Γιώργος Κουκάκης
Το ευρωπαϊκό μπλόκο στην Άγκυρα και στο βάθος Χάγη
Στις 13 Σεπτεμβρίου 2023 το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (ΕΚ) ενέκρινε και δημοσίευσε την ετήσια «Έκθεση της Επιτροπής του 2022 για την Τουρκία» [1]. Σύμφωνα μάλιστα με το σχετικό δελτίο τύπου του Κοινοβουλίου, η έγκριση του εν λόγω εγγράφου πραγματοποιήθηκε έπειτα από ψηφοφορία κατά την οποία 434 ευρωβουλευτές ψήφισαν «υπέρ», 18 ψήφισαν «κατά», ενώ 152 «απείχαν» από την ψηφοφορία [2]. Σκοπός του παρόντος άρθρου είναι να αναλύσει τα κυριότερα σημεία της σχετικής Έκθεσης, καθώς επίσης και να εντοπίσει συγκεκριμένα σημεία ενδιαφέροντος όσον αφορά τη χώρα μας.
Η εξεταζόμενη Έκθεση του ΕΚ καταλαμβάνει έκταση 18 σελίδων, ενώ ως προς τη δομή της περιλαμβάνει τρία διακριτά μέρη. Το πρώτο (σελίδες 1-6) αφορά έγγραφα, γεγονότα και στοιχεία στα οποία βασίζεται το έγγραφο, το δεύτερο (σελίδες 6-17) αφορά τη «Γενική αξιολόγηση και τελευταίες εξελίξεις» και το τρίτο (σελίδες 17-18) την «Περαιτέρω πορεία για τις σχέσεις ΕΕ-Τουρκίας». Το γενικότερο δε συμπέρασμα της Έκθεσης όσον αφορά την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) συνοψίζεται στη διαπίστωση ότι:
«[…] ελλείψει δραστικής αλλαγής πορείας από την τουρκική κυβέρνηση, η διαδικασία ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ δεν μπορεί να συνεχιστεί υπό τις παρούσες συνθήκες […]» [3].
Στο σημείο αυτό αξίζει να σημειωθεί ότι η Τουρκία είχε υποβάλλει αίτηση ένταξης στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα το 1987, ενώ η υποψηφιότητά της αναγνωρίστηκε 12 χρόνια αργότερα κατά τη Σύνοδο Κορυφής στο Ελσίνκι το 1999 και οι ενταξιακές της διαπραγματεύσεις ξεκίνησαν το 2005, έπειτα από σχετική απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου το 2004 [4]. Για να μπορέσει ωστόσο η Τουρκία να καταστεί πλήρες μέλος της ΕΕ, θα πρέπει να σέβεται τις κοινές αξίες των κρατών-μελών της ΕΕ και να δεσμεύεται να τις προάγει, [5] αλλά και να πληροί συγκεκριμένα κριτήρια προσχώρησης, γνωστά και ως «Κριτήρια της Κοπεγχάγης» [6]. Σύμφωνα όμως με την τελευταία αξιολόγηση, η κατάσταση που επικρατεί στην Τουρκία όσον αφορά τα εν λόγω κριτήρια είναι εξαιρετικά δυσχερής [7].
Ένα από τα κύρια σημεία της Έκθεσης του ΕΚ αφορά την ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, η οποία είχε υποβάλλει σχετικό αίτημα μαζί με τη Φινλανδία στις 18 Μαΐου 2022 [8]. Η Τουρκία, αν και επικύρωσε τα σχετικά πρωτόκολλα ένταξης της Φινλανδίας αρνήθηκε να πράξει το ίδιο και για τη Σουηδία, προφασιζόμενη ότι υποθάλπει τρομοκρατικές οργανώσεις. Έπειτα από παρέμβαση του Γενικού Γραμματέα του ΝΑΤΟ και την υπογραφή Μνημονίου στις 28 Ιουνίου 2022, η Τουρκία συμφώνησε να προχωρήσει τη διαδικασία. Στις αρχές του 2023 ωστόσο αρνήθηκε και πάλι να τα επικυρώσει λόγω επεισοδίων εξτρεμιστών που σημειώθηκαν στη Σουηδία [9].
Επιπλέον, λίγο πριν τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ για το 2023, ο Τούρκος Πρόεδρος είχε δηλώσει ότι για να δεχτεί την είσοδο της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, θα πρέπει πρώτα να «ανοίξει ο δρόμος» για την είσοδο της Τουρκίας στην ΕΕ [10]. Στην Έκθεση του ΕΚ ωστόσο επισημαίνεται –αφήνοντας αιχμές ότι η Τουρκία εξυπηρετεί ρωσικά συμφέροντα και αμφισβητώντας την αξιοπιστία της λόγω έλλειψης χρονοδιαγράμματος για την επικύρωση αλλά και επειδή δεν εφαρμόζει της κυρώσεις της ΕΕ ως προς τη Ρωσία έχοντας μάλιστα διπλασιάσει τις εμπορικές σχέσεις με τη δεύτερη– ότι:
«[…] η διαδικασία ένταξης μιας χώρας στο ΝΑΤΟ δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να συνδεθεί με τη διαδικασία ένταξης μιας άλλης χώρας στην ΕΕ […]».
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον επίσης παρουσιάζουν οι αναφορές της Έκθεσης σχετικά με την έλλειψη σεβασμού ως προς το διεθνές δίκαιο. Αν και το ΕΚ αναγνωρίζει ότι μετά τους πρόσφατους σεισμούς που σημειώθηκαν στην Τουρκία υπήρξε μία αποκλιμάκωση της έντασης στην Ανατολική Μεσόγειο, καλεί την Τουρκία να σέβεται την κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματα όλων κρατών, εκφράζοντας την στήριξη τόσο προς την Ελλάδα, όσο και προς την Κυπριακή Δημοκρατία. Πιο συγκεκριμένα, καταδικάζει την υπογραφή του Τουρκολυβικού Μνημονίου το οποίο χαρακτηρίζει παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου, ζητώντας από την Τουρκία να απέχει από παράνομες ενέργειες και αναφέρει ότι:
«[…] εκφράζει βαθιά ανησυχία για το γεγονός ότι η Τουρκία εξακολουθεί να διατηρεί επίσημη απειλή πολέμου κατά της Ελλάδας (casus belli), σε περίπτωση που η τελευταία ασκήσει το νόμιμο δικαίωμά της να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια στο Αιγαίο Πέλαγος […]».
Στην Έκθεση τονίζεται και η έλλειψη σεβασμού στα ανθρώπινα δικαιώματα και τις μειονότητες εκ μέρους της Τουρκίας. Πιο συγκεκριμένα αναφέρεται στην ανάγκη προστασίας των δικαιωμάτων του ελληνορθόδοξου πληθυσμού στην Ίμβρο και Τένεδο, σεβασμού του μνημείου της Αγίας Σοφίας και του θεσμού του Οικουμενικού Πατριάρχη, αλλά και επαναλειτουργίας της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης. Το έγγραφο αναφέρει επίσης ότι:
«[…] καταδικάζει τις επανειλημμένες προσπάθειες της Τουρκίας να εκφοβίσει και να φιμώσει Τουρκοκύπριους δημοσιογράφους και προοδευτικούς πολίτες στην τουρκοκυπριακή κοινότητα, παραβιάζοντας έτσι το δικαίωμά τους στην ελευθερία της γνώμης και της έκφρασης· […]».
Όσον αφορά την παράνομη κατοχή του βόρειου τμήματος της Κυπριακής Δημοκρατίας, καταδικάζει τις παράνομες κατασκευαστικές εργασίες και τις επιθέσεις κατά των δυνάμεων του ΟΗΕ που σημειώθηκαν στο χωριό Πύλα στις 18 Αυγούστου 2023, ενώ αναφέρει ότι η Τουρκία εξακολουθεί να παραβιάζει τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφάλειας του ΟΗΕ και ότι το ΕΚ επιθυμεί μία δικοινοτική, διζωνική ομοσπονδία σύμφωνα με τις αποφάσεις του ΟΗΕ επισημαίνοντας ότι:
«[…] εκφράζει αποδοκιμασία για το γεγονός ότι η τουρκική κυβέρνηση έχει εγκαταλείψει τη συμφωνηθείσα βάση για μια λύση και το πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών, υποστηρίζοντας μόνη της τη λύση των δύο κρατών στην Κύπρο· καλεί την Τουρκία να εγκαταλείψει αυτήν την απαράδεκτη πρόταση για λύση δύο κρατών· καταδικάζει απερίφραστα κάθε ενέργεια διευκόλυνσης ή στήριξης με οποιονδήποτε τρόπο της διεθνούς αναγνώρισης της παράνομης αποσχιστικής οντότητας στην Κύπρο […]».
Μερικά ακόμα σημεία ιδιαίτερης προσοχής αφορούν τη μη εφαρμογή αρκετών αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ), το γεγονός ότι η Τουρκία το 2023 κατέλαβε την 165η θέση μεταξύ 180 χωρών στον Παγκόσμιο Δείκτη Ελευθερίας του Τύπου, ότι οι εκλογές στην Τουρκία δεν διεξήχθησαν υπό πλήρεις δημοκρατικές διαδικασίες, και ότι η Τουρκία δεν τηρεί τις δέουσες διαδικασίες όσον αφορά τη μεταχείριση των προσφύγων. Η γενικότερη διαπίστωση του ΕΚ όσον αφορά τις σχέσεις της Τουρκίας με την ΕΕ είναι πως:
«[…] η Τουρκία απομακρύνεται σταδιακά αλλά σταθερά από τις αξίες και το κανονιστικό πλαίσιο της ΕΕ εδώ και αρκετά χρόνια, γεγονός που δείχνει μια άκρως ανησυχητική και επιδεινούμενη τάση, όπως καταδεικνύεται από τον αυξανόμενο αριθμό νόμων και μέτρων που περιορίζουν το κράτος δικαίου, τις θεμελιώδεις ελευθερίες, τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις πολιτικές ελευθερίες, καθώς και από τις ενέργειές της που αντιβαίνουν στο διεθνές δίκαιο και στις σχέσεις καλής γειτονίας».
Όσον αφορά τις θετικές διαπιστώσεις για την Τουρκία, αυτές αφορούν τη διευκόλυνση των συνομιλιών μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας, τη διαμεσολάβηση και διατήρηση της πρωτοβουλίας για τα σιτηρά στον Εύξεινο Πόντο, την εξομάλυνση των σχέσεων με την Αρμενία, την Αίγυπτο, το Ισραήλ και τα κράτη του Κόλπου, το γεγονός ότι η Τουρκία φιλοξενεί το μεγαλύτερο προσφυγικό πληθυσμό στον κόσμο (περίπου 4.000.000), τη συμμετοχή της Τουρκίας στις διασκέψεις κορυφής της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Κοινότητας, την επικύρωση της Συμφωνίας του Παρισιού για το κλίμα, την καταδίκη της Ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία στο πλαίσιο του ΟΗΕ, και τη φιλοευρωπαϊκή στάση της πλειοψηφίας της τουρκικής κοινωνίας, επισημαίνοντας ότι η Τουρκία είναι ο 6ος μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της ΕΕ.
Παρά το γεγονός όμως ότι με την παρούσα Έκθεση το ΕΚ επί της ουσίας «κλείνει την πόρτα της ένταξης» στην Τουρκία, όχι μόνο δεν κλείνει την αντίστοιχη πόρτα της υπάρχουσας τελωνειακής ένωσης –η οποία εξασφαλίζει στην Τουρκία σημαντική χρηματοδότηση και προνομιακές συναλλαγές– αλλά δηλώνει σαφώς ότι η ΕΕ επιθυμεί την αναβάθμιση της τελωνειακής ένωσης, υπό την προϋπόθεση της εφαρμογής των οικονομικών δεσμεύσεων που έχει αναλάβει η Τουρκία. Τονίζεται δε ότι:
«[…] η Τουρκία είναι χώρα στρατηγικής σημασίας από πολιτική, οικονομική και ενεργειακή άποψη και στο πλαίσιο της εξωτερικής πολιτικής, βασικός εταίρος για τη σταθερότητα της ευρύτερης περιοχής και σημαντικός σύμμαχος, μεταξύ άλλων εντός του ΝΑΤΟ […]».
Στο σημείο αυτό προκύπτει το ακόλουθο εύλογο ερώτημα: Πως μπορεί η Ελλάδα να αξιοποιήσει τα στοιχεία και τις διαπιστώσεις του εν λόγω εγγράφου προς όφελός της; Το κρίσιμο αυτό ερώτημα αποκτά ακόμα μεγαλύτερη σημασία αν εξεταστεί υπό το πρίσμα της επικείμενης συνάντησης του Έλληνα Πρωθυπουργού με τον Τούρκο Πρόεδρο στις 20 Σεπτεμβρίου 2023 στη Νέα Υόρκη. Η εν λόγω συνάντηση πραγματοποιείται στο πλαίσιο της επανέναρξης του διαλόγου μεταξύ των δύο κρατών μετά την πρόσφατη συνάντηση των δύο ηγετών στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Vilinius της Λιθουανίας [11]. Σε τηλεοπτική συνέντευξή του μάλιστα, ο Έλληνας Πρωθυπουργός δήλωσε ότι:
«[…] Ο μεγάλος στόχος δεν το έχω κρύψει ποτέ είναι να λύσουμε τον πυρήνα της διαφοράς. Και αναφέρομαι στήν διαφορά, διότι η μεγάλη μας διαφορά με την Τουρκία εξακολουθεί να είναι η οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών, ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδος, στο Αιγαίο και σε Ανατολική Μεσόγειο […] εφόσον καταφέρουμε να συμφωνήσουμε να πάμε στη Χάγη, ώστε το Διεθνές Δικαστήριο να επιληφθεί αυτής της μεγάλης εκκρεμότητας […] Οποιαδήποτε συμφωνία αυτού του τύπου μπορεί ενδεχομένως, ναι, να συνεπάγεται και κάποιες υποχωρήσεις από κάποιες θέσεις οι οποίες μπορούν να αποτελούν την αφετηρία μιας διαπραγμάτευσης. […] Θα τη λύσουμε με όρους οι οποίοι θα είναι προφανώς συμβατοί με την υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων […]» [12].
Η προαναφερθείσα δήλωση του Έλληνα Πρωθυπουργού περί υποχωρήσεων προκάλεσε αντιδράσεις ως προς το είδος των ενδεχόμενων υποχωρήσεων, ενώ ο Έλληνας Υπουργός Εξωτερικών διευκρίνισε στη Βουλή ότι οι υποχωρήσεις στις οποίες αναφέρθηκε ο Πρωθυπουργός δεν αφορούν θέματα κυριαρχίας [13]. Τι θα πρέπει επομένως να έχουμε υπόψιν μας με βάση την Έκθεση του ΕΚ σε σχέση με τις διερευνητικές επαφές της χώρας μας με την Τουρκία και το ενδεχόμενο προσφυγής στη Χάγη;
Πρώτον, η Ελλάδα δεν μπορεί να εμπιστευτεί μία χώρα όπως η Τουρκία, η οποία κατά κοινή ομολογία και με την επιβεβαίωση επίσημων θεσμικών εγγράφων, αγνοεί επανειλημμένως το διεθνές δίκαιο, δεν σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα και χρησιμοποιεί «τακτικές εκβιασμού» προκειμένου να επιτύχει τους στόχους της εξωτερικής της πολιτικής. Δεν μπορούμε δηλαδή να είμαστε σίγουροι ότι η Τουρκία θα σεβαστεί την απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου.
Συν τοις άλλοις, για την Τουρκία η διαφορά δεν είναι μόνο μία, δηλαδή η οριοθέτηση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) και υφαλοκρηπίδας αλλά μία πληθώρα ζητημάτων όπως η αποστρατιωτικοποίηση νήσων, επομένως θα δεχτεί δύσκολα μία προσφυγή με μοναδικό ζήτημα τη διευθέτηση της οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών.
Τρίτον, αν η Τουρκία επιθυμεί πραγματικά την εξομάλυνση των σχέσεών της με την Ελλάδα, θα πρέπει να άρει το casus belli με το οποίο απειλεί την Ελλάδα από το 1995, να αποσύρει τα στρατεύματα κατοχής που διατηρεί στην Κυπριακή Δημοκρατία, και να σταματήσει κάθε δραστηριότητα που αντίκειται στις προβλέψεις του Διεθνούς Δικαίου.
Τέταρτον, η Τουρκία ενδέχεται –όπως έχει κάνει άλλωστε και κατά το παρελθόν– να ασκήσει πίεση στην Ελλάδα και στην ΕΕ εργαλειοποιώντας το μεταναστευτικό, ώστε να αποκομίσει σημαντικά (οικονομικά κυρίως) οφέλη από την τελευταία. Αυτό εξάλλου συμπεραίνεται και από τη δέσμευση της ΕΕ να στηρίξει περαιτέρω τους πρόσφυγες στην Τουρκία. Η Τουρκία μπορεί επομένως να υποχωρήσει σε κάποιες από τις θέσεις της μόνο εάν λάβει σημαντικά οικονομικά ανταλλάγματα.
Πέμπτον, η Τουρκία εξαρτάται οικονομικά σε σημαντικό βαθμό από την ΕΕ καθώς η τελευταία είναι ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Τουρκίας. Η άσκηση πίεσης επομένως από την Τουρκία στην ΕΕ έχει συγκεκριμένα όρια, καθώς ενδεχόμενη διακοπή των εμπορικών σχέσεων των δύο μερών θα έχει καταστροφικές συνέπειες για την πρώτη. Εξάλλου, η ΕΕ έχει επιβάλλει περιοριστικά μέτρα (κυρώσεις) στην Τουρκία από το 2019 λόγω των παράνομων γεωτρήσεων στην Ανατολική Μεσόγειο, [14] τα οποία παρέτεινε μέχρι τις 12 Νοεμβρίου 2023.16 Η Ελλάδα επομένως μπορεί να χρησιμοποιήσει τη συμμετοχή της στην ΕΕ για την άσκηση πίεσης στην Τουρκία.
Τέλος, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι και η Τουρκία αποτελεί σημαντικό εταίρο για την ΕΕ, το οποίο συνεπάγεται ότι η τελευταία δεν πρόκειται να «εγκαταλείψει» την
Τουρκία, αλλά θα επιδιώκει τη διατήρηση των οικονομικών και εμπορικών τους σχέσεων. Τα μέτρα επομένως που θα ληφθούν κατά της Τουρκίας δεν θα πρέπει να τη φέρουν σε σημείο κατάρρευσης, γεγονός που μπορεί να την οδηγήσει στη σφαίρα επιρροής κάποιου άλλου διεθνή δρώντα, αλλά να «κρούσουν των κώδωνα του κινδύνου» ώστε να οδηγήσουν στη συμμόρφωσή της. Όπως αναφέρει εξάλλου ο γνωστός Κινέζος στρατηγιστής Sun Tzu στο έργο με τίτλο η Τέχνη του Πολέμου:
«Όταν περικυκλώνεις έναν εχθρό, άφηνέ του μια διέξοδο φυγής. Δεν πρέπει να πιέζεις πολύ ένα απελπισμένο στρατό».
Παραπομπές:
[1] Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. «Έκθεση της Επιτροπής του 2022 για την Τουρκία». P9_TA(2023)0320. 13 Σεπτεμβρίου 2023. https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/TA-9-2023-0320_EL.pdf (14/09/2023).
[2] Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. «Το Κοινοβούλιο καλεί ΕΕ και Τουρκία να αναζητήσουν εναλλακτικούς τρόπους συνεργασίας». Δελτίο Τύπου 20230911IPR04914. 13 Σεπτεμβρίου 2023. https://www.europarl.europa.eu/pdfs/news/expert/2023/9/press_release/20230911IPR04914/20230911IPR04914_el.pdf (14/09/2023).
[3] Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. «Έκθεση της Επιτροπής του 2022 για την Τουρκία». σ. 17.
[4] Κουκάκης Γεώργιος. «Η πορεία ένταξης της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση (1999-2022)». Κέντρο Διεθνών Στρατηγικών Αναλύσεων (ΚΕΔΙΣΑ). 08 Μαρτίου 2023. σ. 3. https://kedisa.gr/i-poreia-entaksis-tis-tourkias-stin-evropaiki-enosi-1999-2022/ (14/09/2023).
[5] EUR-Lex. «Διαδικασία προσχώρησης στην ΕΕ». χ.η. https://eur-lex.europa.eu/EL/legal-content/glossary/accession-process-to-the-eu.html (14/09/2023).
[6] EUR-Lex. «Κριτήρια προσχώρησης (κριτήρια της Κοπεγχάγης)». χ.η. https://eur-lex.europa.eu/legal-content/EL/TXT/?uri=LEGISSUM%3Aaccession_criteria_copenhague (14/09/2023).
[7] European Commission. «Türkiye 2022 Report [SWD(2022) 333 final]». 12 October 2022. https://www.eeas.europa.eu/sites/default/files/documents/T%C3%BCrkiye%20Report%202022.pdf (14/09/2023).
[8] North Atlantic Treaty Organization. «Finland and Sweden submit applications to join NATO». 18 May 2022. https://www.nato.int/cps/en/natohq/news_195468.htm (14/09/2023).
[9] Κουκάκης Γεώργιος. «Η ένταξη της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ και το μέλλον της υποψηφιότητας της Σουηδίας». Κέντρο Διεθνών Στρατηγικών Αναλύσεων (ΚΕΔΙΣΑ). 06 Απριλίου 2023. σσ.3-4. https://kedisa.gr/i-entaksi-tis-finlandias-sto-nato-kai-to-mellon-tis-ypopsifiotitas-tis-souidias/ (14/09/2023).
[10] Hande Atay Alam & Christian Edwards. «Erdogan links Sweden’s NATO bid to Turkey joining the EU». CNN World. 10 July 2023. https://edition.cnn.com/2023/07/10/europe/erdogan-turkey-nato-eu-sweden-intl/index.html (14/09/2023).
[11] Πρωθυπουργός. «Ανακοίνωση για τη συνάντηση του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη και του Πρόεδρου της Τουρκίας Recep Tayyip Erdogan».12 Ιουλίου 2023. https://www.primeminister.gr/2023/07/12/32163 (14/09/2023).
[12] ΣΚΑΪ. «Συνέντευξη του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στον ΣΚΑΪ». 13 Ιουλίου 2023. YouTube. https://www.youtube.com/watch?v=oox7x204QNY (14/09/2023).
[13] Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. «ΑΠΟΦΑΣΗ (ΚΕΠΠΑ) 2019/1894 ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ της 11ης Νοεμβρίου 2019 σχετικά με περιοριστικά μέτρα λόγω των παράνομων γεωτρήσεων της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο». 12 Νοεμβρίου 2019. https://eur-lex.europa.eu/legal-content/EL/TXT/PDF/?uri=CELEX:32019D1894&from=EN (14/09/2023).
[14] Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. «ΑΠΟΦΑΣΗ (ΚΕΠΠΑ) 2022/2186 ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ της 8ης Νοεμβρίου 2022 για την τροποποίηση της απόφασης (ΚΕΠΠΑ) 2019/1894 σχετικά με περιοριστικά μέτρα λόγω των παράνομων γεωτρήσεων της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο». 9 Νοεμβρίου 2022. https://eur-lex.europa.eu/legal-content/EL/TXT/PDF/?uri=CELEX:32022D2186 (14/09/2023). Δήλωση γνωστοποίησης: Η γνώμη που διατυπώνεται σε αυτό το κείμενο εκφράζει τις προσωπικές απόψεις του συγγραφέα και σε καμία περίπτωση δεν αντικατοπτρίζει την επίσημη θέση της Ελληνικής Κυβέρνησης ή του Ελληνικού Στρατού.
* O Γιώργος Κουκάκης είναι Aντισυνταγματάρχης (ΠΖ), Διεθνολόγος, Ερευνητής στο ΚΕΔΙΣΑ.
ΠΗΓΗ: Liberal.gr
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Γιώργος Κουκάκης
Γιώργος Κουκάκης στη Huffington Post: Ο πόλεμος στη Γάζα, το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας του Ισραήλ και η ελληνική πραγματικότητα
Τα ξημερώματα της 7ης Οκτωβρίου 2023 το Ισραήλ δέχτηκε αιφνιδιαστική επίθεση από τη Χαμάς (Εικόνα 1), η οποία –σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση του Διοικητή των Ταξιαρχιών Al-Qassam που αναρτήθηκε στην επίσημη ιστοσελίδα της Χαμάς– οφειλόταν στον εκτοπισμό των Παλαιστίνιων από τα εδάφη τους, την καταστροφή οικισμών, τις παραβιάσεις στο τέμενος Al-Aqsa και την απόρριψη των αιτημάτων της Χαμάς από το Ισραήλ και τη διεθνή κοινότητα για ανταλλαγή κρατουμένων.i
Η εν λόγω ενέργεια –η οποία πρόκειται για χαρακτηριστική περίπτωση στρατηγικού αιφνιδιασμού– έπληξε σοβαρά το γόητρο του Ισραήλ θέτοντας υπό αμφισβήτηση το μέχρι πρότινος υποδειγματικό ισραηλινό σύστημα εθνικής ασφάλειας μέρος του οποίου είναι και οι υπηρεσίες πληροφοριών του Ισραήλ, προκαλώντας την άμεση αντίδραση του Πρωθυπουργού του ο οποίος δήλωσε ότι το Ισραήλ βρίσκεται σε πόλεμο με τη Χαμάς και ότι σκοπεύει να προβεί σε «άνευ προηγουμένου» αντίμετρα.ii
Τα κυριότερα γεγονότα του πολέμου
Όντως, μερικές εβδομάδες αργότερα το Ισραήλ διεξήγαγε την επιθετική επιχείρηση «Σιδερένια Ξίφη» (Swords of Iron) στη Λωρίδα της Γάζας, iii η οποία δίχασε τη διεθνή κοινή γνώμη (Εικόνα 2) και τη στάση των κρατών ανά τον κόσμο (Εικόνα 3) καθώς είχε ως αποτέλεσμα σημαντικές απώλειες και την εμφάνιση μίας ακόμα ανθρωπιστικής κρίσης, οδηγώντας το Διεθνές Δικαστήριο Δικαιοσύνης (International Court of Justice, ICJ) να αποφανθεί –έπειτα από προσφυγή του κράτους της Νότιας Αφρικής (South Africa) εναντίον του Ισραήλ για την εφαρμογή της Σύμβασης για την Πρόληψη και την Τιμωρία του Εγκλήματος της Γενοκτονίας– στις 26 Ιανουαρίου 2024 ότι το Ισραήλ οφείλει να λάβει συγκεκριμένα μέτρα για την αποφυγή εγκλημάτων στη Λωρίδα της Γάζας και την παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας.iv
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Γιώργος Κουκάκης
Ώρα για Σ.Β.Ε.Α.! Αγάπησα ένα σχολειό, πού μου ‘μαθε πως να πετώ – Κάθε Αλεξιπτωτιστής είναι ένας πολιτιστικός πρεσβευτής της Ελλάδας – Φάρος ο μύθος του Δαίδαλου και του Ίκαρου
Το κύριο χαρακτηριστικό κάθε αλεξιπτωτιστή σε όλο τον κόσμο (Εικόνα 2) είναι οι περίφημες πτέρυγες αλεξιπτωτιστή -γνωστές και ως πουλάδα– που κοσμούν τη στρατιωτική του στολή. Οι πρώτες πτέρυγες σχεδιάστηκαν το 1941 από τον Λοχαγό William P. Yarborough -αξιωματικό που υπηρετούσε στο 501ο Τάγμα Αλεξιπτωτιστών- και εγκρίθηκε το ίδιο έτος.[1] Σύμφωνα με το Μουσείο Τεχνικού του Στρατού των ΗΠΑ, ο εν λόγω Αξιωματικός έγραψε ένα μνημόνιο καταγραφής στις 22 Απριλίου 1941, στο οποίο περιγράφονται τα εξής:
«Στις 3 Μαρτίου 1941, διατάχθηκα να παρουσιαστώ στην Ουάσιγκτον στον Γενικό Υπασπιστή για προσωρινή υπηρεσία στο Γραφείο του Αρχηγού Πεζικού. Αποστολή μου ήταν η προμήθεια ενός κατάλληλου σήματος αλεξιπτωτιστή που θα τύγχανε της έγκρισης τόσο του Υπουργείου Πολέμου όσο και του Διοικητή του 501ου Τάγματος Αλεξιπτωτιστών. Ο Ταγματάρχης Miley (διοικητής του 501ου), πριν από την αναχώρησή μου, μου έδωσε πλήρη εξουσιοδότηση να εγκρίνω οποιοδήποτε σχέδιο θεωρούσα αποδεκτό και να το κάνω στο όνομά του. Η ίδια εξουσία μου ανατέθηκε στο όνομα του Αρχηγού Πεζικού.
Σχεδίασα το αρχικό σκίτσο στο γραφείο του Αντισυνταγματάρχη Beuchner, G-3. Ένα τελικό αντίγραφο του αρχικού μου σκίτσου ετοιμάστηκε στο γραφείο του Γενικού Διοικητή. Με τη βοήθεια του κ. A.E. Dubois, στο γραφείο του Γενικού Επιμελητή, 350 από τους αλεξιπτωτιστές το προμηθεύτηκαν από την εταιρεία Bailey, Banks & Biddle στη Φιλαδέλφεια και βρίσκονταν στα χέρια του Διοικητή του 501ου Τάγματος Αλεξιπτωτιστών στις 14 Μαρτίου 1941. Αυτό πιστεύεται ότι αποτελούσε ρεκόρ ταχύτητας όλων των εποχών για τις προμήθειες του Υπουργείου Πολέμου.
Εγώ προσωπικά μετέφερα την αλληλογραφία σχετικά με την έγκριση του σήματος από το ένα γραφείο στο άλλο μέχρι να ολοκληρωθεί η συναλλαγή. Αυτή η επιχείρηση μου πήρε μια ολόκληρη εβδομάδα, οκτώ ώρες την ημέρα.».[2]
Εικόνα 1: Το πρωτότυπο σχέδιο των πρώτων πτερύγων αλεξιπτωτιστή του Στρατού των ΗΠΑ
Source: https://qmmuseum.lee.army.mil/research/airborne-special-operations/parachute-badge-history.html
Οι πτέρυγες αλεξιπτωτιστή είναι ένα στρατιωτικό σήμα που απονέμεται μετά την ολοκλήρωση του Σχολείου Βασικής Εκπαίδευσης Αλεξιπτωτιστή (ΣΒΕΑ), μία στρατιωτική εκπαίδευση που περιλαμβάνει ασκήσεις εδάφους και (στις περισσότερες περιπτώσεις) τη διενέργεια πέντε αλμάτων από αεροσκάφος. Όσον αφορά τις πτέρυγες αλεξιπτωτιστή του αμερικανικού στρατού, πρόκειται για ένα ασημένιο σήμα ύψους 1 13/64 ίντσας και πλάτους 1 1/2 ίντσας, το οποίο αποτελείται από ένα ανοιχτό αλεξίπτωτο πάνω από ένα ζεύγος στυλιζαρισμένων φτερών που καμπυλώνουν προς το εσωτερικό (Εικόνα 1),[3] ενώ ο σκοπός του Σχολείου Βασικής Εκπαίδευσης Αλεξιπτωτιστή του αμερικανικού στρατού που διεξάγεται στο Fort Benning είναι «[…] να εκπαιδεύσει τον εθελοντή στη χρήση του αλεξίπτωτου ως μέσου ανάπτυξης μάχης και να αναπτύξει ηγεσία, αυτοπεποίθηση και επιθετικό πνεύμα μέσω της ψυχικής και σωματικής προετοιμασίας».[4]
Picture 2: Πτέρυγες Αλεξιπτωτιστή (Πουλάδες) διαφόρων κρατών
Source: https://www.europeanparatroopers.org/multimedia/wings-a-badges
Για να μπορέσει ένας στρατιωτικός[5] να παρακολουθήσει την εκπαίδευση αλεξιπτωτιστή, πρέπει να πληροί συγκεκριμένα ψυχικά και σωματικά κριτήρια, και αυτός είναι ο κύριος λόγος για τον οποίο «οι Αλεξιπτωτιστές έχουν μια μακρά και διακεκριμένη παράδοση ως ένα επίλεκτο σώμα μαχητών ανδρών και γυναικών-ανθρώπων που πάντα αποτελούσαν παράδειγμα αποφασιστικότητας και θάρρους».[6] Χωρίς να υπεισέρθουμε σε πολλές λεπτομέρειες, υπάρχουν δύο τεχνικές όσον αφορά τη διεξαγωγή μιας αεραποβατικής επιχείρησης. Η πρώτη είναι με την πτώση από αεροσκάφος που πετάει σε ύψος περίπου 1.000 ποδιών (περίπου 300 μέτρα) από το έδαφος χρησιμοποιώντας αλεξίπτωτο στατικού ιμάντα και η δεύτερη με την πτώση από ύψος περίπου 6.000 ποδιών (περίπου 1.800 μέτρα) και πάνω χρησιμοποιώντας αλεξίπτωτο ελεύθερης πτώσης (Εικόνα 3). Και στις δύο περιπτώσεις, αφού ανοίξει ο θόλος του αλεξίπτωτου, ο αλεξιπτωτιστής το κατευθύνει στον αέρα καθώς κατεβαίνει στο έδαφος, με τη χρήση λαβών που είναι προσαρτημένες σε αυτό με σχοινιά (αρτάνες). Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι πτέρυγες αλεξιπτωτιστή σχεδόν κάθε χώρας αποτελούνται από ένα αλεξίπτωτο και δύο φτερά (ένα σε κάθε πλευρά) που συμβολίζουν την ικανότητα να κινείται (για περιορισμένο χρονικό διάστημα) στον αέρα, σχεδόν σαν να πετάει.
Εικόνα 3: Οι Πτέρυγες Αλεξιπτωτιστή Ελεύθερης Πτώσης των ΗΠΑ και της Σλοβακίας
Πηγή: https://www.europeanparatroopers.org/multimedia/wings-a-badges
Αυτό μας οδηγεί στον σκοπό αυτού του άρθρου, τη σχέση δηλαδή μεταξύ των αλεξιπτωτιστών και του ελληνικού μύθου του Δαίδαλου και του Ίκαρου. Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν ότι η πρώτη ανθρώπινη προσπάθεια πτήσης έγινε από τον Λεονάρντο ντα Βίντσι γύρω στο 1500 μ.Χ., [7] ή από τους αδελφούς Ράιτ γύρω στο 1900 μ.Χ.[8] Η αλήθεια είναι ότι η ελληνική μυθολογία περιγράφει μια περίπτωση που μπορεί να ταυτιστεί ως η πρώτη καταγεγραμμένη ανθρώπινη προσπάθεια πτήσης. Σύμφωνα με τον μύθο, ο Δαίδαλος ήταν ένας διάσημος εφευρέτης που είχε εκδιωχθεί από την Αθήνα και είχε βρει καταφύγιο στην Κρήτη στην αυλή του βασιλιά Μίνωα, όπου απέκτησε έναν γιο με το όνομα Ίκαρος.[9] Κάποια στιγμή, ο βασιλιάς Μίνωας αποφάσισε να κρατήσει αιχμάλωτους τον Δαίδαλο και τον Ίκαρο, κατά κάποιους λόγω της επιθυμίας τους να επιστρέψουν στην Αθήνα και κατά άλλους επειδή ο Δαίδαλος είχε βοηθήσει τη γυναίκα του βασιλιά Μίνωα να ζευγαρώσει με έναν ιερό ταύρο.[10]
Picture 4: Ο Δαίδαλος σχηματίζει τα φτερά του Ίκαρου με κερί, Franz Xaver Wagenschön, 18ος αιώνας, Μουσείο Met,Νέα Υόρκη
Πηγή: https://www.thecollector.com/daedalus-and-icarus/
Ο Δαίδαλος και ο Ίκαρος προσπάθησαν να δραπετεύσουν από τη φυλακή που τους είχε βάλει ο βασιλιάς Μίνωας, χρησιμοποιώντας μια κατασκευή από κερί και φτερά, που προσομοίαζε τα φτερά (Εικόνα 4). Ο Δαίδαλος προειδοποίησε τον γιο του να μην πετάξει πολύ κοντά στη θάλασσα γιατί η υγρασία θα βάραινε τα φτερά του, ούτε να πετάξει πολύ κοντά στον ήλιο γιατί θα καίγονταν. Σε κάθε περίπτωση, αν ο Ίκαρος δεν ακολουθούσε τις οδηγίες του πατέρα του, θα κατέληγε νεκρός. Ενώ πλησίαζε το νησί της Σάμου, ο Ίκαρος αγνόησε τις προειδοποιήσεις του πατέρα του και πέταξε κοντά στον ήλιο. Ως αποτέλεσμα, έπεσε από τον ουρανό (Εικόνα 5) και πνίγηκε, δίνοντας το όνομά του στο νησί της Ικαρίας, όπου θάφτηκε, και στη γύρω Ικάριο Πέλαγος που την περιβάλλει.
Εικόνα 5: Ο Θρήνος για τον Ίκαρο, του H. J. Draper
Πηγή: https://greekreporter.com/2022/09/08/story-daedalus-icarus-fall/
Οι πτέρυγες Αλεξιπτωτιστή μπορούν επομένως να θεωρηθούν ως μια υπενθύμιση του μύθου του Δαίδαλου και του Ίκαρου, τονίζοντας την ανάγκη να ακολουθούμε τις οδηγίες για να παραμένουμε ασφαλείς και την αξία του μέτρου, η οποία εκφράζεται στην προειδοποίηση του Δαίδαλου προς τον γιο του να μην πετάξει ούτε πολύ ψηλά ούτε πολύ χαμηλά. Όπως τονίζει ο Μιχάλης Μιχαήλ, «Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι πρέπει να ζεις τη ζωή σου επιλέγοντας τη μέση οδό και να αποφεύγεις τα άκρα και στις δύο πλευρές, όσο το δυνατόν περισσότερο».[11] Γνωρίζοντας όλα αυτά και δεδομένου ότι η μυθολογία αποτελεί σημαντικό μέρος του ελληνικού πολιτισμού, κάθε αλεξιπτωτιστής ανά τον κόσμο θα πρέπει να μοιραστεί το μύθο του Δαίδαλου και του Ίκαρου με τους συναδέλφους του ή τα μέλη της οικογένειάς του και να είναι περήφανος όχι μόνο επειδή είναι ένας επίλεκτος στρατιώτης, αλλά και επειδή είναι ένας πολιτιστικός πρεσβευτής της Ελλάδας!
Αντισυνταγματάρχης (ΠΖ) Γεώργιος Κουκάκης
Απόφοιτος Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων (2002)
Απόφοιτος Ελληνικού Σχολείου Βασικής Εκπαίδευσης Αλεξιπτωτιστή (2003)
Απόφοιτος Βασικού Σχολείου Αξιωματικών Πεζικού των ΗΠΑ (2007)
Απόφοιτος Βασικού Σχολείου Αλεξιπτωτιστή των ΗΠΑ (2007)
Απόφοιτος Σχολείου Ανιχνευτών των ΗΠΑ (2007)
Απόφοιτος Σχολείου Αρχηγών Ρίψεων Στατικού Ιμάντα των ΗΠΑ (2007)
Απόφοιτος Ελληνικού Βασικού Σχολείου Ελεύθερης Πτώσης (2010)
ΜΔΕ στη «Διακυβέρνηση, Ανάπτυξη και Ασφάλεια στη Μεσόγειο», Πανεπιστήμιο Αιγαίου (2020)
Κύριος Ερευνητής του Κέντρου Διεθνών Στρατηγικών Αναλύσεων (ΚΕΔΙΣΑ)
Μέλος του Ελληνικού Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών (ΕΛ.Ι.Σ.ΜΕ.)
Ερευνητικός Συνεργάτης του “HERMES” Institute of International Affairs, Security & Geoeconomy (I.I.A.S.GE.)
Μέλος του Διεθνούς Ελληνικού Δικτύου Αλληλεγγύης (AΛΛΗΛΟΝnet)
[1] U.S. Army Quartermaster Museum. “Parachute Badge History”. https://qmmuseum.lee.army.mil/research/airborne-special-operations/parachute-badge-history.html (10/06/2023).
[2] Ibid.
[3] Ibid.
[4] Fort Benning. ” Basic Airborne Course (BAC)”. https://www.benning.army.mil/Infantry/ARTB/1-507th/Airborne/ASI.html (28/01/2023).
[5] Ο όρος χρησιμοποιείται για να περιγράψει όλο το στρατιωτικό προσωπικό, όπως τους οπλίτες θητείας, τους αξιωματικούς και τους υπαξιωματικούς.
[6] Fort Benning. ” Basic Airborne Course (BAC)”. https://www.benning.army.mil/Infantry/ARTB/1-507th/Airborne/ASI.html (28/01/2023).
[7] Heydenreich, Ludwig Heinrich. “Leonardo da Vinci”. Encyclopedia Britannica, 28 April 2023, https://www.britannica.com/biography/Leonardo-da-Vinci (10/06/2023).
[8] Crouch, Tom D.. “Wright brothers”. Encyclopedia Britannica, 1 June 2023, https://www.britannica.com/biography/Wright-brothers (10/06/2023).
[9] Ancarola Gabi. “The Tragic Story of the Fall of Icarus”. Greek Reporter. 8 September 2022. https://greekreporter.com/2022/09/08/story-daedalus-icarus-fall (10/06/2023).
[10] Chaliakopoulos Antonis. “The Myth of Daedalus and Icarus: Fly Between the Extremes”. The Collector. 6 September 2021. https://www.thecollector.com/daedalus-and-icarus/ (10/06/2023).
[11] Micahel Michalis. “Everything in Moderation… Even Moderation”. DMR. 7 May 2019. https://www.digital-mr.com/blog/view/everything-moderation-even-moderation (10/06/2023).
ΠΗΓΗ: helleniculturaldiplomacy.com
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Γιώργος Κουκάκης
Γιώργος Κουκάκης στη Huffington Post: Η νέα ηγεσία της Τουρκίας και η επίδρασή της στην εξωτερική πολιτική
Το υπόβαθρο των νέων υπουργών Αμυνας και Εξωτερικών της Τουρκίας και που αναμένεται να εστιάσουν. Τι πρέπει να προσέξει η Ελλάδα.
Αφορμή για την εκπόνηση του παρόντος άρθρου στάθηκε ο διορισμός δύο νέων προσώπων στην ηγεσία του Υπουργείου Εξωτερικών και του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας της Τουρκίας, έπειτα από την επικράτηση του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στο δεύτερο γύρο των Προεδρικών εκλογών που έλαβαν χώρα στις 28 Μαΐου 2023 και την ορκωμοσία του στις 3 Ιουνίου 2023.i Σκοπός του άρθρου είναι να παρουσιάσει –σύμφωνα με τις επίσημες ιστοσελίδες των εν λόγω Υπουργείων– τα βιογραφικά στοιχεία των δύο αυτών Υπουργών και να εκτιμήσει με ποιο τρόπο ο διορισμός τους ενδέχεται να επηρεάσει την εξωτερική πολιτική της Τουρκίας.
Ο λόγος που το άρθρο εστιάζει στα δύο αυτά Υπουργεία είναι αφενός το γεγονός ότι το Υπουργείο Εξωτερικών είναι ο καθ’ ύλην αρμόδιος φορέας της Τουρκικής κυβέρνησης –όπως και της κυβέρνησης κάθε κράτους– μέσω του οποίου πραγματοποιούνται οι επαφές με τα άλλα κράτη για την επίλυση κάθε διμερούς ζητήματος, και αφετέρου ότι το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας –λόγω του συνεχιζόμενου casus belliii που εξέδωσε η Μεγάλη Τουρκική Εθνοσυνέλευση το 1995– αποτελεί εν δυνάμει απειλή για τη χώρα μας, αλλά και επειδή οι Ένοπλες Δυνάμεις της γείτονας χώρας αποτελούν διαχρονικά ένα ισχυρό παράγοντα διαμόρφωσης της τουρκικής πολιτικής.
Υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας
Σύμφωνα λοιπόν με τη νέα σύνθεση του Υπουργικού Συμβουλίου που βρίσκεται αναρτημένη στην ιστοσελίδα της Προεδρίας της Δημοκρατίας της Τουρκίας,iii νέος Υπουργός Εξωτερικών έχει αναλάβει ο Hakan Fidan (Χακάν Φιντάν) (Εικόνα 1).
Ποιο είναι όμως το επαγγελματικό και ακαδημαϊκό του υπόβαθρο;
Ακολούθως –ενώ βρισκόταν σε αποστολή του ΝΑΤΟ στο εξωτερικό– απέκτησε πτυχίο (bachelor’s degree) στην Πολιτική και Διοικητική Επιστήμη από το Πανεπιστήμιο του Maryland και λίγο αργότερα μεταπτυχιακό και διδακτορικό τίτλο σπουδών από το Τμήμα Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Bilkent (Άγκυρα). Μετά την εκπλήρωση των στρατιωτικών του υποχρεώσεων επικεντρώθηκε στην ακαδημαϊκή του καριέρα δίνοντας διαλέξεις στον τομέα των Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Hacettepe (Άγκυρα) και στο Πανεπιστήμιο Bilkent, ενώ αργότερα διορίστηκε σε κρίσιμες θέσεις στην κρατική διοίκηση, στους τομείς της εξωτερικής πολιτικής και της ασφάλειας.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗ HUFFINGTONPOST.GR
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
-
Ιράν19 ώρες πρινKίνηση υψηλού ρίσκου του Ισραήλ! Δεν αποκλείει χτύπημα στα πυρηνικά του Ιράν ο Νετανιάχου – Πότε θα χτυπήσει;
-
Εξωτερική Πολιτική19 ώρες πρινΣτο επίκεντρο η ελληνοαμερικανική συνεργασία σε συνάντηση του Μητσοτάκη με Αμερικανούς γερουσιαστές στα Χανιά
-
Γενικά θέματα18 ώρες πρινΜία νέα αρχή για το «Γεωπολιτικό»
-
Αναλύσεις - Γνώμες16 ώρες πρινQuo vadis κύριε Γεραπετρίτη;
-
Πολιτισμός19 ώρες πρινΒαθιά σιωπή! Θλίψη και πένθος – Έφυγε ο σπουδαίος Μίμης Πλέσσας λίγο πριν κλείσει τα 100
-
Αστυνομία15 ώρες πρινΑποκάλυψη! Ειδικό λογικό ισραηλινής κατασκευής για μαζική αναγνώριση προσώπων αποκτά η ΕΛ.ΑΣ
-
Ελαιοπαραγωγή15 ώρες πρινΠροσδοκίες για μειωμένη τιμή στο ελαιόλαδο λόγω της βελτίωσης της παραγωγής⁸
-
Λάζαρος Καμπουρίδης16 ώρες πρινΈτσι λειτουργεί ο μηχανισμός προπαγάνδας της Άγκυρας εναντίον της Ελλάδας