Ακολουθήστε μας

Ιστορία

Αργυρουπολιτών πορεία… Ένα ντοκιμαντέρ για την ιστορία της Αργυρούπολης Αττικής

Δημοσιεύτηκε

στις

Ένα ιστορικό ντοκιμαντέρ που συνδέει τη μυθολογία με την ιστορία, το παρελθόν με το παρόν και το μέλλον…

Επιμέλεια: ΧΑΚ

Με συγκινητικό τρόπο κηρύχθηκε το Σάββατο 9 Σεπτεμβρίου 2023 η έναρξη των εκδηλώσεων «Σταυρίτες 2023» στην Αργυρούπολη. Η Ένωση Ποντίων Αργυρούπολης παρουσίασε, στην κατάμεστη από κόσμο Θεατρική Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος», ντοκιμαντέρ με θέμα την ιστορία της πόλης, σε μία εκδήλωση που συντόνισε η δημοτική σύμβουλος της περιοχής, Κορίνα Θεοδώρου. Ο τίτλος του ντοκιμαντέρ είναι «Αργυρουπολιτών πορεία» και διηγείται την ιστορία της Αργυρούπολης Αττικής, η οποία αναφέρεται ακόμα και σε τουρκικές πηγές, ως η νέα μητρόπολη των Ελλήνων Αργυρουπολιτών του Πόντου.

Ο δήμαρχος Αργυρούπολης, Γιάννης Κωνσταντάτος, με τον πρόεδρο της Ένωσης Ποντίων Αργυρούπολης, Ηλία Ιορδανίδη και τον χορηγό του ντοκιμαντέρ, Τάσο Χατζηδαβητίδη

Ηλίας Ιορδανίδης: «Το ντοκιμαντέρ αναδεικνύει την ιστορία της πόλης μας»

Ο πρόεδρος της Ένωσης Ποντίων Αργυρούπολης πριν την έναρξη της προβολής, κήρυξε την έναρξη των εκδηλώσεων «Σταυρίτες 2023» και αναφέρθηκε στον σκοπό της πραγματοποίησης του ντοκιμαντέρ με αφορμή τη συμπλήρωση 100 ετών από την υπογραφή της συνθήκης της Λωζάννης και την υποχρεωτική ανταλλαγή των πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.

«Σκοπός μας είναι να τιμήσουμε τη μνήμη των πρώτων οικιστών, να ευαισθητοποιήσουμε τη νεότερη γενιά για τη σημασία της ιστορίας και του πολιτισμού μας, να διατηρήσουμε και να μοιραστούμε τον πλούτο της ιστορίας μας.

Αυτό το ντοκιμαντέρ αναδεικνύει την ιστορία της πόλης μας και αποτελεί ένα σημαντικό κεφάλαιο στην ποντιακή μας παράδοση. Σήμερα, μέσα από αυτό το ιστορικό αφιέρωμα θα ταξιδέψουμε πίσω στον χρόνο και θα εξερευνήσουμε τα γεγονότα, τις ιστορίες και τις προσωπικότητες που διαμόρφωσαν την πόλη μας όπως την γνωρίζουμε σήμερα. Θα δούμε πώς η πόλη μας αναδύθηκε από το πέρασμα του χρόνου, πώς οι πρώτοι οικιστές μας αντιμετώπισαν τις διάφορες προκλήσεις, πώς δημιούργησαν την κοινότητά μας και πώς άφησαν το ιστορικό τους αποτύπωμα.

Το έργο τους και η ιστορία τους αποτελούν πηγή έμπνευσης για εμάς, τις επόμενες γενιές, και μας υπενθυμίζουν τη σημασία της συνέχισης της παράδοσης και της προστασίας της ποντιακής μας κληρονομιάς.

Θέλω να ευχαριστήσω όσους συνέβαλαν σε αυτό το εξαιρετικό έργο, τους Χρήστο Κωνσταντινίδη, Αλέξη Γεωργίου, Γιάννη Ταϊλαχίδη, Χρήστο Γαλανίδη, Αντώνη Παυλίδη, Βασίλη Κωνσταντινίδη, Δημήτρη Ευσταθιάδη, τον δήμαρχο Ελληνικού-Αργυρούπολης Γιάννη Κωνσταντάτο, τις Αργυρώ Γκιώκα, Αφροδίτη Γκιώκα, Κορίνα Θεοδώρου και τον χορηγό του ντοκιμαντέρ Τάσο Χατζηδαβιτίδη,  τους απογόνους των πρώτων οικιστών που συμμετείχαν στη δημιουργία αυτού του ντοκιμαντέρ και όλους εσάς που είστε εδώ σήμερα για να μας στηρίξετε. Ας ανοίξουμε την καρδιά και τον νου μας σε αυτήν την εμπειρία και ας απολαύσουμε αυτό το ντοκιμαντέρ που αντιπροσωπεύει την περηφάνια και την αγάπη για την πόλη μας και την ποντιακή κληρονομιά μας.

Η πόλη μας είναι ένας τόπος πλούσιος σε ιστορία και πολιτισμό που αξίζει να μάθουμε και να διαφυλάξουμε», ανέφερε ο πρόεδρος της Ένωσης Ποντίων Αργυρούπολης.

Γιάννης Κωνσταντάτος: «Η Ένωση Ποντίων Αργυρούπολης πρωτοπορεί ξανά»

Ο δήμαρχος Ελληνικού-Αργυρούπολης, Γιάννης Κωνσταντάτος, συνεχάρη την Ένωση Ποντίων Αργυρούπολης και τον πρόεδρό της Ηλία Ιορδανίδη για την πρωτοβουλία και χαρακτήρισε καθήκον του δήμου να βοηθά τις δράσεις του ποντιακού στοιχείου της πόλης. «Πάλι η Ένωση Ποντίων Αργυρούπολης πρωτοπορεί! Το 2008 είχε κάνει την πρώτη ψηφιακή αναπαράσταση της ιστορίας της πόλης, όταν δεν υπήρχαν οι νέες τεχνολογίες, ούτε η τεχνητή νοημοσύνη που υπάρχει τώρα. Σήμερα ο Ηλίας Ιορδανίδης το πάει ένα βήμα παραπέρα με ντοκιμαντέρ και καταγραφή. Να τον έχει ο θεός καλά. Εμείς ως δήμος αυτονόητα βοηθάμε. Είναι καθήκον μας, γιατί το ποντιακό στοιχείο είναι ο πυρήνας της πόλης μας», ανέφερε μεταξύ άλλων ο δήμαρχος Ελληνικού-Αργυρούπολης.

Ιωακείμ Καρεπίδης: «Ίχνος μνήμης για τις επόμενες γενιές»

Ο ιστορικός και υποψήφιος διδάκτωρ Λαογραφίας, Ιωακείμ Καρεπίδης, ο οποίος είχε την ιστορική επιμέλεια του ντοκιμαντέρ, υποστήριξε, ότι το έργο ήταν μία ευκαιρία να μοιραστεί με το ευρύτερο κοινό την ιστορία και την πολιτισμική κληρονομιά των προγόνων του, αλλά και ένας τρόπος να εκφράσει το βαθύ χρέος που απέναντί τους.

«Μαζί με τον Ηλία Ιορδανίδη και τον Χρήστο Κωνσταντινίδη συγκροτήσαμε τον βασικό πυρήνα για τη δημιουργία του ντοκιμαντέρ και συμφωνήσαμε ότι σκοπός μας ήταν μέσω του συγκεκριμένου ιστορικού αφιερώματος, να δώσουμε φωνή σ’ αυτούς που δεν είχαν τη δυνατότητα ν’ αφηγηθούν τη δική τους ιστορία και ν’ αφήσουμε κάποιο ίχνος μνήμης γι’ αυτούς στις επόμενες γενιές.

Επιλέξαμε ομιλητές με ειδίκευση και γνώση στα όσα πραγματεύεται το ντοκιμαντέρ, με πάθος για την ποντιακή και τοπική ιστορία αλλά και άτομα που έχουν προσωπική σύνδεση με το θέμα του ντοκιμαντέρ δηλαδή τους απογόνους των πρώτων οικιστών καθώς τα άτομα αυτά προσθέτουν συναισθηματικό βάθος στο ντοκιμαντέρ και  το κάνουν πιο προσωπικό και ενδιαφέρον.

Ελπίζω να πετύχαμε το σκοπό  μας και αυτό το ντοκιμαντέρ να συμβάλει στη διατήρηση και την ανάδειξη της τοπικής ιστορίας και να εμπνεύσει όλους εμάς που το παρακολουθήσαμε να συνεχίσουμε να ανακαλύπτουμε και να τιμάμε τις διαφορετικές πτυχές του πολιτισμού μας.

Ας φύγουμε από εδώ κρατώντας το εξής κοινωνικό μήνυμα:  Οι πρώτοι οικιστές της πόλης μας παρόλο που βίωσαν τις ανέλπιστες δοκιμασίες του πολέμου και της εκδίωξης από τις πατρογονικές τους εστίες, κατάφεραν να οικοδομήσουν ένα νέο σπίτι στην Αττική γη. Και αυτό το κατάφεραν χάρη σε 3 παράγοντες: την πίστη και ελπίδα τους στο Θεό, την αγάπη για το συνάνθρωπο και την μεταξύ τους αλληλεγγύη, αρετές που στις μέρες μας σπανίζουν. Το χρέος μας προς αυτούς είναι μεγάλο, καθώς το παράδειγμά τους αποτελεί υπενθύμιση της ανθρώπινης δύναμης, της ανθεκτικότητας και της συνέχειας της ζωής παρά τις όποιες δυσκολίες», ανέφερε ο Ιωακείμ Καρεπίδης.

Βασίλης Κωνσταντινίδης, Τάσος Χατζηδαβητίδης, Αργυρώ Γκιώκα, Ηλίας Ιορδανίδης, Χρήστος Κωνσταντινίδης, Ιωακείμ Καρεπίδης, Κορίνα Θεοδώρου

Χρήστος Κωνσταντινίδης: «Το κοινωνικό μήνυμα του ντοκιμαντέρ»

Μιλώντας για την εμπειρία που είχε στη σύνθεση του ντοκιμαντέρ, ο διευθυντής παραγωγής, Χρήστος Κωνσταντινίδης, στάθηκε στο κοινωνικό μήνυμα που περνάει το έργο «Αργυρουπολιτών πορεία» και δη στις λύσεις που μπορεί να βρει ο καθένας ατομικά ή η κοινωνικά μέσα από τη μελέτη του παρελθόντος και της ιστορίας.

«Θα ξεκινήσω από το τέλος του ντοκιμαντέρ. Δηλαδή το απόφθεγμα του Σεφέρη. «Σβήνοντας κανείς ένα κομμάτι από το παρελθόν, είναι σαν να σβήνει και ένα αντίστοιχο κομμάτι από το μέλλον κι είναι θλιβερή πια η ζωή, που μοιάζει με ακατοίκητο σπίτι».

Ξέρετε, ζούμε σε εποχές περίεργες. Οικονομική κρίση, πανδημία, φυσικές καταστροφές, απειλές από γειτονικές χώρες (την Τουρκία εννοώ, αλλά δεν θα επεκταθώ). Όλα αυτά είναι προβλήματα! Προβλήματα που αναζητούν λύση. Η λύση όμως έρχεται εξετάζοντας κάθε κομμάτι από το παρελθόν, που λέει και ο Σεφέρης.

Ερευνώντας τα στοιχεία που είχαμε, για να υλοποιήσουμε αυτήν την προσπάθεια, ανακάλυψα, ότι κάθε οικογένεια έχει τη δικιά της ιστορία, αναγέννησης και δημιουργίας. Αυτοί οι άνθρωποι που δημιούργησαν αυτήν την πόλη, δεν ήταν απλοί άνθρωποι. Ήταν ήρωες… Επιβίωσαν από τη Γενοκτονία. Ξεριζώθηκαν από τις εστίες τους, μετά από 2700 χρόνια, στις αρχές του 20ου αιώνα. Ήρθαν στην Ελλάδα. Δεν συμβιβάστηκαν με τις συνθήκες που αντιμετώπισαν. Πίεσαν και έχτισαν τον δικό τους οικισμό πέτρα-πέτρα.

Ανακαλύπτει κανείς, πως μπορεί να ξεπεράσει προβλήματα και να δημιουργήσει ένα καλύτερο μέλλον, απλά ερευνώντας την ιστορία. Να δει πως το έκαναν οι παλιοί… Απλά διατηρώντας άσβεστη τη μνήμη.

Και αυτό είναι ένα κοινωνικό μήνυμα. Η εμπειρία λοιπόν ήταν άκρως διδακτική. Θεωρώ ότι πήρα πολλά πράγματα απ’όλους τους ανθρώπους με τους οποίους συνομίλησα για την πραγματοποίηση αυτού του ντοκιμαντέρ. Από τον Δήμαρχο, τον κ. Κωνσταντάτο και τους ιστορικούς ερευνητές, τους κ.κ. Χρήστο Γαλανίδη, Αντώνη Παυλίδη, Βασίλη Κωνσταντινίδη, Ιωακείμ Καρεπίδη μέχρι και τους δημότες που μας μίλησαν για τους προγόνους τους.

Ήταν μεγάλη ευλογία η συνομιλία με μία εμβληματική μορφή όπως ο Δημήτρης Ευσταθιάδης αλλά και ότι περιηγήθηκα στην ιστορία της πόλης με οδηγό την κα. Αργυρώ Γκιώκα», ανέφερε μεταξύ άλλων ο Χρήστος Κωνσταντινίδης, ο οποίος ευχαρίστησε ξεχωριστά τον πρόεδρο της Ένωσης Ποντίων Αργυρούπολης, Ηλία Ιορδανίδη και τον Ιωακείμ Καρεπίδη, ο οποίος είχε την ιστορική επιμέλεια του ντοκιμαντέρ.

Ένα ταξίδι στο χωροχρόνο με μυθικές και ιστορικές αναφορές

Η πόλη, η οποία βρίσκεται 9 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Αθήνα, είναι μία περιοχή που ξεπερνά τους σύγχρονους γεωγραφικούς προσδιορισμούς. Και αυτό γιατί οι ρίζες της πόλης βρίσκονται στην Κιμισχανά, την Αργυρούπολη του Πόντου, μία περιοχή με ελληνική παρουσία 2700 χρόνων.

Οπότε στο ντοκιμαντέρ γίνεται ένα ταξίδι στο χωροχρόνο με μυθικές και ιστορικές αναφορές, προκειμένου να συνδεθεί το παρελθόν με το παρόν και το… μέλλον.

Το κουβάρι της ιστορίας της Κιμισχανά ξετυλίγουν ο πρόεδρος της Επιτροπής Ποντιακών Μελετών, Χρήστος Γαλανίδης, ο πρόεδρος του Πανελλήνιου Συνδέσμου Ποντίων Εκπαιδευτικών, Αντώνης Παυλίδης, ο ιστορικός και υπ.διδάκτωρ Λαογραφίας, Ιωακείμ Καρεπίδης και ο γεωλόγος και ιστορικός ερευνητής, Βασίλης Κωνσταντινίδης.

Οι Έλληνες στην Αργυρούπολη του Πόντου, αφού επιβίωσαν της γενοκτονίας, ξεριζώθηκαν και ήρθαν στην Ελλάδα το 1923, όπως επέβαλλε η συμφωνία ανταλλαγής πληθυσμών. Αρχικά εγκαταστάθηκαν στην Καλλιθέα, στην περιοχή του «Σκοπευτηρίου», δεν συμβιβάστηκαν με τις συνθήκες που αντιμετώπισαν, οι οποίες δεν βελτιώνονταν και διεκδίκησαν τη μετεγκατάσταση σε άλλο μέρος. Το 1925 ιδρύεται το σωματείο η «Πρόοδος», το οποίο με πρόεδρο τον Κυριάκο Ευσταθιάδη ξεκινούν το 1926 τις διαδικασίες για τη μετακίνηση τους στους Τράχωνες.

Καταφέρουν και πείθουν τις αρχές και την περίοδο 1926-1928 γίνεται η μετεγκατάστασή στην περιοχή γύρω από το κτήμα Γερουλάνου και αποφασίζεται να μοιραστεί κλήρος στις 39 οικογένειες Αργυρουπολιτών, οι οποίοι αποτελούν τους πρώτους οικιστές.

Εδώ είναι το συγκινητικότερο σημείο του έργου! Μπροστά στις οθόνες εμφανίζονται, μία – μία, οι μορφές όλων των οικιστών, οι οποίες παρουσιάζονται υπό τους ήχους της λύρας και του τραγουδιού του Γιάννη Ταϊλαχίδη. Στη συνέχεια η κόρη του Κυριάκου Ευσταθιάδη, Αργυρώ Γκιώκα, ανασύρει τις θύμησές της από την ανέγερση της πρώτης εκκλησίας, της Αγίας Βαρβάρας και του 1ου Δημοτικού Σχολείου, αλλά και τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν οι κάτοικοι καθώς το μέρος ήταν άνυδρο. Ο κινηματογραφικός φακός αποθανατίζει ένα από τα πρώτα πηγάδια που ανοίχτηκαν στην περιοχή, στην αυλή της οικείας Λαλίδη.

Τα δεινά των Αργυρουπολιτών όμως δεν σταματούν! Με το ξέσπασμα του Β’Παγκοσμίου Πολέμου οι κάτοικοι βιώνουν δεύτερη εξορία, αφού οι Γερμανοί άδειασαν την πόλη, λόγω της παρουσίας του αεροδρομίου του Χασανιού. Η πόλη μάλιστα βομβαρδίστηκε με αποτέλεσμα να καταστραφεί μεγάλο μέρος των κτιρίων. Οι κάτοικοι επιστρέφουν μετά από δύο χρόνια και ξεκινούν απ’την αρχή την ανοικοδόμηση της πόλης.

Η αφήγηση εξελίσσεται με ταχύτητα, ανάλογη της ραγδαίας οικιστικής ανάπτυξης της πόλη. Παρουσιάζονται τα κυριότερα έργα που άλλαξαν τη μορφή της περιοχής μέχρι σήμερα. Ο Δήμαρχος Ελληνικού-Αργυρούπολης, Γιάννης Κωνσταντάντος περιγράφει τα γεγονότα, όπως έχουν διασωθεί από τις ιστορικές πηγές, ενώ ταυτόχρονα εμφανίζεται και διηγείται την ιστορία ο εμβληματικός δήμαρχος της Αργυρούπολης, πρώην Νομάρχης Αθηνών και γ.γ. του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης, Δημήτρης Ευσταθιάδης, επί θητείας του οποίου ολοκληρώθηκε μία σειρά σημαντικότατων έργων, όπως το αποχετευτικό σύστημα, το οποίο πολλές περιοχές πασχίζουν μέχρι σήμερα να αποκτήσουν.

Παράλληλα με την ανάπτυξη της πόλης, οι παλιοί κάτοικοι δεν ξεχνούν τις ρίζες τους. Μιλούν ποντιακά, διασκεδάζουν και χορεύουν ποντιακά και μεταλαμπαδεύουν την αγάπη για την Πατρίδα στις επόμενες γενιές. Οι σύγχρονοι κάτοικοι συνεχίζουν την παράδοση. Το ντοκιμαντέρ δείχνει πλάνα από το γλέντι που έστησαν το καλοκαίρι του 2023 στο παντοπωλείο του Βασίλη Πεσιρίδη με απογόνους των πρώτων οικιστών να μιλούν για τους πατεράδες, τις μητέρες, τους παππούδες και τις γιαγιάδες τους, ανασύροντας παράλληλα μνήμες της περιοχής πριν την ανάπτυξή της.

Ακολουθεί η ιστορία της Ένωσης Ποντίων Αργυρούπολης, η οποία αποτελεί θεματοφύλακας της διατήρησης της μνήμης στην περιοχή. Ο δήμαρχος, Γιάννης Κωνσταντάτος χαρακτηρίζει την Ένωση «πρωτοποριακή», λόγω των σημαντικών και εμπνευσμένων εκδηλώσεων που έχει διοργανώσει, για τις οποίες μιλάει ο πρόεδρος της, Ηλίας Ιορδανίδης, με τη δημοτική σύμβουλο, Κορίνα Θεοδώρου, να κάνει αναφορά στον Μαθητικό Διαγωνισμό που βρίσκεται σε εξέλιξη και αφορά την ιστορία της πόλης.

Στο τέλος ο αφηγητής επισημαίνει τον σπουδαίο ρόλο της Ένωσης Ποντίων Αργυρούπολης στην μεταφορά της σκυτάλης της παράδοσης και της μνήμης στις νεώτερες γενιές και καταλήγει, με τη ρήση του ποιητή, Γιώργου Σεφέρη, «Σβήνοντας κανείς ένα κομμάτι από το παρελθόν, είναι σαν να σβήνει και ένα αντίστοιχο κομμάτι από το μέλλον κι είναι θλιβερή πια η ζωή, που μοιάζει με ακατοίκητο σπίτι», σε μία διαπίστωση, ότι στην Αργυρούπολη Αττικής, κάθε οικογένεια έχει τη δικιά της ιστορία, αναγέννησης και δημιουργίας. Και αυτό σίγουρα αποτελεί το πιο αισιόδοξο μήνυμα για το μέλλον.

Το ντοκιμαντέρ είναι μία παραγωγή της Ένωσης Ποντίων Αργυρούπολης, με την ιστορική επιμέλεια του υποψήφιου διδάκτορα Λαογραφίας στο ΕΚΠΑ Ιωακείμ Καρεπίδη. Ο Χρήστος Κωνσταντινίδης ανέλαβε τη διεύθυνση παραγωγής, τη σκηνοθεσία, τα κείμενα και την αφήγηση, ενώ το μοντάζ και τη μουσική επιμέλεια ο Αλέξης Γεωργίου.

Συντελεστές

Δημιουργός ντοκιμαντέρ: Ένωση Ποντίων Αργυρούπολης

Διεύθυνση παραγωγής – Σκηνοθεσία – Συνεντεύξεις – Κείμενα – Αφήγηση: Χρήστος Κωνσταντινίδης

Μοντάζ – μουσική επιμέλεια: Αλέξης Γεωργίου

Ιστορική επιμέλεια: Ιωακείμ Καρεπίδης

Λύρα, τραγούδι: Γιάννης Ταϊλαχίδης

Χορηγός: Τάσος Χατζηδαβητίδης

Συνέχεια ανάγνωσης

Ιστορία

Σαν σήμερα η Δίκη της Νυρεμβέργης: 6 ξεχασμένα γεγονότα – Μια Σοβιετική στην αγκαλιά του Γκέρινγκ – Ο στρατάρχης της Βέρμαχτ που έκαψε τους Ναζί

Δημοσιεύτηκε

στις

copyright Ap Photos

Είναι η σπουδαιότερη δίκη του 20ου αιώνα: η Δίκη της Νυρεμβέργης. Έξι ξεχασμένα γεγονότα που χαϊδεύουν τη σκόνη του χρόνου από το… σαλόνι της Ιστορίας.

Ήταν Τρίτη, μια μέρα σαν σήμερα, 1η Οκτωβρίου του 1946, όταν οι δικαστές ανακοινώνουν την ετυμηγορία τους· οι κατηγορούμενοι θα ακούσουν ανέκφραστοί τις ποινές που τους επιβάλλονται για τα απεχθή εγκλήματά τους.

Για να εκδώσει το δικαστήριο την απόφαση άκουσε 240 μάρτυρες, έλαβε υπόψη του 300.000 ένορκες καταθέσεις, διάβασε τα 2.360 αποδεικτικά έγγραφα που προσκόμισε η κατηγορούσα αρχή και τα 2.700 της υπεράσπισης, οι στενογράφοι γέμισαν 16.000 σελίδες με 4 εκατομμύρια λέξεις. Η Δίκη της Νυρεμβέργης κράτησε 218 και ήταν η πιο μεγάλη δική της Ιστορίας!

Ακόμα και σήμερα, 78 χρόνια μετά, κάποια γεγονότα που έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια της Δίκης ακούγονται με έκπληξη· ας διαβάσουμε 6 από αυτά.1. Η έδρα του Διεθνούς Στρατιωτικού Δικαστηρίου ήταν στο Βερολίνο, όχι στη Νυρεμβέργη: Η σοβιετική ηγεσία επέμενε να διεξαχθεί η δίκη στο Βερολίνο όπου οι νικήτριες δυνάμεις είχαν ιδρύσει το Συμμαχικό Συμβούλιο Ελέγχου- την ανώτατη διοικητική αρχή των νικητών στο έδαφος της ηττημένης Γερμανίας.
Όμως οι Δυτικοί Σύμμαχοι επέμεναν για τη Νυρεμβέργη που βρισκόταν στην αμερικανική ζώνη κατοχής. Το Μέγαρο της Δικαιοσύνης ήταν άθικτο και συνδεόταν μέσω υπόγειας διάβασης με μια φυλακή, κάτι που δεν είχε το Βερολίνο. Ο χώρος θεωρήθηκε επίσης συμβολικός: στη Νυρεμβέργη είχαν πραγματοποιηθεί όλα τα συνέδρια του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος από το 1927. Στο τέλος επιλέχθηκε το Βερολίνο ως έδρα του Διεθνούς Στρατιωτικού Δικαστηρίου και στις αρχές Οκτωβρίου του 1945 πραγματοποιήθηκαν εκεί- στο κτίριο του Συμμαχικού Συμβουλίου Ελέγχου- αρκετές συναντήσεις με οργανωτικά θέματα. Η πρώτη συνεδρίαση του δικαστηρίου πραγματοποιήθηκε στο Μέγαρο της Δικαιοσύνης στη Νυρεμβέργη στις 20 Νοεμβρίου 1945.

Κάποιοι γλύτωσαν την αγχόνη! /copyright Ap Photos
Κάποιοι γλύτωσαν την αγχόνη! /copyright Ap Photos

2. Επτά κατηγορούμενοι απέφυγαν την τιμωρία: Απαγγέλθηκαν κατηγορίες εναντίον 24 από τους πιο διαβόητους εγκληματίες των Ναζί. Από αυτούς 12 κατηγορούμενοι καταδικάστηκαν σε θάνατο, όμως δύο κατάφεραν να αποφύγουν την εκτέλεση.
Ο Χέρμαν Γκέρινγκ, ο ανώτατος ηγέτης των SA, στρατηγός των στρατευμάτων των SS, υπουργός Αεροπορίας του Ράιχ και διάδοχος του Χίτλερ, καταδικάστηκε σε θάνατο. Πριν από την εκτέλεσή του, όμως, αυτοκτόνησε καταπίνοντας υδροκυάνιο.

Ο Μάρτιν Μπόρμαν, επικεφαλής της Καγκελαρίας του Ναζιστικού Κόμματος και ο προσωπικός γραμματέας του Φίρερ, καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο αφού δεν βρέθηκε για να δικαστεί. Ο Μπόρμαν φέρεται να σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια σοβιετικού βομβαρδισμού του Βερολίνου. Ωστόσο, το σώμα του δεν βρέθηκε ποτέ. Το 1972 ανακαλύφθηκαν λείψανα που φέρεται ότι ανήκουν στον Μάρτιν Μπόρμαν και το 1998 ένα τεστ DNA το απέδειξε.

Ο Ρόμπερτ Λέι, πρόεδρος του Γερμανικού Εργατικού Μετώπου, απαγχονίστηκε στο κελί του πριν από την έναρξη της δίκης στις 25 Οκτωβρίου 1945, λίγες μέρες μετά την παραλαβή του κλητηρίου θεσπίσματος.
Ο Γκούσταβ Κρουπ φον Μπόλεν, επικεφαλής του βιομηχανικού ομίλου «Krupp» που χρηματοδότησε και κατασκεύασε την πολεμική μηχανή των Ναζί, επικαλέστηκε ανίατη ασθένεια. Κατά τη διάρκεια μιας προκαταρκτικής ακροαματικής διαδικασίας στις 15 Νοεμβρίου 1945, πριν καν ξεκινήσει η δίκη, οι κατηγορίες εναντίον του πολυεκατομμυριούχου επιχειρηματία αποσύρθηκαν!
Τρεις άλλοι κατηγορούμενοι αθωώθηκαν – ο αντικαγκελάριος Φραντς φον Πάπεν, ο Χανς Φρίτσε, επικεφαλής του Τμήματος Ραδιοφώνου του Υπουργείου Δημόσιας Διαφώτισης και Προπαγάνδας του Ράιχ και ο Ζάλμαρ Σαχτ υπουργός Οικονομικών του Ράιχ.

Τους ενοχλούσε το... φως. /copyright Ap Photos
Τους ενοχλούσε το… φως. /copyright Ap Photos

3. Κατηγορούμενοι κάθονταν στα εδώλια φορώντας γυαλιά ηλίου: Φωτογραφίες και βίντεο αρχείου από το δικαστήριο δείχνουν πολλούς συμμετέχοντες να φορούν γυαλιά ηλίου. Ο λόγος ήταν ότι ο φωτισμός στην αίθουσα του δικαστηρίου ήταν έντονος. Έτσι περιέγραψε τον φωτισμό ο Μπόρις Πολεβόι, ειδικός ανταποκριτής της εφημερίδας Pravda στο δικαστήριο, στο βιβλίο του «The Final Reckoning: Nuremberg Diaries»: «Ένα, κάπως απρόσωπο και καταπιεστικό φως, στο οποίο τα πάντα γύρω αποκτούσαν μια πρασινωπή, θανατηφόρα απόχρωση». Οι κουρτίνες σε όλα τα παράθυρα ήταν τραβηγμένες. Σύμφωνα με τον Πολεβόι, ο διοικητής της φυλακής των ΗΠΑ, συνταγματάρχης Μπάρτον Άντρους, είπε κάποτε στους δημοσιογράφους: «Θα φροντίσω να μην δει ποτέ ξανά κανένας από αυτούς τον ήλιο»! Το φως εκείνο στην αίθουσα του δικαστηρίου, προκάλεσε πόνους στα μάτια σε πολλούς, έτσι οι παρευρισκόμενοι, συμπεριλαμβανομένων των κατηγορουμένων, φορούσαν μερικές φορές σκούρα γυαλιά.

Ο Ρόμαν Ρουντένκο δεν σκότωσε τον Γκέρινγκ...
Ο Ρόμαν Ρουντένκο δεν σκότωσε τον Γκέρινγκ…

4. Ο αμερικανικός Τύπος έγραψε ότι ο σοβιετικός εισαγγελέας πυροβόλησε τον Γκέρινγκ: Στις 10 Απριλίου 1946, η εφημερίδα του αμερικανικού στρατού Stars and Stripes δημοσίευσε ένα ρεπορτάζ που έγραφε ότι ο σοβιετικός εισαγγελέας Ρόμαν Ρουντένκο είχε εξοργιστεί τόσο πολύ από τη συμπεριφορά του Γκέρινγκ σε μια από τις συνεδριάσεις που τράβηξε το υπηρεσιακό του περίστροφο και πυροβόλησε τον πρώην Reichsmarschall. Ωστόσο, η εφημερίδα δημοσίευσε στη συνέχεια μια διάψευση: «Η αναφορά ότι ο σοβιετικός γενικός εισαγγελέας στη δίκη πυροβόλησε τον Γκέρινγκ σε μια κρίση οργής αποδείχθηκε ότι δεν ισχύει. Σύμφωνα με έναν ανταποκριτή από τη Νυρεμβέργη, ο Γκέρινγκ είναι ζωντανός και πρόθυμος να απαντήσει στις ερωτήσεις του εισαγγελέα»! Η παρανόηση ότι ο Γκέρινγκ είχε πυροβοληθεί προήλθε από λανθασμένη ερμηνεία μιας φράσης που χρησιμοποίησε ο σοβιετικός ανταποκριτής, ο οποίος είχε αναφέρει ότι ο στρατηγός Ρουντένκο είχε «πυροβολήσει ηθικά» τον Γκέρινγκ.

Η Τατιάνα Στουπνίκοβα.
Η Τατιάνα Στουπνίκοβα.

5. Μια σοβιετική διερμηνέας ήταν η «τελευταία γυναίκα που έπεσε στην αγκαλιά του Γκέρινγκ»: Μια μέρα κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας, η 24χρονη διερμηνέας Τατιάνα Στουπνίκοβα πήγαινε βιαστικά στη θέση της στην αίθουσα του δικαστηρίου. Ενώ έτρεχε στον διάδρομο, κατά λάθος γλίστρησε και κόντεψε να πέσει.
«Όταν ανέκτησα την ψυχραιμία μου και κοίταξα τον διασώστη μου, ήρθα αντιμέτωπος με το χαμογελαστό πρόσωπο του Χέρμαν Γκέρινγκ ακριβώς μπροστά μου. Κατάφερε να μου ψιθυρίσει στο αυτί: “Vorsicht, mein Kind!” («Να προσέχεις, παιδί μου!»), αφηγείται η Στούπνικοβα στα απομνημονεύματά της. Όταν η Τατιάνα μπήκε στην αίθουσα του δικαστηρίου, ένας γάλλος ανταποκριτής ήρθε κοντά της και της είπε στα γερμανικά: «Ήσουν η τελευταία γυναίκα που κράτησε στην αγκαλιά του ο Γκέρινγκ»!

Ο Πάουλους καταθέτει στη  δίκη της Νυρεμβέργης.
Ο Πάουλους καταθέτει στη δίκη της Νυρεμβέργης.

6. Στρατάρχης της Βέρμαχτ κατέθεσε ως μάρτυς της Σοβιετικής Ένωσης: Το φθινόπωρο του 1946 οι δικαστικές διαδικασίες είχαν βαλτώσει. Άρχισαν να ακούγονται ισχυρισμοί από την υπεράσπιση και τους ίδιους τους κατηγορούμενους ότι η επίθεση της ναζιστικής Γερμανίας στην ΕΣΣΔ ήταν προληπτικό μέτρο. Η σοβιετική αντιπροσωπεία έπρεπε να παράσχει ισχυρά επιχειρήματα ότι η επίθεση από το Γ’ Ράιχ είχε σχεδιαστεί πολύ καιρό πριν.
Ο άνθρωπος που έδωσε την κατάθεση που χρειάζονταν οι Σοβιετικοί ήταν ο στρατάρχης Φρίντριχ Πάουλους, ο οποίος είχε παραδωθεί στο Στάλινγκραντ στις 31 Ιανουαρίου του 1943. Η σοβιετική ηγεσία έφερε με κάθε μυστικότητα τον Πάουλους στο Μέγαρο της Δικαιοσύνης για να καταθέσει. Κατά τη διάρκεια της κατάθεσής του, ο Γερμανός πρώην στρατάρχης δήλωσε: «Όλες οι προετοιμασίες για την επίθεση στην Σοβιετική Ένωση που έλαβε χώρα στις 22 Ιουνίου είχαν στην πραγματικότητα σχεδιαστεί από το φθινόπωρο του 1940»!

Το απόφθεγμα που έμεινε από τη Δίκη της Νυρεμβέργης ήταν η φράση του δικαστή Robert H. Jackson: «The Grave Responsibility of Justice» (Η βαριά ευθύνη της δικαιοσύνης) και δικαιοσύνη είχε αποδοθεί. Όσο για την τιμωρία; Ο Ευριπίδης το είχε ξεκαθαρίσει χρόνια πολλά πριν: «Σχέτλια μεν έπαθες, ανόσια δ’ ειργάσω.» (Έπαθες φρικτά, αλλά έκανες απαίσια)…

Πηγή: Έθνος

Συνέχεια ανάγνωσης

Video

1η Οκτωβρίου 1960: Ημέρα Ανεξαρτησίας της Κύπρου

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Η 1η Οκτωβρίου 1960 έχει καθιερωθεί και γιορτάζεται στην Κύπρο ως η ημέρα ανακήρυξης της Ανεξαρτησίας της Κύπρου. Η Κύπρος ανακηρύσσεται ανεξάρτητο, κυρίαρχο κράτος τον Αύγουστο του 1960 με βάση τις συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου του 1959 και ύστερα από τον απελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ (1955-1959) ενάντια στη βρετανική αποικιοκρατία. Στις 16  Αυγούστου 1960, η Μεγάλη Βρετανία εγκαταλείπει την κυριαρχία της στο νησί, και εγκαθιδρύεται επισήμως η Κυπριακή Δημοκρατία. Το Αρχείο της ΕΡΤ  με αφορμή την εθνική επέτειο της ανεξαρτησίας της Κύπρου προτείνει το ντοκιμαντέρ παραγωγής 1995:

ΚΥΠΡΟΣ Η ΦΕΝΑΚΗ ΤΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ

(video)


Στην εθνική επέτειο της Κύπρου, που τιμάται κάθε χρόνο την 1η Οκτωβρίου, είναι αφιερωμένη η εκπομπή που ετοίμασαν ο Κώστας Χριστοφιλόπουλος και ο Δημήτρης Πανταζόπουλος. Στην προσπάθεια να αποδοθεί η σειρά των ιστορικών γεγονότων όπως αυτά οδήγησαν από τη βρετανική κυριαρχία στην ανεξαρτησία και από την περιπετειώδη συμβίωση των κυβερνήσεων της Αθήνας με τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο στο πραξικόπημα του Αττίλα, τις απόψεις τους καταθέτουν: ο στενός συνεργάτης του Μακαρίου Νίκος Κρανιδιώτης, οι πανεπιστημιακοί Νεοκλής Σαρρής και Χριστόδουλος Γιαλλουρίδης, ο πρέσβης ε.τ. Θέμος Στοφορόπουλος, ο πρόεδρος της ΕΔΕΚ Βάσος Λυσσαρίδης, ο Αντιπρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας Μιχαήλ Δεκλερής και ο Ευρωβουλευτής Γιάννος Κρανιδιώτης. Σχολιάζονται και αναλύονται το διπλωματικό παρασκήνιο και οι διεργασίες που οδήγησαν στις συμφωνίες Ζυρίχης- Λονδίνου και το σύνταγμα που προέβλεπαν, οι συνθήκες και η εκτέλεση του πραξικοπήματος κατά του Μακαρίου από την χούντα των συνταγματαρχών και ο σχεδιασμός και η εκτέλεση της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο σε δύο φάσεις με την ονομασία Αττίλας Ι και Αττίλας ΙΙ. Η εκπομπή πλαισιώνεται από πλούσιο οπτικοακουστικό αρχειακό υλικό το οποίο καλύπτει το σύνολο των γεγονότων στα οποία αναφέρεται η αφήγηση.

ΠΗΓΗ: ΕΡΤ

Συνέχεια ανάγνωσης

Video

Μανώλης Κοττάκης: Αυτά περιμένατε να ακούσετε από Έλληνα πρωθυπουργό;

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Μανώλης Κοττάκης: Το τι σημαίνει γενναιότητα και σοφία μπορεί να το εξηγήσει ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Το δίκαιο της θάλασσας είναι μέρος του διεθνούς δικαίου. Αυτό που έχει να παρατηρήσει κανείς, είναι, ότι είναι η πρώτη φορά που Έλληνας πρωθυπουργός ανέβηκε σε βήμα και είπε, ότι το παγκόσμιο συμφέρον προηγείται του εθνικού. Ίσως να θέλει να λάβει θέση γενικού γραμματέα του ΟΗΕ. Αν το παγκόσμιο συμφέρον υπερέχει του εθνικού, γιατί δεν κάθονται οι ηγέτες της Ευρώπης σε ένα τραπέζι, για να σταματήσει ο πόλεμος στην Ουκρανία, αφού το πιστεύει τόσο πολύ; Επειδή δεν είπε τίποτα για την Κύπρο με αποτέλεσμα να πάει σε συνάντηση με Ερντογάν και να χαμογελά και να κάνει αστειάκια για τη γραβάτα του Φιντάν. Για τα ελληνοτουρκικά δεν είπε τίποτα, προφανώς γιατί δεν ήθελε να αποκαλύψει τι συζητάει. Βγήκε σε δεύτερη ομιλία και μίλησε για την Κύπρο, κάνοντας στην ουσία κριτική στον εαυτό του.

Αυτό που πρέπει να κάνει κάθε Έλληνας ηγέτης, όταν αναφέρεται για την Ουκρανία, είναι να τη συνδέει άμεσα με το Κυπριακό και να διαμαρτύρεται, ότι δεν υπάρχει η ίδια ευαισθησία για τη μεγαλόνησο. Εμείς έχουμε Κύπρο. Αν δεν συνδέουμε τα δύο προβλήματα, τότε τί νόημα έχει; Για να είναι στρατηγικό σταυροδρόμι η Αλεξανδρούπολη; Η Αλεξανδρούπολη ενισχύει τα συμφέροντα του ΝΑΤΟ, όχι της Ελλάδας. Ο πρωθυπουργός έχει δηλώσει πως θεωρεί την Ελλάδα δεδομένο σύμμαχο του ΝΑΤΟ.

Το άρθρο στην ΕΣΤΙΑ

Οὔτε λέξη γιά τό Αἰγαῖο καί τήν μαύρη ἐπέτειο τοῦ Ἀττίλα στήν δεκαπεντάλεπτη παρέμβαση-ἔκθεση ἰδεῶν τοῦ «παγκοσμίου πολίτη» Κυριάκου Μητσοτάκη ἀπό τό βῆμα τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν! – Ἀντιθέτως ὁ Τοῦρκος Πρόεδρος ἀνέπτυξε ὅλη τήν ἀτζέντα τῶν διεκδικήσεών του στήν ἀνατολική Μεσόγειο ζητῶντας ὁριοθέτηση μέ κριτήριο «τήν ἀσφάλεια τῆς ναυσιπλοΐας καί τοῦ ἐμπορίου»

Aκούγοντας κάποιος τόν κ. Μητσοτάκη, τήν περασμένη Κυριακή, νά ὁμιλεῖ στήν Γενική Συνέλευση τοῦ ΟΗΕ, ἐνόμιζε ὅτι ἀκούει κάποιον ἀξιωματοῦχο τοῦ διεθνοῦς ὀργανισμοῦ. Ὄχι τόν ἡγέτη μιᾶς χώρας ἡ ὁποία εὑρίσκεται στό ἐπίκεντρο μιᾶς τεταραγμένης περιοχῆς πού μαστίζεται ἀπό κρίσεις καί πολέμους, ἐνῶ ἀντιμετωπίζει καθημερινή ἀμφισβήτηση τῆς ἐθνικῆς της κυριαρχίας καί τῶν κυριαρχικῶν της δικαιωμάτων. Ἀντιθέτως, χθές, ὁ Ταγίπ Ἐρντογάν ἔθεσε πρό τοῦ διεθνοῦς ἀκροατηρίου ὅλα τά ζητήματα πού ἀπασχολοῦν τήν Τουρκία. Ἀπό τό Κυπριακό μέχρι τίς φιλοδοξίες του γιά ἐπέκταση σέ ὁλόκληρη τήν ἀνατολική Μεσόγειο.

Ὁ κ. Μητσοτάκης ἀναφέρθηκε σέ θέματα τά ὁποία οὐδεμία σχέση ἔχουν μέ τά ἐθνικά μας συμφέροντα. Ἄλλωστε εὐθέως τά ἔθεσε σέ δεύτερη μοῖρα, ἀναφέροντας ἐπί λέξει ὅτι «τό παγκόσμιο συμφέρον διαπερνᾶ τό μεμονωμένο συμφέρον τῶν κρατῶν». Ἴσως νά ἦταν αὐτή μιά καλή ὁμιλία, ἄν ὁ κ. Μητσοτάκης εἶχε ἱκανοποιήσει τήν φιλοδοξία νά καταλάβει κάποια θέση σέ ἕναν διεθνῆ ὀργανισμό, δέν ἦταν ὅμως αὐτό πού περίμενε κανείς νά ἀκούσει ἀπό τόν Πρωθυπουργό τῆς Ἑλλάδος. Θυμίζουμε λοιπόν ὅτι ἀναφέρθηκε στά ζητήματα τοῦ περιβάλλοντος λέγοντας μεταξύ ἄλλων:

«Τό ἔργο δέν εἶναι εὔκολο, ἐνῶ καί τό διακύβευμα εἶναι πολύ μεγάλο. Σήμερα», συνέχισε, «φτάσαμε στήν ἑπομένη μεγάλη κρίση. Τό Σύμφωνο, γιά τήν ὁποῖο γίνεται αὐτή ἡ Σύνοδος, ἀντιπροσωπεύει τήν παγκόσμια συναίνεση γιά τό ζήτημα», εἶπε ὁ Πρωθυπουργός καί ἐπισήμανε ὅτι χρειάζεται δράση σέ ἐθνικό καί συλλογικό ἐπίπεδο καθώς «τό παγκόσμιο συμφέρον διαπερνᾶ τό μεμονωμένο συμφέρον τῶν κρατῶν», ἐνῶ ὁμίλησε γιά «ἀποκατάσταση τῆς ἐμπιστοσύνης στήν παγκόσμια διακυβέρνηση»!

Οὔτε λέξη γιά τήν Ἑλλάδα. Οὔτε λέξη γιά τήν Κύπρο. Οὔτε λέξη γιά τό Αἰγαῖο. Ἀπεναντίας ὁ Ταγίπ Ἐρντογάν ἀνέπτυξε ὅλη του τήν ἀτζέντα. Ἔθεσε προκλητικά ὅλα τά ζητήματα πού ἀπασχολοῦν τήν Τουρκία ἀρχίζοντας ἀπό τήν ἀπαίτηση γιά ἀναγνώριση τοῦ ψευδοκράτους γιά νά φθάσει μέχρι τήν ὁριοθέτηση θαλασσίων ζωνῶν, ὅπου ἔθεσε ζητήματα ξένα πρός τίς προβλέψεις τοῦ Διεθνοῦς Δικαίου, ὅπως αὐτά τῆς ἀσφαλείας τῆς ναυσιπλοΐας καί τοῦ ἐμπορίου.

Ἄρχισε μέ τήν Κύπρο λέγοντας τά ἑξῆς ἀσύστολα ψέματα, ἐπί τῶν ὁποίων δέν ὑπῆρξε ἀντίκρουσις: «Ἔχουν περάσει 50 χρόνια ἀπό τήν “εἰρηνευτική ἐπιχείρηση” τῆς Κύπρου καί 61 χρόνια ἀπό τότε πού προέκυψε τό Κυπριακό ζήτημα. Ἀπό ἐκείνη τήν ἡμέρα μέχρι σήμερα, στό νησί ἐπικρατεῖ εἰρήνη καί γαλήνη. Πλέον τό μοντέλο τῆς ὁμοσπονδίας ἔχει χάσει τελείως τήν ἰσχύ του. Στό νησί ὑπάρχουν δύο ξεχωριστά κράτη καί δύο ξεχωριστοί λαοί. Πρέπει νά καταγραφεῖ ἐκ νέου ἡ κυριαρχική ἰσότητα καί τό ἰσότιμο διεθνές καθεστώς τῶν Τουρκοκυπρίων, πού ἀποτελοῦν τά κεκτημένα δικαιώματά τους, καί νά τερματιστεῖ ἡ ἀπομόνωση. Σήμερα, καλῶ καί πάλι τή διεθνῆ κοινότητα νά ἀναγνωρίσει τήν Τουρκική Δημοκρατία τῆς Βόρειας Κύπρου (ΤΒΔΚ) καί νά συνάψει διπλωματικές, πολιτικές καί οἰκονομικές σχέσεις».

Καί συνέχισε μέ τήν τουρκική πρόθεση ἐπεκτάσεως τῆς ἐπιρροῆς της στήν ἀνατολική Μεσόγειο: «Θέλουμε νά δοῦμε τό Αἰγαῖο Πέλαγος καί τήν ἀνατολική Μεσόγειο ὡς μιά περιοχή σταθερότητας καί εὐημερίας, ὅπου τά νόμιμα συμφέροντα ὅλων τῶν ἐνδιαφερομένων μερῶν (σ. «Ἑστίας»: παραπομπή στήν συμφωνία τῆς Μαδρίτης) γίνονται σεβαστά. Εἶναι πρός τό κοινό συμφέρον ὁλόκληρης τῆς περιοχῆς νά ἀναπτυχθεῖ συνεργασία, ἰδίως ὅσον ἀφορᾶ τήν ὁριοθέτηση τῶν θαλάσσιων δικαιοδοσιῶν σύμφωνα μέ τό Διεθνές Δίκαιο, τήν ἐλευθερία καί τήν ἀσφάλεια τῆς ναυσιπλοΐας καί τοῦ θαλάσσιου ἐμπορίου. Ἡ Τουρκία εἶναι ἕτοιμη γιά ἐποικοδομητική συνεργασία σέ ὅλα τά θέματα, ἰδίως στόν τομέα τῆς ἐνέργειας καί τοῦ περιβάλλοντος. Περιμένουμε τήν ἴδια προσέγγιση ἀπό τούς γείτονές μας. Ὡς ἡ χώρα μέ τή μεγαλύτερη ακτογραμμή στήν ἀνατολική Μεσόγειο, ὁ ρόλος-κλειδί τῆς Τουρκίας δέν μπορεῖ νά ἀμφισβητηθεῖ. Ἡ Τουρκία ἔχει δικαιώματα στήν ὑφαλοκρηπῖδα πού ἔχει ἀνακηρυχθεῖ στά βόρεια καί δυτικά τοῦ νησιοῦ τῆς Κύπρου καί οἱ Τουρκοκύπριοι ἔχουν δικαιώματα γύρω ἀπό ὁλόκληρο τό νησί».

Καί μετά τήν ὁμιλία αὐτή, προσῆλθε ὁ κ. Ἐρντογάν στήν προγραμματισμένη συνάντηση μέ τόν κ. Μητσοτάκη. Μόλις μισή ὥρα διήρκεσε ἡ συνάντησις αὐτή καί οἱ πληροφορίες πού ὑπῆρξαν ἀμέσως μετά ἀνέφεραν ὅτι συνεφωνήθη νά ἐντατικοποιηθεῖ συνεργασία γιά τήν ἀντιμετώπιση τοῦ μεταναστευτικοῦ καί νά ὑπάρξει σύγκλησις τοῦ ἀνωτάτου συμβουλίου συνεργασίας τῶν δύο χωρῶν τόν Ἰανουάριο. Ἐν τῷ μεταξύ θά ἔλθει στήν Ἀθήνα ὁ Τοῦρκος ὑπουργός Χακάν Φιντάν γιά νά συναντηθεῖ μέ τόν Ἕλληνα ὁμόλογό του Γιῶργο Γεραπετρίτη. Ἐπαναβεβαιώθηκε ἡ ἐντολή πού ἔχει δοθεῖ στούς δύο ὑπουργούς γιά διερεύνηση κοινοῦ ἐδάφους ὡς πρός τό ἐάν μπορεῖ νά ξεκινήσει συζήτησις γιά τήν ὁριοθέτηση ΑΟΖ καί ὑφαλοκρηπῖδος καθώς καί γενικώτερα τῶν θαλασσίων δικαιοδοσιῶν ἐπί τῇ βάσει τοῦ Διεθνοῦς Δικαίου. Αὐτό τοὐλάχιστον ἀνέφεραν πηγές προσκείμενες στήν ἑλληνική πλευρά.

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινφογνώμων

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή