Ακολουθήστε μας

Κουρδιστάν (Κουρδικό Ζήτημα, Αμπντουλλάχ Οτζαλάν)

Αποστολή στο Κουρδιστάν: Δυναμιτίζονται οι σχέσεις Κούρδων – Αράβων

Δημοσιεύτηκε

στις

ΠΕΤΡΟΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
Κούρδοι μαχητές έχουν λάβει θέσεις άμυνας έξω από το χωριό Ομάρ Χαλέντ, δυτικά της Μοσούλης, ενόψει επίθεσης με στόχο την κατεχόμενη από τους τζιχαντιστές πόλη.
ΑΠΟΣΤΟΛΗ – ΑΡΜΠΙΛ, ΙΡΑΚΙΝΟ ΚΟΥΡΔΙΣΤΑΝ. Τα στρατιωτικά και πολιτικά αυτοκίνητα τρέχουν δαιμονισμένα στον δρόμο που συνδέει το Ντουχόκ του Ιρακινού Κουρδιστάν με τη Μοσούλη, δεύτερη σε πληθυσμό πόλη του Ιράκ και, από τη νύχτα της 9ης Ιουνίου, προπύργιο του διαβόητου «Ισλαμικού Κράτους».

Αφήνοντας πίσω μας τις σχετικά ασφαλείς περιοχές των Κούρδων, μπαίνουμε στην ιρακινή επαρχία Νινευή που, όπως η πρωτεύουσά της, η Μοσούλη, κατοικείται κυρίως από σουνίτες Αραβες. Εδώ η κατάσταση είναι εντελώς διαφορετική. Το Φαϊντίμ, το Τζαμπούρ και τα άλλα χωριά πέρα από τη γέφυρα Μπακάκ είναι εντελώς έρημα. Τα εργοτάξια και τα εργοστάσια νεκρά, τα χωράφια και τα βοσκοτόπια εγκαταλελειμμένα. Οι Κούρδοι στρατιώτες Πεσμεργκά και ελάχιστοι ηλικιωμένοι Αραβες που έχουν ξεμείνει είναι τα μόνα ίχνη ανθρώπινης παρουσίας που διακρίνουμε. Προ τριών εβδομάδων, τα χωριά αυτά είχαν πέσει στα χέρια των τζιχαντιστών, για να ανακαταληφθούν στη συνέχεια από τους Πεσμεργκά, που έχουν εγκαταστήσει φυλάκια και κέντρα ελέγχου.

Με ειδική άδεια από τις κουρδικές αρχές ασφαλείας, φτάνουμε μαζί με άλλους επτά -δύο Αμερικανούς, δύο Αγγλους και τρεις Κούρδους- δημοσιογράφους στο Μπαντρίγια, πάνω στο μεγάλο φράγμα της Μοσούλης, ένα από τα δύο βασικά μέτωπα των αιματηρών συγκρούσεων μεταξύ των Πεσμεργκά και των τζιχαντιστών. Το «Ισλαμικό Κράτος» είχε καταλάβει αυτό το τεράστιο φράγμα και τον υδροηλεκτρικό σταθμό του, αλλά υποχώρησε ύστερα από τους βομβαρδισμούς των Αμερικανών και την αντεπίθεση των Πεσμεργκά, οι οποίοι καλύπτουν και εδώ το κενό από την «εξαέρωση» του ιρακινού στρατού. Το τελευταίο τριήμερο, οι Πεσμεργκά κατάφεραν να απωθήσουν τους τζιχαντιστές σε απόσταση 12 χλμ. από το φράγμα και προσπαθούν να τους εκπορθήσουν από τα γύρω σουνιτικά χωριά, δρώντας συχνά σε εχθρικό περιβάλλον. Τις επιχειρήσεις των Πεσμεργκά διευθύνει ο Μανσούρ Μπαρζανί, γιος του Κούρδου προέδρου Μασούντ Μπαρζανί και επικεφαλής των «Ειδικών Δυνάμεων 1», της πιο επίλεκτης στρατιωτικής δύναμης των Κούρδων.

Οταν φτάσαμε, το Μπαντρίγια θεωρούνταν το τελευταίο ασφαλές σημείο πάνω στην περίμετρο του φράγματος, καθώς οι μάχες μαίνονταν αρκετά χιλιόμετρα παρακάτω, στο χωριό Ζουμάρ, προς την κατεύθυνση του Ταλ Αφαρ και τα όρη Σιντζάρ, προς τα σύνορα με τη Συρία. Στρατιωτικά οχήματα μετέφεραν διαρκώς Κούρδους στρατιώτες από και προς το μέτωπο, μαζί με πολυβόλα, αντιαρματικά βλήματα και πυραύλους Grad. Καμιά δεκαριά ασθενοφόρα είναι παρκαρισμένα, σε κατάσταση επιφυλακής, κάτω από το φυλάκιο που δεσπόζει στην κορυφή του υψώματος, 100 μέτρα από τον ποταμό Τίγρη. Ο επικεφαλής του φυλακίου μάς λέει ότι οι Πεσμεργκά προσπαθούν να «καθαρίσουν» τη γύρω περιοχή και περιμένει το «πράσινο φως» από τους διοικητές στο μέτωπο για να μας επιτρέψει να προωθηθούμε μέχρι το επόμενο φυλάκιο.

Ξαφνικά, γύρω στη 1.30 το μεσημέρι, μας καλούν να εγκαταλείψουμε αμέσως την περιοχή, καθώς οι ισλαμιστές κινούνται προς το μέρος μας, σε μια αιφνιδιαστική αντεπίθεση με προφανή στόχο να σπάσει την «τανάλια» των Πεσμεργκά και να ελαφρύνει τους μαχητές της πρώτης γραμμής. Οι Κούρδοι συνοδοί των ξένων δημοσιογράφων «σανιδώνουν» το γκάζι για να επιστρέψουν μια ώρα αρχύτερα στη σχετική ασφάλεια του Ντουχόκ, περνώντας από τα αραβικά χωριά, κάτω από λόφους που κανείς δεν ξέρει τι κρύβουν από πίσω τους.

Φτάνοντας στο Ντουχόκ, μαθαίνουμε ότι αιματηρές μάχες μαίνονται και στο δεύτερο μέτωπο, ανάμεσα στην κουρδική περιοχή της Σουλεϊμανίγια, η οποία συνορεύει με το Ιράν, και το Κιρκούκ. Το ίδιο σκηνικό: οι Πεσμεργκά έχουν περάσει από την άμυνα στην επίθεση και προσπαθούν να ανακαταλάβουν την Τζαλάουλα, μια κυρίως αραβική πόλη 40.000 κατοίκων. Οι τζιχαντιστές προβάλλουν σθεναρή αντίσταση και επιχειρούν τολμηρές αντεπιθέσεις – παραλίγο μάλιστα να καταλάβουν την πόλη Τουζ Χούρμα, νότια του Κιρκούκ.

Το ίδιο βράδυ, το κουρδικό κανάλι Ρουντάου προβάλλει μια παγκόσμια αποκλειστικότητα. Δύο τολμηροί δημοσιογράφοι του μπήκαν με κρυφές κάμερες στη Μοσούλη και κατέγραψαν εικόνες από την καθημερινή ζωή στην πρωτεύουσα του αυτοανακηρυχθέντος χαλιφάτου του «Ισλαμικού Κράτους». Ο τηλεθεατής διαπιστώνει έκπληκτος ότι η ζωή στη Μοσούλη συνεχίζεται λίγο-πολύ κανονικά, με τις αγορές και τις τράπεζες να λειτουργούν, τους τροχονόμους να ρυθμίζουν την κίνηση και τον κόσμο να βγαίνει για τα ψώνια του. Μάλιστα, μεγάλο μέρος του σουνιτικού πληθυσμού της πόλης υποδέχθηκε αρχικά τους τζιχαντιστές ως ελευθερωτές από την τυραννία της προηγούμενης, σιιτικής κυβέρνησης Μαλικί και όλα δείχνουν ότι το «Ισλαμικό Κράτος» διατηρεί σημαντική υποστήριξη παρά την αποστασιοποίηση των πρώην μπααθικών, ύστερα από τις βαρβαρότητες των φανατικών.

Δηλητήριο στις σχέσεις

Στα περίχωρα του Ντουχόκ βρίσκεται η Avro City, μια περιφραγμένη κοινότητα με ακριβές πολυκατοικίες, που κατασκευάστηκε από τουρκική εταιρεία το 2007 και φιλοξενεί τόσο Κούρδους όσο και Αραβες. Οι πρώτοι μπορούν, φυσικά, να μπαινοβγαίνουν ελεύθερα, αλλά για τους δεύτερους απαγορεύεται η μετακίνηση μετά τις εννέα το βράδυ. Ιδια κατάσταση και για τους οδηγούς αυτοκινήτων: όσοι έχουν πράσινες ή μαύρες πινακίδες, που υποδηλώνουν προέλευση από το αραβικό Ιράκ, υφίστανται πολύ μεγαλύτερη ταλαιπωρία στα σημεία ελέγχου απ’ ό,τι οι Κούρδοι οδηγοί με τις λευκές ή κίτρινες πινακίδες. Ολα μαρτυρούν ότι η προέλαση του «Ισλαμικού Κράτους» κατάφερε να δηλητηριάσει τις ήδη προβληματικές σχέσεις μεταξύ των Κούρδων και των Αράβων της περιοχής.

Βόμβες στον δρόμο για την ανεξαρτησία του Κουρδιστάν
Επιστρέφοντας το απόγευμα του Σαββάτου από το Ντουχόκ προς το Αρμπίλ, την πρωτεύουσα του Ιρακινού Κουρδιστάν, συναντήσαμε απερίγραπτη -εντελώς ασυνήθιστη, όπως μας είπε ο Κούρδος οδηγός μας- κυκλοφοριακή συμφόρηση. Τα σημεία ελέγχου των Πεσμεργκά είχαν επεκταθεί σε κάθε κατοικημένη περιοχή, ακόμη και στο πιο μικρό χωριουδάκι, και οι έλεγχοι ήταν συχνά πολύ χρονοβόροι. Οπως μάθαμε εκ των υστέρων από τον γενικό διευθυντή της αστυνομίας του Αρμπίλ, Αμπντουλχάλεκ Λίουα, οι υπηρεσίες ασφαλείας των Κούρδων είχαν πληροφορίες ότι οι τζιχαντιστές σχεδίαζαν δύο τρομοκρατικές επιθέσεις στην πόλη, με παγιδευμένα αυτοκίνητα.

Μία ώρα μετά την άφιξή μας στο Αρμπίλ, οι φόβοι των Αρχών επαληθεύτηκαν. Ενα Hundai, φορτωμένο με ΤΝΤ, εξερράγη στη λεωφόρο 100, κοντά στα γραφεία της Πατριωτικής Ενωσης Κουρδιστάν (PUK) και στη Διεύθυνση της Τροχαίας, τραυματίζοντας τρεις πολίτες. Αν και δεν υπήρξαν νεκροί, το πλήγμα για την τοπική κυβέρνηση του Κουρδιστάν δεν ήταν αμελητέο, καθώς έδειξε ότι οι τζιχαντιστές μπορούν να χτυπούν ακόμη και μέσα στη πρωτεύουσα των Κούρδων. Την ίδια ημέρα, τρεις βομβιστικές ενέργειες εναντίον Πεσμεργκά στο -εκτός επίσημων ορίων του Κουρδιστάν- Κιρκούκ σκότωσαν 18 Κούρδους στρατιώτες και τραυμάτισαν περί τους 60. Οπως μας είπε ο κ. Λίουα, οι αρχές ασφαλείας περιμένουν και άλλες παρόμοιες επιθέσεις στο μέλλον, εκφράζοντας ωστόσο τη βεβαιότητα ότι, χάρη στα μέτρα που λαμβάνονται, τα σχέδια των τζιχαντιστών θα ακυρωθούν.

«Το Αρμπίλ είναι και θα παραμείνει ασφαλής πόλη. Το Κουρδιστάν είναι και θα παραμείνει ασφαλής περιοχή», μας διαβεβαίωσε, από την πλευρά του, ο υπουργός Εσωτερικών της τοπικής κουρδικής κυβέρνησης, Καμίλ Σιντζάρι. Ο Κούρδος αξιωματούχος τόνισε ότι οι Πεσμεργκά «δίνουν σκληρό αγώνα εναντίον των τζιχαντιστών, που αποτελούν απειλή όχι μόνο για τους Κούρδους, αλλά για όλη την ανθρωπότητα. Γι’ αυτό ακριβώς χρειαζόμαστε τη βοήθεια της διεθνούς κοινότητας». Οταν τον ρωτήσαμε για το είδος αυτής της βοήθειας, μας διευκρίνισε ότι δεν ζητούν την άφιξη χερσαίων δυνάμεων από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους, αλλά «αεροπορική υποστήριξη, καλύτερα όπλα και οικονομική στήριξη για να αντιμετωπίσουμε το τεράστιο πρόβλημα των προσφύγων». Τόνισε επίσης ότι «χρειάζεται ενιαίο μέτωπο από όλες τις περιφερειακές και διεθνείς δυνάμεις εναντίον αυτής της απειλής, που μας αφορά όλους».

Συναντήσαμε τον κ. Σιντζάρι το βράδυ της Κυριακής, σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο πάρκο Σάμι Αμπντουλραχμάν στη μνήμη του Αμερικανού δημοσιογράφου Τζέιμς Φόλεϊ, ο αποκεφαλισμός του οποίου από τους τζιχαντιστές, την περασμένη εβδομάδα, πάγωσε την παγκόσμια κοινή γνώμη. Στην εκδήλωση παραβρέθηκε και χαιρέτισε ο Αμερικανός πρόξενος στο Αρμπίλ, Τζόζεφ Πένιγκτον. Η επιλογή του χώρου δεν ήταν τυχαία. Στο σημείο της εκδήλωσης βρίσκεται το «Μνημείο των Μαρτύρων», των Κούρδων που σκοτώθηκαν από βομβιστική ενέργεια μιας άλλης ισλαμικής φονταμενταλιστικής οργάνωσης, της «Τζαμπάτ αλ Νούσρα», το 2004, η οποία έβλεπε τους Κούρδους σαν βασικό στήριγμα της αμερικανικής κατοχής στο Ιράκ.

Η σημειολογία της εκδήλωσης ήταν ηλίου φαεινότερη: Κούρδοι και Αμερικανοί σε κοινό μέτωπο απέναντι σε έναν κοινό, αδυσώπητο εχθρό. Η κουρδική σημαία και η αστερόεσσα πλαισίωναν το πορτρέτο του Φόλεϊ, με την ιρακινή σημαία να απουσιάζει εμφαντικά, ενώ κατά την έναρξη της εκδήλωσης έγινε ανάκρουση των εθνικών ύμνων των ΗΠΑ και των Κούρδων.

Πιέσεις για απόσχιση

Μία ημέρα νωρίτερα, είχαμε γίνει μάρτυρες της πρώτης δημόσιας συγκέντρωσης με αίτημα την ανακήρυξη της κουρδικής ανεξαρτησίας ύστερα από την εκδήλωση της πρόσφατης κρίσης. «Το Κουρδιστάν δεν είναι Ιράκ» ήταν το κεντρικό σύνθημα της εκδήλωσης, στην οποία μάλιστα συμμετείχε και αντιπροσωπεία του συριακού, κουρδικού κόμματος PYD, που θεωρείται παρακλάδι του τουρκικού ΡΚΚ, υπό τον Οτσαλάν. Η εκδήλωση εμφανίστηκε ως «πρωτοβουλία πολιτών». Ο επικεφαλής της οργανωτικής επιτροπής, Ναμίκ Χουράμι, μας είπε ότι στόχος της πρωτοβουλίας είναι «να πιεστεί ο πρόεδρός μας, Μασούντ Μπαρζανί, να προχωρήσει στο δημοψήφισμα για την απόσχιση και να μην περιμένει τίποτα από τον σχηματισμό νέας κεντρικής κυβέρνησης του Ιράκ, υπό τον εντολοδόχο πρωθυπουργό Χάιντερ αλ Αμπάντι, γιατί “όλοι οι Αραβες είναι ίδιοι”».
Καθημερινή

Ιράν

Σάββας Καλεντερίδης: Γιατί ανησυχεί η Τουρκία;

Το έργο του PKK για το Μεγάλο Κράτος του Κουρδιστάν προβλέπει την ίδρυση αυτού του κράτους σε εδάφη που θα αποσπαστούν από το Ιράκ, τη Συρία, το Ιράν και την Τουρκία.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Για να κατανοήσουμε, όμως, τι ακριβώς είναι αυτό που κάνει τον Ερντογάν να φοβάται τόσο πολύ, είναι χρήσιμο να διαβάσουμε το άρθρο του παλαίμαχου και έμπειρου δημοσιογράφου Φικρέτ Μπιλά, που έχει πολύ καλές διασυνδέσεις με το στρατιωτικό κατεστημένο και τις υπηρεσίες πληροφοριών.

Γράφει ο Σάββας Καλεντερίδης

Τις τελευταίες ημέρες ο ίδιος ο Ερντογάν άρχισε να μιλά με τον πιο επίσημο τρόπο για τον κίνδυνο που διατρέχει η χώρα του από την επέκταση του πολέμου στη Μέση Ανατολή. Με άλλα λόγια, είπε ότι η χώρα του βρίσκεται στο στόχαστρο του Ισραήλ.

Ενώ το τελευταίο διάστημα έκανε σχετικές αναφορές, μιλώντας στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση, κατά τη έναρξη της νέας κοινοβουλετικής περιόδου, που έχει και έναν ιδιαίτερο συμβολισμό, ο Ερντογάν είπε για το θέμα:

«Ενώ παρακολουθούμε από κοντά τις επιθέσεις του Ισραήλ στην Παλαιστίνη και τον Λίβανο, βλέπουμε επίσης καθαρά πώς το Ισραήλ θέλει να δημιουργήσει μικρούς δορυφόρους στο βόρειο Ιράκ και τη Συρία χρησιμοποιώντας την (κουρδική, PYD και ΡΚΚ) αυτονομιστική οργάνωση ως πιόνι. Για την πατρίδα μας, το έθνος μας και την ανεξαρτησία μας, θα σταθούμε απέναντι σε αυτή την κρατική τρομοκρατία με κάθε μέσο που διαθέτουμε».

Με την αναφορά του αυτήν ο Ερντογάν θέλησε να δηλώσει ότι το Ισραήλ υποστηρίζει την ύπαρξη δύο αυτόνομων κουρδικών κρατών στο Β. Ιράκ, που ήδη υπάρχει και λειτουργεί de jure από το 2005, και στη ΒΑ Συρία, που λειτουργεί de facto από το 2014, με τη βο΄΄ηθεια των ΗΠΑ.

Στη συνέχεια ο Ερντογάν ανέφερε ότι η απόσταση από την Αλεξανδρέττα μέχρι τα σύνορα του Λιβάνου είναι 170 χιλιόμετρα, δηλαδή μόλις 2,5 ώρες με το αυτοκίνητο, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «με άλλα λόγια, η κατοχή, η τρομοκρατία και η επιθετικότητα είναι ακριβώς δίπλα μας» και ότι «η Τουρκία θα συνεχίσει να στέκεται απέναντι στο Ισραήλ, όποιο κι αν είναι το κόστος».

Για να κατανοήσουμε, όμως, τι ακριβώς είναι αυτό που κάνει τον Ερντογάν να φοβάται τόσο πολύ, είναι χρήσιμο να διαβάσουμε το άρθρο του παλαίμαχου και έμπειρου δημοσιογράφου Φικρέτ Μπιλά, που έχει πολύ καλές διασυνδέσεις με το στρατιωτικό κατεστημένο και τις υπηρεσίες πληροφοριών. Σημειώνεται ότι το άρθρο δημοσιεύθηκε μερικά εικοσιστετράωρα πριν την εισβολή του Ισραήλ στο Λίβανο:

Η Τουρκία βρίσκεται στο στόχαστρο

Το Ισραήλ συνεχίζει τις επιθέσεις του στον Λίβανο. Μετά τον αρχηγό της ΧΑΜΑΣ Χανιγιέ, σκότωσε τον ηγέτη της Χεζμπολάχ Νασράλα. Συνεχίζει να βομβαρδίζει τη Βηρυτό. Στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες προβλέπουν ότι μετά από αυτό το στάδιο, το Ισραήλ θα προχωρήσει προς την κατάληψη του νότου του Λιβάνου.

Στη συνέχεια εκφράζουν την πρόβλεψή τους ότι θα προχωρήσει στα νότια της Συρίας.

Οι προβλέψεις των στρατιωτικών εμπειρογνωμόνων είναι συμβατές με τους στόχους του Σχεδίου της Ευρύτερης Μέσης Ανατολής (Greater Middle East Project, ΣΕΜΑ).

Οι ΗΠΑ εφαρμόζουν σταδιακά το ΣΕΜΑ, το οποίο ανακοίνωσαν στον κόσμο (σ.τ.μ. τα μέσα της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα), δηλώνοντας ότι θα αλλάξουν τα σύνορα 22 χωρών της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής.

Μπορούμε να ορίσουμε ως κύριο στόχο αυτού του εγχειρήματος όχι μόνο τον ιμπεριαλιστικό επεκτατισμό των ΗΠΑ, αλλά και την περαιτέρω ανάπτυξη του Ισραήλ και τη δημιουργία ενός κύκλου ασφαλείας γύρω από αυτό.

Οι ΗΠΑ εισέβαλαν αρχικά στο Αφγανιστάν, χρησιμοποιώντας ως δικαιολογία την επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου, και αποχώρησαν αφού η Αλ Κάιντα και οι Ταλιμπάν, τους οποίους αρχικά υποστήριζαν εναντίον της Ρωσίας, προκάλεσαν προβλήματα στο Αφγανιστάν και στις χώρες της περιοχής. Τελικά παρέδωσαν το Αφγανιστάν στους Ταλιμπάν.

Στη συνέχεια εισέβαλαν στο Ιράκ με τη δικαιολογία ότι «ο Σαντάμ έχει πυρηνικά όπλα». Στο τέλος ανέτρεψαν τον Σαντάμ. Χώρισαν το Ιράκ στα δύο. Ίδρυσαν ένα de facto ανεξάρτητο κουρδικό κράτος στο Βόρειο Ιράκ υπό την κυριαρχία των Μπαρζανί. Στη συνέχεια έσυραν το Ιράκ σε εμφύλιο πόλεμο βασισμένο σε θρησκευτικές σέκτες.

Το ίδιο σχέδιο εφάρμοσαν και στη Συρία. Κατέλαβαν τη βόρεια Συρία με το πρόσχημα του εμφυλίου πολέμου. Χώρισαν κι αυτή τη χώρα στα δύο. Ίδρυσαν ένα κράτος και στρατό για το PKK στο βορρά. Εδώ και χρόνια υπάρχει ένα κουρδικό κράτος που κυβερνάται από το PKK στην περιοχή που εφάπτεται στα σύνορα της Τουρκίας.

Έτσι, αποδυνάμωσαν το Ιράκ και τη Συρία, που θα μπορούσαν να ήταν απειλή για το Ισραήλ στην περιοχή, και τα έκαναν να μην αποτελούν πλέον απειλή.

Φαίνεται ότι μετά τη Συρία, σειρά έχει το Ιράν. Οι ΗΠΑ και το Ισραήλ στοχεύουν επίσης να διασπάσουν το Ιράν. Ένας από τους στόχους του ΣΕΜΑ είναι ο διαχωρισμός του Ιρανικού Κουρδιστάν και του Νοτίου Αζερμπαϊτζάν από το Ιράν.

Ενώ οι ΗΠΑ προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα Μεγάλο Ισραήλ, καταβάλλουν επίσης προσπάθειες για τη δημιουργία ενός «Μεγάλου Κουρδιστάν», που είναι και ο στόχος του PKK.

Στόχος του είναι να διασφαλίσουν ότι το κράτος του PKK, το οποίο ίδρυσαν στη βόρεια Συρία, θα ενωθεί πρώτα με το Βόρειο Ιράκ και στη συνέχεια θα επεκταθεί δυτικά προς τη Μεσόγειο.

Υπολογίζουν ότι ένα μη αραβικό κράτος που δημιουργήθηκε με αυτόν τον τρόπο θα δημιουργούσε ασφάλεια για το Ισραήλ.

Η επέκταση του Ισραήλ προς τα νότια του Λιβάνου και της Συρίας θα του επιτρέψει να πλησιάσει το κράτος του PKK στο βορρά, το οποίο βρίσκεται υπό την προστασία των ΗΠΑ.

Έτσι, μετά το Μεγάλο Ισραήλ, θα μπει στο παιχνίδι το έργο του Μεγάλου Κουρδιστάν.

Το έργο του PKK για το Μεγάλο Κράτος του Κουρδιστάν προβλέπει την ίδρυση αυτού του κράτους σε εδάφη που θα αποσπαστούν από το Ιράκ, τη Συρία, το Ιράν και την Τουρκία.

Αυτός ο πίνακας δείχνει ότι μετά το Ιράν, στόχος θα είναι η Τουρκία.

Ενώ ο στόχος του ΣΕΜΑ είχε δηλωθεί ξεκάθαρα στον κόσμο, το γεγονός ότι η Τουρκία καυχιόταν ότι ήταν για λίγο η συμπρόεδρος του ΣΕΜΑ, σημαίνει ότι δεν είχε αντιληφθεί τι τι θα επακολουθήσει.

Δεν είναι δυνατόν να πούμε ότι η Άγκυρα έβλεπε ξεκάθαρα το γεγονός ότι η Τουρκία θα είναι ο στόχος μετά το Ιράν. Αν ίσχυε αυτό, όταν ξέσπασε ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία, η Τουρκία δεν θα είχε ακολουθήσει τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, η οποία είχε στόχο να ανατρέψει τον Άσαντ και να ιδρύσει ένα ισλαμικό κράτος στη θέση του.

Ενώ η κυβέρνηση στην Τουρκία περίμενε τις μέρες που θα ανατρεπόταν ο Άσαντ, οι ΗΠΑ κατέλαβαν το βόρειο τμήμα της Συρίας και δημιούργησαν έναν κράτος του PKK.

Τον αραβικό λαό της περιοχής τους τον έστειλαν στην Τουρκία. Η Τουρκία το δέχτηκε επίσης με χαρά. Η μεταφορά εκατομμυρίων Σύριων στην Τουρκία θα διαταράξει τη δημογραφική δομή της χώρας στο μέλλον. Η εσωτερική σύγκρουση και η διχοτόμηση της Τουρκίας θα εξυπηρετήσει τον στόχο του ΣΕΜΑ.

Η Τουρκία μόλις το τελευταίο διάστημα άρχισε να επικρίνει την υποστήριξη που παρέχουν οι ΗΠΑ στο PKK στη βόρεια Συρία. Ωστόσο, αυτό που έπρεπε να κάνει ήταν να δει έγκαιρα τον κίνδυνο και να αποτρέψει όσο μπορούσε από την αρχή τις ΗΠΑ.

Συνέχεια ανάγνωσης

Ισλάμ

Συρία: Οι Κούρδοι απελευθερώνουν κρατούμενους που συνδέονται με το Ισλαμικό Κράτος

Δημοσιεύτηκε

στις

Απελευθέρωσαν 50 Σύρους κρατούμενους

Οι Κούρδοι, ως αυτόνομη διοίκηση της βορειοανατολικής Συρίας, απελευθέρωσαν 50 Σύρους κρατούμενους, που κατηγορούνταν για συμμετοχή στην τζιχαντιστική οργάνωση Ισλαμικό Κράτος στο πλαίσιο της χορήγησης γενικής αμνηστίας, δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο Κούρδος αξιωματούχος.

Χιλιάδες κρατούμενοι που θεωρούνται ύποπτοι ότι ανήκουν στο ΙΚ, ανάμεσά τους εκατοντάδες ξένοι αρκετών εθνικοτήτων, βρίσκονται στις φυλακές των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων (ΣΔΔ), την ένοπλη πτέρυγα της αυτόνομης διοίκησης.

Τον Ιούλιο, η αυτόνομη διοίκηση χορήγησε γενική αμνηστία βάσει της οποίας «50 άτομα που κατηγορούνταν ότι ανήκουν στην τρομοκρατική οργάνωση Νταές (αραβικό ακρωνύμιο του ΙΚ) απελευθερώθηκαν σήμερα», δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Ρέμπερ Κάλο, αξιωματούχος των κουρδικών δυνάμεων ασφαλείας (Asayish), χωρίς να διευκρινίσει σε ποιες φυλακές κρατούνταν.

Πρόκειται για τη δεύτερη ομάδα που απελευθερώνεται σε ένα σύνολο 1.000 έως 1.500 ατόμων που επωφελούνται από την αμνηστία.

Σύμφωνα με τον Κάλο, η αμνηστία αφορά «μόνο τους Σύρους και δεν περιλαμβάνει τους ξένους, και περιορίζεται σε αυτούς των οποίων τα χέρια δεν είναι λερωμενα με αίμα».

«Θα υπάρξουν και άλλα κύματα αποφυλακίσεων κατά τη διάρκεια των επόμενων μηνών», δήλωσε.

Οι ΣΔΔ, στις οποίες κυριαρχούν οι Κούρδοι αλλά έχουν επίσης Άραβες μαχητές στις τάξεις τους, είχαν ήδη απελευθερώσει δεκάδες Σύρους κατηγορούμενους για διασυνδέσεις με το ΙΚ μέσα στις φυλακές τους, μετά τις εγγυήσεις που έλαβαν από αρχηγούς φυλών.

Το ΙΚ πήρε τον έλεγχο ολόκληρων εκτάσεων στη Συρία το 2014, επιβάλλοντας ένα βασίλειο τρόμου προτού ηττηθεί το 2019 από τον διεθνή συνασπισμό υπό τις ΗΠΑ, με την υποστήριξη των συριακών κουρδικών δυνάμεων.

‘Εκτοτε η αυτόνομη διοίκηση κρατεί σχεδόν 56.000 ανθρώπους εκ των οποίων 30.000 παιδιά σε 24 κέντρα κράτησης και δύο στρατόπεδα, στο Αλ-Χολ και στο Ροτζ στη βορειοανατολική Συρία.

Ανάμεσά τους υπάρχουν μαχητές του ΙΚ και οι οικογένειές τους, καθώς και εκτοπισμένοι που είχαν διαφύγει από τις εμπόλεμες ζώνες.

Πηγή Άρθρου: ΑΠΕ – ΜΠΕ

Συνέχεια ανάγνωσης

Κουρδιστάν (Κουρδικό Ζήτημα, Αμπντουλλάχ Οτζαλάν)

Κουρδικό κράτος στην Τουρκία: Ιδού η απάντηση στην αξίωσή της για λύση δύο κρατών στην Κύπρο

Δημοσιεύτηκε

στις

Γιατί δεν εφαρμόζει την πολιτική δύο κρατών η Τουρκία και στο Κουρδικό;

Η Τουρκία απαιτεί λύση δύο κρατών στην Κύπρο. Γιατί δεν την εφαρμόζει και στην επικράτειά της; Να ιδρυθούν ένα τουρκικό και ένα κουρδικό κράτος. Ουδείς Έλληνας ηγέτης έθεσε ποτέ τέτοιο θέμα στους Τούρκους, από ψοφοδεϊσμό και τουρκοφοβία. Για να μη χαλάσει το… κλίμα και να μη διαταραχθούν τα «ήρεμα νερά» των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Το Μόναχο, η Ουκρανία, η Μέση Ανατολή, δεν έχουν διδάξει τίποτε απολύτως στην ηγεσία του Ελληνισμού…

Οι τουρκικοί στόχοι εναντίον της Κύπρου είναι κρυστάλλινοι. Από τη δεκαετία του 1950 η Τουρκία έχει ξεκαθαρίσει ωμά ότι τελικός σκοπός της πολιτικής της είναι η πλήρης κατάληψη και έλεγχος της νήσου. Οι δύο εκθέσεις Νιχάτ Ερίμ (Νοέμβριος-Δεκέμβριος 1956), η έκθεση της ΜΙΤ για επανάκτηση της Κύπρου και το «Στρατηγικό Βάθος» του Νταβούτογλου κωδικοποιούν, με εφιαλτική ενάργεια, την αρπακτική στοχοθεσία της Τουρκίας σε βάρος της Κύπρου. Οι Τούρκοι, ανεξαρτήτως ηγετών και ιδεολογιών, διατηρούν αταλάντευτα την ίδια, διαχρονικά, πολιτική στοχοθεσία για την τουρκοποίηση-ισλαμοποίηση του κυπριακού Ελληνισμού. Το ενδιαφέρον της Τουρκίας είναι καθαρά γεωπολιτικό και στρατηγικό – όχι οι Τ/κύπριοι – επειδή θεωρεί το νησί ως πολύτιμη στρατιωτική βάση άσκησης πολιτικής περιφερειακής και παγκόσμιας δύναμης.

Η ηγεσία της Κύπρου και της Ελλάδος – επειδή η Τουρκία θεωρεί και τις δύο ως ενιαίο εχθρικό χώρο – θα έπρεπε μετά την κολοβή, υδροκέφαλη ανεξαρτησία να συναποφασίσουν και να προσδιορίσουν μια μακράς πνοής στρατηγική αντιμετώπισης και ανακοπής της επιθετικής πολιτικής της Άγκυρας, δι’ όλων των μέσων. Αντ’ αυτού, πλεονάζουν οι φλυαρίες, οι πολιτικές φιλοδοξίες και ασυναρτησίες, το «άλλα αποφασίζομεν και άλλα πράττετε», οι εκατέρωθεν υπονομεύσεις, αλλοπρόσαλλες τοποθετήσεις, παχυλή και εγκληματική άγνοια του Τούρκου, της ιστορίας, της νοοτροπίας και της πολιτικής του. Το πραξικόπημα της χούντας άνοιξε διάπλατα την πόρτα στην τουρκική εισβολή, που άρχισε να προετοιμάζεται αμέσως μετά τον Νοέμβριο του 1967, με την αποχώρηση από την Κύπρο της πανίσχυρης ελληνικής μεραρχίας. Οι εγκληματικές ευθύνες του Μακαρίου, του ΑΚΕΛ και άλλων είναι ασήκωτες.

Τον Νοέμβριο του 1983, ο Τ/κ ηγέτης Ντενκτάς, κατ’ εντολήν της Άγκυρας, ανακηρύσσει την «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου», που οι ρίζες της ανευρίσκονται στο 1963 (14/9/1963, έγγραφο Ντενκτάς-Κουτσιούκ, που προειδοποιούσε τον Μακάριο με ανακήρυξη της «ΤΔΒΚ», αν προχωρούσε στην τροποποίηση του Συντάγματος). Πριν από τη δεύτερη φάση της τουρκικής εισβολής, ο Ντενκτάς, καθ’ υποκίνηση των Εγγλέζων, ζητά διζωνική ομοσπονδία (12/8/1974), την οποία η ελληνική πλευρά αποδέχτηκε πρώτα διά της ομιλίας Κληρίδη στην γκαλερί «Αργώ» (6/11/1974) και στη συνέχεια στη σύσκεψη των Αθηνών (30/11-1/12/1974), υπό τον Καραμανλή και τον Μακάριο. Μετά το δημοψήφισμα του 2004 και τις συνομιλίες στο Crans Montana, η αγγλοτουρκοδιζωνική ομοσπονδία εξεμέτρησε το ζην. Οι Τούρκοι την απέρριψαν οριστικά και τα τελευταία τρία χρόνια απαιτούν αμετακίνητα λύση δύο κρατών και αναγνώριση του κατοχικού μορφώματος.

Την εποχή του σχεδίου Ανάν είχα γράψει μιαν ανάλυση γιατί η Τουρκία δεν αποδέχεται τη διζωνική και στη δική της επικράτεια, διά της δημιουργίας δύο ζωνών, μίας τουρκικής και μίας κουρδικής, αφού οι Κούρδοι είναι η μεγαλύτερη εθνική ομάδα στη χώρα με υπολογιζόμενο πληθυσμό πέραν των 25 εκ. Η ελληνική πλευρά απορρίπτει σθεναρά λύση δύο κρατών και εμμένει γελοιωδώς στην τουρκοδιζωνική, που οδηγεί σε δύο συνιστώντα κρατίδια, διά της κατάλυσης – και όχι της μετεξέλιξης – της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η Τουρκία δεν την αναγνωρίζει και την θεωρεί ως «εκλιπούσα», διά του γνωστού εξ 105 σελίδων εγγράφου των Νταβούτογλου-Τσαβούσογλου (23/6/2014).

Μέχρι σήμερα, κανένας ηγέτης ή πολιτικός της Κύπρου δεν αντέδρασε στην τουρκική αξίωση, αντιστρέφοντάς την: Γιατί η Τουρκία δεν δέχεται τη δημιουργία δύο κρατών στην επικράτειά της, ενός τουρκικού και ενός κουρδικού; Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό, αλλά αυτόχρημα ρεαλιστικό. Στην Κύπρο η τ/κ μειονότητα είναι το 18% του πληθυσμού, η ελληνική πλειοψηφία είναι 82%. Ανόητοι και ευήκοοι ξένων, ηγέτες μας, σύρθηκαν στις τουρκικές αξιώσεις και δέχθηκαν εκ περιτροπής προεδρία, κατήργησαν την παγκόσμια αρχή ένας άνθρωπος, μία ψήφος και αναγνώρισαν στον Τούρκο εισβολέα και κλέφτη, δικαίωμα στις περιουσίες μας, εκτός πολλών άλλων ολέθριων υποχωρήσεων. Ο Πρόεδρος και η πολιτική ηγεσία γιατί δεν αντιστρέφουν τις τουρκικές αξιώσεις;

Όσα πολλά η Τουρκία απαιτεί να ισχύσουν για την τ/κ μειονότητα, γιατί δεν τα παραχωρεί και στους Κούρδους; Πριν από λίγο καιρό (3/5/2024) δημοσιεύτηκε (στο australianoutlook) μια ανάλυση από τον Δρα Loqman Radpey, με τίτλο: «Η προοπτική μιας λύσης δύο κρατών για το Κουρδιστάν». Οι Κούρδοι κατοικούν στα σύνορα με τη Ρωσία, Τουρκία, Ιράκ, Ιράν και Συρία. Από το 1980 το Κουρδικό Εργατικό Κόμμα διεξάγει απελευθερωτικό αγώνα κατά της τουρκικής θηριωδίας-κατοχής. Εκατοντάδες κουρδικά χωριά εκθεμελιώθηκαν από τον τουρκικό στρατό. Δεκάδες χιλιάδες Κούρδοι και Τούρκοι σκοτώθηκαν. Στο τουρκικό Κουρδιστάν διεξάγεται εθνοκάθαρση και γενοκτονία.

Ο ξένος αναλυτής υποστηρίζει πως η δημιουργία ενός κουρδικού κράτους στα σύνορα των πιο πάνω χωρών θα αποκαθιστούσε την ειρήνη και τη σταθερότητα σε αυτήν την περιοχή της Ευρασίας, θα καταπολεμούσε την τρομοκρατία, τη μετακίνηση και μετανάστευση πληθυσμών και θα τερμάτιζε αχρείαστες συγκρούσεις. Τέτοια προοπτική δεν συμφέρει στην Τουρκία επειδή εκμεταλλεύεται την παρουσία Κούρδων μαχητών στη ΒΔ Συρία και στο Βόρειο Ιράκ για να επεκτείνει την κατάκτηση συριακών και ιρακινών εδαφών και να δικαιολογεί συχνές εισβολές του τουρκικού στρατού. Έχει εκτοπίσει τους γηγενείς Κούρδους και, κατά το θλιβερό πρότυπο των κατεχομένων μας, εποικίζει αυτές τις περιοχές με Τουρκομάνους, Σύριους και άλλους υποταχτικούς της. Σε άλλη ανάλυσή του στο «The Middle East Forum Observer» (19/7/2024), ο ίδιος αναλυτής υποβάλλει στους Κούρδους να αντλήσουν μαθήματα από την τουρκική κατοχή της Κύπρου.

Μετά την δήθεν ειρηνική (!) εισβολή στη Συρία (Αύγουστος 2016 και Οκτώβριος 2019), η Τουρκία, κατά το πρότυπο των κατεχομένων μας, εγκαθίδρυσε δομές, υπηρεσίες και σύμβολα στις καταληφθείσες κουρδικές περιοχές με εκκαθάριση του αυτόχθονος πληθυσμού. Οι Τούρκοι δεν είναι αφελείς. Πρώτον, γνωρίζουν και δεν ξεχνούν ότι είναι εισβολείς-κατακτητές στην σημερινή Τουρκία. Δεύτερον, η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία διασαλπίζει καθημερινά ότι θα υπερασπιστεί μέχρις εσχάτων την εδαφική ακεραιότητα ενός τόπου που δεν τους ανήκει. Τρίτον, δεν θα αποδεχτούν ποτέ τον εδαφικό διαμελισμό της χώρας και τη δημιουργία δύο κρατών, ενός τουρκικού και ενός κουρδικού. Δεν αντέχουν αυτόν τον εφιάλτη.

Η Τουρκία απαιτεί λύση δύο κρατών στην Κύπρο. Γιατί δεν την εφαρμόζει και στην επικράτειά της; Να ιδρυθούν ένα τουρκικό και ένα κουρδικό κράτος. Ουδείς Έλληνας ηγέτης έθεσε ποτέ τέτοιο θέμα στους Τούρκους, από ψοφοδεϊσμό και τουρκοφοβία. Για να μη χαλάσει το… κλίμα και να μη διαταραχθούν τα «ήρεμα νερά» των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Το Μόναχο, η Ουκρανία, η Μέση Ανατολή, δεν έχουν διδάξει τίποτε απολύτως στην ηγεσία του Ελληνισμού…

Σημερινή

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινφογνώμων

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή