Τις πρόσφατες ενέργειες του Μοχάμεντ Γιουνούς, βραβευμένου με Νόμπελ Ειρήνης και ιδρυτή της Grameen Bank, ο οποίος ανέλαβε τη θέση του επικεφαλής συμβούλου στο Μπαγκλαντές μετά την αποχώρηση της πρωθυπουργού Σέιχ Χασίνα τον Αύγουστο του 2024, εξετάζει σε άρθρο του στο 19FortyFive ο Μάικλ Ρούμπιν. Ο Γιουνούς κατηγορείται ότι, σε συνεργασία με την ισλαμιστική οργάνωση Jamaat-e-Islami, καταπιέζει τις μειονότητες και περιορίζει την ελευθερία του Τύπου. Συγκεκριμένα, δημοσιογράφοι όπως η Φαρζανά Ρούπα και ο Σακίλ Αχμέντ έχουν φυλακιστεί με αβάσιμες κατηγορίες, ενώ τους απαγορεύεται η επικοινωνία με την ανήλικη κόρη τους. Ο Ρούμπιν συγκρίνει τις ενέργειες του Γιουνούς με άλλους βραβευμένους με Νόμπελ που, μετά τη βράβευσή τους, υιοθέτησαν αυταρχικές πρακτικές. ​

Διαβάστε αναλυτικά το άρθρο του Μάικλ Ρούμπιν στο 1945:

Το 2006, ο Μοχάμεντ Γιουνούς και η Grameen Bank του κέρδισαν το Νόμπελ Ειρήνης. Η νορβηγική επιτροπή Νόμπελ είπε ότι τους απένειμε το βραβείο «για τις προσπάθειές τους να δημιουργήσουν οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη από τα κάτω στρώματα». Το έργο του Γιουνούς ήταν πρωτοποριακό. Έδωσε τη δυνατότητα σε δεκάδες χιλιάδες Μπαγκλαντεσιανούς να βγουν από τη φτώχεια.

Υπάρχει ένα σύνδρομο μεταξύ των βραβευθέντων με Νόμπελ Ειρήνης στο οποίο το βραβείο – το απόλυτο σήμα αρετής από μια ομάδα πέντε Νορβηγών πολιτικών – διαφθείρει τους νικητές. Αντί να διαδώσουν την ειρήνη, οι νικητές χρησιμοποιούν την ιδιότητά τους ως νικητές του βραβείου Νόμπελ Ειρήνης για να δικαιολογήσουν προσωπικές βεντέτες, πολιτικές ατζέντες ή αχαλίνωτη αναζήτηση εξουσίας.

Ο πρωθυπουργός της Αιθιοπίας Abiy Ahmed , για παράδειγμα, χρησιμοποίησε το Νόμπελ του για να θωρακιστεί, τουλάχιστον αρχικά, καθώς διεξήγαγε έναν πόλεμο γενοκτονίας κατά των Tigrayians της χώρας του, τόσο στο ίδιο το Tigray όσο και στην πρωτεύουσα Αντίς Αμπέμπα.

Η Νορβηγική Επιτροπή Νόμπελ είπε ανοιχτά ότι επέλεξε την Tawakkol Karman για το βραβείο Νόμπελ 2011 επειδή ήθελε να εξομαλύνει τη Μουσουλμανική Αδελφότητα με την οποία συνδέθηκε το πολιτικό της κόμμα.

Ωστόσο, προσέγγισε την ειρήνη και τα ανθρώπινα δικαιώματα ως ένα σύστημα δύο επιπέδων: Υποστήριξε τους ισλαμιστές αλλά αγνόησε τα θύματα που δεν συμμερίζονταν την πίστη της. Η ηγέτης της αντιπολίτευσης της Βιρμανίας Aung San Suu Kyi κέρδισε το βραβείο το 1991 για την υποτιθέμενη μη βίαιη δέσμευσή της στη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά, μόλις ανέλαβε την εξουσία, παρέμεινε σιωπηλή καθώς ο στρατός της Βιρμανίας κατέστειλε τη μειονότητα των Μουσουλμάνων Ροχίνγκια, ίσως ακόμη και σιωπηρά να εγκρίνει τη γενοκτονία .

Ο Γιουνούς μπαίνει τώρα σε αυτή την επαίσχυντη ομάδα.

Αφού οι διαδηλωτές από το Μπαγκλαντές ανάγκασαν τον ολοένα και πιο αυταρχικό Σεΐχη Χασίνα να παραιτηθεί τον Αύγουστο του 2024, ο 84χρονος Γιουνούς -ίσως το πιο διάσημο πρόσωπο του Μπαγκλαντές στη διεθνή σκηνή- αποδέχτηκε τη θέση του επικεφαλής συμβούλου, βασικά ενός προσωρινού αρχηγού κράτους που υπηρετεί μετά την πτώση μιας εκλεγμένης κυβέρνησης και μέχρι την εκλογή της κυβέρνησης.

Πολλοί στη Δύση θεωρούν τον Yunus προοδευτικό, ωστόσο τώρα ενεργεί αποφασιστικά ανελεύθερα. Ότι παρέχει κάλυψη στην Jamaat-e-Islami, μια σκληροπυρηνική ισλαμιστική ομάδα, καθώς εξαπολύει πογκρόμ κατά των μειονοτικών κοινοτήτων του Μπαγκλαντές και επιδιώκει να επιβάλει αυστηρές θρησκευτικές επιταγές στην κοινωνία. Η κοσμική Ένωση Αουάμι του Σεΐχη Χασίνα έγινε πιο δικτατορική με τον καιρό, αλλά η Τζαμάατ-ε-Ισλάμι υποστηρίζει ένα ακόμη πιο αυταρχικό όραμα.

Ο Γιουνούς δεν είναι σχεδόν ουδέτερος διαιτητής. Κάποτε σκέφτηκε να αμφισβητήσει πολιτικά την Awami League, και επίσης πιθανότατα έχει μνησικακία αφού η κυβέρνηση του Sheikh Hasina ξεκίνησε μια σειρά ερευνών για φερόμενη διαφθορά στην Grameen Bank, καμία από τις οποίες η διεθνής κοινότητα δεν πίστευε ότι είχε αξία. Το ότι το καθεστώς του στοχεύει εξέχοντα μέλη της κοινωνίας των πολιτών και υποστηρικτές της θρησκευτικής ανοχής με αβάσιμους φόνους είναι ηθικά αντίστροφο.

Η δίωξη του Fazle Karim Chowdhury, ενός αξιοσέβαστου ηγέτη από το Μπαγκλαντές και σταθερά υπέρμαχος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της προστασίας των μειονοτήτων, πρέπει να σταματήσει. Το πραγματικό αμάρτημα του Chowdhury φαίνεται να είναι ότι η εκλογική του περιφέρεια Raozan είχε γίνει καταφύγιο για την ινδουιστική κοινότητα του Μπαγκλαντές.

Οι σημερινές ενέργειες του Γιουνούς θυμίζουν τη δίωξη από τον Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κατά των Αλεβιτών, των Χριστιανών και των Γεζίντι ή των πολιτοφυλακών του αρχηγού της Συρίας Hay’at Tahrir al-Sham, Ahmad al-Sharaa, την πρόσφατη σφαγή άοπλων Σύριων Αλαουί.

Οι διπλωμάτες μπορούν να συζητήσουν για την αφέλεια ή την ενοχή του Γιουνούς, καθώς παρέχει κάλυψη για την Jamaat-e-Islami και τις ομάδες που ασπάζονται ανοιχτά την Αλ Κάιντα και τους Ταλιμπάν, αλλά δεν θα πρέπει να εκλογικεύουν τη δίωξη των δημοσιογράφων.

Εξετάστε την περίπτωση της Farzana Rupa και του Shakil Ahmed , και οι δύο άκρως επαγγελματίες ελεύθεροι επαγγελματίες που έκαναν συχνά αναφορές για λογαριασμό ευρωπαϊκών καταστημάτων. Η κυβέρνηση του Γιουνούς τους φυλάκισε αβάσιμα με κατηγορίες για φόνο και στη συνέχεια αρνήθηκε οποιαδήποτε επαφή μεταξύ τους και της ανήλικης κόρης τους.

Η περίπτωσή τους είναι πλέον ο κανόνας παρά η εξαίρεση, καθώς η κυβέρνηση του Γιουνούς έχει απολύσει περισσότερους από 1.000 δημοσιογράφους που κρίνονται πολύ κοσμικοί για τη νέα ισλαμική τάξη. Ο Julfikar Ali Manik, ένας άλλος διακεκριμένος δημοσιογράφος του οποίου τα στιγμιότυπα περιλαμβάνουν τους New York Times είναι ειδικός στα ισλαμιστικά κινήματα. Έχει γίνει επίσης στόχος της κυβέρνησης Γιουνούς.

Με τον Γιουνούς να ακολουθεί την τροχιά του Ερντογάν και της αλ-Σαράα, η κοινωνία των πολιτών και οι δημοσιογράφοι του Μπαγκλαντές βρίσκονται σε κίνδυνο. Ο υπουργός Εξωτερικών Marco Rubio δεν πρέπει να καθυστερήσει άλλο: Είναι καιρός να επιβληθούν κυρώσεις στον Παγκόσμιο νόμο Magnitsky στον Muhammad Yunus. Το Νόμπελ Ειρήνης του δεν πρέπει να γίνει κάλυψη για πογκρόμ, καταστολή του Τύπου και γενική διάβρωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Σάββας Καλεντερίδης: Τινάζουν στον αέρα το τουρκολιβυκό μνημόνιο! Η θετικότερη εξέλιξη για τα εθνικά μας συμφέροντα μετά την είσοδο της Κύπρου στο ΝΑΤΟ το 2004. Μπράβο σε αυτούς που έστω με καθυστέρηση ετών έκαναν αυτό που έπρεπε.

Η ισραηλινή δεξαμενή σκέψη ALMA, ερευνητές της οποίας προέρχονται από τον χώρο των στρατιωτικών υπηρεσιών ασφαλείας, εξέδωσε χθες (25/3) σχετική έκθεση, στην οποίαν επιβεβαιώνονται σχετικές πληροφορίες που έκαναν το τελευταίο διάστημα τον γύρο ισραηλινών ιστοσελίδων.

Το Κέντρο Έρευνας και Εκπαίδευσης Alma είναι ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός με αποστολή να καταστήσει σε βάθος προσβάσιμη τη γεωπολιτική γνώση για τη Μέση Ανατολή. Εκτός από την παροχή επιτόπιων ενημερώσεων σε διάφορα σημεία επιφυλακής κατά μήκος των βόρειων συνόρων του Ισραήλ με τον Λίβανο και τη Συρία, παρέχει επίσης διαλέξεις και εργαστήρια σε όλο τον κόσμο με βάση την καθημερινή έρευνα και ανάλυση των εξελίξεων στις συνοριακές συγκρούσεις του Ισραήλ. Επειδή όλη η ερευνητική του ομάδα κατοικεί στις κοινότητες στα βόρεια σύνορα του Ισραήλ, είναι μοναδικά εξοπλισμένο για να συνδυάσει την επαγγελματική του εξειδίκευση και το υπόβαθρό του με μια οπτική από πρώτο πρόσωπο για το πώς η σύγκρουση επηρεάζει τη ζωή κοντά στα σύνορα του Ισραήλ. Εστιάζει στον τρόπο με τον οποίο όλα αυτά επηρεάζουν τις προκλήσεις ασφαλείας του IDF κατά μήκος των ασταθών βόρειων συνόρων του Ισραήλ.

Ιδρύστρια και πρόεδρος του Alma είναι η Αντισυνταγματάρχης Σαρίτ Ζεχαβί (Sarit Zehavi), η οποία ενημερώσει εκατοντάδες ομάδες και φόρουμ, με πολυάριθμες αναφορές με επίκεντρο τον Λίβανο, τη Συρία και τις προκλήσεις εθνικής ασφάλειας του Ισραήλ. Υπηρέτησε για 15 χρόνια στις Ισραηλινές Αμυντικές Δυνάμεις, με ειδίκευση στις στρατιωτικές πληροφορίες, είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου στις Σπουδές Μέσης Ανατολής από το Πανεπιστήμιο Ben-Gurion και είναι επίσης μέλος του Forum Devora, προωθώντας την ισότιμη εκπροσώπηση των γυναικών σε βασικές θέσεις λήψης αποφάσεων στους τομείς της εθνικής ασφάλειας και της εξωτερικής πολιτικής. Τα μοναδικά της επιτεύγματα την οδήγησαν να επιλεγεί από την Jerusalem Post ως μία από τις 50 Εβραίους με τη μεγαλύτερη επιρροή του 2021. Ο Σαρίτ ζει στη Δυτική Γαλιλαία.

Περίληψη της έκθεσης της ALMA:

Το Ισραήλ πρέπει να θέσει τους κανόνες του παιχνιδιού στην περιοχή. Οποιαδήποτε απειλή για την ασφάλεια του Ισραήλ θα αντιμετωπιστεί με μια ανεξάρτητη ισραηλινή απάντηση και άλλοι «παίκτες» πρέπει να το λάβουν υπόψη. Αυτοί, με τη σειρά τους, πρέπει να διαχειριστούν τους κινδύνους που αφορούν αυτήν την ισραηλινή αρχή.

Ανάλυση:

Μετά την ανάληψη της κυριαρχίας του καθεστώτος Αλ Σαράα στη Συρία, δημοσιεύσαμε αρκετά άρθρα σχετικά με την αυξανόμενη τουρκική ανάμειξη στη χώρα και τις πιθανές επιπτώσεις της για το Ισραήλ.

Εκτός από τις οικονομικές και πολιτικές πτυχές, ξεχωρίζει η στρατιωτική εμπλοκή της Τουρκίας στη Συρία . Δημοσιεύτηκαν αρκετές αναφορές που δείχνουν ότι η Τουρκία προσφέρθηκε να βοηθήσει το νέο καθεστώς στην ανοικοδόμηση, την εκπαίδευση και τον οπλισμό του νέου συριακού στρατού και ότι τα μέρη σκοπεύουν να υπογράψουν εκτενείς συμφωνίες άμυνας και προμηθειών.

Η τουρκική στρατιωτική παρουσία στις στρατιωτικές βάσεις της Συρίας:

Σύμφωνα με αρκετές αναφορές, η Τουρκία σχεδιάζει να δημιουργήσει πολλαπλές βάσεις για την εξυπηρέτηση της τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας, αξιοποιώντας τις υποδομές των συριακών αεροδρομίων στην περιοχή της Παλμύρας (Αεροδρόμιο Παλμύρας και Τ4). Η Τουρκία φέρεται να στοχεύει να επεκτείνει τις χερσαίες και εναέριες δραστηριότητές της στη χώρα. Για παράδειγμα, πριν από λίγες εβδομάδες αναφέραμε ότι η Τουρκία βοήθησε στην αποκατάσταση και λειτουργία του διεθνούς αεροδρομίου της Δαμασκού. Επιπλέον, είναι γνωστή η υποστήριξη της Τουρκίας προς το SNA και τις οργανώσεις που λειτουργούν υπό την ομπρέλα της στη βόρεια Συρία.

Στη συνέχεια, τις τελευταίες ημέρες υπήρξαν αναφορές που έδειχναν ότι η Τουρκία έχει μεταφέρει στρατεύματα και στρατιωτικό εξοπλισμό στο στρατιωτικό αεροδρόμιο Minaq στη βόρεια Συρία, το οποίο λειτουργεί πλέον σε τουρκοσυριακή συνεργασία. Το αεροδρόμιο βρίσκεται περίπου 35 χλμ βόρεια του Χαλεπίου και περίπου 13 χλμ νότια των τουρκικών συνόρων. Διάφορες αναφορές υποστηρίζουν ότι η Τουρκία πρόσφατα ανακαίνισε και επέκτεινε τη βάση, εγκαθιστώντας ραντάρ, συστήματα αεράμυνας και πρόσθετο εξοπλισμό για να βοηθήσει τη Συρία να παρακολουθεί και να ελέγχει τον εναέριο χώρο της.

Αυτή η δραστηριότητα στο αεροδρόμιο Minaq θα μπορούσε ενδεχομένως να είναι το πρώτο βήμα προς την αύξηση της άμεσης στρατιωτικής εμπλοκής της Τουρκίας στο συριακό έδαφος και μπορεί να υποδηλώνει τις μακροπρόθεσμες προθέσεις της Τουρκίας στην περιοχή.

Τουρκο-ισραηλινή στρατιωτική τριβή/σύγκρουση (με έμφαση στην εναέρια πτυχή):

Ένα σενάριο κατά το οποίο αεροσκάφη της τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας επιχειρούν στον εναέριο χώρο της Συρίας εναντίον αεροσκαφών της ισραηλινής Πολεμικής Αεροπορίας είναι πιθανό.

Στο πλαίσιο αυτό, θα πρέπει να σημειωθεί ότι τις τελευταίες εβδομάδες έχουν προκύψει αρκετές αναφορές από τη Συρία σχετικά με εναέρια επεισόδια που περιελάμβαναν τριβές μεταξύ ισραηλινών και τουρκικών αεροσκαφών. Αυτά τα περιστατικά, αν και δεν επιβεβαιώθηκαν από καμία πλευρά, θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν ως περαιτέρω απόδειξη της απειλής που θέτει η Τουρκία για το Ισραήλ.

Παρόμοια με την περίοδο που υπήρχε σημαντική ανάπτυξη της Ρωσίας στη Συρία, οι Τούρκοι, όπως και οι Ρώσοι τότε, μπορούσαν να λάβουν διάφορα μέτρα αντιποίνων πέρα ​​από την αποστολή των αεροσκαφών τους εναντίον ισραηλινών αεροπλάνων, αυτές οι ενέργειες θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν την παροχή στους Σύρους προηγμένων πληροφοριών για τις ισραηλινές προθέσεις, τη δημοσιοποίηση λεπτομερειών των ισραηλινών δραστηριοτήτων και τη μεταφορά προηγμένων συμβατικών όπλων στα συστήματα πυραύλων άμυνας.

Εκτιμούμε ότι το Ισραήλ θα γνωρίζει πώς να επιχειρεί στρατιωτικά στη Συρία όπως χρειάζεται, ακόμη και παρουσία τουρκικών δυνάμεων, όπως τα κατάφερε κατά τη διάρκεια της ρωσικής παρουσίας. Αυτό μπορεί να απαιτήσει από το Ισραήλ να επενδύσει σε μεγαλύτερες προσπάθειες πληροφοριών για την αποφυγή τριβών με τις τουρκικές δυνάμεις και να απαιτήσει ενισχυμένη διαχείριση κινδύνου και ετοιμότητα για πιθανές τουρκικές απαντήσεις. Ίσως τα αμοιβαία συμφέροντα ασφάλειας και των δύο πλευρών να υπερβούν τις σημαντικές πολιτικές εντάσεις και να δημιουργηθεί ένας στρατιωτικός συντονιστικός μηχανισμός, παρόμοιος με αυτόν που δημιουργήθηκε με τις ρωσικές δυνάμεις που είναι παρόντες στη Συρία.

Αναμφίβολα, οι τουρκικές απαντήσεις και ενέργειες θα αποτελέσουν σημαντική πρόκληση για το Ισραήλ και μπορεί ήδη να παρουσιάσουν μια τέτοια πρόκληση, αν υποθέσουμε ότι έχουν ήδη συμβεί εναέριες τριβές, όπως προτείνουν οι προαναφερθείσες εκθέσεις .

Ισραηλινές αεροπορικές επιδρομές στα αεροδρόμια Παλμύρα και Τ4:

Τις νύχτες της 21ης ​​και της 24ης Μαρτίου, οι IDF επιτέθηκαν σε στόχους στα αεροδρόμια της Παλμύρας και Τ4 και στα περίχωρά τους . Ορισμένες αναφορές συνέδεσαν αυτές τις επιθέσεις με την επιθυμία της Τουρκίας να εδραιώσει παρουσία στην ανατολική Συρία, αλλά κατά την εκτίμησή μας, δεν υπάρχει καμία σχέση μεταξύ των δύο.

Τα πλήγματα του IDF αποτελούν μέρος της συνεχιζόμενης προσπάθειας για την εξάλειψη σημαντικών στρατιωτικών δυνατοτήτων που παραμένουν στη Συρία που θα μπορούσαν να αποτελέσουν απειλή για τις επιχειρήσεις του Ισραήλ και των IDF.

ΠΗΓΕΣ:

https://t.me/syriaaa_2025/13105

https://shafaq.com/en/World/Syria-Turkiye-starts-deploying-heavy-equipment-in-Menagh-airbase

https://npasyria.com/en/123287

https://syriacpress.com/blog/2025/03/22/turkey-encroaches-further-on-neighboring-syria-sendsheavy-equipment-to-military-base-near-holeb-aleppo

https://israel-alma.org/russias-military-deployment-in-syria-and-the-israeli-challenge /