To “ΓΙΑΒΟΛ” είναι ένα συγκλονιστικό βιβλίο. Διαθέτει όλες εκείνες τις αρετές, που  ικανοποιούν   και τον πιο απαιτητικό αναγνώστη.  Ο Γιώργος Χαρβαλιάς έχει το χάρισμα της  εξαιρετικής χρήσης  γλώσσας, την αμεσότητα της οποίας αρνείται να  θυσιάσει προσφεύγοντας  στη διπλωματική της εκδοχή. Οι συχνά φρικιαστικές του αποκαλύψεις,  εδράζονται   σε σοβαρές αποδεικτικές πηγές, που αποκλείουν υπόνοιες για  συνωμοσιολογίες  και άλλα τινά. Γνωρίζει, σε βάθος, τις σχετικές  μεθόδους   κατανομής της ύλης, που του εξασφαλίζουν την άνετη  ανάγνωση των κειμένων του και την ευχερή  εξαγωγή ορθολογικών συμπερασμάτων.   Η έρευνά του, που επεκτείνεται σε ικανό χρονικό και θεματικό εύρος, είναι δευτερογενής,  οι νοητικοί όμως και χρονολογικοί  συσχετισμοί που επιτυγχάνει ο συγγραφέας είναι συχνά ευρηματικοί. Κάθε σελίδα και  παράγραφος του ανά χείρας βιβλίου ξεχειλίζει από πατριωτισμό,   αλλά και από  οργή εναντίον της ακραίας υποτέλειας της φυλής μας, που ανελέητα μας  εξοντώνει επί δύο αιώνες.

Δεν ήταν ωστόσο μόνον αυτές οι αρετές του  “ΓΙΑΒΟΛ”, εμφανείς άλλωστε, με την πρώτη ματιά, που με ώθησαν στην παρουσίασή του. Αντιθέτως, ήταν η διαρκής  αγωνία μου, για την καταστρεπτική πορεία της  πατρίδας μας,  σε συνδυασμό  με την  ελπίδα  ότι το περιεχόμενό του “ΓΙΑΒΟΛ” θα μπορούσε να  λειτουργήσει ως “εθνική αφύπνιση”. Γι αυτό και πιστεύω  ότι   επιβάλλεται να μελετηθεί και να προβληματίσει κάθε Ελληνίδα και κάθε  Έλληνα. Αυτή θα  είναι    μια από τις  ανεκτίμητες προσφορές του βιβλίου του για την Ελλάδα. Μια κατάθεση ψυχής, που δυστυχώς  δεν επιχειρήθηκε ούτε από τους συμμάχους, αλλά  ούτε από όλους εμάς, τουλάχιστον με δυναμικό και συνεχή τρόπο. Η πρότασή μου αυτή βασίζεται στη σκέψη, ότι είναι δυστυχώς  πολύ απίθανο, η Γερμανία να πληρώσει τα αστρονομικά της χρέη προς εμάς, ενώ αρνήθηκε να το πράξει για  πάνω από 80 χρόνια, και ακόμη ότι είναι επίσης πολύ απίθανο εμείς να προχωρήσουμε στα δέοντα μέσα για την, έστω, μερική εξασφάλισή τους. Ωστόσο, έστω και έτσι, είναι πολύ σημαντικό  η υφήλιος, και όλως ιδιαιτέρως η Ευρώπη να συνειδητοποιήσουν τον διαχρονικά εγκληματικό  ρόλο της Γερμανίας, στην Ελλάδα, και όχι μόνον, αλλά δευτερευόντως και σε  ολόκληρο τον ευρωπαϊκό Νότο.

Έτσι, λοιπόν, το περιεχόμενο του “ΓΙΑΒΟΛ” είναι ασφυκτικά γεμάτο από:

ερμηνείες ιστορικών συμβάντων, που βλέπουν το φως της δημοσιότητας, είτε για πρώτη φορά, είτε κάτω από διαφορετική οπτική γωνία,

*τρομακτικές αποκαλύψεις και χαρακτηρισμούς που ενώνονται μεταξύ τους και επαληθεύονται διαχρονικά,

*σατανικές συμπτώσεις, που διαιωνίζουν τα δεινά της πατρίδας μας, κάτω από διαφορετικές συνθήκες την κάθε φορά και από

διαπιστώσεις, που διαψεύδουν πεποιθήσεις και επιχειρήματα, όπως είχαν επικρατήσει μέχρι σήμερα.

Ωστόσο, το επιστέγασμα που πλανιέται πάνω από το  σύνολο  των ευρημάτων και των αναλύσεων, στο “ΓΙΑΒΟΛ’”, είναι το οργισμένο παράπονο  του Γιώργου Χαρβαλιά, που μετουσιώνεται στο ακόλουθο πολυσύνθετο ερωτηματικό: “Γιατί όλα αυτά τα δεινά στη δική μας πατρίδα; Γιατί τα δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα; Άραγε υπάρχει ακόμη χρόνος για ριζική αλλαγή αυτής της τόσο ζοφερής κατάστασης μας;

Παρά τις εμφανείς δυσχέρειες πιστής  απόδοσης, έστω και ελάχιστων πτυχών αυτού του πολυσήμαντου  βιβλίου, θα προσπαθήσω ωστόσο στο μέτρο του δυνατού να εξασφαλίσω  κάτι που να έχει θέση  σπονδυλικής  στήλης.

Στο επίκεντρο του ανά χείρας βιβλίου κυριαρχεί μια, σε βάθος,  ανάλυση της γερμανικής  ιδιοσυγκρασίας, η οποία σχεδιάζει και εκτελεί τους διαχρονικά  αναλλοίωτους  στόχους της, που  αποσκοπούν στην καθυπόταξη της Ευρώπης. Οι προσπάθειές της αυτές έχουν ως μακρινή αφετηρία  τον Φρειδερίκο τον Μεγάλο και όχι τον Χίτλερ, όπως συνήθως πιστεύεται, ενώ στην πορεία  υιοθετούνται, κατά περίπτωση,  διαφορετικά μέσα για την επίτευξή τους. Π.χ. η δημιουργία της ΕΕ, μετά το τέλος του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου είναι, σύμφωνα με τα ευρήματα του συγγραφέα, Ναζιστικής έμπνευσης και είχε ως στόχο την οικονομική εξόντωση του ευρωπαϊκού Νότου, χωρίς τη χρήση όπλων.  Και δυστυχώς, οφείλει να αναγνωριστεί ότι ο στόχος αυτός επετεύχθη.

Η Γερμανία, όπως αναλύεται από τον συγγραφέα  του ανά χείρας βιβλίου, με την προσκόμιση αδιάσειστων στοιχείων, θεωρεί κατώτερους και ανάξιους να ζουν τους Εβραίους, τους Αρμένιους, τους Έλληνες, τους Βαλκάνιους και κατά περίπτωση, προστίθενται και άλλοι εκτός αυτών.  Στις σελίδες του  “ΓΙΑΒΟΛ” εξάλλου, οι αναγνώστες του έρχονται σε επαφή με απίστευτους χαρακτηρισμούς  Γερμανών, εναντίον των Αρμενίων, των οποίων το περιεχόμενο   θυμίζει, φευ,  πολλά από όσα  καταμαρτυρούσαν και εναντίον των Ελλήνων, πριν από τα μνημόνια. Προφανώς, επρόκειτο για την προετοιμασία μας, ώστε τα μνημόνια να γίνουν αποδεκτά χωρίς διαμαρτυρία, αλλά και σε ορισμένες περιπτώσεις  να υπογραφούν αδιάβαστα. Αλλά,  και οι γενοκτονίες, που ενδύθηκαν πολυάριθμες μορφές, έβρισκαν  τη  δικαιολογία τους στους Ναζί, διότι απαλλάσσουν την υφήλιο από λαούς ανάξιους να ζουν. Ανάλογες πεποιθήσεις, αλλά και πρακτικές  συνδέουν τους Γερμανούς με  ακατάλυτους δεσμούς αίματος με τους Τούρκους.

Ο Γιώργος Χαρβαλιάς προβαίνει σε διεξοδική ανάλυση των λόγων για τους οποίους  οι Γερμανοί  κατορθώνουν, όχι απλώς  να μην τιμωρούνται, για τη σωρεία των εγκλημάτων τους, αλλά και αντιθέτως να επιβραβεύονται. Ακόμη, ο συγγραφέας του “ΓΙΑΒΟΛ” προσκομίζει  και αποδείξεις, προκειμένου να στηρίξει την άποψή του ότι οι ΝΑΖΊ δεν ήταν κάτι διαφορετικό από τους Γερμανούς, αλλά απλώς “ήταν ο γείτονας της διπλανής πόρτας”. Και έτσι  διαλύεται η αρκετά γενικευμένη άποψη ότι δήθεν  τα εγκλήματά τους προκλήθηκαν από εξωτερικούς   παράγοντες.

Και με την άφεση αμαρτιών των Ναζί, και όχι μόνον, αλλά και με την πολύπλευρη  επιβράβευση των εγκλημάτων τους, από τη Δύση, φτάνουμε στο “γερμανικό θαύμα”, που  πληρώθηκε με βαριές θυσίες από την Ελλάδα.  Διότι, παρότι νικήτρια και ηρωΐδα στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, δεν  επετράπη ωστόσο στην πατρίδα μας να σηκώσει κεφάλι στη συνέχεια. Θα  υποστήριζα ότι εύκολα θα είχε επιτευχθεί και “ελληνικό θαύμα”, αν η χώρα  μας είχε απαιτήσει, όπως εδικαιούτο,  τα τεραστίου ύψους  χρέη της Γερμανίας, προς αυτήν.

Αλλά δεν εξαντλείται το ελληνικό δράμα μέχρις εδώ, δεδομένου ότι υπάρχει και συνέχεια. Δηλαδή, όπως είναι γνωστό,  η  αρνούμενη να πληρώσει τα χρέη της Γερμανία,  όπως αναλύεται διεξοδικά  από τον συγγραφέα, ουδόλως δίστασε επτά περίπου δεκαετίες μετά από το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου,  να βυθίσει  το μαχαίρι στο λαιμό της   πατρίδας μας, απαιτώντας    από αυτήν την άμεση καταβολή χρεών, τα οποία αποτελούν μικρό κλάσμα των δικών της προς εμάς. Επιπλέον,  η Γερμανία έκρινε  ότι έχει το δικαίωμα να  κουνά, μέσω του Σόιμπλε, υποτιμητικά   το δάχτυλο εναντίον της χώρας μας, κάνοντάς της ταυτόχρονα και μάθημα ηθικής,  “διότι χρωστάει και αποτελεί δήθεν κίνδυνο για την Ευρώπη”, ενώ και μερίδα του γερμανικού Τύπου “στόλιζε” σε καθημερινή βάση τους Έλληνες ως τεμπέληδες, αλκοολικούς και επιβιώνοντας σε βάρος άλλων. Στη συνέχεια, με την ιδιότητά της ως ηγέτιδας της ΕΕ, η Γερμανία  πρωτοστάτησε  στη σύνταξη των εγκληματικού περιεχομένου μνημονίων, που σύντομα θα εξαφανίσουν την Ελλάδα από το χάρτη των ανεξάρτητων κρατών, αν δεν διεκδικήσει, έστω και την ύστατη ώρα, το δικαίωμά της για επιβίωση. Οι αναλύσεις του Γιώργου Χαρβαλιά, σχετικά με την  περίοδο της κατοχής,  με  τα οικτρά συμβάντα στη συνέχεια,  με  τα απάνθρωπα  μνημόνια, αλλά και με  το καρκίνωμα των γερμανικών χρεών είναι  πολύτιμες. Για όλους εμάς, αλλά και για τις επερχόμενες γενιές κρατούν άσβεστη την ιστορία μιας περιόδου, από τις πιο τραγικές για την Ελλάδα και για την Ευρώπη. Και με το πέρασμα του χρόνου καθιστούν ακόμη πιο ακατανόητη την παθητική αποδοχή όλων αυτών των δεινών, από τις ελληνικές κυβερνήσεις.

Ένα από τα κεντρικά θέματα του ανά χείρας βιβλίου είναι η και η  προσπάθεια ερμηνείας  των μέσων με τα οποία επιτυγχάνεται  η ατιμωρησία της Γερμανίας, παρότι αιματοκύλισε δις την Ευρώπη. Οι  απαντήσεις του Γ. Χ. στην εύλογη αυτή  απορία,    αποτελούν το κύκνειο άσμα του  στο “ΓΙΑΒΟΛ”. Και τούτο διότι  οι σχετικές αναλύσεις του προβάλουν, θα έλεγα για πρώτη φορά με τόσο διεισδυτική ματιά,  τον διεθνή ρόλο, που η Δύση ανέθεσε,  αρχικά στην  ηττημένη Γερμανία, και στη συνέχεια και μέχρι και σήμερα στην  ηγέτιδα της ΕΕ. Με βάση αυτές τις ερμηνείες, η ύπαρξη  μιας ισχυρής  Γερμανίας,  στην Ευρώπη, θεωρείται από τη Δύση απολύτως   απαραίτητη, όσο και αναντικατάστατη, τόσο κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου, όσο και  τώρα με τον πόλεμο στην Ουκρανία,  ώστε να της επιτρέπονται τα πάντα. Γι’ αυτό και πετάχτηκαν στο διεθνή κάλαθο των αχρήστων, τα πλήρως δικαιολογημένα τιμωρητικά σχέδια των Ρούσβελτ, Μοργκεντάου και άλλων, εναντίον της. Γι’ αυτό και αμέσως μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο,  οι Ναζί επανήλθαν ανενόχλητοι στις προπολεμικές  τους θέσεις. Γι’ αυτό και ο Μέρτεν, που τόλμησε να επισκεφτεί, μετά τον πόλεμο, τον τόπο των εγκλημάτων του, τη Θεσσαλονίκη, διέφυγε ατιμώρητος. Γι’ αυτό και ο Χοιζίνγκερ, αρχηγός του γενικού επιτελείου ανώτατης διοίκησης της χιτλερικής Βέρμαχτ διορίστηκε, άκουσον -άκουσον,  επικεφαλής στρατηγικού σχεδιασμού του ΝΑΤΟ. Γι’ αυτό και πρόσφατα έχει και πάλι η Γερμανία το δικαίωμα στρατικοποίησης της. Αλλά, ποιός τελοσπάντων είναι αυτός ο τόσο καταλυτικής σημασίας διεθνής ρόλος της Γερμανίας; Ας τον διατυπώσω με απλοϊκό τρόπο. Η Γερμανία είναι το σκιάχτρο, στο οποίο ανατέθηκε από τη Δύση ο εκφοβισμός, η απομόνωση, και αν είναι δυνατόν και η εξαφάνιση της  Ρωσίας από προσώπου Γης.

Αν, όπως θέλω να το ελπίζω, το ανά χείρας  βιβλίο αποτελέσει την αφετηρία της συνειδητοποίησης μας για το ότι, επί αιώνες,  φίλοι και σύμμαχοι μας χρησιμοποιούν  ως Ιφιγένεια, για την εξυπηρέτηση δικών τους συμφερόντων. Αν, δηλαδή, η μελέτη του “ΓΙΑΒΟΛ”, καταφέρει να   αποτινάξει  το  “δόγμα του σοκ”, της Ναόμι Κλάιν,  που μας φυλάκισε σε  ένα  γκρίζο παρόν και σε  ένα  ανύπαρκτο μέλλον,  η προσφορά του Γιώργου Χαρβαλιά θα  σημάνει την  έναρξη της σωτηρίας μας. Να προσθέσω και το αυτονόητο: το ΓΙΑΒΟΛ θα βοηθήσει τη συνέχιση του αγώνα του ΙΗΑ για τη διεκδίκηση των γερμανικών χρεών.

Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη