Ακολουθήστε μας

Γαλλία

H εργαλειοποίηση των προσφύγων αποτελεί στρατηγική επιλογή του Ερντογάν

Δημοσιεύτηκε

στις

Της Ντοροτέ Σμιντ*

Από την αρχή του πολέμου στη Συρία, το προσφυγικό ζήτημα χρησιμοποιείται από τον Ταγίπ Ερντογάν ως πολιτικό και οικονομικό εργαλείο.  Το 2016, οι Τουρκικές αρχές διαπραγματεύτηκαν με τις Βρυξέλλες ένα σύμφωνο μετανάστευσης δεσμευόμενοι να καταπολεμήσουν τις διελεύσεις μεταναστών στην Ελλάδα με αντάλλαγμα βοήθεια ύψους 6 δισεκατομμυρίων ευρώ.

Ο Ταγίπ Ερντογάν απειλεί και πάλι την Ευρώπη με την εισροή «εκατομμυρίων» προσφύγων. Στόχος είναι τώρα να απελευθερωθεί από αυτό το βάρος, το οποίο θεωρείται όλο και περισσότερο μη βιώσιμο από τον ίδιο τον Τουρκικό πληθυσμό.

Ως εκ τούτου, θέλει να εμπλέξει τους Ευρωπαίους στην κρίση, αλλά γνωρίζει επίσης ότι θα χάσει αν υλοποιήσει την απειλή του ανοίγοντας μια μεγάλη κρίση με την Ένωση. Οι πρόσφυγες είναι πάνω απ’ όλα αποτρεπτικό εργαλείο για τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Η Τουρκία έχει αποκτήσει εξουσία μετα τη Συριακή κρίση, όπου ισχυρίζεται ότι υπερασπίζεται πάνω από όλα τα Εθνικά συμφέροντά της. Από το 2011, η Άγκυρα έχει ζητήσει μια ασφαλή ζώνη στη βόρεια Συρία για την προστασία των συνόρων της, της οποίας θα ήταν ο εγγυητής στο πλαίσιο μιας διεθνούς επιχείρησης.

Το Παρίσι είχε υποστηρίξει αυτη την ιδέα για ένα διάστημα, αλλά ούτε η κυβέρνηση Obama ούτε οι άλλοι Ευρωπαίοι είχαν ακολουθήσει το παράδειγμά τους. Το ερώτημα τίθεται τώρα με διαφορετικούς όρους. Χάρη στον Ρώσο σύμμαχό του Βλαντιμίρ Πούτιν, το καθεστώς της Δαμασκού κέρδισε τον πόλεμο και θέλει να ανακτήσει ολόκληρη τη Συρία.

Η άλλη προτεραιότητα της Άγκυρας ήταν να αποτρέψει τη δημιουργία μιας κουρδικής οντότητας στη Συρίας η οποία θα συνδέεται με το ΡΚΚ (Κουρδικό Εργατικό Κόμμα), αλλά οι Κούρδοι της Συρίας ήταν, επί τόπου, οι βασικοί σύμμαχοι της Δύσης στον αγώνα κατά του Daesh.

Μετά την απόπειρα πραξικοπήματος του 2016, στην οποία οι Δυτικοί έδειξαν πολύ δειλή στήριξη στον Ερντογάν, οι Ρώσοι έγιναν de facto ο εναλλακτικός του σύμμαχος.

Αυτό επέτρεψε στην Τουρκία να τεστάρει τη δική της γεωστρατηγική αξία ως στήριγμα της νοτιοανατολικής πλευράς του ΝΑΤΟ. Υπενθυμίζοντας τον γεωπολιτικό του ρόλο, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει αυξήσει το διακύβευμα τόσο με την Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και με τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Η συνεργασία με το Ιράν στη διαδικασία που ξεκίνησε η Μόσχα στην Αστάνα το 2017 ήταν μια πραγματική βοήθεια για τον Ερντογάν, καθώς ήταν το μόνο αποτελεσματικό πλαίσιο στην περιοχή. Αυτό επέτρεψε στους Τούρκους να έχουν λόγο στο στρατιωτικό και πολιτικό μηχανισμό επίλυσης  της συριακής κρίσης. Η Τουρκία έπρεπε να έρθει πιο κοντά στη Ρωσία για να μην περιθωριοποιηθεί.

Σε αυτό προστέθηκε και η προθυμία του ισχυρού άνδρα της Άγκυρας να εκδικηθεί τους Δυτικούς που δεν τον είχαν υποστηρίξει τον Ιούλιο του 2016 κατά τη διάρκεια της απόπειρας στρατιωτικού πραξικοπήματος.

Αλλά η Τουρκία παγιδεύτηκε από τους Ρώσους. Οι συμφωνίες της Αστάνα προέβλεπαν τέσσερις ζώνες κατάπαυσης του πυρός. Τρεις έχουν ήδη καταληφθεί εκ νέου από το καθεστώς της Δαμασκού με τη βοήθεια των Ρώσων. Η τέταρτη, αυτή του Idlib, το οποίο είχε γίνει η δεξαμενή της εξέγερσης, είναι στη διαδικασία της ανακατάληψης.

Καθώς ο ανταγωνισμός μεγαλώνει με τους Ρώσους, οι παλιές συμμαχίες με τη Δύση είναι καθησυχαστικές, εξ ου και ο πειρασμός των Τούρκων να τις ανανεώσουν. Αλλά είναι δύσκολο. Με την Ευρωπαϊκή Ένωση η σχέση είναι απεχθής και δύσκολο να αποκατασταθεί λόγω του προσφυγικού ζητήματος, αλλά και λόγω της διαμάχης για την Κύπρο.

Με το ΝΑΤΟ είναι λίγο διαφορετικό το θέμα. Η Συμμαχία εξέφρασε την αλληλεγγύη της προς την Άγκυρα, αλλά όχι σε σημείο να εμπλακεί μαζί της στη Συρία. Ωστόσο, η Τουρκία έχει αποδείξει την αξία της με τη συριακή κρίση ως μέλος της Συμμαχίας:

Έχει αγωνιστεί σε τρεις επιχειρήσεις, με αυξανόμενη αποτελεσματικότητα. Ο “δεύτερος στρατός” του ΝΑΤΟ από άποψη ανθρώπινου δυναμικού έχει γίνει η μόνη δύναμη μάχης της Συμμαχίας στην περιοχή.

Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος είναι πραγματιστής, στις αρχές του 2011, ενθάρρυνε τον Μπασάρ αλ Άσαντ να διαπραγματευτεί με τους διαδηλωτές που απαιτούν δημοκρατία. Στη συνέχεια, ενόψει της αιματηρής κλιμάκωσης του καθεστώτος, υποστήριξε την εξέγερση και στοιχηματίζει στην πτώση του καθεστώτος. Από το καλοκαίρι του 2016, η Άγκυρα διεξήγαγε στρατιωτικές επιχειρήσεις στο συριακό έδαφος, με τη συμφωνία των Ρώσων, για τη δημιουργία ζωνών ασφαλείας.

Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η πλειοψηφία των Τούρκων υποστηρίζει τους στόχους της συριακής πολιτικής του Ερντογάν: κατάφερε να δώσει μια αίσθηση ασφάλειας στους Τούρκους, οι οποίοι πιστεύουν ότι υπερασπίζονται τους εαυτούς τους υιοθετώντας μια επιθετική στάση στη Συρία αλλά ο θάνατος στη μάχη περισσότερων Τούρκων στρατιωτών μπορεί να αλλάξει τη στάση της κοινής γνώμης.

Σε αυτές τις συνθήκες έκτακτης ανάγκης, το θέμα της εργαλειοποίησης των  προσφύγων είναι μια εύκολη επιλογή για τον Τούρκο πρόεδρο για να δείξει ότι κρατά τα χέρια του την ασφάλεια της Ευρώπης.

** Η Ντοροτέ Σμιντ είναι επικεφαλής του Προγράμματος Τουρκικών Ερευνών του Ifri με έδρα το Παρίσι

 

Συνέχεια ανάγνωσης

Γαλλία

Le Figaro: Ο πολιτισμικός πόλεμος της Μουσουλμανικής Αδελφότητας

Η τεχνική της υπονόμευσης των κοσμικών δημοκρατιών από την Μουσουλμανική Αδελφότητα αναπτύσσεται γύρω από το «δικαίωμα της διαφορετικότητας» ένα δικαίωμα που δεν υπάρχει πουθενά ως τέτοιο αλλά το οποίο συναγάγουν από το άρθρο κατά των διακρίσεων που υπάρχει στον καταστατικό χάρτη των Ηνωμένων Εθνών.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι των ευρωπαικών χωρών εκπόνησαν και συνέταξαν μια στρατηγική για να ενισχύσουν το αίσθημα του ανήκειν στην Umma των μουσουλμανικών κοινοτήτων που είναι εγκατεστημένες στη Δύση.

Η διαστροφή του διεθνούς δικαίου είναι μέρος της στρατηγικής της Isesco (Islamic Educational, Scientific and Cultural Organization), που οφείλει πολλά στις οδηγίες του Yusuf al-Qaradâwî. Η τεχνική της υπονόμευσης των κοσμικών δημοκρατιών από την Μουσουλμανική Αδελφότητα αναπτύσσεται γύρω από το «δικαίωμα της διαφορετικότητας» ένα δικαίωμα που δεν υπάρχει πουθενά ως τέτοιο αλλά το οποίο συναγάγουν από το άρθρο κατά των διακρίσεων που υπάρχει στον καταστατικό χάρτη των Ηνωμένων Εθνών. Για την Μουσουλμανική Αδελφότητα η τεχνολογική και οικονομική δύναμη της Δύσης δεν αφήνει πολλά περιθώρια χρήσης στρατιωτικών μέσων και η κατάκτηση της μπορεί να γίνει μόνο μέσω της εκπαίδευσης και του πολιτισμού. Οι δυτικές δημοκρατίες θα υποχωρήσουν όπως υποχώρησε ο μουσουλμανικός κόσμος τον 18ο αιώνα.

Η τεχνική της υπονόμευσης των κοσμικών δημοκρατιών από την Μουσουλμανική Αδελφότητα αναπτύσσεται γύρω από το «δικαίωμα της διαφορετικότητας» ένα δικαίωμα που δεν υπάρχει πουθενά ως τέτοιο αλλά το οποίο συναγάγουν από το άρθρο κατά των διακρίσεων που υπάρχει στον καταστατικό χάρτη των Ηνωμένων Εθνών.

Προς τα τέλη της δεκαετίας του 1980 οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι των ευρωπαικών χωρών εκπόνησαν και συνέταξαν μια στρατηγική για να ενισχύσουν το αίσθημα του ανήκειν στην Umma των μουσουλμανικών κοινοτήτων που είναι εγκατεστημένες στη Δύση. Εκδόθηκε στο Κατάρ το οποίο και είναι ο σημαντικότερος χρηματοδότης της Αδελφότητας στον κόσμο από την Isesco που δημιουργήθηκε κατά τα πρότυπα της Unesco για τον Οργανισμό Ισλαμικής Συνεργασίας (αντίγραφο του ΟΗΕ των μουσουλμανικών χωρών), υπό τον τίτλο Πολιτιστική Ισλαμική Δράση έξω από τον Ισλαμικό Κόσμο. Πρόκειται για ένα πρόγραμμα που αποσκοπεί να εμποδίσει τις μουσουλμανικές μειονότητες να υιοθετήσουν τοπικούς νόμους και αρχές που απορρέουν από την Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Στο έγγραφο, που δημοσιεύθηκε στα αγγλικά και τα γαλλικά, οι Αδελφοί αναλαμβάνουν να «χτίσουν την προσωπικότητα του μουσουλμάνου », ώστε αυτός «να σέβεται στην καθημερινή του ζωή τις εντολές του Αλλάχ, τις απαγορεύσεις του, να συμπεριφέρεται στα πλαίσια της γενναιόδωρης και ανεκτικής ισλαμικής ηθικής και να εφαρμόζει την σαρία.». Η στρατηγική αποσκοπεί στην παροχή προστασίας από την «πολιτισμική αλλοίωση και αποξένωση» και «εγγυάται την απαραίτητη πολιτισμική ασφάλεια για την ανάπτυξη της μουσουλμανικής προσωπικότητας».

Η διδασκαλία των δυτικών αξιών, της ανεξιθρησκίας και των κανόνων του κοσμικού κράτους στο σχολείο αποτελούν εμπόδιο για την ισόρροπη ανάπτυξη των παιδιών των μουσουλμάνων.

Το έγγραφο της Isesco είναι ένα κείμενο εκατό σελίδων, μπερδεμένο, άτακτο και επαναλαμβανόμενο. Δεν είναι υπογεγραμμένο αλλά ορισμένα χωρία που σχετίζονται με τη Γαλλία υποδηλώνουν μια εγγύτητα με τα κείμενα της Μουσουλμανικής Αδελφότητας του IESH (Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Ανθρωπιστικών Επιστημών) του Château-Chinon. Το έγγραφο εστιάζει στην εκπαίδευση των νεότερων γενεών που γεννήθηκαν στη Δύση, τις οποίες το Ισλάμ δεν πρέπει να χάσει, καθώς θα είναι εκείνες οι αγγελιοφόροι που θα διαδώσουν τη θρησκεία των εκλεκτών σε όλο τον κόσμο. Οι αδελφοί εξηγούν ότι οι μουσουλμάνοι δεν είναι «αφομοιώσιμοι», ότι θα προκαλέσουν προβλήματα στους Δυτικούς μόνο εάν αυτοί επιμείνουν να αγνοούν την ανάγκη τους να καθοδηγούνται από το Ισλάμ (ένα επιχείρημα γνωστό από τον βασιλιά του Μαρόκου που ήθελε να κρατήσει υπό τον έλεγχό του το Μαροκινή διασπορά στην Ευρώπη). Σύμφωνα με το κείμενο λόγω της ιδιαιτερότητάς τους οι μουσουλμάνοι «συνεχίζουν να υποφέρουν από ρατσισμό, ιδιαίτερα όταν ασκούν ορισμένες θρησκευτικές πρακτικές και τηρούν θρησκευτικούς κανόνες. Θεωρούνται υπεύθυνοι για τρομοκρατικές επιθέσεις, οι οποίες είναι μεμονωμένες πρακτικές ξένες προς το Ισλάμ».

Ο Isesco καλεί τις ισλαμικές χώρες να διατηρήσουν δεσμούς με τις μουσουλμανικές μειονότητες “χρησιμοποιώντας όλο το φάσμα των μέσων ενημέρωσης προκειμένου να διασφαλιστούν […] μόνιμες, διαρκείς και γόνιμες σχέσεις και επικοινωνία”.

Η διδασκαλία των δυτικών αξιών, της ανεξιθρησκίας και των κανόνων του κοσμικού κράτους στο σχολείο αποτελούν εμπόδιο για την ισόρροπη ανάπτυξη των παιδιών των μουσουλμάνων. «Ορισμένα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα παιδιά των μεταναστών […] στις δυτικές χώρες οφείλονται εν μέρει στα σχολικά προγράμματα που απευθύνονται τόσο σε μουσουλμάνους όσο και σε δυτικούς. Είναι δύσκολο για ένα παιδί που έχει εμποτιστεί από την κοσμική δυτική εκπαίδευση να απομακρυνθεί από αυτήν. Είναι λοιπόν απαραίτητο να εφαρμοστεί στη Δύση –και αυτή είναι η στρατηγική– «μια κατάλληλη και υγιή ισλαμική εκπαίδευση με συνετά επεξεργασμένα προγράμματα που στοχεύουν στην ευαισθητοποίηση, τον πολιτισμό, τον προσανατολισμό και την κοινωνική προστασία (των μουσουλμάνων), σύμφωνα με το γράμμα και το πνεύμα του Ισλάμ». Ο σκοπός είναι «η επίτευξη μιας βιώσιμης πολιτιστικής ανάπτυξης των ισλαμικών κοινωνιών εντός μη μουσουλμανικών χωρών» και η ανάπτυξη ενός βιώσιμου ισλαμικού οικοσυστήματος σε μη μουσουλμανικές χώρες.

Ο Isesco καλεί τις ισλαμικές χώρες να διατηρήσουν δεσμούς με τις μουσουλμανικές μειονότητες “χρησιμοποιώντας όλο το φάσμα των μέσων ενημέρωσης προκειμένου να διασφαλιστούν […] μόνιμες, διαρκείς και γόνιμες σχέσεις και επικοινωνία”. […] Ο εκπαιδευτικός τομέας των media halal που αναπτύχθηκε από τη δεκαετία του 2010 είναι ένα από τα αποτελέσματα αυτής της στρατηγικής. Με το πρόσχημα ότι παρέχουν στους Μουσουλμάνους «μια θετική εικόνα για τον εαυτό τους, εμπνευσμένη από την πνευματικότητα του Ισλάμ», οι Αδελφοί απαιτούν σεβασμό για την ιερότητα του Ισλάμ τόσο από τους Μουσουλμάνους όσο και από τους μη Μουσουλμάνους εξού και η προώθηση της αόριστης έννοιας της ισλαμοφοβίας.

ΠΗΓΗ: Le Figaro

Μετάφραση: Μπάμπης Πετράκης

Συνέχεια ανάγνωσης

Γαλλία

Στον Λίβανο ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών Ζαν-Νοέλ Μπαρό

Δημοσιεύτηκε

στις

REUTERS/Karamallah Daher

Γαλλική παρέμβαση

Στον Λίβανο μεταβαίνει ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών Ζαν-Νοέλ Μπαρό όπως ανέφερε το γραφείο του, καθώς το Ισραήλ εξακολουθεί να πλήττει πολλούς στόχους στη χώρα αυτή.

«Επιβεβαιώνουμε πως ο υπουργός μεταβαίνει στον Λίβανο το Σαββατοκύριακο προκειμένου να συζητήσει με τις τοπικές αρχές και να παράσχει γαλλική υποστήριξη, ιδιαίτερα ανθρωπιστική υποστήριξη», ανέφερε το γαλλικό υπουργείο Εξωτερικών.

Υπενθυμίζεται ότι το Σάββατο η Γαλλία ζήτησε να τερματιστούν αμέσως τα ισραηλινά αεροπορικά πλήγματα στον Λίβανο, τονίζοντας παράλληλα ότι αντιτίθεται σε οποιαδήποτε χερσαία επιχείρηση του Ισραήλ στη χώρα αυτήν.

Στην ανακοίνωση που εξέδωσε μετά την τηλεφωνική επικοινωνία που είχε με τον υπηρεσιακό πρωθυπουργό του Λιβάνου Νατζίμπ Μικάτι, ο υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας, Ζαν-Νοέλ Μπαρό, κάλεσε επίσης τη Χεζμπολάχ και το Ιράν να αποφύγουν ενέργειες που θα μπορούσαν να αποσταθεροποιήσουν περαιτέρω την περιοχή.

Πηγή: ΑΜΠΕ

Συνέχεια ανάγνωσης

Γαλλία

Μακρόν: Λάθος του Νετανιάχου να απορρίψει την πρόταση για κατάπαυση του πυρός με την Χεζμπολάχ

Δημοσιεύτηκε

στις

REUTERS/Annegret Hilse/File Photo

Αν ο Ισραηλινός πρωθυπουργός αρνηθεί την πρόταση θα θεωρηθεί «υπεύθυνος» για ενδεχόμενη περιφερειακή κλιμάκωση, προειδοποίησε

Την άποψη πως θα ήταν «λάθος» του Ισραηλινού πρωθυπουργού, του Μπενιαμίν Νετανιάχου, να «απορρίψει» την πρόταση κατάπαυσης του πυρός στα σύνορα του Ισραήλ με τον Λίβανο, καθώς με αυτή την απόφαση θα θεωρηθεί «υπεύθυνος» για ενδεχόμενη περιφερειακή κλιμάκωση, διατύπωσε χθες ο πρόεδρος της Γαλλίας, Εμανουέλ Μακρόν.

«Θεωρώ πως θα ήταν λάθος από πλευράς του (σ.σ. ισραηλινού) πρωθυπουργού να την αρνηθεί, διότι θα αναλάμβανε την ευθύνη για περιφερειακή κλιμάκωση, προφανώς τα νέα θύματα στις τάξεις των αμάχων στον Λίβανο, καθώς και ενδεχόμενη παραπέρα κλιμάκωση, που δεν θα μπορούσε να περιορίσει κανείς», προειδοποίησε, στη διάρκεια κοινής συνέντευξης Τύπου με τον Καναδό πρωθυπουργό Τζάστιν Τριντό στο Μόντρεαλ.

«Η πρόταση που έγινε είναι καλά εδραιωμένη πρόταση. Δεν έγινε στον αέρα», επισήμανε ο κ. Μακρόν. Όπως ανέφερε, η πρόταση «προετοιμάστηκε» και αποτέλεσε «αντικείμενο διαπραγμάτευσης» με «τον πρωθυπουργό Νετανιάχου και τις ομάδες του», τόσο «από τους Αμερικανούς» όσο και «από εμάς τους ίδιους».

Ο Καναδός πρωθυπουργός συμφώνησε πως «είναι απόλυτη ανάγκη να συμφωνηθεί κατάπαυση του πυρός αμέσως».

Οι ΗΠΑ, η Ε.Ε. και σύμμαχοί τους, συμπεριλαμβανομένων αραβικών κρατών, απηύθυναν κοινή έκκληση να κηρυχθεί κατάπαυση του πυρός στα σύνορα του Ισραήλ και του Λιβάνου για 21 ημέρες, την ώρα που ισραηλινοί καταιγιστικοί αεροπορικοί βομβαρδισμοί έχουν σκοτώσει εκατοντάδες ανθρώπους κι έχουν αναγκάσει δεκάδες χιλιάδες άλλους να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους στη λιβανική επικράτεια αυτή την εβδομάδα. Η έκκληση για κατάπαυση του πυρός διάρκειας τριών εβδομάδων διατυπώθηκε μερικές ώρες αφού ο επικεφαλής του ισραηλινού στρατού, ο υποστράτηγος Χερτσί Χαλεβί, ζήτησε από τους άνδρες του να προετοιμαστούν για ενδεχόμενες χερσαίες επιχειρήσεις εναντίον της Χεζμπολά.

Ο Εμανουέλ Μακρίν είπε ακόμη πως θέλει να πιστεύει ότι οι πρώτες αντιδράσεις του Ισραήλ στην πρόταση δεν είναι «οριστικές» κι αναφέρθηκε στο ενδεχόμενο νέας έκτακτης σύγκλησης του Συμβουλίου Ασφαλείας για το ζήτημα, προκειμένου να «αυξηθεί η πίεση».

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινφογνώμων

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή