Υπάρχουν αρκετοί στη Δύση που θεωρούν την απόφαση του Γάλλου προέδρου Εμμανουέλ Μακρόν να προβάλει σε όλα τα κρατικά κτήρια της Γαλλίας σκίτσα του περιοδικού Charlie Hebdo τα οποία οι μουσουλμάνοι θεωρούν άσεμνα, σαν αψυχολόγητη, προκλητική και προσβλητική ενέργεια απέναντι στο 1,5 δισ. μουσουλμάνους της υφηλίου.
Κάνουν λάθος. Η κίνηση του Μακρόν ήταν μια αμυντική κίνηση που αποσκοπούσε στο να ενθαρρύνει τους εκπαιδευτικούς της Γαλλίας και της Δύσης να συνεχίσουν να ασκούν το λειτούργημά τους όπως οφείλουν να το ασκούν, με βάση τις επιταγές του Συντάγματος και τους νόμους του κράτους δικαίου.
Η προβολή σε δημόσια κτήρια των γελοιογραφιών σκιτσογράφων που δολοφονήθηκαν αποτελεί ελάχιστο φόρο τιμής από ένα κράτος που δεν μπόρεσε να τους προστατέψει από τους δολοφόνους και μαζί με αυτούς να προστατέψει το θεμελιώδες δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης.
Προσωπικά βρίσκω τα σκίτσα και το χιούμορ του Charlie Hebdo πρωτόγονα και κυρίως χωρίς την απαραίτητη καλλιτεχνική ποιότητα που κάνει τα έργα τέχνης να ξεχωρίζουν και να έχουν διάρκεια.
Το γεγονός όμως πως δεν αρέσουν σε εμένα ή μπορεί να σατιρίζουν με επιτυχημένο ή αποτυχημένο τρόπο αυτά που πιστεύω, δεν σημαίνει πως δικαιούμαι να απαιτώ να μην κυκλοφορούν ή να θανατωθούν οι συντελεστές τους…
Μετά τον αποκεφαλισμό του Γάλλου εκπαιδευτικού από έναν φανατικό μουσουλμάνο, οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί και δημόσιοι λειτουργοί στη Γαλλία και τη Δύση θα ήταν διστακτικοί στο να συνεχίσουν να κάνουν τη δουλειά τους όπως πρέπει να την κάνουν, από το φόβο μήπως κάποιος καθυστερημένος φρενοβλαβής θεωρήσει πως προσβάλουν κάποιον προφήτη του και τους καταστήσει στόχους αποκεφαλισμού.
Η απόφαση του Γάλλου προέδρου να προβληθούν προκλητικά σκίτσα του περιοδικού στα δημόσια κτήρια ήταν απόλυτα σωστή γιατί αποτελούσε μια πράξη συμπαράστασης και ενθάρρυνσης σε εκατομμύρια Γάλλους και δυτικούς να συνεχίσουν να κάνουν τη δουλειά όπως ορίζουν οι νόμοι και τα Συντάγματα των χωρών τους.
Έχω βρεθεί σε δεκάδες χώρες και εκατοντάδες τόπους λατρείας ή χώρους με ιστορική ή πολιτισμική σημασία για κάποιους ανθρώπους και πάντα φροντίζω η εμφάνιση, η συμπεριφορά και εν γένει η παρουσία μου να μην προκαλεί και κυρίως προσβάλλει οποιονδήποτε όσο γελοίο και αν νομίζω πως είναι αυτό που πιστεύει.
Δεν σκέφτηκα ποτέ να κάψω το Κοράνι, τη Βίβλο, το Κεφάλαιο του Μαρξ, το “Ο Αγών μου” του Χίτλερ, την Ιστορία του Θουκυδίδη ή την Ιλιάδα του Ομήρου, επειδή βρίσκω περισσότερο διδακτική ή διασκεδαστική την “Φάρμα των ζώων” του Τζώρτζ Όργουελ. Ίσα ίσα θεωρώ τιμή μου που όλα αυτά τα έργα κοσμούν τη βιβλιοθήκη μου μαζί με χιλιάδες άλλους τόμους.
Στη χώρα μου, τον “τοίχο” μου στα κοινωνικά δίκτυα, τη δημοσιογραφική στήλη και εν γένει στο δημόσιο λόγο και παρουσία μου δικαιούμαι να αναφέρω αυτό που πιστεύω σαν σωστό με σθένος και όποιο ύφος νομίζω πως ταιριάζει. Αν κάποιος δεν συμφωνεί ή νομίζει πως προσβάλλεται ας μην τα διαβάζει…
για τη συνέχεια Capital
