Καθώς πολλοί από εμάς έχουμε εμμονή με τις άθλιες λεπτομέρειες της απάτης στον κόσμο των κρυπτονομισμάτων, ας μην ξεχνάμε την “παλιά καλή βρωμιά” με τα δοκιμασμένα και αληθινά μετρητά.
Σκέφτομαι τις βαλίτσες γεμάτες με 1,5 εκατομμύριο ευρώ (1,6 εκατ. δολάρια) – μεγάλο μέρος σε χαρτονομίσματα των 50 ευρώ – τις οποίες βρήκε η βελγική αστυνομία αυτή την εβδομάδα μετά από έφοδο σε μερικά διαμερίσματα και γραφεία στις Βρυξέλλες.
Ο κύριος θησαυρός φέρεται να ανήκε στην Εύα Καϊλή, Ελληνίδα βουλευτή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και, μέχρι αυτή την εβδομάδα, εκ των αντιπροέδρων του. Φέρεται να πήρε τα χρήματα από το Κατάρ σε αντάλλαγμα επειδή είπε καλά λόγια για το εμιράτο και βοήθησε τις προσπάθειές του να άρει τις απαιτήσεις βίζας για τους Καταριανούς πολίτες οι οποίοι ταξιδεύουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Καϊλή κρατείται τώρα από τις βελγικές αρχές, όπως και αρκετοί άλλοι φερόμενοι ως εμπλεκόμενοι. Η ίδια αρνείται οποιαδήποτε αδικοπραγία. Το ίδιο έκανε και το Κατάρ, το οποίο είναι βρίσκεται ήδη στο επίκεντρο αρνητικών δημοσιευμάτων στον Τύπο, την ώρα που φιλοξενεί το Παγκόσμιο Κύπελλο ποδοσφαίρου.
Απειλή για τη δημοκρατία;
Το σκάνδαλο έχει οδηγήσει, προφανώς, τους ευρωπαϊστές να ανεβάσουν “πυρετό” και τους ευρωσκεπτικιστές να πανηγυρίζουν. “Η ευρωπαϊκή δημοκρατία δέχεται επίθεση”, είπε η πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου, Ρομπέρτα Μέτσολα, στην Ολομέλεια, μάλλον αποκαμωμένη, ενώ μόλις είχε δώσει εντολή για μια μεγάλη εσωτερική έρευνα.
Αυτή η αξιολόγηση φαινόταν να ταυτίζει τις απόπειρες δωροδοκίας με – ας πούμε – την επίθεση στο Καπιτώλιο των ΗΠΑ στις 6 Ιανουαρίου 2021 ή την απόπειρα πραξικοπήματος, νωρίτερα μέσα στον Δεκέμβριο, στη Γερμανία. Δεν πρόκειται όμως πραγματικά για συγκρίσιμα μεγέθη. Πρώτον, η Καϊλή, εάν λάμβανε δωροδοκίες, δύσκολα θα μπορούσε να καταγραφεί στην ιστορία ως το πρώτο μέλος νομοθετικού σώματος που θα αποκαλυπτόταν ως φαύλο. Δεύτερον, δεν είναι καθόλου σαφές ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει ιδιαίτερη σημασία.
Στο πλαίσιο αυτής της δεύτερης παραμέτρου, οι δωροδοκίες είναι στην πραγματικότητα ένα “μακάβριο” είδος φιλοφρόνησης. Προφανώς, κάποιος σε κάποιο σημείο του κόσμου θεωρεί ότι τα μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (ευρωβουλευτές) αξίζει να διαφθαρούν. Αυτό σημαίνει ότι το σώμα έχει εξουσία εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Παρόμοια σημάδια σεβασμού περιλαμβάνουν οι “αντικυρώσεις” που η αυταρχική Κίνα απονέμει σε ευρωβουλευτές κάθε φορά που το Κοινοβούλιο επιβάλλει τις δικές του κυρώσεις στο καθεστώς της.
Η πραγματικότητα είναι αρκετά πιο βαρετή. Ναι, η ΕΕ ως μπλοκ έχει τεράστιο βάρος στο παγκόσμιο εμπόριο, το διεθνές ρυθμιστικό πλαίσιο και μερικούς άλλους τομείς. Και το Κοινοβούλιο, ως ένα από τα επτά θεσμικά όργανα του μπλοκ, έχει κάποιο λόγο για το πώς παρασκευάζονται τα παροιμιώδη αυτά “λουκάνικα”. Μόνον όμως μερικά από αυτά.
Κανένας ρόλος
Όταν γεννήθηκε η ιδέα για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τη δεκαετία του 1950, οι Ευρωπαίοι φεντεραλιστές ήλπιζαν ότι θα γινόταν μια μέρα το ανάλογο ενός κάτω σώματος του νομοθετικού οργάνου των “Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης”, παρόμοιο με τη Βουλή των Αντιπροσώπων στις ΗΠΑ ή τη Βουλή των Κοινοτήτων στο Ηνωμένο Βασίλειο. Το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπου τα κράτη-μέλη εκπροσωπούνται από τους υπουργούς τους, θα λειτουργούσε ως άνω σώμα. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (Κομισιόν) ως μια πρώιμη μορφή εκτελεστικής εξουσίας-κυβέρνησης· το Δικαστήριο της ΕΕ ως η δικαστική εξουσία.
Όταν όμως εξελέγησαν οι πρώτοι ευρωβουλευτές το 1979, η συνέλευση τους μπορούσε μόνο να διαβουλεύεται και όχι να νομοθετεί. Παρέμεινε σε μεγάλο βαθμό έτσι, αν και οι διαδοχικές συνθήκες που υπέγραφαν και κύρωναν τα κράτη-μέλη μέσα στις επόμενες δεκαετίες έδωσαν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μερικές εξουσίες αρνησικυρίας και τελικά, από το 2009, τον ρόλο της κοινής αρμοδιότητας – μαζί με το Συμβούλιο – έγκρισης νόμων συντεταγμένων από την Επιτροπή. Θεωρητικά, η Κομισιόν είναι υπόλογη στο Ευρωκοινοβούλιο. Στην πράξη -όπως έδειξε το σκάνδαλο αυτής της εβδομάδας- δεν παίζει πραγματικά κανέναν ρόλο σε τίποτε.
Για να είμαστε δίκαιοι, για τίποτε απ΄ όλα αυτά δεν φταίει πραγματικά το ίδιο το Ευρωκοινοβούλιο. Παραμένει αδύναμο επειδή η ΕΕ δεν είναι και δεν θέλει να είναι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης. Αντί να “συγχωνεύονται” ολοένα και περισσοτερο, τα κράτη-μέλη ακολουθούν την ευρωπαϊκή προσέγγιση και προσθέτουν πολλή πολυπλοκότητα και σύγχυση. Για παράδειγμα, υπάρχουν σήμερα δύο Συμβούλια, τα οποία οι κανονικοί άνθρωποι μπερδεύουν τακτικά μεταξύ τους (και μάλιστα και με ένα τρίτο, που δεν έχει καμία σχέση με την ΕΕ). Σύμφωνα με ορισμένες μετρήσεις, η ΕΕ έχει 10 ή 11 “προέδρους”.
Αναμιγνύοντας μια ακατανόητη δομή με το εξωφρενικό κόστος, το Κοινοβούλιο “κουμπώνει” καλά σε αυτό το οικοσύστημα. Οι περισσότεροι ψηφοφόροι στα 27 κράτη-μέλη δεν έχουν ιδέα τι συμβαίνει εκεί ή ποιος τους εκπροσωπεί. Συνήθως θεωρούν τις “ευρωπαϊκές” εκλογές ως ενδιάμεσες εθνικές εκλογικές αναμετρήσεις, στις οποίες ξεκαθαρίζεται το πολιτικό τοπίο στο εσωτερικό κάθε χώρας. Μόλις οι πολιτικοί φτάσουν στο ΕΚ, εντάσσονται σε διεθνικές κομματικές ομάδες, που δεν βγάζουν νόημα για κανέναν.
Ένα άλλο πράγμα το οποίο κάνει το Κοινοβούλιο ουσιαστικά “ευρωπαϊκό” είναι το ξεχείλωμά του. Έχει λίγο περισσότερα από 700 μέλη, καθιστώντας το ένα από τα μεγαλύτερα νομοθετικά σώματα στον κόσμο (αν και όχι τόσο διογκωμένο όσο η Βουλή των Λόρδων του Ηνωμένου Βασιλείου, η οποία έχει σχεδόν 800). Διαθέτει επίσης στρατιές γραφειοκρατών και διερμηνέων που μεταφράζουν συνεχώς όσα λέγονται εκεί που στις 24 επίσημες γλώσσες της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένων των ιρλανδικών και των μαλτέζικων, όχι όμως των βασκικών ή των γαλικιανών (σ.μ. μειονοτικές γλώσσες της Ισπανίας).
Περιοδεύων θίασος
Στη συνέχεια, υπάρχει το πρόβλημα “τοποθεσία, τοποθεσία, τοποθεσία”. Κυριολεκτικά, αφού το Κοινοβούλιο έχει τρεις έδρες – στο Στρασβούργο, τις Βρυξέλλες και το Λουξεμβούργο. Μόνο εκείνη στις Βρυξέλλες έχει νόημα, ωστόσο η Γαλλία δεν θα εγκαταλείψει ποτέ την ολομέλεια στο Στρασβούργο. Το αποτέλεσμα είναι ένα λεγόμενο “ταξιδιωτικό τσίρκο”, καθώς οι ευρωβουλευτές και οι συνοδοί τους ταξιδεύουν μεταξύ των τριών πόλεων. Οι εκτιμήσεις ποικίλλουν για το κόστος σε ευρώ, χρόνο, υλικοτεχνική υποστήριξη και εκπομπές άνθρακα – με τις περισσότερες να είναι εντυπωσιακές.
Δεν είναι τέτοιο το διαμέτρημα του Κοινοβουλίου, όπως έχει σήμερα. Υπάρχουν μερικοί ευρωβουλευτές καριέρας, που επέλεξαν εσκεμμένα αυτό το σώμα. Οι περισσότεροι, ωστόσο, είναι αποτυχημένοι εθνικοί πολιτικοί που διέφυγαν στις Βρυξέλλες/Στρασβούργο για να απολαύσουν την καριέρα τους με άνεση.
Ένας ευρωβουλευτής που ισχυρίζεται με υπερηφάνεια ότι ενσαρκώνει το πνεύμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου είναι ο Μάρτιν Σόνεμπορν, Γερμανός σατιρικός. Αρχικά πραγματοποίησε μια καμπάνια που περιελάμβανε το αίτημα για επανεισαγωγή του περίφημου κανονισμού της ΕΕ για την καμπυλότητα του αγγουριού. Σήμερα τα βγάζει πέρα με τα καθήκοντά του – οι ευρωβουλευτές μερικές φορές αποφασίζουν για 240 ζητήματα σε 40 λεπτά, όπως λέει – απλώς ψηφίζοντας τη μία ναι και την άλλη όχι, στην τύχη.
Οι βαλίτσες αυτής της εβδομάδας γεμάτες με χαρτονομίσματα των 50 ευρώ φαίνονται πιο σκληρές για να αλεστούν στον μύλο των σατιρικών. Η Ευρωβουλή πρέπει φυσικά να καθαρίσει τους στάβλους του Αυγεία από την καθαρή μοχθηρία. Γιατί όμως να σταματήσουμε εκεί; Το ταξιδιωτικό τσίρκο θα πρέπει να ακολουθήσει και στο τέλος το ίδιο πρέπει να συμβεί με τους μεταφραστές – στο κάτω-κάτω, οι Ευρωπαίοι έχουν όντως μια lingua franca.
Ποιός ξέρει; Ίσως μια μέρα τα κράτη-μέλη να μεταφέρουν ακόμη και πραγματικές εξουσίες στο Κοινοβούλιο. Σε εκείνο το σημείο, μπορεί το σώμα να γίνει ενδιαφέρον όχι μόνο για όσους έχουν να προσφέρουν δωροδοκίες, αλλά και για τους Ευρωπαίους πολίτες που το εκλέγουν.
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Δεν ανταποκρίνεται στους στόχους ενίσχυσης της, το πρόγραμμα για την Ευρωπαϊκή Αμυντική Βιομηχανία, ύψους 1,5 δισ. ευρώ, εκτιμά το Ευρωπαϊκό Ελεγκτικό Συνέδριο (ΕΕΣ).
Σε έκθεση που δημοσίευσε σήμερα, το ΕΕΣ ζητά αρτιότερο σχεδιασμό του προγράμματος για την ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία (EDIP) και καλύτερη ισορροπία μεταξύ των στόχων πολιτικής, του προτεινόμενου προϋπολογισμού και του χρονοδιαγράμματος. Η διαβούλευση με το ΕΕΣ επί της πρότασης, είναι υποχρεωτική.
Η ΕΕ, αντιμέτωπη με την επανεμφάνιση πολεμικών επιχειρήσεων μεγάλης κλίμακας στην Ευρώπη, έχει θέσει την άμυνα σε πολύ υψηλή θέση στην ατζέντα της. Η πρόταση EDIP προορίζεται ως το πρώτο βήμα για την εφαρμογή της ευρωπαϊκής βιομηχανικής στρατηγικής στον τομέα της άμυνας.
Στόχος είναι να ενισχυθεί η ευρωπαϊκή βιομηχανική και τεχνολογική βάση στον τομέα της άμυνας (ΕΒΤΒΑ), ειδικότερα δε να διασφαλιστεί η έγκαιρη διαθεσιμότητα και προμήθεια αμυντικών προϊόντων. Παράλληλα επιδιώκεται η συμβολή στην ανάκαμψη, στην ανασυγκρότηση και στον εκσυγχρονισμό της αμυντικής ικανότητας της Ουκρανίας.
«Η νομοθετική πρόταση της ΕΕ για την ενίσχυση της αμυντικής βιομηχανικής ετοιμότητάς της, χρήζει αρτιότερου σχεδιασμού. Αναγκαία είναι επίσης η επίτευξη κατάλληλης ισορροπίας μεταξύ των στόχων πολιτικής, του προτεινόμενου προϋπολογισμού και του σχετικού χρονοδιαγράμματος», δήλωσε ο Marek Opioła, Μέλος του ΕΕΣ και αρμόδιος για τη γνώμη.
Το ΕΕΣ επισημαίνει τον κίνδυνο, το χρηματοδοτικό κονδύλιο που προτείνεται, ύψους 1,5 δισ. ευρώ, να μην ανταποκρίνεται στις φιλοδοξίες του προγράμματος. Τονίζει ότι η Επιτροπή δεν αξιολόγησε το ύψος της ενωσιακής δημοσιονομικής στήριξης που απαιτείται για την υλοποίηση των προτεινόμενων μέσων πολιτικής.
Η στήριξη της Ουκρανίας
Όσον αφορά το μέσο στήριξης της Ουκρανίας, που περιλαμβάνεται στην πρόταση, το ΕΕΣ διαπιστώνει ότι δεν ορίζεται συγκεκριμένο χρηματοδοτικό κονδύλιο. Τα κράτη μέλη συμφώνησαν να χρησιμοποιήσουν τα κέρδη που αποφέρει η επένδυση δεσμευμένων ρωσικών περιουσιακών στοιχείων με σκοπό τη στήριξη της Ουκρανίας · ένα ποσοστό των εσόδων θα μπορούσε να διοχετευθεί στην Ουκρανίας. Ωστόσο, το ΕΕΣ εκτιμά ότι η αδυναμία πρόβλεψης, τόσο του ύψους της χρηματοδότησης από τη συγκεκριμένη πηγή, όσο και της διάρκειάς της, ενέχει κινδύνους.
Πηγή: ΑΜΠΕ
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Το… κοινό μυστικό εκατομμυρίων Ευρωπαίων έβγαλε σε δημόσια θέα ο πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Μάριο Ντράγκι, παραδίδοντας την ογκώδη –και πολύ σημαντική- έκθεση που του είχαν ζητήσει η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, για τις ενέργειες που θεωρούνται επείγουσες για να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε ένα περιβάλλον όπου ήδη η Κίνα και οι ΗΠΑ προηγούνται με διαφορά ασφαλείας.
Ο κ. Ντράγκι επέδειξε την ανάγκη που όλες οι κυβερνήσεις και όλα τα όργανα σχεδιασμού πολιτικών και λήψης απόφασης της ΕΕ ήδη γνώριζαν: Η Ένωση χρειάζεται μαζικές και επείγουσες –πρόσθετες- επενδύσεις εκατοντάδων δισεκατομμυρίων για να… πλησιάσει ξανά τις δύο υπερδυνάμεις στην τεχνολογία, την καινοτομία και την έρευνα.
Όπως επισημαίνεται από μεγάλα ευρωπαϊκά πρακτορεία, επί της ουσίας ο Μάριο Ντράγκι προειδοποίησε την Ευρωπαϊκή Ένωση ότι βρίσκεται αντιμέτωπη με «υπαρξιακή πρόκληση» αν δεν στραφεί σε μεγάλες επενδύσεις και αν δεν επαναφέρει και δεν εφαρμόσει τον μοχλό ανάπτυξης μέσω «έκδοσης εργαλείων κοινού χρέους», ομολόγων, κλπ.
Ο κ. Ντράγκι παρέδωσε σε λιτή δημόσια τελετή την έκθεσή του στην πρόεδρο της Κομισιόν την περασμένη Δευτέρα. Σε γενικές γραμμές, επισημαίνει –προειδοποιεί- πως η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται σε οικονομική υστέρηση σε σχέση με τις Ηνωμένες Πολιτείες και θα πρέπει να συνεχίσει την κοινή έκδοση χρέους για τη βελτίωση της παραγωγικότητας αλλά και την ενίσχυση της ασφάλειάς της (αμυντικές δαπάνες).
Η Ένωση χρειάζεται κατά τον ίδιο πολύ περισσότερο συντονισμό στη βιομηχανική πολιτική, ταχύτερες αποφάσεις και μαζικές επενδύσεις, αν θέλει να συμβαδίσει στον οικονομικό τομέα με ανταγωνιστές όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Κίνα.
Μετά την επιτυχία του ιστορικού σχεδίου ανάκαμψης έπειτα από την πανδημία της Covid, η ΕΕ θα πρέπει «να συνεχίσει την έκδοση εργαλείων κοινού χρέους για την χρηματοδότηση κοινών προγραμμάτων επενδύσεων με στόχο την αύξηση της παραγωγικότητας και της ασφάλειας της ΕΕ», σημειώνει στην εισαγωγή της 400σέλιδης έκθεσης ο πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας και πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, επισημαίνοντας το οικονομικό «χάσμα» που χωρίζει την Ευρώπη από τις ΗΠΑ.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση χρειάζεται επιπλέον επενδύσεις ύψους 750-800 δισεκατομμυρίων ευρώ ετησίως — που αντιστοιχούν στο 5% του ΑΕΠ – , πολύ υψηλότερο του 1%-2% του Σχεδίου Μάρσαλ για την ανοικοδόμηση της Ευρώπης μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως επισημαίνει το Euronews.
170 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΣΕ 400 ΣΕΛΙΔΕΣ
«Οι ανάγκες για επενδύσεις είναι τεράστιες», προειδοποίησε ο Μάριο Ντράγκι κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου στις Βρυξέλλες, παρουσία της προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν. Επιμένοντας ότι υπάρχει ανάγκη «δραστικής αλλαγής» στην ευρωπαϊκή προσέγγιση, παρουσίασε ορισμένες από τις «170 προτάσεις του».
Η ιδέα της έκδοσης κοινού χρέους παραμένει πάντως κόκκινη γραμμή για πολλές χώρες της βόρειας Ευρώπης, με προεξάρχουσα την Γερμανία, που εξακολουθούν να φοβούνται ότι θα υπερχρεωθούν για να καλύψουν τις καθυστερήσεις των χωρών του ευρωπαϊκού νότου. Ήδη, λίγες ώρες μετά τη δημοσιοποίηση της έκθεσης Ντράγκι, ο υπουργός Οικονομίας της Γερμανίας, Κρίστιαν Λίντνερ δήλωσε πως η ΕΕ θα πρέπει να εργαστεί για την κινητοποίηση των αναπτυξιακών δυνάμεων του ιδιωτικού τομέα και όχι για περισσότερο δημόσιο δανεισμό.
“Ωστόσο, ο κοινός δανεισμός της ΕΕ δεν θα λύσει τα διαρθρωτικά προβλήματα”, δήλωσε ο Λίντνερ, προσθέτοντας ότι το κύριο πρόβλημα δεν είναι η έλλειψη επιδοτήσεων, αλλά η γραφειοκρατία.
Ο Μάριο Ντράγκι αναγνωρίζει ότι αυτό το σχέδιο δεν είναι εφικτό, εκτός «αν συντρέξουν οι πολιτικές και θεσμικές συνθήκες», προσθέτει το Euronews.
Επισημαίνει την ανάγκη κινητοποίησης ιδιωτικών κεφαλαίων για την χρηματοδότηση της καινοτομίας, μέσω της δημιουργίας μίας πραγματικής «Ενωσης αγορών κεφαλαίων».
«Το πραγματικό διαθέσιμο εισόδημα ανά κάτοικο έχει αυξηθεί σχεδόν επί δύο φορές στις Ηνωμένες Πολιτείες σε σχέση με την Ευρώπη από το 2000», προειδοποιεί ο πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στην έκθεση αυτή, τη σύνταξη της οποίας υπενθυμίζουμε ζήτησε η πρόεδρος της Κομισιόν και προφανώς κάπως θα πρέπει να την αξιοποιήσει.
Τα πορίσματα της έκθεσης του Μάριο Ντράγκι προορίζονται να γίνουν πηγή έμπνευσης του έργου της νέας Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τα πέντε προσεχή χρόνια.
Symbolbild zum Thema EU-Wirtschaft, Konjunkturrückgang, Rezession in der Eurozone
ΣΤΑΣΙΜΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΥΦΕΣΗ
Η Ευρωπαϊκή Ένωση πλήττεται από οικονομική στασιμότητα εδώ και ενάμισι χρόνο. Οι επιδόσεις της στην υπέρβαση της κρίσης που προκλήθηκε από την πανδημία ήταν χαμηλότερες σε σχέση με τις ΗΠΑ, όπως συνέβη και με τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008.
Η υστέρηση εξηγείται «κυρίως με τη μεγαλύτερη επιβράδυνση της παραγωγικότητας στην Ευρώπη» και αντιπροσωπεύει απειλή για το κοινωνικό της μοντέλο, προειδοποιεί ο Μάριο Ντράγκι.
«Αν η Ευρώπη δεν καταφέρει να γίνει παραγωγικότερη, θα είμαστε αναγκασμένοι να κάνουμε επιλογές. Δεν θα μπορούμε ταυτόχρονα να έχουμε ηγετική θέση στον τομέα των νέων τεχνολογιών, να είμαστε υπόδειγμα κλιματικής υπευθυνότητας και ανεξάρτητος παράγοντας στην διεθνή σκηνή. Δεν θα μπορούμε να χρηματοδοτήσουμε το κοινωνικό μας μοντέλο. Θα πρέπει να αναθεωρήσουμε προς τα κάτω ορισμένες έως και το σύνολο των φιλοδοξιών μας. Πρόκειται για μία υπαρξιακή πρόκληση».
ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΠΥΛΩΝΕΣ ΤΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ ΝΤΡΑΓΚΙ
Οι προτάσεις τις οποίες καταγράφει στην έκθεσή του ο πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες: την τόνωση της καινοτομίας και την κάλυψη του χάσματος που υπάρχει αυτή τη στιγμή με τις ΗΠΑ, τον συνδυασμό της απανθρακοποίησης της οικονομίας με την ανταγωνιστικότητα, και την αύξηση της ασφάλειας και τη μείωση των εξαρτήσεων.
Ειδικά για τη διασύνδεση της ανταγωνιστικότητας με την πράσινη μετάβαση, ο κ. Ντράγκι επεσήμανε πως η αγορά ενέργειας της ΕΕ λειτουργεί βάσει ενός σχεδιασμού (TargetModel) από την εποχή όπου στο ενεργειακό μείγμα κυριαρχούσαν το φυσικό αέριο και τα ορυκτά καύσιμα, κάτι που δεν ισχύει σήμερα, ενώ στην αγορά κυριαρχούν εδραιωμένα συμφέροντα, με αποτέλεσμα να μην αξιοποιούνται τα οφέλη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας μεταξύ άλλων για μείωση των τιμών ενέργειας.
Τα κύρια ερωτήματα, κατά τον Μάριο Ντράγκι, είναι πώς θα χρηματοδοτηθούν οι τεράστιες επενδύσεις που χρειάζονται και πώς θα μπορέσουν οι 27 να συντονίσουν τις πολιτικές τους.
Όπως σημείωσε ο κ. Ντράγκι, η στρατηγική περιέχει 170 αναλυτικές προτάσεις, οι οποίες είναι αμέσως εφαρμόσιμες χάρη στο προβάδισμα της Ευρώπης όσον αφορά την ποιότητα της εκπαίδευσης, των συστημάτων υγείας και των συστημάτων κοινωνικής ευημερίας.
The flags of China and the European Union waving. International relations and diplomacy.
ΤΟ ΧΑΣΜΑ ΣΤΗΝ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ ΕΝΑΝΤΙ ΤΩΝ ΗΠΑ
Όσον αφορά τους πυλώνες της στρατηγικής που προτείνει, ο κ. Ντράγκι σημείωσε κατ’ αρχήν πως πρέπει να κλείσει το χάσμα στην καινοτομία με τις ΗΠΑ, καθώς η Ευρώπη βρίσκεται σε μια «στατική βιομηχανική δομή» με εταιρίες μεσαίου μεγέθους στους ίδιους τομείς όπως πριν 20 χρόνια, τη στιγμή που οι ΗΠΑ έχουν μεταβεί στην ψηφιακή εποχή.
Υπενθύμισε πως από το 2008, το 30% των εταιριών με αξία πέραν του 1 δις ευρώ εγκατέλειψαν την ΕΕ, με τις πλείστες να πηγαίνουν στις ΗΠΑ. Η αδυναμία στον τομέα της τεχνολογίας, όπως είπε, περιορίζει παράλληλα και την καινοτομία σε παραδοσιακούς τομείς.
Σε σχέση με τον δεύτερο πυλώνα, τον συνδυασμό της ανταγωνιστικότητας με την πράσινη μετάβαση, ο κ. Ντράγκι σημείωσε πως η αγορά ενέργειας της ΕΕ σήμερα «είναι ακόμα σχεδιασμένη για μια εποχή όταν το φυσικό αέριο και τα ορυκτά καύσιμα ήταν τα σημαντικά στοιχεία του ενεργειακού μείγματος».
Το 2020, συνέχισε, το φυσικό αέριο καθόριζε τις τιμές της ενέργειας κατά το 60%, παρά το ότι αποτελούσε μόλις 20% του μείγματος, ενώ στην αγορά κυριαρχούν «εδραιωμένα συμφέροντα» και η ενέργεια αποτελούσε μηχανή εσόδων για τους εθνικούς προϋπολογισμούς.
Το αποτέλεσμα, πρόσθεσε, είναι πως δεν μπορούμε να αξιοποιήσουμε τα οφέλη των ανανεώσιμων για τους καταναλωτές, και για αυτό «πρέπει να στοχεύσουμε στην αποσύνδεση» ώστε οι πολίτες να δουν τη διαφορά στους λογαριασμούς.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο πρώην επικεφαλής της ΕΚΤ υπογράμμισε την ανάγκη καθαρών τεχνολογιών και την αύξηση της παροχής πράσινης ενέργειας, κάτι που κάνουν με κίνητρα οι ΗΠΑ, τη στιγμή που η Κίνα ανταγωνίζεται την ΕΕ στην παραγωγή αυτών των τεχνολογιών.
Τρίτον, ο κ. Ντράγκι αναφέρθηκε στον πυλώνα των προτάσεων που αφορούν την αύξηση της ασφάλειας και τη μείωση των των εξαρτήσεων, μεταξύ άλλων μέσω εξωτερικής οικονομικής πολιτικής, συμφωνίες με χώρες κλειδιά και οικοδόμηση των δυνατοτήτων της αμυντικής βιομηχανίας.
ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΕΔΡΟΥ
Μιλώντας στο πλαίσιο της συνέντευξης Τύπου, η κ. Φον ντερ Λάιεν υπογράμμισε πως από τότε που ζήτησε τη συγκεκριμένη έκθεση από τον κ. Ντράγκι, πριν έναν χρόνο, το θέμα της ανταγωνιστικότητας έχει κερδίσει δυναμική στις συζητήσεις των κρατών μελών, με την ίδια να το αναδεικνύει στις πολιτικές κατευθυντήριες γραμμές για τη δεύτερη θητεία της τις οποίες δημοσίευσε τον Ιούλιο ενόψει της έγκρισης της υποψηφιότητας της από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Στην παρέμβασή της, η κ. Φον ντερ Λάιεν εστίασε σε τρεις εισηγήσεις της έκθεσης που θεώρησε σημαντικές: την ανάγκη να προχωρήσουν η ψηφιακή και η πράσινη μετάβαση – καθώς οι βάσεις έχουν μπει – μέσω της στήριξης στη βιομηχανία, την ανάγκη για ενίσχυση των δεξιοτήτων των εργαζομένων που θα παράγουν και θα χειρίζονται νέες τεχνολογίες, και την ανάγκη η ΕΕ να είναι ανθεκτική ώστε να καταστεί ανταγωνιστική εστιάζοντας σε ζητήματα όπως την πρόσβαση σε κρίσιμες πρώτες ύλες, απαραίτητα εξαρτήματα ή διασύνδεση στον τομέα της ενέργειας.
Εξηγώντας τη φιλοσοφία της ογκώδους έκθεσης, ο κ. Ντράγκι σημείωσε πως αν και έχει ειπωθεί πολλές φορές πως η ανάπτυξη στην ΕΕ επιβραδύνεται, έως και πριν δύο χρόνια δεν θα γινόταν η σημερινή συζήτηση. Ωστόσο σήμερα, επεσήμανε, το παγκόσμιο εμπόριο έχει επίσης επιβραδυνθεί, η αγορά της Κίνας είναι λιγότερη ανοιχτή και μάλιστα ανταγωνίζεται την ΕΕ, η Ευρώπη έχει χάσει τη Ρωσία ως κύρια πηγή φτηνής ενέργειας, και πλέον πρέπει να επενδύσει στην άμυνα της για πρώτη φορά από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Στο παρελθόν, σημείωσε, η Ευρώπη μπορούσε να επενδύει στην αύξηση του πληθυσμού, ο οποίος αναμένεται να μειωθεί σταδιακά την επόμενη δεκαετία, τη στιγμή που η παραγωγικότητα παραμένει αδύναμη και οι φιλοδοξίες αυξάνονται, τόσο στον τομέα της κλιματικής αλλαγής όσο και στην άμυνα, παράλληλα με την ανάγκη να διατηρηθεί το μοντέλο κοινωνικής πρόνοιας της ηπείρου.
«Οι επενδύσεις που προϋποθέτουν όλα αυτά είναι τεράστιες» τόνισε, κάνοντας λόγο για ανάγκη αύξησης των επενδύσεων κατά 5% του ΑΕΠ, στα επίπεδα που καταγράφηκαν τελευταία φορά τις δεκαετίες του 1960 και του 1970. Η ανάπτυξη, συνέχισε, είναι κρίσιμης σημασίας ώστε η ΕΕ να μπορεί να διασφαλίσει τις ιδρυτικές αξίες της ευημερίας, της ισότητας, της ελευθερίας και της δημοκρατίας.
ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ ΚΑΙ ΕΠΕΝΔΥΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ
Τον Μάρτιο του 2024, όταν οι Βρυξέλλες και άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και πόλεις συγκλονίζονταν από τον ξεσηκωμό των οργανωμένων γεωργοκτηνοτρόφων, απαιτώντας αλλαγές στις πολιτικές της ΕΕ για την πράσινη μετάβαση και την προστασία του περιβάλλοντος και τη διαφύλαξη των συμφερόντων των αγροτών έναντι του αθέμιτου ανταγωνισμού που υφίστανται από συναδέλφους τους σε τρίτες χώρες, όπου δεν εφαρμόζονται τα αυστηρά και δαπανηρά κριτήρια καταλληλότητας προϊόντων που επιβάλλονται στην ΕΕ, ο οικονομολόγος Γιάνης Βαρουφάκης είχε δημοσιεύσει ένα άρθρο στον ευρωπαϊκό Τύπο, το οποίο άγγιζε κάποια από τα θέματα που αγγίζει σήμερα και η έκθεση Ντράγκι.
Ο κ. Βαρουφάκης είχε γράψει μεταξύ άλλων σε εκείνο το άρθρο: «Επί πλέον, υπάρχουν δύο πρόσθετα προβλήματα που αγνοούνται εσκεμμένα. Το ένα είναι η Πράσινη Συμφωνία της ΕΕ, που οι Βρυξέλλες διατυμπανίζουν αλλά δεν έχουν τη δυνατότητα να χρηματοδοτήσουν. Παραδείγματος χάριν, στην Ολλανδία το κορυφαίο οικολογικό πρόβλημα είναι τα νιτρικά άλατα που δηλητηριάζουν δεκαετίες τώρα τον υδροφόρο ορίζοντα. Μετά από δεκαετίες που η κυβέρνηση έκανε τα στραβά μάτια, ξάφνου – υπό την πίεση των Βρυξελλών – απαίτησε από τους Ολλανδούς αγρότες να λύσουν το πρόβλημα με δικό τους κόστος, μεταξύ άλλων μέτρων, “θυσιάζοντας” μία στις τρεις αγελάδες.
Ακόμα πιο δυσεπίλυτο είναι το δεύτερο πρόβλημα που προκάλεσε η 15ετής οικονομική ύφεση που ακολούθησε το τραπεζικό Κραχ του 2008. Το αποτέλεσμα των πανευρωπαϊκών πολιτικών λιτότητας, που ήταν η βασική πολιτική αντιμετώπισης της κρίσης αυτής, ήταν η κατάρρευση των επενδύσεων.
Τα αποτελέσματα αυτής της επιλογής είναι καταιγιστικά: Η επενδυτική απεργία ευθύνεται για τη σημερινή αποβιομηχάνιση της Γερμανίας και της Βόρειας Ιταλίας ταυτόχρονα.
Ολόκληρο το βιομηχανικό καρτέλ της Βόρειας και Κεντρικής Ευρώπης αποδομείται και, έτσι, αδυνατεί να χρηματοδοτεί την Κοινή Αγροτική Πολιτική, όπως είχε συμφωνηθεί με τους τσιφλικάδες του Βορρά από την δεκαετία του ’50.
Παράλληλα, μένει με άδεια τα ταμεία η Πράσινη Συμφωνία της ΕΕ, με τα βάρη της να πέφτουν δυσανάλογα στους ώμους των αγροτών και των λαϊκών τάξεων.
Με άλλα λόγια», επισήμανε ο κ. Βαρουφάκης, «για τον ξεσηκωμό ακόμα και των πλουσιότερων Γερμανών και Ολλανδών μεγαλοαγροτών, που για πρώτη φορά συναγωνίζονται τους Έλληνες, Γάλλους και Ισπανούς συναδέλφους τους στις κινητοποιήσεις και στα μπλόκα, ευθύνεται ο ανόητος χειρισμός της αναπόφευκτης κρίσης του ευρώ».
Από το περιοδικό Insider
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Αλί Χαμενεΐ. Φωτ. Office of the Iranian Supreme Leader/WANA (West Asia News Agency) via REUTERS
Ανέφερε ότι «θρηνεί» για τον θάνατο του ηγέτη της Χεζμπολάχ Χασάν Νασράλα
Τις «ΗΠΑ και ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες» που «ψευδώς υποστηρίζουν ότι φέρνουν ειρήνη και ηρεμία στην περιοχή» κατηγόρησε ο ανώτατος ηγέτης του Ιράν, Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ, για τις περιφερειακές εντάσεις στη Μέση Ανατολή, στις πρώτες του δηλώσεις μετά την πυραυλική επίθεση στο Ισραήλ.
Είπε ότι πρέπει να «χαθούν» από την περιοχή, ώστε οι χώρες της περιοχής να ζήσουν ειρηνικά.
Ανέφερε επίσης ότι «θρηνεί» για τον θάνατο του ηγέτη της Χεζμπολάχ Χασάν Νασράλα, αλλά δεν ανέβαλε το πρόγραμμά του επειδή το πένθος του Ιράν είναι μια «αναζωογονητική και κινητήρια δύναμη».
Η εντολή εκτόξευσης πυραύλων στο Ισραήλ την Τρίτη δόθηκε από τον ανώτατο ηγέτη της χώρας – ο οποίος παραμένει σε ασφαλή τοποθεσία, δήλωσε ανώτερος Ιρανός αξιωματούχος στο πρακτορείο ειδήσεων Reuters.
Ναυτεμπορική
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Για να σας προσφέρουμε την καλύτερη εμπειρία, χρησιμοποιούμε τεχνολογίες όπως τα cookies για να αποθηκεύουμε και/ή να έχουμε πρόσβαση σε πληροφορίες της συσκευής. Η συγκατάθεση για αυτές τις τεχνολογίες θα μας επιτρέψει να επεξεργαστούμε δεδομένα, όπως η συμπεριφορά περιήγησης ή μοναδικά αναγνωριστικά σε αυτόν τον ιστότοπο. Η μη συγκατάθεση ή η ανάκληση της συγκατάθεσης μπορεί να επηρεάσει αρνητικά ορισμένες λειτουργίες και δυνατότητες.
Λειτουργικά
Πάντα ενεργό
Η τεχνική αποθήκευση ή η πρόσβαση είναι απολύτως απαραίτητη για τον νόμιμο σκοπό να καταστεί δυνατή η χρήση μιας συγκεκριμένης υπηρεσίας που ζητείται ρητά από τον συνδρομητή ή χρήστη ή για τον αποκλειστικό σκοπό της μετάδοσης μιας επικοινωνίας μέσω δικτύου ηλεκτρονικών επικοινωνιών.
Προτιμήσεις
Η τεχνική αποθήκευση ή η πρόσβαση είναι απαραίτητη για τον νόμιμο σκοπό αποθήκευσης προτιμήσεων που δεν ζητούνται από τον συνδρομητή ή τον χρήστη.
Στατιστικά
Η τεχνική αποθήκευση ή πρόσβαση που χρησιμοποιείται αποκλειστικά για στατιστικούς σκοπούς.The technical storage or access that is used exclusively for anonymous statistical purposes. Without a subpoena, voluntary compliance on the part of your Internet Service Provider, or additional records from a third party, information stored or retrieved for this purpose alone cannot usually be used to identify you.
Διαφημιστικά
Ο τεχνικός χώρος αποθήκευσης ή η πρόσβαση απαιτείται για τη δημιουργία προφίλ χρήστη για την αποστολή διαφημίσεων ή για την παρακολούθηση του χρήστη σε έναν ιστότοπο ή σε πολλούς ιστότοπους για παρόμοιους σκοπούς μάρκετινγκ.
