Ακολουθήστε μας

Πολιτισμός

«Ραγιάν»: Ο επίμονος Πόντιος τυροκόμος

Δημοσιεύτηκε

στις

Ο Θεόφιλος Γεωργιάδης παράγει στο αγρόκτημά του στο Κιλκίς τα ποντιακά τυριά και τα ζυμαρικά της χαμένης του πατρίδας.

Πνιγμένο στο πράσινο μέσα σε ατέλειωτα πυκνά δάση με βελανιδιες το αγρόκτημα “Ραγιάν” βρίσκεται σε ύψος 550 μ., στην πλαγιά Μάγαρα του όρους Κρούσια στην είσοδο του χωριού Βάθη στο Κιλκίς. Γιατί «Ραγιάν»; Έτσι λεγόταν παλιά η Βάθη, εξού και το όνομα.

Μέσα στα 200 στρέμματα του αγροκτήματος, ο Θεόφιλος Γεωργιάδης έστησε το δικό του βασίλειο με ζώα, δέντρα και βότανα, ένα τυροκομείο και ένα εργαστήριο για τουρσιά και ζυμαρικά. Λιγνός, αεικίνητος, πάντα με το καουμπόικο καπέλο του, ο επίμονος Πόντιος παράγει μαζί με τη Λένα, τη γυναίκα του, όλα τα ποντιακά τυριά και τα ζυμαρικά τιμώντας έτσι τη μεγάλη (και άγνωστη εν πολλοίς) τυροκομική και γενικότερα γαστρονομική παράδοση, της χαμένης του πατρίδας.

«Παράγουμε ό, τι φτιάχνουμε στα σπίτια μας, είτε εδώ είτε στον Πόντο, χωρίς να έχει καμιά σημασία το κέρδος», λέει ο κ. Γεωργιάδης. «Τα φτιάχνουμε διότι πιστεύουμε ακράδαντα ότι κάθε παραδοσιακό διατροφικό προϊόν είναι ένα κομμάτι αναπόσπαστο του πολιτισμού μας και στοιχείο της ποντιακής ταυτότητας που πρέπει να διατηρηθεί και να αναδειχθεί. Άλλωστε, όπως δείχνουν και οι επιστημονικές μελέτες, τα ποντιακά τυριά και τα ζυμαρικά είναι ιδιαίτερα υγιεινά και ωφέλιμα».Γεννήθηκε εδώ, στη Βάθη, από πατέρα αγρότη. «Εδώ μεγάλωσα, εδώ φύλαξα τα πρώτα ζώα -εκτός από τα χωράφια είχαμε και πέντε αγελάδες, την Καλαντάρα, την Κουτούρα, τη ΜαΪτσα, την Απρίλα, τη Σαχάρα και δύο βόδια, το Σαχαρίκο και το Φιτανίκο», θυμάται.

Η γιαγιά του, η μάνα του πατέρα του, ήρθε από το χωριό Τσακαλάντων του Πόντου. Η μητέρα του όμως ήταν Μικρασιάτισσα, από το χωριό Πίγα, κοντά στο Τσανάκ Καλέ. «Την μαμά μου την έλεγαν Αφροδίτη Πολίτου, ήταν μια εξαιρετική μαγείρισσα που έμαθε την ποντιακή κουζίνα κοντά στον πατέρα μου, την αγάπησε τη διέσωσε και τη διέδωσε».

«Τη θυμάμαι, όταν ήμουν πιτσιρίκι, που έφτιαχνε πασκιτάν και βούτυρο και πήγαινε στην Καλαμαριά και τα πούλαγε. Τη θυμούνται ακόμα οι παλιές γυναίκες. Ήταν μια εποχή, εκεί γύρω στο 1970 -1980, που την κουζίνα μας την σνόμπαραν ακόμα και οι Πόντιοι».

Το φευγιό και η επιστροφή

Όταν έγινε 13 ετών, άφησε τη Βάθη και έφυγε για τη Θεσσαλονίκη. «Έβαζαν καπνά τότε, πολύ βαριά δουλειά, οπότε δήλωσε στην πατέρα του ότι θα ακολουθήσει το δικό του δρόμο στη μεγάλη πόλη.
Το βράδυ δούλευε σερβιτόρος, το πρωί πήγαινε στο σχολείο. Τελειώνοντας και το στρατό, όπως λέει χαρακτηριστικά ο ίδιος, «τριγύρισα χωρίς σκοπό, έτσι για τη χαρά της περιπλάνησης και μόνο, για για 4 υπέροχα χρόνια – δούλευα όπου έβρισκα, και έφτασα με τη μηχανή μαζί με τη Λένα (τη γυναίκα του), μέχρι και στη Σαχάρα».

Τότε ήταν που σε ανύποπτο χρόνο, του ήρθε η ιδέα να γυρίσει πίσω στο χωριό του. «Είπα, θα πάρω 5 αγελάδες και θα κάνω ότι έκανε η μάνα μου: θα φτιάχνω γαλακτοκομικά και θα πηγαίνω στις λαϊκές της Θεσσαλονίκης να τα πουλάω». Έτσι ξεκίνησε η ανησυχία του να βρει τις αυθεντικές συνταγές και να φτιάξει όλα τα τυροκομικά παραδοσιακά προϊόντα του Πόντου. Πήγε 4 φορές στον Πόντο, στα «παρχάρια» (λιβαδότοποι πάνω στα πανύψηλα βουνά) και έμεινε σε τσαντίρια για δυο μήνες.

«Έβλεπα από κάτω τα σύννεφα όπως τα βλέπεις από το αεροπλάνο. Μάζεψα 108 συνταγές αυθεντικές, όπως εξακολουθούν να τις τρώνε εκεί πάνω. Ειδικά στην περιοχή της Τόνιας, πιο πάνω από την παραλιακή πόλη της Τρίπολης, όπου πήγα για να βρω το χωριό του παππού μου από τη μεριά του πατέρα μου. Στο Ερσεήλ Μαντέν οι άνθρωποι είναι κρυπτοχριστιανοί. Κρατούν όλες τις διατροφικές παραδόσεις ατόφιες και μου είπαν πολλά. Φτιάχνουν καταπληκτικά φαγητά όπως το τυροχάβιτσο (κρέμα αλμυρή με φούρνικο αλεύρι καλαμποκίσιο, ξυγαλί βούτυρο και γαϊς τυρί), ή τα γουλία, ή στιβαχτό (μαγειρευτό με κολοκύθια με γάλα κρεμμύδι). Κάποια στιγμή, όταν έχω χρόνο θα τις ταξινομήσω. Είναι σημαντικό να ξεχωρίσει τι είναι πραγματικά ποντιακό, που εμφανίστηκε το κάθε φαγητό για πρώτη φορά η κάθε συνταγή. Είμαστε όλοι πολύ κοντά, Αρμένιοι, Γεωργιανοί, Ρώσοι, και μπερδεύονται τα φαγητά. Λένε ας πούμε πως τα βαρένικα είναι ποντιακά, δεν είναι όμως».

Το χειροποίητο «Ραγιάν»

Το πάθος του Θεόφιλου Γεωργιάδη για τον τόπο του και την κουζίνα του τόπου του είναι αστείρευτο. Ρίχνοντας μια ματιά στο αγρόκτημα, όλα φυτεμένο από τον ίδιο, βλέπεις οπωροφόρα δέντρα, αχλαδιές, κρανιές, μηλιές, καρυδιές, δεντρολίβανο θυμάρι, δυόσμο, μάμουχες (άγρια μύρτιλα), άγρια σκόρδα, πολλά χόρτα όπως λάπατα, ραδίκια, άγρια τριαντάφυλλα (μασούρα) με το οποία φτιάχνουν πετιμέζι, όπως και από τα τσιβέκια (άγρια σταφύλια), τσορτίκια (άγρια αχλάδια), ταμπούλια (άγρια δαμάσκηνα).

Καλλιεργούν σχεδόν όλα τα καλοκαιρινά κηπευτικά -ντομάτες, πιπεριές, αγγουράκια, καρπούζια, πεπόνια-, και όλα τα χειμωνιάτικα. Ανάμεσά τους και τα σπάνια μαυρολάχανα (γουλία λάχανα) που με το οποίο γίνονται σαρμαδάκια αλλά και το εμβληματικό ποντιακό φαγητό «λάχανα μυλιαστά»: είναι μαυρολάχανα που μαγειρεύονται μαζί με «φούρνικο κορκότο» δηλαδή ψημένο και σπασμένο σπόρο καλαμποκιού, φασόλια κόκκινα (μπαρμπούνια) κρεμμύδι φρέσκο ή ξερό και ελαιόλαδο.
Ακόμα, πολλά ζώα, κατσίκια, 10 αγριογούρουνα, ελάφια, κοτούλες, φασιανοί, ορτύκια, άλογα, σκυλιά (ελληνικός ποιμενικός) και μια λιμνούλα που σχηματίζεται από το ποταμάκι που κατεβαίνει από τα γύρω βουνά γεμάτη με γριβάδια.

Στο ισόγειο του κτίσματος του 2000 τμ. παρασκευάζονται τα πετιμέζια, τα τουρσιά και τα χειροποίητα προψημένα ποντιακά ζυμαρικά όπως τα «φυλλωτά» (γιοχάδες), τα εβρεστόν, τα σιρόν και η μακαρίνα (χυλοπιτάκι) καθώς και τα γλυκά που φτιάχνει η κόρη της οικογένειας η σεφ Αφροδίτη Γεωργιάδη. Στον όροφο του κτιρίου βρίσκεται το γραφείο και το εργαστήριο όπου παρασκευαζονται τα ποντιακά τυριά και γενικά τα τα γαλακτοκομικά του Πόντου. Μια μεγάλη γοητευτική ιστορία, άρρηκτα δεμένη με το γεωφυσικό και το κοινωνικό χαρακτήρα της περιοχής του Πόντου.

Τα μοναδικά ποντιακά τυριά

«Όπως σε ολόκληρη τη διατροφική φιλοσοφία του Πόντου, έτσι και στα γαλακτοκομικά, τίποτα δεν πάει χαμένο», λέει ο κ. Γεωργιάδης. «Όλα ξεκινούν με το γιαούρτι, που περιλαμβάνει μια μεγάλη σειρά παρασκευασμάτων, απολύτως χαρακτηριστικών της ποντιακής κουζίνας. Αφού έβραζαν το γάλα το έπηζαν σε γιαούρτι, που λεγόταν “ξύγαλα” (από την αρχαία ελληνική λέξη “οξύγαλον”) ή “ματζίρα”.
Όταν το στράγγιζαν καλά σε πάνινες σακούλες είχαν το “υλιστόν”, ένα πολύ στραγγιστό γιαούρτι. Και όταν χτυπούσαν το γιαούρτι έπαιρναν το βούτυρο. Το υγρό που έμενε από την παρασκευή του γιαουρτιού ήταν το ταν (ξινόγαλο –αριάν) και από το “ταν” φτιαχνόταν το “πασκιτάν”, ένα άπαχο γιαούρτι με υπόξινη γεύση και μόλις 0,5% λίπος. Από το πασκιτάν γίνονται τα “τσορτάνια”, ένα είδος σκληρού, εύθρυπτου τυριού σε σχήμα κώνου, με ένα βαθούλωμα πάνω και με όξινη και αλμυρή γεύση.
Άλλη σειρά προϊόντων ήταν τα τυριά, που φτιάχνονταν κυρίως από αγελαδινό γάλα. Τα πιο γνωστά τυριά ήταν το “Μονάζ τυρί”, το “Κολόθ”, το “Φυτυλιάρ” και το “Τυρομύτζ”. Πριν βράσουν το γάλα, το άφηναν σε μεγάλα δοχεία για να συγκεντρωθεί η κορφή του στη επιφάνεια. Αυτή την κρέμα, το καϊμάκι δηλαδή, είναι το «Θόγαλα» που το αφαιρούσαν.

Από το αποβουτυρωμένο γάλα έφτιαχναν μια άπαχη μυζήθρα, το “Μονάζ τυρί” ή “Γαΐς τυρί” (που το λένε έτσι επειδή μοιάζει με λωρίδες –”Γαΐς” σημαίνει ζώνη) ή “Μιντζίν τυρί” (το όνομά του βγαίνει από το αρχαίο ρήμα «μυζώ» που θα πει αφυδατώνω). Ένα άλλο τυρί ήταν το “Μιντζίν Φυτιλιάρ” που γίνεται με μαδημένο τυρί “Γαΐς” ανακατεμένο με Μιτζίν –με αυτό φτιάχνεται ένα ωραίο φαγητό το “τυροχάβιτσο” ή “μουχλαμάς” ή “τυροκλωστήν”. Τέλος, υπήρχε το “Κολόθ τυρί” ή “Σουλουγούν”, που γίνεται και καπνιστό και φτιαχνόταν σε ολόκληρο τον Εύξεινο Πόντο».

Όλα αυτά τα τυριά και τα γιαουρτοειδή με τα περίπου αρχαιοελληνικά ονόματα ο Θεόφιλος Γεωργιάδης τα παρασκευάζει στο εργαστήριό του ακολουθώντας με θρησκευτική ευλάβεια τις παραδοσιακές συνταγές όπως τις έμαθε επί τόπου στον Πόντο.

Με τον πατροπαράδοτο τρόπο παρασκευάζονται και τα μοναδικά προψημένα ποντιακά ζυμαρικά: τα φυλλωτά (γιοχάδες), τα «εβρεστόν», τα «σιρόν». Επειδή στον Πόντο το κλίμα ήταν βαρύ με κρύο και υγρασία και τα ζυμαρικά δεν μπορούσαν να στεγνώσουν όπως στην Ελλάδα ο τραχανάς και οι χυλοπίτες, οι γυναίκες τα έφτιαχναν από τον Αύγουστο και το Σεπτέμβρη και τα έψηναν μέχρι να στεγνώσουν καλά για να μην μουχλιάσουν και μετά τα αποθήκευαν. Τα «φυλωτά» ή «γιοχάδες», όπως λέγονται τα λεπτά προψημένα φύλλα για πίτες («περέκ»), ψήνονταν για λίγο στο «σατζ», μια θολωτή χοντρή λαμαρίνα πάχους περίπου ενός πόντου κάτω από την οποία έκαιγαν κάρβουνα. Για να φτιάξουν τα «εβρεστόν» (μοιάζουν σαν χυλοπίτες σε καφέ χρώμα), έψηναν πολύ λίγο τα φύλλα στο «σατζ», τα τύλιγαν σε ρολό, τα έκοβαν σε λωρίδες και τα έψηναν στο φούρνο. Για να φτιάξουν «σιρόν» που μοιάζουν με ρολάκια έψηναν φύλλο στο «σατζ» αλλά όχι πολύ καλά, το τύλιγαν σε ρολό και το έκοβαν σε φέτες ύψους 4 εκατοστά περίπου. Μετά τα έψηναν σε ταψί για να στεγνώσουν καλά.
Όλα τα προψημένα ζυμαρικά χρειάζονται ελάχιστο χρόνο να μαγειρευτούν. Στα «εβρεστόν» και στα «σιρόν» ρίχνετε λίγο βραστό νερό και είναι έτοιμα σε πέντε λεπτά ενώ τα «φυλωτά» ή «γιοχάδες» βρέχονται με ελάχιστο νερό και χρησιμοποιούνται για πίτες (περέκ) της στιγμής στο φούρνο ή στο τηγάνι.

Στο αγρόκτημα Ραγιάν, μπορείτε να αγοράσετε τα χειροποίητα ποντιακά τυριά και τα γαλακτοκομικά, τα προψημένα χειροποίητα ζυμαρικά, τα τουρσιά και το λικέρ κράνα (τα πουλάνε και στο κατάστημά τους στη Θεσσαλονίκη, Μπαλανού 13, Πλατεία Άθωνος, 2315 003 907).
Μετά από ραντεβού, μπορείτε να ενταχθείτε στις διάφορες εργασίες και να μυηθείτε στην παρασκευή αυτών των μοναδικών προϊόντων. Μπορείτε να κάνετε βόλτα μέσα στο αγρόκτημα ή να πάρετε ένα τζιπ και να συνεχίσετε τη βόλτα σας μέσα από το δάσος οδηγώντας σε καλούς χωματόδρομους μέχρι να φτάσετε στη λίμνη Κερκίνη.

Ο Θεόφιλος Γεωργιάδης κάνει αυτή τη διαδρομή με τα άλογά του και όπως λέει ονειρεύεται τη στιγμή που θα γίνει πραγματικότητα το σχέδιο του: να φτιάξει ξενώνες στο αρχιτεκτονικό ύφος των κτιρίων της Σάντας του Πόντου (επτάκωμος Σάντα) μια ορεινή περιοχή στα νότια της Τραπεζούντας όπου ακόμα υπάρχουν Πόντιοι που διατηρούν τις παραδόσεις και κρατούν την παραδοσιακή διατροφή, κρυπτοχριστιανοί κι αυτοί, όπως και στην περιοχή της Τόνιας. Θα είναι πέτρινα και θα ακολουθεί την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική του κάθε χωριού: Κουντούρα Πιστοφάντων (πρωτεύουσα), Τσακαλάντων (το χωριό της γιαγιάς του), Ζουρνατσάντων, Ισχανάντων, Κοζλαράντων, Πινατάντων, Τερζάντων. Απ΄έξω παραδοσιακά, μέσα με όλες τις ανέσεις. Οι επισκέπτες θα μπορούν να διανυκτερεύουν και να συμμετέχουν στις εργασίες. Σε δύο χρόνια, λέει, θα είναι έτοιμα.

“Ραγιάν”, Κιλκίς, Βάθη, 23410 84267, http://ragian.gr/

ΠΗΓΗ: travel.gr

Συνέχεια ανάγνωσης

Πολιτισμός

Βαθιά σιωπή! Θλίψη και πένθος – Έφυγε ο σπουδαίος Μίμης Πλέσσας λίγο πριν κλείσει τα 100

Την είδηση του θανάτου του έκανε γνωστή με μία συγκινητική ανάρτησή της, η σύζυγός του, Λουκίλα Καρρέρ Πλέσσα.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Μίμης Πλέσσας: “Έπεσε βαθιά σιωπή”. Έφυγε από τη ζωή, λίγο πριν συμπληρώσει τα 100, ο σπουδαίος συνθέτης, μουσικός και πιανίστας Μίμης Πλέσσας, βυθίζοντας σε θλίψη τον καλλιτεχνικό χώρο, αλλά και όλους τους Έλληνες.

Την είδηση του θανάτου του έκανε γνωστή με μία συγκινητική ανάρτησή της, η σύζυγός του, Λουκίλα Καρρέρ Πλέσσα.

 Το συγκινητικό αντίο της συζύγου του

Την είδηση του θανάτου του έκανε γνωστή με μία συγκινητική ανάρτησή της, η σύζυγός του, Λουκίλα Καρρέρ Πλέσσα. «Και ξαφνικά ‘Επεσε βαθεια σιωπή…’…..’Κι εσύ δεν θα’σαι πλαι μου Αστέρι της Ζωής μου…’ ….θά εισαι πάντα μέσα μου και θα με προστατεύεις από εκεί ψηλά…..μέχρι να ανταμώσουμε και παλι Ψυχή μου. ‘Πέρασαν τόσα καλοκαίρια…βρεξαν τη στράτα μας φωτιές’ σε αυτό το κοινό ταξίδι ΖΩΗΣ που έφτασε στο τέλος του μέχρι να ανταμώσουμε και να το ξανακάνουμε…. Ευγνώμων για όλα…. Σε ευχαριστώ για όλα…. Σε λατρεύω για πάντα…..Γιατί η Αγάπη δεν εχει ημερομηνία λήξης. Καλό ταξίδι Ψυχή μου …..Καλή μας Αντάμωση» έγραψε συγκεκριμένα.

Οι σπουδές, η μουσική και η δημιουργία

Ο Μίμης Πλέσσας είχε γεννηθεί στην Αθήνα στις 12 Οκτωβρίου 1924. Φοίτησε στο Λεόντειο Λύκειο και στη συνέχεια σπούδασε Χημεία στη Φυσικομαθηματική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ακολούθως έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Χημεία στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, όπου το 1952, σε ηλικία 28 ετών, τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο μουσικής του Πανεπιστημίου της Μινεσότα, ενώ την επόμενη χρονιά κατετάγη πέμπτος πιανίστας στις ΗΠΑ. Το 1952 άρχισε επίσης την ενασχόληση του με τη σύνθεση και από το 1956 ως μαέστρος και συνθέτης. Διακρίθηκε επτά φορές διεθνώς (Βαρκελώνη το 1960, Βαρσοβία το 1962, Βέλγιο το 1963, Ιταλία (Άλτο Μόντε) 1964, ΗΠΑ το 1965, Παρίσι το 1968 και Τόκιο το 1970) και έξι φορές στη χώρα μας (Αθήνα και Θεσσαλονίκη 1959, 1963, 1964 και 1967). Έχει διευθύνει με έργα του μεγάλες ορχήστρες στον κόσμο.

Διέγραψε μεγάλη καλλιτεχνική πορεία στη μουσική, στο θέατρο, τον κινηματογράφο, το ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Από τους πιο σημαντικούς και παραγωγικούς Έλληνες συνθέτες, που διένυε με χαρακτηριστική άνεση το φάσμα από την τζαζ και την ελαφριά μουσική έως το έντεχνο λαϊκό τραγούδι και τις μεγάλες μουσικές φόρμες, ο Μίμης Πλέσσας ξεχώρισε από πολύ νωρίς με το ταλέντο του, μόνο στην Ελλάδα και διεθνώς. Συνεργάστηκε με πληθώρα κορυφαίων τραγουδιστών (Ζωή Κουρούκλη, Νανά Μούσχουρη, Τζένη Βάνου, Γιοβάννα, Μαρινέλα, Ρένα Κουμιώτη, Γιάννης Βογιατζής, Δάκη, Γιάννης Πουλόπουλος, Τόλης Βοσκόπουλος, Στράτος Διονυσίου κ.α.), πολλούς από τους οποίους ανέδειξε μέσα από τα τραγούδια του.

Αξέχαστες επιτυχίες

Αξέχαστες θα μείνουν οι επιτυχίες του “Αν σ’ αρνηθώ αγάπη μου”, “Εκείνο το πρωί στην Κηφισιά”, “Τι σου ΄κανα και πίνεις”, “Τόσα καλοκαίρια”, “Ποιος το ξέρει”, “Οι χάντρες”, “Μα τώρα αγάπη μου”, “Η Μυρσίνη βάζει τα άσπρα”, “Απόψε σε θέλω”, “Μην του μιλάτε του παιδιού”, “Άμα δείτε το φεγγάρι”, “Η πρώτη μας νύχτα”, “Μεθυσ’ απόψε το κορίτσι μου”, “Πρώτη φορά”, “Τα φιλιά”, “Έπεφτε βαθιά σιωπή”, “Χίλιες βραδιές”, “Του αγοριού η καρδιά”, “Θα πιω απόψε το φεγγάρι”, “Ξημερώνει Κυριακή”, “Κορίτσι στάσου να σου πω”, “Όλα δικά σου”, “Είμαι γυναίκα του κεφιού”, “Πέρα στα παλιά σεράγια”, “Πρώτη φορά”, “Έκλαψα χτες”, “Το κερί μου έλιωσε”, “Μια με θέλεις μια με διώχνεις”, “Οι μέρες του καλοκαιριού”, “Με βρήκε ο ήλιος” και πολλές άλλες.

Τιμήθηκε επανειλημμένα με πλατινένιους και χρυσούς δίσκος, ενώ με το έργο του «Ο Δρόμος» (σε στίχους Λ .Παπαδόπουλου) κατέχει αδιαμφισβήτητα την πρώτη θέση στην ελληνική δισκογραφία.

Ο Μίμης Πλέσσας ασχολήθηκε με τη σύνθεση μουσικής στον κινηματογράφο και στο θέατρο, έχοντας στο ενεργητικό του περισσότερες από 100 ταινίες και δεκάδες παραστάσεις. Έγραψε επίσης τη μουσική και τα τραγούδια για την τηλεοπτική σειρά “Τα παιδιά της Νιόβης”. Ήταν ο παραγωγός της ιστορικής ραδιοφωνικής εκπομπής “Σε 30 δευτερόλεπτα” που ήταν μια εκπομπή βράβευσης γνώσεων με διάφορα δώρα στις δεκαετίες των 1960 – 1970. Υπήρξε επίσης μέλος της Ελληνικής Εταιρίας Θεατρικών Συγγραφέων, της Εταιρίας Μουσικοσυνθετών Στιχουργών Ελλάδος, της ΕΡΓΗΜ (σύγχρονης μουσικής) και πολλών άλλων καλλιτεχνικών συλλόγων. Αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτωρ του Τμήματος Χημείας του Πανεπιστημίου Πατρών (2010) και διδάκτωρ Χημείας του Πανεπιστημίου Κορνέλ των ΗΠΑ.

Το 1993 έγραψε τη μουσική για παράσταση βασισμένη στο βιβλίο του Τζορτζ Όργουελ «Η φάρμα των Ζώων» που παρουσιάστηκε στο Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία του Δ. Ποταμίτη και το 1998 ολοκλήρωσε την Λαϊκή Όπερα «Ζευς» σε λιμπρέτο Γιάννη Καλαμίτση. Το 1999, σε λιμπρέτο Ιάκωβου Αυλητή, ολοκλήρωσε το ορατόριο «Κοσμάς ο Αιτωλός, ο Άγιος των σκλάβων», που παρουσιάστηκε το 2002 στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Το 2007 ηχογραφούνται συνθέσεις του σε ΗΠΑ, Μεγάλη Βρετανία, Γαλλία, Ολλανδία και Ισπανία, με σημαντικούς ερμηνευτές, σολίστες και σχήματα. Το 2009, στο Βεάκειο Θέατρο, δημιουργεί μια μοναδική συναυλία αφιέρωμα στη «Φωνή», μετά από ανάθεση του Διεθνούς Οργανισμού Λογοθεραπείας και Φωνιατρικής (IALP), με καλλιτέχνες από όλα τα είδη της μουσικής. Το 2010 μεταφράζονται τραγούδια του στα τούρκικα από την Fide Koksal και κυκλοφορεί ο δίσκος «BRIDGES» σε Ελλάδα και Τουρκία.

Το 2011 δίνει δύο συναυλίες ως αφιέρωμα στο σύνολο του έργου του, με τίτλο «Τραγούδια που δεν έχουν εποχές», με 23 ερμηνευτές και ηθοποιούς, μουσικά σύνολα, jazz σχήματα και χορωδίες, στο Badminton Theatre. Το 2012 παρουσιάζει στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης και την ίδια χρονιά στο Μέγαρο Μουσικής Κομοτηνής, με τη συμμετοχή σημαντικών ερμηνευτών, ένα “ταξίδι” της διαδρομής του από την τζαζ έως τα τραγούδια του που κόσμησαν τη μεγάλη οθόνη. Το 2016, με αφορμή την επέτειο 50 χρόνων από την εμφάνισή του στη δισκογραφία με τον δίσκο “Ραντεβού στον αέρα” για την ομώνυμη ταινία του Γιάννη Δαλιανίδη, παρουσίασε το τελευταίο πλήρες έργο του “Διάφανος Σταυρός” με ερμηνευτή το Θάνο Ολύμπιο. Ο δίσκος τους έγινε πλατινένιος. Το 2022 δημιούργησε την επίσημη ορχήστρα του: την «Ορχήστρα Μίμης Πλέσσας».

Διακρίσεις

Ο Μίμης Πλέσσας τιμήθηκε επανειλημμένα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ενώ είχε λάβει πολλούς χρυσούς και πλατινένιους δίσκους. Στην Ελλάδα, μεταξύ πολλών άλλων διακρίσεων, τιμήθηκε το 2000 για τα 50 χρόνια προσφοράς του στην ελληνική μουσική και τον πολιτισμό από τον Δήμο της Αθήνας με την απονομή του “Χρυσού Μεταλλίου της πόλης” σε μια μεγάλη συμφωνική συναυλία στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, ενώ το 2001 του απονεμήθηκε ο Χρυσός Σταυρός του Τάγματος του Φοίνικα για την προσφορά του στον πολιτισμό από τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωστή Στεφανόπουλου. Επιπλέον, τιμήθηκε το 2002 για τα 50 χρόνια του στην ελληνική μουσική σκηνή στο Ηρώδειο από το Υπουργείο Πολιτισμού, το 2004 ως ο «Άνθρωπος της Χρονιάς» από τον υπουργό πολιτισμού στην τελετή των προσωπικοτήτων για την προσφορά του στον παγκόσμιο πολιτισμό και το 2005 με την ανάθεση από το Φεστιβάλ Αθηνών της εναρκτήριας συναυλίας για τον εορτασμό των 50 χρόνων του θεσμού. Το 2006 η Ακαδημία Προσωπικοτήτων τον τίμησε για τη συνολική προσφορά του στον πολιτισμό και το 2007 ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος με τον Μεγαλόσταυρο του Αγίου Ανδρέου σε ειδική εκδήλωση στο Πατριαρχείο.

Με τη σύζυγό του Λουκίλα Καρρέρ απέκτησαν μια κόρη το 1998. Γιος του από προηγούμενο γάμο του είναι ο επίσης μουσικοσυνθέτης Αντώνης Πλέσσας.

Συνέχεια ανάγνωσης

Πολιτισμός

Τουρκία: Γυναικείο άγαλμα 2.000 ετών ανακαλύφθηκε στην αρχαία Βλαύνδο

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Αρχαιολόγοι ανακάλυψαν στην ελληνιστική πόλη της αρχαίας Βλαύνδου στη δυτική Τουρκία γυναικείο άγαλμα που χρονολογείται από τη ρωμαϊκή περίοδο.

Το άγαλμα ύψους 1,90 μέτρων, από το οποίο απουσιάζουν η κεφαλή και τα χέριαεκτιμάται ότι είναι περίπου 2.000 ετών και εντοπίστηκε στις ανασκαφές που γίνονται από το 2018 γύρω από το ναό της Δήμητρας στην περιοχή Ουλούμπεϊ, νότια της σύγχρονης πόλης Ουσάκ.

Το άγαλμα, αφού συντηρηθεί, αναμένεται να εκτεθεί έπειτα από περίπου 5-6 μήνες στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Ουσάκ, δήλωσε στο πρακτορείο Anadolu ο Σαμπρί Τζεϊλάν, διευθυντής του τοπικού παραρτήματος του υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού της Τουρκίας.

H αρχαία Βλαύνδος -γνωστή ως Μλαύνδος την εποχή που εγκαταστάθηκαν σε αυτήν Μακεδόνες στρατιώτες των Σελευκιδών- βρίσκεται περίπου 40 χλμ. νότια του Ουσάκ και 200 χλμ. ανατολικά της Σμύρνης. Μολονότι πολλές από τις μεγαλύτερες πόλεις της ενδοχώρας της Μικράς Ασίας, όπως οι Σάρδεις και η Ιεράπολις, έχουν ανασκαφεί συστηματικά, οι μικρότερες, όπως η Βλαύνδος η οποία σώζεται σε σχετικά καλή κατάσταση, παραμένουν σε μεγάλο βαθμό ανεξερεύνητες. Η Βλαύνδος κατοικήθηκε από την Ελληνιστική μέχρι τη Βυζαντινή περίοδο. Στο Μεσαίωνα η πόλη φαίνεται να εγκαταλείφθηκε οριστικά.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Συνέχεια ανάγνωσης

Ιστορία

Καθολική επιτυχία για τις εκδηλώσεις “Σταυρίτες 2024” στην Αργυρούπολη

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Η Ένωση Ποντίων Αργυρούπολης Αττικής πιστή στον θεσμό που υπηρετεί προς τιμήν της εορτής της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού κατά το διάστημα 11-15 Σεπτεμβρίου.
Με καθολική επιτυχία ολοκληρώθηκαν οι πενθήμερες εκδηλώσεις “Σταυρίτες 2024” που διοργάνωσε για μια ακόμα χρονιά η Ένωση Ποντίων Αργυρούπολης Αττικής προς τιμήν της εορτής της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού κατά το διάστημα 11-15 Σεπτεμβρίου.
Την Τετάρτη 11 Σεπτεμβρίου στο Α’ΚΑΠΗ Αργυρούπολης δύο εξέχοντες επιστήμονες οι Κώστας Τσάλτας και Ιωακείμ Καρεπίδης παρουσίασαν τις εμβριθείς τους μελέτες από τα Γενικά Αρχεία του Κράτους και την εφημερίδα ΕΠΟΧΗ του Εθνομάρτυρα Νίκου Καπετανίδη που αφορούσαν την επαρχία Χαλδίας του Πόντου αλλά και την τιτάνια προσπάθεια της πρώτης γενιάς των Ελλήνων του Πόντου στην Αττική για την ίδρυση της Νέας Αργυρούπολης.
Την Πέμπτη 12 Σεπτεμβρίου στον ίδιο χώρο παρουσιάστηκαν τα δύο βιβλία του δημοσιογράφου εκδότη της Αργυρούπολης Δημήτρη Πάσσαρη που επί δύο δεκαετίες προσφέρει ενημέρωση με ήθος και αξίες στην τοπική κοινωνία
Την Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου παρουσιάστηκε ένα πανόραμα μουσικών και χορευτικών συγκροτημάτων από όλη την Ελληνική Παράδοση στην πλατεία Δημήτρη Ευσταθιάδη που ικανοποίησε απόλυτα τους φίλους και φίλες που προσήλθαν μαζικά στον χώρο με τα συγκροτήματα:
Αδελφότητα Ηπειρωτών Αργυρούπολης.
Σύλλογος Κρητών Αργυρούπολης “Η ΚΡΗΤΗ”
Πολιτιστικός Σύλλογος Αργυρούπολης «Η Χοροέκφραση»
Λαογραφικός Πολιτιστικος Σύλλογος «Χορουράγουδο»
Χορευτική Ομάδα «Χοροαχλιστός»
Μικρασιατικός Σύλλογος Καισαριανής
Το Σάββατο και την Κυριακή ο Ποντιακός Πολιτιστικός κόσμος είχε την τιμητική του με την παρουσία σημαντικών χορευτικών συγκροτημάτων από αδερφά Ποντιακά σωματεία με τα συγκροτήματα:
Ένωση Ποντίων Σαλαμίνας Παναγία Σουμελα
Ένωση Ποντίων Ν Σμύρνης, Αγ Δημητρίου, Παλαιού Φαλήρου “Η Μαύρη Θάλασσα”
Συλλογος Ποντιων Πετρουπολης – Μανουηλ Κομνηνος
Σύλλογος Ποντίων Νέας Φιλαδέλφειας “Δημήτριος Υψηλάντης”
Ένωση Ποντίων Πειραιώς Κερατσινίου-Δραπετσώνας
Καλλιτεχνικός Οργανισμός Ποντίων Αθηνών
Ένωση Ποντίων Αργυρούπολης
Εξαιρετικοί ερμηνευτές της Παράδοσης του Πόντου όπως οι Alexis Parharidis / Αλέξης Παρχαρίδης Babis Ioakimidis / Μπάμπης Ιωακειμίδης έθελξαν το πολυπληθές κοινό που κατέκλυσε κάθε γωνιά της πλατείας ξεσηκώνοντας το με πανάρχαιους ρυθμούς της Πατρίδας μαζί με τους οργανοπαίχτες Νίκος Σοφιανίδης ,Αναστάσιο Πετρόπουλο, Νίκο Τσεπίδη, Χρήστο Μαυρίδη, Ηλία Ρακόπουλο και Γιώργο Κοσμίδη.
Όλες οι εκδηλώσεις ήταν με την αιγίδα και υποστήριξη του Δήμου Ελληνικού Αργυρούπολης με τον Δήμαρχος Ελληνικού-Αργυρουπολης Γιάννης Κωνσταντάτος να δηλώνει παρών σε όλες τις παρεμβάσεις και να τονίζει τις άρρηκτες διαχρονικά σχέσεις της Ένωσης Ποντίων Αργυρούπολης με την τοπική αυτοδιοίκηση υποσχόμενος ότι σύντομα η Ένωση θα έχει το δικό της σπίτι στο νέο Δημαρχείο αποτελώντας τον πυλώνα του Πολιτισμού στην περιοχή που φέρει το όνομα της από την Ιστορική Πατρίδα του Πόντου.
Η Ένωση Ποντίων Αργυρούπολης θέλει να ευχαριστήσει όλα τα μέλη, φίλους, εθελοντές, χορηγούς που βοήθησαν στην ολοκλήρωση με επιτυχία του συνόλου των πενθήμερων εκδηλώσεων δίνοντας ραντεβού για τους «Σταυρίτες 2025» αλλά και στις μεγάλες εκδηλώσεις του Δήμου Ελληνικού Αργυρούπολης για το 2026 όταν θα εορταστεί η επέτειος των 100 ετών από την ίδρυση της Νέας Αργυρούπολης.

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινφογνώμων

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή