Finian Cunningham,  Strategic Culture
.
Οι Αμερικανοί εμπλέκονται στην παροχή πληροφοριών στους Ουκρανούς για την θανατηφόρα στοχοποίηση ρωσικών στρατευμάτων.
.
[Ο συντάκτης του άρθρου είναι Βρετανός,πρώην αρχισυντάκτης, ανταποκριτής και αρθρογράφος μεγάλων ειδησεογραφικών οργανισμών. ΄Εχει γράψει εκτενώς επί διεθνών προβλημάτων και κρίσεων άρθρα που δημοσιεύονται σε διάφορες γλώσσες.]
.
Μετάφραση: Μ. Στυλιανού
.
Το Πεντάγωνο παραδέχθηκε ότι παρέχει στον ουκρανικό στρατό «ενεργές πληροφορίες» σε πολεμικές επιχειρήσεις κατά των ρωσικών δυνάμεων. Αν αυτό επιβεβαιωθεί, τότε οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι σε πόλεμο με τη Ρωσία. Οι συνέπειες είναι σοβαρές για δύο πυρηνικές δυνάμεις.
.
Η παραδοχή έγινε την προηγούμενη εβδομάδα κατά τη διάρκεια κατάθεσης στο Κογκρέσο από τον Ρόναλντ Μούλτι, υφυπουργό Άμυνας για τις Μυστικές Υπηρεσίες και την Ασφάλεια. Μιλούσε στην Επιτροπή Ενόπλων Δυνάμεων της Βουλής των Αντιπροσώπων, λέγοντας περήφανα στα μέλη του Κογκρέσου πώς το Πεντάγωνο βοηθούσε τον ουκρανικό στρατό να πολεμήσει τις ρωσικές δυνάμεις: «Κάνουμε τη διαφορά σε ακριβείς, εφαρμόσιμες και έγκαιρες πληροφορίες».
.
Αυτό δείχνει ότι οι Αμερικανοί εμπλέκονται στην παροχή πληροφοριών στους Ουκρανούς για θανατηφόρα στοχοποίηση ρωσικών στρατευμάτων.
.
Είναι μια απίστευτα ευαίσθητη παραδοχή. Μόλις δύο εβδομάδες πριν από την κατάθεση του Moultrie, ένα ανώτερο μέλος της Επιτροπής Ενόπλων Δυνάμεων της Βουλής είχε προσπαθήσει, σύμφωνα με πληροφορίες, να υποβαθμίσει οποιαδήποτε τέτοια ενημερωτική ανταλλαγή μεταξύ αμερικανικών και ουκρανικών δυνάμεων. «Παρέχουμε κάποιες πληροφορίες» στην Ουκρανία, αλλά «δεν παρέχουμε το είδος της στόχευσης σε πραγματικό χρόνο», δήλωσε ο Εκπρόσωπος Άνταμ Σμιθ, ο οποίος προεδρεύει της επιτροπής. Η υποβάθμιση είναι κατανοητή επειδή μια τέτοια ανταλλαγή πληροφοριών υποδηλώνει ότι οι ΗΠΑ είναι άμεσος συμμετέχων στη σύγκρουση.
.
Μια πιθανή περιοχή όπου το Πεντάγωνο «κάνει τη διαφορά» είναι ο αναφερόμενος υψηλός αριθμός ανώτερων Ρώσων διοικητών που σκοτώθηκαν στο πεδίο της μάχης. Μετά τη ρωσική επέμβαση στην Ουκρανία στις 24 Φεβρουαρίου, υποστηρίζεται σε δημοσιεύματα δυτικών ΜΜΕ ότι έχουν σκοτωθεί έως και έξι υψηλόβαθμοι αξιωματικοί.
.
Το τελευταίο θύμα που αναφέρθηκε ήταν ο υποδιοικητής του Ρωσικού Στόλου της Μαύρης Θάλασσας, Αντρέι Παλί. Ο κυβερνήτης της Σεβαστούπολης της Κριμαίας, σύμφωνα με το Reuters, αναγνώρισε το θάνατο του αρχηγού του ναυτικού την Κυριακή. Προφανώς σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια της μάχης για το λιμάνι της πόλης Μαριούπολη.
.
Φυσικά, στη σύγκρουση που μαίνεται με την Ουκρανία και με τον πόλεμο των πληροφοριών σε πυρετό όπως ποτέ πριν, το καθεστώς του Κιέβου που υποστηρίζεται από το ΝΑΤΟ και τα υπάκουα δυτικά μέσα ενημέρωσης είναι όλα πολύ επιρρεπή σε υπερβολικές ρωσικές απώλειες. Οι ισχυρισμοί ότι Ρώσοι στρατηγοί «απομακρύνθηκαν αριστερά και δεξιά από ελεύθερους σκοπευτές» αναφέρονται χαρούμενα.
.
Μερικοί από τους πρόσφατους κορυφαίους Ρώσους διοικητές που κατονομάζονται σε ειδήσεις ότι σκοτώθηκαν σε μάχη περιλαμβάνουν τον Υποστράτηγο Αντρέι Μόρντβιτσεφ, ο οποίος πυροβολήθηκε το Σαββατοκύριακο από ελεύθερο σκοπευτή σε αεροδρόμιο κοντά στη Χερσώνα.
.
Άλλοι ανώτεροι αξιωματικοί που αναφέρθηκαν νεκροί εν δράσει περιλαμβάνουν τον Υποστράτηγο Αντρέι Σουχοβέτσκι και τον Υποστράτηγο Βιτάλι Γερασίμοφ. Στις 3 Μαρτίου, ο υποστράτηγος Sukhovetsky πυροβολήθηκε από έναν ελεύθερο σκοπευτή που ισχυριζόταν ότι ήταν από το τάγμα Azov, την ανοιχτά ναζιστική παραστρατιωτική δύναμη.
.
Το Κρεμλίνο και το ρωσικό υπουργείο Άμυνας δεν έχουν επιβεβαιώσει δημοσίως όλα τα υψηλόβαθμα θύματα, αλλά έχουν προκύψει αναφορές για κηδείες και ανακοινώσεις θανάτου στα ρωσικά μέσα ενημέρωσης.
.
Ακόμη και αν όλοι οι θάνατοι μεταξύ των ανώτερων αξιωματικών υπερβάλλονται από το καθεστώς του Κιέβου και τα δυτικά μέσα ενημέρωσης στο πλαίσιο μιας εκστρατείας παραπληροφόρησης για την αποδυνάμωση του ρωσικού ηθικού, το ρητό του «κανένας καπνός χωρίς φωτιά» υποδηλώνει ότι υπήρξε υπερβολικά υψηλός αριθμός αξιωματούχων θυμάτων.
.
Αυτή η φαινομενική αποτελεσματικότητα των δυνάμεων του καθεστώτος του Κιέβου μπορεί να οφείλεται στο γεγονός ότι οι μυστικές υπηρεσίες του Πενταγώνου είναι σε θέση να εντοπίσουν Ρώσους διοικητές.
.
Εάν συμβαίνει αυτό, τότε η αμερικανική εμπλοκή στον πόλεμο της Ουκρανίας βρίσκεται σε ένα νέο και επικίνδυνο επίπεδο.
.
Η κυβέρνηση Μπάιντεν διοχετεύει στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία τον τελευταίο χρόνο. Το ίδιο και τα βρετανικά και άλλα μέλη του ΝΑΤΟ. Μέχρι ενός σημείου, η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της θα μπορούσαν να ισχυριστούν ότι η παροχή όπλων ήταν για «αμυντικούς» σκοπούς. Ο Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν υπέγραψε την περασμένη εβδομάδα για την προμήθεια περισσότερων αποθεμάτων αντιαεροπορικών πυραύλων Stinger και Javelin στην Ουκρανία. Ωστόσο, μένει να δούμε πώς θα φτάσουν αυτά τα νέα όπλα, δεδομένου ότι η Ρωσία έχει προειδοποιήσει ότι οποιαδήποτε τέτοια προμήθεια από το ΝΑΤΟ αποτελεί νόμιμο στόχο.
.
Ο Μπάιντεν ταξιδεύει στην Ευρώπη αυτή την εβδομάδα για να συναντηθεί με άλλους ηγέτες της συμμαχίας του ΝΑΤΟ. Μέχρι στιγμής, η Ουάσινγκτον έχει ακυρώσει έντονα αιτήματα από το Κίεβο και κάποια μέλη του ΝΑΤΟ της Ανατολικής Ευρώπης για επιβολή ζώνης απαγόρευσης πτήσεων στην Ουκρανία. Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ oορρώδησε μπροστά σε αυτή την ιδέα λέγοντας ότι θα σήμαινε την πυροδότηση ενός Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου.
.
Για τον ίδιο λόγο, η κυβέρνηση Μπάιντεν έβαλε πρόσφατα τέλος σε πολωνικές  προτάσεις για την αποστολή μαχητικών αεροσκαφών MiG σοβιετικής εποχής στην Ουκρανία. Αυτό θα σηματοδοτούσε την απτή συμμετοχή της συμμαχίας του ΝΑΤΟ στον αγώνα κατά των ρωσικών δυνάμεων.
.
Ο Μπάιντεν είναι σε δύσκολη θέση. Η ρωσοφοβική ρητορική της κυβέρνησής του – ο Μπάιντεν χαρακτήρισε προσωπικά τον πρόεδρο της Ρωσίας Πούτιν ως «εγκληματία πολέμου» – έχει πυροδοτήσει μια έντονη εκστρατεία καταδίκης της Ρωσίας στα μέσα ενημέρωσης.. Υπάρχει ηθικός πανικός και υστερία σχετικά με την υποτιθέμενη ρωσική βαρβαρότητα στην Ουκρανία, με συγκρίσεις της Ρωσίας με τη ναζιστική Γερμανία και του Πούτιν με τον Χίτλερ. Η λογική και η περίσκεψη  έχουν εξαλειφθεί..
.
Η Ουάσιγκτον εξαπέλυσε ένα προπαγανδιστικό τέρας που ίσα που μπορεί να ελέγξει. Οι αμφίβολες πληροφορίες περί ρωσικών αεροπορικών επιδρομών και καταιγισμών πυροβολικού εναντίον αστικών κέντρων στην Ουκρανία – περιστατικά που φαίνεται να κατασκευάζονται σε μια ηχώ προκλήσεων ψευδούς σημαίας από τα Λευκά Κράνη στη Συρία – ασκούν έντονες πιέσεις στον Μπάιντεν να εμπλακεί στρατιωτικά στην Ουκρανία ως ζήτημα ηθικής επιταγής.
.
Υπάρχει η αίσθηση ότι η κυβέρνηση Μπάιντεν παγιδεύεται από τις δικές της αντιφάσεις και  τον πόλεμο πληροφοριών που οδηγεί σε μια συνεχή διολίσθηση προς τον πόλεμο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ με τη Ρωσία. Η Δυτική παραπληροφόρηση έχει αυξήσει το διακύβευμα τόσο υψηλό που είναι όλο και πιο δύσκολο να αποφευχθεί ένας ανοιχτός πόλεμος με τους δικούς της όρους και καταδίκες της Ρωσίας. Δεν υπάρχει χώρος για διπλωματία. Ίσως αυτό θέλουν μερικοί άνθρωποι.

Εν πάση περιπτώσει, οι Ηνωμένες Πολιτείες φαίνονται ήδη βαθιά μπλεγμένες σε εχθροπραξίες κατά της Ρωσίας. Εάν αποκαλυφθεί ότι το Πεντάγωνο βοηθά πραγματικά Ουκρανούς μαχητές – τα ναζιστικά συντάγματα  Αζώφ – να δολοφονούν τους κορυφαίους στρατηγούς της Ρωσίας, τότε επιβάλλεται ένα μακάβριο συμπέρασμα : Ότι μπορεί να έχουμε φτάσει σε ένα σημείο χωρίς επιστροφή.

Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.

από Le Saker Francophone.
.
Έχω ήδη γράψει αρκετές φορές ότι οι Ρώσοι έχουν κλωτσήσει τον κώλο τους από την τεράστια μηχανή προπαγάνδας της Αυτοκρατορίας των Ψεμάτων. Αλλά όταν το έγραψα αυτό, θα έπρεπε να ήμουν πιο συγκεκριμένος και να είχα γράψει ότι αυτό ισχύει εκτός Ρωσίας. Μέσα, συνέβη σχεδόν το αντίθετο.
.
” πρώτη εβδομάδα του πολέμου πήγε εξαιρετικά καλά από καθαρά στρατιωτική άποψη, αλλά από κοινωνικοπολιτική άποψη, γνωρίζω ότι πολλοί Ρώσοι δίστασαν και πραγματικά πανικοβλήθηκαν.
.
Αλλά εκείνη την εποχή, το δυτικό PSYOP έκανε ένα τεράστιο λάθος: έδωσαν ελεύθερο χαλινάρι σε μια πραγματικά λυσσαλέα και ρατσιστική Ρωσοφοβία, ενώ διακήρυξαν ανοιχτά ότι το ναζιστικό καθεστώς στο Κίεβο ήταν ένας «ηρωικός» υπερασπιστής της Δύσης.
.
Είναι άλλο πράγμα να ακούς ότι ο δικτάτορας σου ο Πούτιν και η Μόρντορ του θα γίνουν κομμάτια και είναι εντελώς άλλο να νιώθεις το ανοιχτό, άμεσο και στοχοθετημένο μίσος εναντίον εσένα και του λαού σου, είναι κάτι που αντιλαμβάνεταις λιγότερο με το μυαλό σου και περισσότερο, θα έλεγα, με το “δέρμα” ή τα “σωθικά” σου. Μόλις καταστεί σαφές ότι το μίσος της Δύσης για τη Ρωσία είναι απόλυτο και ολοκληρωτικό και ότι οι «καλύτεροι» Ρώσοι μπορούν να περιμένουν από τους «δυτικούς φίλους» μας είναι να αντιμετωπίζονται σαν αυτόχθονες Αμερικανοί ή Boers από τους Αγγλους, κάτι που δεν διαφέρει καθόλου από τον τρόπο με τον οποίο οι Ναζί αντιμετώπισαν τους Ρώσους, οι περισσότεροι Ρώσοι έχουν καταλάβει τι πραγματικά είναι από την πρώτη μέρα και ακόμη και πολύ πριν (θα έλεγα για περίπου 1000 χρόνια).
.
Αυτό είναι το μόνο που χρειάστηκε για πολλούς Ρώσους να πάνε από το “Θεέ μου, τι θα συμβεί μετά;” σε “Δεν θα παραδοθούμε ποτέ” ή, σύμφωνα με τα λόγια του Μολότοφ, “Ο σκοπός μας είναι δίκαιος. Ο εχθρός θα ηττηθεί. Η νίκη θα είναι δική μας» (22 Ιουνίου 1941).
.
Για να σας δώσω μια ιδέα για το μέγεθος της ήττας για την 5η και 6η φάλαγγα  που λειτουργούν στη Ρωσία για λογαριασμό της Δύσης, θα μπορούσα να αναφέρω ότι η προσωπική δημοτικότητα και η λαϊκή υποστήριξη του Πούτιν για την αποναζιστικοποίηση και τον αφοπλισμό του ναζιστικού καθεστώτος στην Ουκρανία είναι πάνω από 70%.

Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.

Zero Hedge, MAR 13, 2022,  Authored by Ryan McMaken via The Mises Institute
.
[To Iινστιτούτο Ludwig von Mises είναι μια φιλελεύθερη πανεπιστημιακή οργάνωση, προορισμένη για την διδασκαλία και την έρευνα στην φιλοσοφία και την πολιτική οικονομία. Διαπνέεται από τις μεθολογικές αντιλήψεις της Αυστριακής Σχολής και ειδικότερα του Ludwig von Mises. Το ινστιτούτο χρηματοδοτείται αποκλειστικά από ιδιωτικές δωρεές.]
.
Μετάφραση: Μ. Στυλιανού
.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι δυτικοευρωπαίοι σύμμαχοί τους έχουν αυξήσει επανειλημμένα τις τελευταίες ημέρες τις οικονομικές κυρώσεις κατά όχι μόνο του ρωσικού καθεστώτος, αλλά και εναντίον εκατομμυρίων απλών Ρώσων.
.
Το έκαναν αυτό αποκόπτοντας μεγάλο μέρος του ρωσικού εμπορίου και της ρωσικής χρηματοδότησης από τις διεθνείς αγορές. Η Moody’s και η S&P Global έχουν υποβαθμίσει την πιστοληπτική ικανότητα της Ρωσίας. Οι ΗΠΑ έχουν παγώσει τα ρωσικά αποθέματα και έχουν αποκόψει πολλές ρωσικές τράπεζες από το SWIFT, το διεθνές σύστημα τραπεζικών επικοινωνιών. Η Ευρώπη σχεδιάζει μεγάλες περικοπές στις αγορές φυσικού αερίου από τη Ρωσία. Οι ΗΠΑ εξετάζουν το θέμα της διακοπής όλων των αγορών ρωσικού αργού πετρελαίου. Το ρούβλι έπεσε σε χαμηλό ρεκόρ έναντι του δολαρίου.
.
Η Ρωσία κινδυνεύει να αθετήσει τα ξένα χρέη της για πρώτη φορά εδώ και περισσότερο από έναν αιώνα. Πολλές από τις κυρώσεις φαίνονται στοχευμένες μόνο σε ορισμένους πλούσιους Ρώσους, αλλά αυτές οι κινήσεις αυξάνουν σημαντικά τις αντιλήψεις για γεωπολιτικό κίνδυνο για οποιονδήποτε έχει ρωσικές επενδύσεις ή επενδύσεις που συνδέονται με τη Ρωσία. Αυτό σημαίνει ότι πολλοί επενδυτές και εταιρείες θα μειώσουν “οικειοθελώς” τις δραστηριότητές τους στη Ρωσία για να μειώσουν τον κίνδυνο και επειδή σκέπτονται ότι μπορεί να γίνουν οι επόμενοι  στόχοι. Αυξάνονται επίσης οι πιέσεις: Εταιρείες όπως η Coca-Cola και η McDonald’s πιέζονται να κλείσουν τις δραστηριότητές τους στην Ρωσία -και έτσι να απολύσουν όλους τους εργαζομένους τους. Αυτό σημαίνει πραγματική μείωση των συνολικών επενδύσεων στη Ρωσία πολύ πέρα από ορισμένες ρωσικές τράπεζες και ολιγάρχες.
.
Το βαθμιαία διαμορφούμενο κόστος των συνεπειών εις βάρος των απλών Ρώσων θα είναι τεράστιο. Η αγοραστική δύναμη, τα εισοδήματα και η απασχόληση θα επηρεαστούν σημαντικά και πολλοί Ρώσοι θα υποστούν σοβαρές επιπτώσεις στο βιοτικό τους επίπεδο. Η ρωσική άρχουσα τάξη θα επηρεαστεί επίσης, αλλά δεδομένου ότι ζουν σε πολύ σημαντική απόσταση από τα χαμηλά επίπεδα διαβίωσης των ασθενέστερων τάξεων, θα τα πάνε πολύ καλύτερα συνολικά.
.
Και όμως, αν η ιστορία είναι οδηγός, οι κυρώσεις δεν θα λειτουργήσουν για να βγάλουν τον ρωσικό στρατό από την Ουκρανία ή για να επιτύχουν αλλαγή καθεστώτος στη Ρωσία.
.
Η πολιτική λογική των κυρώσεων
.
Η ιδέα πίσω από τις κυρώσεις είναι εδώ και πολύ καιρό να κάνει τον πληθυσμό να υποφέρει έτσι ώστε “ο λαός” να εξεγερθεί εναντίον του κυβερνώντος καθεστώτος και να τον αναγκάσει να σταματήσει τις πολιτικές που τα καθεστώτα επιβολής κυρώσεων θεωρούν απαράδεκτες.
.
Σε πολλές περιπτώσεις, ο δεδηλωμένος στόχος είναι η αλλαγή καθεστώτος. Είναι ουσιαστικά η ίδια φιλοσοφία πίσω από τις προσπάθειες των Συμμάχων να βομβαρδίσουν Γερμανούς πολίτες κατά τη διάρκεια του Β ‘ Παγκοσμίου Πολέμου: θεωρήθηκε ότι ο βομβαρδισμός θα κατέστρεφε το ηθικό των πολιτών και θα οδηγούσε σε εσωτερικές απαιτήσεις να παραδοθεί το Βερολίνο.
.
Οι οικονομικές κυρώσεις είναι φυσικά λιγότερο απάνθρωπες από τους βομβιστές που στοχεύουν αμάχους,  αλλά είναι επίσης πιθανό να είναι λιγότερο αποτελεσματικές. Αντί να πείσουν τον εγχώριο πληθυσμό να στραφεί εναντίον του καθεστώτος το δικό, οι ξένες επιθέσεις εναντίον αμάχων –στρατιωτικών ή οικονομικών– συχνά προκαλούν διπλασιασμό του εγχώριου πληθυσμού στην αντίθεσή του στις ξένες δυνάμεις.

Ο εθνικισμός υπερτερεί των οικονομικών συμφερόντων

Όσον αφορά τις οικονομικές κυρώσεις, υπάρχουν διάφοροι λόγοι για τους οποίους οι κυρώσεις δεν επιτυγχάνουν δεδηλωμένους σκοπούς.Καταρχάς, οι κυρώσεις θα αποτύχουν εάν δεν υπάρξει σχεδόν καθολική συνεργασία από άλλα κράτη. Στην περίπτωση του αμερικανικού εμπάργκο της Κούβας, για παράδειγμα, λίγα άλλα κράτη συνεργάστηκαν, πράγμα που σήμαινε ότι το κουβανικό κράτος και ο κουβανικός πληθυσμός θα μπορούσαν να λάβουν πόρους από πολλές άλλες πηγές εκτός από τις “νωμένες Πολιτείες. Οι κυρώσεις υπό την ηγεσία των ΗΠΑ κατά του Ιράν, από την άλλη πλευρά, ήταν πιο επιτυχείς επειδή ένας μεγάλος αριθμός βασικών εμπορικών κρατών συνεργάστηκε με τις κυρώσεις.
.
Η κατάσταση με τις κυρώσεις της Ρωσίας είναι πιθανό να είναι κάπου μεταξύ Κούβας και Ιράν. Ενώ αρκετά βασικά δυτικά κράτη, όπως οι ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο, έχουν υιοθετήσει σκληρή γραμμή εναντίον της Ρωσίας, πολλά άλλα μεγάλα κράτη είναι απρόθυμα να επιβάλουν παρόμοιες κυρώσεις. Αρκετά βασικά μεσαίου μεγέθους κράτη απέφυγαν επίσης μια σκληρή γραμμή για τις κυρώσεις. Η Ινδία, για παράδειγμα, αρνήθηκε να ακυρώσει μια συμφωνία όπλων με τη Ρωσία. Το Μεξικό έχει δηλώσει ότι δεν θα επιβάλει κυρώσεις και η Βραζιλία δηλώνει ότι επιδιώκει μια ουδέτερη θέση.
.
Το πιο σημαντικό, η Κίνα δεν έχει συνεργαστεί με τις προσπάθειες επιβολής κυρώσεων υπό την ηγεσία των ΗΠΑ και η Κίνα πρόκειται να επωφεληθεί από τις κυρώσεις που επιβλήθηκαν από άλλα κράτη. Αν και η Κίνα δεν έχει ακόμη σηματοδοτήσει την απόλυτη υποστήριξη προς τη Μόσχα, απείχε ωστόσο από την ψηφοφορία του ΟΗΕ που καταδίκαζε τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Αυτό είναι πιθανότατα μικρότερο από αυτό που ήλπιζε η Μόσχα, αλλά η Ρωσία μπορεί πιθανώς να υπολογίζει στην Κίνα ως πρόθυμο αγοραστή ρωσικού πετρελαίου και άλλων πόρων. Σε τελική ανάλυση, η Κίνα δεν είναι συνεργάσιμη με τις κυρώσεις υπό την ηγεσία των ΗΠΑ στο Ιράν και υπήρξε σημαντικός αγοραστής ιρανικού πετρελαίου. Η Κίνα είναι πιθανό να επιτύχει παρόμοιες συμφωνίες με τη Ρωσία. Επιπλέον, εάν η Ρωσία αντιμετωπίσει περιορισμένο αριθμό αγοραστών πετρελαίου, αυτό δίνει στο Πεκίνο μεγαλύτερη μόχλευση για την απόκτηση ρωσικών πόρων με έκπτωση.
.
Όσο η Ρωσία μπορεί να συνεχίσει να εμπορεύεται με μεγάλα κράτη όπως η Κίνα, το Μεξικό, η Βραζιλία και ενδεχομένως η Ινδία  δεν θα αντιμετωπίσει το είδος της απομόνωσης που οι ΗΠΑ ελπίζουν να επιβάλουν.
.
Ένας δεύτερος λόγος αποτυχίας των κυρώσεων είναι ότι ο εθνικισμός – μια ισχυρή δύναμη μεταξύ των περισσότερων πληθυσμών – τείνει να ωθεί τους πληθυσμούς που υπόκεινται σε κυρώσεις να υποστηρίξουν το καθεστώς όταν απειλούνται.
.
Όπως σημείωσε ο Robert Keohane, ακόμη και σε καταστάσεις μη κρίσης, ο εθνικισμός μπορεί να αποτελέσει γενική πηγή δύναμης για ένα κράτος, καθώς ο εθνικισμός μπορεί να ενώσει τους πληθυσμούς πίσω από το καθεστώς. Επιπλέον, όπως δείχνει ο John Mearsheimer στη Μεγάλη Αυταπάτη: Φιλελεύθερα Όνειρα και Διεθνείς Πραγματικότητες: «Ο εθνικισμός είναι μια εξαιρετικά ισχυρή πολιτική ιδεολογία…. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο φιλελευθερισμός και ο εθνικισμός μπορούν να συνυπήρξε, αλλά όταν συγκρούονται, ο εθνικισμός σχεδόν πάντα κερδίζει”.
.
Δηλαδή, σε καταστάσεις κρίσεως, μπορούμε συχνά να αναμένουμε ακόμη και δυσαρεστημένους φιλελεύθερους μεταρρυθμιστές να αναβάλουν τις εθνικιστικές παρορμήσεις έναντι των φιλελεύθερων, ενισχύοντας περαιτέρω την εθνική αντίθεση στις κυρώσεις που επιβάλλονται από το εξωτερικό.

Για να δούμε την αληθοφάνεια των ισχυρισμών μας, δεν χρειάζεται να κοιτάξουμε πέρα από τις “νωμένες Πολιτείες, οι οποίες είναι από καιρό εξαιρετικά ασφαλείς από οποιαδήποτε ρεαλιστική απειλή ξένης κατάκτησης. Ωστόσο, ακόμη και στις Ηνωμένες Πολιτείες, δεν χρειάζονται πολλά από την άποψη της ξένης επιθετικότητας για να πειστεί ο πληθυσμός να ενωθεί για να υποστηρίξει το καθεστώς. Βεβαίως, το καθεστώς σπάνια έτυχε μεγαλύτερης υποστήριξης από ό, τι στον απόηχο του Περλ Χάρμπορ και της  επίθεσης στους δίδυμους πύργους της Νέας Υόρκης. Εάν μια ξένη δύναμη –ας πούμε, η Κίνα– επιχειρούσε να εξαναγκάσει τους Αμερικανούς να δεσμευτούν για αλλαγή καθεστώτος μέσω οικονομικών κυρώσεων, είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι αυτό θα παρήγαγε μεγάλη υποστήριξη για την ξένη δύναμη στις ΗΠΑ.

Ομοίως, οι κυρώσεις των ΗΠΑ δεν έχουν ακριβώς τονώσει τις φιλοαμερικανικές ή ανατρεπτικές προσπάθειες στην Κούβα, το Ιράν, τη Βόρεια Κορέα, τη Βενεζουέλα ή οποιοδήποτε άλλο κράτος όπου οι ΗΠΑ προσπάθησαν να επιφέρουν εσωτερική πολιτική αλλαγή μέσω κυρώσεων.

Υπάρχουν λίγες περιπτώσεις στις οποίες οι κυρώσεις θα μπορούσαν να έχουν λειτουργήσει· Ωστόσο, οι δύο εξαιρέσεις, δηλαδή το Ιράκ και η Σερβία— είναι περιπτώσεις όπου οι οικονομικές κυρώσεις συνοδεύονταν από συντριπτική στρατιωτική δύναμη ή εύλογες απειλές. Περιττό να πούμε ότι αυτό είναι ένα πολύ συγκεκριμένο είδος κυρώσεων, και δεν έχει καμία σχέση με μια σύγκρουση που περιλαμβάνει μια πυρηνική δύναμη όπως η Ρωσία.

Οι κυρώσεις μπορεί επίσης να επιφέρουν ανεπιθύμητες παρενέργειες. Όπως δείχνει ο Ρίτσαρντ Χάας στο Ίδρυμα Μπρούκιγκς :

Η προσπάθεια να υποχρεωθούν άλλοι να συμμετάσχουν σε μιαν απόφαση κυρώσεων απειλώντας με δευτερεύουσες κυρώσεις εναντίον τρίτων που δεν είναι πρόθυμοι να επιβάλουν κυρώσεις στον στόχο μπορεί να προκαλέσει σοβαρή βλάβη σε διάφορα συμφέροντα εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ. Αυτό συνέβη όταν θεσπίστηκαν κυρώσεις εναντίον υπερπόντιων εταιρειών που παραβίασαν τους όρους της αμερικανικής νομοθεσίας που επηρεάζει την Κούβα, το Ιράν και τη Λιβύη. Αυτή η απειλή μπορεί να είχε κάποια αποτρεπτική επίδραση στην προθυμία ορισμένων ατόμων να συνάψουν απαγορευμένες επιχειρηματικές δραστηριότητες, αλλά με τίμημα την αύξηση του αντιαμερικανικού συναισθήματος…. Οι κυρώσεις αύξησαν την οικονομική δυσπραγία για την Αϊτή, προκαλώντας μια επικίνδυνη και δαπανηρή έξοδο ανθρώπων από την Αϊτή στις Ηνωμένες Πολιτείες. Στην πρώην Γιουγκοσλαβία, το εμπάργκο όπλων αποδυνάμωσε τη Βοσνιακή (Μουσουλμανική) πλευρά, δεδομένου ότι οι Σέρβοι και οι Κροάτες της Βοσνίας είχαν μεγαλύτερα αποθέματα στρατιωτικών προμηθειών και μεγαλύτερη πρόσβαση σε πρόσθετες προμήθειες από εξωτερικές πηγές. Οι στρατιωτικές κυρώσεις κατά του Πακιστάν αύξησαν την εξάρτησή του από μια πυρηνική επιλογή, τόσο επειδή οι κυρώσεις έκοψαν την πρόσβαση του Ισλαμαμπάντ στα αμερικανικά όπλα όσο και αποδυναμώνοντας την πακιστανική εμπιστοσύνη στην αμερικανική αξιοπιστία.

Και τέλος, ακόμα και αν οι κυρώσεις  « καρποφορούσαν» αυτό δεν ήταν επαρκές για να δικαιολογήσει τη χρήση τους. Είναι, εξάλλου, ένα είδος ντοπαρισμένου προστατευτισμο και αυτό απαιτεί την επιβολή κυρώσεων σε Αμερικανούς ιδιώτες και αμερικανικές εταιρείες που παραβίασαν αυτούς τους κυβερνητικούς κανονισμούς – πολλοί από αυτούς καθιστούν δύσκολο για τους Αμερικανούς να πλοηγηθούν νόμιμα.

Ωστόσο, οι κυρώσεις παραμένουν δημοφιλείς επειδή εξευμενίζουν τους ψηφοφόρους που επιμένουν ότι «εμείς» πρέπει να «κάνουμε κάτι» και οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι είναι περισσότερο από ευτυχείς να συμμετέχουν σε πολιτικές που αυξάνουν την κρατική εξουσία και μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να ανταμείψουν τους φίλους του καθεστώτος.

Αλλά το να «κάνει κάτι»το καθεστώς είναι ένα επικίνδυνο παιχνίδι και αν οι ψηφοφόροι θέλουν να σηματοδοτήσουν την ενάρετη αντίθεσή τους σε αντιληπτούς ξένους εχθρούς, μπορούν πάντα να αναλάβουν δράση μόνοι τους. Αν στους Αμερικανούς δεν αρέσουν τα ρωσικά αγαθά και υπηρεσίες, είναι ελεύθεροι να μποϊκοτάρουν αυτά τα αγαθά, όπως οι Αμερικανοί μποϊκόταραν τα βρετανικά αγαθά κατά τη διάρκεια της Επανάστασης. Αλλά αγκαλιάζοντας ακόμα περισσότερη ομοσπονδιακή εξουσία προκειμένου να δώσει ένα μάθημα σε ξένα καθεστώτα κινδυνεύουν να βλάψουν τους απλούς  ανθρώπους με πολλούς τρόπους που λίγοι μπορούν να προβλέψουν, ενώ ενδεχομένως θέτουν πολλούς Αμερικανούς σε νομικό κίνδυνο. Και όλα αυτά θα γίνουν με ελάχιστες ελπίδες επιτυχίας.

Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.