ΤΑ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΑ, 2^η έκδοση

Όλα τα ποιήματα, (57), του διεθνούς φήμης συνθέτη και ποιητή συγκεντρωμένα σε ένα τόμο με εντυπωσιακά εικαστικά έργα τού ιδίου και άκρως επίκαιρα! Έγχρωμο και με σκληρό εξώφυλλο (κατ’ επιλογήν).

Καυστικός και διεισδυτικός όπως πάντα, με ύφος αυθόρμητο και εντελώς προσωπικό αλλά με βαθιά Αριστοφανική επιρροή μα και Σουρική, ο Αλέξανδρος Χάχαλης, ένας σημαντικός καλλιτέχνης, υπηρέτης της μουσικής, που συνυπήρξε για πολλά χρόνια με μεγάλους καλλιτέχνες στη Νέα Υόρκη. Στην λίστα με τις πολυάριθμες διεθνείς συνεργασίες του είναι και το περίφηµο Φεστιβάλ Αστρονοµίας και Μουσικής “Starmus”, στο διάσηµο θέατρο Grande Auditorio de Tenerife στα Κανάρια Νησιά της Ισπανίας, όπου και παρουσίασε το διαστηµικό έργο “Πυρ Αείζωον” προς τιµήν του θρυλικού αστροναύτη Neil Armstrong και του Ρώσου κοσµοναύτη Alexei Leonov, με την παρουσία παγκοσµίως διακεκριµένων αστροναυτών, επιστηµόνων και καλλιτεχνών συµµετεχόντων όπως οι Charles Duke, Walter Cunningham, Stephen Hawking, Richard Dawkins, Βrian May, Rick Wakeman, µε ζωντανή τηλεοπτική κάλυψη από την Κρατική Τηλεόραση της Ισπανίας, αντικαθιστώντας τον Βαγγέλη Παπαθανασίου για 2^η φορά, η 1^η ήταν στο Ευγενίδειο Πλανητάριο το 2010.

Για τον Αλέξανδρο Χάχαλη και το έργο του που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ινφογνώμων έγραψαν (μεταξύ άλλων):

Ο Αριστοφάνης ξαναζεί! Ο σύγχρονος είναι στιχουργός, μουσουργός, ευθυμογράφος, δραματουργός, ταχυδακτυλουργός τού Λόγου και τής Εικόνας, μα πάνω απ’ όλα Performer! Σπανίως συναντώ αναγεννησιακούς ανθρώπους με διεθνή διασπορά τού έργου τους που να διαθέτουν χιούμορ πολύ πάνω από τον μέσο όρο τού συνήθους δείκτη νοημοσύνης και να είναι – ταυτόχρονα – εύληπτο από το πλατύ κοινό!!! Μεγάλο κατόρθωμα αυτό και το επίτευγμα στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι πολυσυλλεκτικό, πολυεπίπεδο, διαστρωματικό…

Ποιητής και μουσικός και οραματιστής και ευαίσθητος στα κοινωνικά ζητήματα κι ενεργός πολιτικά και μαχητικός υπέρ Δημοκρατίας, Ισότητας, Ελευθερίας, Ισονομίας, Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων… αλλά το βασικότερο: είναι λόγος υπέρ Αδυνάμων, δίνει φωνή στους άφωνους, στους ανήμπορους, στους απελπισμένους, στους παραγνωρισμένους, στους παραπεταμένους, στους περιθωριοποιημένους. Κι ο βασικός στόχος: η κεντρική, η ανάλγητη εξουσία όπως εικονοποιείται λαμπρά στον αισχύλειο «Προμηθέα Δεσμώτη» ως φρικτό κι αποτρόπαιο δίδυμο Βία-Κράτος… Φυσικά η πολιτική ορθότητα βάλλεται πρώτα στο ορθογραφικό σκέλος μιας αναρχίζουσας φαντασίας ανατρεχούσης εις τους Κλασικούς, τους οποίους χρησιμοποιεί ως καύσιμην ύλην εις την υψικάμινον μίας φαντασίας τόσον οργιαστικής που καθίσταται υψίσυχνος.

Ο Σουρής κι ο Σκαρίμπας, ο Καρυωτάκης και ο Τσιφόρος, ο Ταχτσής κι ο Ηλίας Πετρόπουλος… θα επικροτούσαν ετούτον τον αλλογλωσσικό πολυμορφισμό, όμως εδώ ενσκήπτει κάτι άλλο βαθύτερο και τρανότερο από την απλή νοητική επίδειξη (την οποία ο συχωρεμένος Πάρις Τακόπουλος είχε εξαντλήσει). Εδώ καθιστάμεθα μάρτυρες ενός συμπαντικού λυγμού, ενός αδιαμαρτύρητου πόνου, που μόνον μέσα από τον κλαυσίγελο μπορεί να ορθοποδήσει εκφραστικώς και να επιβιώσει
αναπνευστικώς. Μιλάμε σαφώς για τη δραμaτικότητα τής γραφής. Το υγιές δημοκρατικό, σατιρικό, σκωπτικό, ειρωνικό, (αυτό-)σαρκαστικό πνεύμα επιβιώνει μέσα στους αιώνες, καυτηριάζει τα κακώς κείμενα «χωρίς μίσος για τους ψευδομένους» (όπως θα έλεγε ο Μεγάλος Αλεξανδρινός Ποιητής Καβάφης).

Το βιβλίο αυτό είναι απλώς το ίχνος, η παρτιτούρα μιας μεγαλειώδους παραστάσεως που δεν έχει «ανεβεί» ακόμη, ενός ιδιοφυούς performer, κληρονόμου των παλαιών παντομίμων και συνεχιστού τών αναγεννησιακών τροβαδούρων-
τσιρκολάνων αυτοσχέδιων χορευτών που ενέπνευσαν τόσο τον Μπέκετ όσο και τον Μπρεχτ, τον Γκολτόνι, τον Βαττώ, τον Ντεγκά… και μόνον ο ίδιος αναγεννησιακός
καλλιτέχνης μπορεί και δικαιούται να έχει την τιμή να το «ανεβάσει»..

Ο άνθρωπος αυτός ΥΠΑΡΧΕΙ, ΣΗΜΑΙΝΕΙ, ΑΥΤΑΝΑΦΛΕΓΕΤΑΙ, ΑΝΑΛΙΣΚΕΤΑΙ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΖΟΜΕΝΟΣ ΕΙΣ ΤΑ ΠΕΝΤΕ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΤΌΣΟ ΝΟΥΝΕΧΗΣ ΠΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΟΦΥΙΑ ΤΗΣ ΤΡΕΛΑΣ ΜΠΟΡΕΙ
ΝΑ ΜΟΝΟΜΑΧΕΙ ΜΗΔΕΠΟΤΕ ΑΠΟΔΡΩΝΤΑΣ…

Ανακαλύψτε τον, δώστε του θεατρικό βήμα και θα αλλάξει η σκηνή τού κόσμου πέρα έως πέρα. Και δεν υπερβάλλω. Κυ-ρι-ο-λε-κτώ!

Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας, Κριτικός Λογοτεχνίας, Ποιητής, Θεατρολόγος

Μουσικός, καλλιτέχνης, ποιητής, λογοτέχνης, σατυρικός, καυστικός, πατριώτης, πολίτης τού κόσμου, φίλος, συνοδοιπόρος, στοχαστής, ρεαλιστής και παράλληλα παράδοξα αισιόδοξος, ωραίος ψυχή τε και σώματι. Τον βρίσκεις, τον χάνεις, τον αναζητάς και τον αποφεύγεις όπως κάποτε απέφευγαν τον Σωκράτη “την αλογόμυγα της πόλης”, τον Διογένη, τον Αριστοφάνη, ενώ ταυτόχρονα τους αναζητούσαν. Mε το σατυρικό ποιητικό δράμα του, που σε μουσική ανάπτυξη είναι μιούζικαλ, απευθύνεται σε όσους είναι σε θέση να διακρίνουν έννοιες όπως ελευθερία και ελευθεριότητα, άτομο και κοινωνία, σαρκασμός, αυτοσαρκασμός, κοινωνική αυτοκριτική, ωμότητα και υψηλή αίσθηση – αισθητική, με τσαλάκωμα της “δηθενιάς” και της πολιτικής ορθότητας, παραμένοντας ελεύθεροι κατά την έννοια του Λουκιανού στο έργο Δημώνακτος Βίος:

“Mόνον εὐδαίμονα ἒφη τὸν ἐλεύθερον, ἐκεῖνον νομίζω τὸν μήτε ἐλπίζοντά τι, μήτε δεδιότα (φοβούμενον)”.

Δημήτρης Σταθακόπουλος, Δρ. Παντείου Παν/μίου, Δικηγόρος

Υπάρχουν πολλών κατηγοριών άνθρωποι µε διαφορετικές προσωπικότητες, των οποίων η συνάντηση στη ζωή µας ικανοποιεί τον καθέναν ανάλογα µε τα κριτήριά του. Θα έπρεπε, πιστεύω, να αποτελούν την πρώτη ή µία από τις πρώτες επιλογές µας οι άνθρωποι που αγωνίζονται µε πλήρη αυταπάρνηση εναντίον τού «κακού» και υπέρ τού «καλού» της κοινωνίας. Με αυτά τα κριτήρια είχα την τύχη να συναντήσω στη ζωή µου τον Αλέξανδρο Χάχαλη και µάλιστα να έχω και την πολύτιµη αγνή και ειλικρινή συνεργασία του.

Ο Αλέξανδρος Χάχαλης είναι ένας ακούραστος εργάτης τής Τέχνης µε πολυδιάστατη συµβολή στον αγώνα για τον άνθρωπο. Δεν είµαι ο ειδικός για να αξιολογήσω και να διαβαθµίσω την αισθητική αξία τού πολύπλευρου έργου του. Όµως, µε τα αισθητήρια του απλού αναγνώστη είναι εύκολο να διαγνώσει κανείς ότι η ποιητική γραφή του µπορεί να ενθουσιάσει το ευρύτερο αναγνωστικό κοινό και, κυρίως, να αφυπνίσει και να κινητοποιήσει τα καλύτερα και αγνότερα συναισθήµατά του για την κοινωνία και τον άνθρωπο.

Το βασικότερο προσόν καλλιτεχνικού ήθους τού Αλέξανδρου Χάχαλη είναι ότι απαρνείται κάθε προσωπικό του συµφέρον και κάθε άλλο καλλιτεχνικό του ενδιαφέρον, προτάσσοντας ως σκοπό τής καλλιτεχνικής του δηµιουργίας τον αγώνα για τον άνθρωπο και την πατρίδα και την αντίσταση ενάντια σε κάθε δύναµη, όσο ισχυρή και αν είναι, που επιβουλεύεται τα ύψιστα αυτά αγαθά, τα οποία διατηρεί µέχρι σήµερα στην ιστορική του πορεία ο πολιτισµός µας. Γι’ αυτό το ποιητικό έργο τού Αλέξανδρου είναι ένας πολύπλευρος και πολυδιάστατος θούριος, που αφυπνίζει και εξεγείρει. Η δηκτικότητα της σάτιράς του δεν είναι ούτε ειρωνεία ούτε µίσος για τον άνθρωπο και τον Έλληνα. Είναι το όραµα και η λατρεία για τους Έλληνες και την πατρίδα τών Αγωνιστών κατά της σκλαβιάς τών τεσσάρων αιώνων, όταν κραύγαζαν: «Ακόµα τούτη την άνοιξη, τούτο το καλοκαίρι, ραγιάδες, ραγιάδες».

Αυτές οι σκέψεις οφείλονται και ανήκουν στο σατιρικό ποιητικό έργο τού Αλέξανδρου Χάχαλη. Εύχοµαι να συµβάλει ουσιαστικά στην αφύπνιση των σηµερινών «ραγιάδων».

Γιώργος Κασιμάτης, Νομικός, Πανεπιστημιακός Καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου

Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.