Ακολουθήστε μας

Διαφθορά

Νίκος Αλιβιζάτος: H Novartis και ο θεσμικός πρωτογονισμός του ΣΥΡΙΖΑ

Δημοσιεύτηκε

στις

Για το πώς η κυβέρνηση αντιμετωπίζει πλέον τους αντιπάλους της και την κοινωνία, πιο χαρακτηριστική και από τα χάχανα του αναιδέστατου κ. Πολάκη, ήταν η αγόρευση του ίδιου του πρωθυπουργού στη Βουλή, αργά το βράδυ της περασμένης Τετάρτης: Οχι μόνο αποσιώπησε ότι, μετά το 2010, η φαρμακευτική δαπάνη μειώθηκε δραστικά χάρη στις ενέργειες και των εγκαλουμένων στην υπόθεση Novartis. Οχι μόνο δεν ανέλαβε την παραμικρή ευθύνη για όσα εξωφρενικά ο ίδιος και το κόμμα του υποστήριζαν από τα έδρανα της αντιπολίτευσης εκείνη την περίοδο για το φάρμακο και τους φαρμακοβιομηχάνους. Κυρίως απαξίωσε να απαντήσει στα επιχειρήματα των εγκαλουμένων. Λες και αυτοί δεν είχαν προηγηθεί στο βήμα. Λες και από το πρωί δεν είχαν μεσολαβήσει 15 ώρες συζήτησης.

Την προκλητική αυτή αλαζονεία του κ. Τσίπρα, σε συνδυασμό με τον θεσμικό πρωτογονισμό του ίδιου και των συνεργατών του, θέλω να σχολιάσω. Γιατί, όπως ακριβώς συνέβη τον Οκτώβριο του 2016, όταν διέρρευσε η συντριβή της κυβέρνησης στο Συμβούλιο της Επικρατείας στην υπόθεση των τηλεοπτικών αδειών, έτσι και την περασμένη Τετάρτη, η συζήτηση για τις ευθύνες πολιτικών προσώπων στο σκάνδαλο Novartis άνοιξε ένα καινούριο κεφάλαιο στη διακυβέρνηση της χώρας από τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Τότε η κυβέρνηση κατάλαβε ότι ισχύει στη χώρα μας ένα Σύνταγμα και ότι υπάρχουν δικαστές αποφασισμένοι να το προασπίσουν. Σήμερα συνειδητοποιεί ότι η κοινή γνώμη δεν είναι διατεθειμένη να την ακολουθήσει στον κατήφορο του ψέματος, του κυνισμού και της διχόνοιας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ –και αυτό είναι προς τιμήν του– είναι το μόνο κόμμα που έχει καταγγείλει και ως κυβέρνηση το άρθρο 86 του Συντάγματος για την ποινική ευθύνη των υπουργών ως παρωχημένο. Γιατί στις μέρες μας είναι προκλητικά ανιστόρητο να ανατίθεται σε ένα αμιγώς πολιτικό σώμα, τη Βουλή, η άσκηση κατηγορίας κατά υπουργών. «Αθλιο» χαρακτήρισε το άρθρο 86 στη Βουλή ο κ. Τσίπρας, ενώ ο κ. Παρασκευόπουλος θύμισε ότι το κόμμα του θέτει «ως θέμα προτεραιότητας» την αναθεώρησή του. Παρά ταύτα, με απύθμενο θράσος, οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ το εφαρμόζουν κατά των αντιπάλων τους και μάλιστα με τρόπο που η αυθαιρεσία του ξεπερνά κάθε φαντασία.
Ξεχωρίζω προπάντων το ότι:
• Οι κατηγορίες κατά των εγκαλουμένων πρώην υπουργών στηρίζονται σε ανώνυμες μαρτυρίες.
• Οι ίδιες μαρτυρίες, στην πλειονότητά τους, είναι σκανδαλωδώς αναξιόπιστες, αφού στηρίζονται είτε σε πληροφορίες από τρίτους (του είδους: «Οπως άκουσα», «όπως μου είπαν») είτε σε εικασίες των ίδιων των προστατευόμενων μαρτύρων («για την τάδε ενέργεια, ο δείνα υπουργός δεν θα μπορούσε να πάρει λιγότερο από τόσες χιλιάδες ευρώ»).
• Οι ίδιοι μάρτυρες υπήχθησαν σε καθεστώς προστασίας εκ των υστέρων, αφού η υπόθεση έφθασε στη Βουλή και μόνον όταν ο κ. Βενιζέλος κατήγγειλε τη σχετική παρατυπία.
• Τέλος και κυρίως, σύμφωνα με την ισχύουσα νομολογία, τα μεν υπουργικά αδικήματα έχουν από μακρού παραγραφεί, τα δε αδικήματα που δεν σχετίζονται με την άσκηση υπουργικών καθηκόντων –όπως, για παράδειγμα, το ξέπλυμα «μαύρου» χρήματος– θα μπορούσαν κάλλιστα να εκδικασθούν από την τακτική Δικαιοσύνη χωρίς προηγούμενη εμπλοκή της Βουλής. Για παράδειγμα, αν αύριο (ή και σε 10 χρόνια) διαπιστωνόταν ότι ένας από τους εγκαλουμένους έχει πλουτίσει, χωρίς αυτό να μπορεί να δικαιολογηθεί από τα δηλωθέντα εισοδήματά του, θα μπορούσε να προσαχθεί και να καταδικασθεί άνευ ετέρου.
Ούτε στο σκάνδαλο Κοσκωτά ούτε σε κάποιο από όσα επακολούθησαν έκτοτε διαπράχθηκαν τόσο κραυγαλέες αυθαιρεσίες. Είπαμε όμως: τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ διακρίνονται από έναν θεσμικό πρωτογονισμό, ενώπιον του οποίου τα νομικά του κ. Παπαγγελόπουλου και της κ. Θάνου λάμπουν σαν φάροι σε σκοτεινή νύχτα.
Μήπως όμως μπροστά στο σκάνδαλο της Novartis όλα τα παραπάνω είναι ψιλά γράμματα; Γιατί πίσω από την υπόθεση αυτή κρύβεται ένα κύκλωμα διαφθοράς απίστευτης έκτασης και βάθους, στο οποίο, όπως φαίνεται, εμπλέκονται χιλιάδες «ευυπόληπτοι» γιατροί και άλλοι τόσοι επαγγελματίες από τον χώρο της Υγείας. Σε αυτό ακριβώς ποντάρει η κυβέρνηση. «Στο όνομα της κάθαρσης, δεν βαριέσαι, ας γίνουν και κάποιες παρατυπίες». Πολύ περισσότερο, που, όπως είπε και ο κ. Τσίπρας, το σκάνδαλο δεν προήλθε από παρθενογένεση. Κάποιοι πολιτικοί θα το υπέθαλψαν.
Φθάνουμε, νομίζω, στον πυρήνα του προβλήματος. Χωρίς ενδείξεις, αλλά με συλλογισμούς σαν κι αυτόν, που η απλοϊκότητά τους έχει απήχηση σε έναν κόσμο που τον πνίγει η αδικία, η κυβέρνηση επιχειρεί να σπιλώσει τους πολιτικούς αντιπάλους της, χωρίς αποδείξεις, ούτε καν ενδείξεις, αλλά στηριζόμενη αποκλειστικά στην πλειοψηφία που διαθέτει στη Βουλή.
Ως νέος Ροβεσπιέρος, απευθύνεται στην αντιπολίτευση παραλλάσσοντας την ακόλουθη αποστροφή Γάλλου σοσιαλιστή βουλευτή: «Εχετε νομικά άδικο, διότι πολιτικά είσθε μειοψηφία». Γιατί, όπως και να το κάνουμε, αυτό ακριβώς σημαίνει το να θέλεις να στείλεις στη φυλακή τους αντιπάλους σου στηριζόμενος μόνο σε ανώνυμες και αόριστες καταγγελίες.
Ζούμε σε μια περίοδο που, σε Ευρώπη και Αμερική, κάτω από την πίεση του εθνικολαϊκισμού, το κράτος δικαίου απειλείται. Τουρκία, Ρωσία, Ουγγαρία και Πολωνία βρίσκονται στις πρώτες θέσεις μιας μαύρης λίστας, που περιλαμβάνει πλέον και τις ΗΠΑ του Ντόναλντ Τραμπ. Σε βιβλίο που πρόσφατα κυκλοφόρησαν δύο καθηγητές του Χάρβαρντ, ο Στίβεν Λεβίτσκι και ο Ντάνιελ Ζίμπλατ («How Democracies Die», 2018), θυμίζουν το παράδειγμα της νομότυπης ανόδου στην εξουσία στον Μεσοπόλεμο του Μουσολίνι στην Ιταλία και του Χίτλερ στη Γερμανία, για να διερωτηθούν: Μήπως, χωρίς να το καταλάβουμε, περάσαμε από την εποχή των στρατιωτικών πραξικοπημάτων στην εποχή της αργής και «αθέατης» κατάρρευσης των δημοκρατιών, με την ανάδειξη αδίστακτων δημαγωγών, οι οποίοι δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν κάθε μέσο για να παρατείνουν την παραμονή τους στην εξουσία;
Αν η χώρα μας δεν φιγουράρει ακόμη στον απαίσιο αυτό κατάλογο, τούτο δεν οφείλεται στον (ανύπαρκτο) συνταγματικό πατριωτισμό του ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε στην προέλευση κάποιων παλαιότερων στελεχών του από ένα χώρο, την ανανεωτική Αριστερά, που άλλοτε λάμπρυναν προσωπικότητες του μεγέθους ενός Ηλία Ηλιού κι ενός Λεωνίδα Κύρκου. Οφείλεται στο ότι, παρά τις προσπάθειες που συστηματικά καταβάλλει, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καταφέρει να εξανδραποδίσει δύο θεμελιώδεις θεσμούς σε κάθε δημοκρατία: τα μέσα ενημέρωσης και τη Δικαιοσύνη.
Η υπεράσπιση των τελευταίων, όμως, δεν είναι υπόθεση μόνο των λειτουργών τους. Είναι και υπόθεση όλων μας. Αρκεί να συνειδητοποιήσουμε ότι η ανεξαρτησία τους απειλείται.
* Ο κ. Νίκος Κ. Αλιβιζάτος είναι ομότιμος καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Καθημερινή

Αστυνομία

Υπόθεση Καραϊβάζ: “Ιστορικό επαφών, αρχεία εικόνας, κειμένου κ.α.” περιείχε το cd που καταστράφηκε από συρραπτικό

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Αίτηση αναίρεσης κατέθεσαν στον Άρειο Πάγο η μητέρα και η αδερφή του Καραϊβάζ, επικαλούμενες το κατεστραμμένο cd

Έγγραφο της Εισαγγελίας Αθηνών αποκαλύπτει, ότι το cd με περιεχόμενο από το κινητό τηλέφωνο του δολοφονηθέντος δημοσιογράφου Γιώργου Καραϊβάζ περιείχε “ιστορικό επαφών, αρχεία εικόνας, κειμένου κ.α.”.

“Το με αριθμό αναγνωστέο 33 (έκθεση της Διεύθυνσης Εγκληματολογικών Ερευνών για το αποτέλεσμα της ανάσυρσης του κινητού του θύματος Γ. Καραϊβάζ – ιστορικό επαφών, αρχεία εικόνας, κειμένου κ.α.) είχε επισυναπτόμενο cd με το περιεχόμενο της ανάσυρσης το οποίο πιθανότατα είχε καταστραφεί λόγω συρραφής του με συρραπτικό και το γεγονός σημειώθηκε στα πρακτικά” αναφέρει το εν λόγω έγγραφο.

Η αναφορά αυτή καταρρίπτει τη φημολογία εκείνων των ημερών ότι το cd περιείχε απλά επαφές. Οι επαφές, άλλωστε, στην εφαρμογή whatsapp, όπως πρώτο επίσης είχε αποκαλύψει το FoP, αναφέρονταν σε χαρτί και αφορούσαν ονόματα συνεργατών του Καραϊβάζ αλλά και ονόματα όπως Δημητριάδης, Κοντολέων και Καραμαλάκης, που παρέπεμπαν στον πρώην διευθυντή του Πρωθυπουργικού Γραφείου -και ανιψιό του Πρωθυπουργού- Γρηγόρη Δημητριάδη, τον πρώην Διοικητή της ΕΥΠ Παναγιώτη Κοντολέοντα και τον πρώην Αρχηγό της Αστυνομίας Μιχάλη Καραμαλάκη. Στο δικαστήριο τότε είχε αναφερθεί και επαφή Βαγγέλης Ζαμπού, η οποία παραπέμπει στον Βαγγέλη Ζαμπούνη που εκτελέστηκε πριν μερικούς μήνες έξω από πρατήριο καυσίμων ιδιοκτησίας του, στο Νέο Κόσμο.

Η αναφορά σε “ιστορικό συνομιλιών” δείχνει ότι υπήρχαν στοιχεία για το με ποιούς μίλησε ο δημοσιογράφος και πότε, ενώ τα “αρχεία κειμένου κ.α.” ενδεχομένως να αφορούν και γραπτά μηνύματα.

Σε κάθε περίπτωση, η Δικαιοσύνη μπορούσε να ζητήσει από τους συνομιλητές του Καραϊβάζ πληροφορίες για το περιεχόμενο των συνομιλιών μαζί τους και να τους ρωτήσει εάν τους είχε εκφράσει κάποια ανησυχία για κάτι, από τη στιγμή ανάμεσά τους ήταν ο αρχηγός της Αστυνομίας και ο Διοικητής της ΕΥΠ.

Σήμερα, επισκέφθηκαν την εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Γεωργία Αδειλίνη, οι δικηγόροι της μητέρας και της αδελφής του Γιώργου Καραϊβάζ, Ρόη Παυλέα και Σπύρος Χαριτάτος, προκειμένου να καταθέσουν αίτηση αναίρεσης κατά της αθωωτικής, για τους δύο κατηγορουμένους, απόφασης του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου.

Ρεπορτάζ της ιστοσελίδας dikastiko.gr αναφέρει ότι “σύμφωνα με την πλευρά των συγγενών του δημοσιογράφου, η πρωτόδικη απόφαση «πάσχει από απόλυτη ακυρότητα και παραβίαση της δημοσιότητας της δίκης, διότι, όπως διαπίστωσε και η εισαγγελέας της έδρας κι έχει καταγραφεί στα πρακτικά, το αναγνωστέο σχετικό 33 που βρισκόταν σε cd έχει καταστραφεί. Πλην όμως το δικαστήριο θεώρησε, εσφαλμένα, ότι αν και καταστραμμένο μπορεί να θεωρηθεί ως αναγνωσμένο”.

Να σημειώσουμε ότι κατά τη διάρκεια της δίκης οι δύο δικηγόροι είχαν πει ότι διαθέτουν το περιεχόμενο του cd και ότι το θέτουν στη διάθεση του δικαστηρίου. Όταν, όμως, το δικαστήριο τους το ζήτησε εκείνοι προσκόμισαν ένα στικάκι λέγοντας ότι το εν λόγω αρχείο “δεν ανοίγει”.

Οι ίδιοι, πάντως, στη σημερινή τους αίτηση κάνουν λόγο για «έλλειψη ειδικής αιτιολογίας» της απόφασης, ενώ υπογραμμίζουν πως για την κρίση των δικαστών ελήφθησαν υπόψη «καταφανώς ψευδείς καταθέσεις».

Στη σχετική αίτηση αναφέρεται πως «δεν αιτιολογείται στην απόφαση γιατί δήθεν συνηθίζεται να χρησιμοποιούνται μόνο κλοπιμαία οχήματα από μέλη του οργανωμένου εγκλήματος. Η αναιτιολόγητη απλοϊκή αυτή σκέψη αντικρούεται από το γεγονός ότι δεν απαντάται στο νομικό κόσμο κάποιο εγχειρίδιο επαγγελματικής κατάρτισης πληρωμένων δολοφόνων».

ΠΗΓΗ: Freedom of Press

Συνέχεια ανάγνωσης

Video

Δημήτρης Νατσιός: Οι τάφοι των παιδιών είναι ανοιχτοί και θα κλείσουν μόνο αν αποδοθεί δικαιοσύνη

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Δημήτρης Νατσιός: Ο Μητσοτάκης δεν θα γλιτώσει από το έγκλημα των Τεμπών! Οι τάφοι των παιδιών είναι ανοιχτοί και θα κλείσουν μόνο αν αποδοθεί δικαιοσύνη

Συνέχεια ανάγνωσης

Διαφθορά

Ποιο είναι το “λάθος μήνυμα”, Κυριάκο;

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Παραιτήθηκαν οι Παπασταύρου και Μπρατάκος, διότι, όπως μας ενημέρωσαν κυβερνητικές πηγές, “η συμμετοχή τους σε κοινωνική συνάντηση εξέπεμψε το λάθος μήνυμα”. Ποιο ήταν αυτό και γιατί ήταν λάθος; Να σας πω τι κατάλαβα εγώ: ότι κυβέρνηση και μεγαλοπαράγοντες πότε αγαπιούνται και πότε κάνουν κόνξες, ανάλογα με το επιδιωκόμενο. Κι ότι πάντα υπάρχουν κανάλια επικοινωνίας και αγγελιαφόροι που θα παζαρέψουν το deal.

Κι αν κάτι πάει στραβά, οι πραιτωριανοί μετατρέπονται σε αποδιοπομπαίους τράγους, για να προστατευθεί το “αφεντικό”. Κατάλαβε κάποιος κάτι άλλο; Αλλά αυτό δεν είναι καινούργιο. Ισχύει από συστάσεως Ελληνικού Κράτους, για όλες τις κυβερνήσεις και για όλους τους μεγαλοπαράγοντες. Τι διαφορετικό συνέβη το βράδυ του Κυριακής, παραμονή της εορτής των Βαγγέληδων; 

Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή, για να βοηθήσουμε και τις κυβερνητικές πηγές να καταλάβουν την έννοια του μηνύματος, διότι, απ΄ ό,τι φαίνεται, δυσκολεύονται. Οι Παπασταύρου και Μπρατάκος, εμπειρότατοι και με μακρά θητεία σε κομματικά και πολιτικά πόστα, ήταν υπουργός Επικρατείας και υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ, αντιστοίχως. Δηλαδή, άνθρωποι της απολύτου εμπιστοσύνης του Κυριάκου.

Εμφανίζονται λοιπόν στο σπίτι του Βαγγέλη, μένουν αρκετές ώρες, πίνουν, καπνίζουν και συζητούν με τον εορτάζοντα και τους άλλους προσκεκλημένους. Πήγαν χωρίς προηγούμενη συνεννόηση με τον πολιτικό τους προϊστάμενο ή αφού συνεννοήθηκαν; Οι κυβερνητικές πηγές υποστηρίζουν το πρώτο. Εάν όντως έγινε έτσι, με δεδομένη την ένταση ανάμεσα στην κυβέρνηση και στο κάποτε Alter Ego της, πρόκειται για παιδαριώδες λάθος, που δεν το κάναμε ούτε στο Δημοτικό: όταν κάποιος συμμαθητής τσακωνόταν με τον κολλητό μας, τον είχαμε κι εμείς στο “ντου”. Αν λοιπόν οι δύο στενότεροι συνεργάτες του πρωθυπουργού δεν έχουν τη στοιχειώδη ικανότητα να κρίνουν σε ποιανού το σπίτι θα πάνε και σε ποιανού όχι, και τι μηνύματα θα εκπέμψει η παρουσία τους, δεν κάνουν για τη δουλειά.

Πολύ πιθανό να έχουν και άλλες παρόμοιες δομικές ελλείψεις. Κι αν ο πρωθυπουργός, που τους ανέθεσε αυτές τις εξαιρετικά νευραλγικές θεσμικές θέσεις, δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί ποιοι κάνουν για τη δουλειά και ποιοι όχι, δεν κάνει ούτε εκείνος για τη δουλειά. Αυτό είναι το μήνυμα από την εκδοχή στην οποία μας καθοδηγούν οι “κυβερνητικές πηγές”. Είναι σωστό ή λάθος; 

Όμως, όλοι καταλαβαίνουμε ότι ισχύει το δεύτερο. Είναι προφανές ότι η παρουσία των κομισάριων του Μαξίμου εκεί είχε χαρακτήρα αποστολής: να εκτονωθεί η κρίση και να επαναδιαπραγματευθούν οι όροι του διαχρονικού deal που υπάρχει ανάμεσα στις δύο “οικογένειες”. Όταν τα ΜΜΕ γέμιζαν από φωτογραφίες ένθερμων εναγκαλισμών σε απόσταση αναπνοής του ίδιου του πρωθυπουργού με τον προχθεσινό εορτάζοντα, αλλά και με άλλους μεγαλοπαράγοντες, το μήνυμα ήταν σωστό ή λάθος;

Πάμε όμως στο γεγονός που επιδείνωσε την κλινική εικόνα μιας κάποτε ρωμαλέας σχέσης.

Το “Βήμα” ισχυρίστηκε πως, ενώ ακόμα δεν είχε σβήσει η φωτιά στα εκτροχιασμένα βαγόνια (που, έναν χρόνο μετά, δεν έχουμε μάθει, επίσημα, τι την προκάλεσε), κάποιος έσπευσε να πάρει τις ηχογραφημένες συνομιλίες μεταξύ σταθμαρχών και μηχανοδηγών και να τις δώσει στο “Πρώτο Θέμα”, γνωστό για την απροκάλυπτα φιλοκυβερνητική του στάση, το οποίο τις έβγαλε στον αέρα, παραποιημένες: δύο διαφορετικές συνομιλίες συνενώθηκαν και παρουσιάστηκαν ως ενιαία.

Ποιος πήρε το υλικό; Ποιος έκανε το μοντάζ; Το “γιατί” είναι προφανές: έπρεπε να φανεί ότι αποκλειστικός υπεύθυνος ήταν ο σταθμάρχης. Βασισμένος σε αυτές τις παραποιημένες συνομιλίες, ο πρωθυπουργός υποστήριξε στη Βουλή την εκδοχή του αποκλειστικώς ανθρώπινου λάθους.

Δεν αθωώνει τον σταθμάρχη το δημοσίευμα του Βήματος. Όμως δείχνει μία υπερβολική σπουδή κάποιων να κατευθύνουν την οργή του κοινού μόνο σ΄ αυτόν, μακριά από πολιτικά πρόσωπα. Θα μπορούσε, την αποκάλυψη για την υπεξαίρεση του υλικού, να μην την είχε κάνει το “ΒΗΜΑ” αλλά η “Ηχώ της Άνω Ραχούλας”. Θα άλλαζε τίποτε επί της ουσίας;

για τη συνέχεια CApital

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινφογνώμων

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή