Του Andreas Kluth

Ένα αξιοσημείωτο έγγραφο κυκλοφόρησε μεταξύ των Ρεπουμπλικανών στο Κογκρέσο των ΗΠΑ. Ονομάζεται “Προτεινόμενο σχέδιο για τη Νίκη στην Ουκρανία”, παρόλο που δεν είναι ακριβώς αυτό που λέει ο τίτλος του. Όπως καθιστούν σαφές η προέλευσή και το περιεχόμενό του, θα έπρεπε να φέρει τον τίτλο “Προτεινόμενο σχέδιο για να αποτραπεί το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα να αποτύχει στο τεστ της ιστορίας”.

Υποχώρηση

Ωστόσο, προτού εισέλθουμε στην ουσία του εγγράφου, να από πού σίγουρα ΔΕΝ προήλθε: από τον Βολόντιμιρ Ζελένσκι, τον πρόεδρο της Ουκρανίας, ο οποίος αυτή την εβδομάδα βρέθηκε στην Ουάσινγκτον για την τρίτη και πιο “ανήσυχη” επίσκεψή του από τότε που η Ρωσία εισέβαλε στη χώρα του πέρυσι.

Ο ίδιος του ο ανώτατος στρατιωτικός διοικητής παραδέχτηκε πρόσφατα ότι η ουκρανική αντεπίθεση είχε αποτύχει και ότι ο πόλεμος έχει περιέλθει πλέον σε “αδιέξοδο”. Ο αγώνας της Ουκρανίας για εθνική επιβίωση έχει μετατραπεί σε πόλεμο φθοράς, τον οποίο μπορεί να κερδίσει μόνο εάν συνεχίσει να λαμβάνει χρήματα, όπλα και πυρομαχικά από τους φίλους της, ειδικά από τις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Εξ ου και τα αυξανόμενα σήματα συναγερμού στο Κίεβο. Τόσο στην ΕΕ όσο και στις ΗΠΑ, η υποστήριξη προς την Ουκρανία βρίσκεται σε υποχώρηση.

Ένας λόγος είναι ο πόλεμος μεταξύ του Ισραήλ και της Χαμάς στη Λωρίδα της Γάζας, ο οποίος έχει αποσπάσει την προσοχή από τις φρικαλεότητες που διαπράττουν οι Ρώσοι στην Ουκρανία. Έτερος λόγος είναι η παραπληροφόρηση που διασπείρεται από τον πρόεδρο της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν, με σκοπό να απομακρύνει ομοϊδεάτες του πολιτικούς στη Δύση από τη συναίνεση υπέρ του Κιέβου. Αξιοσημείωτος σε αυτό το στρατόπεδο είναι ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας Βίκτορ Ορμπάν, ο οποίος πραγματοποιεί εκστρατεία υπέρ του Πούτιν και κατά της Ουκρανίας. Συναντώντας ο ένας τον άλλον στην Αργεντινή αυτή την εβδομάδα, ο Ούγγρος ηγέτης και ο Ζελένσκι είχαν κάτι που έμοιαζε με έντονη αντιπαράθεση.

Τόσο για το αυταρχικό του ύφος όσο και για τις πολιτικές του “συγγένειες” με τη Ρωσία, ο Όρμπαν αποτελεί επίσης πρότυπο για πολλούς από τους Αμερικανούς πολιτικούς οι οποίοι απομακρύνονται από την Ουκρανία και οι οποίοι ανήκουν κυρίως στην πτέρυγα MAGA (Make America Great Again) του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, δηλαδή υπό την πολιτική αιγίδα του τέως και πιθανώς μελλοντικού προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, ακόμη ενός καλού “φιλαράκου” του Πούτιν.

Μερικοί από συγκεκριμένους Ρεπουμπλικάνους έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η Ουκρανία δεν μπορεί να κερδίσει και δε θέλουν να “πετάξουν” άλλα δολάρια σε έναν “χαμένο” σκοπό. “Τι θα επιτύχουν τα 61 δισεκατομμύρια δολάρια που δεν το κατάφεραν τα 100 δισ. δολ.;”, όπως το θέτει ο Τζ. Ντ. Βανς, γερουσιαστής του ρεύματος MAGA, αναφερόμενος στην πρόσθετη βοήθεια την οποία θέλει να στείλει ο Λευκός Οίκος στην Ουκρανία. Ο Βανς θέλει να αποδεχτούν όλοι ότι “η Ουκρανία θα πρέπει να παραχωρήσει κάποιο έδαφος στους Ρώσους”.

Οι μετανάστες από το Μεξικό και η… Ουκρανία

Άλλοι, ωστόσο, κατανοούν ότι πρέπει ο κόσμος να σταματήσει τον Πούτιν στην Ουκρανία για να τον αποτρέψει από το να απειλήσει στη συνέχεια άλλες χώρες στην Ευρώπη, παρασύροντας έτσι τις ΗΠΑ στον πόλεμο με αμέτρητα μεγαλύτερο κόστος σε δολάρια και ζωές. Φοβούνται ωστόσο από πολιτική άποψη. Οι ψηφοφόροι τους έχουν χάσει το ενδιαφέρον τους για την Ουκρανία και αντ’ αυτού έχουν εμμονή με τους μετανάστες οι οποίοι περνούν τα σύνορα από το Μεξικό.

Το χάος στα σύνορα είναι πράγματι ένα άλλο, αν και εντελώς ξεχωριστό, πρόβλημα που θέλει να λύσει ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν. Γι΄ αυτό και για λόγους τακτικής, ο Λευκός Οίκος έχει “δέσει” την έγκριση αυστηρότερων μεταναστευτικών πολιτικών και πρόσθετης χρηματοδότησης για την ασφάλεια των συνόρων με τη βοήθεια προς την Ουκρανία, παράλληλα με την υποστήριξη προς το Ισραήλ και την Ταϊβάν. Αυτό το συμπληρωματικό πακέτο – μεγέθους 110,5 δισ. δολ., από τα οποία πάνω από τα μισά προορίζονται για την Ουκρανία – είναι εκείνο που έστειλε ο Μπάιντεν στο Κογκρέσο. Η παρακράτηση αυτής της πρόσθετης βοήθειας προς το Κίεβο, όπως έχει προειδοποιήσει ο Λευκός Οίκος το Κογκρέσο, θα μπορούσε να “γονατίσει” την Ουκρανία στο πεδίο της μάχης.

Αυτό δεν εμπόδισε τους Ρεπουμπλικανούς στην ομοσπονδιακή Βουλή των Αντιπροσώπων, κάτω σώμα του Κογκρέσου των ΗΠΑ, να κλιμακώσουν τα αιτήματά τους σε μια προσπάθεια να εκβιάσουν τον Λευκό Οίκο να συμφωνήσει με τις πιο ακραίες προτάσεις πολιτικής της πτέρυγας MAGA κατά των μεταναστών. Περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων τον περιορισμό του δικαιώματος στο άσυλο με τρόπους οι οποίοι θα παραβίαζαν τόσο το αμερικανικό όσο και το διεθνές δίκαιο. Παραδόξως, ορισμένοι Ρεπουμπλικανοί έχουν προτείνει ακόμη και τη “μετρήσιμη” σύνδεση της βοήθειας προς την Ουκρανία, με βάση τα ποσοστά μείωσης των συνοριακών διελεύσεων προς τις ΗΠΑ. Η ομοσπονδιακή Γερουσία, άνω σώμα του Κογκρέσου, μπλόκαρε το νομοσχέδιο Μπάιντεν σε μια διαδικαστική προκαταρκτική ψηφοφορία. Δεν είναι πλέον σαφές εάν μια συμφωνία είναι ακόμη εφικτή πριν από το τέλος του έτους ή και γενικότερα.

Αυτό εξηγεί τη μη προσχεδιασμένη επίσκεψη Ζελένσκι. Συνάντησε γερουσιαστές κεκλεισμένων των θυρών, καθώς και τον Μάικ Τζόνσον, τον Ρεπουμπλικανό πρόεδρο της Βουλής των Αντιπροσώπων (επίσης του ρεύματος MAGA), ο οποίος εμφανίστηκε προφανώς αμετακίνητος. Ο Ζελένσκι έκλεισε την ημέρα του με τον Μπάιντεν στο πιο φιλόξενο για τον ίδιο σκηνικό του Λευκού Οίκου.

Αίσθημα ευθύνης

Ορισμένοι Ρεπουμπλικάνοι στο Κογκρέσο, ωστόσο, εξακολουθούν να έχουν ένα αίσθημα αναλογικότητας και ευθύνης. Αρκετοί, όπως ο  Μάικλ ΜακΚόλ, πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής, φοβούνται πλέον ότι το κόμμα τους μπορεί να καταλήξει στη λάθος πλευρά της ιστορίας. Με τη στρατιωτική στολή του πατέρα του από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο πλαισιωμένη δίπλα στο γραφείο του, ο βουλευτής δημιουργεί αναλογίες με τη δεκαετία του 1930, όταν ο κατευνασμός απέτυχε και αποδείχθηκε ότι ο Αδόλφος Χίτλερ έπρεπε να είχε συναντήσει τείχος αντίστασης νωρίτερα.

Έτσι, ο ΜακΚόλ και δύο άλλοι Ρεπουμπλικανοί πρόεδροι επιτροπών της Βουλής, ο Μάικ Ρότζερς και ο Μάικλ Τέρνερ, συνέγραψαν και κυκλοφόρησαν αυτό το βυσσινί φυλλάδιο μεταξύ των συναδέλφων τους του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος. Δεν προσφέρει ένα πραγματικό “σχέδιο νίκης στην Ουκρανία”. Αντίθετα, επιδιώκει να συσπειρώσει τους Ρεπουμπλικανούς στη δίκαιη υπόθεση της υποστήριξης της Ουκρανίας και, ως εκ τούτου, στη διατήρηση της αμερικανικής αξιοπιστίας έναντι συμμάχων, αλλά και έναντι επιθετιστών παντού στον κόσμο.

Το έγγραφο είναι αποκαλυπτικό και ως προς το τι διαστρεβλώνει, αλλά και ως προς το τι κατανοούν οι συντάκτες του ορθά. Ως προς το πρώτο σκέλος, επιρρίπτει την ευθύνη για όλα όσα έχουν πάει στραβά στην Ουκρανία στον Μπάιντεν – στην υποτιθέμενη “αδύναμη ηγεσία” του, η οποία οι συντάκτες του εγγράφου ισχυρίζονται ότι προκάλεσε την επιθετικότητα του Πούτιν σε πρώτο επίπεδο και στον “εξουθενωτικό δισταγμό” με τον οποίο προμήθευε όπλα στην Ουκρανία το 2022, όταν οι συντάκτες πιστεύουν ότι το Κίεβο θα μπορούσε να είχε επικρατήσει. Λείπει τελείως η κριτική στην υποταγή του Τραμπ στον Πούτιν, ο κίνδυνος το 2022 ο Πούτιν να είχε κλιμακώσει σε πυρηνικό πόλεμο, καθώς και η αναγνώριση της επιτυχημένης ηγεσίας του Μπάιντεν στη συσπείρωση της Δύσης μέχρι στιγμής.

Εκεί που η έκκληση των Ρεπουμπλικανών βουλευτών είναι ακριβής είναι στη σύνδεση της πολεμοχαρούς πολιτικής του Πούτιν με τις απειλές που συνιστούν οι εταίροι του σε Πεκίνο, Τεχεράνη, Μινσκ και Πιονγιάνγκ. Ο πόλεμος στην Ουκρανία, γράφουν οι τρεις βουλευτές – πρόεδροι επιτροπών, είναι “ένα καμπανάκι για να δούμε εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες και ο υπόλοιπος ελεύθερος κόσμος μπορούν να αντισταθούν στην απρόκλητη επιθετικότητα”.

Ελπίζουμε οι συνάδελφοί του ΜακΚόλ στο Grand Old Party να λάβουν το μήνυμα. Εάν οι Ρεπουμπλικανοί στο Κογκρέσο παραμείνουν τελικά σε στάση ταλάντευσης έναντι του Πούτιν, το ίδιο θα κάνουν και οι ΗΠΑ ως χώρα και, εάν οι ΗΠΑ κινηθούν έτσι, την ίδια κατεύθυνση θα πάρει και η Ευρώπη και ο κόσμος. Διακυβεύονται πάρα πολλά για να αποτύχει το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα σε αυτό το σημείο καμπής της παγκόσμιας ιστορίας.

Απόδοση – Επιμέλεια – Επιλογή Κειμένων (2019-2023): Γ.Δ. Παυλόπουλος

Πηγή: Bloomberg, αναδημοσίευση από το capital.gr