Η Κομισιόν προετοιμάζει στο
παρασκήνιο ένα σχέδιο, το οποίο θα δίνει τη δυνατότητα της συντεταγμένης
εξόδου μίας χρεοκοπημένης χώρας από την Ευρωζώνη, η οποία δεν
επιτρέπεται νομικά – ενός βελούδινου διαζυγίου, με πρώτη υποψήφια την
Ελλάδα
«Ο συνδυασμός της ουκρανικής κρίσης, με τον πανικό των τρομοκρατικών επιθέσεων εκ μέρους των ισλαμιστών στη Γαλλία, καθώς επίσης με την «αριστερή επανάσταση» των δύο χωρών του ευρωπαϊκού Νότου, τις οποίες θα μπορούσαν να ακολουθήσουν οι υπόλοιπες εάν υπάρξει ανάγκη,είναι σε θέση να εξασφαλίσει την απόλυτη αμερικανική ηγεμονία στην Ευρώπη – το συμβιβασμό δηλαδή, καθώς επίσης την ολοκληρωτική υποταγή όλων των χωρών της, κυρίως της Γερμανίας και της Γαλλίας, στις εντολές της υπερδύναμης (ΒΒ)»..
Άρθρο
Η Ελλάδα παραμένει εγκλωβισμένη στο ευρώ, στο χρέος και στα μνημόνια (άρθρο), ενώ έχει προστεθεί μία ακόμη «θηλιά» στο λαιμό της – η μη ύπαρξη μίας εναλλακτικής πολιτικής λύσης σε συνθήκες Δημοκρατίας, η οποία (δημοκρατία) έχει ουσιαστικά καταργηθεί μετά τη συμφωνία όλων των κομμάτων, στις «έξωθεν επιταγές» του Μνημονίου Νούμερο ΙΙΙ.
Αν και ασφαλώς απαιτείται πολιτική σταθερότητα πριν από κάθε τι άλλο,
η κυβέρνηση οφείλει να υπηρετεί ένα εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης της
χώρας και όχι τους όποιους εισβολείς – χωρίς φυσικά να ενοχοποιούμε
κανέναν. Εκτός του ότι τώρα η πατρίδα μας έχει μετατραπεί πλέον επίσημα σε Προτεκτοράτο Χρέους (ανάλυση), όπου
(α) εάν επιτευχθεί η συμφωνία δανεισμού της, έναντι των αποικιοκρατικών μέτρων, θα εκποιηθεί ένα μεγάλο μέρος της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας της, σε εξευτελιστικές τιμές – ενώ θα εξαθλιωθούν ακόμη μεγαλύτερα «στρώματα» του πληθυσμού της, συμπεριλαμβανομένης της μεσαίας τάξης,
(β) εάν δεν επιτευχθεί, τότε θα μετατρεπόταν σε ένα αποτυχημένο κράτος (failed state), οδηγούμενη σε μία άτακτη, καταστροφική χρεοκοπία – καθώς επίσης στην ασύντακτη έξοδο από την Ευρωζώνη,
διαπιστώνει κανείς πως έχει προηγηθεί μία εντελώς αποτυχημένη διαπραγμάτευση, η οποία οδήγησε σε ένα αναμενόμενο αποτέλεσμα:
σε ένα τρίτο μνημόνιο, το οποίο θα καταστρέψει πλέον τις ελληνικές
επιχειρήσεις που κατάφεραν να επιβιώσουν, αφού τα δύο προηγούμενα έχουν
ήδη φέρει σε απόγνωση τους εργαζομένους και το δημόσιο.
Με τον τρόπο αυτό θα ολοκληρωθεί η άλωση της Ελλάδας από τους δανειστές της, ο στόχος των οποίων δεν είναι φυσικά η εξυγίανση της Οικονομίας μας – αλλά η είσπραξη των απαιτήσεων τους, με «δώρο» τα περιουσιακά στοιχεία της χώρας, σε πάμφθηνες τιμές. Έτσι θα φτάσει στο τέλος της η ελληνική τραγωδία – με το βιοτικό επίπεδο της χώρας μας στο ναδίρ, καθώς επίσης με μηδενικές προοπτικές για το μέλλον.
.
Λάθη ή σκοπιμότητες;
Περαιτέρω, έχοντας ήδη αναφερθεί τον Ιανουάριο του 2015, πριν από τις εκλογές, σε βάσιμες υποψίες για στημένα παιχνίδια (ανάλυση),
αδυνατούμε να αποδεχθούμε ότι, ο πρωθυπουργός έκανε τόσα πολλά
διαπραγματευτικά λάθη – αφού δεν μπορεί να γνωρίζει λιγότερα από εμάς,
πόσο μάλλον όταν περιστοιχίζεται από τόσους έμπειρους συμβούλους.
Η απειρία, την οποία χρησιμοποιούν πολλοί ως αιτιολογία (σε κάποιο βαθμό και εμείς), δεν είναι σε καμία περίπτωση κατανοητή
– ειδικά επειδή ένα μεγάλο μέρος της παράταξης του προέρχεται από ένα
αρκετά έμπειρο κόμμα. Ως εκ τούτου, υποθέτουμε πως κάτι άλλο συμβαίνει –
χωρίς όμως να έχουμε τη δυνατότητα να το τεκμηριώσουμε και χωρίς φυσικά
να κατηγορούμε κανέναν.
Αναλυτικότερα, δεν είναι δυνατόν να υπέγραψε τη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου χωρίς να έχει σκοπό να την τηρήσει – αφού προφανώς γνώριζε, όπως και έγινε ότι, οι δανειστές θα έχαναν εντελώς την εμπιστοσύνη τους στην κυβέρνηση του.
Στη συνέχεια, αφού εκείνη την εποχή είχε το όπλο της στάσης πληρωμών εντός του ευρώ, επειδή η χώρα διέθετε πρωτογενή πλεονάσματα, δεν έχει λογική το ότι έκανε όσα μπορούσε για να το χάσει
– πληρώνοντας το ΔΝΤ, δαπανώντας όλα τα χρήματα των δημοσίων ταμείων,
δημεύοντας τα αποθεματικά των δήμων και των άλλων οργανισμών,
δημιουργώντας ξανά ελλείμματα στον προϋπολογισμό, μη δίνοντας καμία
προσοχή στα κρατικά έσοδα (δραματική υστέρηση εσόδων το πρώτο εξάμηνο – πηγή), κλείνοντας τις τράπεζες κοκ.
Εκτός αυτού, δεν μπορεί να μη γνώριζε
πως όταν τοποθετεί κανείς ένα πιστόλι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων,
δεν επιτρέπεται να μην είναι γεμάτο (σχέδιο βήτα) –
πόσο μάλλον να παραδέχεται δημόσια πως η Ελλάδα δεν είχε καμία απολύτως
εναλλακτική δυνατότητα «στα συρτάρια της» και καμία προετοιμασία για
τίποτα!
Όσο για το δημοψήφισμα, στο οποίο ο πρωθυπουργός τοποθετήθηκε υπέρ του «ΟΧΙ» ελπίζοντας μάλλον να βγει το «ΝΑΙ», αφού επέλεξε να το δρομολογήσει όταν πια ήταν πολύ αργά (άρθρο), ενώ γνώριζε πως οι τράπεζες θα κλείσουν,
τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους – σημειώνοντας πως σε καμία
ανεπτυγμένη χώρα δεν έχουν κλείσει οι τράπεζες για ένα τόσο μεγάλο
χρονικό διάστημα (πιθανότατα για να τρομοκρατηθούν οι Πολίτες από τις
ουρές, αντί να εισπράττουν τα 60 € από τα ταμεία των τραπεζών, όπου δεν
θα φαίνονταν – έτσι ώστε να πάψουν να αντιστέκονται στα μνημόνια).
Ακόμη και στην Κύπρο, η οποία κυριολεκτικά δολοφονήθηκε από τη
Γερμανία με το πιστόλι της ΕΚΤ, οι τράπεζες έκλεισαν για ένα μικρότερο
χρονικό διάστημα – παρά το ότι αυτές ευθύνονταν για τις δυσκολίες του νησιού, έχοντας διογκώσει υπερβολικά τους ισολογισμούς τους, κάτι που προφανώς δεν συνέβη ποτέ στην Ελλάδα.
Από την άλλη πλευρά, τα αποτελέσματα της όλης διαδικασίας είναι τόσο
φανερά, ώστε δεν χρειάζονται περισσότερη ερμηνεία: η πλειοψηφία της
Βουλής είναι υπέρ των μνημονίων, δεν υπάρχει πλέον καμία εναλλακτική λύση για τη χώρα, ενώ οι Πολίτες της δεν έχουν καμία άλλη επιλογή από το να σκύψουν το κεφάλι, χωρίς να αντιδράσουν στο «ζυγό» των ξένων.
Επομένως, όταν ξεκινήσουν οι κατασχέσεις και οι πλειστηριασμοί των
σπιτιών τους, όταν μειωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις τους, όταν
αυξηθεί ξανά η ανεργία κοκ., δεν θα βγουν στους δρόμους επαναστατώντας,
έχοντας αποδεχθεί τη μοίρα τους – αφού διαπίστωσαν τηλεοπτικά πως ο νεαρός, συμπαθής πρωθυπουργός αγωνίσθηκε σαν το λιοντάρι, αλλά έχασε κατά κράτος, έχοντας παράλληλα οδηγήσει τη χώρα μας στην άκρη του γκρεμού.
Κανένας δεν θα θυμηθεί πως το πρόβλημα ρευστότητας των ελληνικών
τραπεζών, οι οποίες ήταν υγιείς στις αρχές του έτους, μετατράπηκε σε
πρόβλημα φερεγγυότητας, μέσω των εκροών των καταθέσεων τους (άνω των 40
δις €) – αφενός μεν επειδή δεν επιβλήθηκαν έγκαιρα έλεγχοι στη διακίνηση
κεφαλαίων (όπως συνέβη στην Κύπρο), αφετέρου επειδή αρκετοί διέσπειραν συνεχώς ειδήσεις περί μίας επικείμενης χρεοκοπίας τόσο της χώρας, όσο και των τραπεζών της.
Θα μπορούσαμε να συμπληρώσουμε μία σειρά άλλων «διαβολικών
συμπτώσεων» και λαθών της κυβέρνησης, τα οποία οδήγησαν στην άνευ όρων
συλλογική συνθηκολόγηση της Ελλάδας – χωρίς βέβαια να ισχυριζόμαστε πως δεν ήταν τυχαία, πόσο μάλλον ότι υπήρξε δόλος.
Άλλωστε μπορεί να κάνουμε λάθος ή να είμαστε εξαιρετικά φιλύποπτοι και άδικοι. Εν
τούτοις, το να αναγκάζεται να καλεί επίσημα μία χώρα το ΔΝΤ, για να
συνεχίσει τη «ληστεία» που δεν κατάφερε μέχρι σήμερα, είναι από μόνο του
παράδοξο.
Σε κάθε περίπτωση, με την ύφεση να προβλέπεται στο 10% σωρευτικά έως και το 2018 (άρθρο), είναι μάλλον αδύνατον να αμυνθούμε ως κοινωνία σε νέες επιθέσεις – οπότε έχει προστεθεί ένας ακόμη λόγος, για να μην μπορούμε να αντιδράσουμε.
Οι μυστικές προετοιμασίεςτης Κομισιόν
Υπάρχουν ασφαλώς πολλές δυνατότητες για να επιτύχει η χώρα μας τους
ποσοτικούς στόχους του τρίτου μνημονίου, αφού έχουν υπογραφεί, χωρίς να υποβληθεί σε μία επικίνδυνη εγχείρηση που πιθανότατα θα την παραλύσει, εάν τελικά δεν τη θανατώσει
– επειδή είναι μία πολύ πλούσια χώρα, η οποία απλά υποφέρει από
ορισμένες χρόνιες παθογένειες, καθώς επίσης από τις κυβερνήσεις της των
τελευταίων δεκαετιών.
Μία από αυτές είναι η αύξηση των εξαγωγών της (ανάλυση), αρκεί να άνοιγαν για τα ελληνικά προϊόντα οι αγορές της Ευρώπης και ειδικά της Γερμανίας – από την οποία έχουν απομακρυνθεί δυστυχώς τα περισσότερα από τα ράφια των Σουπερμάρκετ, γεγονός που υποδηλώνει τις πραγματικές προθέσεις της εντιμότατης «εταίρου» μας.
Εν τούτοις, η Γερμανία δεν έχει καμία πρόθεση να μας βοηθήσει, ενώ το
αντάλλαγμα που επιδιώκει να πάρει για το δάνειο των 86 δις € (το οποίο
δεν θα φτάσει), δεν είναι άλλο από την απόλυτη υποταγή μας – η οποία φαίνεται πως έχει ήδη ολοκληρωθεί.
Διαπιστώνεται δε πως έχει πάει ένα ακόμη βήμα παρακάτω αφού, σύμφωνα με πληροφορίες (πηγή), τις οποίες όμως δεν μπορούμε να κρίνουμε, αν και πρόκειται για μία ηλεκτρονική εφημερίδα του Βερολίνου, προετοιμάζει
ένα σχέδιο – το οποίο θα δίνει τη δυνατότητα της συντεταγμένης εξόδου
μίας χρεοκοπημένης χώρας από την Ευρωζώνη, η οποία δεν επιτρέπεται
νομικά. Ενός «βελούδινου διαζυγίου» δηλαδή, με πρώτη υποψήφια την Ελλάδα – επίσης από την ΕΕ, με υποψήφια εδώ τη Μ. Βρετανία! Περαιτέρω,
στην υποψήφια χώρα εξόδου από τη νομισματική ένωση, θα προσφέρεται μία
αποζημίωση με τη μορφή της διαγραφής μέρους του δημοσίου χρέους της – καθώς επίσης η στήριξη των υπολοίπων κρατών, έτσι ώστε να μην καταστραφεί εξερχόμενη.
Η μορφή θα είναι σχετικά ανάλογη με αυτήν που οφείλουν να υιοθετούν
εκείνες οι χώρες, οι οποίες θέλουν να γίνουν νέα μέλη της νομισματικής
ένωσης – αναλαμβάνοντας να επιτύχουν συγκεκριμένους στόχους, έναντι
χρηματικών ποσών που τους παρέχει η ένωση.
Πρόκειται ασφαλώς για κάτι καινούργιο, το οποίο θα αλλάξει εντελώς τη
φύση της Ευρωζώνης και του ευρώ – αφού δεν θα είναι πλέον μία
αμετάκλητη διαδικασία, όπως μέχρι σήμερα. Προφανώς η Ελλάδα θα διαδραματίσει για μία ακόμη φορά το ρόλο του πειραματόζωου –
ενώ η κυβέρνηση θα διαπιστώσει έντρομη πως, όταν κάνεις την πρώτη
υπόκλιση απέναντι στη Γερμανία, πέφτοντας στην καλοστημένη παγίδα της,
υποχρεώνεσαι σε χιλιάδες άλλες, πολύ πιο οδυνηρές.
Συνεχίζοντας, εάν θυμηθεί κανείς τις αποκαλύψεις του γαλλικού περιοδικού (πηγή), σύμφωνα
με τις οποίες ο κ. Σόιμπλε πρόσφερε στον πρωθυπουργό 50 δις € για να
στηρίξει την εκούσια έξοδο της χώρας μας από την Ευρωζώνη, για ένα
διάστημα πέντε ετών, κατανοεί πως οι πληροφορίες περί
της μυστικής προετοιμασίας ίσως δεν είναι αναληθείς – αν και ενδεχομένως
είναι η συνέχεια του στημένου παιχνιδιού, στο οποίο δεν συμμετέχει μόνο
η Ελλάδα και η Γερμανία (άρθρο).
Επειδή όμως κάτι τέτοιο θα μπορούσε να θεωρηθεί εύλογα ως μία από τις
πολλές θεωρίες συνωμοσίας που κυκλοφορούν, θα ήταν ίσως καλύτερα να μην
υπερβάλλει κανείς – ενώ ο κ. Σόϊμπλε μπορεί μεν να παγιδεύσει εύκολα την Ελλάδα, αλλά ασφαλώς όχι τις Η.Π.Α.,
οι οποίες δεν πρόκειται να του επιτρέψουν κανενός είδους αυθαιρεσίες.
Εάν σχεδιάζει δε να αντικαταστήσει (διώξει) το ΔΝΤ με το ESM, δεν θα τα
καταφέρει εύκολα – όσο σωστά και αν χειρισθεί το θέμα της Ελλάδας.
.
Επίλογος
Ολοκληρώνοντας, υπενθυμίζουμε πως η χειραγώγηση μας, με τα δήθεν «θαύματα» της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας, το συνολικό χρέος των οποίων, ακόμη και χωρίς τις τράπεζες, είναι κατά πολύ υψηλότερο από το ελληνικό (γράφημα), έναντι μηδενικής σχεδόν δικής τους δημόσιας περιουσίας, εξυπηρετεί άλλους σκοπούς – οι οποίοι δεν πείθουν κανέναν.
.
.
Εάν προσθέταμε δε τις τράπεζες, το συνολικό χρέος της Ελλάδας θα παρέμενε σχεδόν ως έχει, ενώ των υπολοίπων θα εκτοξευόταν σε πολύ υψηλότερα επίπεδα – για λόγους που έχουμε ήδη αναλύσει σε παλαιότερα άρθρα μας.
Επομένως, από οικονομικής πλευράς έχουμε τη δυνατότητα να τα καταφέρουμε, χωρίς να αναγκασθούμε να παραμείνουμε «προτεκτοράτο χρέους» στο διηνεκές – αρκεί να αγωνιστούμε όλοι μαζί, σωστά, καταπολεμώντας δραστικά τις παθογένειες της χώρας μας.
Παράλληλα, να απαιτήσουμε δικαιωματικά τη διαγραφή ενός μεγάλου μέρους του δημοσίου χρέους μας, ως αποζημίωση για τα λάθη του ΔΝΤ και των μνημονίων – καθώς επίσης για τα βρώμικα παιχνίδια
της Γερμανίας εις βάρος μας. Τέλος, όσον αφορά τις απορίες και τις
υποψίες μας, ευχόμαστε και ελπίζουμε να κάνουμε μεγάλο λάθος – να
οφείλονται δηλαδή στις συνήθεις θεωρίες συνομωσίας, χωρίς κανένα
απολύτως πραγματικό αντικείμενο.
. Υστερόγραφο: Σχετικά
με τις τράπεζες, από τις οποίες εξαρτώνται οι καταθέσεις όλων όσων
εμπιστεύθηκαν τη νέα ελληνική κυβέρνηση, αφήνοντας τα χρήματα τους στην
Ελλάδα, ακούγοντας κανείς πως χρειάζονται νέα κεφάλαια ύψους 25 δις €, ενώ τα ίδια κεφάλαια τους στα τέλη του 2014 ήταν 24,5 δις €
εάν ισχύουν οι πληροφορίες μας, συμπεραίνει πως τα έχουν χάσει εξ
ολοκλήρου – κάτι που, εφ’ όσον πράγματι συμβαίνει, θα σήμαινε πως έχουν
ήδη χρεοκοπήσει (αφερεγγυότητα).
Αυτό βέβαια θα διαπιστωθεί στον έλεγχο που θα ακολουθήσει από την ΕΚΤ («τεστ αντοχής») – ενώ ασφαλώς δεν φτάνουν τα 4 δις € του εγγυητικού ταμείου, για να καλύψουν τους καταθέτες τους.
Από την άλλη πλευρά, σύμφωνα με δηλώσεις στελέχους του ESM, δεν θα
είναι έτοιμο για την ενίσχυση των ελληνικών τραπεζών πριν από τις αρχές
του 2016 – οπότε λογικά, τουλάχιστον μέχρι τότε, θα συνεχίσουν να
ισχύουν οι έλεγχοι στη διακίνηση των κεφαλαίων.
Κανένας δεν μπορεί να ισχυρισθεί βέβαια πως δεν θα επιταχυνθούν οι διαδικασίες, μετά την ψήφιση των δύο νέων νομοσχεδίων, με τη διαδικασία του κατεπείγοντος – όπως όλα τα προηγούμενα της Τρόικας, τη «μεθόδευση» των οποίων κατηγορούσε τότε η σημερινή κυβέρνηση.
.
Ο κ. Βασίλης Βιλιάρδος είναι ένας σύγχρονος οικονομολόγος,
πτυχιούχος της ΑΣΟΕΕ Αθηνών, με μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο
του Αμβούργου – όπου και δραστηριοποιήθηκε επαγγελματικά για αρκετά
χρόνια, με ιδιόκτητες επιχειρήσεις σε όλες τις πόλεις της Γερμανίας.
Έχει εκδώσει τρία βιβλία αναφορικά με την παγκόσμια χρηματοπιστωτική
κρίση, ενώ έχει δημοσιεύσει πάνω από 2.500 αναλύσεις σε ηλεκτρονικά και
έντυπα μέσα, με κέντρο βάρους την εθνική και διεθνή μακροοικονομία,
καθώς επίσης το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα.
.
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Δεν ανταποκρίνεται στους στόχους ενίσχυσης της, το πρόγραμμα για την Ευρωπαϊκή Αμυντική Βιομηχανία, ύψους 1,5 δισ. ευρώ, εκτιμά το Ευρωπαϊκό Ελεγκτικό Συνέδριο (ΕΕΣ).
Σε έκθεση που δημοσίευσε σήμερα, το ΕΕΣ ζητά αρτιότερο σχεδιασμό του προγράμματος για την ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία (EDIP) και καλύτερη ισορροπία μεταξύ των στόχων πολιτικής, του προτεινόμενου προϋπολογισμού και του χρονοδιαγράμματος. Η διαβούλευση με το ΕΕΣ επί της πρότασης, είναι υποχρεωτική.
Η ΕΕ, αντιμέτωπη με την επανεμφάνιση πολεμικών επιχειρήσεων μεγάλης κλίμακας στην Ευρώπη, έχει θέσει την άμυνα σε πολύ υψηλή θέση στην ατζέντα της. Η πρόταση EDIP προορίζεται ως το πρώτο βήμα για την εφαρμογή της ευρωπαϊκής βιομηχανικής στρατηγικής στον τομέα της άμυνας.
Στόχος είναι να ενισχυθεί η ευρωπαϊκή βιομηχανική και τεχνολογική βάση στον τομέα της άμυνας (ΕΒΤΒΑ), ειδικότερα δε να διασφαλιστεί η έγκαιρη διαθεσιμότητα και προμήθεια αμυντικών προϊόντων. Παράλληλα επιδιώκεται η συμβολή στην ανάκαμψη, στην ανασυγκρότηση και στον εκσυγχρονισμό της αμυντικής ικανότητας της Ουκρανίας.
«Η νομοθετική πρόταση της ΕΕ για την ενίσχυση της αμυντικής βιομηχανικής ετοιμότητάς της, χρήζει αρτιότερου σχεδιασμού. Αναγκαία είναι επίσης η επίτευξη κατάλληλης ισορροπίας μεταξύ των στόχων πολιτικής, του προτεινόμενου προϋπολογισμού και του σχετικού χρονοδιαγράμματος», δήλωσε ο Marek Opioła, Μέλος του ΕΕΣ και αρμόδιος για τη γνώμη.
Το ΕΕΣ επισημαίνει τον κίνδυνο, το χρηματοδοτικό κονδύλιο που προτείνεται, ύψους 1,5 δισ. ευρώ, να μην ανταποκρίνεται στις φιλοδοξίες του προγράμματος. Τονίζει ότι η Επιτροπή δεν αξιολόγησε το ύψος της ενωσιακής δημοσιονομικής στήριξης που απαιτείται για την υλοποίηση των προτεινόμενων μέσων πολιτικής.
Η στήριξη της Ουκρανίας
Όσον αφορά το μέσο στήριξης της Ουκρανίας, που περιλαμβάνεται στην πρόταση, το ΕΕΣ διαπιστώνει ότι δεν ορίζεται συγκεκριμένο χρηματοδοτικό κονδύλιο. Τα κράτη μέλη συμφώνησαν να χρησιμοποιήσουν τα κέρδη που αποφέρει η επένδυση δεσμευμένων ρωσικών περιουσιακών στοιχείων με σκοπό τη στήριξη της Ουκρανίας · ένα ποσοστό των εσόδων θα μπορούσε να διοχετευθεί στην Ουκρανίας. Ωστόσο, το ΕΕΣ εκτιμά ότι η αδυναμία πρόβλεψης, τόσο του ύψους της χρηματοδότησης από τη συγκεκριμένη πηγή, όσο και της διάρκειάς της, ενέχει κινδύνους.
Πηγή: ΑΜΠΕ
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Το… κοινό μυστικό εκατομμυρίων Ευρωπαίων έβγαλε σε δημόσια θέα ο πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Μάριο Ντράγκι, παραδίδοντας την ογκώδη –και πολύ σημαντική- έκθεση που του είχαν ζητήσει η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, για τις ενέργειες που θεωρούνται επείγουσες για να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε ένα περιβάλλον όπου ήδη η Κίνα και οι ΗΠΑ προηγούνται με διαφορά ασφαλείας.
Ο κ. Ντράγκι επέδειξε την ανάγκη που όλες οι κυβερνήσεις και όλα τα όργανα σχεδιασμού πολιτικών και λήψης απόφασης της ΕΕ ήδη γνώριζαν: Η Ένωση χρειάζεται μαζικές και επείγουσες –πρόσθετες- επενδύσεις εκατοντάδων δισεκατομμυρίων για να… πλησιάσει ξανά τις δύο υπερδυνάμεις στην τεχνολογία, την καινοτομία και την έρευνα.
Όπως επισημαίνεται από μεγάλα ευρωπαϊκά πρακτορεία, επί της ουσίας ο Μάριο Ντράγκι προειδοποίησε την Ευρωπαϊκή Ένωση ότι βρίσκεται αντιμέτωπη με «υπαρξιακή πρόκληση» αν δεν στραφεί σε μεγάλες επενδύσεις και αν δεν επαναφέρει και δεν εφαρμόσει τον μοχλό ανάπτυξης μέσω «έκδοσης εργαλείων κοινού χρέους», ομολόγων, κλπ.
Ο κ. Ντράγκι παρέδωσε σε λιτή δημόσια τελετή την έκθεσή του στην πρόεδρο της Κομισιόν την περασμένη Δευτέρα. Σε γενικές γραμμές, επισημαίνει –προειδοποιεί- πως η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται σε οικονομική υστέρηση σε σχέση με τις Ηνωμένες Πολιτείες και θα πρέπει να συνεχίσει την κοινή έκδοση χρέους για τη βελτίωση της παραγωγικότητας αλλά και την ενίσχυση της ασφάλειάς της (αμυντικές δαπάνες).
Η Ένωση χρειάζεται κατά τον ίδιο πολύ περισσότερο συντονισμό στη βιομηχανική πολιτική, ταχύτερες αποφάσεις και μαζικές επενδύσεις, αν θέλει να συμβαδίσει στον οικονομικό τομέα με ανταγωνιστές όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Κίνα.
Μετά την επιτυχία του ιστορικού σχεδίου ανάκαμψης έπειτα από την πανδημία της Covid, η ΕΕ θα πρέπει «να συνεχίσει την έκδοση εργαλείων κοινού χρέους για την χρηματοδότηση κοινών προγραμμάτων επενδύσεων με στόχο την αύξηση της παραγωγικότητας και της ασφάλειας της ΕΕ», σημειώνει στην εισαγωγή της 400σέλιδης έκθεσης ο πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας και πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, επισημαίνοντας το οικονομικό «χάσμα» που χωρίζει την Ευρώπη από τις ΗΠΑ.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση χρειάζεται επιπλέον επενδύσεις ύψους 750-800 δισεκατομμυρίων ευρώ ετησίως — που αντιστοιχούν στο 5% του ΑΕΠ – , πολύ υψηλότερο του 1%-2% του Σχεδίου Μάρσαλ για την ανοικοδόμηση της Ευρώπης μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως επισημαίνει το Euronews.
170 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΣΕ 400 ΣΕΛΙΔΕΣ
«Οι ανάγκες για επενδύσεις είναι τεράστιες», προειδοποίησε ο Μάριο Ντράγκι κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου στις Βρυξέλλες, παρουσία της προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν. Επιμένοντας ότι υπάρχει ανάγκη «δραστικής αλλαγής» στην ευρωπαϊκή προσέγγιση, παρουσίασε ορισμένες από τις «170 προτάσεις του».
Η ιδέα της έκδοσης κοινού χρέους παραμένει πάντως κόκκινη γραμμή για πολλές χώρες της βόρειας Ευρώπης, με προεξάρχουσα την Γερμανία, που εξακολουθούν να φοβούνται ότι θα υπερχρεωθούν για να καλύψουν τις καθυστερήσεις των χωρών του ευρωπαϊκού νότου. Ήδη, λίγες ώρες μετά τη δημοσιοποίηση της έκθεσης Ντράγκι, ο υπουργός Οικονομίας της Γερμανίας, Κρίστιαν Λίντνερ δήλωσε πως η ΕΕ θα πρέπει να εργαστεί για την κινητοποίηση των αναπτυξιακών δυνάμεων του ιδιωτικού τομέα και όχι για περισσότερο δημόσιο δανεισμό.
“Ωστόσο, ο κοινός δανεισμός της ΕΕ δεν θα λύσει τα διαρθρωτικά προβλήματα”, δήλωσε ο Λίντνερ, προσθέτοντας ότι το κύριο πρόβλημα δεν είναι η έλλειψη επιδοτήσεων, αλλά η γραφειοκρατία.
Ο Μάριο Ντράγκι αναγνωρίζει ότι αυτό το σχέδιο δεν είναι εφικτό, εκτός «αν συντρέξουν οι πολιτικές και θεσμικές συνθήκες», προσθέτει το Euronews.
Επισημαίνει την ανάγκη κινητοποίησης ιδιωτικών κεφαλαίων για την χρηματοδότηση της καινοτομίας, μέσω της δημιουργίας μίας πραγματικής «Ενωσης αγορών κεφαλαίων».
«Το πραγματικό διαθέσιμο εισόδημα ανά κάτοικο έχει αυξηθεί σχεδόν επί δύο φορές στις Ηνωμένες Πολιτείες σε σχέση με την Ευρώπη από το 2000», προειδοποιεί ο πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στην έκθεση αυτή, τη σύνταξη της οποίας υπενθυμίζουμε ζήτησε η πρόεδρος της Κομισιόν και προφανώς κάπως θα πρέπει να την αξιοποιήσει.
Τα πορίσματα της έκθεσης του Μάριο Ντράγκι προορίζονται να γίνουν πηγή έμπνευσης του έργου της νέας Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τα πέντε προσεχή χρόνια.
Symbolbild zum Thema EU-Wirtschaft, Konjunkturrückgang, Rezession in der Eurozone
ΣΤΑΣΙΜΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΥΦΕΣΗ
Η Ευρωπαϊκή Ένωση πλήττεται από οικονομική στασιμότητα εδώ και ενάμισι χρόνο. Οι επιδόσεις της στην υπέρβαση της κρίσης που προκλήθηκε από την πανδημία ήταν χαμηλότερες σε σχέση με τις ΗΠΑ, όπως συνέβη και με τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008.
Η υστέρηση εξηγείται «κυρίως με τη μεγαλύτερη επιβράδυνση της παραγωγικότητας στην Ευρώπη» και αντιπροσωπεύει απειλή για το κοινωνικό της μοντέλο, προειδοποιεί ο Μάριο Ντράγκι.
«Αν η Ευρώπη δεν καταφέρει να γίνει παραγωγικότερη, θα είμαστε αναγκασμένοι να κάνουμε επιλογές. Δεν θα μπορούμε ταυτόχρονα να έχουμε ηγετική θέση στον τομέα των νέων τεχνολογιών, να είμαστε υπόδειγμα κλιματικής υπευθυνότητας και ανεξάρτητος παράγοντας στην διεθνή σκηνή. Δεν θα μπορούμε να χρηματοδοτήσουμε το κοινωνικό μας μοντέλο. Θα πρέπει να αναθεωρήσουμε προς τα κάτω ορισμένες έως και το σύνολο των φιλοδοξιών μας. Πρόκειται για μία υπαρξιακή πρόκληση».
ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΠΥΛΩΝΕΣ ΤΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ ΝΤΡΑΓΚΙ
Οι προτάσεις τις οποίες καταγράφει στην έκθεσή του ο πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες: την τόνωση της καινοτομίας και την κάλυψη του χάσματος που υπάρχει αυτή τη στιγμή με τις ΗΠΑ, τον συνδυασμό της απανθρακοποίησης της οικονομίας με την ανταγωνιστικότητα, και την αύξηση της ασφάλειας και τη μείωση των εξαρτήσεων.
Ειδικά για τη διασύνδεση της ανταγωνιστικότητας με την πράσινη μετάβαση, ο κ. Ντράγκι επεσήμανε πως η αγορά ενέργειας της ΕΕ λειτουργεί βάσει ενός σχεδιασμού (TargetModel) από την εποχή όπου στο ενεργειακό μείγμα κυριαρχούσαν το φυσικό αέριο και τα ορυκτά καύσιμα, κάτι που δεν ισχύει σήμερα, ενώ στην αγορά κυριαρχούν εδραιωμένα συμφέροντα, με αποτέλεσμα να μην αξιοποιούνται τα οφέλη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας μεταξύ άλλων για μείωση των τιμών ενέργειας.
Τα κύρια ερωτήματα, κατά τον Μάριο Ντράγκι, είναι πώς θα χρηματοδοτηθούν οι τεράστιες επενδύσεις που χρειάζονται και πώς θα μπορέσουν οι 27 να συντονίσουν τις πολιτικές τους.
Όπως σημείωσε ο κ. Ντράγκι, η στρατηγική περιέχει 170 αναλυτικές προτάσεις, οι οποίες είναι αμέσως εφαρμόσιμες χάρη στο προβάδισμα της Ευρώπης όσον αφορά την ποιότητα της εκπαίδευσης, των συστημάτων υγείας και των συστημάτων κοινωνικής ευημερίας.
The flags of China and the European Union waving. International relations and diplomacy.
ΤΟ ΧΑΣΜΑ ΣΤΗΝ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ ΕΝΑΝΤΙ ΤΩΝ ΗΠΑ
Όσον αφορά τους πυλώνες της στρατηγικής που προτείνει, ο κ. Ντράγκι σημείωσε κατ’ αρχήν πως πρέπει να κλείσει το χάσμα στην καινοτομία με τις ΗΠΑ, καθώς η Ευρώπη βρίσκεται σε μια «στατική βιομηχανική δομή» με εταιρίες μεσαίου μεγέθους στους ίδιους τομείς όπως πριν 20 χρόνια, τη στιγμή που οι ΗΠΑ έχουν μεταβεί στην ψηφιακή εποχή.
Υπενθύμισε πως από το 2008, το 30% των εταιριών με αξία πέραν του 1 δις ευρώ εγκατέλειψαν την ΕΕ, με τις πλείστες να πηγαίνουν στις ΗΠΑ. Η αδυναμία στον τομέα της τεχνολογίας, όπως είπε, περιορίζει παράλληλα και την καινοτομία σε παραδοσιακούς τομείς.
Σε σχέση με τον δεύτερο πυλώνα, τον συνδυασμό της ανταγωνιστικότητας με την πράσινη μετάβαση, ο κ. Ντράγκι σημείωσε πως η αγορά ενέργειας της ΕΕ σήμερα «είναι ακόμα σχεδιασμένη για μια εποχή όταν το φυσικό αέριο και τα ορυκτά καύσιμα ήταν τα σημαντικά στοιχεία του ενεργειακού μείγματος».
Το 2020, συνέχισε, το φυσικό αέριο καθόριζε τις τιμές της ενέργειας κατά το 60%, παρά το ότι αποτελούσε μόλις 20% του μείγματος, ενώ στην αγορά κυριαρχούν «εδραιωμένα συμφέροντα» και η ενέργεια αποτελούσε μηχανή εσόδων για τους εθνικούς προϋπολογισμούς.
Το αποτέλεσμα, πρόσθεσε, είναι πως δεν μπορούμε να αξιοποιήσουμε τα οφέλη των ανανεώσιμων για τους καταναλωτές, και για αυτό «πρέπει να στοχεύσουμε στην αποσύνδεση» ώστε οι πολίτες να δουν τη διαφορά στους λογαριασμούς.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο πρώην επικεφαλής της ΕΚΤ υπογράμμισε την ανάγκη καθαρών τεχνολογιών και την αύξηση της παροχής πράσινης ενέργειας, κάτι που κάνουν με κίνητρα οι ΗΠΑ, τη στιγμή που η Κίνα ανταγωνίζεται την ΕΕ στην παραγωγή αυτών των τεχνολογιών.
Τρίτον, ο κ. Ντράγκι αναφέρθηκε στον πυλώνα των προτάσεων που αφορούν την αύξηση της ασφάλειας και τη μείωση των των εξαρτήσεων, μεταξύ άλλων μέσω εξωτερικής οικονομικής πολιτικής, συμφωνίες με χώρες κλειδιά και οικοδόμηση των δυνατοτήτων της αμυντικής βιομηχανίας.
ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΕΔΡΟΥ
Μιλώντας στο πλαίσιο της συνέντευξης Τύπου, η κ. Φον ντερ Λάιεν υπογράμμισε πως από τότε που ζήτησε τη συγκεκριμένη έκθεση από τον κ. Ντράγκι, πριν έναν χρόνο, το θέμα της ανταγωνιστικότητας έχει κερδίσει δυναμική στις συζητήσεις των κρατών μελών, με την ίδια να το αναδεικνύει στις πολιτικές κατευθυντήριες γραμμές για τη δεύτερη θητεία της τις οποίες δημοσίευσε τον Ιούλιο ενόψει της έγκρισης της υποψηφιότητας της από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Στην παρέμβασή της, η κ. Φον ντερ Λάιεν εστίασε σε τρεις εισηγήσεις της έκθεσης που θεώρησε σημαντικές: την ανάγκη να προχωρήσουν η ψηφιακή και η πράσινη μετάβαση – καθώς οι βάσεις έχουν μπει – μέσω της στήριξης στη βιομηχανία, την ανάγκη για ενίσχυση των δεξιοτήτων των εργαζομένων που θα παράγουν και θα χειρίζονται νέες τεχνολογίες, και την ανάγκη η ΕΕ να είναι ανθεκτική ώστε να καταστεί ανταγωνιστική εστιάζοντας σε ζητήματα όπως την πρόσβαση σε κρίσιμες πρώτες ύλες, απαραίτητα εξαρτήματα ή διασύνδεση στον τομέα της ενέργειας.
Εξηγώντας τη φιλοσοφία της ογκώδους έκθεσης, ο κ. Ντράγκι σημείωσε πως αν και έχει ειπωθεί πολλές φορές πως η ανάπτυξη στην ΕΕ επιβραδύνεται, έως και πριν δύο χρόνια δεν θα γινόταν η σημερινή συζήτηση. Ωστόσο σήμερα, επεσήμανε, το παγκόσμιο εμπόριο έχει επίσης επιβραδυνθεί, η αγορά της Κίνας είναι λιγότερη ανοιχτή και μάλιστα ανταγωνίζεται την ΕΕ, η Ευρώπη έχει χάσει τη Ρωσία ως κύρια πηγή φτηνής ενέργειας, και πλέον πρέπει να επενδύσει στην άμυνα της για πρώτη φορά από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Στο παρελθόν, σημείωσε, η Ευρώπη μπορούσε να επενδύει στην αύξηση του πληθυσμού, ο οποίος αναμένεται να μειωθεί σταδιακά την επόμενη δεκαετία, τη στιγμή που η παραγωγικότητα παραμένει αδύναμη και οι φιλοδοξίες αυξάνονται, τόσο στον τομέα της κλιματικής αλλαγής όσο και στην άμυνα, παράλληλα με την ανάγκη να διατηρηθεί το μοντέλο κοινωνικής πρόνοιας της ηπείρου.
«Οι επενδύσεις που προϋποθέτουν όλα αυτά είναι τεράστιες» τόνισε, κάνοντας λόγο για ανάγκη αύξησης των επενδύσεων κατά 5% του ΑΕΠ, στα επίπεδα που καταγράφηκαν τελευταία φορά τις δεκαετίες του 1960 και του 1970. Η ανάπτυξη, συνέχισε, είναι κρίσιμης σημασίας ώστε η ΕΕ να μπορεί να διασφαλίσει τις ιδρυτικές αξίες της ευημερίας, της ισότητας, της ελευθερίας και της δημοκρατίας.
ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ ΚΑΙ ΕΠΕΝΔΥΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ
Τον Μάρτιο του 2024, όταν οι Βρυξέλλες και άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και πόλεις συγκλονίζονταν από τον ξεσηκωμό των οργανωμένων γεωργοκτηνοτρόφων, απαιτώντας αλλαγές στις πολιτικές της ΕΕ για την πράσινη μετάβαση και την προστασία του περιβάλλοντος και τη διαφύλαξη των συμφερόντων των αγροτών έναντι του αθέμιτου ανταγωνισμού που υφίστανται από συναδέλφους τους σε τρίτες χώρες, όπου δεν εφαρμόζονται τα αυστηρά και δαπανηρά κριτήρια καταλληλότητας προϊόντων που επιβάλλονται στην ΕΕ, ο οικονομολόγος Γιάνης Βαρουφάκης είχε δημοσιεύσει ένα άρθρο στον ευρωπαϊκό Τύπο, το οποίο άγγιζε κάποια από τα θέματα που αγγίζει σήμερα και η έκθεση Ντράγκι.
Ο κ. Βαρουφάκης είχε γράψει μεταξύ άλλων σε εκείνο το άρθρο: «Επί πλέον, υπάρχουν δύο πρόσθετα προβλήματα που αγνοούνται εσκεμμένα. Το ένα είναι η Πράσινη Συμφωνία της ΕΕ, που οι Βρυξέλλες διατυμπανίζουν αλλά δεν έχουν τη δυνατότητα να χρηματοδοτήσουν. Παραδείγματος χάριν, στην Ολλανδία το κορυφαίο οικολογικό πρόβλημα είναι τα νιτρικά άλατα που δηλητηριάζουν δεκαετίες τώρα τον υδροφόρο ορίζοντα. Μετά από δεκαετίες που η κυβέρνηση έκανε τα στραβά μάτια, ξάφνου – υπό την πίεση των Βρυξελλών – απαίτησε από τους Ολλανδούς αγρότες να λύσουν το πρόβλημα με δικό τους κόστος, μεταξύ άλλων μέτρων, “θυσιάζοντας” μία στις τρεις αγελάδες.
Ακόμα πιο δυσεπίλυτο είναι το δεύτερο πρόβλημα που προκάλεσε η 15ετής οικονομική ύφεση που ακολούθησε το τραπεζικό Κραχ του 2008. Το αποτέλεσμα των πανευρωπαϊκών πολιτικών λιτότητας, που ήταν η βασική πολιτική αντιμετώπισης της κρίσης αυτής, ήταν η κατάρρευση των επενδύσεων.
Τα αποτελέσματα αυτής της επιλογής είναι καταιγιστικά: Η επενδυτική απεργία ευθύνεται για τη σημερινή αποβιομηχάνιση της Γερμανίας και της Βόρειας Ιταλίας ταυτόχρονα.
Ολόκληρο το βιομηχανικό καρτέλ της Βόρειας και Κεντρικής Ευρώπης αποδομείται και, έτσι, αδυνατεί να χρηματοδοτεί την Κοινή Αγροτική Πολιτική, όπως είχε συμφωνηθεί με τους τσιφλικάδες του Βορρά από την δεκαετία του ’50.
Παράλληλα, μένει με άδεια τα ταμεία η Πράσινη Συμφωνία της ΕΕ, με τα βάρη της να πέφτουν δυσανάλογα στους ώμους των αγροτών και των λαϊκών τάξεων.
Με άλλα λόγια», επισήμανε ο κ. Βαρουφάκης, «για τον ξεσηκωμό ακόμα και των πλουσιότερων Γερμανών και Ολλανδών μεγαλοαγροτών, που για πρώτη φορά συναγωνίζονται τους Έλληνες, Γάλλους και Ισπανούς συναδέλφους τους στις κινητοποιήσεις και στα μπλόκα, ευθύνεται ο ανόητος χειρισμός της αναπόφευκτης κρίσης του ευρώ».
Από το περιοδικό Insider
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Αλί Χαμενεΐ. Φωτ. Office of the Iranian Supreme Leader/WANA (West Asia News Agency) via REUTERS
Ανέφερε ότι «θρηνεί» για τον θάνατο του ηγέτη της Χεζμπολάχ Χασάν Νασράλα
Τις «ΗΠΑ και ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες» που «ψευδώς υποστηρίζουν ότι φέρνουν ειρήνη και ηρεμία στην περιοχή» κατηγόρησε ο ανώτατος ηγέτης του Ιράν, Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ, για τις περιφερειακές εντάσεις στη Μέση Ανατολή, στις πρώτες του δηλώσεις μετά την πυραυλική επίθεση στο Ισραήλ.
Είπε ότι πρέπει να «χαθούν» από την περιοχή, ώστε οι χώρες της περιοχής να ζήσουν ειρηνικά.
Ανέφερε επίσης ότι «θρηνεί» για τον θάνατο του ηγέτη της Χεζμπολάχ Χασάν Νασράλα, αλλά δεν ανέβαλε το πρόγραμμά του επειδή το πένθος του Ιράν είναι μια «αναζωογονητική και κινητήρια δύναμη».
Η εντολή εκτόξευσης πυραύλων στο Ισραήλ την Τρίτη δόθηκε από τον ανώτατο ηγέτη της χώρας – ο οποίος παραμένει σε ασφαλή τοποθεσία, δήλωσε ανώτερος Ιρανός αξιωματούχος στο πρακτορείο ειδήσεων Reuters.
Ναυτεμπορική
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Περαιτέρω,
