Ακολουθήστε μας

Σενέρ Λεβέντ

Τα τουρκικά και τα εβραϊκά της κατοχής

Δημοσιεύτηκε

στις

Αν το Ισραήλ βομβαρδίζει τη Γάζα, βομβάρδισε και η Τουρκία την Κύπρ

ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ

Είμαστε παράξενοι άνθρωποι. Αποκαλούμε κατοχικό το Ισραήλ. Δεν αποκαλούμε έτσι την Τουρκία. Φωνάζουμε βάρβαρο το Ισραήλ καθώς συνθλίβει τους Παλαιστίνιους και δεν υψώνουμε τη φωνή μας καθώς η Τουρκία συνθλίβει τους Κούρδους. Είμαστε αλληλέγγυοι με τους Παλαιστίνιους που βρίσκονται στις φυλακές του Ισραήλ και δεν κουνάμε το δαχτυλάκι μας για τους πολιτικούς κρατούμενους στις φυλακές της Τουρκίας. Υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα να επιστρέψουν στα εδάφη τους οι Παλαιστίνιοι που εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους και δεν υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα επιστροφής των Ελληνοκυπρίων που εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους στην Κύπρο. Καθώς το Ισραήλ ρίχνει τόνους βόμβες στη Γάζα, εμείς εδώ γιορτάζουμε την εθνική επέτειο του κατακτητή μας. Δεν απαιτούμε ακόμα και για εμάς τα ανθρώπινα δικαιώματα που απαιτούμε για τον παλαιστινιακό λαό.

Για εσάς είναι πιο εύκολο να αντιτίθεστε στην τυραννία σε μια άλλη χώρα από το να αντιτίθεστε στην τυραννία στην ίδια την πατρίδα σας, έτσι δεν είναι; Έκτισαν θρόνο στην καρδιά σας οι επαναστάτες, οι οποίοι ξεψύχησαν στα ικριώματα στον κόσμο, όμως δεν μνημονεύσατε έστω και μία φορά τους αγωνιστές της ΕΟΚΑ οι οποίοι εκτελέστηκαν εκ μέρους των Άγγλων αποικιοκρατών στη φυλακή στην Κύπρο. Είστε οργισμένοι για την κατοχή των παλαιστινιακών εδαφών από το Ισραήλ, όμως μείνατε σιωπηλοί όταν η Τουρκία κατακτούσε τα συριακά εδάφη. Μάλιστα, τη χειροκροτήσατε. Γιορτάζετε κάθε 20 Ιουλίου την εισβολή και την κατοχή των κυπριακών εδαφών. Μοιρολογείτε για τα παιδιά που σκοτώθηκαν στη Γάζα, απαιτείτε να τιμωρηθούν οι δράστες, όμως δεν ζητάτε από τους δράστες των δολοφονιών στην Κύπρο να λογοδοτήσουν. Και ουδέποτε απαιτήσατε να τιμωρηθούν. Το Ισραήλ είναι βάρβαρο για εσάς. Η δε Τουρκία απελευθερωτής. Αν το Ισραήλ βομβαρδίζει τη Γάζα, βομβάρδισε και η Τουρκία την Κύπρο. Οι Παλαιστίνιοι δεν έχουν εγγυητή. Εμείς έχουμε εγγυητή. Μήπως σε αυτό οφείλεται; Δεν ήταν δύσκολο να συνθλίψει η Τουρκία τον κατακερματισμένο και διαλυμένο ελληνοκυπριακό στρατό στην Κύπρο. Όμως, αν έβρισκε απέναντί της μια δύναμη που πρόβαλλε περισσότερη αντίσταση, θα έριχνε πιο πολλές βόμβες εδώ, έτσι δεν είναι; Είμαστε και εμείς ένας καταπιεσμένος λαός, όπως τους Παλαιστίνιους. Υπερασπιζόμαστε τους Παλαιστίνιους. Όμως, δεν υπερασπιζόμαστε τον εαυτό μας. Άλλωστε τι θα υπερασπιστούμε μετά που δεχτήκαμε ως απελευθερωτή την κατοχική δύναμη;

Ενώ καίει μέσα μας ο πόνος για τα χιλιάδες παιδιά που σκοτώνονται στη Γάζα, πρέπει παρά ταύτα να πω ότι θαυμάζω τη δημοκρατία του Ισραήλ. Στο Τελ Αβίβ υπάρχει ένας αντιπολιτευόμενος Τύπος, ο οποίος καταδικάζει έντονα την επίθεση του Ισραήλ και απαιτεί τον άμεσο τερματισμό της. Εκθέτει τα εγκλήματα πολέμου του Ισραήλ. Η εφημερίδα «Haaretz» δημοσίευσε μία προς μία τις φωτογραφίες των 67 παιδιών από τα χιλιάδες παιδιά των Παλαιστινίων που σκοτώθηκαν. Κάτι τέτοιο ούτε στην Τουρκία γίνεται, ούτε σε εμάς. Κανένας δεν μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο ενώ η Τουρκία είναι σε πόλεμο με μια χώρα. Και εδώ σε εμάς κανένας δεν μπορεί να το κάνει. Όταν η Τουρκία έμπαινε στο Αφρίν, εμείς το κάναμε πρωτοσέλιδο, αντιταχθήκαμε στον πόλεμο και μας συνέβησαν τα πάντα. «Άλλη μια επιχείρηση εισβολής από την Τουρκία», είπαμε. Μας επιτέθηκαν λυσσασμένοι. Σκεφτείτε τι θα γινόταν αν γράφαμε εμείς για την Τουρκία αυτά που γράφει για την επίθεση του Ισραήλ η εφημερίδα «Haaretz» του Τελ Αβίβ.

Υπάρχουν διδάγματα που αντλούμε από αυτόν τον πολύ καταστροφικό πόλεμο που συνεχίζεται αυτή τη στιγμή. Όμως σε τι ωφελούν. Δεν μπορούμε να κοιτάξουμε καν πλέον τις ματωμένες φωτογραφίες των παιδιών που μας έρχονται από τη Γάζα. Μου φαίνεται παράξενο ακόμα και να ασχολούμαστε με τα δικά μας προβλήματα που δεν έχουν τέλος. Οι βουλευτές στη βουλή μας μαριονέτα επιτέθηκαν ο ένας του άλλου, λέει. Η αντιπολίτευση επέκρινε σφοδρά την κυβέρνηση μαριονέτα με πορεία από την Πύλη Κερύνειας προς το Σαράι, λέει. Προσπεράστε τα αυτά, προσπεράστε τα. Κοιτάξτε τη Γάζα. Νά εκεί είναι. Κάτω από τη μύτη μας. Κοιτάξτε τα κτήρια που μετατράπηκαν σε ερείπια, τους ανθρώπους που στενάζουν κάτω από τα συντρίμμια και τα παιδιά που κλαίνε αγκαλιάζοντας το ένα το άλλο. «Παρά να βλέπω τον θάνατο ενός παιδιού, επιστρέφω το εισιτήριο έλευσής μου σε αυτόν τον κόσμο», λέει ο συγγραφέας. Δείξτε λίγη ενσυναίσθηση. Τουλάχιστον για κάποιο χρονικό διάστημα μην αναρτάτε τις φωτογραφίες από τα τραπέζια του φαγητού σας να τις βλέπουν όλοι. Δεν είναι συνηθισμένες μέρες οι σημερινές. Γινόμαστε μάρτυρες ενός μαζικού εγκλήματος. Και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα άλλο από το να σπαράζουμε.

Η Κύπρος περιμένει τον νέο ειδικό απεσταλμένου του ΟΗΕ που θα διοριστεί. Δεν είναι αυτό που περιμένω εγώ. Εγώ περιμένω να σταματήσουν τα εγκλήματα που διαπράττει στη Γάζα αυτός ο κατά συρροήν δολοφόνος.

Πηγή: Πολίτης

Συνέχεια ανάγνωσης

Κύπρος (Εθνική Φρουρά, Κύπρος 1974)

Για να μη μετανιώσετε ξανά

Δημοσιεύτηκε

στις

Αν τραγουδάς συνεχώς λέγοντας δύο κράτη

Γράφει ο Σενέρ Λεβέντ

Αυτά δεν είναι ο λόγος, αλλά πάντα τα αποτελέσματα των όσων έζησες. Όσων έκανες. Όσων δεν έκανες. Όσων δεν μπόρεσες να κάνεις. Δεν έχεις τέσσερις εποχές. Έχεις μόνο μια εποχή. Την εποχή του θέρους. Πάντα μαζεύεις ό,τι έχεις φυτέψει.

Αν έχεις φυτέψει αγγούρια, δεν βλασταίνουν φράουλες.

Αν έχεις σπείρει μελιτζάνες, δεν βλασταίνουν κεράσια. Μην περιμένεις μάταια αγκινάρες από το κολοκύθι που φύτεψες.

Αν τραγουδάς συνεχώς λέγοντας δύο κράτη, μην περιμένεις αυτό να ανέβει στη σκηνή του Μουλέν Ρουζ στο Παρίσι.

Αν τώρα από τη μια σου πλευρά υπάρχει εξαθλίωση. Αν εσύ τρέχεις εκεί για να αγοράσεις φτηνό κρέας και εκείνος τρέχει εδώ για να αγοράσει φτηνή βενζίνη. Αν δεν έχεις απολύτως καμία σοβαρή ένσταση για εκείνους που διατάζουν να πηγαινοέρχεσαι με ταυτότητα από το ένα μισό στο άλλο.

Αν καλοπερνάς σαν να είναι τα πάντα πολύ φυσιολογικά σε αυτό το κομμάτι γης στο οποίο σφιχταγκαλιάζεσαι με στρατιωτικές ασκήσεις.

Και αν δεν αποδίδεις στα ανθρώπινα δικαιώματα τόση αξία όση αποδίδεις σε ένα πολυτελές αυτοκίνητο. Αν σωπαίνεις όταν πρέπει να φωνάξεις. Αν χειροκροτείς όταν πρέπει να βρίζεις. Μην περιμένεις μια άλλη εποχή. Είσαι πάντα στην εποχή του θέρους.

Πάντα θα μαζεύεις τους καρπούς του πόνου. Τι είναι αυτό που με κάνει να σκέφτομαι ότι δεν έχεις καθόλου δικαίωμα να παραπονιέσαι; Εξόργισες ακόμα και τον πιο ανθρωπιστή ποιητή αυτού του κόσμου, τον Ναζίμ, ο οποίος δεν θα μπορούσε ποτέ να σου θυμώσει. Σε αποκάλεσε «το πιο παράξενο πλάσμα του κόσμου». «Είσαι σαν πρόβατο», σου είπε. «Είσαι σαν σκορπιός», σου είπε. Τι άλλο να πει;

«Η καταπίεση αυτή σε αυτό τον κόσμο

Είναι χάρη σε εσένα

Και αν είμαστε πεινασμένοι, κουρασμένοι

Αν είμαστε μέσα στο αίμα

Και αν ακόμα

Λιώνουμε σαν το σταφύλι

Για να δώσουμε το κρασί μας

Το φταίξιμο είναι δικό σου.

Δεν το γυρίζει η γλώσσα μου να το πω, όμως

Το μεγαλύτερο φταίξιμο είναι δικό σου

Αγαπητέ μου αδελφέ».

Αυτά που ζεις δεν είναι ο λόγος, αλλά τα αποτελέσματα. Πώς ήρθες στο σήμερα; Γύρισε και κοίταξε λίγο. Αίμα. Πεσόντες. Σημαίες. «Η Κύπρος είναι και θα μείνει τουρκική». Σε χτύπησαν στο κεφάλι με ένα ρόπαλο διχοτόμησης και δεν μπόρεσες να συνέλθεις εδώ και εβδομήντα χρόνια. Αν έσπειρες αγγούρια, θα φας αγγούρια. Αν φύτεψες αγγούρια μήπως θα βλαστήσουν κεράσια σε αυτό το χωράφι; Πώς δεν μπόρεσες να αντιληφθείς ότι έγινες το χοντρό έντερο του κατακτητή σου. Αν δεν έχεις και γι’ αυτό αντίρρηση, τι να σου πω. Να είσαι προσεχτικός τότε σε αυτό το σταυροδρόμι. Μπορεί να εξέλθει τανκ! Προσοχή στο οδόφραγμα των πυροβολητών. Άκου τον στρατηγό. Μετά θα τιναχτείς στον αέρα…

Λιώσαμε σαν σταφύλι, όμως δεν μπορέσαμε καν να γίνουμε κρασί εδώ. Δίνεις βραβεία αδελφέ; Τι άλλο βραβείο μπορεί να υπάρχει σε αυτό το νησί εκτός από το βραβείο της υποταγής; Το χοντρό έντερο θα σκάσει σε λίγο. Ακόμα και οι γνωστοί καιροσκόποι, πλιατσικολόγοι, λαθρέμποροι και εκείνοι που ξαπλώνουν με τη σημαία δεν θα μπορέσουν να σωθούν από αυτό το τέλμα. Τι είναι αυτό που με κάνει να σκέφτομαι ότι πέθαναν άδικα όλοι όσοι πέθαναν σε αυτή τη χώρα, σε αυτή την κόλαση; Άραγε υπήρχε ανάμεσά τους κάποιος ο οποίος ήθελε να δει τις σημερινές μέρες; Ποιος από αυτούς δεν κοιτάει και βρίζει τις ψυχές των πλιατσικολόγων, οι οποίοι τριγυρίζουν τώρα στο μέρος που σκοτώθηκαν αυτοί; Του λέω να ζήσουμε αδελφικά, να ζήσουμε σαν άνθρωποι, να ζήσουμε σωστά και με κοιτάζει σαν να μην έχει καταλάβει απολύτως τίποτα. «Τι σημαίνει σαν άνθρωποι;» ρωτά. Κοίτα αδελφέ. Μόνο ένας δρόμος υπάρχει για να βρούμε το σωστό σε αυτό το νησί. Ούτε Έλληνας θα είσαι. Ούτε Τούρκος. Ούτε ακόμα και Κύπριος. Θα είσαι άνθρωπος, άνθρωπος. Όποιος δεν μπορεί να το καταφέρει αυτό, δεν μπορεί ποτέ να γράψει σωστά ένα άρθρο εδώ. Δεν μπορεί να αποφασίσει σωστά. Δεν μπορεί να διαχωρίσει εκείνον που έχει δίκαιο και εκείνον που έχει άδικο. Δεν μπορεί να είναι δίκαιος. Ιδού αυτό είναι που έμαθα απ’ όσα έζησα. Δοκιμάστε το. Δεν θα μετανιώσετε ξανά…

Πηγή: Πολίτης

Συνέχεια ανάγνωσης

Video

Σε πιάνει αναγούλα από τη βαρβαρότητα!

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Ο Λεβέντ Σενέρ ξεσπεπάζει τα εγκλήματα του τουρκικού στρατού στην Κύπρο

Σε πιάνει αναγούλα! Δεν είναι δυνατόν να τα γράφει αυτά ένας Τουρκοκύπριος και όχι Έλληνας για όσα έγιναν στην Κύπρο.

Συνέχεια ανάγνωσης

Κύπρος (Εθνική Φρουρά, Κύπρος 1974)

Σενέρ Λεβέντ: Μην ικετεύεις και εσύ για λύση πλέον

Δημοσιεύτηκε

στις

Όσο ικετεύεις, τα πάντα βαίνουν προς το χειρότερο

Γράφει ο Σενέρ Λεβέντ

Για κάποιο λόγο, φέτος η Παγκόσμια Ημέρα Ειρήνης γιορτάστηκε στις 2 Σεπτεμβρίου στην Κύπρο, όχι την 1η Σεπτεμβρίου. Γιατί; Μήπως επειδή οι Κύπριοι δεν θέλουν να σπαταλήσουν την αργία της Κυριακής; Τι ωραία, τι καλά… Όπως γίνεται αντιληπτό, δεν απέμεινε εδώ ο παλιός ενθουσιασμός για ειρήνη. Έσβησε και έφυγε. Άλλωστε, μήπως υπάρχει ειρήνη για να γιορταστεί; Να πάμε να χτυπήσουμε το κεφάλι μας στον τοίχο στην Πράσινη Γραμμή. Να ουρήσει πάνω στο κεφάλι μας από το μπαλκόνι του Λήδρα Πάλας και ένας στρατιώτης της Ειρηνευτικής Δύναμης των Ηνωμένων Εθνών που θα του έρθει το κέφι. Κάποτε τους φώναζαν «Ε Τζώνι, κατέβασε το σώβρακο». Η εικόνα μας εδώ και πενήντα χρόνια στη νεκρή ζώνη. Ο χώρος μας. Ο παράδεισός μας, η κόλασή μας. Χθες μαζεύτηκαν εκεί για να γιορτάσουν την Ημέρα της Ειρήνης μερικές εκατοντάδες άτομα. Πενήντα Τουρκοκύπριοι και οι υπόλοιποι Ελληνοκύπριοι. Ένας φίλος κοίταξε γύρω του και είπε: «Του χρόνου να διοργανώσουμε ένα τσάι πάρτι. Το τσάι να είναι στα γνωστά λεπτά ποτήρια!»

Ήταν αναπόφευκτο να σβήσει η φλόγα του αγώνα για ειρήνη που κατέστη επαγγελματική στο νησί μετά την πλήρη ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αναλώσαμε πολύ χρόνο λέγοντας «να ενθαρρύνουμε τους ηγέτες». Κάναμε φιγούρα και αερίζαμε πολύ και λέγοντας «δεν μπορεί να εμποδιστεί η ειρήνη στην Κύπρο». Έσβησε το κερί πλέον φίλε. Όπως δεν απέμεινε ενδιαφέρον για τους παλιούς ακροβάτες που περπατούσαν πάνω σε σχοινί, δεν υπάρχει κανείς πλέον που εκτιμά και τις επιδείξεις ειρήνης που στολίζονται με φωτογραφίες selfies. Ποιος θέλει λύση και ειρήνη εδώ; Μόνο εκείνοι που πόνεσαν το 1974; Εκείνοι που γεμίζουν τις τσέπες με μαύρο χρήμα, αγοράζουν τα πιο πολυτελή αυτοκίνητα στον κόσμο και φτιάχνουν επαύλεις απέναντι στη θάλασσα πάνω σε εδάφη λάφυρα;

Η ελληνοκυπριακή πλευρά ακόμα παραληρεί λέγοντας λύση. Φτάνει μωρέ, φτάνει! Ακόμα δεν μπορέσατε να το καταλάβετε; Η τουρκική πλευρά δεν θέλει λύση και άλλα παρόμοια. Μην ικετεύεις πλέον. Ακόμα δεν το αντιλαμβάνεσαι φαίνεται. Όσο ικετεύεις, τα πάντα βαίνουν προς το χειρότερο. Δεν κερδίζεις τίποτα από αυτό το παρακάλιο. Απαλλάξου πλέον από την άγνοια να φαίνεσαι ως η πλευρά που θέλει λύση. Τι έγινε που φαίνεσαι έτσι; Μήπως σε εκτίμησε κανείς; Ακόμα δεν το κατάλαβες; Όλα τα χρώματα είναι γκρίζα. Ακόμα και εκεί που έχεις δίκαιο, δεν μπορούν να σου πουν έχεις δίκαιο. Επικρατεί η έγνοια τους να μη θίξουν εκείνον που έχει άδικο. Ναι, έχεις δίκαιο. Η πατρίδα σου είναι κάτω από εισβολή και κατοχή. Οι περιουσίες και τα εδάφη σου λεηλατούνται εδώ και πενήντα χρόνια. Και σαν να μην έφτανε αυτό, θέλουν και ίσο κυρίαρχο κράτος. Μήπως υπάρχει κάποιος υπάλληλος των Ηνωμένων Εθνών που τα βλέπει αυτά και συντάσσει μια δίκαιη έκθεση σαν ένας δίκαιος δικαστής; Είναι γκρίζο το χρώμα της ζυγαριάς της δικαιοσύνης. Η ζυγαριά του θύματος δεν ζυγίζει τον κατακτητή!

Σώπα πλέον. Μην ικετεύεις. Άσε να κυλήσει μόνο του αυτό το ποτάμι. Αυτός που έχει δίκαιο δεν φωνάζει τόσο και δεν ικετεύει τόσο. Όσο εσύ ικετεύεις, η άλλη πλευρά δυναμώνει. Κάνει νάζια. Ζητά όλο και περισσότερα. Δεν γίνεται μονόπλευρος έρωτας. Για να πω την αλήθεια, μου προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι ικετεύεις και παρακαλείς τόσο. Το χρειάζεσαι αυτό; Είσαι η Κυπριακή Δημοκρατία. Ένα αναγνωρισμένο κράτος. Λειτουργούν ρολόι τα λιμάνια σου, τα αεροδρόμιά σου. Έχεις ένα σταθερό νόμισμα. Βρίσκεσαι εντός του διεθνούς δικαίου. Γύρνα και κοίτα λίγο την κατάσταση της άλλης πλευράς. Το δικό μας χάλι. Ένα πειρατικό κράτος. Απομονωμένο από όλο τον κόσμο. Δεν έχει το δικό του νόμισμα! Είναι πρώτο στον κόσμο στον πληθωρισμό. Ο πληθυσμός που μεταφέρεται από το εξωτερικό έλιωσε τον ντόπιο πληθυσμό. Και βρίσκεται κάτω από το μαστίγιο της τυραννικής διοίκησης στην Άγκυρα. Εσύ παίζεις με τη Ρεάλ Μαδρίτης. Εμείς δεν μπορούμε να παίξουμε ακόμα και με τη Φενέρμπαχτσε.

Κοντολογίς, εσύ αντέχεις, η πειρατική πλευρά δεν μπορεί να αντέξει. Άσε, σώπα πλέον, μη μιλάς για λύση. Δεν είσαι εσύ αυτός που πρέπει να ικετεύει! Μην ανησυχείς, δεν πνίγεσαι εσύ σε αυτό το ποτάμι. Εκείνοι πνίγονται!

Πηγή: Εφημερίδα Πολίτης

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινφογνώμων

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή