ως πολιτεύματα και πολύ πιο φιλελεύθερες από κάποιες που αποκαλούνται δημοκρατίες, ενώ  στην ουσία είναι πολιτεύματα ολοκληρωτικά. 

Σταχυολογώ κάποιες χώρες που αποκαλούνται δημοκρατίες με επιθετικούς προσδιορισμούς, ώστε να γίνει εμφανής η πλαστελινοποίηση του όρου διεθνώς: Ελληνική Δημοκρατία ( Προεδρευομένη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία), Ρωσία (Ομοσπονδιακή Ημιπροεδρική Δημοκρατία),  Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας (Μονοκομματική Δημοκρατία), Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής (Ομοσπονδιακή Προεδρική  Δημοκρατία),   Γαλλική Δημοκρατία ( Ημιπροεδρική Δημοκρατία), Λαοκρατική Δημοκρατία της Κορέας (Μονοκομματική Προεδρική Δημοκρατία), Τουρκική Δημοκρατία ( Προεδρική Δημοκρατία), Αραβική Δημοκρατία της Αιγύπτου (Ημιπροεδρική Δημοκρατία), Καναδάς (Ομοσπονδιακή Βασιλευομένη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία), Βασίλειο της Δανίας ( Βασιλευομένη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία), Ελβετία ( Ομοσπονδιακή Κοινοβουλευτική Άμεση Δημοκρατία) Δημοκρατία της Ινδίας (Ομοσπονδιακή Προεδρευομένη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία). Επίσης, αναφέρω ενδεικτικά χώρες όπως το Ηνωμένο Βασίλειο (Συνταγματική Κοινοβουλευτική Μοναρχία) και το Λουξεμβούργο (Συνταγματικό Δουκάτο) που δεν αυτοαποκαλούνται δημοκρατίες έχουν όμως κοινό παρανομαστή φιλελευθερισμού και δημοκρατικότητας όπως πολλές από τις παραπάνω  χώρες του δυτικού κόσμου. Σχετικά με τις αυταρχικές χώρες που κι αυτές αποκαλούνται « δημοκρατίες», ενώ αποτελούν ολοκληρωτικά καθεστώτα, αποτελεί ύβρη η χρήση αυτού του όρου, αφού πρόκειται για  πολιτεύματα που καταχρώνται τον όρο δημοκρατία, αποστερώντας τις ατομικές ελευθερίες από τους πολίτες τους, καταπιέζοντάς τους, επιβάλλοντας λογοκρισία, φυλακίζοντας, βασανίζοντας, εκτελώντας ή εξαφανίζοντας τους πολίτες τους. 

Έχοντας αναπαραστήσει στον διεθνή γεωγραφικό χάρτη την πλαστελινοποίηση της χρήσης του όρου δημοκρατία, ας προχωρήσουμε και στην εξέταση των επιθέτων που συχνά συνοδεύουν την λέξη αυτή, όπως «άμεση», «έμμεση», «μη φιλελεύθερη», «φιλελεύθερη», «συμμετοχική », «διαβουλευτική » δημοκρατία. Όλα αυτά τα επίθετα που χρησιμοποιούνται στην νεωτερικότητα ως περιγραφή του όρου  δημοκρατία είναι αντιφάσεις ή πλεονασμοί.  Καταρχάς, όπως γεννήθηκε στον ιστορικό χρόνο τον 5ο αιώνα π.Χ. η έννοια δημοκρατία είναι μία πλήρης έννοια καθεαυτή που δεν επιδέχεται επιθέτων για να οριστεί, είναι δηλαδή η πολιτεία του κράτους του δήμου: το δήμιον το πτόλιν κρατύνει, θα μας πει ο Αισχύλος, δηλαδή μία αυτοκυβερνούμενη πολιτεία από το σώμα των πολιτών της συγκροτημένο σε πολιτικό θεσμό που ασκεί ο ίδιος την πολιτική. Εάν είναι «μη φιλελεύθερη δημοκρατία», τότε δεν είναι δημοκρατία, γιατί η έννοια “δημοκρατία” εμπεριέχει την έννοια της σύνολης ελευθερίας για τους πολίτες ( πολιτικής, κοινωνικής, ατομικής) άρα και του φιλελευθερισμού, δηλαδή της αναγνώρισης και του σεβασμού της ατομικής ελευθερίας. Συνακόλουθα και η  «φιλελεύθερη δημοκρατία» είναι πλεονασμός, αφού σε μία δημοκρατία, αυτοί που ορίζονται από αυτήν ως πολίτες , απολαμβάνουν και ατομική ελευθερία. Επίσης, για μία δημοκρατία το επίθετο  « άμεση» είναι περιττό, γιατί η δημοκρατία εξορισμού  εμπεριέχει την άμεση διακυβέρνηση, όντας μία αυτοκυβερνούμενη πολιτεία.  Το ίδιο και η « συμμετοχική δημοκρατία» ή η « διαβουλευτική δημοκρατία: η λέξη “δημοκρατία”  προϋποθέτει την συμμετοχή του σώματος των πολιτών και την διαβούλευση με πράξη και ομιλία, αλλιώς δεν υφίσταται. Τέλος, το επίθετο «έμμεση», δηλαδή ότι δεν κυβερνιέται από τον δήμο, αλλά από ένα κοινοβουλευτικό σώμα που αντλεί νομιμοποίηση από  την ψήφο των πολιτών χωρίς οι πολίτες να εντέλλουν το περιεχόμενο της πολιτικής, αυτό είναι φιλελεύθερος κοινοβουλευτισμός που μπορεί να προεδρεύεται ή να μοναρχεύεται, και αποκαλείται ρεπούμπλικα στα αγγλικά συνδυάζοντας μοναρχικά, ολιγαρχικά και δημοκρατικά στοιχεία…

Άρα συνάγεται ότι με βάση το αρχετυπικό περιεχόμενο του όρου δημοκρατία, όπως αυτό εμφανίστηκε στον ιστορικό χρόνο γέννησης της, οι σύγχρονες δυτικές κοινωνίες με επικεφαλής έναν πρόεδρο, ή έναν  πρωθυπουργό, ή έναν  βασιλιά, ή συνδυασμούς αυτών είναι φιλελεύθερες κοινοβουλευτικές πολιτείες (ρεπούμπλικες), που αναγνωρίζουν ατομικές ελευθερίες και δικαιώματα, και κυβερνιούνται από εκλεγμένους αντιπροσώπους επαγγελματίες πολιτικούς, ενώ το σώμα των πολιτών δεν δραστηριοποιείται στην σφαίρα της παραγωγής πολιτικής αλλά  βρίσκεται και παραμένει στην ιδιωτεία. 

Με βάση τα παραπάνω, είναι ενδιαφέρον να εξετασθεί μια νέα ταξινομία των πολιτευμάτων με βάση το παράδειγμα της δημοκρατίας όπως γεννήθηκε, εννοιολογήθηκε, και εξελίχθηκε στον ελληνικό κόσμο. Την νέα αυτή  επιστημολογία εισηγείται ο πρώην πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου Πολιτικών και Κοινωνικών Επιστημών, καθηγητής Γεώργιος Κοντογιώργης, και την ονομάζει « κοσμοσυστημική γνωσιολογία». Με βάση αυτήν την επιστημολογία τα φιλελεύθερα κοινοβουλευτικά πολιτεύματα της νεωτερικότητας κατατάσσονται σε πολιτεύματα  που προσομοιάζουν  στην  «φιλελεύθερη εκλόγιμη μοναρχία» διανύοντας ένα εξελικτικό στάδιο προς την «αντιπροσώπευση», πολίτευμα που το περιεχόμενο της πολιτικής το εντέλει  σε εκλεγμένους αντιπροσώπους το σώμα των πολιτών συγκροτημένο σε πολιτικό θεσμό που ελέγχει και ανακαλεί τους αντιπροσώπους,  και το οποίο ακολουθεί η « δημοκρατία»,πολίτευμα που κυβερνούν οι πολίτες χωρίς αντιπροσώπους. Άρα σύμφωνα με την κοσμοσυστημική γνωσιολογία,  η δημοκρατία είναι ένας στόχος που δίνει ορίζοντα αισιοδοξίας στην ανθρωπότητα για πιο αντιπροσωπευτικές και πιο δημοκρατικές πολιτείες στοχεύοντας στην αυτονομία. 

Πώς θα μπορούσε σταδιακά να προχωρήσει το πολιτικό γίγνεσθαι του δυτικού κόσμου προς πιο συμμετοχικές πολιτείες; Θα αντλήσω ένα παράδειγμα από το βιβλίου του Δανού  ελληνιστή Mogens Herman Hansen, The Tradition of Ancient Greek Democracy and Its Importance for Modern Democracy, Copenhagen, 2005. Ο ελληνιστής συγγραφέας εισηγείται  οι φιλελεύθερες  κοινοβουλευτικές πολιτείες, όπως η πατρίδα του η Δανία,  να έδιναν θεσμικό ρόλο στο σώμα των πολιτών με ψήφο, θεσμίζοντας μια δεύτερη Βουλή, που θα είναι κληρωτή μεταξύ των πολιτών. Προτείνεται η δημιουργία ενός γνωμοδοτικού πολιτικού θεσμού με εκλογή πολιτών με κλήρο, που θα διαβουλεύεται για όλα τα πολιτικά θέματα ανά επιτροπές  και θα γνωμοδοτεί στο κοινοβούλιο. Μία τέτοια κατεύθυνση  θα οδηγούσε σε ένα κοινοβουλευτισμό πιο αντιπροσωπευτικό και θα έδινε πολιτικό βήμα στους πολίτες. Μια τέτοια μετάθεση των πολιτών από την ιδιωτεία στην δημόσια σφαίρα παραγωγής της πολιτικής, θα ασκούσε έλεγχο στους επαγγελματίες πολιτικούς, θα ανέστρεφε την όλο και  αυξανόμενη απάθεια των πολιτών για την πολιτική, την αμβλυμένη εάν όχι κλονισμένη εμπιστοσύνη τους στην πολιτική τάξη και τελικά την  κρίση της πολιτικής και τον κίνδυνο ανάδυσης του αυταρχικού φαινομένου. Θα ήταν ένα πρώτο βήμα εντός του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος για συμμετοχικότερες και δημοκρατικότερες κοινωνίες. 

Συνάγουμε, λοιπόν, ότι η πλαστελινοποίηση του όρου δημοκρατία και τα  διάφορα επίθετα που περιγράφουν την  «δημοκρατία» δεν βοηθούν τους πολίτες να αξιολογήσουν την πολιτική τους θέση, αν και νιώθουν εγκλωβισμένοι σε μία κατάσταση πολιτικής αδυναμίας, ενώ εν δυνάμει μπορούν να προσφέρουν στην διαμόρφωση της πολιτικής και την βελτίωση των κοινωνίων. Η διασαφήνιση των εννοιών είναι σημαντική, ώστε να κατανοήσει ο σύγχρονος πολίτης που ζει στις δυτικές φιλελεύθερες κοινοβουλευτικές πολιτείες την έννοια της πολιτικής ατομικότητας, και τότε ίσως επιδιώξει αντιπροσωπευτικότερες και ακόμα δημοκρατικότερες πολιτείες με δική του συμμετοχή στην διαμόρφωση της πολιτικής. 

*Η Πολυβία Παραρά διδάσκει στο τμήμα Κλασσικών σπουδών του πανεπιστημίου  του Μαίρυλαντ, ΗΠΑ. 

pparara@umd.edu

Ο Σταύρος Καλεντερίδης, ξεκίνησε τις σπουδές του στην Αθήνα, σπουδάζοντας Πολιτική Επιστήμη στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έπειτα από τέσσερα χρόνια συμμετοχής στα φοιτητικά όργανα συνδιοίκησης της σχολής του και σε διάφορες οργανώσεις νέων, αποφάσισε να συνεχίσει τις σπουδές του στο εξωτερικό. Στη Βοστόνη των Η.Π.Α. ολοκλήρωσε δύο μεταπτυχιακά προγράμματα, στις Διεθνείς Σχέσεις (Αμερικανική εξωτερική πολιτική) και στην Επικοινωνία (Πολιτική Επικοινωνία), ενώ παράλληλα εργάστηκε στο Ελληνικό Προξενείο της Βοστόνης, στη σχολή του ως βοηθός έρευνας και σε δύο πολιτικές καμπάνιες Αμερικανών πολιτικών (Δημοκρατικών – Ρεπουμπλικάνων). Μετά από τρία χρόνια στις Η.Π.Α., άκουσε το κάλεσμα της πατρίδας του και επέστρεψε πίσω με μεγάλο πόθο για προσφορά στην Ελλάδα. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος δύο κοινωφελών οργανισμών, του δέλτα – πολιτική επανάσταση (πολιτικός οργανισμός) και της Λεοντίδας (ίδρυμα προώθησης θεμάτων ιστορίας, πολιτισμού και δημοκρατίας). Σήμερα ζει και εργάζεται στην Αθήνα, ασχολείται με διάφορα εγχειρήματα πολιτικής διπλωματίας και δημοκρατίας, γράφει πολιτικά άρθρα, σχολιάζει την επικαιρότητα και συνεχίζει την προσωπική του μελέτη στην ιστορία και την πολιτική φιλοσοφία.

Συνέχεια ανάγνωσης

Πολιτική

Όργιο προκλήσεων από τα Σκόπια στη Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου! Ο Μίτσκοσκι έθεσε ζητήματα «μακεδονικής ταυτότητας και γλώσσας»

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Ενώ ο Μητσοτάκης δεν ακυρώνει την επαίσχυντη Συμφωνία των Πρεσπών, ο πρωθυπουργός των Σκοπίων θέτει στο Μόναχο ζητήματα «μακεδονικής ταυτότητας και γλώσσας»
Τα Σκόπια συνεχίζουν το όργιο προκλήσεων, η ούτως ή άλλως επαίσχυντη Συμφωνία των Πρεσπών έχει καταστρατηγηθεί πλήρως και η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας κωφεύει, παριστάνοντας πως «δεν ξέρει, δεν είδε, δεν άκουσε» για το ρεσιτάλ δηλώσεων του Σκοπιανού πρωθυπουργού. Αντί να λάβει επιτέλους δράση και να καταγγείλει τη Συμφωνία των Πρεσπών, το Μέγαρο Μαξίμου περί άλλα τυρβάζει, ασχολούμενο καταπώς φαίνεται με το πώς θα συγκαλύψει τις ευθύνες της κυβέρνησης στη σιδηροδρομική τραγωδία των Τεμπών, αντί να προσπαθήσει έστω και τώρα να διασώσει την τιμή της χώρας μας.

Κι όμως, μέσα στο Σαββατοκύριακο, σε δημόσια παρέμβασή του σε πάνελ συζήτησης με θέμα τη Γεωστρατηγική και την Ενεργειακή Ασφάλεια, στο πλαίσιο της Διάσκεψης Ασφάλειας του Μονάχου, ο Σκοπιανός πρωθυπουργός Μίτσκοσκι δεν σταμάτησε στιγμή να αναφέρεται στη χώρα του ως «Μακεδονία» και να θέτει ζήτημα «μακεδονικής ταυτότητας και γλώσσας». Οίδιος προκάλεσε ευθέως την Ελλάδα, ομολογώντας πως τα Σκόπια άλλαξαν όνομα μόνο και μόνο για να γίνουν μέλος του NATO, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «πλήρωσαν υψηλό τίμημα» γι’ αυτό και ζήτησε μετ’ επιτάσεως την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ενωση, ξεκαθαρίζοντας ότι «δεν θα δεχτεί νέους εξευτελισμούς».

Οσο και εάν ακούγεται αδιανόητο, η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν έπραξε απολύτως τίποτα, κάνοντας πως δεν άκουσε όσα ειπώθηκαν διά χειλέων Μίτσκοσκι, σε δημόσια μάλιστα φόρα, παρόλο που αυτά συνιστούν ξεκάθαρα ακόμα μία παραβίαση της ούτως ή άλλως επαίσχυντης Συμφωνίας των Πρεσπών. Η αδιαφορία και η ατολμία της ελληνικής κυβέρνησης δεν ρίχνουν παρά μύλο στο νερό της γείτονος, με τον Σκοπιανό πρωθυπουργό να επανέρχεται λίγες ώρες μετά για να γράψει στη σελίδα του στο facebook για όσα είπε στο Μόναχο. «Η Μακεδονία», έγραψε προκλητικά, αρνούμενος πεισματικά να χρησιμοποιήσει τη συμφωνηθείσα ονομασία της χώρας του, «αξίζει μια δίκαιη και βέβαιη πορεία προς την Ε.Ε.!

Aπαιτήσεις

Η χώρα μας πλήρωσε υψηλό τίμημα για την ένταξη στο ΝΑΤΟ, αλλά ακόμα και σήμερα αντιμετωπίζουμε δύο μέτρα και δύο σταθμά. Αν παλεύουμε για τις αρχές, γιατί υπάρχει σιωπή όταν αρνούνται τη μακεδονική ταυτότητα και γλώσσα; Η Μακεδονία δεν θα δεχτεί νέους εξευτελισμούς, το μέλλον μας είναι στην Ε.Ε., αλλά με σεβασμό και αξιοπρέπεια!» Στο ίδιο μήκος κύματος, ισχυρίστηκε πως η χώρα του άλλαξε το όνομά της για να γίνει μέλος του ΝΑΤΟ και τώρα βρίσκεται ξανά αντιμέτωπη με απαιτήσεις για νέες παραχωρήσεις προκειμένου να ξεκινήσει τις διαπραγματεύσεις με την Ε.Ε.

Υπενθυμίζεται πως από την πρώτη στιγμή της αλλαγής σκυτάλης στη γείτονα το μπαράζ των προκλήσεων δεν έχει τέλος. Η πολιτική και η πολιτειακή ηγεσία των Σκοπίων παραβιάζουν συνεχώς τη Συμφωνία των Πρεσπών, τόσο στο εσωτερικό του κράτους όσο και στο εξωτερικό, με τον κατάλογο των παραβιάσεων ουσιωδών όρων της συμφωνίας συνεχώς να αυξάνεται τους τελευταίους μήνες και την ελληνική κυβέρνηση να μην κάνει απολύτως τίποτα! Εξάλλου και πριν από λίγες μόλις εβδομάδες η Αθήνα απάντησε στον Κρίστο Μίτσκοσκι και στις πρόσφατες δηλώσεις του από τις ΗΠΑ περί «άλυτου, υπαρκτού, ανοικτού μακεδονικού ζητήματος, που σιγοκαίει διαρκώς επί αιώνες…» περιοριζόμενη σε προειδοποιήσεις για την «ομαλή πορεία» των Σκοπίων στην Ε.Ε., αλλά και με… ερωτήσεις προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

ΠΗΓΗ: Δημοκρατία

Συνέχεια ανάγνωσης

Αναλύσεις

Το νέο μοντέλο που φέρνει ο Τραμπ

Η εκκίνηση μοιάζει να είναι καλή για τον κόσμο.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Το νέο μοντέλο που φέρνει λοιπόν ο Τραμπ είναι «ταχύτητα και αποφασιστικότητα στις αποφάσεις, χωρίς οπισθοχωρήσεις», πρώτον, και, δεύτερον, «επικοινωνία και πειθώ στους πολίτες χωρίς συστημικούς ενδιάμεσους».

Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης

Βράδυ Τετάρτης, ο υπάλληλος σε κεντρικό πάρκινγκ του Κολωνακίου έχει όρεξη για συζήτηση, παρά το προχωρημένο της ώρας. Θέλει να μας μιλήσει για τον Τραμπ. Όχι για τα Τέμπη, όχι για τον Ανδρουλάκη, όχι για τον Μητσοτάκη, όχι για τον Τσίπρα – για τον Τραμπ.

Είχαμε ήδη διαισθανθεί από μια επίσκεψη σε βενζινάδικο της οδού Γιαννιτσών στη Θεσσαλονίκη, όπου οι ιδιοκτήτες έχουν κολλήσει στους τοίχους ένα εξώφυλλο του «Time» με φωτογραφία του πλανητάρχη και μια μινιατούρα του φιγουράρει στο ταμείο, ότι ο νέος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών είναι ιδιαιτέρως δημοφιλής, σε αυτή τη φάση τουλάχιστον, στις λαϊκές πλειοψηφίες. Στους αδυνάμους. Σε αυτούς που οι εκάστοτε ελίτ αποκαλούν αλαζονικά «οι τελευταίοι», «οι απαρατήρητοι». Ολοι αυτοί μιλούν αυτή την εποχή για τον Τραμπ. Οι εργάτες για τον δισεκατομμυριούχο. Η δημοτικότητά του σε όλο τον κόσμο ανέρχεται στο 52%.

Το φαινόμενο δεν έχει αναλυθεί επαρκώς από το παλαιό πολιτικό σύστημα στην Ευρώπη, γι’ αυτό και οι αντιδράσεις του στις πρώτες αποφάσεις του νέου προέδρου, στις παρεμβάσεις του Ιλον Μασκ στα εσωτερικά ευρωπαϊκών κρατών και τώρα στην ομιλία του νέου αντιπροέδρου Τζέι Ντι Βανς προσεγγίζονται με εντελώς λάθος τρόπο. Αποδεικνύεται ότι πρόκειται για μια ομάδα με ενιαία αντίληψη, που δρα με ενιαίο τρόπο και δεν κάνει κανείς το δικό του. Πρόκειται για μια ομάδα που δεν επηρεάζεται από λόμπι και χρηματοδότες, γιατί η ίδια γνωρίζει τόσο καλά τον καπιταλισμό από μέσα, είτε από την κορυφή του είτε από τη βάση του, ώστε διακρίνει πολύ εύκολα και τα κίνητρα των χρηματοδοτήσεων. Πρόκειται για μια ομάδα που θέλει καταρχάς -θα δούμε αν θα το πετύχει- να αφιερωθούν οι άνθρωποι στα ειρηνικά τους έργα, μακριά από πολέμους, και να γεφυρωθεί το χάσμα της ανώτερης τάξης, που νέμεται τον πλούτο, με τη μεσαία και τις κατώτερες, οι οποίες υπολείπονται. Τα χαρακτηριστικά αυτής της ομάδας, που μοιάζει να έχει σκεφτεί πολύ τα βήματά της πριν ενεργήσει, είναι η στιβαρότητα και η ειλικρίνεια, μέχρι ωμότητας.

Το παγκόσμιο πρόβλημα ηγεσίας σήμερα αφορά την έλλειψη στιβαρότητας. Οι άνθρωποι παραπονιούνται γιατί αισθάνονται ότι δεν βρίσκονται στο τιμόνι των χωρών της παγκόσμιας τάξης ηγεσίες που αισθάνονται σίγουρες για τον εαυτό τους και υποστηρίζουν με πάθος τις αποφάσεις που λαμβάνουν, χωρίς να προσφεύγουν σε μεθοδεύσεις. Λείπει η στιβαρότητα από τις λαϊκές πλειοψηφίες και, στο μέτρο που τη βρήκε σήμερα στον Τραμπ, την αγκαλιάζει. Αύριο, βεβαίως, αν γίνει κάτι λάθος, αυτές οι πλειοψηφίες θα απομακρυνθούν. Οι διαψεύσεις είναι ο κανόνας στην πολιτική. Αλλά για την ώρα παραμένουν εκεί, φανατικές, γιατί κατά βάθος θεωρούν ότι η στιβαρότητα δεν είναι απλώς ένα μοντέλο ηγεσίας που θα ήθελαν και για τη χώρα τους. Παραμένουν εκεί γιατί θεωρούν ότι οι στιβαρές αποφάσεις του προέδρου Τραμπ έχουν πολύ μεγάλη επίδραση και στη δική τους καθημερινότητα. Η διακοπή του πολέμου ήδη οδηγεί στην αποκλιμάκωση των τιμών του πετρελαίου και του φυσικού αερίου.

Οι άνθρωποι, εκτός από τη στιβαρότητα, όμως, χρειάζονται και την αλήθεια. Με απλές λέξεις. Χωρίς ωραιοποιήσεις. Την οποία τολμούν να πουν συνήθως άνθρωποι που δεν έχουν εξαρτήσεις. Οποιος διαβάσει το βιβλίο, που εξέδωσε το 2016 και κυκλοφορεί στην Ελλάδα από τις εκδόσεις Δώμα, ο αντιπρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Τζέι Ντι Βανς, με το οποίο περιγράφει σε βάθος το πρόβλημα της φτώχειας στη χώρα του, προερχόμενος από άσημη οικογένεια λευκών Σκοτοϊρλανδών «χιλμπίληδων» (ο ίδιος δούλευε εργάτης με 16 δολάρια την ώρα για να κουβαλά πλακάκια) θα καταλάβει γιατί ο νεαρός δικηγόρος μίλησε τόσο ωμά και καταπρόσωπο στους ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης στο Μόναχο για την παραβίαση των αξιών τους. Και, παρά το γεγονός ότι ήταν ωμός, κανείς δεν τον διέκοψε και κανείς δεν είχε το θάρρος, την αξιοπρέπεια να σηκωθεί και να αποχωρήσει από την αίθουσα, εφόσον θεωρούσε ότι η ομιλία του Αμερικανού αξιωματούχου τον έθιγε τόσο πολύ.

Το νέο μοντέλο που φέρνει λοιπόν ο Τραμπ είναι «ταχύτητα και αποφασιστικότητα στις αποφάσεις, χωρίς οπισθοχωρήσεις», πρώτον, και, δεύτερον, «επικοινωνία και πειθώ στους πολίτες χωρίς συστημικούς ενδιάμεσους». Κάποτε στη Δύση αυτά θεωρούνταν αυτονόητα. Σήμερα είναι η Αμερική που σπεύδει να θυμίσει, πρώτα στον εαυτό της και μετά στους Ευρωπαίους συμμάχους της, ποιος είναι ο ορισμός της Δύσης. Πώς λειτουργούν η δημοκρατία και ο κοινοβουλευτικός διάλογος, ακόμα κι αν οι αντίπαλοί μας δεν μας ενθουσιάζουν.

Η ομιλία του Βανς μούδιασε το ευρωπαϊκό κατεστημένο, αλλά έγινε αντικείμενο ευρείας θετικής δημοσιότητας σε όλο τον κόσμο, όπου, σύμφωνα με τελευταία δημοσκόπηση, υποστηρίζει με συμπάθεια της τάξης του 52% το εγχείρημα του προέδρου Τραμπ. Οι οιωνοί για την ώρα δείχνουν καλοί. Η παγκόσμια οικονομία αντέδρασε θετικά στις πρώτες αποφάσεις του πλανητάρχη για την Ουκρανία, γεγονός που οδήγησε σε μείωση της τιμής της ενέργειας και σε αύξηση της τιμής του χρυσού. Υπάρχουν πολλά ακόμα να γίνουν. Αλλά η εκκίνηση μοιάζει να είναι καλή για τον κόσμο.

Πηγή: δημοκρατία

Συνέχεια ανάγνωσης

Αναλύσεις

Τα 12 ιδρύματα στην Ελλάδα που μπαίνουν στο στόχαστρο της Ρεπουμπλικανικής έκθεσης για προώθησης της WOKE ατζέντας!

Το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα στοχοποιεί 12 ελληνικούς φορείς και Ιδρύματα με την κατηγορία ότι δρούν κατά των Αμερικανικών συμφερόντων

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Έκθεση του Μεσογειακού Παραρτήματος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος των ΗΠΑ καταγράφει τους ελληνικούς θεσμούς, τις επιχειρηματικές ενώσεις  και τα Ιδρύματα που, όπως αναφέρει, προωθούν στην Ελλάδα τη WOKE* ατζέντα. Θεωρεί ότι η Αμερικανική Πρεσβεία στην Αθήνα έχει στενή συνεργασία και αποφασιστικό ρόλο στη χρηματοδότηση τους , σε ευθυγράμμιση με την ελληνική κυβέρνηση, κάτι «που πρέπει να σταματήσει αμέσως». Και μέμφεται τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη γιατί , όπως σημειώνει, υπέκυψε στις πιέσεις του Στέιτ Ντιπάρτμεντ (επί υπουργίας  Άντονι Μπλίνκεν) να περάσει τον γάμο μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου. Η έκθεση αυτή (των περιφερειακών στελεχών) προφανώς έχει ταξιδέψει στα “κεντρικά” του Κόμματος για να τεθεί υπόψιν των κυβερνητικών αρμοδίων.

Σκοπός της έκθεσης (που έχει στη διάθεσή του το economico) είναι «να αποτυπώσει την πραγματικότητα στην Ελλάδα (ΣΣ: σε ό,τι αφορά τη WOKE ατζέντα) και να αποδείξει ότι, για όλους τους θεσμούς που καταγράφει, θα πρέπει άμεσα να σταματήσει η χρηματοδότηση από Αμερικανικούς πόρους και όσοι λειτουργούν ως «παραρτήματα» της αμερικανικής κυβέρνησης θα πρέπει άμεσα να καταργηθούν, καθώς αποτελούν άμεση απειλή για τα συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών».

Επιπλέον, κατά την έκθεση αυτή,  η Υπηρεσία Εθνικών Πληροφοριών των ΗΠΑ (DNI) «θα πρέπει να εξετάσει πολύ διεξοδικά την εμπλοκή αξιωματούχων των ΗΠΑ στη δημιουργία, συντήρηση και χρηματοδότηση φορέων, ενώσεων και ιδρυμάτων στην Ελλάδα,  που είναι εγγενώς εχθρικές προς την πολιτική και τα συμφέροντα των ΗΠΑ, καθώς και να παράσχει μια αξιολόγηση των ζημιών που έχουν ήδη προκληθεί από τις διαρροές πληροφοριών σε όλα τα επίπεδα».

Στο στόχαστρο DEI και ESG

Ειδικότερα η έκθεση αναφέρει στο προοίμιό της ότι «εξετάζει τη στενή συνεργασία μεταξύ της Πρεσβείας των ΗΠΑ στην Αθήνα και διαφόρων φορέων που – σε ευθυγράμμιση με την ελληνική κυβέρνηση – προωθούν ενεργά το DEI** (Diversity, Equity, and Inclusion / Διαφορετικότητα, Ισότητα και η Ενσωμάτωση) και το ESG*** (Environmental, Social, and Governance / Περιβάλλον, Κοινωνία και Διακυβέρνηση) καθώς  και ευρύτερες πρωτοβουλίες αφύπνισης («woke») τόσο σε κρατικούς φορείς και ιδρύματα,  όσο και σε εταιρικό επίπεδο στην Ελλάδα». Για ορισμένους μάλιστα φορείς αποδίδεται η κατηγορία ότι προωθούν μια ατζέντα υπέρ της Μουσουλμανικής Αδελφότητας ή της συνεργασίας με τα συμφέροντα της Κίνας.

Ρεπουμπλικανικό κατηγορητήριο για 12 φορείς

Τα 12 ιδρύματα που μπαίνουν στο στόχαστρο της Ρεπουμπλικανικής έκθεσης είναι:

  1. Fulbright Greece
  2. Ελληνοαμερικανικό Εμπορικό Επιμελητήριο (AmChamGR)
  3. Ίδρυμα Ωνάση (Στέγη Ωνάση)
  4. Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων (IDIS)
  5. Ελληνικό Ίδρυμα Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ)
  6. Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδος (Pierce – Αγίας Παρασκευής) – Κολλέγιο Ανατόλια Θεσσαλονίκης
  7. Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ)
  8. Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών
  9. Athens Democracy Forum
  10. Ίδρυμα Λασκαρίδη
  11. Ίδρυμα Μποδοσάκη
  12. Solidarity Now

Τι αναφέρει η έκθεση για τους 12 φορείς

  1. Για το Ελληνοαμερικανικό Εμπορικό Επιμελητήριο αναφέρεται ότι «με μια πρώτη ματιά, μπορεί να μη φαίνεται ιδιαίτερα WOKE οργανισμός. Ωστόσο, μια πιο προσεκτική ματιά αποκαλύπτει ορισμένες ανησυχητικές μοτίβα τακτικές. Με την πάροδο των ετών, το Ελληνοαμερικανικό Εμπορικό Επιμελητήριο έχει προωθήσει ενεργά τις αρχές της DEI, καθώς και του ESG εντός των ελληνικών εταιρειών, με τη χορηγία της Πρεσβείας των ΗΠΑ στην Αθήνα, ιδιαίτερα κατά την εποχή του Πρέσβη Geoffrey Pyatt». Η έκθεση θέτει το ερώτημα «αν το Ελληνοαμερικανικό Εμπορικό Επιμελητήριο λαμβάνει «βρώμικα» χρήματα από την USAID», αμερικανική υπηρεσία που είναι επιφορτισμένη με την παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας στο εξωτερικό και ήδη διαλύεται από τον  Έλον Μασκ.
  1. Το Πρόγραμμα Fulbright Ελλάδα «συνεργάζεται με την Πρεσβεία των ΗΠΑ στην Ελλάδα για WOKE πρωτοβουλίες, δίνοντας υποτροφίες σε υποψηφίους για master wokeism ενώ παράλληλα φέρνει αποφοίτους του Fulbright στην Ελλάδα για να διδάξουν wokeism στις μάζες και στα πανεπιστήμια.Προωθεί επίσης την ατζέντα του μέσω του Business Partners Magazine, το οποίο είναι το περιοδικό του AmChamGR».
  2. Το Ίδρυμα Ωνάση (Ωνάσειο Πολιτιστικό Κέντρο Αθηνών) «προωθεί τη σύγχρονη τέχνη και υποστηρίζει πρωτοβουλίες που σχετίζονται με τους πρόσφυγες, περιβαλλοντικά ζητήματα και τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ. Το ίδρυμα αυτό έχει γίνει στόχος μεγάλης δυσαρέσκειας, καθώς είναι “Woker” (ΣΣ: από το woke). Προωθεί την πορνογραφία ως τέχνη, επιχειρώντας να επηρεάσει ακόμα και τα προγράμματα σπουδών των δημοτικών σχολείων με την τρανς ιδεολογία».
  3. IDIS ή IIR (Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων). «Το IIR, ένα πρόγραμμα που υποστηρίζεται από το υπερφιλελεύθερο Πάντειο Πανεπιστήμιο, έχει ένα ειδικό πρόγραμμα που ονομάζεται “Πρόγραμμα IDIS Κίνα” το οποίο προωθεί την κινεζική ήπια ισχύ. Έχει υπογράψει Μνημόνιο Συνεργασίας μεταξύ του IDIS και του Κέντρου Κίνας της Μεγάλης Βρετανίας».
  4. Το Ελληνικό Ίδρυμα Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ) «είναι μη κυβερνητικός οργανισμός που ειδικεύεται στην περιοχή των Βαλκανίων και προωθεί θέσεις παγκοσμιοποίησης. Χρηματοδοτείται από τον George Soros και το ίδρυμα Rockfeller. Αποτελεί κύριο σύμβουλος των ελληνικών κυβερνήσεων σε θέματα εξωτερικής πολιτικής. Ήταν η κύρια δεξαμενή σκέψης Πίσω από τη Συμφωνία των Πρεσπών με τη Βόρεια Μακεδονία, η οποία έκτοτε αποτελεί αγκάθι για την ελληνική πολιτική. Είναι φιλικός οργανισμός σε ό,τι αφορά τη Μουσουλμανική Αδελφότητα»
  5. 6Το Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδος (Pierce). «To φιλελεύθερο κολέγιο, του οποίου πολλοί νέοι μεταπτυχιακοί φοιτητές προσλαμβάνονται ως ασκούμενοι στην Πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα χρηματοδοτείται από την USAID δήθεν για την προώθηση της Επιστήμης, της Τεχνολογίας, της Μηχανικής και των Μαθηματικών. Στην πραγματικότητα χρηματοδοτείται για την προώθηση του wokeism».
  6. Το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος «φιλοξενεί πολλές εκδηλώσεις της Πρεσβείας των ΗΠΑ στην Αθήνα, ο Geoffrey Pyatt ήταν τακτικός προσκεκλημένος. Επίσης, προωθεί πρωτοβουλίες της WOKE ατζέντας καθώς και των συμφερόντων της Κίνας».
  7. Το Οικονομικό φόρουμ των Δελφών, «ένα αντίγραφο του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, όπου κυρίως ελληνικές επιχειρήσεις, κυβερνήσεις και αξιωματούχοι προωθούν την παγκοσμιοποίηση και την φιλελεύθερη ατζέντα. Εμφανίζει έντονη αλληλεπίδραση με τα υπόλοιπα ινστιτούτα που εμφανίζονται στην έκθεση».
  8. Η Dianeosis «είναι φιλελεύθερη ngo που κάνει σταθερές δημοσκοπήσεις σε διάφορα θέματα, ώστε να μπορεί να δικαιολογηθεί η ατζέντα woke».
  9. Το Ίδρυμα Μποδοσάκη «χρηματοδοτεί πρωτοβουλίες για τη WOKE ατζέντα και έχει στενή συνεργασία με την Πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα. Η πρόεδρός του είναι μέλος του ΔΣ του ΕΛΙΑΜΕΠ»
  10. Το Ίδρυμα Λασκαρίδη «προωθεί την κινεζική επιρροή στην Ελλάδα. Ο Λασκαρίδης, είναι ιδιοκτήτης ναυτιλιακής εταιρείας με πολλά πλοία, που κατασκευάστηκαν από κινεζικά ναυπηγεία με πίστωση και αποτελούν κινεζικό περιουσιακό στοιχείο. Δημιούργησε τα πρώτα ινστιτούτα Κομφούκιου πριν από δεκαετίες στην Ελλάδα “ευνοούμενος” εταίρος της ελληνικής κυβέρνησης και των ελίτ της εξουσίας».
  11. Η ΜΚΟ Solidarity Now (Αλληλεγγύη Τώρα) «ανήκει στον Σόρος και είναι υπεύθυνη για την εισροή προσφύγων στην Ελλάδα. Πρόεδρός της είναι ο Στέλιος Ζαββός, τακτικός ομιλητής στο Athens Democracy Forum και επιφανή μέλη του διοικητικού συμβουλίου είναι Χρήστος Ροζάκης και η Αντιγόνη Λυμπεράκη».

Το ενδιαφέρον της έκθεσης

Το κύριο ενδιαφέρον αυτής της έκθεσης δεν είναι οι «κατηγορίες» – ούτε οι ενδεχόμενες υπερβολές, πιθανές αναλήθειες ή και παρερμηνείες της δραστηριότητας των φορέων που αναφέρονται. Είναι οι εισηγήσεις των περιφερειακών, κατά τεκμήριο αρμόδιων, στελεχών του κυβερνώντος Ρεπουμπλικανικού Κόμματος των ΗΠΑ κατά ελληνικών οργανισμών και Ιδρυμάτων, που στοχοποιούνται ως φορείς πολιτικής, η οποία αποτελεί άμεση απειλή για τα συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών. Οι απόψεις αυτές αντανακλούν τη νέα τάξη πραγμάτων που ο πρόεδρος Τραμπ και το επιτελείο του επιθυμούν να επιβάλουν στη Δύση, ειδικότερα στην Ευρώπη και κυρίως στις χώρες – συμμάχους που εξαρτώνται από την Ουάσινγκτον,

Τμήμα των αλλαγών αυτών αποτελεί και η WOKE ατζέντα που ακολουθούν – ή υποτίθεται ότι ακολουθούν – κυβερνήσεις και θεσμοί στην Ευρώπη. Όπως επίσης και δύο άλλες παρεμφερείς δράσεις:  Η DEI που προωθεί την αποδοχή από θεσμούς και επιχειρήσεις της  Διαφορετικότητας, της Ισότητα και της Ενσωμάτωσης, κάτι που θεωρείται ανόητο και αντιπαραγωγικό από το σύστημα Τραμπ.  Και το ESG που καλεί τις επιχειρήσεις να υιοθετήσουν στη στρατηγική και στον τρόπο διοίκησής τους αρχές προστασίας του Περιβάλλοντος, Κοινωνικής Ευθύνης και σύγχρονης Διακυβέρνησης – που θεωρείται από την νέα αμερικανική διοίκηση «κοστοβόρο» και «αντιαναπτυξιακό» και εν πάσει περιπτώσει «ακατάλληλο» για τις αμερικανικές επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στην Ευρώπη.

Τόσο οι πολιτικές DEI όσο και η εφαρμογή ESG αποκαθηλώνονται ραγδαία στις ΗΠΑ. Για την Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποτελούν πολιτική προτεραιότητα (αν και από κάποιες χώρες αμφισβητείται). Στην Ελλάδα βρίσκονται σε ανάπτυξη και αυτό κατά την έκθεση «πρέπει να σταματήσει αμέσως» – κάτι που υποδηλώνει την πολιτική που θα ακολουθήσει η νέα πρέσβειρα των ΗΠΑ στην Αθήνα, Kίμπερλι Γκίλφοϊλ. (Όπως σημαίνει επίσης πολλά για οργανισμούς και πρόσωπα που εξαρτώνται από αμερικανικές χρηματοδοτήσεις και άλλες συνεργασίες).

——

(*) WOKE: Αμερικανικός όρος που ξεκίνησε από το κίνημα «ξυπνήστε» – ένα σύνθημα κατά των φυλετικών διακρίσεων στην Αμερική. Στη σύγχρονη εποχή το «Wοke» μετατράπηκε σε πολιτική έννοια «αφύπνισης» και «ασπίδας» καταπιεσμένων μειονοτήτων. Και εξελίχθηκε για μεν το δημοκρατικό Κόμμα και τη διακυβέρνηση Μπάιντεν ως γενικότερη ανάγκη να είσαι πολιτικά συνειδητός πολίτης και συνειδητοποιημένος άνθρωπος, σαν να μένεις πάντα «ξύπνιος», για δε το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα και τον Πρόεδρο Τραμπ μια ασαφής έννοια, θεμελιωμένη σε παραδοσιακά αριστερές πεποιθήσεις, που καταλήγουν τροχοπέδη στις ΗΠΑ και πρέπει να ξεριζωθούν. H WΟΚΕ ατζέντα θεωρείται  πλέον για το σύστημα Τραμπ «έγκλημα καθοσιώσεως».

(**) DEI: Η Διαφορετικότητα η Ισότητα και η Ενσωμάτωση είναι μια έννοια και πρακτική που χρησιμοποιείται από τους οργανισμούς «για να αναγνωρίζουν και να εκτιμούν τις διαφορές μεταξύ των ανθρώπων, να εξασφαλίζουν δίκαιες ευκαιρίες για όλους και να προωθούν ένα εργασιακό περιβάλλον όπου όλοι αισθάνονται ευπρόσδεκτοι και σεβαστοί».

(***) ESG: Ο όρος Περιβάλλον, Κοινωνία και Διακυβέρνηση αφορά σε πολιτικές Βιωσιμότητας και βιώσιμης ανάπτυξης, Εταιρικής κοινωνικής ευθύνης και Εταιρικής υπευθυνότητας, Κυκλικής οικονομίας καθώς και Βιώσιμης κατανάλωσης και παραγωγής. Η πολιτική ESG αποτελεί προτεραιότητα της ΕΕ και προϋπόθεση αξιολογήσεων των επιχειρήσεων στην Ευρώπη.

Συνέχεια ανάγνωσης

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Αναλύσεις24 λεπτά πριν

Πάντα στην κόντρα με Τουρκία! Ποτέ υποχωρήσεις

Παρέμβαση του αντιστράτηγου ε.α. Λάζαρου Καμπουρίδη και του αντιναυάρχου ε.α. Βασίλειου Μαρτζούκου

Αναλύσεις54 λεπτά πριν

Έρχονται τα πάνω κάτω;

Συνέντευξη του επικεφαλής του Directus.gr Ανδρέα Μουντζουρούλια στον Δημήτρη Βερδελή

Αναλύσεις1 ώρα πριν

BBC: Trump dispatches NY real estate dealmaker to solve global crises

When US President Donald Trump wanted someone to meet Russian President Vladimir Putin last week to open negotiations for a...

Πολιτική2 ώρες πριν

Όργιο προκλήσεων από τα Σκόπια στη Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου! Ο Μίτσκοσκι έθεσε ζητήματα «μακεδονικής ταυτότητας και γλώσσας»

Ενώ ο Μητσοτάκης δεν ακυρώνει την επαίσχυντη Συμφωνία των Πρεσπών, ο πρωθυπουργός των Σκοπίων θέτει στο Μόναχο ζητήματα «μακεδονικής ταυτότητας...

Αναλύσεις2 ώρες πριν

Το νέο μοντέλο που φέρνει ο Τραμπ

Η εκκίνηση μοιάζει να είναι καλή για τον κόσμο.

Δημοφιλή