Ακολουθήστε μας

Αναλύσεις - Γνώμες

Σταύρος Κουτρής: Eυρωπαϊκή ενεργειακή πολιτική και προκλήσεις για την Ελλάδα

Δημοσιεύτηκε

στις

Άρθρο Γνώμης του Αντιστρατήγου ε.α. Σταύρου Κουτρή*

Υποψηφίου Ευρωβουλευτού με τη ΝΙΚΗ

 

Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι υπερβολικά εξαρτημένη από εισαγωγές ενέργειας, κυρίως πετρελαίου και φυσικού αερίου, άρα και ευάλωτη, όπως έδειξε η αυξημένη αστάθεια της αγοράς ενέργειας των τελευταίων χρόνων, ειδικά μετά την 24η Φεβ 2022 και την 7η Οκτ 2023. Παράλληλα, η ευρωπαϊκή παραγωγή και κατανάλωση ενέργειας, ευθύνονται για ένα μεγάλο μέρος των αερίων θερμοκηπίου, παρά τον φιλόδοξο στόχο της ΕΕ για κλιματική ουδετερότητα έως το 2050.

Από την άλλη, η ευρωπαϊκή στροφή προς ένα σύστημα ανανεώσιμων πηγών ενέργειας (ΑΠΕ), προκειμένου να αντιμετωπισθούν οι παραπάνω παθογένειες, είναι σημαντική, αλλά δεν μπορεί να είναι μονόδρομος για τη διασφάλιση βιώσιμου και ανεξάρτητου ενεργειακού εφοδιασμού.

Σήμερα, πάνω από το 20% της ενέργειας που καταναλώνει η ΕΕ προέρχεται από ΑΠΕ, ενώ σύμφωνα με την “Green Deal”, τέθηκε ο στόχος του 42,5-45%  για το 2030.

Παράλληλα με τις ΑΠΕ, η Ευρώπη προωθεί επίσης τη μείωση κατανάλωσης ενέργειας κατά τουλάχιστον 11,7%, τα αέρια χαμηλών εκπομπών άνθρακα που παράγονται από βιομάζα όπως το βιομεθάνιο, αλλά κυρίως το υδρογόνο.

Προς το παρόν ωστόσο,  το υδρογόνο αποτελεί μόνο το 2% του ενεργειακού μείγματος της ΕΕ, με το 95% αυτού να παράγεται από ορυκτά καύσιμα, τα οποία απελευθερώνουν 70-100 εκατομμύρια τόνους C02 ετησίως. Οπότε, το μόνο είδος υδρογόνου που μπορεί να συμβάλει στην επίτευξη κλιματικής ουδετερότητας, είναι το πράσινο υδρογόνο, διότι κατά τη διαδικασία παραγωγής του (ηλεκτρόλυση του νερού με τη χρήση ηλεκτρικής ενέργειας από ΑΠΕ) δεν εκπέμπονται αέρια του θερμοκηπίου.

Η μετάβαση βέβαια στο υδρογόνο και τις ΑΠΕ, είναι πιο εύκολο να ειπωθεί παρά να πραγματοποιηθεί. Υπάρχουν πολλά θέματα που πρέπει να διευθετηθούν, όχι μόνο από τεχνικής, οργανωτικής, και οικονομικής απόψεως, αλλά και από απόψεως ελλείψεων και αδυναμιών.

Όσον αφορά στις ΑΠΕ, υφίστανται προβληματισμοί που οφείλονται στο ότι είναι διαλυπτόμενες (νύχτα, έλλειψη ανέμου κ.α), η παραγόμενη ενέργειά τους δεν μπορεί να αποθηκευτεί σε μεγάλες ποσότητες, έχουν μεγάλο κόστος κατασκευής, χαμηλή ενεργειακή πυκνότητα και υπάρχει έλλειψη πρώτων υλών για την κατασκευή των ιδίων αλλά και των απαιτούμενων συσσωρευτών. Είναι λοιπόν πρόδηλο, ότι μόνες τους οι ΑΠΕ δεν μπορούν να εξασφαλίσουν ενεργειακή επάρκεια, ούτε να εγγυηθούν την ενεργειακή ασφάλεια, ενώ απαιτείται ωρίμανση της τεχνολογίας για εξασφάλιση υψηλότερης απόδοσης, πράγμα που σημαίνει ότι χρειάζονται πόροι και χρόνος, για την εξέλιξή της.

Από τη άλλη, τα προβλήματα του υδρογόνου αφορούν στην αποτελεσματική και ασφαλή παραγωγή, αποθήκευση, διανομή, ακόμα και στην τελική του χρήση, αφού πρέπει να τηρούνται υψηλά στάνταρ υλικών, κανόνων χειρισμού, ασφάλειας και εκπαίδευσης. Πηγή ανησυχίας επίσης αποτελεί ο τριπλάσιος όγκος των εγκαταστάσεων, σε σχέση με αυτόν του φυσικού αερίου (Φ.Α), που απαιτείται για την αποθήκευσή του. Όπως γίνεται λοιπόν αντιληπτό, τα χαρακτηριστικά του υδρογόνου δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για λάθη, ενώ υφίστανται προκλήσεις ως προς την κλίμακα παραγωγής και την ανταγωνιστικότητα του πράσινου υδρογόνου, λόγω υψηλού κόστους παραγωγής του.

Όμως το σημαντικότερο όλων και εκεί που πρέπει να επικεντρώνεται το δικό μας ενδιαφέρον και προσπάθεια, είναι ότι η πράσινη μετάβαση της ευρωπαϊκής οικονομίας, που φυσικά είναι επιδιωκόμενη και από την Ελλάδα, πρέπει να συνοδευτεί από τη βελτίωση της πρόσβασης των επιχειρήσεων και των καταναλωτών σε καθαρή, προσιτή και ασφαλή ενέργεια, αλλά παράλληλα και σε πιο ανθεκτική και βιώσιμη αγορά ενέργειας.

Ιδιαίτερα, σε οικονομίες όπως η ελληνική, θα πρέπει να διεκδικηθεί περισσότερος χρόνος και παροχή ισχυρών κινήτρων προσαρμογής, σε σχέση με αυτά που προβλέπουν οι στόχοι της ΕΕ, ώστε να επιτευχθεί ενίσχυση της ζήτησης, ανάπτυξη των αναγκαίων υποδομών και βελτίωση ενεργειακής απόδοσης, πράγμα που θα επιτρέψει να μειωθούν οι ενεργειακοί φόροι και τέλη, αλλά κυρίως θα δώσει τη δυνατότητα στον Έλληνα καταναλωτή να ανταποκριθεί στα κόστη αυτής της μετάβασης.

Η Ελλάδα εντωμεταξύ, είναι αναγκαίο να επενδύσει, αλλά και να προσελκύσει επενδύσεις ώστε να εκμεταλλευθεί η ίδια την ενέργεια από τις ΑΠΕ της και συγχρόνως να καταστεί σημαντικός παραγωγός πράσινου υδρογόνου και γενικότερα ενέργειας, με έργα που θα  κατασκευάζονται μετά από έγκυρες και ακριβείς περιβαλλοντολογικές μελέτες και μελέτες σκοπιμότητας.

Ακόμη, είναι απαραίτητο να διεκδικηθεί, σε επίπεδο Ευρώπης, μια ολοκληρωμένη και ενιαία ευρωπαϊκή αγορά ενέργειας, αλλά και ελευθερία στην εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων του κάθε κράτους, όπως του λιγνίτη που διαθέτει η Ελλάδα, αλλά και του πετρελαίου και φυσικού αερίου που μπορούν να αρχίσουν να εξορύσσονται στην επόμενη δεκαετία, ώστε να επωφελείται κάθε ευρωπαίος και κυρίως κάθε Έλληνας πολίτης από την πρόσβαση που θα έχει σε προσιτή και καθαρή ενέργεια, με ανάλογη εφαρμογή σύγχρονων τεχνολογιών. Συγχρόνως δε, θα πρέπει να ελεγχθεί, να αξιολογηθεί και να πιστοποιηθεί κάθε εισαγωγή ενέργειας, σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά πρότυπα.

Επίσης, οι ελληνικές κυβερνήσεις πρέπει να σταματήσουν τις ολιγωρίες και να ασκήσουν σταθερή και σθεναρή πολιτική για ανακήρυξη ΑΟΖ, συνολικά και προς όλες τις κατευθύνσεις, που θα συνοδεύεται από συμφωνίες έρευνας και κατόπιν εξόρυξης των υδρογονανθράκων (πετρέλαιο και ΦΑ) που ανήκουν στην Ελλάδα. Είναι επίσης αναγκαία η άμεση ενεργειακή διασύνδεση της ηπειρωτικής Ελλάδας με τη νησιωτική, αλλά και η προώθηση της περαιτέρω διασύνδεσής της με την αδελφή Κύπρο και γειτονικά φιλικά κράτη (Αίγυπτο, Ιταλία, Βουλγαρία, κ.τ.λ), ώστε να επιτευχθεί αφενός δραστική μείωση του ενεργειακού κόστους και ασφάλεια ενεργειακού εφοδιασμού, αφετέρου δε, έμπρακτη άσκηση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων και σε δεύτερο χρόνο, μείωση των εισαγωγών ενέργειας και αύξηση επιρροής στα επωφελούμενα κράτη.  

Εν κατακλείδι, η αξιοποίηση του ελληνικού δυναμικού, της τεχνογνωσίας και των ενεργειακών πόρων (υπαρχόντων και μελλοντικών), με ανάλογη προσαρμογή του ενεργειακού μείγματος, σύμφωνα με τους διατιθέμενους πόρους και αναδιάταξη των στόχων και των κινήτρων της ΕΕ, αλλά και η προαναφερόμενη ανακήρυξη ΑΟΖ συνοδευόμενη από ενεργειακή διασύνδεση, εκτός των άλλων θα βελτιώσει κατακόρυφα την ελληνική ενεργειακή επάρκεια, θα εξασφαλίσει τη διαφοροποίηση των πηγών ενέργειας, θα εγγυηθεί την ενεργειακή ασφάλεια της Ελλάδας και κατά συνέπεια την πρόσβαση επιχειρήσεων και καταναλωτών σε καθαρή και προσιτή ενέργεια.

* Ο Σταύρος Κουτρής, Αντιστράτηγος ε.α, γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1956 με καταγωγή από τον Πολιχνίτο Λέσβου. Συνεχίζοντας την οικογενειακή παράδοση εισήλθε στη Σχολή Ευελπίδων, από την οποία αποφοίτησε πρώτος το 1978.

Επιλέχθηκε από τις Ειδικές Δυνάμεις, φοίτησε στο σύνολο των προβλεπομένων Σχολείων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, εκπαιδεύτηκε ως Αλεξιπτωτιστής Ελευθέρας Πτώσεως και Υποβρύχιος Καταστροφέας (ΟΥΚ), υπηρέτησε σε μάχιμες μονάδες των Καταδρομών και του Πεζικού, αλλά και σε επιτελεία σε Ελλάδα και εξωτερικό (ΟΑΣΕ – Βιέννη, κ.α.). Διοίκησε τη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων (ΣΣΕ) και την 98 ΑΔΤΕ (επιπέδου Μεραρχίας)

Αποστρατεύθηκε το 2011 ως Αντιστράτηγος

Κατέχει Diploma και Μάστερ στην Επιστήμη των Ηλεκτρονικών Υπολογιστών (University οf Essex), είναι απόφοιτος της Σχολής Αμύνης του ΝΑΤΟ (Ρώμη) και του Κέντρου Διπλωματικών και Στρατηγικών Σπουδών της Γαλλίας (CEDS).

Διετέλεσε διαλέκτης των Σχολών Εθνικής Αμύνης και Πολέμου και Πρόεδρος της Ενώσεως Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού (2020-23).

Είναι συνιδρυτής της εταιρείας «Advanced Battlefields Studies – Greece» και μέλος του «ΕΛ.ΙΣ.ΜΕ».

Τον Απρίλιο του 2024 αποδέχθηκε, με αίσθημα ευθύνης και διάθεση προσφοράς στην Πατρίδα και το Έθνος, πρόταση του Προέδρου του Κινήματος ΝΙΚΗ και συμπεριλήφθηκε στο Ευρωψηφοδέλτιο του.

Είναι παντρεμένος και πατέρας 2 υιών.

Συνέχεια ανάγνωσης

Λάζαρος Καμπουρίδης

Έτσι λειτουργεί ο μηχανισμός προπαγάνδας της Άγκυρας εναντίον της Ελλάδας

Πριν από δύο χρόνια οι Τούρκοι ειδικοί και ο Ερντογάν μας απειλούσαν με τον TAYFUN ο οποίος έλεγαν ότι είναι έτοιμος και τώρα μετά από δύο έτη μαθαίνουμε ότι δεν έχει ενταχθεί ακόμα στο τουρκικό οπλοστάσιο.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

TAYFUN: Τον Οκτώβριο του 2022, τουρκικές πηγές ανέφεραν ότι ο βαλλιστικός πύραυλος μικρού βεληνεκούς TAYFUN είναι έτοιμος για παράδοση στις ΤΕΔ κάνοντας μάλιστα και επίδειξη με σχετικό “ελλειμματικό” βίντεο εκτόξευσης στη Μαύρη Θάλασσα.

Γράφει ο Λάζαρος Καμπουρίδης

Πριν από δύο χρόνια οι Τούρκοι ειδικοί και ο Ερντογάν μας απειλούσαν με τον TAYFUN ο οποίος έλεγαν ότι είναι έτοιμος και τώρα μετά από δύο έτη μαθαίνουμε ότι δεν έχει ενταχθεί ακόμα στο τουρκικό οπλοστάσιο.

Ακολούθησαν οι απειλές από Ερντογάν ότι ο TAYFUN μπορεί να πλήξει και την Αθήνα.

Στις 29 Μαϊου 2023, ο Γενικός Διευθυντής της τουρκικής εταιρείας κατασκευής πυραύλων Roketsan, Μ. Ικιντζί, δήλωσε ότι ο TAYFUN έχει τεθεί στη γραμμή παραγωγής.

Σήμερα, ο Τούρκος ειδικός σε θέματα Άμυνας Τ. Ογούζ δήλωσε ότι, ο TAYFUN πέρασε με επιτυχία τα τεστ βολής και ΘΑ εισαχθεί στο οπλοστάσιο των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων.

Με λίγα λόγια, αυτός μας είπε ότι, ο TAYFUN εδώ και μία διετία υπόκειται σε τεστ δοκιμών και δεν είναι ακόμα επιχειρησιακά έτοιμος.

Δηλαδή, πριν από δύο χρόνια οι Τούρκοι ειδικοί και ο Ερντογάν μας απειλούσαν με τον TAYFUN ο οποίος έλεγαν ότι είναι έτοιμος και τώρα μετά από δύο έτη μαθαίνουμε ότι δεν έχει ενταχθεί ακόμα στο τουρκικό οπλοστάσιο.

Τον Οκτώβριο του 2022, είχα παρουσιάσει σχετική ανάλυση και τόνιζα ότι ο TAYFUN δεν είναι έτοιμος αλλά οι «παπαγάλοι» που μας μεταφέρουν καθημερινά ειδήσεις από την Τουρκία ισχυριζόταν το αντίθετο καθώς επαναλάμβαναν τους ψεύτικος ισχυρισμούς των Τούρκων περί επιχειρησιακής ετοιμότητας του πυραύλου.

Βλέπετε τότε η υβριδική πίεση της Τουρκίας έπρεπε να περάσει στο μυαλό του κάθε Έλληνα με σκοπό την τρομοκράτησή του για να πειστούμε ότι, η τουρκική πολεμική μηχανή είναι πανίσχυρη, ότι δεν έχει καμία τύχη η Ελληνική Άμυνα ώστε να θεωρηθεί μονόδρομος η διαπραγμάτευση με την Τουρκία.
Επιτέλους, να μπει ένα φίλτρο στις προπαγανδιστικές ειδήσεις που φτάνουν καθημερινά από την Τουρκία και στοχεύουν στην ψυχολογία του Έλληνα πολίτη.

Πρέπει να ιδρυθεί μία Διεύθυνση αντίστοιχη με την τουρκική Διεύθυνση Επικοινωνίας για την διαχείριση της επικοινωνίας, δηλαδή των μηνυμάτων επιρροής που φτάνουν στην Ελλάδα αλλά και την κεντρική διαχείριση των μηνυμάτων που θα πρέπει να δημοσιεύονται από τα ελληνικά ΜΜΕ επί εθνικών θεμάτων για το Εθνικό μας Συμφέρον.

Σημείωση Geopolitico: Τα λόγια του Ερντογάν για τους Tayfun

Οι συγκεκριμένες απειλές του Ερντογάν εξαπολύθηκαν τον Δεκέμβριο του 2022. Ο Τούρκος πρόεδρος, σύμφωνα με το πρακτορείο Anadolu, δήλωσε ότι η δοκιμή βαλλιστικού πυραύλου της Τουρκίας «τρομάζει» την Αθήνα και υποστήριξε ότι η Άγκυρα δεν θα μείνει με σταυρωμένα τα χέρια εάν η Ελλάδα συνεχίσει να εξοπλίζει τα νησιά του Αιγαίου.

«Τώρα αρχίσαμε να φτιάχνουμε τους πυραύλους μας. Φυσικά, αυτή η παραγωγή τρομάζει τον Έλληνα. Όταν λες “Tayfun” (Τυφώνας), ο Έλληνας φοβάται. Στην Ελλάδα, λένε ότι θα χτυπήσει την Αθήνα. Φυσικά και θα χτυπήσει, αν δεν κάτσετε ήρεμα», ανέφερε σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στην Σαμψούντα.

«Αν προσπαθήσετε να αγοράσετε εξοπλισμό από την Αμερική και να τον τοποθετήσετε στα νησιά, μια χώρα όπως η Τουρκία δεν θα παραμείνει θεατής. Κάτι πρέπει να κάνει», πρόσθεσε.

Λίγες εβδομάδες πριν, σε συνέντευξή του στο τηλεοπτικό δίκτυο Al Haber, ο Ταγίπ Ερντογάν είχε δηλώσει ότι η εκτόξευση του πυραύλου Tayfun προκάλεσε «πανικό» στους Έλληνες καθώς και ότι «θα αυξηθεί η εμβέλειά του σε περισσότερο από 561 χιλιόμετρα».

«Δεν μπορούμε να αποδεχτούμε την στάση της Ελλάδας το τελευταίο διάστημα. Δεν μπορούμε να μείνουμε αδρανείς και σιωπηλοί σε αυτήν την επιθετική και εχθρική στάση. Κι εμείς απαντάμε με τα έργα μας. Αντί να παράγουμε λόγια, παράγουμε έργα. Η Ελλάδα πρέπει να συμμαζέψει τα μυαλά της. Πρέπει να μάθει πως δεν μπορεί να φτάσει πουθενά με προβοκάτσιες και προκλήσεις», είχε αναφέρει.

Λίγες ημέρες νωρίτερα, σε ομιλία του σε συνέδριο που διοργανώθηκε στην Κωνσταντινούπολη, ο πρόεδρος της Τουρκίας είχε δηλώσει πως «τώρα έχουμε και τους Tayfun μας. Και αυτά γίνονται πλέον (προειδοποιητικά) σημάδια σε κάποια μέρη. Και τα παρακολουθούν με ευχαρίστηση (σ.σ. ειρωνεία). Και τώρα προσπαθούμε να τα πάμε σε πολύ υψηλότερο επίπεδο αυτά».

Συνέχεια ανάγνωσης

Αναλύσεις - Γνώμες

Quo vadis κύριε Γεραπετρίτη;

Tο δομικό πρόβλημα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, ένα πρόβλημα τόσο μείζον που η επιπολαιότητα της δήλωσης αυτής του Υπουργού των Εξωτερικών μοιάζει ως δευτερεύουσα, αποκαλυπτική μεν, λεπτομέρεια δε.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Γιώργος Γεραπετρίτης: Εάν η παρούσα κυβέρνηση με Υπουργό Εξωτερικών έναν εξωκοινοβουλευτικό, δηλαδή μη εκλεγμένο από τον ελληνικό λαό που κόπτεται για τις μελλοντικές γενιές, θεωρεί ότι μπορεί παραπλανητικά να αναγάγει την ελληνοτουρκική διαφορά Υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ στο κατεξοχήν αίτιο των ελληνοτουρκικών προβλημάτων που οφείλονται στον τουρκικό αναθεωρητικό επεκτατισμό ώστε να πείσει τους Έλληνες πολίτες ότι εφόσον επιλυθεί αυτή η διαφορά τελειώνουν τα ελληνοτουρκικά, τότε αναμφίβολα καθίσταται πλέον δια της σιωπής της υπόλογος και ηθική συναυτουργός στα μελλούμενα ολόκληρη η κοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας.

Γράφει ο Παναγιώτης Παύλος, Πανεπιστήμιο του Όσλο

Tο δομικό πρόβλημα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, ένα πρόβλημα τόσο μείζον που η επιπολαιότητα της δήλωσης αυτής του Υπουργού των Εξωτερικών μοιάζει ως δευτερεύουσα, αποκαλυπτική μεν, λεπτομέρεια δε.

Αργά χθες βράδυ ενημερώθηκα για τη ραδιοφωνική συνέντευξη που παραχώρησε χθες, Παρασκευή, ο Υπουργός των Εξωτερικών της Ελλάδας, Γιώργος Γεραπετρίτης, στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΙ και τον Παύλο Τσίμα, ανήμερα των εορτασμών για τα 50 χρόνια της Νέας Δημοκρατίας. Η ενημέρωση αυτή με εξέπληξε καθώς περιλάμβανε μια κατακλείδα δήλωση στην οποία προέβη ο κ. Γεραπετρίτης προς το πέρας της συζήτησης με τον δημοσιογράφο, που με συγκλόνισε και σας την παραθέτω αυτούσια: «Αν είναι να αφήσω μια μεγάλη παρακαταθήκη για τη χώρα μου για τις επόμενες γενιές, να είναι μια γειτονιά η οποία θα είναι ήρεμη, μια Ελλάδα της αυτοπεποίθησης, της σταθερότητας, της υπερηφάνειας, ας χαρακτηριστώ και μειοδότης».

Όπως καταλαβαίνετε, ήταν τέτοια η έκπληξή μου στο άκουσμα τοιαύτης δήλωσης εκ στόματος του Υπουργού των Εξωτερικών, που αναγκάστηκα να ξενυχτίσω για να ακούσω προσεκτικά ολόκληρη τη συνέντευξη του κ. Γεραπετρίτη και να καταλάβω τί εννοεί. Στην πορεία αποδείχθηκε ότι το ξενύχτι άξιζε τον κόπο. Διότι μου έδωσε τη δυνατότητα να συνειδητοποιήσω το δομικό πρόβλημα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, ένα πρόβλημα τόσο μείζον που η επιπολαιότητα της δήλωσης αυτής του Υπουργού των Εξωτερικών μοιάζει ως δευτερεύουσα, αποκαλυπτική μεν, λεπτομέρεια δε.

Θα σταθώ σε ορισμένα μόνον σημεία, τα οποία έρχονται, δυστυχώς, να προστεθούν εκ νέου, σε μια σειρά εσφαλμένων στρατηγικών κατευνασμού της Τουρκίας, ατυχέστατης ανάγνωσης και αντιμετώπισης της δικής της στρατηγικής, και επιπόλαιης, αν όχι επιβεβλημένης έξωθεν, βιασύνης προς μια διευθέτηση που ελλείψει κατανόησης της γείτονος θα αποτελέσει ταφόπλακα των ελληνικών εθνικών συμφερόντων.

Το πρώτο δομικό πρόβλημα που έχει η σκέψη του Έλληνα Υπουργού Εξωτερικών είναι η αδυναμία που επιδεικνύει στο να εκτιμήσει στην πραγματική διάστασή του τον νεοθωμανικό αναθεωρητισμό. Αδυναμία που τον οδηγεί μεταξύ άλλων σε τραγική, αν όχι εγκληματική, αντιστροφή της αιτιοκρατικής σχέσης που διέπει αίτιο και αιτιατό. Ισχυρίζεται, λοιπόν, ο κ. Γεραπετρίτης ότι «εάν δεν λυθεί η μεγάλη μας διαφορά της οριοθέτησης, τότε μακροπρόθεσμη ειρήνη και ευημερία δεν πρόκειται να υπάρξει στην περιοχή μας». Θεωρεί και πιστεύει δηλαδή ο ίδιος, ή εν πάσει περιπτώσει θέλει εμείς να δεχθούμε και να πιστέψουμε, ότι το πρόβλημα που έχει η Ελλάδα με την Τουρκία είναι ότι εμείς δεν ανταποκρινόμαστε ως τώρα στην επιθυμία της Τουρκίας να οριοθετήσουμε Υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ.

Αυτό σημαίνει, αν φυσικά μετέχουμε του ιδίου Κοινού και Ορθού Λόγου με τον κ. Γεραπετρίτη, ότι, παραδείγματος χάριν, ο τουρκικός αναθεωρητισμός εις βάρος της Ελλάδας που εκπτύσσεται ως πάγια στρατηγική τουρκοποίησης της Θράκης, δημιουργίας παράλληλων παρακρατικών δομών ελέγχου της εκεί μουσουλμανικής μειονότητας, η εργαλειοποίηση από την Τουρκία της αποβατικής στα νησιά του Αιγαίου λαθρομετανάστευσης, στο πνεύμα του δόγματος Οζάλ, οι άνω των 1600 μέχρι στιγμής φέτος παραβιάσεων των εθνικών χωρικών μας υδάτων, η μόνιμη παράνομη αλιεία τουρκικών σκαφών εντός των ΕΧΥ, από την Αλεξανδρούπολη ως τις Κυκλάδες, η αμφισβήτηση της ελληνικότητας του Αιγαίου με την εκστρατεία του Turkaegean, η εισαγωγή του δόγματος της Γαλάζιας Πατρίδας στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση της Τουρκίας που θα γαλουχεί τα τουρκόπουλα στην πίστη ότι οι Έλληνες είναι κλέπτες κατακτητές των «τουρκικών νησιών του Αιγαίου», η αξίωση Ερντογάν για δύο κράτη στην Κύπρο, και πολλά ακόμη, όλα αυτά, κατά τον κύριο Γεραπετρίτη είναι συνέπειες της «μιας μείζονος ανεπιλύτου ελληνοτουρκικής διαφοράς»! Πραγματικά είναι για γέλια μια τέτοια αντίληψη, αν δεν είναι για κλάματα ο ισχυρισμός του Υπουργού ότι είναι μάλιστα και αληθής. Το μόνον που έχω να προσθέσω σε αυτήν την τρικυμία εν κρανίω είναι ότι λυπάμαι βαθύτατα ως θρέμμα της Θράκης που ο κ. Γεραπετρίτης φαίνεται να έχει μαύρα μεσάνυχτα για το μοντέλο εκτουρκισμού της Θράκης και την αποτελεσματικότητα που η υπερπολλαπλάσια έναντι των δικών μας διάθεση ατύπων κονδυλίων του τουρκικού ΥΠΕΞ έχει στην ακριτική μας γη.

Δεύτερον. Επικαλείται ο Υπουργός Εξωτερικών την προσήλωσή του στη λογική και τον ορθό λόγο. Στο πλαίσιο αυτής της ορθολογικής του ικανότητας προβαίνει στην ακόλουθη διαπίστωση: «…Γιατί κάθε φορά που τελείωνε ένας κύκλος (σσ. διερευνητικών επαφών), λυπούμαι που το λέω, αλλά διαπιστώναμε ότι, αν όχι ότι βρισκόμασταν σε χειρότερη θέση, ότι παραμέναμε στάσιμοι. Το αποτέλεσμα είναι ότι συν τω χρόνω οι τουρκικές αξιώσεις έχουν μεγαλώσει, έχουν παγιωθεί και έχουν γίνει πολύ πιο έντονες οι πιέσεις οι οποίες ασκούνται».

Φαντάζομαι καταρχήν, και θέλω πραγματικά να ελπίζω, ότι αναφέρεται στις πιέσεις της Τουρκίας και όχι τυχόν κάποιων συμμάχων μας, παραδείγματος χάριν της Γερμανίας ή άλλων. Έτσι αν έχει το πράγμα, είναι δυνατόν Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδος να θεμελιώνει επιχείρημα περί της ανάγκης ΤΩΡΑ να καθίσουμε στο τραπέζι με την Τουρκία, με το casus belli μάλιστα ενεργό πέραν των όσων αναφέραμε ανωτέρω, διότι «ήδη δεχόμαστε μεγάλες πιέσεις», οι οποίες, προφανώς, κατά τη συλλογιστική του κ. Γεραπετρίτη, αύριο θα είναι ακόμη μεγαλύτερες; Αυτό είναι σκεπτικό loser, που θέλει πάση θυσία να συνάψει ανακωχή με τον επιβουλέα του, και όχι ισχυρού παίκτη και «πυλώνα σταθερότητος» στην περιοχή. Τεράστιο ατόπημα του Υπουργού, και δεν εκπλήσσει το γιατί η συνέντευξή του αυτή δεν έχει ακόμη αναρτηθεί στην ιστοσελίδα του Υπουργείου Εξωτερικών.

Τρίτον. Αναφερόμενος στα της οριοθέτησης εν γένει, ο κ. Γεραπετρίτης δήλωσε στον Παύλο Τσίμα τα εξής: «Εμείς έχουμε κάνει την οριοθέτησή μας με την Αίγυπτο στην ευρύτερη περιοχή. Απομένει να υπάρξει περαιτέρω οριοθέτηση με τις άλλες γειτονικές χώρες, μεταξύ των οποίων κυρίως η Τουρκία, με την οποία έχουμε γειτονία και στην ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο. Είναι αναγκαίο να υπάρξει αυτή η οριοθέτηση». Ειλικρινά, αναρωτιέμαι, σε τί είδους αναγκαιότητα έχει υποταχθεί η ελληνική εξωτερική πολιτική ώστε να ξεφεύγει από τον επικεφαλής της τέτοια συγκλονιστική ομολογία. Να αποκαλύπτει δηλαδή, άθελά του προφανώς, ότι η μερική οριοθέτηση με την Αίγυπτο αυτή τη στιγμή θα πρέπει να θεωρείται ως ολική και τελική! Διότι τί άλλο μπορεί να σημαίνει η ανωτέρω διατύπωση, πέραν του ότι «για περαιτέρω οριοθέτηση από το ανατολικό ήμισυ της Ρόδου και πέρα, το λόγο έχει η Τουρκία»; Κι εν πάσει περιπτώσει, γιατί έχει η Ελλάδα ξεγράψει την ΑΟΖ με Κύπρο;

Εάν η παρούσα κυβέρνηση με Υπουργό Εξωτερικών έναν εξωκοινοβουλευτικό, δηλαδή μη εκλεγμένο από τον ελληνικό λαό που κόπτεται για τις μελλοντικές γενιές, θεωρεί ότι μπορεί παραπλανητικά να αναγάγει την ελληνοτουρκική διαφορά Υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ στο κατεξοχήν αίτιο των ελληνοτουρκικών προβλημάτων που οφείλονται στον τουρκικό αναθεωρητικό επεκτατισμό ώστε να πείσει τους Έλληνες πολίτες ότι εφόσον επιλυθεί αυτή η διαφορά τελειώνουν τα ελληνοτουρκικά, τότε αναμφίβολα καθίσταται πλέον δια της σιωπής της υπόλογος και ηθική συναυτουργός στα μελλούμενα ολόκληρη η κοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας.

Συνέχεια ανάγνωσης

Video

Διχασμός για το αν το Ισραήλ θα χτυπήσει τα πυρηνικά του Ιράν

Ο Σάββας Καλεντερίδης στην εκπομπή της Παρασκευής 4 Οκτωβρίου 2024

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Ο Σάββας Καλεντερίδης στην εκπομπή της Παρασκευής 4 Οκτωβρίου 2024

Θέματα Εκπομπής 4ης Οκτωβρίου 2024
1. Το δίδυμο Μητσοτάκη-Γεραπετρίτη επιμένει στο λάθος με την Τουρκία
2. Διχασμένες οι απόψεις για το αν το Ισραήλ θα χτυπήσει τα πυρηνικά του Ιράν 18:25
3. ΗΠΑ: Απανωτά σκάνδαλα του συζύγου της Χάρις ρίχνουν σκιά στον προεκλογικό της αγώνα 45:10
4. Ρωσία-Ουκρανία: Ο Ζελένσκι τα βάζει με τη Δύση 49:00

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινφογνώμων

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή