Ακολουθήστε μας

Ινδία

Κωδικός «R5»: Το σχέδιο των BRICS για κοινό αποθεματικό νόμισμα

Δημοσιεύτηκε

στις

Σχέδιο για να τελειώσει την τυραννία του δολαρίου στον παγκόσμιο Νότο

Το project των BRICS για τη διαμόρφωση εναλλακτικών περιφερειακών αγορών και για τη χειραφέτηση του παγκόσμιου Νότου από το δολάριο – Το όραμα για μια νέα παγκοσμιοποίηση με πολυμερείς εμπορικές σχέσεις

Η κυριαρχία των ΗΠΑ στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα πνέει τα λοίσθια, αλλάζοντας διά παντός τις οικονομικές ισορροπίες ισχύος σε πλανητικό επίπεδο.
Ο οικονομικός εκβιασμός των κρατών του Νότου μέσω των διεθνών οικονομικών θεσμών όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Παγκόσμια Τράπεζα, στα κράτη του παγκόσμιου Νότου στηριζόταν στο ισχυρό δολάριο που κυριαρχούσε στις διεθνείς εμπορικές συναλλαγές και τη γεωπολιτική ισχύ των ΗΠΑ.
Ο βασικός μετασχηματισμός στην παγκόσμια οικονομία που λαμβάνει χώρα τα τελευταία χρόνια είναι η προοδευτική αποδυνάμωση της πίστης στην αιώνια υπεροχή του δολαρίου ΗΠΑ που είχε καλλιεργηθεί στον μεταπολεμικό κόσμο.
Στη διεθνή κοινότητα αρχίζουν να κυριαρχούν σε ολοένα και μεγαλύτερο βαθμό συζητήσεις σχετικά με τις πιθανές αλλαγές στη διαμόρφωση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος, με σενάρια που κυμαίνονται από ένα δυαδικό σύστημα που κυριαρχείται από το δίπολο δολαρίου – γιουάν και διάφορα σενάρια για ένα πολύ-πολιτικό κόσμο, που περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων σεναρίων τη δημιουργία ενός κοινού αποθεματικού νομίσματος από την ομάδα των BRICS.
Και είναι η προοπτική της δημιουργίας του «R5» – το προσωρινό όνομα για το επίδοξο νόμισμα BRICS (όλα τα νομίσματα BRICS ξεκινούν με το γράμμα «R») – που τοποθετείται στο επίκεντρο της ολοένα και πιο έντονης παγκόσμιας συζήτησης.
Πολλά από τα αντεπιχειρήματα σχετικά με το «νόμισμα R5» προβάλλονται με το σκεπτικό ότι οι BRICS δεν αποτελούν τη βέλτιστη νομισματική ζώνη (OCA, με βάση την οικονομική θεωρία του βελτιστου οικονομικού αποτελέσματος) και ότι ο όγκος και η ένταση των συναλλαγών εντός της ομάδα των BRICS θα πρέπει να επιταχυνθούν σε σημαντικό βαθμό προκειμένου να καταστεί δυνατή η δημιουργία ενός κοινού αποθεματικού νομίσματος, σύμφωνα με έρευνα του
Russian International Affairs Council (RIAC) η οποία δημοσιοποιήθηκε την Παρασκευή 14 Φεβρουαραίυο 2023.

Το πολυμερές εμπόριο

Οι τάσεις που παρατηρήθηκαν κατά τα τελευταία χρόνια υποδεικνύουν μια αξιοσημείωτη άνοδο του πολυμερούς εμπορίου εντός των BRICS, με διμερή εμπορικό κύκλο εργασιών μεταξύ Κίνας – Βραζιλίας (ξεπερνώντας τα 135 δισ. δολ. το 2021 και περισσότερα από 150 δισ. δολ .το 2022, σημειώνοντας πέντε συνεχόμενα ρεκόρ) , Βραζιλία – Ινδία (φτάνοντας τα 11,5 δισ. το 2021 με ανάπτυξη άνω του 60% και πλησιάζοντας τον στόχο των 15 δισ. δολ. που έχει τεθεί για το 2022), Ρωσία-Ινδία (ξεπερνώντας τα 31 δισ. δολ το 2022, αύξηση σχεδόν 3 φορές σε σύγκριση με 2021), Κίνα-Ρωσία (κοντά στα 190 δισ. δολ σε σύγκριση με 147 δισ. δολ. το 2021) όλα σημείωσαν υψηλά ρεκόρ το 2022 με σημαντικές αυξήσεις από έτος σε έτος.
Το σχέδιο για το R5
Στο μέλλον, το μερίδιο των εμποτικών συναλλαγών μεταξέ των κρετών του Νότου (εντός BRICS+) είναι αναμενόμενο ότι θα αυξηθεί καθώς οι αναπτυσσόμενες οικονομίες κάνουν χρήση του σημαντικού δυναμικού που έχει αναπτυχθεί στο μεταξύ τους εμπόριο μέσω της ελευθέρωσης εμπορικών συναλλαγών μέσα από ένα πλέγμα διμερών συμφωνιών.
Επιπλέον, αυτό που είναι σαφές σε αυτό το στάδιο είναι ότι δεν υπάρχουν σχέδια για την κυκλοφορία ενός κοινού νομίσματος που θα αντικαταστήσει τα εθνικά νομίσματα.
Θα πρέπει να εξετάσουμε μερικά από τα λιγότερο διερευνημένα ερωτήματα σχετικά με το μέλλον του project R5.
Brics Reserve Currency 1960 - 2022 - YouTube
Είναι το μονοπώλιο του δολαρίου η βέλτιστη λύση;

Ίσως, το πρώτο και πιο προφανές ερώτημα είναι γιατί ένα μονοπώλιο – και δη αυτό του δολαρίου – είναι βέλτιστη λύση σε σχέση με τον ανταγωνισμό στη σφαίρα των διεθνών οικονομικών;
Δεν θα ήταν πολύ καλύτερη η παγκόσμια κοινότητα με μεγαλύτερη δυνατότητα επιλογής μεταξύ ενός αυξανόμενου αριθμού αποθεματικών νομισμάτων και με περισσότερες χώρες να ανταγωνίζονται και να βελτιώνουν τις οικονομικές τους πολιτικές ώστε να καταστήσουν τις νομισματικές τους μονάδες πιο ελκυστικές για άλλες οικονομίες;
Ένα σχετικό ερώτημα είναι η κατανομή των νομισμάτων που χρησιμοποιούνται ως συναλλαγματικό αποθεματικό και οι νομισματικές ανισομέρειες οι οποίες προέρχονται από το «υπερβολικό νομισματικό προνόμιο» του δολαρίου – εάν αυτά τα (μονοπωλιακά) έσοδα δεν μπορούν να φορολογηθούν και να ανακατανεμηθούν στην παγκόσμια κοινότητα, τότε τουλάχιστον δεν θα πρέπει να υπάρξει πολιτική παροχής ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος σε σχέση με τις προσπάθειες δημιουργίας εναλλακτικών συστημάτων πληρωμών και νομισμάτων στον παγκόσμιο Νότο που να είναι απαλλαγμένα από κινδύνους κυρώσεων – και άρα από τις γεωπολιτικές πιέσεις που συνδέονται με την γεωπολιτική κυριαρχία των ΗΠΑ;
Και τι είναι λάθος από οικονομική άποψη, διερωτώνται διεθνείς αναλυτές, όταν οι χώρες να δημιουργούν ένα νομισματικό σύστημα που δεν υπόκειται σε «πολιτικοποίηση» δηλαδή στην πίεση των γεωπολιτικών συσχετισμών ισχύος και κυρώσεις – ειδικά εάν το νέο νόμισμα φέρει ρητές εγγυήσεις για τη μη εφαρμογή τέτοιων περιορισμών;
Soon the death of the sacrosanct greenback? The hegemony of the dollar  questioned
Η άφθονη ρευστότητα

Ένα άλλο πεδίο που σχετίζεται με το «R5» που έχει διαφύγει της προσοχής μέχρι στιγμής της διεθνούς κοινής γνώμης είναι το σύνολο των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων που σχετίζονται με τις χώρες από την ομάδα των BRICS και θα μπορούσαν να υποστηρίξουν την κυκλοφορία ενός τέτοιου νομίσματος, μεταξύ άλλων μέσω της παροχής ρευστότητας και της δημιουργίας ολοκληρωμένων περιφερειακών αγορών.
Στο κέντρο αυτού του δικτύου χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων βρίσκεται η εντολή (το mandate) της Νέας Αναπτυξιακής Τράπεζας καθώς και του Contingency Reserve Arrangement (BRICS CRA) – έχει τη δυνατότητα να σχεδιάζει και να εφαρμόζει συντονισμένες στρατηγικές «αποδολαριοποίησης» που συνεπάγονται τη μεγαλύτερη χρήση εθνικών νομισμάτων και του «R5» μακροπρόθεσμα.
Στη συνέχεια, υπάρχουν οι εθνικές και περιφερειακές τράπεζες/ταμεία ανάπτυξης στα οποία είναι μέλη οι χώρες BRICS όπως η Ευρασιατική Τράπεζα Ανάπτυξης, η FOCEM, η SDF και άλλες.
Υπάρχουν, επίσης, οι Περιφερειακές Συμφωνίες Χρηματοδότησης (RFAs) στις οποίες είναι μέλη τα κράτη της ομάδας των BRICS+ – EFSD, FLAR, CMIM (Chiang Mai Initiative Multilateralization) – σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου οι πόροι των περιφερειακών χρηματοδοτικών ρυθμίσεων παγκοσμίως υπερβαίνουν εκείνους του ίδιου του ΔΝΤ!

Κρατικά επενδυτικά Ταμεία – Ποιος ο νέος ρόλος τους και το στοίχημα των 6 τρισ. δολ.

Τέλος, και ίσως το πιο σημαντικό, οι χώρες BRICS+ θα μπορούσαν επίσης να αναπτύξουν μία κοινή πλατφόρμα κρατικών επενδυτικών ταμείων (SWF).
Σύμφωνα με το Sovereign Wealth Fund Institute, 9 από τα 10 μεγαλύτερα κρατικά επενδυτικά ταμεία (κατά περιουσιακά στοιχεία υπό διαχείριση (AUM)) προέρχονται από τις αναπτυσσόμενες οικονομίες του Παγκόσμιου Νότου.
Οι χρηματοπιστωτικοί ηγέτες από τον Παγκόσμιο Νότο περιλαμβάνουν την China Investment Corporation (CIC) με 1,35 τρισεκατομμύρια δολάρια σε περιουσιακά στοιχεία υπό διαχείριση και την Abu-Dhabi Investment Authority (ADIA) με σχεδόν 0,8 τρισεκατομμύρια δολάρια.
Το συνολικό ποσό των περιουσιακών στοιχείων υπό διαχείριση των SWFs από τον Παγκόσμιο Νότο που βρίσκονται στις 10 πρώτες θέσεις υπερβαίνει τα 6 τρισεκατομμύρια δολ..
Το τελευταίο ποσοστό είναι μεγαλύτερο από το συνδυασμένο ΑΕΠ του Ηνωμένου Βασιλείου και της Γαλλίας το 2022.
Ακτιβιστής: Ρωσία: Καλεί τα κράτη – μέλη της ομάδας των BRICS να  εγκαταλείψουν το δολάριο και να χρησιμοποιούν τα εθνικά νομίσματα
Η εξάρτηση από την Κίνα

Ένα από τα πιο συχνά επιχειρήματα κατά της δημιουργίας ενός κοινού νομίσματος BRICS είναι ότι θα αύξαινε την εξάρτηση των αναπτυσσόμενων οικονομιών από την Κίνα.
Στην πραγματικότητα, είναι ακριβώς η κυκλοφορία ενός «καλαθιού νομισμάτων» τα οποίο θα βασίζεται σε πολλά και όχι σε ένα μοναδικό νόμισμα που παρέχει στον παγκόσμιο Νότο μια εμπράγματη δυνατότητα για να αποφύγει την εξάρτηση από οποιαδήποτε μεμονωμένη χώρα – όπως συμβαίνει σήμερα.
Ένα κοινό αποθεματικό νόμισμα των BRICS θα συνδυαστεί με τη μεγαλύτερη χρήση εθνικών νομισμάτων και μέσω της παροχής μεγαλύτερης δυνατότητας επιλογής θα μπορούσε να είναι ένας από τους λίγους τρόπους για τις αναπτυσσόμενες χώρες να αποφύγουν την παγίδα της εξάρτησης – είτε από το δολάριο ΗΠΑ είτε το κινεζικό γουάν.
Η Κίνα από αυτή την άποψη έχει έναν πολύ σημαντικό ρόλο να διαδραματίσει στον όμιλο BRICS – παράλληλα με την πίεση για τη χρήση του γιουάν ως νομίσματος για τον διακανονισμό των εμπορικών συναλλαγών, η υποστήριξή της για το σχέδιο κοινού νομίσματος BRICS θα μπορούσε να ωφελήσει την οικονομία της μαζί με άλλες αναπτυσσόμενες οικονομίες μέσω της επιτάχυνσης και διεύρυνσης της διαδικασίας «αποδολαριοποίησης».
Για να μειωθούν περαιτέρω οι κίνδυνοι εξάρτησης, το νέο νόμισμα BRICS θα μπορούσε να συνοδεύεται από συλλογική (και όχι μεμονωμένη) εγγύηση για τη μη χρήση κυρώσεων/περιορισμών που σχετίζονται με το νεοσύστατο νόμισμα.
Gold's Imminent Return As Money

Η απελευθέρωση των αγορών

Ομολογουμένως, η δημιουργία ενός κοινού αποθεματικού νομίσματος από την ομάδα των BRICS δεν θα είναι ένα μαγικό ραβδί που θα λύσει όλα τα οικονομικά δεινά του Παγκόσμιου Νότου.
Θα χρειαστεί να δοθεί μεγαλύτερη έμφαση στην ανάπτυξη χρηματοπιστωτικών αγορών που θα έχουν βάθος και θα παρέχουν ευνοϊκές συνθήκες για μακροπρόθεσμες επενδύσεις.
Θα πρέπει επίσης να δοθεί προτεραιότητα στη μεγαλύτερη απελευθέρωση όσον αφορά το πολυμερές εμπόριο και τις επενδύσεις, συμπεριλαμβανομένου του ανοίγματος των λογαριασμών επενδύσεων κεφαλαίων.
Αλλά το σημαντικό σημείο είναι ότι όπως συμβαίνει με άλλες χώρες και περιοχές (συμπεριλαμβανομένης της ΕΕ), η έναρξη ενός σχεδίου κοινού νομίσματος μπορεί να λειτουργήσει ως «πειθαρχικός μηχανισμός» – κάτι γνωρίζουμε στην Ελλάδα από αυτού του είδους την πειθαρχία και τη… φυλακή του χρέους – που βελτιώνει την ποιότητα της ασκούμενης  οικονομικής πολιτικής.

www.bankingnews.gr

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινδία

Tο Πακιστάν χρησιμοποιεί διεθνή βοήθεια για τη χρηματοδότηση της τρομοκρατίας

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Κατηγορίες από τον υπουργό Αμύνης της Ινδίας κατά του Πακιστάν, ότι χρησιμοποιεί κονδύλια από διεθνείς χρηματοδοτήσεις για την υποστήριξη της Τρομοκρατίας.

Ο υπουργός Άμυνας της Ινδίας Rajnath Singh δήλωσε την Κυριακή ότι η Ινδία θα ήταν πρόθυμη να παράσχει στο Πακιστάν πακέτο οικονομικής βοήθειας μεγαλύτερο από αυτό που ζητά η χώρα από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), εάν το Ισλαμαμπάντ διατηρούσε φιλικές σχέσεις με το Νέο Δελχί.

Μιλώντας σε εκλογική συγκέντρωση στην περιοχή Bandipora, στο Τζαμού και Κασμίρ, ο Singh δήλωσε: «Ο πρώην πρωθυπουργός Atal Bihari Vajpayee έλεγε ότι μπορείτε να αλλάξετε τους φίλους σας, αλλά όχι τους γείτονές σας. Αν η γειτονική μας χώρα Πακιστάν διατηρούσε καλύτερες σχέσεις μαζί μας, θα είχαμε δώσει στο Πακιστάν περισσότερα κεφάλαια από αυτά που ζήτησαν από το ΔΝΤ».

Ο Σινγκ πρόσθεσε ότι οι εκλογές στο Τζαμού και Κασμίρ είναι μια επίδειξη της δημοκρατίας και της δύναμης της Ινδίας. Εξέφρασε την ελπίδα για την επιστροφή της περιοχής στην ειρήνη και την ανάπτυξη, σύμφωνα με το όραμα του Vajpayee για «Insaniyat (ανθρωπότητα), Jamhooriyat (δημοκρατία) και Kashmiriyat (το πνεύμα του Κασμίρ).»

Ο Ινδός υπουργός Άμυνας τόνισε ένα αναπτυξιακό πακέτο για το Τζαμού και το Κασμίρ, που ανακοινώθηκε από τον πρωθυπουργό Ναρέντρα Μόντι το 2014 και το 2015, το οποίο έκτοτε έχει αυξηθεί για να ξεπεράσει το ποσό που ζητά το Πακιστάν από το ΔΝΤ. «Εάν οι σχέσεις ήταν καλύτερες, θα είχαμε δώσει στο Πακιστάν περισσότερα χρήματα από αυτά που ζητούσαν από το ΔΝΤ», επανέλαβε ο Σινγκ.

Ο Σινγκ κατηγόρησε το Πακιστάν ότι χρησιμοποιεί διεθνή κονδύλια για να υποστηρίξει «εργοστάσια τρομοκρατίας» εντός των συνόρων του, σε αντίθεση με την οικονομική υποστήριξη της Ινδίας για την ανάπτυξη στο Τζαμού και Κασμίρ.

«Όποτε κάναμε έρευνα για την τρομοκρατία, βρήκαμε την εμπλοκή του Πακιστάν. Οι διαδοχικές κυβερνήσεις μας προσπάθησαν να κάνουν το Πακιστάν να καταλάβει ότι πρέπει να σταματήσει τα τρομοκρατικά στρατόπεδα, αλλά χωρίς αποτέλεσμα», είπε ο Σινγκ.

Υποστήριξε ότι η χρήση της τρομοκρατίας από το Πακιστάν ως εργαλείο πολιτικής κατά της Ινδίας οδήγησε στην απομόνωσή του σε διεθνείς πλατφόρμες, με ακόμη και τους παραδοσιακούς συμμάχους να αποστασιοποιούνται.

Ο Σινγκ προειδοποίησε για πιθανά αντίποινα σε περίπτωση τρομοκρατικής επίθεσης σε ινδικό έδαφος. «Εάν συμβεί μια τρομοκρατική επίθεση στην Ινδία, θα εξαπολύσουμε επίσης μια αντεπίθεση, ανεξάρτητα από το πού μπορεί να βρίσκεται ο εχθρός», υποστήριξε.

Ολοκληρώνοντας την ομιλία του, ο Σινγκ τόνισε ότι οι διαδοχικές ινδικές κυβερνήσεις προέτρεψαν το Πακιστάν να διαλύσει τα τρομοκρατικά στρατόπεδα που λειτουργούν στην επικράτειά του. «Το Πακιστάν απέτυχε να το κάνει. Το Πακιστάν δεν πρέπει να ξεχνά ότι αυτή είναι μια νέα Ινδία, έτοιμη να πολεμήσει την τρομοκρατία όχι μόνο από αυτήν την πλευρά αλλά, αν χρειαστεί, και από την άλλη πλευρά των συνόρων», είπε.

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινδία

Το “Μεγάλο Μπαγκλαντές” προκαλεί ανησυχία για την ασφάλεια στη νότια Ασία

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Οι ριζοσπαστικές ισλαμιστικές ομάδες έχουν εκφράσει ανοιχτά την επιθυμία τους να ιδρύσουν ένα «Μεγάλο Μπαγκλαντές», ένα έδαφος που θα περικλείει τμήματα της βορειοανατολικής περιοχής της Ινδίας.

 

Η πολιτική αναταραχή στο Μπαγκλαντές, με αποκορύφωμα την απομάκρυνση της εκλεγμένης πρωθυπουργού Σεΐχη Χασίνα, έχει αναζωπυρώσει τις ανησυχίες για τις επεκτατικές φιλοδοξίες της χώρας. Οι ριζοσπαστικές ισλαμιστικές ομάδες, τώρα στην εξουσία, έχουν εκφράσει ανοιχτά την επιθυμία τους να ιδρύσουν ένα «Μεγάλο Μπαγκλαντές», ένα έδαφος που θα περικλείει τμήματα της βορειοανατολικής περιοχής της Ινδίας.

Το προτεινόμενο «Μεγάλο Μπαγκλαντές» θα περιλαμβάνει τη Δυτική Βεγγάλη, το Μπιχάρ, την Οντίσα, το Τζαρκάντ, το Σικίμ, το Αρουνάτσαλ Πραντές, το Ασάμ, τη Μεγκαλάγια, την Τριπούρα, τη Μιζοράμ, τη Μανιπούρ και τη Ναγκαλάντ και τμήματα της Μιανμάρ.

Ενώ το Μπαγκλαντές δεν διαθέτει τη στρατιωτική δύναμη ή τους πόρους για να εισβάλει απευθείας στην Ινδία, ο καθαρός πληθυσμός του άνω των 171,2 εκατομμυρίων – σημαντικά μεγαλύτερος από αυτόν ολόκληρης της βορειοανατολικής περιοχής – αποτελεί σημαντική δημογραφική απειλή.

Η ιστορία της διείσδυσης από το Μπαγκλαντές στην Ινδία χρονολογείται δεκαετίες πίσω. Τα πορώδη σύνορα και η γοητεία των οικονομικών ευκαιριών έχουν διευκολύνει την εισροή εκατομμυρίων Μπαγκλαντεσιανών πολλοί από τους οποίους έχουν εγκατασταθεί παράνομα. Οι κοσμικές πολιτικές των προηγούμενων ινδικών κυβερνήσεων ενθάρρυναν άθελά τους αυτή την εισροή. Η πλειοψηφία των εισβολέων ήταν μουσουλμάνοι. Το ζήτημα δεν είναι απλώς ένα ζήτημα της μετανάστευσης, αλλά ένα θέμα των δημογραφικών αλλαγών που έχουν τη δυνατότητα να επηρεάσουν το κοινωνικοπολιτικό τοπίο των συνοριακών κρατών της Ινδίας. Οι παράνομοι μετανάστες από το Μπαγκλαντές έχουν βρει πολιτικές και οικονομικές ευκαιρίες στην Ινδία, λαμβάνοντας συχνά υποστήριξη από ορισμένα πολιτικά κόμματα που επιδιώκουν να διευρύνουν τη βάση ψήφων τους.

Η άνοδος των ισλαμιστικών δυνάμεων στο Μπαγκλαντές, σε συνδυασμό με αυτή την ιστορική διείσδυση, αποτελεί σημαντική πρόκληση για την εσωτερική ασφάλεια της Ινδίας. Η έννοια του «Μεγάλου Μπαγκλαντές» μπορεί να φαίνεται τραβηγμένη στρατιωτικά, αλλά χρησιμεύει ως ιδεολογικό σημείο συγκέντρωσης ριζοσπαστικών στοιχείων στην περιοχή. Η πυκνότητα του πληθυσμού του Μπαγκλαντές, σε συνδυασμό με τα πορώδη σύνορα που μοιράζεται με την Ινδία, παρέχει ένα γόνιμο έδαφος για δημογραφική και πολιτιστική επιρροή στα συνορεύοντα ινδικά κράτη.

Τα βορειοανατολικά κράτη, ήδη ευάλωτα λόγω εξεγέρσεων, εθνοτικών εντάσεων και υπανάπτυξης, θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν πρόσθετες πιέσεις εάν η επεκτατική ρητορική του Μπαγκλαντές κερδίσει έλξη. Κράτη όπως το Assam και η Tripura έχουν ήδη δει σημαντικές δημογραφικές αλλαγές λόγω της παράνομης μετανάστευσης, η οποία έχει συχνά οδηγήσει σε εθνοτικές και κοινοτικές εντάσεις.

Επιπλέον, οι φιλοδοξίες του Μπαγκλαντές θα μπορούσαν επίσης να έχουν ευρύτερες περιφερειακές επιπτώσεις. Η Δυτική Βεγγάλη, το Μπιχάρ και η Οντίσα είναι ζωτικής σημασίας για την οικονομική και στρατηγική ασφάλεια της Ινδίας, με την Καλκούτα να λειτουργεί ως σημαντικό λιμάνι και τη βορειοανατολική περιοχή να λειτουργεί ως πύλη προς τη Νοτιοανατολική Ασία. Οποιαδήποτε αποσταθεροποίηση σε αυτή την περιοχή θα μπορούσε να έχει σοβαρές οικονομικές συνέπειες και συνέπειες για την ασφάλεια.

Καθώς ο Ινδο-Ειρηνικός αποκτά αυξημένη γεωστρατηγική σημασία, το Μπαγκλαντές έχει γίνει μια σημαντική χώρα και ένας πολυπόθητος σύμμαχος στην περιοχή για διάφορους λόγους. Πρώτιστο είναι η τοποθεσία του στα βόρεια του κόλπου της Βεγγάλης και κοντά στη συμβολή του Ινδικού και του Ειρηνικού Ωκεανού, που μαζί σχηματίζουν τον Ινδο-Ειρηνικό.

Το Μπαγκλαντές βρίσκεται σε στρατηγική θέση για χώρες που αναζητούν ερείσματα στον κόλπο και την ευρύτερη περιοχή Ινδο-Ειρηνικού. Γεωγραφικά, το Μπαγκλαντές βρίσκεται επίσης σε ιδανική τοποθεσία για να παρέχει στην ενδοχώρα του (που περιλαμβάνει τα βορειοανατολικά της Ινδίας και τα βασίλεια των Ιμαλαΐων του Νεπάλ και του Μπουτάν) και τις γειτονικές χώρες όπως η Κίνα με εύκολη πρόσβαση στη θάλασσα να παραβλέψουμε σημαντικά σημεία πνιγμού και ναυτιλιακές διαδρομές μέσω των οποίων οι εισαγωγές ζωτικής σημασίας ενέργειας και άλλοι πόροι διασχίζουν τον Κόλπο της Βεγγάλης και τη Θάλασσα Ανταμάν πριν εισέλθουν στο στενό της Μαλάκα.

Αυτοί οι υποστηρικτές πιστεύουν ότι καθώς το Μπαγκλαντές βρίσκεται στη συμβολή της Νότιας και της Νοτιοανατολικής Ασίας, η χώρα μπορεί να ξεφύγει από το καλούπι της Νότιας Ασίας και να γίνει πιο παγκόσμια δύναμη, επεκτείνοντας προς τη Νοτιοανατολική Ασία, στη Μιανμάρ, ιδιαίτερα επεκτείνοντας την επικράτεια των Ροχίνγκια.

Με ακτογραμμή 580 χιλιομέτρων, το Μπαγκλαντές θεωρεί τον Κόλπο της Βεγγάλης εκτεταμένη επικράτειά του. Διαθέτει σημαντικά ανεξερεύνητα αποθέματα φυσικού αερίου στον κόλπο και περισσότερο από το 90 τοις εκατό του διεθνούς εμπορίου της πραγματοποιείται μέσω της θάλασσας. Οι υποστηρικτές της ιδέας του «Μεγάλου Μπαγκλαντές» επιθυμούν να αξιοποιήσουν στο έπακρο τη γεωστρατηγική τοποθέτηση της χώρας.

Παρόλο που το Μπαγκλαντές φιλοξενεί εκατομμύρια μουσουλμάνους Ροχίνγκια, υπάρχουν υποστηρικτές στην προσωρινή κυβέρνηση και τα ισλαμιστικά κόμματα που πιστεύουν ότι η Ντάκα δεν πρέπει να ενεργεί απλώς για ανθρωπιστικούς λόγους, αλλά ως στρατηγικός παράγοντας που σταθμίζει τα υπέρ και τα κατά των προσφυγικών πολιτικών της. Το Cox’s Bazar, στο νοτιοανατολικό Μπαγκλαντές, φιλοξενεί σχεδόν ένα εκατομμύριο πρόσφυγες Ροχίνγκια και ισλαμιστές ριζοσπάστες είναι πιθανό να χρησιμοποιήσουν αυτή τη δύναμη εναντίον της Μιανμάρ για να εξαπολύσουν επιθέσεις στα σύνορα και πέρα ​​από αυτήν. Το ριζοσπαστικό ισλαμικό στρατιωτικό συγκρότημα Arakan Rohingya Salvation Army (ARSA), το οποίο έχει λάβει εκπαίδευση από το Jama’atul Mujahideen Bangladesh (JMB) με έδρα το Μπαγκλαντές και έχει δεσμούς με το Jamaat-e-Islami, εμπλέκεται σε δολοφονίες στην περιοχή Rakhine και μέλη του αυτό το ρούχο χρησιμοποιεί τακτικά τις συνοριακές περιοχές Μπαγκλαντές-Μυανμάρ και διαπράττει μια σειρά εγκλημάτων ενώ διαχειρίζεται επίσης διακίνηση ναρκωτικών, εμπορία όπλων, εμπορία ανθρώπων και απαγωγές. Κάθε λίγες μέρες, γίνονται ανελέητοι διασυνοριακοί πυροβολισμοί και βομβαρδισμοί μεταξύ του στρατού του Μπαγκλαντές και της Μιανμάρ. Οι κοινοτικές εντάσεις πυροδοτούνται από το Μπαγκλαντές, και αυτό έχει σοβαρές επιπτώσεις για τη Μιανμάρ συνολικά. Η κυβέρνηση αντιμετωπίζει μια τεράστια πρόκληση όσον αφορά τη βαθμονόμηση και την ενσωμάτωση των πολιτικών, πολιτικών και ασφαλών απαντήσεων της για να διασφαλίσει ότι η βία στα σύνορα και το Ραχίν δεν θα κλιμακωθεί και οι διακοινοτικές εντάσεις θα διατηρούνται υπό έλεγχο.

Ενώ το Μπαγκλαντές μπορεί να μην έχει τις στρατιωτικές δυνατότητες για να επεκτείνει φυσικά τα σύνορά του, οι δημογραφικές πιέσεις που μπορεί να ασκήσει στην Ινδία και τη Μιανμάρ είναι πραγματικές και ανησυχητικές. Η ανάληψη της εξουσίας από τους ριζοσπαστικούς ισλαμιστές στο Μπαγκλαντές και η αναβίωση της ιδέας του «Μεγάλου Μπαγκλαντές» θα πρέπει να χρησιμεύσει ως αφύπνιση για τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής στη Μιανμάρ και την Ινδία. Από την πολιτική αναταραχή στο Μπαγκλαντές υπήρξε μια μετανάστευση ανθρώπων στη Μιανμάρ από το Μπαγκλαντές. Ένας αυξανόμενος αριθμός ανθρώπων φθάνει στα σύνορα της Μιανμάρ καθώς οι φρικαλεότητες σε μειονότητες στο Μπαγκλαντές συνεχίζουν να απωθούν τους ανθρώπους από τις πόλεις τους.

Ο πιθανός διευρυμένος ρόλος του στρατού σε μια τάξη μετά τη Χασίνα δεν μπορεί να παραβλεφθεί δεδομένης της ιστορίας του Μπαγκλαντές με στρατιωτικά πραξικοπήματα και την κυριαρχία του στρατού. Η εφημερίδα του Μπαγκλαντές Prothom Alo ανέφερε ότι κορυφαία στελέχη του στρατού και της αστυνομίας έπαιξαν κρίσιμο ρόλο στο να πείσουν τον κοσμικό ηγέτη Σέιχ Χασίνα να παραιτηθεί, ανοίγοντας το δρόμο για να αναλάβει μια φιλο-ισλαμιστική κυβέρνηση. Υπάρχει ήδη ένας πιο πολεμικός τόνος στη στάση των ενόπλων δυνάμεων του Μπαγκλαντές έναντι της Ινδίας και της Μιανμάρ.

Η ιδέα ενός Μεγάλου Μπαγκλαντές προωθείται επίσης μέσω της προπαγάνδας μέσω της οποίας οι ισλαμιστές προβάλλουν το Μπαγκλαντές ως προστάτη της κουλτούρας της Βεγγάλης και τη γη των πραγματικών Μπενγκαλέζων, ενώ η Ινδία υπό την τρέχουσα απαλλαγή προβάλλεται ως το ηγεμονικό κράτος των Χίντι που πρόκειται να καταστρέψει τη γλώσσα της Βεγγάλης. Προκειμένου να σώσουν τη βεγγαλική τους ταυτότητα, ο απώτερος στόχος των Μπενγκάλων της Δυτικής Βεγγάλης θα πρέπει να είναι η απόσχιση από την Ινδία και η συγχώνευση με το Μπαγκλαντές. Επομένως, είναι μια πραγματική μάχη προβολής στην οποία προωθείται αθόρυβα η ιδέα μιας ενωμένης και μεγαλύτερης Βεγγάλης. Οι ισλαμιστές στο Μπαγκλαντές βρίσκονται ήδη σε σύγκρουση με εγχώριους ισλαμιστές ριζοσπάστες στη Δυτική Βεγγάλη, για να δημιουργήσουν μια υπαρξιακή κρίση στην Ινδία.

Η Ινδία πρέπει να ενισχύσει την ασφάλεια των συνόρων της, να καταστείλει την παράνομη μετανάστευση και να συνεργαστεί διπλωματικά με το Μπαγκλαντές για να διασφαλίσει ότι αυτές οι επεκτατικές φαντασιώσεις δεν θα κλιμακωθούν σε πραγματικές απειλές για την εδαφική ακεραιότητα της Ινδίας. Ταυτόχρονα, η περιφερειακή συνεργασία πρέπει να ενισχυθεί για να διασφαλιστεί ότι οι ριζοσπαστικές ιδεολογίες δεν αποσταθεροποιούν την ευαίσθητη ισορροπία στη Νότια Ασία.

 

ΠΗΓΗ: Mekong News

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινδία

Asian Lite: Σημαντικό οικονομικό κόστος για το Πακιστάν οι επιθέσεις σε Κινέζους υπηκόους

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Το Πεκίνο εκφράζει ολοένα και περισσότερο την απογοήτευσή του για την αποτυχία του Ισλαμαμπάντ να αντιμετωπίσει τις οικονομικές προκλήσεις και τις προκλήσεις ασφαλείας

Οι σχέσεις Κίνας-Πακιστάν έχουν μια πτωτική πορεία εν μέσω αυξανόμενων διαφορών για πολλά διμερή ζητήματα. Το Πεκίνο γίνεται ανυπόμονο για την αποτυχία του Ισλαμαμπάντ να αποπληρώσει τα χρέη και να παρέχει επαρκή ασφάλεια στους Κινέζους υπηκόους στο Πακιστάν. Παρά την εξωτερική χρηματοδότηση από παγκόσμιους θεσμούς και την οικονομική στήριξη της Κίνας, το Πακιστάν δεν κατάφερε να σταθεροποιήσει την οικονομία. Κατά συνέπεια, ο Οικονομικός Διάδρομος της Κίνας-Πακιστάν (CPEC) επιβραδύνεται εν μέσω αναφορών για πολλά έργα που αντιμετωπίζουν καθυστερήσεις ή πιθανές διακοπές λειτουργίας. Ενώ το Πεκίνο προσπαθεί με κάποιο τρόπο να σώσει το CPEC και άλλα έργα, το Ισλαμαμπάντ ενδιαφέρεται περισσότερο για τη διμερή συνεργασία στον τομέα της άμυνας και της ασφάλειας, κυρίως κατά της Ινδίας.

Σύμφωνα με αναφορές, το Πακιστάν πιέζει την Κίνα να πραγματοποιήσει ασκήσεις κατά της τρομοκρατίας σε περιοχές κατά μήκος των συνόρων Ινδίας-Πακιστάν. Η Κίνα φέρεται να έχει δείξει απροθυμία στην πρόταση του Πακιστάν, η οποία μπορεί να προκαλέσει άσκοπα εντάσεις με την Ινδία. Αυτό δείχνει ότι το Ισλαμαμπάντ δεν ενδιαφέρεται σοβαρά για τη διασφάλιση της ασφάλειας και της ασφάλειας των Κινέζων πολιτών στο Πακιστάν, αλλά θέλει να χρησιμοποιήσει διμερείς και πολυμερείς στρατιωτικές ασκήσεις για να προκαλέσει την Ινδία και να κρύψει τις αντιτρομοκρατικές αποτυχίες του.

Από την έναρξη της νέας στρατιωτικής επιχείρησης, Azm-i-Istehkam (Αποφασιστικότητα για σταθερότητα), στις 22 Ιουνίου, οι τρομοκρατικές επιθέσεις στο Πακιστάν έχουν αυξηθεί σημαντικά. Σύμφωνα με έκθεση του Πακιστανικού Ινστιτούτου Μελετών Συγκρούσεων και Ασφάλειας (PICSS), τουλάχιστον 254 άνθρωποι, μεταξύ των οποίων 92 πολίτες και 54 μέλη του προσωπικού ασφαλείας, σκοτώθηκαν σε επιθέσεις μαχητών και βομβαρδισμούς τον Αύγουστο, καθιστώντας τον τον πιο θανατηφόρο μήνα για το Πακιστάν τα τελευταία έξι χρόνια. Πιο ανησυχητικό είναι ότι η πλειονότητα αυτών των επιθέσεων σημειώθηκαν στο Βελουχιστάν και στο Χάιμπερ Παχτούνχβα, περιοχές που φιλοξενούν πολλά έργα που χρηματοδοτούνται από την Κίνα. Το Βελουχιστάν σημείωσε απότομη αύξηση της βίας, με τουλάχιστον 125 νεκρούς, μεταξύ των οποίων 80 πολίτες, 22 μέλη του προσωπικού ασφαλείας και 23 μαχητές. Τα τελευταία χρόνια, Κινέζοι υπήκοοι έχουν γίνει συχνά στόχοι φονικών επιθέσεων σε αυτές τις επαρχίες. Στις 26 Μαρτίου, μια βομβιστική επίθεση αυτοκτονίας στοίχισε τη ζωή σε πέντε Κινέζους μηχανικούς που εργάζονταν στο έργο του φράγματος Dasu στην περιοχή Shangla, στην επαρχία Khyber Pakhtunkhwa.

Έκρηξη λεωφορείου Dasu

Επιπλέον, μόλις μια εβδομάδα πριν από την επίθεση αυτοκτονίας, οι αντάρτες των Μπαλόχ στόχευσαν κινεζικά συμφέροντα εισβάλλοντας στο συγκρότημα Gwadar Port Authority (GPA) και στη ναυτική βάση Turbat κοντά στο λιμάνι Gwadar που διοικείται από την Κίνα, το οποίο είναι βασικό συστατικό του CPEC, στην επαρχία Βελουχιστάν. Αυτά τα περιστατικά ανανέωσαν τις σοβαρές ανησυχίες για την ασφάλεια του κινεζικού προσωπικού και έργων στο Πακιστάν. Μόλις δύο ημέρες μετά τη βομβιστική επίθεση στο Dasu, μια κινεζική εταιρεία ανέστειλε τα έργα πολιτικού έργου στο Tarbela 5th Extension Hydropower Project και απέλυσε περισσότερους από 2.000 εργαζομένους για «λόγους ασφαλείας». Το 2021, οι πακιστανικές αρχές είχαν αναθέσει σύμβαση 355 εκατομμυρίων δολαρίων ΗΠΑ στην Power Construction Corporation of China Ltd για έργα. Το φράγμα Tarbela των 1.530 MW είχε προγραμματιστεί να ξεκινήσει την παραγωγή ενέργειας πριν από το 2026.

Οι επιθέσεις σε Κινέζους υπηκόους έχουν σημαντικό οικονομικό κόστος για το Πακιστάν, το οποίο ήδη αντιμετωπίζει μια σοβαρή οικονομική κρίση. Το Πεκίνο εκφράζει όλο και πιο έντονα την απογοήτευσή του για την αποτυχία του Ισλαμαμπάντ να αντιμετωπίσει τις οικονομικές προκλήσεις και τις προκλήσεις ασφάλειας. Τον Ιούνιο, ο Κινέζος Πρόεδρος Xi Jinping προειδοποίησε τον Πακιστανό πρωθυπουργό Shehbaz Sharif ότι ενώ η Κίνα ήταν ανοιχτή στην επέκταση και την αναβάθμιση των οικονομικών δεσμών, το Ισλαμαμπάντ έπρεπε πρώτα να δημιουργήσει ένα «ασφαλές, σταθερό και προβλέψιμο» επιχειρηματικό περιβάλλον για τις κινεζικές εταιρείες και το προσωπικό.

Ομοίως, ο Liu Jianchao, Υπουργός του Τμήματος Διεθνών Συνδέσμων του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας – υπεύθυνος για τη διαχείριση των σχέσεων της Κίνας με πολιτικούς οργανισμούς παγκοσμίως – τόνισε το «έλλειμμα εσωτερικής ασφάλειας» του Πακιστάν ως σημαντικό παράγοντα που διαβρώνει την εμπιστοσύνη των Κινέζων επενδυτών. Δήλωσε ότι «οι απειλές για την ασφάλεια είναι οι κύριοι κίνδυνοι για τη συνεργασία της CPEC». Ο Λιου επεσήμανε επίσης τη συνεχιζόμενη πολιτική αστάθεια του Πακιστάν ως βασικό λόγο για τις οικονομικές του αποτυχίες, προτρέποντας τους Πακιστανούς πολιτικούς να ενωθούν και να αντιμετωπίσουν τις περίπλοκες προκλήσεις που αντιμετωπίζει η χώρα.

Shehbaz Sharif και Xi Jinping

Ο πρωθυπουργός του Πακιστάν, Shehbaz Sharif, επισκέφθηκε την Κίνα από τις 4-8 Ιουνίου με μια μεγάλη υπουργική αντιπροσωπεία, συμπεριλαμβανομένου του αρχηγού του πακιστανικού στρατού, στρατηγό Syed Asim Munir, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να αναζωογονήσει τους διμερείς δεσμούς με τον σύμμαχό τους «παντός καιρού». Ήταν η πρώτη εκτεταμένη επίσκεψη του Σαρίφ στην Κίνα αφότου έγινε πρωθυπουργός τον Μάρτιο. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του, ο Σαρίφ φέρεται να αναζήτησε νέα δάνεια από το Πεκίνο και ζήτησε περισσότερο χρόνο για την αποπληρωμή των εκκρεμών χρεών. Ωστόσο, δεν πήρε τίποτα ουσιαστικό σε αντάλλαγμα πέρα ​​από ελάχιστα Μνημόνια Συνεννόησης και πολλές προειδοποιήσεις από την κινεζική πλευρά. Τον Αύγουστο, ο Σαρίφ είχε γράψει μια επιστολή στην κινεζική κυβέρνηση ζητώντας επαναπρογραμματισμό του χρέους για το Πακιστάν σε μια προφανή προσπάθεια να εξασφαλίσει την έγκριση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για οικονομική διάσωση 7 δισεκατομμυρίων δολαρίων μέχρι τον επόμενο μήνα.

Η Κίνα ανησυχεί όλο και περισσότερο για τις χρηματοοικονομικές επενδύσεις της στο Πακιστάν, φοβούμενη ότι ενδέχεται να μην αποφέρουν θετικές αποδόσεις στο μέλλον. Συγκεκριμένα, το ένα τρίτο του συνολικού εξωτερικού χρέους του Πακιστάν οφείλεται στην Κίνα. Ωστόσο, το Ισλαμαμπάντ φαίνεται πιο επικεντρωμένο στη χρήση πολυμερών και περιφερειακών πλατφορμών όπως τα Ηνωμένα Έθνη ή ο Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO) για να στοχεύσει την Ινδία. Το Πεκίνο απογοητεύεται με τις προσπάθειες του Πακιστάν να το χρησιμοποιήσει ως εργαλείο για την προώθηση της αντι-ινδικής ατζέντας του. Αντί να αντιμετωπίσει τις εικαζόμενες διασυνοριακές τρομοκρατικές επιθέσεις από το Αφγανιστάν και το Ιράν, ο στρατός του Πακιστάν θέλει να διεξάγει περισσότερες αντιτρομοκρατικές ασκήσεις με την Κίνα σε περιοχές κοντά στα σύνορα με την Ινδία. Οι αναφορές αναφέρουν ότι οι αντάρτες Μπαλόχ και οι Τεχρίκ-ι-Ταλιμπάν βρίσκονται πίσω από πολλές επιθέσεις που στοχεύουν Κινέζους υπηκόους στο Πακιστάν, με ομάδες να έχουν αναφερθεί παρουσία στους δυτικούς γείτονες του Πακιστάν. Ωστόσο, ο στρατός του Πακιστάν εξακολουθεί να διστάζει να πραγματοποιήσει κοινές αντιτρομοκρατικές ασκήσεις με την Κίνα είτε στο Μπαλουχιστάν είτε στο Khyber Pakhtunkhwa, δείχνοντας τη διπροσωπία του Πακιστάν όσον αφορά την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας.

Παρά τις ψευδείς διαβεβαιώσεις του Πακιστάν για ενίσχυση της ασφάλειας κατόπιν επανειλημμένου αιτήματος της Κίνας, συμπεριλαμβανομένης μιας νέας αντιτρομοκρατικής επιχείρησης, η κατάσταση συνεχίζει να επιδεινώνεται, με αυξανόμενες αναταραχές και βία που στοχεύουν βασικά κινεζικά έργα στο πλαίσιο της Πρωτοβουλίας Belt and Road. Η συνεχιζόμενη αστάθεια παρουσιάζει άνευ προηγουμένου προκλήσεις για το λιμάνι του Γκουαντάρ, το CPEC και την «παντός καιρού» συνεργασία της Κίνας με το Πακιστάν. Τελικά, η ευθύνη για αυτές τις οπισθοδρομήσεις βαρύνει την ανικανότητα, τη διττή συμπεριφορά του Πακιστάν και τις συνεχείς προσπάθειές του να χρησιμοποιήσει τη σχέση του με την Κίνα εναντίον της Ινδίας.

 

ΠΗΓΗ: Asian Lite

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινφογνώμων

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή