Ακολουθήστε μας

Αναλύσεις - Γνώμες

Ο Ελληνισμός σε αναζήτηση συλλογικού οράματος Ελευθερίας

Δημοσιεύτηκε

στις

Η Κύπρος, εδώ και πενήντα χρόνια, βιώνει τη μεγαλύτερη δοκιμασία της μακραίωνης ιστορίας της: τον ξεριζωμό του ελληνικού στοιχείου από ένα σημαντικό τμήμα της μαρτυρικής γης της. Αυτούσια τα λόγια του αείμνηστου ποιητή μας, Μιχάλη Πασιαρδή, μας καλούν σε εγρήγορση.
Γράφει ο Ανδρέας Παπαέλληνας
«Το 1974 ήταν η ρήξη στον κυπριακό χρόνο. Υπήρξαν και άλλοτε κατοχές, αλλά δεν ήταν ξεριζωμοί. Αυτή είναι η ειδοποιός διαφορά όλων των αιώνων πριν με το 1974. Εδώ ξεκαθάρισαν διαφορετικά οι λογαριασμοί. Κι αυτός είναι ο βαθύτατος πόνος που πρέπει να κρατάει τον καθένα μας και να τον συνέχει και να προσπαθεί να δει τί μπορούμε να κάνουμε για να λυτρωθούμε από αυτόν τον ογκόλιθο».
Αβίαστα, οδηγούμαστε στο ερώτημα: Πόσο πραγματικά μας συνέχει το δράμα του εκτοπισμού από τις πανάρχαιες ελληνικές μας εστίες στον τουρκοκρατούμενο κυπριακό βορρά και πόσο μας συνεγείρει και μας κινητοποιεί ο πόθος της ελευθερίας και της επιστροφής; Η αυτοκριτική επιβάλλεται.
Η στενάχωρη πραγματικότητα είναι ότι, τόσο σε επίπεδο ηγεσιών, σε Αθήνα και Λευκωσία, όσο και σε κοινωνικό επίπεδο, σε ελεύθερη Κύπρο, Ελλάδα και διασπορά, ο Ελληνισμός δεν δείχνει να έχει τη διάθεση για διεκδίκηση και ανατροπή. Με μικρές εξαιρέσεις, παρακολουθεί απαθώς την ομηρεία της μεγαλονήσου, χωρίς να αντιδρά, παρά μόνο σπασμωδικά, χωρίς να εξεγείρεται, να διαμαρτύρεται και να αντιστέκεται ουσιαστικά στον βιασμό που υφίσταται το ίδιο του το σώμα και που (θα έπρεπε να) αφορά όχι μόνο τον λαό της Κύπρου, αλλά σύμπαντα τον Ελληνισμό, απ’ την «πράσινη γραμμή» της Λευκωσίας ως τη Μελβούρνη και τη Νέα Υόρκη.
Με τις πολιτικές ηγεσίες ανίκανες ή και απρόθυμες να προτάξουν τα αναφαίρετα ανθρώπινα δικαιώματα των Ελληνίδων και των Ελλήνων της Κύπρου, που καταπατούνται κατά συρροή, εγκλωβισμένες σε αδιέξοδες λογικές κατευνασμού του τουρκικού θηρίου, οι οποίες δοκιμάστηκαν και απέτυχαν κατ’ επανάληψιν, αποθρασύνοντας το τέρας όλο και περισσότερο, δεν διακρίνεται καμιά σοβαρή προσπάθεια Εθνικής Αντίστασης.
Όμως, οι ευθύνες δεν είναι μόνο πολιτικές. Η εξοικείωση και ο συμβιβασμός με την κατοχή δεν είναι, δυστυχώς, γνώρισμα μόνο της κυπριακής και ελλαδικής πολιτικής ελίτ. Αντίθετα, βλέπουμε καθημερινά εκατοντάδες συμπατριώτες μας να ενισχύουν και να χρηματοδοτούν το ψευδοκράτος, διερχόμενοι για διάφορες «διευκολύνσεις» από τα κατοχικά οδοφράγματα. Βλέπουμε, ακόμα, μεγάλη μερίδα της κοινωνίας να έχει κυριευθεί από ατομικισμό, ηττοπάθεια και σύγχυση, συμπτώματα που δεν είναι άσχετα με την κρίση ταυτότητας που παρατηρείται πλέον σε ανησυχητικό βαθμό. Μια κοινωνία αδιάφορη, ηθικά διαβρωμένη, χωρίς ιστορική γνώση και συνείδηση, χωρίς ιδανικά, πρότυπα και όραμα. Με μια νεολαία άρτια καταρτισμένη, πλην όμως αποπροσανατολισμένη. Όλα αυτά δεν ευνοούν και δεν επιτρέπουν τη διεξαγωγή ενός πανελλήνιου αγώνα για την κυπριακή ελευθερία.
«Αρκετά κοιμηθήκαμε έως τώρα. Καιρός να ξυπνήσουμε, να εγερθούμε, να εξεγερθούμε και ενωμένοι να αντιμετωπίσουμε, όπως αρμόζει, τους μεγάλους κινδύνους που απειλούν την ιστορία, τον πολιτισμό, το ήθος, τις παραδόσεις και, τελικά, την ακεραιότητά μας.» ~ Μίκης Θεοδωράκης
Η επούλωση της ανοιχτής πληγής του ‘74 δεν πρόκειται να έρθει από μόνη της, ούτε φυσικά μέσα από παζαρέματα με τους κατακτητές για ερμαφρόδιτες και επικίνδυνες διχοτομικές «λύσεις» ομοσπονδιακής ή συνομοσπονδιακής μορφής. Η απελευθέρωση και η πολυπόθητη επιστροφή μας στα χώματα των προγόνων μας, θα έρθει μόνο μέσα από επίμονο και διαρκή αγώνα.
Χρειάζεται να κινητοποιηθούν οι υγιείς εκείνες πνευματικές και αγωνιστικές δυνάμεις του έθνους, οι καταξιωμένοι και επιφανείς ανά τον κόσμο Έλληνες, η φοιτητική και η μαθητιώσα νεολαία μας, οι απόδημοι, οι (όσοι απέμειναν) διανοούμενοι και οι (όσες απέμειναν) πατριωτικές πολιτικές δυνάμεις. Αυτά ήταν πάντα που καθόριζαν το μέγεθος και την εμβέλεια της πατρίδας μας. Πού είναι σήμερα; Ελλείψει ενιαίας πρωτοβουλίας και στρατηγικής για τη διατήρηση της μνήμης, τη διαφώτιση και την διεκδίκηση των κυπριακών δικαίων σε διεθνές επίπεδο, οι δυνάμεις αυτές παραμένουν σκόρπιες, κατακερματισμένες και αναξιοποίητες.
Το όραμα μιας ελεύθερης Κύπρου πρέπει και μπορεί να γίνει η κινητήριος δύναμη που θα ενεργοποιήσει όλες αυτές τις δυνάμεις. Η Κερύνεια, συνώνυμη της Ελευθερίας, πρέπει και μπορεί να γίνει ξανά η σημαία και η πυξίδα μας. Μόνο έτσι θα εκπληρώσουμε το χρέος μας προς τους ηρωικούς νεκρούς του Απελευθερωτικού Αγώνα της ΕΟΚΑ και των Θερμοπυλών του 1974. Μόνο έτσι θα φανούμε άξιοι συνεχιστές όλων όσοι μας μεταλαμπάδευσαν την αγάπη για τον σκλαβωμένο τόπο μας και τον καημό του γυρισμού στο Βαρώσι, στη Μόρφου, στον Απόστολο Ανδρέα.
ΠΗΓΗ: Speak News
Συνέχεια ανάγνωσης

Λάζαρος Καμπουρίδης

Έτσι λειτουργεί ο μηχανισμός προπαγάνδας της Άγκυρας εναντίον της Ελλάδας

Πριν από δύο χρόνια οι Τούρκοι ειδικοί και ο Ερντογάν μας απειλούσαν με τον TAYFUN ο οποίος έλεγαν ότι είναι έτοιμος και τώρα μετά από δύο έτη μαθαίνουμε ότι δεν έχει ενταχθεί ακόμα στο τουρκικό οπλοστάσιο.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

TAYFUN: Τον Οκτώβριο του 2022, τουρκικές πηγές ανέφεραν ότι ο βαλλιστικός πύραυλος μικρού βεληνεκούς TAYFUN είναι έτοιμος για παράδοση στις ΤΕΔ κάνοντας μάλιστα και επίδειξη με σχετικό “ελλειμματικό” βίντεο εκτόξευσης στη Μαύρη Θάλασσα.

Γράφει ο Λάζαρος Καμπουρίδης

Πριν από δύο χρόνια οι Τούρκοι ειδικοί και ο Ερντογάν μας απειλούσαν με τον TAYFUN ο οποίος έλεγαν ότι είναι έτοιμος και τώρα μετά από δύο έτη μαθαίνουμε ότι δεν έχει ενταχθεί ακόμα στο τουρκικό οπλοστάσιο.

Ακολούθησαν οι απειλές από Ερντογάν ότι ο TAYFUN μπορεί να πλήξει και την Αθήνα.

Στις 29 Μαϊου 2023, ο Γενικός Διευθυντής της τουρκικής εταιρείας κατασκευής πυραύλων Roketsan, Μ. Ικιντζί, δήλωσε ότι ο TAYFUN έχει τεθεί στη γραμμή παραγωγής.

Σήμερα, ο Τούρκος ειδικός σε θέματα Άμυνας Τ. Ογούζ δήλωσε ότι, ο TAYFUN πέρασε με επιτυχία τα τεστ βολής και ΘΑ εισαχθεί στο οπλοστάσιο των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων.

Με λίγα λόγια, αυτός μας είπε ότι, ο TAYFUN εδώ και μία διετία υπόκειται σε τεστ δοκιμών και δεν είναι ακόμα επιχειρησιακά έτοιμος.

Δηλαδή, πριν από δύο χρόνια οι Τούρκοι ειδικοί και ο Ερντογάν μας απειλούσαν με τον TAYFUN ο οποίος έλεγαν ότι είναι έτοιμος και τώρα μετά από δύο έτη μαθαίνουμε ότι δεν έχει ενταχθεί ακόμα στο τουρκικό οπλοστάσιο.

Τον Οκτώβριο του 2022, είχα παρουσιάσει σχετική ανάλυση και τόνιζα ότι ο TAYFUN δεν είναι έτοιμος αλλά οι «παπαγάλοι» που μας μεταφέρουν καθημερινά ειδήσεις από την Τουρκία ισχυριζόταν το αντίθετο καθώς επαναλάμβαναν τους ψεύτικος ισχυρισμούς των Τούρκων περί επιχειρησιακής ετοιμότητας του πυραύλου.

Βλέπετε τότε η υβριδική πίεση της Τουρκίας έπρεπε να περάσει στο μυαλό του κάθε Έλληνα με σκοπό την τρομοκράτησή του για να πειστούμε ότι, η τουρκική πολεμική μηχανή είναι πανίσχυρη, ότι δεν έχει καμία τύχη η Ελληνική Άμυνα ώστε να θεωρηθεί μονόδρομος η διαπραγμάτευση με την Τουρκία.
Επιτέλους, να μπει ένα φίλτρο στις προπαγανδιστικές ειδήσεις που φτάνουν καθημερινά από την Τουρκία και στοχεύουν στην ψυχολογία του Έλληνα πολίτη.

Πρέπει να ιδρυθεί μία Διεύθυνση αντίστοιχη με την τουρκική Διεύθυνση Επικοινωνίας για την διαχείριση της επικοινωνίας, δηλαδή των μηνυμάτων επιρροής που φτάνουν στην Ελλάδα αλλά και την κεντρική διαχείριση των μηνυμάτων που θα πρέπει να δημοσιεύονται από τα ελληνικά ΜΜΕ επί εθνικών θεμάτων για το Εθνικό μας Συμφέρον.

Σημείωση Geopolitico: Τα λόγια του Ερντογάν για τους Tayfun

Οι συγκεκριμένες απειλές του Ερντογάν εξαπολύθηκαν τον Δεκέμβριο του 2022. Ο Τούρκος πρόεδρος, σύμφωνα με το πρακτορείο Anadolu, δήλωσε ότι η δοκιμή βαλλιστικού πυραύλου της Τουρκίας «τρομάζει» την Αθήνα και υποστήριξε ότι η Άγκυρα δεν θα μείνει με σταυρωμένα τα χέρια εάν η Ελλάδα συνεχίσει να εξοπλίζει τα νησιά του Αιγαίου.

«Τώρα αρχίσαμε να φτιάχνουμε τους πυραύλους μας. Φυσικά, αυτή η παραγωγή τρομάζει τον Έλληνα. Όταν λες “Tayfun” (Τυφώνας), ο Έλληνας φοβάται. Στην Ελλάδα, λένε ότι θα χτυπήσει την Αθήνα. Φυσικά και θα χτυπήσει, αν δεν κάτσετε ήρεμα», ανέφερε σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στην Σαμψούντα.

«Αν προσπαθήσετε να αγοράσετε εξοπλισμό από την Αμερική και να τον τοποθετήσετε στα νησιά, μια χώρα όπως η Τουρκία δεν θα παραμείνει θεατής. Κάτι πρέπει να κάνει», πρόσθεσε.

Λίγες εβδομάδες πριν, σε συνέντευξή του στο τηλεοπτικό δίκτυο Al Haber, ο Ταγίπ Ερντογάν είχε δηλώσει ότι η εκτόξευση του πυραύλου Tayfun προκάλεσε «πανικό» στους Έλληνες καθώς και ότι «θα αυξηθεί η εμβέλειά του σε περισσότερο από 561 χιλιόμετρα».

«Δεν μπορούμε να αποδεχτούμε την στάση της Ελλάδας το τελευταίο διάστημα. Δεν μπορούμε να μείνουμε αδρανείς και σιωπηλοί σε αυτήν την επιθετική και εχθρική στάση. Κι εμείς απαντάμε με τα έργα μας. Αντί να παράγουμε λόγια, παράγουμε έργα. Η Ελλάδα πρέπει να συμμαζέψει τα μυαλά της. Πρέπει να μάθει πως δεν μπορεί να φτάσει πουθενά με προβοκάτσιες και προκλήσεις», είχε αναφέρει.

Λίγες ημέρες νωρίτερα, σε ομιλία του σε συνέδριο που διοργανώθηκε στην Κωνσταντινούπολη, ο πρόεδρος της Τουρκίας είχε δηλώσει πως «τώρα έχουμε και τους Tayfun μας. Και αυτά γίνονται πλέον (προειδοποιητικά) σημάδια σε κάποια μέρη. Και τα παρακολουθούν με ευχαρίστηση (σ.σ. ειρωνεία). Και τώρα προσπαθούμε να τα πάμε σε πολύ υψηλότερο επίπεδο αυτά».

Συνέχεια ανάγνωσης

Αναλύσεις - Γνώμες

Quo vadis κύριε Γεραπετρίτη;

Tο δομικό πρόβλημα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, ένα πρόβλημα τόσο μείζον που η επιπολαιότητα της δήλωσης αυτής του Υπουργού των Εξωτερικών μοιάζει ως δευτερεύουσα, αποκαλυπτική μεν, λεπτομέρεια δε.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Γιώργος Γεραπετρίτης: Εάν η παρούσα κυβέρνηση με Υπουργό Εξωτερικών έναν εξωκοινοβουλευτικό, δηλαδή μη εκλεγμένο από τον ελληνικό λαό που κόπτεται για τις μελλοντικές γενιές, θεωρεί ότι μπορεί παραπλανητικά να αναγάγει την ελληνοτουρκική διαφορά Υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ στο κατεξοχήν αίτιο των ελληνοτουρκικών προβλημάτων που οφείλονται στον τουρκικό αναθεωρητικό επεκτατισμό ώστε να πείσει τους Έλληνες πολίτες ότι εφόσον επιλυθεί αυτή η διαφορά τελειώνουν τα ελληνοτουρκικά, τότε αναμφίβολα καθίσταται πλέον δια της σιωπής της υπόλογος και ηθική συναυτουργός στα μελλούμενα ολόκληρη η κοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας.

Γράφει ο Παναγιώτης Παύλος, Πανεπιστήμιο του Όσλο

Tο δομικό πρόβλημα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, ένα πρόβλημα τόσο μείζον που η επιπολαιότητα της δήλωσης αυτής του Υπουργού των Εξωτερικών μοιάζει ως δευτερεύουσα, αποκαλυπτική μεν, λεπτομέρεια δε.

Αργά χθες βράδυ ενημερώθηκα για τη ραδιοφωνική συνέντευξη που παραχώρησε χθες, Παρασκευή, ο Υπουργός των Εξωτερικών της Ελλάδας, Γιώργος Γεραπετρίτης, στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΙ και τον Παύλο Τσίμα, ανήμερα των εορτασμών για τα 50 χρόνια της Νέας Δημοκρατίας. Η ενημέρωση αυτή με εξέπληξε καθώς περιλάμβανε μια κατακλείδα δήλωση στην οποία προέβη ο κ. Γεραπετρίτης προς το πέρας της συζήτησης με τον δημοσιογράφο, που με συγκλόνισε και σας την παραθέτω αυτούσια: «Αν είναι να αφήσω μια μεγάλη παρακαταθήκη για τη χώρα μου για τις επόμενες γενιές, να είναι μια γειτονιά η οποία θα είναι ήρεμη, μια Ελλάδα της αυτοπεποίθησης, της σταθερότητας, της υπερηφάνειας, ας χαρακτηριστώ και μειοδότης».

Όπως καταλαβαίνετε, ήταν τέτοια η έκπληξή μου στο άκουσμα τοιαύτης δήλωσης εκ στόματος του Υπουργού των Εξωτερικών, που αναγκάστηκα να ξενυχτίσω για να ακούσω προσεκτικά ολόκληρη τη συνέντευξη του κ. Γεραπετρίτη και να καταλάβω τί εννοεί. Στην πορεία αποδείχθηκε ότι το ξενύχτι άξιζε τον κόπο. Διότι μου έδωσε τη δυνατότητα να συνειδητοποιήσω το δομικό πρόβλημα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, ένα πρόβλημα τόσο μείζον που η επιπολαιότητα της δήλωσης αυτής του Υπουργού των Εξωτερικών μοιάζει ως δευτερεύουσα, αποκαλυπτική μεν, λεπτομέρεια δε.

Θα σταθώ σε ορισμένα μόνον σημεία, τα οποία έρχονται, δυστυχώς, να προστεθούν εκ νέου, σε μια σειρά εσφαλμένων στρατηγικών κατευνασμού της Τουρκίας, ατυχέστατης ανάγνωσης και αντιμετώπισης της δικής της στρατηγικής, και επιπόλαιης, αν όχι επιβεβλημένης έξωθεν, βιασύνης προς μια διευθέτηση που ελλείψει κατανόησης της γείτονος θα αποτελέσει ταφόπλακα των ελληνικών εθνικών συμφερόντων.

Το πρώτο δομικό πρόβλημα που έχει η σκέψη του Έλληνα Υπουργού Εξωτερικών είναι η αδυναμία που επιδεικνύει στο να εκτιμήσει στην πραγματική διάστασή του τον νεοθωμανικό αναθεωρητισμό. Αδυναμία που τον οδηγεί μεταξύ άλλων σε τραγική, αν όχι εγκληματική, αντιστροφή της αιτιοκρατικής σχέσης που διέπει αίτιο και αιτιατό. Ισχυρίζεται, λοιπόν, ο κ. Γεραπετρίτης ότι «εάν δεν λυθεί η μεγάλη μας διαφορά της οριοθέτησης, τότε μακροπρόθεσμη ειρήνη και ευημερία δεν πρόκειται να υπάρξει στην περιοχή μας». Θεωρεί και πιστεύει δηλαδή ο ίδιος, ή εν πάσει περιπτώσει θέλει εμείς να δεχθούμε και να πιστέψουμε, ότι το πρόβλημα που έχει η Ελλάδα με την Τουρκία είναι ότι εμείς δεν ανταποκρινόμαστε ως τώρα στην επιθυμία της Τουρκίας να οριοθετήσουμε Υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ.

Αυτό σημαίνει, αν φυσικά μετέχουμε του ιδίου Κοινού και Ορθού Λόγου με τον κ. Γεραπετρίτη, ότι, παραδείγματος χάριν, ο τουρκικός αναθεωρητισμός εις βάρος της Ελλάδας που εκπτύσσεται ως πάγια στρατηγική τουρκοποίησης της Θράκης, δημιουργίας παράλληλων παρακρατικών δομών ελέγχου της εκεί μουσουλμανικής μειονότητας, η εργαλειοποίηση από την Τουρκία της αποβατικής στα νησιά του Αιγαίου λαθρομετανάστευσης, στο πνεύμα του δόγματος Οζάλ, οι άνω των 1600 μέχρι στιγμής φέτος παραβιάσεων των εθνικών χωρικών μας υδάτων, η μόνιμη παράνομη αλιεία τουρκικών σκαφών εντός των ΕΧΥ, από την Αλεξανδρούπολη ως τις Κυκλάδες, η αμφισβήτηση της ελληνικότητας του Αιγαίου με την εκστρατεία του Turkaegean, η εισαγωγή του δόγματος της Γαλάζιας Πατρίδας στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση της Τουρκίας που θα γαλουχεί τα τουρκόπουλα στην πίστη ότι οι Έλληνες είναι κλέπτες κατακτητές των «τουρκικών νησιών του Αιγαίου», η αξίωση Ερντογάν για δύο κράτη στην Κύπρο, και πολλά ακόμη, όλα αυτά, κατά τον κύριο Γεραπετρίτη είναι συνέπειες της «μιας μείζονος ανεπιλύτου ελληνοτουρκικής διαφοράς»! Πραγματικά είναι για γέλια μια τέτοια αντίληψη, αν δεν είναι για κλάματα ο ισχυρισμός του Υπουργού ότι είναι μάλιστα και αληθής. Το μόνον που έχω να προσθέσω σε αυτήν την τρικυμία εν κρανίω είναι ότι λυπάμαι βαθύτατα ως θρέμμα της Θράκης που ο κ. Γεραπετρίτης φαίνεται να έχει μαύρα μεσάνυχτα για το μοντέλο εκτουρκισμού της Θράκης και την αποτελεσματικότητα που η υπερπολλαπλάσια έναντι των δικών μας διάθεση ατύπων κονδυλίων του τουρκικού ΥΠΕΞ έχει στην ακριτική μας γη.

Δεύτερον. Επικαλείται ο Υπουργός Εξωτερικών την προσήλωσή του στη λογική και τον ορθό λόγο. Στο πλαίσιο αυτής της ορθολογικής του ικανότητας προβαίνει στην ακόλουθη διαπίστωση: «…Γιατί κάθε φορά που τελείωνε ένας κύκλος (σσ. διερευνητικών επαφών), λυπούμαι που το λέω, αλλά διαπιστώναμε ότι, αν όχι ότι βρισκόμασταν σε χειρότερη θέση, ότι παραμέναμε στάσιμοι. Το αποτέλεσμα είναι ότι συν τω χρόνω οι τουρκικές αξιώσεις έχουν μεγαλώσει, έχουν παγιωθεί και έχουν γίνει πολύ πιο έντονες οι πιέσεις οι οποίες ασκούνται».

Φαντάζομαι καταρχήν, και θέλω πραγματικά να ελπίζω, ότι αναφέρεται στις πιέσεις της Τουρκίας και όχι τυχόν κάποιων συμμάχων μας, παραδείγματος χάριν της Γερμανίας ή άλλων. Έτσι αν έχει το πράγμα, είναι δυνατόν Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδος να θεμελιώνει επιχείρημα περί της ανάγκης ΤΩΡΑ να καθίσουμε στο τραπέζι με την Τουρκία, με το casus belli μάλιστα ενεργό πέραν των όσων αναφέραμε ανωτέρω, διότι «ήδη δεχόμαστε μεγάλες πιέσεις», οι οποίες, προφανώς, κατά τη συλλογιστική του κ. Γεραπετρίτη, αύριο θα είναι ακόμη μεγαλύτερες; Αυτό είναι σκεπτικό loser, που θέλει πάση θυσία να συνάψει ανακωχή με τον επιβουλέα του, και όχι ισχυρού παίκτη και «πυλώνα σταθερότητος» στην περιοχή. Τεράστιο ατόπημα του Υπουργού, και δεν εκπλήσσει το γιατί η συνέντευξή του αυτή δεν έχει ακόμη αναρτηθεί στην ιστοσελίδα του Υπουργείου Εξωτερικών.

Τρίτον. Αναφερόμενος στα της οριοθέτησης εν γένει, ο κ. Γεραπετρίτης δήλωσε στον Παύλο Τσίμα τα εξής: «Εμείς έχουμε κάνει την οριοθέτησή μας με την Αίγυπτο στην ευρύτερη περιοχή. Απομένει να υπάρξει περαιτέρω οριοθέτηση με τις άλλες γειτονικές χώρες, μεταξύ των οποίων κυρίως η Τουρκία, με την οποία έχουμε γειτονία και στην ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο. Είναι αναγκαίο να υπάρξει αυτή η οριοθέτηση». Ειλικρινά, αναρωτιέμαι, σε τί είδους αναγκαιότητα έχει υποταχθεί η ελληνική εξωτερική πολιτική ώστε να ξεφεύγει από τον επικεφαλής της τέτοια συγκλονιστική ομολογία. Να αποκαλύπτει δηλαδή, άθελά του προφανώς, ότι η μερική οριοθέτηση με την Αίγυπτο αυτή τη στιγμή θα πρέπει να θεωρείται ως ολική και τελική! Διότι τί άλλο μπορεί να σημαίνει η ανωτέρω διατύπωση, πέραν του ότι «για περαιτέρω οριοθέτηση από το ανατολικό ήμισυ της Ρόδου και πέρα, το λόγο έχει η Τουρκία»; Κι εν πάσει περιπτώσει, γιατί έχει η Ελλάδα ξεγράψει την ΑΟΖ με Κύπρο;

Εάν η παρούσα κυβέρνηση με Υπουργό Εξωτερικών έναν εξωκοινοβουλευτικό, δηλαδή μη εκλεγμένο από τον ελληνικό λαό που κόπτεται για τις μελλοντικές γενιές, θεωρεί ότι μπορεί παραπλανητικά να αναγάγει την ελληνοτουρκική διαφορά Υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ στο κατεξοχήν αίτιο των ελληνοτουρκικών προβλημάτων που οφείλονται στον τουρκικό αναθεωρητικό επεκτατισμό ώστε να πείσει τους Έλληνες πολίτες ότι εφόσον επιλυθεί αυτή η διαφορά τελειώνουν τα ελληνοτουρκικά, τότε αναμφίβολα καθίσταται πλέον δια της σιωπής της υπόλογος και ηθική συναυτουργός στα μελλούμενα ολόκληρη η κοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας.

Συνέχεια ανάγνωσης

Video

Διχασμός για το αν το Ισραήλ θα χτυπήσει τα πυρηνικά του Ιράν

Ο Σάββας Καλεντερίδης στην εκπομπή της Παρασκευής 4 Οκτωβρίου 2024

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Ο Σάββας Καλεντερίδης στην εκπομπή της Παρασκευής 4 Οκτωβρίου 2024

Θέματα Εκπομπής 4ης Οκτωβρίου 2024
1. Το δίδυμο Μητσοτάκη-Γεραπετρίτη επιμένει στο λάθος με την Τουρκία
2. Διχασμένες οι απόψεις για το αν το Ισραήλ θα χτυπήσει τα πυρηνικά του Ιράν 18:25
3. ΗΠΑ: Απανωτά σκάνδαλα του συζύγου της Χάρις ρίχνουν σκιά στον προεκλογικό της αγώνα 45:10
4. Ρωσία-Ουκρανία: Ο Ζελένσκι τα βάζει με τη Δύση 49:00

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινφογνώμων

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή