Δασμούς σε όλες τις χώρες ανεξαιρέτως,  θέλει να επιβάλει μέσα στην εβδομάδα ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ, προκαλώντας παγκόσμια αναταραχή. «Θα ξεκινήσουμε με όλες τις χώρες», είπε στους δημοσιογράφους που τον συνόδευαν στο Air Force One, κατά την επιστροφή του στην Ουάσιγκτον. Ουάσιγκτον

Από την προσεχή Πέμπτη αναμένεται να τεθούν σε ισχύ δασμοί  25% στις εισαγωγές αυτοκινήτων και ανταλλακτικών στις ΗΠΑ- πυροδοτώντας έτσι την εμπορική διαμάχη με την Ευρωπαϊκή Ένωση.

«Το εμπορικό ισοζύγιο με την Ευρώπη μπορεί να είναι αρνητικό για τις ΗΠΑ αν λάβουμε υπόψη μόνο τα φυσικά προϊόντα, αλλά είναι θετικό για τις Ηνωμένες Πολιτείες εάν λάβουμε υπόψη το γεγονός ότι πλημμυρίζουν την Ευρώπη με ψηφιακές υπηρεσίες. Σε αυτό το σημείο, αναμένεται ότι και οι Ευρωπαίοι θα αρχίσουν να βάζουν φραγμούς σε αυτές τις υπηρεσίες».

Στο στόχαστρο και η Μόσχα

Ο Τραμπ είπε επίσης ότι θα επιβάλει δευτερεύοντες δασμούς μεταξύ 25 και 50% στους αγοραστές ρωσικού πετρελαίου, εάν η Μόσχα εμποδίσει τις προσπάθειές του να τερματίσει τον πόλεμο στην Ουκρανία. «Εάν δεν μπορούμε να καταλήξουμε σε συμφωνία με τη Ρωσία για να σταματήσουμε την αιματοχυσία στην Ουκρανία και αν πιστεύω ότι φταίει η Ρωσία, θα επιβάλω δευτερεύοντες δασμούς στο πετρέλαιο, σε όλο το πετρέλαιο από τη Ρωσία», προειδοποίησε ο Αμερικανός πρόεδρος.

Νωρίτερα βέβαια, ο οικονομικός σύμβουλος του Λευκού Οίκου, Κέβιν Χάσετ είχε δηλώσει ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ θα εστιάσει την επιβολή δασμών «σε 10 έως 15 χώρες με τις μεγαλύτερες εμπορικές ανισορροπίες».

Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ βλέπει τους δασμούς ως ένα αποτελεσματικό εργαλείο για την αύξηση των κρατικών εσόδων και, κατά συνέπεια, ως  αντιστάθμιση του κόστους από τις περικοπών φόρων, που έχει υποσχεθεί.

Όπως λέει ο οικονομικός εμπειρογνώμονας Γιοχάνες Μάγιερ: «Ο Τραμπ στην πραγματικότητα δεν ενδιαφέρεται να κάνει την Αμερική ξανά μεγάλη, αλλά να κάνει την αμερικανική  βιομηχανία, ξανά μεγάλη». Ο Τραμπ πιστεύει ότι άλλες χώρες εξάγουν πάρα πολλά στις ΗΠΑ, ενώ πολύ λίγα αμερικανικά προϊόντα εξάγονται στην Ευρώπη, για παράδειγμα. Δηλώνει μάλιστα βέβαιος ότι οι δασμοί θα έπειθαν τις αυτοκινητοβιομηχανίες να αυξήσουν τις επενδύσεις τους στις ΗΠΑ και όχι στον Καναδά ή το Μεξικό.

Ο Κινεζικός παράγοντας 

Οι δασμοί του Τραμπ ωθούν όμως αρκετές χώρες της ΕΕ προς την Κίνα, καθώς «αναγκάζονται  να αναζητήσουν εναλλακτικές, στην αμερικανική αγορά, λύσεις.

Ο Ευρωπαίος Επίτροπο Εμπορίου Μάρος Σέφκοβιτς, επισκέφθηκε το Πεκίνο την περασμένη Παρασκευή  και συζήτησε τη δυνατότητα να υπάρξουν «ισότιμοι όροι ανταγωνισμού, με συμμετρικό άνοιγμα αγορών».

Πεκίνο και Ευρώπη αναζητούν κοινό έδαφος παρά τις μακρόχρονες εμπορικές διαφορές, καθώς η κυβέρνηση του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ απειλεί να αλλάξει άρδην τις διατλαντικές σχέσεις και το παγκόσμιο εμπόριο.

Δεν είναι τυχαίο ότι έχουν πληθύνει πλέον οι επισκέψεις ευρωπαϊκών εμπορικών αντιπροσωπειών στο Πεκίνο-από την Ισπανία, την Ολλανδία, το Βέλγιο, αλλά και τη Γαλλία.

Ο Κινέζος υπουργός Εξωτερικών Γουάνγκ Γι εξέφρασε ήδη την ικανοποίησή του για τις επενδύσεις γαλλικών εταιρειών και ζήτησε αύξηση του εμπορίου με το Παρίσι. «Η Κίνα λειτουργούσε πάντα με αυτόν τον τρόπο, προσπαθώντας σχολαστικά να οικοδομήσει διμερείς σχέσεις με ευρωπαϊκά κράτη και εκμεταλλευόμενη την αδυναμία της Ευρώπης να ενεργήσει ως ενιαία οντότητα», τονίζουν παράγοντες της αγοράς και εξηγούν. «Κάθε ευρωπαϊκή χώρα, αυτή τη στιγμή, φοβάται ότι η τεράστια αμερικανική αγορά μπορεί να εξαφανιστεί, και ως εκ τούτου όλοι είναι πιο πρόθυμοι να κοιτάξουν προς την Κίνα».

Οι Κινέζοι δηλαδή, δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να συνεχίσουν την πολιτική των διμερών συμφωνιών, την ίδια που θα ήθελε να ακολουθήσει ο Τραμπ, εκμεταλλευόμενοι τις πρόσθετες ευκαιρίες που προκύπτουν από την απομάκρυνση των επενδυτών από την Αμερική και την αγορά της.

Η πολιτική του Τραμπ ευνοεί την Κίνα;

«Ο Αμερικανός πρόεδρος με τη δασμολογική του πολιτική είναι σαν να προσφέρει στους Κινέζους ένα επιπλέον δώρο, σε μια ασημένια πιατέλα. Η Κίνα βλέπει ότι πολλές χώρες της Δύσης αναγκάζονται να στρίψουν… ανατολικά, γιατί κοιτάζοντας προς τον Ατλαντικό, βλέπουν μόνο ομίχλη».

Την ίδια ώρα μάλιστα, συνεχίζονται οι επαφές μεταξύ των Αμερικανών και των Κινέζων: ο εμπορικός εκπρόσωπος των ΗΠΑ, Τζέιμισον Γκριρ συναντήθηκε με τον Κινέζο ομόλογό του Χε Λιφένγκ Οι δύο χώρες μπορεί να αλληλοκατηγορούνται για επιθετικές εμπορικές πολιτικές, αλλά εξακολουθούν να συνομιλούν μεταξύ τους. Πολλοί αναλυτές δεν αποκλείουν μάλιστα, ΗΠΑ και Κίνα να καταλήξουν σε μια συμφωνία που θα ηρεμήσει την κατάσταση.

Το πώς θα εξελιχθούν βέβαια οι σχέσεις ΗΠΑ-Κίνας θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από το τι θα συμβεί στον πόλεμο στην Ουκρανία και από τον ρόλο που θα δοθεί στο Πεκίνο.

«Το θέμα, για την Κίνα, είναι αν ο Τραμπ θέλει να συνεργαστεί με τον Πούτιν για να τον αποτραβήξει από την αγκαλιά της Κίνας», προσθέτουν οι ίδιες πηγές.

Γράφει ο Λάμπρος Τζούμης

Τέτοιες μέρες το 1987 ήμουν Υπολοχαγός Διοικητής Λόχου Ακτής στο νησί της Ρόδου. Στις 26 Μαρτίου, το Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας της Τουρκίας αποφάσισε να στείλει το ερευνητικό σκάφος «ΧΟΡΑ» που είχε μετονομαστεί σε «ΣΙΣΜΙΚ» στο Αιγαίο για έρευνες. Συγχρόνως οι τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις ετίθεντο σε επιφυλακή.

Η Ελλάδα δια στόματος του τότε Έλληνα πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου ανακοίνωσε ότι θα χτυπήσει το τουρκικό σκάφος, εάν επιχειρούσε να διεξάγει έρευνες στην ελληνική υφαλοκρηπίδα. Έγινε ενημέρωση όλων των διεθνών οργανισμών και της διεθνούς κοινής γνώμης για την κρισιμότητα της κατάστασης, ενώ παράλληλα διατάχθηκε γενική επιστράτευση.

Η Μονάδα μου τέθηκε σε επιφυλακή και εξήλθαμε στους χώρους τελικού προορισμού. Το ηθικό και το φρόνημα τόσο του προσωπικού που υπηρετούσε όσο και των επιστράτων ήταν σε υψηλό επίπεδο. Την κρισιμότητα της κατάστασης κατέδειξε η απόφαση για στρώση ναρκοπεδίων, ένα μέτρο που λαμβάνεται όταν η στρατιωτική σύγκρουση είναι επικείμενη.

Η Ελληνική κυβέρνηση προχώρησε σε δύο κινήσεις οι οποίες κλιμάκωναν την κρίση. Συγκεκριμένα ανακοίνωσε ότι θα κλείσει τη βάση των ΗΠΑ στη Νέα Μάκρη και εστάλη ο τότε υπουργός εξωτερικών Κάρολος Παπούλιας στη Σόφια για διαβουλεύσεις με τη βουλγαρική κυβέρνηση. Αυτή ήταν μία ενέργεια που προκάλεσε, ανησυχία στους κύκλους του ΝΑΤΟ και απέβλεπε να δώσει υπόσταση, στην απειλή ότι σε περίπτωση σύγκρουσης Ελλάδας – Τουρκίας, ολόκληρη η Νοτιανατολική πτέρυγα της Συμμαχίας θα κατέρρεε.

Η αντίδραση της βουλγαρικής κυβέρνησης υπήρξε θετική. Ο Βούλγαρος πρόεδρος, Τέοντορ Ζίβκωφ, εξέφρασε την υποστήριξή του στην ελληνική κυβέρνηση, αναφέροντας μάλιστα στον Έλληνα Υπουργό Εξωτερικών, ότι η Ελλάδα θα μπορούσε, να αποδεσμεύσει όσες στρατιωτικές μονάδες ήθελε από την ελληνοβουλγαρική μεθόριο. Προχωρώντας δε ακόμη περισσότερο ο Βούλγαρος πρόεδρος διέταξε την προώθηση μιας μηχανοκίνητης βουλγαρικής ταξιαρχίας στα σύνορα της Βουλγαρίας με την Τουρκία. Κανείς βέβαια δεν μπορεί να ισχυρισθεί ότι η Βουλγαρία θα αναμειγνυόταν στρατιωτικά σε ενδεχόμενη ελληνοτουρκική διένεξη.

Κατόπιν αυτών μετά από παρέμβαση της Μ. Βρετανίας και του Γ.Γ. του ΝΑΤΟ Λόρδου Κάρινγκτον, ο Τουργκούτ Οζάλ, που βρισκόταν στο Λονδίνο προερχόμενος από τις ΗΠΑ όπου είχε υποβληθεί σε εγχείρηση καρδιάς, σε συνέντευξή του στο B.B.C. μετέβαλε τη στάση του, δηλώνοντας ότι το τουρκικό ερευνητικό σκάφος δεν θα έβγαινε στο Αιγαίο για έρευνες.

Την επόμενη χρονιά πραγματοποιήθηκε συνάντηση των πρωθυπουργών Ελλάδας και Τουρκίας στο Νταβός και διαπιστώθηκε το πολιτικό και διπλωματικό παράδοξο, καθόσον παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα πήγε με τον αέρα της επικράτησής της στην πρόσφατη κρίση έφυγε σαφώς με δυσμενέστατη θέση, όσον αφορά τα συμφέροντά της σε σχέση με την Τουρκία.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου δεσμεύτηκε απέναντι στον Οζάλ, ότι η Ελλάδα θα απέχει από οποιαδήποτε έρευνα στα διεθνή ύδατα του Αιγαίου, αν κάνει το ίδιο και η Τουρκία, μέχρις ότου λυθεί το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας. Λίγους μήνες αργότερα ο Ανδρέας Παπανδρέου θα κάνει την αυτοκριτική του με τη λατινική φράση «mea culpa» δηλ. (λάθος μου), για την εξαιρετικά ζημιογόνο για τα συμφέροντα της Ελλάδας δέσμευση.

Γράφει ο Λάζαρος Μαύρος

Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ της ηρωικής γενιάς του 1821, που πέτυχε το πρώτο ελεύθερο μικρό ελλα-δικό μας κράτος, άφησε για τις επόμενες γενιές πολλά χρέη ανεξόφλητα. Πολλές ελληνικές μας πατρίδες που δεν μπόρεσε να ξεσκλαβώσει, πολλούς ελληνικούς πληθυσμούς υπόδουλους. Η ηρωική γενιά των Βαλκανικών Πολέμων του 1912-1913 κατόρθωσε με τη θριαμβευτική απελευθερωτική της εξόρμηση να ξοφλήσει μεγάλο μέρος εκείνων των χρεών. Προσθέτοντας στο ελεύθερό μας κράτος τη Μακεδονία, την Ήπειρο, τη Θράκη, τα νησιά του Αιγαίου, την Κρήτη. Η ηρωική γενιά του 1940 πρόσθεσε και τα Δωδεκάνησά μας. Το χρέος στην Κύπρο μας ανέλαβε η ηρωική γενιά της ΕΟΚΑ, με την επανάστασή μας του 1955.

ΤΗΝ ΚΑΘΕ ηρωική μας γενιά, όμως, καραδοκούσε να την ακρωτηριάσει για να την συντρίψει η προγονική μας πανούκλα των εμφυλίων παθών. Των εθνικών διχασμών: «Η διχόνοια που βαστάει / ένα σκήπτρο η δολερή / καθενός χαμογελάει / πάρ’ το, λέγοντας, και συ», καθώς στιχούργησε το «εάν μισούνται ανάμεσό τους / δεν τους πρέπει ελευθεριά», σε δέκα από τις 158 στροφές του «Ύμνου εις την Ελευθερίαν» ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός το 1823, παρακολουθώντας με θλίψη κι αγωνία, από την αγγλοκρατούμενη τότε Ζάκυνθο, τις πρώτες εμφύλιες συγκρούσεις στον επαναστατημένο Μωριά.

– Εκείν’ η Διχόνοια ήταν η πρωταίτια, τον επόμενο αιώνα, της Μικρασιατικής Καταστροφής μας του 1922.

– Εκείν’ η Διχόνοια στα Δεκεμβριανά του 1944 αμέσως μετά την φρικτή γερμανική κατοχή και ο φρικτότερος εμφύλιος πόλεμος 1946-1949 που κατήντησε το ελλα-δικό μας κράτος «ν’ αναπνέει με δύο πνεύμονας, τον μεν αγγλικόν, το δε αμερικανικόν και να κινδυνεύει με ασφυξίαν» κατά την κυπριακή μας επανάσταση του 1955-1959…

ΣΗΜΕΡΑ Κυριακή, 30ή Μαρτίου 2025, προγραμματίστηκε μια ξεχωριστή τελετή επαν-αποκαλυπτηρίων του εμβληματικού Μνημείου της Κυπριακής Ελευθερίας, που βρίσκεται επί μισό ήδη αιώνα επί του προμαχώνα Ποδοκάτορο (ενός από τους 11 περιμετρικά προμαχώνες) στα ενετικά τείχη της παλιάς Λευκωσίας. Εκεί όπου σμίγει η οδός Νικηφόρου Φωκά με την οδό Κωνσταντίνου Παλαιολόγου και καθέτως συναντώνται με την οδό Αδαμαντίου Κοραή της Αρχιεπισκοπής.

ΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ αυτό της ΕΟΚΑ είχε φιλοτεχνήσει το 1973 ο γλύπτης Ιωάννης Γ. Νοταράς. Ο ίδιος είχε φιλοτεχνήσει είκοσι χρόνια νωρίτερα και το άγαλμα του Διονυσίου Σολωμού στην πλατεία Ηπείρου της Λευκωσίας, τα αποκαλυπτήρια του οποίου είχαν τελεσθεί το 1953, επί βρετανικής (από το 1878) σκλαβιάς, όταν προετοιμαζόταν ήδη το φρόνημα του λαού για τον επικείμενο, ένοπλο, πλέον, απελευθερωτικό μας αγώνα.

– Στην κορυφή του μνημείου της ΕΟΚΑ δεσπόζει το άγαλμα της λυγερόκορμης Ελευθερίας. Με το δεξί της χέρι υψωμένο να δείχνει τον ουρανό. Και το βλέμμα της στοργικά στραμμένο στο πιο κάτω επίπεδο του μνημείου. Όπου, δύο αγάλματα, μορφές ανταρτών. Ο ένας αριστερά με αυτόματο όπλο Στεν κρεμασμένο στην πλάτη κι ο άλλος δεξιά μ’ ένα τυφέκιο Μάουζερ στον ώμο, σηκώνουν με τις αλυσίδες (η μια λείπει σήμερα) τα κάγκελα της φυλακής στο πιο κάτω επίπεδο του μνημείου.

– Άλλα οκτώ αγάλματα λαϊκών μορφών, που φαίνονται να βγήκαν από την φυλακή, ανεβαίνουν τέσσερεις τα σκαλοπάτια δεξιά και τέσσερεις αριστερά του μνημείου: Ένας βρακοφόρος, δυο ιερωμένοι, δυο κοπέλες εκ των οποίων η μια σταυροκοπιέται, ένας νεαρός, ένας ηλικιωμένος κι ένας με κοστούμι δασκάλου ίσως.

– Άλλα έξι αγάλματα, μορφές γυναικών και ανδρών, ετοιμάζονται να βγουν από την φυλακή.

– Ένα μνημείο – σύνθεση, δεκαεπτά απαθανατισμένων «επί το έργον και εν κινήσει» αγαλμάτων. Μορφές αυθεντικά αντιπροσωπευτικές ανθρώπων του λαού. Εύγλωττη αποτύπωση του παλλαϊκού απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ.

ΣΤΗΝ ΤΡΑΓΙΚΗ μας ιστορία, τα αποκαλυπτήρια αυτού του μνημείου δεν τελέσθηκαν ποτέ κι από κανέναν όταν είχε ολοκληρωθεί.

– Παρεμβλήθηκε γι’ αυτό η προγονική πανούκλα της Διχόνοιας της δολερής: Ο εμφύλιος σπαραγμός του 1973-1974.

– Που οδήγησε στον όλεθρο του προδοτικού πραξικοπήματος της Χούντας και της εισβολής του τουρκικού Αττίλα στις προδομένες κυπριακές Θερμοπύλες Ιουλίου – Αυγούστου 1974.

Αυτές τις προηγούμενες μέρες, συνεργείο συντήρησης ήταν στο Μνημείο. Για να εξωραΐσει τα χάλκινά του αγάλματα. Προσεχτικά επί τόπου διαπιστώθηκε ότι δεν αποπειράθηκαν να κλείσουν τις τρύπες στο Μνημείο που άφησαν οι αδελφοκτόνες σφαίρες της αποφράδας 15ης Ιουλίου 1974:

– Στην καρδιά του αγάλματος της λυγερόκορμης Ελευθερίας, στο αριστερό της στήθος, βρίσκεται και σήμερα, ευδιάκριτη από κοντά, η οπή από βολίδα 12,7 χιλιοστών ίσως, που την διέτρησε διαμπερώς και βγήκε από την πλάτη, 15η Ιουλίου 1974, στην εμφύλια αδελφοκτόνα μάχη της Αρχιεπισκοπής του εθνοκτόνου πραξικοπήματος.

Εκείνη την αποφράδα Δευτέρα το Μνημείο ήταν καλυμμένο με λευκό χοντρό ύφασμα. Αναμένοντας ματαίως την… τελετή των αποκαλυπτηρίων του. Φαίνεται καλυμμένο και στις κινηματογραφήσεις – τεκμήριο που διέσωσαν ξένοι δημοσιογράφοι, οι οποίοι διέμεναν στο Λήδρα Πάλας. Και οι οποίοι, τις επόμενες μέρες απαθανάτισαν και στιγμιότυπα από τη μάχη απέναντι στους Τούρκους, των δικών μας πολεμιστών, υπερασπιστών εκείνου του ξενοδοχείου.

Η ΕΜΦΥΛΙΑ πανούκλα του πραξικοπήματος άφησε πολλά αποτυπώματά της στο Μνημείο, από τη μάχη της Αρχιεπισκοπής 15.7.1974. Δεν είναι μόνο το βόλι στην καρδιά της Ελευθερίας.

– Άλλη μια τρύπα από σφαίρα στο κούτελο του βρακοφόρου. Πρώτου στα σκαλοπάτια δεξιά, με άλλη μια σφαίρα στο πόδι.

– Μία τρύπα στον λαιμό και μία στην κοιλιά του αντάρτη τυφεκιοφόρου δεξιά.

– Μία σφαίρα στο δεξί στήθος και τρεις χαμηλά στο ράσο του ιερέα στ’ αριστερά σκαλοπάτια.

– Μία στο φόρεμα της κοπέλας που σταυροκοπιέται.

– Και μία στο φόρεμα της πρώτης γυναίκας στην έξοδο του κελιού.

ΕΚΕΙΝΕΣ οι τρύπες από τις αδελφοκτόνες σφαίρες του 1974 στα αγάλματα του Μνημείου, διαπερνώντας το κάλλος που φιλοτέχνησε το 1973 ο Ιωάννης Νοταράς, μνημείωσαν έκτοτε την α-λήθεια. Την άρνηση λήθης του ολέθρου που προκάλεσε στην πατρίδα, ο κακουργηματικά αισχρότερος λίβελος που διαπράχθηκε ποτέ σε βάρος του ένδοξου ένοπλου αγώνα της ΕΟΚΑ για την αποτίναξη του αγγλικού ζυγού και για την Ένωση της Κύπρου με την μητέρα Ελλάδα. Εκείνες οι καταραμένες σφαίρες της μοιραίας 15ης Ιουλίου, που έστειλαν στον τάφο αλληλο-σκοτωμένα τ’ αδέλφια κι έδωσαν μήνυμα στην Τουρκιά να εισβάλει με τον Αττίλα στην διατεταγμένα αφύλακτη και πραξικοπηματικά καθημαγμένη Κύπρο.

ΣΥΝΟΨΗ: Η απαίσια α-λήθεια ότι, τα παιδιά της πιο δοξασμένης γενιάς της Κύπρου, της γενιάς της ΕΟΚΑ, των αγωνιστών και ηρώων του 1955-1959 οι γιούδες, 18χρονοι έως 20χρονοι το 1974, καταδικάστηκαν να είναι η πιο καταραμένη γενιά αυτής της πατρίδας, ηρωικοί Νεκροί στις προδομένες από την ανθελληνική Χούντα κυπριακές Θερμοπύλες.

Παραμένουν, λοιπόν, έκτοτε μεγάλα εθνικά χρέη ανεξόφλητα…