Ακολουθήστε μας

Ισραήλ

Μελέτη του Διεθνούς Ινστιτούτου Στρατηγικών Σπουδών: Στρατηγικό σημείο ανάφλεξης η Αν. Μεσόγειος – Η Ελλάδα σε μια πολλαπλά «δύσκολη» γειτονιά

Δημοσιεύτηκε

στις

Οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουν η Ελλάδα και άλλες χώρες της περιοχής και ο αυξανόμενα επιθετικός ρόλος της Τουρκίας στη λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου, η οποία τείνει να μετατραπεί σε πυριτιδαποθήκη για μια σειρά από λόγους, βρίσκονται στο επίκεντρο της μελέτης του Διεθνούς Ινστιτούτου Στρατηγικών Σπουδών (IISS) με τίτλο «Αναταράξεις στην Ανατολική Μεσόγειο» και ανάλυση πάνω στη γεωπολιτική κατάσταση και την ασφάλεια της περιοχής. Δεν είναι διόλου τυχαίο ότι οι συγγραφείς της μελέτης περιγράφουν την Ανατολική Μεσόγειο ως «στρατηγικό σημείο ανάφλεξης» και κάνουν λόγο για περίπου δύο δεκαετίες συσσώρευσης έντασης για μια σειρά από αίτια. Σε αυτά περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, οι πολλές διαφωνίες που υπάρχουν ανάμεσα στα κράτη της περιοχής, αλλά και οι εμφύλιοι πόλεμοι, η ιδεολογική διάσταση (πολιτικό Ισλάμ), η μετανάστευση, η τρομοκρατία, η ανάδυση δύο αναθεωρητικών δυνάμεων (Τουρκία και Ιράν). Ενδεικτικό της αντίληψης η οποία πλέον υπάρχει και στις εκδόσεις ενός από τα πιο έγκυρα think tanks στον κόσμο, είναι ότι στο γεωπολιτικό τοπίο ως προεξάρχουσα προβάλλεται η αποφασιστικότητα της Αγκυρας στην προβολή των συμφερόντων της αλλά και στις σχέσεις με τη Δύση. Ο αμερικανικός «αναχωρητισμός» από την περιοχή, ο δάκτυλος της Ρωσίας, η αυξανόμενη οικονομική επιρροή της Κίνας αλλά και οι νέες δυναμικές λόγω των πολλαπλών συγκρούσεων στην ευρύτερη περιοχή βρίσκονται επίσης στο επίκεντρο της μελέτης. Οπως άλλωστε και η Ανατολική Μεσόγειος ως σταυροδρόμι εμπορίου και ως περιοχή άντλησης ενεργειακών πόρων. Ειδικότερα, στη μελέτη αναφέρονται τα εξής:

Ελληνοτουρκικές σχέσεις και Κυπριακό

Αν και εκτιµάται ότι είναι απίθανη μια τουρκική εισβολή στην Κυπριακή Δημοκρατία, είναι «ελαφρώς λιγότερο απίθανη» η ανοιχτή προσάρτηση του ψευδοκράτους από την Τουρκία. Σημειώνεται ότι για την Κύπρο οι τουρκικές φιλοδοξίες είναι «υπαρξιακή απειλή», ενώ για την Ελλάδα πρωταρχική. Οι εντάσεις που έχει δημιουργήσει η Τουρκία με την Ελλάδα και την Κυπριακή Δημοκρατία γίνονται αντιληπτές ως καθοριστικές για «μια δεκαετία φρενήρους γεωπολιτικού ανταγωνισμού στην περιοχή». Αν και δεν υποτιμάται η προσπάθεια της Αγκυρας να ρίξει τους τόνους «από οικονομική αναγκαιότητα», υπογραμμίζεται ότι η προσπάθεια του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να αφήσει μια κληρονομιά τουλάχιστον ανάλογη εκείνης του Κεμάλ Ατατούρκ δημιουργεί «το ενδεχόμενο για νέα κλιμάκωση στη θάλασσα με την Ελλάδα και την Κύπρο», όπως και την ανατροφοδότηση των εντάσεων με περιφερειακούς παίκτες της περιοχής όπως η Αίγυπτος, το Ισραήλ και το Συμβούλιο Συνεργασίας του Κόλπου. Στο σκέλος των διαφορών Ελλάδας και Τουρκίας στον τομέα των θαλάσσιων ζωνών, κρίνεται ότι το Διεθνές Δικαίο και η Διεθνής Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS) «έχει αποδειχθεί ανεπαρκές» στην επίλυσή τους.

Ο ρόλος και οι στόχοι της Τουρκίας

Εύλογα η Τουρκία δεν αντιµετωπίζεται µόνο µέσα από το πρίσµα των ελληνοτουρκικών διαφορών. Τονίζεται ότι η προσπάθεια επέκτασης της επιρροής της Τουρκίας ενοχλεί και άλλους στην περιοχή, όπως η Αίγυπτος και το Ισραήλ, που –όπως αναφέρεται– δεν έχουν καταφέρει να περιορίσουν την Αγκυρα, «διότι δεν µοιράζονται τους ίδιους στρατηγικούς στόχους και αναλύσεις κινδύνου». Εν ολίγοις Αίγυπτος και Ισραήλ δεν αντιλαµβάνονται την άνοδο της Τουρκίας ως υπαρξιακή απειλή (όπως η Ελλάδα, η Κύπρος και η Συρία) αλλά ως µια σηµαντική πρόκληση που πρέπει µάλλον να διαχειριστούν. Οι συγγραφείς της µελέτης υπογραµµίζουν, επιπλέον, ότι η Τουρκία δεν έχει κατορθώσει να επιτύχει πλήρως τους στρατηγικούς στόχους της: «Οι εταίροι της στη Συρία και την Αίγυπτο έχουν αποτύχει να εξασφαλίσουν την εξουσία και οι σχέσεις µε τους βασικούς δρώντες της περιοχής (Ελλάδα, Αίγυπτος και Ισραήλ) είναι γεµάτες δυσπιστία. Ωστόσο έχει παρέµβει επιτυχώς στη Λιβύη και στη Συρία, ανακόπτοντας εχθρούς και µετατρεπόµενη σε κεντρικό παίκτη για οποιαδήποτε διπλωµατική επίλυση αυτών των κρίσεων». Σε γενικές γραµµές, αναφέρεται ότι «η Τουρκία υπήρξε η µοναδική χώρα στην περιοχή που πέτυχε να διαµορφώσει το άµεσο περιβάλλον της, ειδικότερα µέσω της προβολής ισχύος στη Λιβύη και στη Συρία», αν και επισηµαίνεται ότι δεν έχει κατορθώσει να αναλάβει ηγετικό ρόλο στην περιοχή «λόγω των οικονοµικών κρίσεων και των δύσκολων σχέσεών της µε τους πιο σηµαντικούς συµµάχους στο ΝΑΤΟ και άλλες χώρες της Ανατολικής Μεσογείου».

Η περιοχή περιγράφεται ως «στρατηγικό σημείο ανάφλεξης», ενώ γίνεται λόγος για περίπου δύο δεκαετίες συσσώρευσης έντασης – Ποια είναι τα σενάρια.

Οι ΗΠΑ και άλλοι μεγάλοι δυτικοί παίκτες

Οι συγγραφείς της μελέτης αναφέρουν ως έναν από τους λόγους της αναταραχής στην περιοχή τη σταδιακή υποχώρηση των ΗΠΑ από την Ανατολική Μεσόγειο, εξέλιξη η οποία έχει δημιουργήσει κενά στην πολιτική σταθερότητα και στην ασφάλεια. Ωστόσο εκτιμούν ότι ο ανταγωνισμός των μεγάλων δυνάμεων «δεν είναι ακόμα καθοριστικό χαρακτηριστικό στο πεδίο της Ανατολικής Μεσογείου». Η Ρωσία και η Κίνα δεν θεωρούνται καθοριστικοί παράγοντες που θα μπορούσαν να αλλάξουν τους κανόνες του παιχνιδιού (game changers) αλλά αντιμετωπίζονται από τις χώρες της Ανατολικής Μεσογείου ως «μοχλοί» που θα μπορούσαν να διαμορφώσουν τη μεγαλύτερη ανάμειξη μεγάλων δυτικών παικτών, κυρίως των ΗΠΑ. Προφανώς ο ιδιότυπος ανταγωνισμός ΗΠΑ και Ρωσίας δεν υποτιμάται, αλλά περιγράφεται ως «περίπλοκος». Οι ΗΠΑ, όπως και άλλοι δυτικοί παράγοντες, κυρίως η Γερμανία και λιγότερο η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο, περιγράφονται ως «αναντικατάστατοι» για «ζωτική οικονομική, πιστωτική, στρατιωτική και διπλωματική υποστήριξη». Σημειώνεται, πάντως, ότι ακριβώς η πολύ πιο αποσπασματική παρουσία των ΗΠΑ έχει οδηγήσει την αμερικανική πολιτική στην περιοχή σε επιλογές «μινιμαλιστικές, οπορτουνιστικές και αντανακλαστικές». Μάλιστα τονίζεται ότι η Ουάσιγκτον προσπαθεί, όποτε είναι δυνατόν, να αναθέτει την προσπάθεια σε χώρες της Ευρώπης (outsource) ή να συνεργάζεται στην αντιμετώπιση διαφόρων προβλημάτων. Και φέρνουν ως παράδειγμα την από κοινού διαχείριση της ελληνοτουρκικής κρίσης του 2020 από την Ουάσιγκτον και το Βερολίνο.

Οι δαπάνες για αναβάθμιση εξοπλισμών

Οι συγγραφείς της μελέτης δεν θα μπορούσαν να παραλείψουν από την έρευνά τους τις σημαντικές δαπάνες για αγορές οπλικών συστημάτων και αναβάθμιση υφισταμένων, από όλα τα κράτη της περιοχής. Αναφέρονται, μάλιστα, στις προσπάθειες Ελλάδας, Τουρκίας, Ισραήλ, Αιγύπτου και Κύπρου για αναβάθμιση των αμυντικών δυνατοτήτων τους, κυρίως στον αέρα και στη θάλασσα, σημειώνοντας ότι, παρ’ όλα αυτά, δεν αποτελούν «ανταγωνισμό εξοπλισμών». Στον τομέα των εξοπλισμών γίνεται λόγος για «αλλαγή δυναμικής» μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας στον τομέα της αεροπορίας. Η Ελλάδα, αναφέρουν, «είναι πιθανόν να εκσυγχρονίσει τον στόλο της με Rafale και F-35, ενώ στην Τουρκία οι ΗΠΑ έχουν αρνηθεί την προμήθεια σύγχρονων αεροσκαφών», λόγω της επιλογής της Αγκυρας να αγοράσει S-400 από τη Ρωσία. «Προς το παρόν η Τουρκία μπορεί να περιμένει μόνο την αναβάθμιση των F-16 που ήδη διαθέτει», συμπληρώνουν. Τονίζουν, πάντως, ότι η Τουρκία έχει αυξήσει τις επενδύσεις στην αμυντική βιομηχανία της «με επίκεντρο την παραγωγή μη επανδρωμένων αεροσκαφών (UAV) και στόχο την κατασκευή μαχητικών αεροσκαφών, στόχος που προς το παρόν παραμένει απροσπέλαστος». Στη μελέτη σημειώνεται, ακόμα, ότι καμία από τις χώρες της περιοχής δεν έχει σημαντικές «εκστρατευτικές» δυνατότητες, ωστόσο γίνεται ειδική αναφορά στην Τουρκία. Οπως λένε, η Τουρκία «έχει αναπτύξει ένα αποτελεσματικό μοντέλο περιορισμένης παρέμβασης μέσω ενός μείγματος απευθείας στρατιωτικής εμπλοκής και υποστήριξης τοπικών ένοπλων ή με επιρροή σε διάφορα δίκτυα, όπως έγινε στη Συρία και στη Λιβύη. Γίνεται αναφορά και σε δαπάνες για εξοπλισμούς. Σύμφωνα με τα στοιχεία του IISS το Ισραήλ δαπάνησε το προηγούμενο έτος συνολικά 22,48 δισ. δολάρια, η Τουρκία 9,69, η Ελλάδα 7,35, η Αίγυπτος 4,88 και η Κύπρος 0,57 δισ. δολάρια.

Ενεργειακά σχέδια και ανταγωνισμός

Ως προς την ενεργειακή διάσταση του ανταγωνισμού στην Ανατολική Μεσόγειο οι συγγραφείς εκτιμούν ότι επί της ουσίας είναι πιο σημαντική για τις χώρες της περιοχής απ’ ό,τι «για τους επιδιωκόμενους εισαγωγείς της ενέργειας». Οπως αναφέρουν, μεταξύ άλλων, «οι ενεργειακές φιλοδοξίες των χωρών της Ανατολικής Μεσογείου αντιμετωπίζουν αρκετές σημαντικές προκλήσεις. Οι βραχυπρόθεσμες συνθήκες (κυρίως οι ευρωπαϊκές ανησυχίες για ενεργειακή ασφάλεια αμέσως μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία) έχουν δώσει στο φυσικό αέριο της Ανατολικής Μεσογείου μια ώθηση που είναι απίθανο να διατηρηθεί. Οι πλέον αισιόδοξες προβλέψεις για το μέγεθος των περιφερειακών αποθεμάτων φυσικού αερίου τα περιγράφουν, στο καλύτερο, ως μια μικρή πηγή διαφοροποίησης για τις ευρωπαϊκές αγορές. Πράγματι, η συνδυασμένη ποσότητα αποδεδειγμένων αποθεμάτων φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο αντιπροσωπεύει ένα κλάσμα από εκείνο των μεγάλων παραγωγών όπως το Κατάρ και η Ρωσία, ή ακόμη μικρότερων παικτών όπως το Αζερμπαϊτζάν». Κατά τους συγγραφείς, αυτό το σχετικά μικρό απόθεμα δεν μπορεί να υποστηρίξει τις φιλοδοξίες των τριών κύριων χωρών (Αίγυπτος, Ισραήλ και Τουρκία) να γίνουν ενεργειακοί κόμβοι.

Οι δύο βασικές προκλήσεις για το μέλλον

Ως δύο βασικά στοιχεία κινδύνου για το μέλλον οι συγγραφείς επιλέγουν τη μετανάστευση και την τρομοκρατία, ιδιαίτερα από την οπτική γωνία των Ευρωπαίων. Η μετανάστευση και η τρομοκρατία (τοπική ή εισαγόμενη) γίνονται αντιληπτές ως παράγοντες αποσταθεροποίησης. Κατά τους συγγραφείς, από τον Οκτώβριο του 2023 και την έναρξη του πολέμου μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς αυξήθηκε σημαντικά το πολιτικό ρίσκο για όλη την περιοχή. Ευρύτερα, ως παράγοντας κινδύνου περιγράφεται και ο ανταγωνισμός των χωρών της περιοχής για τα νέα «διηπειρωτικά πρότζεκτ συνδεσιμότητας», δηλαδή τις ευκαιρίες για μεταφορά ηλεκτρισμού που θα συνδέουν τα δίκτυα Αφρικής, Ασίας και Ευρώπης. Ωστόσο επισημαίνουν ότι «η πολιτική αστάθεια, σε συνδυασμό με τους περιορισμένους πόρους και τις συνδέσεις υποδομών και, γενικά, την κακή διακυβέρνηση, έχουν κάνει τους επενδυτές καχύποπτους και διστακτικούς». Ακόμα και οι καλύτερα τοποθετημένες χώρες, όπως το Ισραήλ και η Αίγυπτος, είναι εκτεθειμένες σε κινδύνους, όπως φάνηκε πρόσφατα.

ΠΗΓΗ: Καθημερινή

Συνέχεια ανάγνωσης

ΗΠΑ

Πως επηρεάζουν οι εξελίξεις της ευρύτερης περιοχής την Ελλάδα;

Τα εννιά σημεία που δείχνουν πως επηρεάζουν την Ελλάδα οι εξελίξεις στην περιοχή.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Τα εννιά σημεία που δείχνουν πως επηρεάζουν την Ελλάδα οι εξελίξεις στην περιοχή.

Γράφει ο Παντελής Σαββίδης

1.-Η θέση αρχής που διαμορφώνει τις παρακάτω απόψεις είναι, κατ αρχάς, ανθρωπιστική.

2.- Η δεύτερη θέση είναι το συμφέρον της χώρας μας. Κυρίως η επιβίωσή της που απειλείται. Η γεωπολιτική, δηλαδή, της περιοχής. Ακόμη και όταν επιδιώκουμε μια Ομοσπονδιακή Ευρώπη δεν το κάνουμε ιδεοληπτικά. Αναζητούμε το πλαίσιο που θα μπορούσε να μειώσει την απειλή αφανισμού μας. Δεν παραβλέπονται ούτε οι ιστορικές αμαρτίες της ούτε η επιθετικότητά της. Αλλά με κάποιους που ταιριάζουμε περισσότερο πρέπει να συμβιώσουμε.

Με αυτά ως δεδομένα ιδού μια μικρή ανάλυση των δύο πολέμων.

ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ

3.-Στο παλαιστινιακό η θέση μου είναι δύο κράτη στα σύνορα του 67. Δεν είμαι, δηλαδή, ούτε κατά της ύπαρξης του Ισραήλ, ούτε υπερ της εξάλειψης των παλαιστινίων.
Παρά τις συνομιλίες που διεξήχθησαν δεν πίστεψα ποτέ πως είτε η μια πλευρά είτε η άλλη ήθελε πραγματικά λύση δύο κρατών.
Η λύση αυτή τωρα εξέλειπε. Το Ισραήλ φαίνεται να κέρδισε την τελευταία αντιπαράθεση αλλά είναι και αιχμάλωτο της νίκης του. Τι θα κάνει με τους Παλαιστίνιους; Όσους και να σκοτώσει, όποια εθνοκάθαρση ή γενοκτονία και να πραγματοποιήσει, δεν θα μπορέσει να τους εξαφανίσει όλους. Αυτό δείχνει η ιστορία των εθνοκαθάρσεων.
Πιστεύω πως η θέση του ήταν ένα ενιαίο κράτος στο οποίο με κάποια μορφή θα συνυπήρχαν και οι παλαιστίνιοι. Σήμερα θα προβληματίζεται και το ίδιο το Ισραήλ αν μια τέτοια λύση είναι βιώσιμη. Έχει προκαλέσει τέτοια τραγωδία στο εσωτερικό τους που δύσκολα θα βρει και μορφή συνύπαρξης και αξιόπιστη και ικανή διοίκηση των παλαιστινίων.

3.-Η ενέργεια της Χαμάς την 7η Οκτωβρίου δεν ήταν, απλώς, αδικαιολόγητη. Ήταν απάνθρωπη, καταστροφική και τρομοκρατική. Τρομοκρατία είναι κάθε ενέργεια που καταφέρεται κατά των πολιτών. Η αντίδραση του Ισραήλ ως ένα σημείο ήταν δικαιολογημένη. Το Ισραήλ ξεπέρασε εκείνο τη σημείο κατά πολύ και σήμερα έχει προκαλέσει τον θάνατο περίπου 50.000 ανθρώπων. Πρόκειται για πολιτική εθνοκάθαρσης. Το Ισραήλ είναι κατηγορούμενο στο Διεθνές Δικαστήριο για γενοκτονία. Και το ίδιο ως χώρα και η ηγεσία του δεν θα αποφύγουν το κατηγορητήριο μετά τον πόλεμο, ανεξαρτήτως εκβάσεως.
Είμαι αντίθετος στην πολιτική αυτή του Ισραήλ. Πολλοί απο την ελληνική κοινή γνώμη δικαιολογούν τις ενέργειές του παρόλο που αντιτίθενται σε αυτήν την πολιτική του επιφανείς Εβραίοι και στο Ισραήλ και ανα τον κόσμο. Βασιλικότεροι του βασιλέως, δηλαδή;

4.-Η γεωπολιτική διάσταση γίνεται περίπλοκη. Το Ισραήλ αυτήν την στιγμή φαίνεται να εξόντωσε τους αντιάλους του (Χαμάς, Χεζμπολάχ) και εκμηδένισε το γεωπολιτικό εκτόπισμα του Ιράν. Η γεωπολιτική έκλειψη του Ιράν δημιουργεί κενό στη γεωπολιτική ισορροπία της περιοχής. Το Ιράν ήταν ο μόνος πόλος που είχε εξ ορισμού γεωπολιτικές αντιθέσεις με την Τουρκία και μπορούσε να τις διεκδικήσει. Το Ισραήλ φαίνεται, επίσης, ότι μπορεί να προβάλλει ενεργά σκληρή ισχύ που το καθιστά περιφερειακή δύναμη αλλά την ισχύ του, λόγω μειωμένου, αριθμητικά, ανθρώπινου δυναμικού την κρατά για τον εαυτό του. Για την περίπτωση που διακινδυνεύσει. Με την αποδυνάμωση του Ιράν και με την στάση του Ισραήλ όπως περιγράφηκε παραπάνω η Τουρκία εμφανίζεται ως η μόνη περιφερειακή δύναμη. Η εξέλιξη αυτή είναι πολύ αρνητική για την Ελλάδα δεδομένου ότι ο μόνος κίνδυνος εναντίον της ακεραιότητας και των συμφερόντων της προέρχεται απο την Τουρκία.

5.-Το Ισραήλ θα συνεχίσει την αντιπαράθεση με το Ιράν αλλά όχι και με την Τουρκία. Οι δεσμοί Τουρκίας -Εβραίων είναι παλαιοί και στέρεοι. Δεν χαλούν για συγκυριακούς λόγους του Ερντογάν. Ο Νετανιάχου παρουσίασε στον ΟΗΕ δύο χάρτες. Τις χώρες της κόλασης και τις χώρες του καλού. Δεν περιέλαβε σε κανέναν απο τους δύο την Τουρκία. Αφήνει περιθώρια συνεννόησης. Αν λάβει κανείς υόψη του την δουλική στάση της Ουάσιγκτον απέναντι στην Αγκυρα, το Ισραήλ μετά τον πόλεμο θα επιδιώξει αποκατάσταση των σχέσεών του με την Τουρκία.

6.-Παρά την γεωπολιτική απομείωση του Ιράν η περιοχή δεν θα ηρεμήσει. Ένοπλα κινήματα θα συνεχίσουν να προβαίνουν σε τρομοκρατικές ενέργειες διότι δεν μπορούν να αντιπαρατεθούν απευθείας με τις κρατικές δυνάμεις. Αυτή θα είναι μια συνεχής αιμοραγία για το Ισραήλ. Μια συνεχής, καθημερινή, αγωνία με σημαντικές επιπτώσεις.

7.-Οι ΗΠΑ μετά τους δύο εν εξελίξει πολέμους θα αποχωρήσουν απο την περιοχή. Θα αφήσουν πληρεξουσίους. Θα συνδιαμορφώσουν ΗΠΑ και Ισραήλ ένα νέο περιβάλλον στην περιοχή; Μια νέα ισορροπία; Ευνοϊκή για το Ισραήλ θα ήταν η δημιουργία ενός κουρδικού κράτους. Με τους Κούρδους οι σχέσεις τους δεν είναι, απλώς, καλές. Βοηθιούνται στους μεσανατολικούς πολέμους και αναταραχές. Τι θα γίνει στην περίπτωση αυτή αν αντιδράσει-που θα αντιδράσει- η Τουρκία;

ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΚΥΠΡΟΣ

8.-Σε αυτό το πλαίσιο η Ελλάδα και η Κύπρος θα μπορούσαν αν είχαν-που δεν έχουν εδώ και μια τριακονταετία- πολιτική ηγεσία να αποκτήσουν γεωπολιτικό βάρος και να επηρεάσουν την πλάστιγγα. Αυτήν την στιγμή κανείς δεν υπολογίζει σε τίποτα την Αθήνα. Η Ελλάδα είναι ένα σύνολο που, απλώς, καταναλώνει τον χρόνο. Είναι παρατηρητής των εξελίξεων και περιμένει παθητικά τις συνέπειες που θα υποστεί.

Αντιπολίτευση δεν έχει, ανθρώπινο δυναμικό που να φιλοδοξεί να διοικήσει την χώρα, επίσης, δεν έχει και ο πρωθυπουργός της έχει την αρχή πως το παγκόσμιο συμφέρον είναι σημαντικότερο απο το τοπικό [εθνικό], ενδιαφέρεται για την παγκόσμια διακυβέρνηση και εκφράζει την ικανοποίησή του που η ελληνική κοινωνία μεταβάλλεται σε πολυπολιτισμική.

Με τις θέσεις αυτές η πλειοψηφία της κοινωνίας διαφωνεί αλλά ο πρωθυπουργός και το κόμμα του απολαμβάνουν της εμπιστοσύνης, έστω και της σχετικής πλειοψηφίας.

Η χώρα δεν διαθέτει σοβαρή αστική τάξη, ούτε πνευματική. Και οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ στριμώχνονται ποιος θα πάρει την μεγαλύτερη μερίδα από τον κρατικό κορβανά.

Η χώρα, μέλος του σκληρού πυρήνα της ΕΕ από τις αρχές του 80, είναι σε όλα πίσω. Λειτουργεί με τη λογική της αρχαίας πόλης κράτους με τις αποικίες της, [έχει καταντήσει αθηναϊκή αποικία], η ηγεσία της ενδιαφέρεται μόνο πως θα μοιράσει τα ιμάτιά της και η ελεύθερη πτώση επιταχύνεται. Ελλάδα που να λαμβάνεται υπόψη δεν υπάρχει.

Κάνει θελήματα μήπως και πάρει το φιλοδώρημά της. Το υπουργείο εξωτερικών ανύπαρκτο από όλες τις απόψεις και για το υπουργείο άμυνας ας μιλήσουν αρμοδιότεροι. Όσοι πέρασαν από υψηλές θέσεις του έχουν ευθύνες σε μια ενδεχόμενη τραγωδία [που δεν είναι εκτός ορίζοντα].

Στο ΥΠΕΞ ένας ικανός ακαδημαϊκός αλλά απαράδεκτος υπουργός διαμορφώνει τις προϋποθέσεις ελληνικών υποχωρήσεων με διατυπώσεις και μεθοδεύσεις που δεν θα γίνουν αντιληπτές απο την κοινή γνώμη και ο πρωθυπουργός ετοιμάζεται για συνομιλίες για το Αιγαίο. Ο τούρκος πρόεδρος δήλωσε πως ο Μητσοτάκης του υποσχέθηκε να λύσει τα προβλήματα του Αιγαίου. Ο Μητσοτάκης διαλαλεί ότι οι θέσεις του είναι οι εδώ και χρόνια ελληνικές (η μόνη διαφορά είναι η επίλυση του θέματος υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ) αλλά η ανυποχώρητη θέση της Άγκυρας είναι πως υπάρχει πληθώρα άλλων ζητημάτων που εκκρεμούν. Πως θα λύσει τα προβλήματα ο κ. Μητσοτάκης; Δεν πρόκειται να το μάθουμε πριν το παραπέντε. Ακόμη και οι παραχωρήσεις (αν γίνουν) θα περάσουν από τα ΜΜΕ και τους κομματικούς οπαδούς ως επιτυχία.
ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ

9.-Οι Ηνωμένες Πολιτείες ώθησαν την Ουκρανία και την Ευρώπη σε έναν καταστροφικό και ατελείωτο πόλεμο του οποίου οι συνέπειες ήταν θετικές για τις ΗΠΑ, αρνητικές για την Ευρώπη και τραγικές για την Ουκρανία.

Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι απολύτως καταδικαστέα ενέργεια. Δεν μπορούν να δικαιολογηθούν εισβολές, όποια και αν είναι η αιτία.

Η επιδίωξη των ΗΠΑ και στον πόλεμο αυτό και στον πόλεμο τη Μέσης Ανατολής είναι η αναδιαμόρφωση των ισορροπιών στον χώρο Ευρώπη- Μέση Ανατολή με στόχο τον έλεγχο της περιοχής από ταυτισμένες με την Ουάσιγκτον δυνάμεις. Μια νέα Ευρώπη με δική της άμυνα, εντός του ΝΑΤΟ, και δική της εξωτερική πολιτική που θα επηρεάζεται από τις ΗΠΑ είναι υπο διαμόρφωση, όπως και μια νέα δυναμική στο μεσανατολικό χώρο, φιλική, επίσης, προς τις ΗΠΑ.

Στη νέα Μέση Ανατολή η Τουρκία είναι απαραίτητη για τις ΗΠΑ αλλά όλα δείχνουν πως η Τουρκία έγειρε ανατολικά.
Στην Ευρώπη η αμερικανική πολιτική δεν διακυβεύεται αλλά στη Μέση Ανατολή ο παράγων Τουρκία και η επιρροή Ρωσίας και Κίνας είναι υπολογίσιμες παράμετροι.

Η επίδειξη στον ΟΗΕ από τον Νετανιάχου χάρτη της εμπορικής και ενεργειακής διαδρομής που σχεδιάζεται, από Ινδία στην Ευρώπη μέσω χωρών της Μέσης Ανατολής, της Κύπρου και της Ελλάδας δείχνει τις αμερικανικές επιδιώξεις και μερικοί διεθνείς αναλυτές θεωρούν πως η τελευταία μεσανατολική κρίση έχει ως αιτία τον χάρτη αυτό. Ο χάρτης δεν περιλαμβάνει ούτε το Ιράν, ούτε την Τουρκία.

Πριν μερικά χρόνια ο χάρτης της Μεγάλης Μέσης Ανατολής πυροδότησε την Αραβική Άνοιξη η οποία δεν είχε την κατάληξη που επεδίωκαν οι ΗΠΑ. Ο άξονας IMEK (Ινδία Μέση Ανατολή, Κύπρος, Ελλάδα, Ευρώπη) επαναφέρει στο προσκήνιο τη συνέχεια εκείνης της επιδίωξης για να διαμορφώσει το τελικό σκηνικό.

Ούτε στο ελληνικό ΥΠΕΞ, ούτε στο Μαξίμου μπορούν κάτι να κάνουν για όλα αυτά. Απαιτούν βαθιά γνώση και λεπτούς χειρισμούς, ικανότητες για τις οποίες δεν διακρίνονται.

Ας βελτιώσουν, τουλάχιστον, τις σχέσεις τους με την Εκκλησία και αα αρχίσουν να προσεύχονται και να επικαλούνται τη βοήθεια του πανάγαθου ο οποίος, επανειλημμένως, έχει δηλώσει ότι είναι Έλληνας.

Τουλάχιστον ας κρατήσουν ζωντανό και προσφιλές το όνομα Ελλάδα που από τα ελληνιστικά χρόνια κυριαρχεί στην περιοχή. Οι πολιτικοί ερασιτέχνες των Αθηνών το έχουν αμαυρώσει.

Συνέχεια ανάγνωσης

Ιράν

To Al Jazeera αποκαλύπτει στοιχεία Ισραηλινών στρατιωτών

Η ωριαία ταινία του Al Jazeera κατηγορεί τους στρατιώτες των IDF «για εγκλήματα πολέμου» και ισχυρίζεται ότι το υλικό αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί στο Διεθνές Δικαστήριο.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Tο Al Jazeera, το ειδησεογραφικό πρακτορείο του Κατάρ αποκαλύπτει τα πλήρη στοιχεία στρατιωτών των μονάδων τους, που πολεμούν στην Γάζα ενώ προβάλλονται βίντεο που έχουν δημοσιευτεί στους λογαριασμούς των συγκεκριμένων ανθρώπων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Η ωριαία ταινία του Al Jazeera κατηγορεί τους στρατιώτες των IDF «για εγκλήματα πολέμου» και ισχυρίζεται ότι το υλικό αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί στο Διεθνές Δικαστήριο.

Αρκετοί από τους ομιλητές ισχυρίζονται ότι οι IDF επιτίθενται συστηματικά σε δημοσιογράφους και εργαζόμενους στα ανθρώπινα δικαιώματα. Ο Bill Van Esveld του Παρατηρητηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ισχυρίστηκε ότι αφού έδωσε στον Ισραηλινό στρατό συντεταγμένες ώστε να διασφαλίσει ότι δεν θα χτυπήσουν τους εργαζόμενους , τελικά πραγματοποιήθηκε επίθεση στο ακριβές σημείο που υποτίθεται προστατευόταν.

Στο ντοκιμαντέρ δεν υπάρχει καμία δήλωση του Ισραηλινού Στρατού, αναφέρει η Jerusalem Post, ενώ δεν ασκείται καμία κριτική στη Χαμάς.

Υπενθυμίζεται ότι το υπουργικό συμβούλιο του Ισραήλ ψήφισε ομόφωνα τον τερματισμό των επιχειρήσεων του Al Jazeera στην χώρα τον Μάιο. Τώρα η απαγόρευση παρατάθηκε τον Ιούλιο έως τις 30 Νοεμβρίου.

Συνέχεια ανάγνωσης

Ιράν

Μιχάλης Ψύλος στη Ναυτεμπορική: Επικίνδυνο το αμερικανικό κενό

Ο Μπάιντεν εμφανίστηκε ξαφνικά σε συνέντευξη Τύπου για να διορθώσει γκάφα του που εκτόξευσε στα ύψη τις τιμές του πετρελαίου

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Ο Μπάιντεν κάλεσε το Ισραήλ να εξετάσει άλλες εναλλακτικές και να απέχει από επιθέσεις σε ιρανικές πετρελαϊκές εγκαταστάσεις

 

Ο Μπάιντεν εμφανίστηκε ξαφνικά σε συνέντευξη Τύπου για να διορθώσει γκάφα του που εκτόξευσε στα ύψη τις τιμές του πετρελαίου

Γράφει ο Μιχάλης Ψύλος • psilosm@naftemporiki.gr

Ο πρόεδρος Μπάιντεν εμφανίστηκε ξαφνικά στη συνέντευξη Τύπου του Λευκού Οίκου για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια της προεδρίας του. Για να διορθώσει μια «γκάφα» που είχε κάνει νωρίτερα, εκτοξεύοντας τις τιμές του πετρελαίου στα ύψη.

Ο Μπάιντεν κάλεσε το Ισραήλ να εξετάσει άλλες εναλλακτικές και να απέχει από επιθέσεις σε ιρανικές πετρελαϊκές εγκαταστάσεις. «Αν ήμουν στη θέση τους, θα σκεφτόμουν άλλες εναλλακτικές από το να χτυπήσω πετρελαιοπηγές», είπε χαρακτηριστικά.

Νωρίτερα πάντως, αυτή την εβδομάδα, ο Μπάιντεν, ενώ είχε ταχθεί κατά μιας επιδρομής στις πυρηνικές εγκαταστάσεις της Τεχεράνης, είπε ότι «συζητάμε» την ιδέα μιας ισραηλινής επίθεσης σε ιρανικές πετρελαϊκές εγκαταστάσεις. Μια δήλωση που έκανε ο Μπάιντεν την ώρα που έμπαινε στο προεδρικό ελικόπτερο και από τον θόρυβο της έλικας ίσως να μην άκουσε καλά την ερώτηση των δημοσιογράφων. Ουδείς λοιπόν ήταν σίγουρος αν το εννοούσε ο Αμερικανός πρόεδρος ότι «συζητά» με το Ισραήλ το ενδεχόμενο μιας επίθεσης στο ιρανικό πετρέλαιο ή αν του «ξέφυγε». Δεν θα ήταν άλλωστε η πρώτη φραστική «γκάφα» του Μπάιντεν.

«Κατάφερε» όμως να πανικοβάλει την αγορά πετρελαίου και οι τιμές του μαύρου χρυσού έφτασαν κοντά στα 80 δολάρια το βαρέλι. Βυθίζοντας στην απόγνωση την παγκόσμια οικονομία αλλά και τις κεντρικές τράπεζες που αγωνίζονται να τιθασεύσουν τον πληθωρισμό στο 2%.

Αντίθετα, ο Ρεπουμπλικανός υποψήφιος για την προεδρία Ντόναλντ Τραμπ τάχθηκε αναφανδόν υπέρ της ισραηλινής επίθεσης στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν. «Χτυπήστε πρώτα τα πυρηνικά και ανησυχήστε για τα υπόλοιπα αργότερα», είπε ο Τραμπ σε προεκλογική συγκέντρωση στη Βόρεια Καρολίνα. « Ο μεγαλύτερος κίνδυνος που έχουμε, είναι τα πυρηνικά όπλα» του Ιράν συνέχισε ο Τραμπ.

Οσο για το Ισραήλ; Οι ένοπλες δυνάμεις του εκμεταλλεύονται το κενό και την αβεβαιότητα που υπάρχει στις ΗΠΑ ενα μήνα πριν τις προεδρικές εκλογές, για να εξαπολύσουν όσο το δυνατόν περισσότερες επιθέσεις.

Οι προεδρικές εκλογές έχουν γίνει μια ταινία δράσης και αγωνίας στην οποία η ίντριγκα για το αποτέλεσμα παραμένει εντελώς ζωντανή, μετά από πολλές απροσδόκητες ανατροπές σεναρίου. Τουλάχιστον, μέχρι να υπάρξει ο επόμενος πρόεδρος στις ΗΠΑ, είναι δύσκολο για την Ουάσιγκτον να πάρει την κατάσταση στα χέρια της, θέτοντας τουλάχιστον, όρια στις ισραηλινές ενέργειες.

Οι Ισραηλινοί θέλουν να ανοίξουν όλα τα μέτωπα, πιστεύοντας ότι αυτή είναι η κατάλληλη στιγμή γιατί οι Αμερικανοί είναι απασχολημένοι με τις εκλογές και δεν μπορούν να ασκήσουν πίεση. Άλλωστε αυτό που φαίνεται τελικά, είναι ότι ο Μπάιντεν εκλιπαρεί τον Νετανιάχου να συγκρατηθεί.

Το Ισραήλ πιστεύει πώς έχει την ευκαιρία να εξαλείψει τη Χεζμπολάχ και να αλλάξει τη γεωπολιτική δομή της περιοχής, αποδυναμώνοντας την Τεχεράνη. Ο Νετανιάχου ποντάρει άλλωστε στην εκλογή του Τραμπ για να έχει λευκή επιταγή στην εφαρμογή των σχεδίων του για την αλλαγή του χάρτη στη Μέση Ανατολή.

Ο Τραμπ δεν ενδιαφέρεται μόνο για μια φωτογραφία στο γκαζόν του Λευκού Οίκου όπου θα υπογράφει πανηγυρικά με Άραβες και Ισραηλινούς ηγέτες κάποια ειρηνευτική συμφωνία ,όπως είχαν κάνει οι προηγούμενοι πρόεδροι. Ο Τραμπ θέλει να επαναφέρει την ιδέα της «Μεγάλης Μέσης Ανατολής» που σχεδιάστηκε από τον Τζόρτζ Μπους και τα «νεοσυντηρητικά» γεράκια του και τελικά συνετρίβη στις ερήμους του Αφγανιστάν και του Ιράκ.Μόνο που τώρα θα είναι το Ισραήλ που θα κάνει τη «βρώμικη δουλειά», αντί για τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Ο Τραμπ ενδιαφερόταν μόνο για το αποτέλεσμα: μια φωτογραφία στο γκαζόν του Λευκού Οίκου όπου μπορούσε να την υπογράψει πανηγυρικά με Άραβες και Παλαιστίνιους ηγέτες, όπως είχαν κάνει οι προηγούμενοι πρόεδροι. Και μετά, το Νόμπελ Ειρήνης, ένα βραβείο για το οποίο είχε τις υπηρεσίες ενός γκρίζου ακροδεξιού Νορβηγού βουλευτή…

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινφογνώμων

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή