Ακολουθήστε μας

Ιστορία

Ιχνηλατώντας την ελληνικότητα της Μακεδονίας

Δημοσιεύτηκε

στις

”ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ!”: Όρος ιστορικός, άμεσα συνδεδεμένος με το αρχαιοελληνικό παρελθόν της Ελλάδας. Λέξη ελληνική (όχι σλάβικη ή βουλγάρικη), αλλά ελληνική, που αναφέρεται στο Βασίλειο και τον πολιτισμό των αρχαίων Ελλήνων Μακεδόνων, αδιαμφισβήτητο κομμάτι της ιστορικής και πολιτισμικής κληρονομιάς μας.

   Των Μακεδόνων οι οποίοι ήταν δωρικό φύλο πελασγικής καταγωγής με πρώτο τόπο διαμονής την Πίνδο (1300 π Χ), πριν την μετεγκατάστασή του (μέχρι το 800 π Χ) στην πεδιάδα γύρω απ’ τους ποταμούς Αλιάκμονα -κάτω Αξιό και την Πελοπόννησο (βλ. ιστορία του πρώτου μυθικού βασιλιά Άργους Τημένου, γενάρχη των ”Αργεαδών”).

   Η λέξη ”Μακεδονία” (μακεδνός: μακρύς, ψηλός) – που φωτογραφίζει μια ”χώρα μακρά, υψηλά κείμενη βόρεια” – αποτυπώνει γεωγραφικά (ως τοπωνύμιο) τον κύριο κορμό της αρχαίας Μακεδονίας, η οποία  εκτεινόταν εδαφικά στην περιοχή ”πέραν της Πρασιάδας λίμνης και του Δυσώρου όρους, με νότια σύνορα τον Πηνειό (θεσσαλικό ποταμό) και τον Όλυμπο (ιερό βουνό-κατοικία των 12 θεών, κατά την ελληνική μυθολογία, στην Πιερία).

   Συνόρευε, συγκεκριμένα, προς βορρά με τις χώρες-βασίλεια Πελαγονία-Παιονία-Δαρδανία, προς δυσμάς με την Ήπειρο, προς ανατολάς με τη Θράκη και προς νότο με τη Θεσσαλία (Ἡρόδοτος Ἱστορίαι: Ε 18-ΗΖ’ 173).

   Σημειωτέον ότι η Πελαγονία, η Παιονία και η Δαρδανία είχαν κατακτηθεί απ’ τους αρχαίους Μακεδόνες, συνοδοιπόρους και συμπολεμιστές – κατά τον 4ο αι. π Χ – του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο οποίος κατέκτησε Αφρική και Ασία φτάνοντας ως την Ινδία (”Ισκαντέρ” τον αποκαλούσαν [σε αραβική απόδοση] οι βάρβαροι της Ανατολής κάνοντάς τον θρύλο στις παραδόσεις και τα παραμύθια τους).

   Κι αυτό χωρίς κάποια ή κάποιες από τις χώρες των ηπείρων αυτών έκτοτε να διανοηθεί να διεκδικήσει αλυτρωτικά το όνομα ”Μακεδονία”, όπως κάνουν οι ξενόφερτοι Σλάβοι από βορρά, αν και εμφανίστηκαν στη χερσόνησο του Αίμου τον 7ο αι. μ Χ (βασιλεύοντος του Βυζαντινού αυτοκράτορα Ηρακλείου [610-641], χίλια χρόνια μετά τον Αλέξανδρο τον οποίο οικειοποιούνται ιστορικά ανιστόρητα για πολλά χρόνια…

   Ως εκ τούτου, στο αρχαίο Βασίλειο της Μακεδονίας  – Βασίλειο προσδιορισμένο χρονικά από τον 7ο μέχρι τα μέσα του 2ου αιώνα π. Χ, περίοδο της Αρχαϊκής Ελλάδας – έζησαν Έλληνες Μακεδόνες κι όχι… Σλάβοι. Έζησαν οι απόγονοι των Τημενιδών-Ηρακλειδών από το Άργος, με μυθολογική προέλευση από τον γενάρχη τους Μακεδόνα ή Μάκεδνο (γιο του Δία και της Θυίας [κόρης του Δευκαλίωνα και της Πύρρας]) ή – κατ’ άλλους – γιο του βασιλιά της Αρκαδίας Λυκάονα (Ηροδότου ”Ιστορίαι”, βιβλίο ”Τερψιχόρη” [5.22.2], Θουκυδίδης ”Ιστορίαι”, Στράβωνος ”Γεωγραφικά”).

   Έλληνες Μακεδόνες που μιλούσαν  μέχρι τα τέλη της 1ης χιλιετίας την μακεδονική διάλεκτο (μια από τις βορειοδυτικές αρχαίες ελληνικές) και αργότερα (στα χρόνια της κλασικής και ελληνιστικής αρχαιότητας του Φιλίππου και του Μεγάλου Αλεξάνδρου) την Κοινή Ελληνική.

  Την  αττική διάλεκτο, δηλαδή (λόγος για τον οποίο έζησαν και έγραψαν στην Πέλλα (πρωτεύουσα του Μακεδονικού Βασιλείου) – ως προσκεκλημένοι των βασιλέων της Μακεδονίας Αρχέλαου και Φίλιππου Β’ (5ο-4ο αιώνα)  – Αθηναίοι συγγραφείς, ποιητές και καλλιτέχνες, όπως οι τραγικοί του 5ου αι. π. Χ. Ευριπίδης (Αρχέλαος, Βάκχες) και Αγάθων , ο ζωγράφος Ζεύξης ή Ζεύξιππος και άλλοι..

  Διάλεκτο την οποία μιλούσαν (όπως μαρτυρεί πλήθος επιγραφών από τη Μακεδονία, πέραν των γνωστών σε Βεργίνα, Δίον, Αμφίπολη) οι Μακεδόνες πολίτες, οι βασιλείς τους και οι υπόλοιποι Έλληνες, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν ”εμφιλοχωρούσαν” σ’ αυτήν  και δωρικά γλωσσικά στοιχεία ή ιωνικά.

   Κι αυτό γιατί,  από την Πρωτοελληνική περίοδο (3.000 π.Χ.) και μετά, αναπτύσσονταν διάλεκτοι στην Ελλάδα (Δωρική, Αττική, Ιωνική, Αιολική, Αρκαδοκυπριακή [νότια Αχαῒα]), που αποτελούσαν κλαδιά του πλουσιόδωρου δέντρου της ελληνικής γλώσσας!

   Του δέντρου το οποίο, κατά την μεσαιωνική περίοδο (με αποκορύφωμα τον 12ο και 13ο αι.), καρποφόρησε και άλλες έξι γεωγραφικές διαλέκτους εμπλουτισμένες με ιδιώματα και ντοπιολαλιές, όλες κοινά κατανοητές: την Ποντιακή και την Καππαδοκική [με κοιτίδα τη Μ. Ασία], την Κρητική και την Κυπριακή [με κοιτίδες το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο]).

   Γλώσσα και διάλεκτοι Ελλήνων, μεταξύ των οποίων και οι Μακεδόνες,  οι εκπρόσωποι της ”αρχαίας ελληνικής και ενιαίας Μακεδονίας” γιατί υπάρχουν αποστομωτικά τεκμήρια για όσους ανιστόρητους ”καθιέρωσαν” προπολεμικά και συντηρούν μεταπολεμικά το κυνικό και ανιστόρητο ψεύδος των ”Τριών Μακεδονιών” (ενν. του Βαρδάρη [Βαρντάρσκα των Σκοπίων], του Πιρίν [της Βουλγαρίας στην οροσειρά του ανατολικού Ορβήλου] και του Αιγαίου [την Αιγαιατική της ελληνικής Μακεδονίας, η οποία — κατά τους Σκοπιανούς — αποτελεί το 52% της ενιαίας]).

  Τεκμήρια που μας έδωσαν όχι μόνο αρχαίοι ιστορικοί Ηρόδοτος-Θουκυδίδης (”Ἱστορίαι”) και σύγχρονοι Έλληνες (Ιω. Καραγιαννόπουλος: ”Βυζαντινή Μακεδονία”) οι οποίοι μιλούν για  μια ενιαία και ισχυρή Μακεδονία (Βασίλειο Μακεδονίας), αλλά και μη Έλληνες (Τούρκοι, Γάλλοι κλπ) ιστοριογράφοι, χρονογράφοι, εθνογράφοι, γεωγράφοι και χαρτογράφοι.

  Στην περίοδο της Τουρκοκρατίας, ωστόσο, η διοικητική κατάτμηση των Οθωμανών ”έσβησε” τον όρο ”Μακεδονία”. Η περιοχή της αρχαίας Μακεδονίας, βέβαια, εξακολουθούσε να βρίσκεται στα σημερινά ελληνικά της όρια, αλλά έπαψε να αποτελεί ενιαία διοικητική και γεωγραφική μονάδα όπως πρώτα. 

  Κι αυτό γιατί οι επαρχίες των Οθωμανών στην Ελλάδα – Πασαλίκια, Σαντζάκια, Βιλαέτια, Καζάδες  – πέραν του ότι λειτουργούσαν με βάση ”άγραφους νόμους” και όχι παραδοσιακούς γεωγραφικούς προσδιορισμούς – είχαν χωρίσει τη γη με βάση τα πλούτη και τα κέρδη που απέφερε αυτή στον σουλτάνο. Αμφότερα αλληλένδετα με το ύψος της φορολογίας το οποίο επιβαλλόταν στους σκλαβωμένους Έλληνες, τους ”ραγιάδες”.

   Έτσι εξηγείται γιατί, σε τουρκικό χάρτη του 18ου αιώνα δεν υπάρχει πουθενά η λέξη ”Μακεδονία”, παρά οι αναφορές σε Βιλαέτια (Βιλαέτι Θεσσαλονίκης, Χαλκιδικής, Κατερίνης, Θάσου κλπ). Στην ουσία από το 1430 (έτος κατάληψης της Θεσσαλονίκης από τον Μουράτ Β’) μέχρι το 1912-’13 των Βαλκανικών Πολέμων και της απελευθέρωσης της Μακεδονίας από τον ελληνικό στρατό, δεν υφίστατο ο όρος αυτός από τους Τούρκους κατακτητές σε Ελλάδα και Βαλκάνια.

   Μαρτυρία για το τελευταίο μάς δίνει ο Εβλιγιά Τσελεμπή (ψευδώνυμο Οθωμανού χρονογράφου του 17ου αι, που υιοθέτησε το όνομα του δασκάλου του Εβλιγιά Μεχμέτ Εφέντη προς τιμήν του), ο οποίος – στο χρονικό του για το Κουμάνοβο (πόλη της ”Βόρειας Μακεδονίας”, σήμερα) – δεν αναφέρεται σε καμιά… ”Μακεδονία του Βαρδάρη” (”Βαρντάρσκα Μπανόβινα”, όπως αποκαλούνταν τα Σκόπια και η γύρω περιοχή σε γραμματόσημα και διπλώματα της Γιουγκοσλαβίας του 1929), αλλά αναφέρεται ως ”Σαντζάκι Σκοπίων” τουρκική διοικητική δομή δηλαδή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με κέντρο τα Σκόπια…

   Γι’ αυτό χαρακτηρίζω  ανιστόρητα ψεύδη και επιθετικά προς την Ελλάδα μυθεύματα τα περί τριχοτομημένης Μακεδονίας. Τα συντηρούν και τα διακινούν τα ίδια κέντρα αλυτρωτικής, Σλαβοβουλγαρικής προπαγάνδας που υποστήριζαν προπολεμικά και μεταπολεμικά την ανακίνηση του Μακεδονισμού και το σφετερισμό της ελληνικής Μακεδονίας.

   Προπαγάνδας που πέρασε από γενιά σε γενιά και λέει ότι οι αρχαίοι Μακεδόνες δεν είναι Έλληνες και ότι στον Μακεδονικό Αγώνα (1904-1908) δεν πολέμησαν Έλληνες, αλλά… Βούλγαροι κομιτατζήδες.

   Ότι το 1941-1944 (Κατοχή) και το 1946-1949 (Εμφύλιο) οι “Αιγαιάτες Μακεδόνες” (οι ηττημένοι του Εμφυλίου ”Σλαβομακεδόνες”, οι οποίοι κατέφυγαν στην ελεύθερη “Μητέρα Μακεδονία” [Σκόπια)] επ’ αμοιβή [συντάξεις] για την συμμετοχή τους στον Εθνικοαπελευθερωτικό Αγώνα κατά των… Ελλήνων κατακτητών) ήταν αυτοί που πολέμησαν για να απελευθερώσουν την “Εγκέϊτσκα Μακεντόνια”(Μακεδονία του Αιγαίου) και όχι οι Έλληνες…

   Άθλια ψεύδη και μυθεύματα ανιστόρητων και εμπαθών ανθελλήνων, που στηρίχθηκαν στη βουλγαρική, αλυτρωτική προπαγάνδα την οποία αποδέχτηκαν με φανατισμό από κοινού (1921-1949) Έλληνες κομμουνιστές, και Σλάβοι του Τίτο (1941-1944)…

 

Κρινιώ Καλογερίδου

Συνέχεια ανάγνωσης

Ιστορία

Σαν σήμερα η Δίκη της Νυρεμβέργης: 6 ξεχασμένα γεγονότα – Μια Σοβιετική στην αγκαλιά του Γκέρινγκ – Ο στρατάρχης της Βέρμαχτ που έκαψε τους Ναζί

Δημοσιεύτηκε

στις

copyright Ap Photos

Είναι η σπουδαιότερη δίκη του 20ου αιώνα: η Δίκη της Νυρεμβέργης. Έξι ξεχασμένα γεγονότα που χαϊδεύουν τη σκόνη του χρόνου από το… σαλόνι της Ιστορίας.

Ήταν Τρίτη, μια μέρα σαν σήμερα, 1η Οκτωβρίου του 1946, όταν οι δικαστές ανακοινώνουν την ετυμηγορία τους· οι κατηγορούμενοι θα ακούσουν ανέκφραστοί τις ποινές που τους επιβάλλονται για τα απεχθή εγκλήματά τους.

Για να εκδώσει το δικαστήριο την απόφαση άκουσε 240 μάρτυρες, έλαβε υπόψη του 300.000 ένορκες καταθέσεις, διάβασε τα 2.360 αποδεικτικά έγγραφα που προσκόμισε η κατηγορούσα αρχή και τα 2.700 της υπεράσπισης, οι στενογράφοι γέμισαν 16.000 σελίδες με 4 εκατομμύρια λέξεις. Η Δίκη της Νυρεμβέργης κράτησε 218 και ήταν η πιο μεγάλη δική της Ιστορίας!

Ακόμα και σήμερα, 78 χρόνια μετά, κάποια γεγονότα που έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια της Δίκης ακούγονται με έκπληξη· ας διαβάσουμε 6 από αυτά.1. Η έδρα του Διεθνούς Στρατιωτικού Δικαστηρίου ήταν στο Βερολίνο, όχι στη Νυρεμβέργη: Η σοβιετική ηγεσία επέμενε να διεξαχθεί η δίκη στο Βερολίνο όπου οι νικήτριες δυνάμεις είχαν ιδρύσει το Συμμαχικό Συμβούλιο Ελέγχου- την ανώτατη διοικητική αρχή των νικητών στο έδαφος της ηττημένης Γερμανίας.
Όμως οι Δυτικοί Σύμμαχοι επέμεναν για τη Νυρεμβέργη που βρισκόταν στην αμερικανική ζώνη κατοχής. Το Μέγαρο της Δικαιοσύνης ήταν άθικτο και συνδεόταν μέσω υπόγειας διάβασης με μια φυλακή, κάτι που δεν είχε το Βερολίνο. Ο χώρος θεωρήθηκε επίσης συμβολικός: στη Νυρεμβέργη είχαν πραγματοποιηθεί όλα τα συνέδρια του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος από το 1927. Στο τέλος επιλέχθηκε το Βερολίνο ως έδρα του Διεθνούς Στρατιωτικού Δικαστηρίου και στις αρχές Οκτωβρίου του 1945 πραγματοποιήθηκαν εκεί- στο κτίριο του Συμμαχικού Συμβουλίου Ελέγχου- αρκετές συναντήσεις με οργανωτικά θέματα. Η πρώτη συνεδρίαση του δικαστηρίου πραγματοποιήθηκε στο Μέγαρο της Δικαιοσύνης στη Νυρεμβέργη στις 20 Νοεμβρίου 1945.

Κάποιοι γλύτωσαν την αγχόνη! /copyright Ap Photos
Κάποιοι γλύτωσαν την αγχόνη! /copyright Ap Photos

2. Επτά κατηγορούμενοι απέφυγαν την τιμωρία: Απαγγέλθηκαν κατηγορίες εναντίον 24 από τους πιο διαβόητους εγκληματίες των Ναζί. Από αυτούς 12 κατηγορούμενοι καταδικάστηκαν σε θάνατο, όμως δύο κατάφεραν να αποφύγουν την εκτέλεση.
Ο Χέρμαν Γκέρινγκ, ο ανώτατος ηγέτης των SA, στρατηγός των στρατευμάτων των SS, υπουργός Αεροπορίας του Ράιχ και διάδοχος του Χίτλερ, καταδικάστηκε σε θάνατο. Πριν από την εκτέλεσή του, όμως, αυτοκτόνησε καταπίνοντας υδροκυάνιο.

Ο Μάρτιν Μπόρμαν, επικεφαλής της Καγκελαρίας του Ναζιστικού Κόμματος και ο προσωπικός γραμματέας του Φίρερ, καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο αφού δεν βρέθηκε για να δικαστεί. Ο Μπόρμαν φέρεται να σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια σοβιετικού βομβαρδισμού του Βερολίνου. Ωστόσο, το σώμα του δεν βρέθηκε ποτέ. Το 1972 ανακαλύφθηκαν λείψανα που φέρεται ότι ανήκουν στον Μάρτιν Μπόρμαν και το 1998 ένα τεστ DNA το απέδειξε.

Ο Ρόμπερτ Λέι, πρόεδρος του Γερμανικού Εργατικού Μετώπου, απαγχονίστηκε στο κελί του πριν από την έναρξη της δίκης στις 25 Οκτωβρίου 1945, λίγες μέρες μετά την παραλαβή του κλητηρίου θεσπίσματος.
Ο Γκούσταβ Κρουπ φον Μπόλεν, επικεφαλής του βιομηχανικού ομίλου «Krupp» που χρηματοδότησε και κατασκεύασε την πολεμική μηχανή των Ναζί, επικαλέστηκε ανίατη ασθένεια. Κατά τη διάρκεια μιας προκαταρκτικής ακροαματικής διαδικασίας στις 15 Νοεμβρίου 1945, πριν καν ξεκινήσει η δίκη, οι κατηγορίες εναντίον του πολυεκατομμυριούχου επιχειρηματία αποσύρθηκαν!
Τρεις άλλοι κατηγορούμενοι αθωώθηκαν – ο αντικαγκελάριος Φραντς φον Πάπεν, ο Χανς Φρίτσε, επικεφαλής του Τμήματος Ραδιοφώνου του Υπουργείου Δημόσιας Διαφώτισης και Προπαγάνδας του Ράιχ και ο Ζάλμαρ Σαχτ υπουργός Οικονομικών του Ράιχ.

Τους ενοχλούσε το... φως. /copyright Ap Photos
Τους ενοχλούσε το… φως. /copyright Ap Photos

3. Κατηγορούμενοι κάθονταν στα εδώλια φορώντας γυαλιά ηλίου: Φωτογραφίες και βίντεο αρχείου από το δικαστήριο δείχνουν πολλούς συμμετέχοντες να φορούν γυαλιά ηλίου. Ο λόγος ήταν ότι ο φωτισμός στην αίθουσα του δικαστηρίου ήταν έντονος. Έτσι περιέγραψε τον φωτισμό ο Μπόρις Πολεβόι, ειδικός ανταποκριτής της εφημερίδας Pravda στο δικαστήριο, στο βιβλίο του «The Final Reckoning: Nuremberg Diaries»: «Ένα, κάπως απρόσωπο και καταπιεστικό φως, στο οποίο τα πάντα γύρω αποκτούσαν μια πρασινωπή, θανατηφόρα απόχρωση». Οι κουρτίνες σε όλα τα παράθυρα ήταν τραβηγμένες. Σύμφωνα με τον Πολεβόι, ο διοικητής της φυλακής των ΗΠΑ, συνταγματάρχης Μπάρτον Άντρους, είπε κάποτε στους δημοσιογράφους: «Θα φροντίσω να μην δει ποτέ ξανά κανένας από αυτούς τον ήλιο»! Το φως εκείνο στην αίθουσα του δικαστηρίου, προκάλεσε πόνους στα μάτια σε πολλούς, έτσι οι παρευρισκόμενοι, συμπεριλαμβανομένων των κατηγορουμένων, φορούσαν μερικές φορές σκούρα γυαλιά.

Ο Ρόμαν Ρουντένκο δεν σκότωσε τον Γκέρινγκ...
Ο Ρόμαν Ρουντένκο δεν σκότωσε τον Γκέρινγκ…

4. Ο αμερικανικός Τύπος έγραψε ότι ο σοβιετικός εισαγγελέας πυροβόλησε τον Γκέρινγκ: Στις 10 Απριλίου 1946, η εφημερίδα του αμερικανικού στρατού Stars and Stripes δημοσίευσε ένα ρεπορτάζ που έγραφε ότι ο σοβιετικός εισαγγελέας Ρόμαν Ρουντένκο είχε εξοργιστεί τόσο πολύ από τη συμπεριφορά του Γκέρινγκ σε μια από τις συνεδριάσεις που τράβηξε το υπηρεσιακό του περίστροφο και πυροβόλησε τον πρώην Reichsmarschall. Ωστόσο, η εφημερίδα δημοσίευσε στη συνέχεια μια διάψευση: «Η αναφορά ότι ο σοβιετικός γενικός εισαγγελέας στη δίκη πυροβόλησε τον Γκέρινγκ σε μια κρίση οργής αποδείχθηκε ότι δεν ισχύει. Σύμφωνα με έναν ανταποκριτή από τη Νυρεμβέργη, ο Γκέρινγκ είναι ζωντανός και πρόθυμος να απαντήσει στις ερωτήσεις του εισαγγελέα»! Η παρανόηση ότι ο Γκέρινγκ είχε πυροβοληθεί προήλθε από λανθασμένη ερμηνεία μιας φράσης που χρησιμοποίησε ο σοβιετικός ανταποκριτής, ο οποίος είχε αναφέρει ότι ο στρατηγός Ρουντένκο είχε «πυροβολήσει ηθικά» τον Γκέρινγκ.

Η Τατιάνα Στουπνίκοβα.
Η Τατιάνα Στουπνίκοβα.

5. Μια σοβιετική διερμηνέας ήταν η «τελευταία γυναίκα που έπεσε στην αγκαλιά του Γκέρινγκ»: Μια μέρα κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας, η 24χρονη διερμηνέας Τατιάνα Στουπνίκοβα πήγαινε βιαστικά στη θέση της στην αίθουσα του δικαστηρίου. Ενώ έτρεχε στον διάδρομο, κατά λάθος γλίστρησε και κόντεψε να πέσει.
«Όταν ανέκτησα την ψυχραιμία μου και κοίταξα τον διασώστη μου, ήρθα αντιμέτωπος με το χαμογελαστό πρόσωπο του Χέρμαν Γκέρινγκ ακριβώς μπροστά μου. Κατάφερε να μου ψιθυρίσει στο αυτί: “Vorsicht, mein Kind!” («Να προσέχεις, παιδί μου!»), αφηγείται η Στούπνικοβα στα απομνημονεύματά της. Όταν η Τατιάνα μπήκε στην αίθουσα του δικαστηρίου, ένας γάλλος ανταποκριτής ήρθε κοντά της και της είπε στα γερμανικά: «Ήσουν η τελευταία γυναίκα που κράτησε στην αγκαλιά του ο Γκέρινγκ»!

Ο Πάουλους καταθέτει στη  δίκη της Νυρεμβέργης.
Ο Πάουλους καταθέτει στη δίκη της Νυρεμβέργης.

6. Στρατάρχης της Βέρμαχτ κατέθεσε ως μάρτυς της Σοβιετικής Ένωσης: Το φθινόπωρο του 1946 οι δικαστικές διαδικασίες είχαν βαλτώσει. Άρχισαν να ακούγονται ισχυρισμοί από την υπεράσπιση και τους ίδιους τους κατηγορούμενους ότι η επίθεση της ναζιστικής Γερμανίας στην ΕΣΣΔ ήταν προληπτικό μέτρο. Η σοβιετική αντιπροσωπεία έπρεπε να παράσχει ισχυρά επιχειρήματα ότι η επίθεση από το Γ’ Ράιχ είχε σχεδιαστεί πολύ καιρό πριν.
Ο άνθρωπος που έδωσε την κατάθεση που χρειάζονταν οι Σοβιετικοί ήταν ο στρατάρχης Φρίντριχ Πάουλους, ο οποίος είχε παραδωθεί στο Στάλινγκραντ στις 31 Ιανουαρίου του 1943. Η σοβιετική ηγεσία έφερε με κάθε μυστικότητα τον Πάουλους στο Μέγαρο της Δικαιοσύνης για να καταθέσει. Κατά τη διάρκεια της κατάθεσής του, ο Γερμανός πρώην στρατάρχης δήλωσε: «Όλες οι προετοιμασίες για την επίθεση στην Σοβιετική Ένωση που έλαβε χώρα στις 22 Ιουνίου είχαν στην πραγματικότητα σχεδιαστεί από το φθινόπωρο του 1940»!

Το απόφθεγμα που έμεινε από τη Δίκη της Νυρεμβέργης ήταν η φράση του δικαστή Robert H. Jackson: «The Grave Responsibility of Justice» (Η βαριά ευθύνη της δικαιοσύνης) και δικαιοσύνη είχε αποδοθεί. Όσο για την τιμωρία; Ο Ευριπίδης το είχε ξεκαθαρίσει χρόνια πολλά πριν: «Σχέτλια μεν έπαθες, ανόσια δ’ ειργάσω.» (Έπαθες φρικτά, αλλά έκανες απαίσια)…

Πηγή: Έθνος

Συνέχεια ανάγνωσης

Video

1η Οκτωβρίου 1960: Ημέρα Ανεξαρτησίας της Κύπρου

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Η 1η Οκτωβρίου 1960 έχει καθιερωθεί και γιορτάζεται στην Κύπρο ως η ημέρα ανακήρυξης της Ανεξαρτησίας της Κύπρου. Η Κύπρος ανακηρύσσεται ανεξάρτητο, κυρίαρχο κράτος τον Αύγουστο του 1960 με βάση τις συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου του 1959 και ύστερα από τον απελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ (1955-1959) ενάντια στη βρετανική αποικιοκρατία. Στις 16  Αυγούστου 1960, η Μεγάλη Βρετανία εγκαταλείπει την κυριαρχία της στο νησί, και εγκαθιδρύεται επισήμως η Κυπριακή Δημοκρατία. Το Αρχείο της ΕΡΤ  με αφορμή την εθνική επέτειο της ανεξαρτησίας της Κύπρου προτείνει το ντοκιμαντέρ παραγωγής 1995:

ΚΥΠΡΟΣ Η ΦΕΝΑΚΗ ΤΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ

(video)


Στην εθνική επέτειο της Κύπρου, που τιμάται κάθε χρόνο την 1η Οκτωβρίου, είναι αφιερωμένη η εκπομπή που ετοίμασαν ο Κώστας Χριστοφιλόπουλος και ο Δημήτρης Πανταζόπουλος. Στην προσπάθεια να αποδοθεί η σειρά των ιστορικών γεγονότων όπως αυτά οδήγησαν από τη βρετανική κυριαρχία στην ανεξαρτησία και από την περιπετειώδη συμβίωση των κυβερνήσεων της Αθήνας με τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο στο πραξικόπημα του Αττίλα, τις απόψεις τους καταθέτουν: ο στενός συνεργάτης του Μακαρίου Νίκος Κρανιδιώτης, οι πανεπιστημιακοί Νεοκλής Σαρρής και Χριστόδουλος Γιαλλουρίδης, ο πρέσβης ε.τ. Θέμος Στοφορόπουλος, ο πρόεδρος της ΕΔΕΚ Βάσος Λυσσαρίδης, ο Αντιπρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας Μιχαήλ Δεκλερής και ο Ευρωβουλευτής Γιάννος Κρανιδιώτης. Σχολιάζονται και αναλύονται το διπλωματικό παρασκήνιο και οι διεργασίες που οδήγησαν στις συμφωνίες Ζυρίχης- Λονδίνου και το σύνταγμα που προέβλεπαν, οι συνθήκες και η εκτέλεση του πραξικοπήματος κατά του Μακαρίου από την χούντα των συνταγματαρχών και ο σχεδιασμός και η εκτέλεση της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο σε δύο φάσεις με την ονομασία Αττίλας Ι και Αττίλας ΙΙ. Η εκπομπή πλαισιώνεται από πλούσιο οπτικοακουστικό αρχειακό υλικό το οποίο καλύπτει το σύνολο των γεγονότων στα οποία αναφέρεται η αφήγηση.

ΠΗΓΗ: ΕΡΤ

Συνέχεια ανάγνωσης

Video

Μανώλης Κοττάκης: Αυτά περιμένατε να ακούσετε από Έλληνα πρωθυπουργό;

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Μανώλης Κοττάκης: Το τι σημαίνει γενναιότητα και σοφία μπορεί να το εξηγήσει ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Το δίκαιο της θάλασσας είναι μέρος του διεθνούς δικαίου. Αυτό που έχει να παρατηρήσει κανείς, είναι, ότι είναι η πρώτη φορά που Έλληνας πρωθυπουργός ανέβηκε σε βήμα και είπε, ότι το παγκόσμιο συμφέρον προηγείται του εθνικού. Ίσως να θέλει να λάβει θέση γενικού γραμματέα του ΟΗΕ. Αν το παγκόσμιο συμφέρον υπερέχει του εθνικού, γιατί δεν κάθονται οι ηγέτες της Ευρώπης σε ένα τραπέζι, για να σταματήσει ο πόλεμος στην Ουκρανία, αφού το πιστεύει τόσο πολύ; Επειδή δεν είπε τίποτα για την Κύπρο με αποτέλεσμα να πάει σε συνάντηση με Ερντογάν και να χαμογελά και να κάνει αστειάκια για τη γραβάτα του Φιντάν. Για τα ελληνοτουρκικά δεν είπε τίποτα, προφανώς γιατί δεν ήθελε να αποκαλύψει τι συζητάει. Βγήκε σε δεύτερη ομιλία και μίλησε για την Κύπρο, κάνοντας στην ουσία κριτική στον εαυτό του.

Αυτό που πρέπει να κάνει κάθε Έλληνας ηγέτης, όταν αναφέρεται για την Ουκρανία, είναι να τη συνδέει άμεσα με το Κυπριακό και να διαμαρτύρεται, ότι δεν υπάρχει η ίδια ευαισθησία για τη μεγαλόνησο. Εμείς έχουμε Κύπρο. Αν δεν συνδέουμε τα δύο προβλήματα, τότε τί νόημα έχει; Για να είναι στρατηγικό σταυροδρόμι η Αλεξανδρούπολη; Η Αλεξανδρούπολη ενισχύει τα συμφέροντα του ΝΑΤΟ, όχι της Ελλάδας. Ο πρωθυπουργός έχει δηλώσει πως θεωρεί την Ελλάδα δεδομένο σύμμαχο του ΝΑΤΟ.

Το άρθρο στην ΕΣΤΙΑ

Οὔτε λέξη γιά τό Αἰγαῖο καί τήν μαύρη ἐπέτειο τοῦ Ἀττίλα στήν δεκαπεντάλεπτη παρέμβαση-ἔκθεση ἰδεῶν τοῦ «παγκοσμίου πολίτη» Κυριάκου Μητσοτάκη ἀπό τό βῆμα τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν! – Ἀντιθέτως ὁ Τοῦρκος Πρόεδρος ἀνέπτυξε ὅλη τήν ἀτζέντα τῶν διεκδικήσεών του στήν ἀνατολική Μεσόγειο ζητῶντας ὁριοθέτηση μέ κριτήριο «τήν ἀσφάλεια τῆς ναυσιπλοΐας καί τοῦ ἐμπορίου»

Aκούγοντας κάποιος τόν κ. Μητσοτάκη, τήν περασμένη Κυριακή, νά ὁμιλεῖ στήν Γενική Συνέλευση τοῦ ΟΗΕ, ἐνόμιζε ὅτι ἀκούει κάποιον ἀξιωματοῦχο τοῦ διεθνοῦς ὀργανισμοῦ. Ὄχι τόν ἡγέτη μιᾶς χώρας ἡ ὁποία εὑρίσκεται στό ἐπίκεντρο μιᾶς τεταραγμένης περιοχῆς πού μαστίζεται ἀπό κρίσεις καί πολέμους, ἐνῶ ἀντιμετωπίζει καθημερινή ἀμφισβήτηση τῆς ἐθνικῆς της κυριαρχίας καί τῶν κυριαρχικῶν της δικαιωμάτων. Ἀντιθέτως, χθές, ὁ Ταγίπ Ἐρντογάν ἔθεσε πρό τοῦ διεθνοῦς ἀκροατηρίου ὅλα τά ζητήματα πού ἀπασχολοῦν τήν Τουρκία. Ἀπό τό Κυπριακό μέχρι τίς φιλοδοξίες του γιά ἐπέκταση σέ ὁλόκληρη τήν ἀνατολική Μεσόγειο.

Ὁ κ. Μητσοτάκης ἀναφέρθηκε σέ θέματα τά ὁποία οὐδεμία σχέση ἔχουν μέ τά ἐθνικά μας συμφέροντα. Ἄλλωστε εὐθέως τά ἔθεσε σέ δεύτερη μοῖρα, ἀναφέροντας ἐπί λέξει ὅτι «τό παγκόσμιο συμφέρον διαπερνᾶ τό μεμονωμένο συμφέρον τῶν κρατῶν». Ἴσως νά ἦταν αὐτή μιά καλή ὁμιλία, ἄν ὁ κ. Μητσοτάκης εἶχε ἱκανοποιήσει τήν φιλοδοξία νά καταλάβει κάποια θέση σέ ἕναν διεθνῆ ὀργανισμό, δέν ἦταν ὅμως αὐτό πού περίμενε κανείς νά ἀκούσει ἀπό τόν Πρωθυπουργό τῆς Ἑλλάδος. Θυμίζουμε λοιπόν ὅτι ἀναφέρθηκε στά ζητήματα τοῦ περιβάλλοντος λέγοντας μεταξύ ἄλλων:

«Τό ἔργο δέν εἶναι εὔκολο, ἐνῶ καί τό διακύβευμα εἶναι πολύ μεγάλο. Σήμερα», συνέχισε, «φτάσαμε στήν ἑπομένη μεγάλη κρίση. Τό Σύμφωνο, γιά τήν ὁποῖο γίνεται αὐτή ἡ Σύνοδος, ἀντιπροσωπεύει τήν παγκόσμια συναίνεση γιά τό ζήτημα», εἶπε ὁ Πρωθυπουργός καί ἐπισήμανε ὅτι χρειάζεται δράση σέ ἐθνικό καί συλλογικό ἐπίπεδο καθώς «τό παγκόσμιο συμφέρον διαπερνᾶ τό μεμονωμένο συμφέρον τῶν κρατῶν», ἐνῶ ὁμίλησε γιά «ἀποκατάσταση τῆς ἐμπιστοσύνης στήν παγκόσμια διακυβέρνηση»!

Οὔτε λέξη γιά τήν Ἑλλάδα. Οὔτε λέξη γιά τήν Κύπρο. Οὔτε λέξη γιά τό Αἰγαῖο. Ἀπεναντίας ὁ Ταγίπ Ἐρντογάν ἀνέπτυξε ὅλη του τήν ἀτζέντα. Ἔθεσε προκλητικά ὅλα τά ζητήματα πού ἀπασχολοῦν τήν Τουρκία ἀρχίζοντας ἀπό τήν ἀπαίτηση γιά ἀναγνώριση τοῦ ψευδοκράτους γιά νά φθάσει μέχρι τήν ὁριοθέτηση θαλασσίων ζωνῶν, ὅπου ἔθεσε ζητήματα ξένα πρός τίς προβλέψεις τοῦ Διεθνοῦς Δικαίου, ὅπως αὐτά τῆς ἀσφαλείας τῆς ναυσιπλοΐας καί τοῦ ἐμπορίου.

Ἄρχισε μέ τήν Κύπρο λέγοντας τά ἑξῆς ἀσύστολα ψέματα, ἐπί τῶν ὁποίων δέν ὑπῆρξε ἀντίκρουσις: «Ἔχουν περάσει 50 χρόνια ἀπό τήν “εἰρηνευτική ἐπιχείρηση” τῆς Κύπρου καί 61 χρόνια ἀπό τότε πού προέκυψε τό Κυπριακό ζήτημα. Ἀπό ἐκείνη τήν ἡμέρα μέχρι σήμερα, στό νησί ἐπικρατεῖ εἰρήνη καί γαλήνη. Πλέον τό μοντέλο τῆς ὁμοσπονδίας ἔχει χάσει τελείως τήν ἰσχύ του. Στό νησί ὑπάρχουν δύο ξεχωριστά κράτη καί δύο ξεχωριστοί λαοί. Πρέπει νά καταγραφεῖ ἐκ νέου ἡ κυριαρχική ἰσότητα καί τό ἰσότιμο διεθνές καθεστώς τῶν Τουρκοκυπρίων, πού ἀποτελοῦν τά κεκτημένα δικαιώματά τους, καί νά τερματιστεῖ ἡ ἀπομόνωση. Σήμερα, καλῶ καί πάλι τή διεθνῆ κοινότητα νά ἀναγνωρίσει τήν Τουρκική Δημοκρατία τῆς Βόρειας Κύπρου (ΤΒΔΚ) καί νά συνάψει διπλωματικές, πολιτικές καί οἰκονομικές σχέσεις».

Καί συνέχισε μέ τήν τουρκική πρόθεση ἐπεκτάσεως τῆς ἐπιρροῆς της στήν ἀνατολική Μεσόγειο: «Θέλουμε νά δοῦμε τό Αἰγαῖο Πέλαγος καί τήν ἀνατολική Μεσόγειο ὡς μιά περιοχή σταθερότητας καί εὐημερίας, ὅπου τά νόμιμα συμφέροντα ὅλων τῶν ἐνδιαφερομένων μερῶν (σ. «Ἑστίας»: παραπομπή στήν συμφωνία τῆς Μαδρίτης) γίνονται σεβαστά. Εἶναι πρός τό κοινό συμφέρον ὁλόκληρης τῆς περιοχῆς νά ἀναπτυχθεῖ συνεργασία, ἰδίως ὅσον ἀφορᾶ τήν ὁριοθέτηση τῶν θαλάσσιων δικαιοδοσιῶν σύμφωνα μέ τό Διεθνές Δίκαιο, τήν ἐλευθερία καί τήν ἀσφάλεια τῆς ναυσιπλοΐας καί τοῦ θαλάσσιου ἐμπορίου. Ἡ Τουρκία εἶναι ἕτοιμη γιά ἐποικοδομητική συνεργασία σέ ὅλα τά θέματα, ἰδίως στόν τομέα τῆς ἐνέργειας καί τοῦ περιβάλλοντος. Περιμένουμε τήν ἴδια προσέγγιση ἀπό τούς γείτονές μας. Ὡς ἡ χώρα μέ τή μεγαλύτερη ακτογραμμή στήν ἀνατολική Μεσόγειο, ὁ ρόλος-κλειδί τῆς Τουρκίας δέν μπορεῖ νά ἀμφισβητηθεῖ. Ἡ Τουρκία ἔχει δικαιώματα στήν ὑφαλοκρηπῖδα πού ἔχει ἀνακηρυχθεῖ στά βόρεια καί δυτικά τοῦ νησιοῦ τῆς Κύπρου καί οἱ Τουρκοκύπριοι ἔχουν δικαιώματα γύρω ἀπό ὁλόκληρο τό νησί».

Καί μετά τήν ὁμιλία αὐτή, προσῆλθε ὁ κ. Ἐρντογάν στήν προγραμματισμένη συνάντηση μέ τόν κ. Μητσοτάκη. Μόλις μισή ὥρα διήρκεσε ἡ συνάντησις αὐτή καί οἱ πληροφορίες πού ὑπῆρξαν ἀμέσως μετά ἀνέφεραν ὅτι συνεφωνήθη νά ἐντατικοποιηθεῖ συνεργασία γιά τήν ἀντιμετώπιση τοῦ μεταναστευτικοῦ καί νά ὑπάρξει σύγκλησις τοῦ ἀνωτάτου συμβουλίου συνεργασίας τῶν δύο χωρῶν τόν Ἰανουάριο. Ἐν τῷ μεταξύ θά ἔλθει στήν Ἀθήνα ὁ Τοῦρκος ὑπουργός Χακάν Φιντάν γιά νά συναντηθεῖ μέ τόν Ἕλληνα ὁμόλογό του Γιῶργο Γεραπετρίτη. Ἐπαναβεβαιώθηκε ἡ ἐντολή πού ἔχει δοθεῖ στούς δύο ὑπουργούς γιά διερεύνηση κοινοῦ ἐδάφους ὡς πρός τό ἐάν μπορεῖ νά ξεκινήσει συζήτησις γιά τήν ὁριοθέτηση ΑΟΖ καί ὑφαλοκρηπῖδος καθώς καί γενικώτερα τῶν θαλασσίων δικαιοδοσιῶν ἐπί τῇ βάσει τοῦ Διεθνοῦς Δικαίου. Αὐτό τοὐλάχιστον ἀνέφεραν πηγές προσκείμενες στήν ἑλληνική πλευρά.

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινφογνώμων

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή