Ακολουθήστε μας

Αιγαίο

Τα ζητήματα του Αιγαίου δεν είναι μόνο νομικά ή στρατιωτικά, είναι και πολιτικά

Δημοσιεύτηκε

10 έτη πριν

στις

Οι λόγοι και οι σκοποί της πρόσφατης δήλωσης της Άγκυρας με την οποία στρέφεται κατά του Έλληνα Υπουργού Άμυνας επειδή επισκέπτεται σημεία του Ελληνικού κρατικού κυριαρχικού χώρου είναι ολοφάνεροι. Όπως είναι επίσης  και ολοφάνερος ο εκνευρισμός διαφορετικά δεν θα προέβαινε σε τέτοια πρωτοφανή τοποθέτηση που σωστά εισέπραξε μια αποτρεπτική απάντηση εκ μέρους του Υπουργείου Εξωτερικών.

Εν πολλοίς και εξ αντικειμένου η Άγκυρα ενθαρρύνθηκε από συνειδητούς ή ανεπίγνωστους εγχώριους Μηδίζοντες οι οποίοι προηγήθηκαν της Άγκυρας δηλώνοντας δημόσια ότι ο Έλληνας Υπουργός Άμυνας προκαλεί τους Τούρκους με το να ρίξει, πχ, στεφάνι στο σημείο όπου σκοτώθηκαν οι στρατιώτες μας στα Ίμια το 1996.

Ακόμη, ενώ είχαμε μια νέα κυβέρνηση τα περισσότερα μέλη της οποίας δεν άσκησαν εξουσία στο παρελθόν, τα κόμματα της αντιπολίτευσης με κυβερνητική πείρα δεκαετιών δεν πρόσεξα μέχρι στιγμής να έχουν τοποθετηθεί επίσημα και ξεκάθαρα υπέρ των Ελληνικών συμφερόντων που απορρέουν από το διεθνές δίκαιο ενισχύοντας έτσι την νέα Ελληνική κυβέρνηση στην αναμέτρηση της Ελλάδας με την απειλητική Τουρκία. Δεν πρόσεξα εν μέσω κρίσεως γύρω από την τουρκική ΝΟΤΑΜ να υπάρχει κάποια διευκρίνιση πως οι συγκεκριμένες τουρκικές θέσεις και ενέργειες παραβιάζουν την διεθνή νομιμότηταη οποία εξυπακούεται πως για όλους τους Έλληνες απαιτείται να είναι αδιαπραγμάτευτη.Μια τέτοια άμεση και ρητή και ξεκάθαρη θέση δεν είναι υπόθεση πολιτικού καθωσπρεπισμού αλλά Πολιτειακή υποχρέωση όλων των Ελλήνων πολύ περισσότερο όσων κατέχουν θέση ευθύνης. Όποιος δεν το πράττει άμεσα, ρητά και ξεκάθαρα διαπράττει βαρύτατο πολιτικό σφάλμα. Φαίνεται πως για κάποιους στο επίπεδο του πολιτικού προσωπικού  δεν είναι αυτονόητο ότι –είτε βρίσκονται στην αντιπολίτευση είτε στην κυβέρνηση–η υπεράσπιση της Ελληνικής κρατικής κυριαρχίας αποτελεί Πολιτειακή καθήκον. Δεν σκέφτηκαν δε ότι για δημόσιες δηλώσεις και παρεμβάσεις με τις οποίες συνειδητά ή ανεπίγνωστα συνηγορούν με όσους στρέφονται κατά της Ελληνικής Επικράτειας ισχύει το scriptamanent. Αυτοκαταδικάζονται πολιτικά, πνευματικά και για πάντα.
Η οικονομική κρίση που διανύουμε αλλά και η ένταση στις σχέσεις με τους συμμάχους μας είναι ένας ακόμη λόγος που έκανε την Άγκυρα να πιστέψει ότι μπορεί να αυξήσει τα ερείσματά της, να προσπαθήσει να εμπεδώσει την θέση της για γκρίζες ζώνες, να μπλοφάρει με στρατιωτικούς εξαναγκασμούς με απειλές χαμηλής έντασης και να στοχεύει εάν της το επιτρέψουμε να δημιουργήσει «νέα Ίμια» σε άλλες περιοχές της Ελληνικής Επικράτειας. Για τον υποφαινόμενο αυτά ήταν λογικά αναμενόμενα και τις τελευταίες εβδομάδες έγκαιρα προειδοποιούσαμε.
Να υπενθυμίσουμε ότι η Ελληνική Αποτρεπτική Στρατηγική είναι όπως το λέει ο όρος, «αποτρεπτική» και κανείς δεν δικαιούται να το λησμονεί. Υπερασπίζεται την διεθνή νομιμότητα που αφορά την κρατική μας κυριαρχία. Επί δεκαετίες επιπλέον συμπεριφερόμαστε φιλειρηνικά με την κυριολεξία του όρου και σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο. Η ετοιμότητά μας για ειρηνική επίλυση είναι, εξ αντικειμένου, μνημειώδης.Γι’ αυτό, όποιος Μηδίζει θεωρώντας την επίσκεψη ενός πολιτικού προσώπου εντός της Ελληνικής Επικράτειας ως πρόκληση κατά της Τουρκίας στρέφεται ευθέως κατά της Ελληνικής εθνικής στρατηγικής η αποτελεσματικότητας της οποίας είναι ευθέως ανάλογη της διαφύλαξης της διεθνούς νομιμότητας. Όποιος έτσι Μηδίζει ενθαρρύνοντας τα αναθεωρητικά κράτη εμμέσως πλην σαφώς δέχεται την συρρίκνωση της κρατικής κυριαρχίας κάτι το οποίο αποτελεί «εσχάτη προδοσία» (όπως την ορίσαμε με άλλη πρόσφατη παρέμβαση: «Εσχάτη προδοσία» και σχέδια Ανάν http://wp.me/p3OlPy-kL). Όποιος έτσι Μηδίζει είναι κάτι περισσότερο από κατευναστής των απειλών κατά της κρατικής μας κυριαρχίας.Συνειδητά ή ανεπίγνωστα ροκανίζει τα θεμέλια της πατρίδας και συνειδητά ή ανεπίγνωστα υπονομεύει τα ζωτικά μας συμφέροντα στο Αιγαίο, στην Θράκη και στην Κύπρο. Για τα συμφέροντα αυτά ασκούμε αποτρεπτική στρατηγική υπερασπιζόμενοι την διεθνή νομιμότητα. Τελεία και παύλα.
Να το κάνουμε τελείως ρητό για να μην υπάρχει αμφιβολία για την ανευθυνότητα αυτών που εμμέσως πλην σαφώς συνηγορώντας με την εχθρική απειλή ροκανίζουν την αποτρεπτική μας στρατηγική: Το κατά πόσο θα διαφυλάξουμε την κρατική μας ακεραιότητα και δεν θα φτάσουμε στο σημείο γενικευμένου πολέμου με την Τουρκία συναρτάταιμε την αποτελεσματικότητα της αποτρεπτικής μας στρατηγικής που δεν αφορά μόνο τα στρατιωτικά μέσα αλλά και το σύνολο των υπολοίπων παραγόντων που αναλύθηκαν σε εκτενέστερες δημοσιεύσεις. Γι’ αυτό και δεν χρειάζεται να επεκταθώ εδώ. Σημειώνω μόνο ότι εάν εκραγεί πόλεμος σημαίνει ότι η αποτροπή μας έχει αποτύχει για πολύ συγκεκριμένους λόγους. Τα αίτια μιας αποτυχίας θα είναι αναγνωρίσιμα και συμπεριλαμβάνουν τα κατευναστικά μηνύματα «δικών μας» συνειδητών ή ανεπίγνωστων Εφιαλτικών! θέσεων εάν και όταν ακόμη και μέλη του πολιτικού προσωπικού εκπέμπουν λανθασμένα και ανορθολογικά μηνύματα κατά της αναθεωρητικής και απειλητικής γειτονικής χώρας.
Ένας γενικευμένος ολοκληρωτικός πόλεμος τον οποίο η Εθνική μας στρατηγική αποτρέπει είναι, εν τούτοις, η μια όψη του νομίσματος. Υπάρχει και η δυσκολότερη περίπτωση αποτροπής που αφορά τις απειλές χαμηλής έντασης. Αφορά κρίσεις όπως αυτές των Ιμίων όπου το αναθεωρητικό κράτος που απειλεί εξ αντικειμένου –εάν δεν θέλει ένα ολοκληρωτικό πόλεμο ή εάν δεν είναι σίγουρος ότι θα τον κερδίσει– μπλοφάρει σε πολύ μεγάλο βαθμό.
«Μπλόφα», «ισχύς» και «κίνδυνος» στην στρατηγική θεωρία είναι κεντρικές έννοιες. Σε άλλη πρόσφατη παρέμβαση εξηγήσαμε ότι κεντρικές και εξόχως σημαντικές για μια πιο εξεζητημένη εκτίμηση του αντιπάλου και μια πιο εκλεπτυσμένη δική μας αποτροπή είναι ο τρόπος που συναρτώνται οι εκατέρωθεν απειλές, οι ικανότητες των εμπλεκομένων, ο κίνδυνος και ο βαθμός μπλόφας των απειλών. Ο κίνδυνος είναι η διαφορά μεταξύ ικανότητας/ισχύος του επιτιθέμενου και της ισχύος του αμυνόμενου να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά και νικηφόρα τις απειλές σε όλο το φάσμα των εχθρικών αξιώσεων. Η μπλόφα είναι ίσως η κρισιμότερη έννοια και συμβολίζει την σχοινοβασία αμφοτέρων των κρατών πάνω σε τεντωμένο σχοινί. Η αποτροπή δεν προσφέρεται για ανεύθυνες τοποθετήσεις τυχάρπαστων πολιτικάντηδων καθότι ήταν, είναι και θα είναι πάντα ένα επισφαλές και επικίνδυνο πλην αναγκαίο εγχείρημα όταν μια χώρα απειλείται.
Η «μπλόφα» σε μια αποτρεπτική αναμέτρηση, ακριβώς, προσδιορίζει την διαφορά μεταξύ απειλητικών διακηρύξεων και ικανότητας εκπλήρωσής τους αμφότερων των εμπλεκομένων.Κεντρικό ζητούμενο μιας διαχείρισης κρίσης σε στιγμές έντασης είναι η διαρκής εκτίμηση της βαθμίδας μπλόφας του αντιπάλου. Ήταν έτοιμοι για κλιμάκωση οι Τούρκοι το 1996 στα Ιμια; Ήταν έτοιμοι για κλιμάκωση και ολοκληρωτικό πόλεμο οι Τούρκοι με την ΝΟΤΑΜ του Μαρτίου 2015; Είμαστε έτοιμοι εμείς να ελέγξουμε την κλιμάκωση εάν αυτοί αρχίσουν μια ένοπλη πρόκληση;
ell_apotr_stratΣτην αποτρεπτική στρατηγική αναζητείται χρυσή τομή που μεγιστοποιεί την αποτρεπτική αξιοπιστία, ελαχιστοποιεί την πιθανότητα άσκησης βίας, εξοικονομεί πόρους και για τον αμυνόμενο διατηρεί το status quo της διεθνούς νομιμότητας. Δύσκολο όπως είπαμε εγχείρημα εξ ου και η κριτική μας για τις ανεύθυνες στάσεις και δηλώσεις μελών του πολιτικού προσωπικού.
Τώρα, υπάρχει κάτι εξίσου σημαντικό το οποίο σε μονογραφικές παρεμβάσεις μας έχουμε επισημάνει ήδη από το 1991 («Ελληνική Αποτρεπτική Στρατηγική»). Ενώ η αποτυχία της αποτροπής και ο ολοκληρωτικός πόλεμος είναι το χείριστο αποτέλεσμα μιας εθνικής στρατηγικής ενός αμυνόμενου κράτους, δεν πρέπει να υποτιμάται ότι συστηματική αποτυχία του αμυνόμενου να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τις «μικρότερες» απειλές, οι οποίες σωρευμένες και αθροισμένες βλάπτουν τελικά το συμφέρον επιβίωσης και ακυρώνουν την διεθνή νομιμότητα. Σωρευτικά προκαλούν το ίδιο αποτέλεσμα με το αποτέλεσμα μιας ήττας μετά από πολεμική σύρραξη.
Οι Ένοπλες Δυνάμεις μιας αμυνόμενης χώρας απαιτείται, ως εκ τούτου, να έχουν αποτρεπτικά σχέδια και για κρίσεις χαμηλής έντασης ή σύμφωνα με την σχετική ορολογία, να διαθέτουνενδοπολεμική αποτροπή (“intra-wardeterrence”) ενισχυμένη με αντεπιθετικά σχέδια (“counterforcestrategy”). Ως προς το τελευταίο ο αμυνόμενος (ο επιτιθέμενος τα έχει ούτως ή άλλως) έχει πάντοτε επιθετικά στρατιωτικά σχέδια που σκοπό έχουν όμως να εκπληρώσουν αμυντικούς πολιτικούς σκοπούς, δηλαδή εφαρμογή της διεθνούς νομιμότητας. Ιδιαίτερα σήμερα λόγω τεχνολογίας η μη ανάπτυξη αντεπιθετικών σχεδίων στο πλαίσιο μιας αμυντικής πολιτικής στρατηγικής υπονομεύει καίρια την αποτρεπτική απειλή του αμυνόμενου.
Ο επιτιθέμενος απαιτείται να γνωρίζει πολύ καλά το πολύ μεγάλο κόστος τόσο μιας επίθεσης που θα οδηγήσει σε κλιμάκωση που μπορεί να φτάσει σε γενικευμένη σύρραξη (την τελευταία λογικά κανείς δεν την θέλει εξ ου και το ενδεχόμενο μιας τέτοιας κατάληξης είναι υψηλής αποτρεπτικής αξίας). Αυτός ήταν ο λόγος και την δικής μας έντονης κριτικής πριν από πολλά χρόνια όταν με ερασιτεχνικές δηλώσεις υποδηλώθηκε το ενδεχόμενο «ισοδύναμου αποτελέσματος». Αποτρεπτικές είναι μόνο οι ενδοπολεμικές ικανότητες του αμυνόμενου να επικρατήσει μιας κλιμάκωσης εάν ο επιτιθέμενος εκτελέσει απειλές χαμηλής έντασης και να επιβάλει πολύ υψηλό κόστος εάν η διένεξη εξελιχθεί σε γενικευμένη σύρραξη.
Όπως κανείς κατανοεί αμέσως η αποτρεπτική στρατηγική είναι περπάτημα πάνω σε τεντωμένο σχοινί αποτρεπτικών απειλών ποικίλων εκδοχών, βαθμίδων και εντάσεων και η πολιτική και στρατιωτική τεχνογνωσία ορθολογιστικής και αξιόπιστης οργάνωσης ενός αμυνόμενου κράτους είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. Θανατηφόρα είναι τα ερασιτεχνικά και ανορθολογικά μηνύματα εξ ου και η οξεία κριτική μας για ανεύθυνες στάσεις και δηλώσεις που ροκανίζουν την σταθερότητα. Οι Ένοπλες Δυνάμεις ενός αμυνόμενου κράτους όπως η Ελλάδα απαιτείται με την σωστή συμπαράσταση και καθοδήγηση της πολιτικής ηγεσίας να είναι σε θέση:
α) Να αποτρέψει απειλές και ενέργειες τύπου Ίμια,
β) Πρινεκτελεστούν τέτοιες εχθρικές ενέργειες να υπάρχει επαρκής στρατιωτική ικανότητα και επιτελικά σχέδια «ενδοπολεμικής αποτροπής» που θα αποτρέψουν ακριβώς τον επιτιθέμενο να αρχίσει την άσκηση βίας,
γ) Εάν λόγω λάθους (και δικές  μας ανεύθυνες στάσεις ή ολιγωρία που προκαλούν ανορθολογισμό και λάθη σε όλες τις πλευρές) ή δοκιμαστικών πρώτων εχθρικών ενεργειών ο επιτιθέμενος ενεργήσει παραβιάζοντας την Επικράτεια (όπως πχ με την αποβίβαση βατραχανθρώπων στην νήσο Ίμια), ο αμυνόμενος θα πρέπει να έχει πλήθος εναλλακτικών σεναρίων στρατιωτικής και διπλωματικής αναίρεσης και αποκατάστασης της διεθνούς νομιμότητας. Εάν δεν αναιρεθούν οι εχθρικές ενέργειες η διαφύλαξη της διεθνούς νομιμότητας απαιτεί κλιμάκωση και ετοιμότητα/ικανότητα ελέγχου αυτής της κλιμάκωσης.
γ) Εάν η απειλούσα αναθεωρητική δύναμη δεν υποχωρήσει και συνεχίσει την κλιμάκωση το αμυνόμενο κράτος θα πρέπει να είναι πανέτοιμο να υπερασπιστεί την κρατική κυριαρχία με τον σωστό τρόπο και στον αναγκαίο βαθμό. Μια τέτοια ετοιμότητα αφορά τις Ένοπλες Δυνάμεις, την Διπλωματία, το σύνολο του πολιτικού προσωπικού και την κοινωνία.
nuclearΗ ενδοπολεμική αποτροπή που αφορά πρωτίστως απειλές χαμηλής έντασης λοιπόν είναι καίριας σημασίας. Σημαίνει ότι εάν το αμυνόμενο κράτος επιτύχει να αποτρέψει την έναρξη προκλήσεων δεν θα χρειαστεί να υπάρξει άσκηση βίας. Αυτό ακριβώς ήταν το επίτευγμα τον Μάρτιο 2015 με την τουρκική ΝΟΤΑΜ. Σημαίνει επίσης ότι μια άρτια ενδοπολεμική αποτροπή θα κατορθώσει ελέγχοντας την κλιμάκωση να αποτρέψει την κατάληξη σε ένα γενικευμένο πόλεμο. Όλοι πλέον συνηγορούν ότι στα Ίμια το 1996 αυτό ήταν εφικτό εάν δεν υπήρχε έλλειμμα πολιτικής ηγεσίας.
Τώρα, όσον αφορά τον πολιτικό σκοπό μια αξιόπιστη αποτροπή απαιτεί και αξιόπιστη αταλάντευτη προσκόλληση όλων στο έσχατο συμφέρον τηςαδιαπραγμάτευτης ακεραιότητας της κρατικής επικράτειας που μας προσφέρει η διεθνής νομιμότητα. Σκιές για τα Ίμια ή κάποια παρόμοια νήσο ή βραχονησίδα, για παράδειγμα, δεν μπορούν να υπάρχουν εκτός και εάν κανείς δέχεται την κυριαρχική συρρίκνωση.
Δεν θα εισέλθουμε εδώ σε ανάλυση της γιγαντιαίας σημασίας αυτών των πτυχών για την ζώνη που αρχίζει από την Κύπρο, περνάει από το Αιγαίο και φτάνει στην Κύπρο. Προσθέτουμε μόνο ότι πάγια βιώσιμο θεωρείται εκείνο το κράτος που δύναται και κατορθώνει να διασφαλίζει άθικτη την Επικράτεια που του προσφέρει η διεθνής νομιμότητα. Το τι ισχύει στο Αιγαίο, στην Θράκη και στην Κύπρο το προσδιορίζει το διεθνές δίκαιο και η αναθεωρητική Τουρκία το αμφισβητεί. Κανένας Έλληνας δεν δικαιούται να συνηγορεί με τους αναθεωρητικούς και επιθετικούς σκοπούς της. Ας πούμε εδώ ρητά ότι η Ελληνική Επικράτεια που αποτελεί κοσμοθεωρητικό, ηθικό και νομικό «συμβόλαιο» των προγόνων με τους ζώντες και τους απογόνους είναι έσχατη λογική για όλους τους πολίτες.
Αποτελεί έσχατη λογική που κατοχυρώνεται από το Σύνταγμα και κείται υπεράνω κυβερνήσεων, υπουργών και ατόμων. Εάν κινδυνέψει η πατρίς όλοι ανεξαιρέτως έχουν ηθική και νομική υποχρέωση να επιδείξουν αυτοθυσία και να συνηγορήσουν υπέρ της αδιαπραγμάτευτης εφαρμογής της διεθνούς νομιμότητας. Οτιδήποτε άλλο είναι παράλογο και ανορθολογικό και αποτελεί παραλογισμό ακόμη και να υπονοηθεί. Η υπεράσπιση της κρατικής κυριαρχίας αποτελεί, όπως ήδη αναφέρθηκε, Πολιτειακή υποχρέωση. Να μην ξεχνάμε εξάλλου ότι επειδή είμαστε φιλειρηνικό και αμυνόμενο κράτος η στρατηγική μας δεν θέτει ηθικά διλήμματα στους πολίτες ή στο πολιτικό προσωπικό.
Στο σημείο αυτό μια λέξη για την κρίση των Ιμίων του 1996. Έχω προλογίσει το πρώτο βιβλίο του Ναυάρχου Λυμπέρη, ΑΓΕΕΘΑτο 1996. Έχω διαβάσει το δεύτερο βιβλίο του Ναυάρχου («Πορεία σε ταραγμένες θάλασσες») και μόλις ολοκληρώνω το τελευταίο του συγκλονιστικό βιβλίο που κυκλοφόρησετον Φεβρουάριο 2015 («Οψόμεθα τη αλήθεια καθώς εστί 1994-1996»).
europeanΚαι τα τρία κείμενα αλλά ιδιαίτερα το τελευταίο λεπτομερώς, εξηγούν γιατί στην Ελλάδα το πρόβλημα είναι πρωτίστως πολιτικό και όχι στρατιωτικό. Κανείς κατανοεί πλήρως ότι ενώ έχουμε ισχυρές και αποτρεπτικές Ένοπλες Δυνάμεις που μπορούν να υπερασπιστούν την πατρίδα τόσο σε περίπτωση απειλών χαμηλής έντασης όσο και εάν μη γένοιτο ενός μεγάλου πολέμου, πάσχουμε στο επίπεδο της πολιτικής ηγεσίας.
Τα τελευταία γεγονότα, οι θέσεις μελών του πολιτικού προσωπικούπως δήθεν προκαλούμε την Τουρκία με το να θεωρούμε δεδομένα τα σύνορα που προβλέπει η διεθνής νομιμότητα και ο κυκεώνας των διαφόρων απόψεων που ακούστηκαν επιβεβαιώνει το γεγονός της ύπαρξης πολιτικού ελλείμματος και πολιτικής αξιοπιστίας. Εύλογα κανείς διερωτάται τι σημαίνει εάν τα μέλη του πολιτικού προσωπικού που είπαν ότι προκαλούμε την Τουρκία στα Ίμια να βρίσκονται επικεφαλής των Υπουργείων Άμυνας και Εξωτερικών. Ούτως ή άλλως, στο παρελθόν βρίσκονταν σε ανάλογες θέσεις πολιτικής ευθύνης.
Η Τουρκία βέβαια ελάχιστα περιθώρια έχει για πολλούς συγκεκριμένους λόγους. Η μπλόφα της εξ αντικειμένου είναι πολύ μεγάλη και η αναξιοπιστία της εξίσου ολοφάνερη. Γι’ αυτό και σπασμωδικές ή φοβικές δικές μας στάσεις και συμπεριφορές είναι επιζήμιες για τα εθνικά συμφέροντα και συντελεστικές αστάθειας καθότι μεταδίδουν λάθος μηνύματα σε μια απειλούσα και επιτιθέμενη χώρα.
Πρώτον, οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις είναι σε θέση να εφαρμόσουν ενδοπολεμική αποτροπή επί ζητημάτων αμφισβήτησης της Ελληνικής Επικράτειας και εάν αρχίσει μια κρίση να ελέγξουν την κλιμάκωση. Το ξέρουμε,  το ξέρουν στη Άγκυρα, το ξέρουν και όλοι οι άλλοι. Καιρός είναι να το μάθουν και κάποια μέλη του πολιτικού προσωπικού. Καλό είναι να το γνωρίζουν και οι πολίτες που φορολογούνται βαριά για να έχουμε αποτρεπτική άμυνα που θα ήταν εγκληματικό να αναιρείται λόγω πολιτικής ανικανότητας.
Επειδή το γνωρίζουν όλοι, οι μπλοφάροντας Τούρκοι επιχειρούν να δημιουργήσουν «μικρά» αλλά σωρευτικά μεγάλα τετελεσμένα. Υπολογίζουν στην δική μας πολιτική υποχωρητικότητα. Αυτή την φορά (Μάρτιος 2015) δεν μέτρησε, πλην αυτό δεν αποτελεί αιτία για εφησυχασμό. Ολοφάνερα η επίδειξη αποφασιστικότητας οδήγησε στην απόσυρση της ΝΟΤΑΜ αλλά τίποτα δεν τελείωσε. Αυτό είναι ένα ζωντανό ζήτημα και δυστυχώς όλα δείχνουν πως έτσι θα συνεχίσει να είναι.
Δεύτερον, η πολιτική μας σκέψηαπαιτείται να καθοδηγείται από την βεβαιότητα ότι οι υπερασπιστές της συλλογικής μας Ελευθερίας, δηλαδή οι ιερές μας Ένοπλες Δυνάμεις, είναι επαρκώς ισχυρές να εκπληρώσουν την αποστολή τους αποτρέποντας τόσο απειλές χαμηλές έντασης όσο ένα γενικευμένο πόλεμο. «Αποτρέποντας» λέμε, γιατί αυτός είναι ο πρωτεύον σκοπός. Όπως πάντοτε ισχύει σε αυτές τις περιπτώσεις, εάν ο αντίπαλος δοκιμάσει να τις εκτελέσεις αυτό σημαίνει έλεγχο της κλιμάκωσης και εάν ο αντίπαλος συνεχίσει προς μια μεγάλη σύρραξη σθεναρή άμυνα με όλες μας τις δυνάμεις και επικράτηση.
Αυτή η γραμμή σκέψης σε όλα τα βιώσιμα κράτη σημαίνει σοβαρότητα και υπευθυνότητα και το αντίστροφο. Εάν αποτύχουμε την απόλυτη ευθύνη την φέρουν όχι όσοι σκέπτονται και λειτουργούν αποτρεπτικά αλλά όσοι στην δική μας πλευρά κατευνάζουν συνηγορώντας έτσι άμεσα ή έμμεσα με την αναθεωρητική και απειλούσα αντίπαλό μας. Της μεταφέρουν λανθασμένα μηνύματα για το εσωτερικό μας μέτωπο, για τους σκοπούς μας, τις δυνατότητές μας και για την αποτρεπτική ικανότητά μας.
Τρίτον και συναφές, θα ήταν τραγικό να φτάσουμε σε γενικευμένο πόλεμο εάν αυτό θα οφείλεται σε δικά μας λανθασμένα ανορθολογικά κατευναστικά μηνύματα ότι δεν είμαστε έτοιμοι να υπερασπιστούμε την κυριαρχία μας. Ένας από τους λόγους που καταμαρτυρούμενα η Τουρκία μπλοφάρει με απειλές χαμηλής έντασης, είναι επειδή γνωρίζει ότι δεν πληροί τις προϋποθέσεις να εισέλθει σε μεγάλη σύρραξη με ένα ισοδύναμο ή περίπου ισοδύναμο κράτος όπως η Ελλάδα. Αυτό είναι ένα μεγάλο έρεισμα της αποτρεπτικής μας στρατηγικής και από την σωστή εκμετάλλευσή του θα εξαρτηθεί η αποτροπή μεγάλου πολέμου και η διατήρηση της σταθερότητας ταυτόχρονα και η εφαρμογή της διεθνούς νομιμότητας.
Η Τουρκία, είναι ένα εξαιρετικά τρωτό κράτος. Εκατοντάδες χιλιόμετρα Ανατολικό μέτωπο και μετά το φιάσκο των Νταβουτόγλεων «μηδενικών προβλημάτων» οι πολιτικοδιπλωματικές σχέσεις με τα κράτη όλης της περιοχής είναι στο χαμηλότερο δυνατό σημείο. Εσωτερικά, είναικαθεστωτικά διχασμένη,εκατομμύρια κούρδοιπαλεύουν για ανεξαρτησία καιοι διαιρέσεις στο εσωτερικό της είναι αμέτρητες. Ένα τέτοιο κράτος μπορεί να εκτελεί διάφορες επιχειρήσεις στα σύνορά της κατά σκόρπιων δυνάμεων όπως οι κούρδοι ή οι μαχητές του «ισλαμικού κράτους» αλλά όχι να αναμετρηθεί σε γενικευμένη σύρραξη με ένα πανίσχυρο κράτος όπως η Ελλάδα, εφάμιλλης ισχύος με την δική της. Το πιθανότερο ενδεχόμενο είναι να καταρρεύσει ως κράτος. Εξ αντικειμένου δεν έχει περιθώρια για μεγάλα ρίσκα.
Σε αυτά ακριβώς, εξ αντικειμένου, συνίσταται η αποτρεπτική μας δύναμη. Σε αυτό συνίσταται η αποτροπή πολέμου ο οποίος επαναλαμβάνουμε δεν είναι επιθυμητόςκαι θα αποτύχουμε εάν μεταδίδοντας λανθασμένα κατευναστικά μηνύματα στην Τουρκία οδηγηθούμε σε σύρραξη με οτιδήποτε και αν σημαίνει αυτό.
Η οικονομική κρίση δεν αποτελεί αφορμή χαλάρωσης της εθνικής μας στρατηγικής καθότι αυτό αδικεί τις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας και τις προσδοκίες των πολιτών των οποίων η φιλοπατρία είναι δεδομένη. Η αποτρεπτική ισχύς των Ενόπλων Δυνάμεων κτίζεται εδώ και δεκαετίες αδιαλείπτως με δέσμευση γιγαντιαίων σπάνιων πόρων. Η ακύρωση αυτής της ισχύος με την μη εκπλήρωση των αποτρεπτικών αποστολών των Ενόπλων Δυνάμεων σε όλο το φάσμα των προκλήσεων της εξαιρετικά ασταθούς περιφέρειάς μας δεν είναι μόνο αυτοχειριασμός αλλά και μια παντελώς ανορθολογική, άχαρη, άδικη και τραγική στάση.
Για τους ίδιους λόγους η οικονομική κρίση δεν μπορεί να είναι εμπόδιο για μια ευρύτερη θέαση τωνστρατηγικών επιλογών. Το ζήτημα των 12 μιλίων, για παράδειγμα, είναι ανοικτό εδώ και δύο ακριβώς δεκαετίες. Ανεξαρτήτως οικονομικών προβλημάτωνη αποτρεπτική μας στρατηγική θα πρέπει να επανασχεδιαστεί με σκοπό την άσκηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Πιο συγκεκριμένα, τα χωρικά ύδατα και τα λιγότερο ή περισσότερο συνδεδεμένα με αυτά ζητήματα της υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ. Αυτό εμπίπτει στην λογική εφαρμογής της διεθνούς νομιμότητας αλλά και της ανάγκης ενόψει ενός αβέβαιου μέλλοντος και ενός αναπόδραστα πολύ ανταγωνιστικού διεθνούς συστήματος να αποκτήσουμε εκείνους τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους που μας αναλογούν.
Το εθνικό συμφέρον στα πεδία αυτά είναι μείζον και αφορά καίρια το μέλλον της χώρας, την ασφάλειά της και την ευημερία της. Ένας τέτοιος σχεδιασμός δεν αναιρεί το γεγονός ότι όπως εξηγήσαμε είμαστε ένα φιλειρηνικό κράτος και ότι είμαστε πάντοτε έτοιμοι για ειρηνική επίλυση, εντός των ορίων, όμως, που θέτει η διεθνής νομιμότητα!
Η κρίση, ο ανελέητος τρόπος που μας αντιμετωπίζουν τα άλλα  κράτη συμπεριλαμβανομένων και των συνεταίρων μας στην ΕΕ και οι στρατηγικές ανακατατάξεις όπως προχωρούμε στον 21ό αιώνα, λογικά θα έπρεπε να είχε οδηγήσει σε μια αναθεώρηση της στάσεις όσους χαλάρωσαν κοσμοθεωρητικά, ηθικά και πολιτειακά. Αναθεώρηση των στρεβλών κοσμοαντιλήψεων όσων επηρεάστηκαν τις τελευταίες δεκαετίες από τη ακατάσχετη εχθρολαγνεία, την εχθρότητα κατά οτιδήποτε είναι εθνικό και την παραφιλολογία για το τέλος ίσως της ιστορίας και του κράτους.
Το εθνοκράτος μας όπως και για κάθε άλλη κοινωνία είναι η πατρίδα με την βαθύτερη έννοια του όρου. Ενσαρκώνει την συλλογική μας ελευθερία, ευημερία, ευταξία και ευνομία. Εκπληρώνονται από την κρατική μας ισχύ και την δυνατότητά μας να εφαρμόζουμε την διεθνή νομιμότητα όσον αφορά την κρατική μας κυριαρχία, να αμυνόμαστε και να αποτρέπουμε τον πόλεμο επιβάλλοντας ένα πολύ υψηλό αποτρεπτικό τίμημα κατά όποιου επιβουλεύεται την κρατική Επικράτειά μας.
Η στήριξη μιας τέτοιας αντίληψης των πραγμάτων εξ αντικειμένου αποτελεί, υπογραμμίζουμε ξανά, Πολιτειακή υποχρέωση. Η επίδειξη ετοιμότητας για θυσίες ή ακόμη και για αυτοθυσία για την υπεράσπιση της πατρίδας πάντα ήταν και θα συνεχίσει να είναι σταθερά όλων των βιώσιμων κοινωνιών. Οτιδήποτε λιγότερο είναι αυτοκτονικό και συμβολίζει την παρακμή.
Δεν είναι του παρόντος αλλά εμπέδωση αυτών των παραδοχών προϋποθέτει κατανόηση του εθνοκρατοκεντρικού χαρακτήρα του συγχρόνου διεθνούς συστήματος, των αιτιών πολέμου, του εξαρτημένου χαρακτήρα των διεθνών θεσμών, του ρόλου του εθνικού συμφέροντος ως παράγοντα ενδοκρατικού κα διακρατικού ορθολογισμού και μιας δυστυχώς μη πλήρως συνειδητοποιημένης αλήθειας: Ότι δηλαδή τα ιδεολογικά δόγματα πάντα ίσχυε σήμερα είναι ολοφάνερο ότι είναι παρωχημένα. Ιστορικά, τα οικουμενικίστικα δόγματα χρησίμευσαν ως μεταμφιέσεις ισχύος των μεγάλων δυνάμεων του 20ού αιώνα.
Μετά την αφαίρεση των προσωπείων που έφερε το τέλος του Ψυχρού Πολέμου είναι όσο ποτέ άλλοτε αντιληπτό πόσο σημαντική είναι για κάθε κοινωνία η ανεξαρτησία και η ασφάλεια του οικείου κράτους. Για όσους δε θόλωσε το μυαλό τους για το ποιος είναι ακριβώς ο χαρακτήρας της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, ο τρόπος αντιμετώπισης των λιγότερο ισχυρών κρατών από την κυρίαρχη πλέον τεχνόσφαιρα δεν αφήνει περιθώρια για αμφιβολία ότι το ίδιο ισχύει και στην ΕΕ (το μέλλον της οποίας ολοφάνερα είναι αβέβαιο).
Η ανένδοτη φιλοπατρία είναι προϋπόθεση ορθολογιστικών προσανατολισμών στην ενδοκρατική και διακρατική ζωή. Ταλαντεύσεις πάνω στο Εκκρεμές όπου στον ένα πόλο είναι οι Μηδίζοντες και οι Εφιάλτες και στον άλλο η φιλοπατρία πάντα υπάρχουν. Η Ελευθερία και η Δημοκρατία εξαρτώνται από το κατά πόσο η φιλοπατρία υπερισχύει και από το κατά πόσο τα μέλη της κοινωνίας είναι σταθερά προσανατολισμένα προς την κατεύθυνση του σωστού πόλου. Η Ιθάκη είναι η πατρίδα.

Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.

Σχετικά θέματα
Συνέχεια ανάγνωσης

Αιγαίο

Το σύνδρομο της Στοκχόλμης στο ελληνοτουρκικό σύστημα

Δημοσιεύτηκε

4 ημέρες πριν

στις

3 Οκτωβρίου 2024

από τον

Του Νίκου Ιγγλέση
26/09/2024 

Η συνάντηση Κ. Μητσοτάκη – Ρ.Τ. Ερντογάν στη Ν. Υόρκη, στις 24-9-24, ήταν η έκτη τούς τελευταίους δεκαπέντε μήνες. Πρόκειται για «πολιτικό έρωτα» μεταξύ των δύο ηγετών, ιδιαίτερα μετά τη Διακήρυξη των Αθηνών (Δεκέμβριος ’23) ή για το «Σύνδρομο της Στοκχόλμης» όπου το θύμα μέσω ψυχολογικών και συναισθηματικών διεργασιών καταλήγει να ερωτευθεί το θύτη του;

Σε τί αλήθεια αποσκοπούν όλες αυτές οι συναντήσεις, οι συνομιλίες, τα «μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης», η λεγόμενη θετική ατζέντα κ.α.; Πού είναι το «παράθυρο ευκαιρίας» που βλέπει η Κυβέρνηση;  Ένα είναι βέβαιο: Όλα αυτά δεσμεύουν την Ελλάδα να μην επιχειρήσει να ανατρέψει το, δυσμενές γι’ αυτήν, status quo στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο και απενοχοποιούν, στη διεθνή σκηνή, την αναθεωρητική – επεκτατική Τουρκία.

Ποιά είναι τα διαχρονικά ζητήματα της ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης που, κατά την Κυβέρνηση, θα προωθήσει τη λύση τους ο διάλογος;

1) Η Ελλάδα δικαιούται να ασκήσει το μονομερές δικαίωμα που της δίνει το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας να αυξήσει, δηλαδή, τα χωρικά ύδατά της μέχρι τα 12 ν.μ. στο Αιγαίο και την Α. Μεσόγειο και την άρση τού, επ’ αυτού, τουρκικού casus belli; Όχι, υποστηρίζει η Άγκυρα.

2) Τα ελληνικά νησιά που μπορούν να συντηρήσουν ανθρώπινη δραστηριότητα διαθέτουν την ίδια ΑΟΖ (μέχρι 200ν.μ.) με αυτήν της ηπειρωτικής χώρας, όπως προβλέπεται από το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας; Όχι, διαθέτουν μόνο χωρικά ύδατα 6 ν.μ. αντιτείνει η Τουρκία.

3) Τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου δικαιούνται να είναι στρατιωτικοποιημένα γιατί απειλούνται; Θυμίζουμε το «Θα έρθουμε μια νύχτα ξαφνικά». Όχι, πρέπει να είναι αποστρατικοποιημένα σύμφωνα με τις Συνθήκες Λωζάνης-Παρισίων, λέει η Τουρκία.

4) Η Ελλάδα μπορεί να καταθέσει στην ΕΕ τους χάρτες του Θαλάσσιου Χωροταξικού Σχεδιασμού, όπως έχει κάνει η Κυπριακή Δημοκρατία; Μια τέτοια ενέργεια θα σήμαινε ανακήρυξη (όχι οριοθέτηση) της συνολικής ελληνικής ΑΟΖ, χωρίς αυτό να προκαλέσει τη σφοδρή τουρκική αντίδραση;

5) Τα Θαλάσσια Πάρκα, που εξαγγέλθηκαν, θα υλοποιηθούν ή ξεχάστηκαν για να μην χαλάσει το θετικό κλίμα; Η Άγκυρα δήλωσε ότι απαιτείται η συναίνεσή της.

6) Το παράνομο, κατά το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, Τουρκολυβικό Μνημόνιο θα ακυρωθεί ή θα παρεμποδίζει την όποια εκμετάλλευση της οριοθετημένης ελληνικής ΑΟΖ με την Αίγυπτο;

7) Τα αφηγήματα της «Γαλάζιας Πατρίδας» και των «Γαλάζιων Αιθέρων» αποτελούν ευθεία αμφισβήτηση της κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδος. Η Τουρκία διεκδικεί το μισό Αιγαίο, ανατολικά του 25ου Μεσημβρινού και όλη τη θαλάσσια έκταση μεταξύ Ρόδου και Κύπρου (βλέπε χάρτη). Μπορεί κάτι τέτοιο να γίνει αποδεκτό;

8) Στην Κύπρο η Τουρκία ζητάει τη διεθνή αναγνώριση της κατεχόμενης ζώνης ως ανεξάρτητο κράτος. Παράλληλα διακηρύσσει ότι τα κατοχικά στρατεύματά της θα παραμείνουν εσαεί στη νησί. Ο Ελληνισμός μπορεί να το αποδεχτεί;

9) Η μουσουλμανική μειονότητα της Δ. Θράκης που η Άγκυρα, ενάντια στη Συνθήκη της Λωζάνης, αποκαλεί τουρκική, χρησιμοποιείται εδώ και χρόνια ως «στρατηγική μειονότητα» για την υβριδική αποσταθεροποίηση της Ελλάδας και επέμβασης στις εσωτερικές υποθέσεις της. Η Κυβέρνηση και το υπόλοιπο κυρίαρχο πολιτικό σύστημα δεν αντιδρούν για να μη θυμώσει η Τουρκία.

Όλα αυτά και άλλα σημαντικά ζητήματα προδιαγράφουν το αποτέλεσμα του ελληνοτουρκικού διαλόγου. Η Τουρκία κερδίζει χρόνο και ισχυροποιείται. Η Διακήρυξη των Αθηνών διευκόλυνε την Άγκυρα στην απόκτηση των αμερικανικών F-16 (40 + 80 αεροσκάφη και άφθονα όπλα). Η συνέχιση του διαλόγου διευκολύνει την Τουρκία για την άρση των αμερικανικών κυρώσεων στην πολεμική βιομηχανία της και ίσως στην απόκτηση των F-35. Η Ελλάδα χάνει χρόνο, δεν ασκεί τα νόμιμα δικαιώματά της και δεν ανατρέπει το status quo, στο οποίο έχει εγκλωβιστεί. Η Τουρκία, από την πλευρά της, επιμένει να προβάλλει συνεχώς τις διεκδικήσεις της, όταν απαιτείται τις επιβάλλει δια του καταναγκασμού (π.χ. πρόσφατα στην Κάσο) και στο τέλος θα επικαλεστεί «τις πραγματικότητες επί του πεδίου»  ως ένα είδος «χρησικτησίας» για να τις νομιμοποιήσει στη διεθνή σκηνή.

Το Μεταναστευτικό  

Η Κυβέρνηση προβάλλει ως επιτυχία του διαλόγου τη συνεργασία με την Τουρκία για τον περιορισμό των μεταναστευτικών ροών. Πρόκειται για προπαγάνδα εσωτερικής κατανάλωσης. Αλήθεια, πώς φτάνουν οι μετανάστες από την Κεντρική Ασία, το Κέρας ή την υποσαχάρια Αφρική στην Τουρκία; Έρχονται περπατώντας; Όχι βέβαια. Φτάνουν με πτήσεις των τουρκικών αερογραμμών (χωρίς visa) στην Κωνσταντινούπολη και από εκεί προωθούνται στον Έβρο και στις ακτές του Αιγαίου. Υπάρχει κανείς αφελής που πιστεύει ότι όλο αυτό το traffic γίνεται εν αγνοία των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών, της στρατοχωροφυλακής και της αστυνομίας; Οι διακινητές είναι απλώς τα εκτελεστικά όργανα των υβριδικών επιχειρήσεων της Τουρκίας.

Σύμφωνα με στοιχεία της Frontex το πρώτο οκτάμηνο του 2024 οι μεταναστευτικές ροές από την Α. Μεσόγειο προς την Ελλάδα  αυξήθηκαν κατά 39% (πάνω από 37.000 άτομα). Αντίθετα από την Κεντρική Μεσόγειο προς την Ιταλία μειώθηκαν κατά 64%. Ο υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου Ν. Παναγιωτόπουλος, σε πρόσφατη συνέντευξή του, ανέφερε ότι οι ροές, το πρώτο οκτάμηνο αυξήθηκαν, κατά 60%. Ίσως ξέρει κάτι περισσότερο. Αυτοί οι αριθμοί αφορούν όσους εντοπίζονται και καταγράφονται. Χιλιάδες άλλοι διέρχονται λαθραία από τα σύνορα. Κάθε μέρα στον Έβρο και στην Εγνατία οδό συλλαμβάνονται αλλοδαποί και ημεδαποί διακινητές με κλεμμένα αυτοκίνητα να προωθούν λαθρομετανάστες στο εσωτερικό της χώρας. Εκείνος ο φράκτης στον Έβρο προχωράει με «ρυθμό χελώνας».

Αλήθεια, γιατί η Κυβέρνηση δεν αναστέλλει τη χορήγηση ασύλου για έξι μήνες, όπως έκανε η Κυπριακή Δημοκρατία με αποτέλεσμα την κατακόρυφη μείωση των αφίξεων μεταναστών; Αλλά πώς να το κάνει όταν ο πρωθυπουργός έχει δηλώσει ότι είναι ευτυχής που η ελληνική κοινωνία μεταλλάσσεται σε πολυπολιτισμική! Όταν οι Έλληνες, δηλαδή, θα γίνουν μια από τις διάφορες μειονότητες που θα διαβιούν στην ελληνική επικράτεια.

Το Κυπριακό

Ο Νίκος Χριστοδουλίδης πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας κράτους διεθνώς αναγνωρισμένου, μέλους του ΟΗΕ, της ΕΕ και άλλων διεθνών οργανισμών παρακαλάει για μια συνάντηση με τον επικεφαλής της αποσχιστικής οντότητας της Βόρειας Κύπρου για να επαναρχίσει ο διάλογος για λύση του Κυπριακού. Μόνο που τη λύση του Κυπριακού δε θα την αποφασίσει ο όποιος Ερσιν Τατάρ αλλά η Άγκυρα. Αν ο Ν. Χριστοδουλίδης ήθελε να διατηρήσει την αξιοπρέπειά του και ιδιαίτερα το κύρος της Κυπριακής Δημοκρατίας θα έπρεπε να ζητάει διάλογο με τον Ερντογάν. Από κοντά ο Κ. Μητσοτάκης και ο Υπουργός του των Εξωτερικών δηλώνουν ευτυχείς που υπάρχει κινητικότητα στο Κυπριακό. Κινητικότητα για να προκύψει τι; Για να απενοχοποιείται ο εισβολέας και κατακτητής;

Μετά 50 χρόνια κανένα κράτος και κανείς διεθνής οργανισμός δε ζητάει την αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής από την Κύπρο. Όλοι ζητούν διάλογο μεταξύ των δύο κοινοτήτων και αμοιβαίες υποχωρήσεις για την εύρεση της όποιας λύσης. Η Τουρκία είναι στο απυρόβλητο. Εδώ έχουν οδηγήσει τον Ελληνισμό 50 χρόνια κατευναστικής πολιτικής  Για αποτροπή, ανάσχεση και απελευθέρωση της κατεχόμενης Κύπρου δε μιλάει ούτε η Αθήνα ούτε η Λευκωσία.

 Ο Ερντογάν ζητάει από το βήμα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ τη διεθνή αναγνώριση ως ανεξάρτητου κράτους των κατεχομένων εδαφών και οι Μητσοτάκης και Χριστοδουλίδης μια Δικοινοτική –Διζωνική Ομοσπονδία που μπορεί να είναι χειρότερη ακόμη και της διχοτόμησης, αφού θα θέσει και τις ελεύθερες περιοχές υπό τον γεωπολιτικό έλεγχο της Τουρκίας.

Εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα στην ελληνοτουρκική αντιπαράθεση είτε ο Ελληνισμός θα αποδεχτεί όλους τους τουρκικούς όρους είτε η Τουρκία θα πρέπει να υποχρεωθεί να εγκαταλείψει τους γεωστρατηγικούς στόχους της. Μέση λύση δεν υπάρχει, γιατί αν δώσουμε μόνο ορισμένα απ’ όσα απαιτεί η Άγκυρα, «για να μην είμαστε καθημερινά με το δάκτυλο στη σκανδάλη» όπως είπε ο κ. Μητσοτάκης, απλώς θα της ανοίξουμε την όρεξη και για τα υπόλοιπα όντας σε ακόμη πιο αδύναμη θέση. Εκτός αν το «Σύνδρομο της Στοκχόλμης» έχει καταλάβει ολοκληρωτικά το πολιτικό προσωπικό σε Αθήνα και Λευκωσία.

Υ.Γ. 1 Πέρασε ίσως απαρατήρητη η αναφορά του Κ. Μητσοτάκη κατά την ομιλία του στη «Σύνοδο Κορυφής για Το Μέλλον» του ΟΗΕ. Είπε: «Το παγκόσμιο συμφέρον διαπερνά το μεμονωμένο συμφέρον των κρατών». Ποιος αλήθεια ορίζει το παγκόσμιο συμφέρον; Η παγκοσμιοποίηση, η Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΝΑΤΟ, η Σύνοδος του Νταβός ή κάποιος άλλος;

Υ.Γ. 2 Απορεί κανείς με την εμμονή των ελλήνων πολιτικών να μιλούν για ενδεχόμενη οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ με την Τουρκία. Αγνοούν ότι στην ΑΟΖ περιλαμβάνεται και η υφαλοκρηπίδα; Ή εξυπηρετούν την Άγκυρα που δεν έχει επικυρώσει τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας και θέλει οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας ώστε να ισχυριστεί ότι τα ελληνικά νησιά του Αιγαίου κάθονται πάνω στην υφαλοκρηπίδα της Ανατολίας;

 

Πηγή: www.ellinikiantistasi.gr

Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.

Συνέχεια ανάγνωσης

Αιγαίο

ΕΣΤΙΑ: Το δώρο Μητσοτάκη σε Ερντογάν! «Γκρίζες» ὅλες οἱ βραχονησῖδες καί τά νησιά πού εὑρίσκονται σέ ἀπόσταση 10 μιλίων ἀπό τά «θαλάσσια σύνορα»

Δημοσιεύτηκε

2 εβδομάδες πριν

στις

25 Σεπτεμβρίου 2024

από τον

«Ἀπαγόρευση τῆς τουριστικῆς ἀνάπτυξης» προβλέπει νομοσχέδιο τοῦ Ὑπουργείου Ἐνεργείας γιά τό Εἰδικό Χωροταξικό Σχέδιο στόν τουρισμό – «Ἀπαράδεκτη καί ἀναιτιολόγητη» θεωρεῖ τήν ρύθμιση ὁ πρόεδρος τοῦ ΤΕΕ Λέσβου κ. Στρατῆς Μανωλακέλλης – Τό πάγωμα τῆς οἰκονομικῆς δραστηριότητος ἀκυρώνει τήν ΑΟΖ – Τό «δῶρο» Μητσοτάκη σέ Ἐρντογάν

Μικρονήσια τοῦ Αἰγαίου χωρίς ΑΟΖ καί ὑφαλοκρηπῖδα μέ ἑλληνικό νόμο!

Οταν ἐκδιώκονται οἱ κάτοικοι καί ἀναστέλλεται ἡ οἰκονομική δραστηριότητα ἀπό νησί ἤ μικρονησίδα, αὐτομάτως χάνεται καί τό δικαίωμά του σέ ΑΟΖ καί ὑφαλοκρηπῖδα. Αὐτό ὁρίζει τό Διεθνές Δίκαιο τῆς Θαλάσσης. Εἶναι λοιπόν ἐξωφρενικό, εἶναι ἐξοργιστικό, τό γεγονός ὅτι προετοιμάζεται νόμος τοῦ ἑλληνικοῦ Κράτους, ὁ ὁποῖος ἀπαγορεύει τήν τουριστική ἀνάπτυξη σέ μιά ὁλόκληρη κατηγορία νήσων καί νησίδων, καθιστῶντας τις ἔτσι «γκρίζες». Τοῦτο σημαίνει ὅτι ὀψέποτε γίνουν διαπραγματεύσεις γιά ὁριοθέτηση ΑΟΖ καί ὑφαλοκρηπῖδας στό Αἰγαῖο καί ἐν γένει στό ἑλληνικό ἀρχιπέλαγος, θά εὑρεθεῖ ἡ Τουρκία σέ πλεονεκτική θέση, καθώς θά ὑπάρχει ἑλληνικός νόμος, ὁ ὁποῖος θά δικαιώνει τήν ἀπαίτησή της νά μήν ἔχουν τά νησιά δικαίωμα σέ ΑΟΖ καί ὑφαλοκρηπῖδα.

Πρόκειται, ὅπως ἀποκαλύπτει ἡ «Ἑστία», γιά τό νομοσχέδιο τοῦ Ὑπουργείου Ἐνεργείας πού ὁρίζει τό Εἰδικό Χωροταξικό Σχέδιο γιά τόν τουρισμό, τό ὁποῖο ἤδη εὑρίσκεται σέ δημόσια διαβούλευση. Τό νομοσχέδιο αὐτό περιλαμβάνει συγκεκριμένες διατάξεις πού ἀπαγορεύουν –ναί, χρησιμοποιεῖται ὁ ὄρος «ἀπαγορεύεται»– τήν τουριστική ἀνάπτυξη σέ ἑλληνικά νησιά. Καί ἐνδεχομένως σέ κάποια ἀπό τά νησιά αὐτά νά μήν εἶναι ἐφικτό νά δημιουργηθοῦν τουριστικές ὑποδομές. Ποιός εἶναι ὅμως ὁ λόγος νά ὑπάρχει ρητή ἀπαγόρευσις σέ νόμο τοῦ ἑλληνικοῦ Κράτους;

Ἀκόμη καί νησιά ἤ νησῖδες πού δέν ἔχουν αὐτήν τήν στιγμή ὑποδομές οἰκονομικῆς δραστηριότητος, δυνητικῶς μποροῦν ὁποιαδήποτε στιγμή νά ἀποκτήσουν. Συνεπῶς τό δικαίωμα νά ἔχουν ἐπήρεια στήν ὁριοθέτηση θαλασσίων ζωνῶν ὑφίσταται. Ποιός ὁ λόγος νά καταργηθεῖ αὐτό μέ ἑλληνικό νόμο; Τό ὅλο ζήτημα θυμίζει τήν περίπτωση τῆς νησῖδος Λέβιθα, ἀπό τήν ὁποία ἐξεδιώχθησαν βοσκός καί τό κοπάδι του (δηλαδή ὁ κάτοικος καί ἡ οἰκονομική του δραστηριότης) γιά νά «σωθεῖ» ἕνα σπάνιο εἶδος σαλιγκαριῶν. Ἔχουν ἄραγε τά σαλιγκάρια μεγαλύτερη ἀξία ἀπό τά κυριαρχικά δικαιώματα τῆς χώρας μας στό Αἰγαῖο;

Γιά νά μήν μακρυγοροῦμε, ἰδού τί ἀναφέρει τό ἐπίμαχο νομοσχέδιο:

«Ὁμάδα ΙΙΙ: Ἀκατοίκητα νησιά καί βραχονησῖδες

Ἡ Ὁμάδα ΙΙΙ περιλαμβάνει δύο ὑποομάδες, μέ βάση τά ἰδιαίτερα φυσικά καί ἀνθρωπογενῆ χαρακτηριστικά τους, τό μέγεθος καί τήν ἐγγύτητά τους μέ κατοικημένες περιοχές.

Στήν 1η ὑποομάδα περιλαμβάνονται:

• Βραχονησῖδες

• Νησιά μέ ἔκταση μικρότερη τῶν 300 στρεμμάτων

• Νησιά τά ὁποῖα εὑρίσκονται σέ ἀπόσταση μικρότερη τῶν 10 ναυτικῶν μιλίων ἀπό τά θαλάσσια σύνορα τῆς χώρας

• Νησιά τά ὁποῖα εὑρίσκονται σέ ἀπόσταση μεγαλύτερη τῶν 10 ναυτικῶν μιλίων ἀπό παράκτιες περιοχές τοῦ ἠπειρωτικοῦ τμήματος τῆς χώρας ἤ ἀπό νησιά πού διαθέτουν ἀκτοπλοϊκή πρόσβαση.

Στήν δεύτερη ὑποομάδα περιλαμβάνονται ὅλα τά ἀκατοίκητα νησιά (μηδενικός πληθυσμός κατά τήν ἑκάστοτε τελευταία ἀπογραφή) πού δέν ἀνήκουν στήν 1η ὑποομάδα».

Τό νέο ΕΧΠ‐Τ προτείνει τίς παρακάτω ρυθμίσεις γιά τήν Ὁμάδα ΙΙΙ:

«1. Στά νησιά τῆς πρώτης ὑποομάδας δέν ἐπιτρέπεται κανένα εἶδος τουριστικῆς ἀνάπτυξης.

2. Στά νησιά τῆς δεύτερης ὑποομάδας ἐπιτρέπονται μόνο ΟΥΤΔ «ἤπιας ἀνάπτυξης». Σημειώνεται ὅτι μέ βάση τό ἰσχῦον θεσμικό πλαίσιο, ὁ συντελεστής δόμησης γιά τά σύνθετα τουριστικά καταλύματα (ΣΤΚ) καί τά μεικτά τουριστικά καταλύματα μικρῆς κλίμακας (ΜΤΚΜΚ) περιορίζεται ἀπό 0,2 σέ 0,12 γιά τά κατοικημένα νησιά πλήν τῶν νήσων Κρήτης, Εὔβοιας, Κέρκυρας καί Ρόδου. Στό ἴδιο πνεῦμα κρίνεται σκόπιμο οἱ ὀργανωμένοι ὑποδοχεῖς τουριστικῶν δραστηριοτήτων (ΟΥΤΔ) πού ἐπιτρέπονται στά νησιά αὐτά νά εἶναι ἤπιας ἀνάπτυξης κατά τόν ὁρισμό τοῦ ὑπό μελέτη ΕΧΠ‐Τ».

Πρόεδρος Τεχνικού Επιμελητηρίου Βορειοανατολικού Αιγαίου: Απαράδεκτη η απαγόρευση

Ἡ ἀπαγόρευσις αὐτή, τῆς ἀναπτύξεως τῶν νησίδων τῆς τρίτης ὑποομάδος, χαρακτηρίζεται ἀπαράδεκτη καί ἀναιτιολόγητη καί ἀπό τό Τεχνικό Ἐπιμελητήριο Βορειοανατολικοῦ Αἰγαίου, τό ὁποῖο σέ ἔγγραφο πρός τό ὑπουργεῖο ἐνεργείας, τό ὁποῖο ὑπογράφει ὁ πρόεδρός του Στρατῆς Μανωλακέλλης, μεταξύ ἄλλων ὑπογραμμίζει:

«Καταγράφονται στήν Ὁμάδα ΙΙΙ:

“Ἀκατοίκητα νησιά καί βραχονησῖδες” ὡς 1η ὑποομάδα

• Οἱ βραχονησῖδες

• Νησιά μέ ἔκταση μικρότερη τῶν 300 στρεμμάτων.

• Νησιά τά ὁποῖα εὑρίσκονται σέ ἀπόσταση μικρότερη τῶν 10 ναυτικῶν μιλίων ἀπό τά θαλάσσια σύνορα τῆς χώρας.

• Νησιά τά ὁποῖα εὑρίσκονται σέ ἀπόσταση μεγαλύτερη τῶν 10 ναυτικῶν μιλίων ἀπό παράκτιες περιοχές τοῦ ἠπειρωτικοῦ τμήματος τῆς χώρας ἤ ἀπό νησιά πού διαθέτουν ἀκτοπλοϊκή πρόσβαση καί ἐπιβάλλεται ἀπαγόρευση ὁποιασδήποτε μορφῆς τουριστικῆς ἀνάπτυξης!

Συγκεκριμένα ἀναφέρεται: “Στά νησιά τῆς πρώτης ὑποομάδας δέν ἐπιτρέπεται κανένα εἶδος τουριστικῆς ἀνάπτυξης. Στά νησιά τῆς δεύτερης ὑποομάδας ἐπιτρέπονται μόνο ΟΥΤΔ ἤπιας ἀνάπτυξης.

Ὡς κάτοικοι ἀκριτικῶν νησιῶν θεωροῦμε ἀπαράδεκτη καί ἀναιτιολόγητη μιά τέτοια ἀπαγόρευση καί ζητοῦμε τήν διαγραφή της ἤ τροποποίησή της μέ ρυθμίσεις ἀνάλογες τῆς 2ης ὑποομάδας».

Ἐρώτησις: Μήπως ὁ νόμος τοῦ κ. Σκυλακάκη εἶναι τό «δῶρο» τοῦ Πρωθυπουργοῦ στόν Πρόεδρο Ἐρντογάν κατά τήν σημερινή τους συνάντηση; Αὐτή εἶναι ἡ «συναντίληψη γιά τίς θαλάσσιες ζῶνες»;

ΠΗΓΗ: ΕΣΤΙΑ

Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.

Συνέχεια ανάγνωσης

Αιγαίο

Δημήτρης Τσαϊλάς: Από τον εξαναγκασμό στη συνθηκολόγηση

Δημοσιεύτηκε

5 μήνες πριν

στις

22 Μαΐου 2024

από τον

Η πολλαπλότητα και η πολυπλοκότητα των προκλήσεων εθνικής κυριαρχίας, που αντιμετωπίζουμε δεν αφήνουν περιθώρια για διπλωματικούς ελιγμούς, λόγω των εκφρασμένων απειλών από την Τουρκία. Αυτό το πολύπλοκο σύνολο αλληλένδετων ζητημάτων (ΑΟΖ, Υφαλοκρηπίδα, Δικαίωμα επέκτασης χωρικών υδάτων, Δικαίωμα προάσπισης νησιών ανατολικού Αιγαίου, Δικαίωμα έρευνας διάσωσης στο FIR, Δυτική Θράκη, Κύπρος) είναι πολύ πολύπλοκο για ακόμη και για πολύ εξειδικευμένους διπλωμάτες να φαντάζονται εύκολες λύσεις. Η κυβέρνηση μας αποφάσισε με μυστική διπλωματία ουσιαστικά, να δώσει προτεραιότητα σε δύο ζητήματα: τον κατευνασμό της Τουρκίας και την ενίσχυση από τους συμμάχους και εταίρους. Δυστυχώς θα μάθουμε πολύ σύντομα, εάν αυτά τα ζητήματα είναι πιθανό να επιλυθούν. 

Η Τουρκία ακολουθεί μια ολοένα και πιο αυτόνομη εξωτερική πολιτική, ενώ εδραιώνει το αυταρχικό σύστημα διακυβέρνησής της. Εν μέσω μιας μεταβαλλόμενης παγκόσμιας τάξης, η Άγκυρα χρειάζεται την Ελλάδα μόνο για να ισορροπήσει τις γεωπολιτικές της φιλοδοξίες με τα βασικά οικονομικά της συμφέροντα και τις σχέσεις της με τη Δύση και όχι για να υπάρξει οποιαδήποτε επίλυση για τις θαλάσσιες ζώνες. 

Ο κόσμος γίνεται μάρτυρας κοσμοϊστορικών γεωπολιτικών αλλαγών στην ηπειρωτική Ευρώπη. Παράλληλα, η μόνιμη απειλή για τον Ελληνισμό, η Τουρκία αναπροσανατολίζει την εξωτερική της πολιτική και επεκτείνει τον περιφερειακό ρόλο της. Η Τουρκία είναι προφανώς ελεύθερη να ακολουθήσει τη δική της πορεία. Αυτό που μένει να δούμε είναι πώς ο Ελληνισμός θα εξισορροπήσει τις περιφερειακές γεωπολιτικές φιλοδοξίες της Τουρκίας με την ευρωπαϊκή γειτονιά της και τα βασικά οικονομικά συμφέροντα και περιορισμούς της. 

Εν μέσω μιας μαζικής αναταραχής στην παγκόσμια γεωπολιτική, έχει καταστεί ζωτικής σημασίας για όλους μας στην Ελλάδα να κάνουμε μια λειτουργική αξιολόγηση της διεθνούς πραγματικότητας με σκοπό να μην επιτρέψουμε να εγείρονται ζητήματα κυριαρχίας. Ο εν εξελίξει αφοπλισμός των νησιών του Αιγαίου, και η επί θύραις θεσμοποίησή του σε αποστρατιωτικοποίηση/ουδετερότητα, (με άλλοθι το σχεδιαζόμενο Ελληνο-Τουρκικό Σύμφωνο Φιλίας και μη -Επίθεσης) πρέπει να σταματήσει!!  Κάθε μέσο νόμιμης δράσης είναι καλό και πρόσφορο για τον σκοπό αυτό. Προέχει η  ενημέρωση των πολιτών για τις συνέπειες που θα έχει ο σχεδιασμός της αποστρατιωτικοποίησης και συναφούς ουδετερότητας στην ασφάλειά τους, στην ίδια τους την ζωή και στο μέλλον των παιδιών τους. Είναι απαραίτητη η διαμόρφωση και οργάνωση του πλαισίου, που θα επιτρέψει στους πολίτες ν` αναλάβουν, με συγκροτημένη δράση, την ευθύνη κάθε ενός και κάθε μίας για την άμυνα της χώρας και των επαπειλούμενων περιοχών της.

Πώς η Τουρκία μπορεί να κερδίσει χωρίς πόλεμο

Υπάρχει ένας εύλογος δρόμος για την Τουρκία να χρησιμοποιήσει εξαναγκασμό σε μαζική κλίμακα για να αναγκάσει την Ελλάδα να αποδεχθεί τις απαιτήσεις της Άγκυρας χωρίς να πυροδοτήσει μεγάλο περιφερειακό πόλεμο και χωρίς να θέσει σε κίνδυνο τους περιφερειακούς υψηλούς-στρατηγικούς στόχους της Τουρκίας.

Πολύ λίγη προσοχή δίνεται στις δυνατότητες εξαναγκασμού της Τουρκίας, ενώ η στρατιωτική ικανότητα της παραμένει στο επίκεντρο των στρατηγικών.

Μια βραχυπρόθεσμη εκστρατεία εξαναγκασμού μπορεί να δημιουργήσει συνθήκες για να παράσχει στη Τουρκία διάφορες οδούς που θα μπορούσαν να μετατρέψουν τις καταναγκαστικές δραστηριότητες της σε πολιτικά αποτελέσματα που θα της επιτρέψουν να αποκτήσει πολιτικό έλεγχο στη γεωπολιτική περιφέρεια.

Ο Ελληνισμός είναι πλήρως ικανός να αναπτύξει επαρκή αντίμετρα για να αποτρέψει και να νικήσει μια εκστρατεία εξαναγκασμού της Τουρκίας που στοχεύει την κυριαρχία μας μέσω άμεσης δράσης και στενού συντονισμό;

Ο φόβος ότι η Τουρκία θα προκαλέσει κρίση στην Ελλάδα και θα μας παρασύρει σε έναν μαζικό πόλεμο στο Αιγαίο ώθησε εδώ και πολλά χρόνια την αυξανόμενη εστίαση στην προετοιμασία για σύγκρουση. Η επέκταση των στρατιωτικών δυνατοτήτων της Τουρκίας και οι απειλές της Τουρκίας για ορόσημα όπως του αιώνα της Τουρκίας έχουν εντείνει αυτούς τους φόβους και έχουν πυροδοτήσει έντονες συζητήσεις σχετικά με τον πιθανό ρόλο και την ετοιμότητα του Ελληνισμού να αποτρέψει και να νικήσει σε μια κρίση.

Οι ανησυχίες σχετικά με την ικανότητα του Ελληνισμού να υπερασπιστεί ολιστικά στις θάλασσες του Αιγαίου και της Μεσογείου είναι έγκυρες και σημαντικές επειδή τα ελληνικά συμφέροντα θα πλήττονταν σοβαρά από την ενεργή αμφισβήτηση νήσων. Η θάλασσα είναι στρατηγικά ζωτικής σημασίας για την επιβίωση μας. 

Ωστόσο, ο Ελληνισμός εξακολουθεί να στερείται μιας σαφούς υψηλής στρατηγικής για την υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων, παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση διατυπώνει όλο και περισσότερο τη σημασία της διατήρησης αυτών. Ακόμη χειρότερα, οι συζητήσεις για την άμυνα της Ελλάδας έχουν επικεντρωθεί σχεδόν αποκλειστικά στην αποτροπή ή την ήττα των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων σε μια πιθανή σύγκρουση ενώ έχουν αγνοήσει σε μεγάλο βαθμό το πιθανότερο σενάριο, στοιχεία του οποίου βρίσκονται ήδη σε εξέλιξη. Μια εκστρατεία εξαναγκασμού της Τουρκίας που απέχει πολύ από την εισβολή, αλλά φέρνει ωστόσο τον Ελληνισμό υπό τον έλεγχο της Άγκυρας. Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να πείσει την ηγέτιδα δύναμη της βορειοατλαντικής συμμαχίας ΗΠΑ και τους εταίρους στην ΕΕ να αποχωρήσουν από τη στενότερη εστίαση σε ένα μόνο επικίνδυνο σενάριο για να επανεκτιμήσουν την πλήρη απειλή που θέτει η Τουρκία και να αναπτύξουν ένα συνεκτικό σύνολο στρατηγικών για να νικήσουν όλες τις πτυχές αυτής της απειλής.

Οι στρατηγικές συζητήσεις στα διάφορα φόρα σχετικά με την άμυνα του Ελληνισμού επικεντρώθηκαν σε μεγάλο βαθμό στον τρόπο αποτροπής της σύγκρουσης. Αυτές οι συζητήσεις έχουν γίνει ιδιαίτερα εμφανείς καθώς η τουρκικές διεκδικήσεις αυξάνονται και γίνονται όλο και πιο εμφανής. Η αποφασιστικότητα των πολιτών του Ελληνισμού να διατηρήσει την κυριαρχία του ενθαρρύνει τους ηγέτες της Άγκυρας να επιλέξουν όλο και πιο καταναγκαστικά μονοπάτια για να αποκτήσουν τον έλεγχο, μέχρι και τη σύγκρουση. Σε αυτό το σημείο που έχουμε φτάσει πρέπει σίγουρα να προετοιμαστούμε για την πιθανότητα σύγκρουσης, αλλά πρέπει επίσης να προετοιμαστούμε για εναλλακτικές στρατηγικές υβριδικού πολέμου και εξαναγκασμού της Τουρκίας.

Η στρατηγική σχεδίαση της Τουρκίας, εδώ και καιρό, αναγνώρισε αυτό το σημαντικό κενό στη στρατηγική σκέψη του Ελληνισμού και προσπάθησε να εξετάσει εάν τέτοιες εξαναγκαστικές προσεγγίσεις ακόμη και βραχυπρόθεσμου πολέμου θα μπορούσαν να αναγκάσουν την Ελλάδα να υποχωρήσει στις απαιτήσεις της χωρίς σύγκρουση ή στρατιωτικό αποκλεισμό κάποιων νησιών. Έχουνε αναπτύξει μια ρεαλιστική προσέγγιση που θα μπορούσε να μας εξαναγκάσει σε μια πολιτική διευθέτηση ευνοϊκή για την Τουρκία χωρίς να εισβάλει και να καταλάβει ένα νησί. Αναφέρομαι σε αυτή την ολοκληρωμένη πολιτικο-στρατιωτική εκστρατεία ως τη βραχυπρόθεσμη πορεία εξαναγκασμού.

Η επιτυχία της πορείας δράσεως εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την αποτυχία των στόχων της να αναγνωρίσουν την ύπαρξή της ως συνεκτικό εγχείρημα. Αυξάνοντας συνεχώς την πίεση και εντείνοντας τη βασική καταναγκαστική δραστηριότητα, η Τουρκία στοχεύει να αναβαθμίζει όλο και περισσότερο τις απαιτήσεις έως ότου οι κρίσιμοι τομείς της πολιτικής της Ελλάδας αποδεχτούν μια «ειρηνευτική διαδικασία» που προτείνει η Τουρκία ως προτιμότερη από τη συνεχιζόμενη αντίσταση.

Η πορεία δράσης τους επιτίθεται σε τρία κέντρα βάρους, που παρέχουν επί του παρόντος στην κυβέρνηση της Ελλάδας και στον λαό της τη δύναμη να αντισταθούν στον εξαναγκασμό της Τουρκίας.

Το πρώτο είναι η στρατηγική σχέση ΗΠΑ-Ελλάδας, η οποία περιλαμβάνει ολοκληρωμένη διμερή συνεργασία. Εκτελούν, επιχειρήσεις παραπληροφόρησης και απειλή για στρατιωτική κλιμάκωση για να πείσει τις ΗΠΑ ότι η συνεργασία τους με την Ελλάδα δημιουργεί περαιτέρω κλιμάκωση, ενώ η ειρήνη και η ευημερία είναι προ των πυλών εάν αυτή η εταιρική σχέση σταματήσει.

Το δεύτερο κέντρο βάρους είναι η ικανότητα της Ελληνικής κυβέρνησης να λειτουργεί και να παρέχει βασικές υπηρεσίες. Οικονομικός πόλεμος, κυβερνοπόλεμος, δολιοφθορά, αυστηρές (και ψευδο-νόμιμες) απαιτήσεις της Άγκυρας, ηλεκτρονικός πόλεμος και προπαγάνδα επικριτική για την κακοδιαχείριση της κυβέρνησης επιδιώκουν να μειώσουν δραστικά την αξιοπιστία και να διαβρώσουν τη νομιμότητα της Ελληνικής κυβέρνησης στα μάτια των δικών της ανθρώπων.

Τρίτον, οι εκτεταμένες και επίμονες μελέτες ινστιτούτων στρατηγικής (πχ ΕΛΙΑΜΕΠ) διαμορφώνουν γνωστικές και ψυχολογικές εκστρατείες στοχεύοντας να σπάσουν τη βούληση των Ελλήνων για αντίσταση εκφοβίζοντας τους υποστηρικτές της αντίστασης, σπέρνοντας αμφιβολίες και φόβο στον πληθυσμό και δημιουργώντας αιτήματα για ανταλλαγή πολιτικών παραχωρήσεων για ειρήνη.

Εάν η Άγκυρα επιτεθεί επιτυχώς σε καθένα από αυτά τα κέντρα βάρους, η αίσθηση της εγκατάλειψης μεταξύ του Ελληνικού λαού θα ήταν συντριπτική και η κυβέρνηση θα αναγκαζόταν να εξετάσει ένα νέο παράδειγμα για τις θαλάσσιες ζώνες ως εναλλακτική λύση. 

Πηγή: Militaire

Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινφογνώμων

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή