Οι ισραηλινοί βομβαρδισμοί στη Συρία από τον Δεκέμβριο 2017

Τιερί Μεϊσάν

Σήμερα, οι στόχοι των Ιρανών και των
Ρώσων αποκλίνουν.

Η διαφωνία Ιράν-Ρωσίας


Η Ρωσία σκοπεύει να εξαλείψει τις τζιχαντιστικές
οργανώσεις και να ειρηνεύσει ολόκληρη την περιοχή. Στη συνέχεια, ελπίζει να αποκαταστήσει την ιστορική σχέση μεταξύ του ορθοδόξου
πολιτισμού της και της Δαμασκού, αρχικής πόλης του χριστιανισμού, σύμφωνα με τη
στρατηγική που καθορίστηκε στο δέκατο όγδοο αιώνα από την Μεγάλη Αικατερίνη.

Το Ιράν είναι πλέον μια χώρα διαιρεμένη
από τρεις διαφορετικές εξουσίες. Από τη μία πλευρά οι Φρουροί
της Επανάστασης, από την άλλη ο πρόεδρος Ροχάνι, και τέλος, ο Οδηγός Χαμενεΐ
που διαιτητεύει τις συγκρούσεις τους.

Οι Φρουροί της Επανάστασης είναι μια μονάδα
ελίτ, ξεχωριστή από τον κανονικό στρατό. Υπακούουν στον Οδηγό, ενώ ο στρατός εξαρτάται από τον πρόεδρο της Ισλαμικής
Δημοκρατίας. Προσπαθούν να απελευθερώσουν τη Μέση Ανατολή από
τον αγγλοσαξονικό ιμπεριαλισμό. Προστατεύουν τους Σιίτες
σε όλο τον κόσμο και σε αντάλλαγμα περιμένουν να τους στηρίζουν για να
προστατεύσουν το Ιράν. Εξαπλώνονται στην Υεμένη, το Ιράκ, τη Συρία και το
Λίβανο.

Ο πρόεδρος Χασάν Ροχάνι επιδιώκει να βγάλει
τη χώρα του από τη διπλωματική απομόνωση που προκάλεσε η επανάσταση του Ιμάμη
Χομεϊνί. Προτίθεται να αναπτύξει το διεθνές εμπόριο και να
αποκαταστήσει το καθεστώς της κυρίαρχης περιφερειακής δύναμης που είχε η χώρα
του κατά την εποχή του Σάχη.

Ο αγιατολάχ Αλί Χαμενεί, ο οποίος είναι
ιδεολογικά κοντά στους Φρουρούς της Επανάστασης, προσπαθεί να διατηρήσει την
ισορροπία μεταξύ αυτών των δύο εξουσιών και την ενότητα της χώρας του. Είναι ένας ρόλος ακόμη πιο δύσκολος καθώς οι εντάσεις μεταξύ των δύο
προηγούμενων ομάδων είναι στο αποκορύφωμά τους. 
Ο πρώην πρόεδρος Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ (προερχόμενος από τους Φρουρούς
της Επανάστασης) και ο πρώην Αντιπρόεδρος του, Χαμίντ Μπεγκάι, ανακηρύχθηκαν
«κακοί μουσουλμάνοι» από το Συμβούλιο των Φρουρών του Συντάγματος. Ο πρώτος έχει τεθεί υπό κατ ‘οίκον περιορισμό, ενώ ο δεύτερος έχει
καταδικαστεί σε φυλάκιση 15 ετών μετά από μυστική δίκη.

Μετά τη δολοφονία του Jihad Moughniyah (γιος του Imad Moughniyah, στρατιωτικού ηγέτη της λιβανέζικης Χεζμπολάχ) και
αξιωματικών των Φρουρών της Επανάστασης, τον Ιανουάριο του 2015, στη συροισραηλινή
διαχωριστική γραμμή του Γκολάν, όλα δείχνουν ότι το Ιράν προσπαθεί να εγκαταστήσει
στρατιωτικές βάσεις στη νότια Συρία. Φέρεται να σχεδιάζεται μια
συντονισμένη επίθεση κατά του Ισραήλ από τη Γάζα, το Λίβανο και τη Συρία.

Αυτό το σχέδιο προσπαθεί το Ισραήλ να
αποτρέψει και το οποίο, από τώρα και στο εξής, αρνείται η Ρωσία να υποστηρίξει.

Η εξέλιξη των πολιτικών θέσεων

Τα τελευταία τρία χρόνια, το Ισραήλ ζητά
δια φωνής και σώματος, η Ρωσία να εμποδίσει το Ιράν να εγκαταστήσει
στρατιωτικές βάσεις σε απόσταση μικρότερη των 50 χιλιομέτρων από τη γραμμή
οριοθέτησης. Καταρχάς, η Ρωσία επεσήμανε ότι το Ιράν κέρδισε τον
πόλεμο στη Συρία, ενώ το Ισραήλ τον έχασε. Το Τελ Αβίβ δεν είχε συνεπώς τίποτα να απαιτήσει. Αλλά τώρα φτάνουμε στο πιθανό τέλος του πολέμου και η ρωσική θέση έχει
αλλάξει: αποκλείεται να αφήσει το Ιράν να ανοίξει μια νέα σύγκρουση.

Ήταν ακριβώς η ίδια στάση που ώθησε τη
Ρωσία να βομβαρδίσει τα δύο αεροδρόμια που μισθώθηκαν από την Τσαχάλ/IDF στη Γεωργία το 2008. Τότε ήταν για να αποφευχθεί μια επίθεση κατά της
Τεχεράνης από το Τελ Αβίβ. Εκτός από το ότι το laissez-faire αυτής της φοράς αντιτίθεται σε μια ιρανική
πρωτοβουλία και όχι πλέον ισραηλινή.

Η συριακή θέση


Από την άποψη της Συρίας, το Ισραήλ
είναι ένας εχθρός που κατέχει παράνομα τα Υψώματα του Γκολάν. Κατά τη διάρκεια του πολέμου, υποστήριξε εκ των πραγμάτων  (de facto) τους τζιχαντιστές και
βομβάρδισε ήδη τη χώρα περισσότερο από εκατό φορές.

Το ιρανικό σχέδιο δεν είναι όμως ευπρόσδεκτο. Πράγματι, όπως και η Μόσχα, η Δαμασκός δεν αμφισβητεί την ύπαρξη του
εβραϊκού Κράτους, αλλά μόνο τη μορφή του καθεστώτος που αποκλείει τους
Παλαιστινίους. Προπαντός, η Αραβική Δημοκρατία της Συρίας δεν επιδιώκει
την αντιπαράθεση με το γείτονά της, αλλά την ειρήνη. Οι πρόεδροι Χάφεζ και Μπασάρ αλ-Άσσαντ προσπάθησαν αμφότεροι να την διαπραγματευτούν
μάταια με τον πρόεδρο των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον.

Εξάλλου, όλοι γνωρίζουν ότι ο ισραηλινός
στρατός υποστηρίζεται ανεπιφύλακτα από τις Ηνωμένες Πολιτείες, ότι για να του επιτεθεί
είναι σαν να επιτεθεί στην Ουάσιγκτον. Η Συρία, η οποία μόλις πέρασε
επτά χρόνια ξένης επίθεσης και καταστράφηκε σε μεγάλο βαθμό, δεν θα μπορούσε να
εμπλακεί σε αυτόν τον δρόμο, ακόμη κι αν το θέλησε.

Ως εκ τούτου, η Δαμασκός, η οποία
συμφώνησε να αφήσει το Ιράν να εγκαταστήσει βάσεις στο έδαφός της, δεν θα προχωρήσει
περαιτέρω .

Το ιρανο-αμερικανικό πλαίσιο

var _wau = _wau || []; _wau.push([“small”, “wvg1ie6mi5ta”, “m3y”]);
(function() {var s=document.createElement(“script”); s.async=true;s.src=”http://widgets.amung.us/small.js”;
document.getElementsByTagName(“head”)[0].appendChild(s);})();