Ακολουθήστε μας

Ιράν

Το αίνιγμα Ραϊσί: Εμπόδιο ή ελπίδα για τα πυρηνικά του Ιράν;

Δημοσιεύτηκε

στις

Τι σημαίνει η εκλογή Ραϊσί στο Ιράν;

Γιάννης Γιωργαλλής

Εάν η εκλογή του μετριοπαθούς Χασάν Ρουχανί το 2013 ήταν απαραίτητη για την ολοκλήρωση μιας συμφωνίας για τα πυρηνικά, οκτώ χρόνια μετά ίσως χρειάζεται ένας συντηρητικός για τη μετάβαση σε μία καινούργια

Η εκλογική αναμέτρηση, η οποία χαρακτηρίστηκε από σκιώδεις διαδικασίες αποκλεισμού υποψηφίων και υψηλή αποχή, ανέδειξε νικητή τον υπερσυντηρητικό επικεφαλής της Δικαστικής Αρχής του Ιράν, Εμπραχίμ Ραϊσί. Η άνοδός του συνοδεύτηκε από σφοδρές αντιδράσεις από τους Δυτικούς, οι οποίοι τον κατηγόρησαν, μεταξύ άλλων, για παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η συζήτηση δεν άργησε να στραφεί στη συμφωνία για τα πυρηνικά της χώρας, με μερίδα αναλυτών να σκιαγραφούν με μελανά χρώματα τις εξελίξεις που θα έχουν οι διπλωματικές προσπάθειες με τον συντηρητικό Πρόεδρο στην ηγεσία της χώρας. Εντούτοις, δεν ενστερνίζονται όλοι αυτές τις ανησυχίες, αλλά αντίθετα βλέπουν την άνοδο του συντηρητισμού ως την ιδανική ευκαιρία για συνομολόγηση μιας νέας συμφωνίας. Την ίδια ώρα ο τρόπος εκλογής του Ραϊσί σε καμιά περίπτωση δεν προοικονομεί ηρεμία σε μια χώρα που ασφυκτιά από οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα.

Οι φόβοι των Δυτικών

Μεγάλη μερίδα των Δυτικών εκφράζουν φόβους ότι ο νέος Πρόεδρος του Ιράν δεν θα προχωρήσει σε αλλαγές μόνο στην εσωτερική πολιτική της χώρας του, αλλά θα δημιουργήσει προσκόμματα στην αμερικανική επιδίωξη για να τεθεί ένα πλαίσιο ελέγχου των πυρηνικών υπό τη μορφή μιας συμφωνίας με αντάλλαγμα ίσως την ελάφρυνση των κυρώσεων.

Από την άλλη, όμως, ο σκληροπυρηνικός ηγέτης δεν θα είναι ο κύριος ρυθμιστής της εξωτερικής πολιτικής του Ιράν. Αντίθετα, αυτή αποτελεί προϊόν συναίνεσης μεταξύ των θεσμών ασφαλείας και εξωτερικής πολιτικής, ενώ τον τελευταίο λόγο έχει ο ανώτατος ηγέτης, Αλί Χαμενεΐ. Σε κάθε περίπτωση, όμως, ο Πρόεδρος εξακολουθεί να παίζει σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της εξωτερικής πολιτικής.

Παρά την επικριτική του στάση στο παρελθόν, ξεκαθάρισε κατά τη διάρκεια τηλεμαχίας ότι θα σεβαστεί τη συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα της χώρας που «εγκρίθηκε από τον ανώτατο ηγέτη». Στην πρώτη του δημοσιογραφική διάσκεψη, όμως, έκανε πίσω σε δύο βασικά ζητήματα που αφορούν στις ΗΠΑ. Συγκεκριμένα, ξεκαθάρισε ότι δεν θα διαπραγματευτεί το βαλλιστικό πρόγραμμα της χώρας και δεν θα αποδεχθεί μια «υποθετική» συνάντηση με τον Μπάιντεν.

Σύμφωνα με αναλυτές, όποια κυβέρνηση και να εκλεγόταν στο Ιράν, το αποτέλεσμα λίγο πολύ θα ήταν το ίδιο, προεξοφλώντας την αποδοχή μιας ενδεχόμενης συμφωνίας για το πυρηνικό πρόγραμμα, αφού θα είχε πολιτικό όφελος από την ελάφρυνση των κυρώσεων και την οικονομική ανάσα της χώρας.

Εντούτοις, τίθεται υπό εξέταση εάν η Διοίκηση Μπάιντεν επιδιώκει μόνο την επιστροφή στη συμφωνία του 2015. Ειδικοί, έχοντας ως αφετηρία τις δηλώσεις του Υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Άντονι Μπλίνκεν, για μια συμφωνία «που θα περιορίζει το Ιράν όχι για χρόνια αλλά για πολλές γενιές», θεωρούν ότι δύσκολα ο Ραϊσί θα συμφωνήσει με αυτούς τους όρους. Έτσι η μοναδική ελπίδα είναι η συμφωνία να περάσει πριν αναλάβει επίσημα ο νέος Πρόεδρος του Ιράν τον Αύγουστο, με τις πιθανότητες να είναι πάρα πολύ μικρές.

Από τη στιγμή που θα πάρει τα ηνία της χώρας, υπάρχει η άποψη ότι θα είναι δύσκολο υπό διαπραγματευτική άποψη να αντιμετωπιστεί, αφού αναμένεται ότι θα είναι πιο «εσωστρεφής» με τις δυτικές χώρες και ειδικά τις ΗΠΑ.

Γιατί μπορεί να διευκολυνθεί η διαδικασία

Από την άλλη υπάρχει η άποψη ότι η στροφή του Ιράν στον συντηρητισμό δεν είναι απαραίτητα κακό για τις δυτικές επιδιώξεις για μια συμφωνία στο πυρηνικό πρόγραμμα. Αντίθετα, μπορεί να κάνει τα πράγματα ευκολότερα, με τους αναλυτές αυτής της σχολής να κάνουν ιστορικούς παραλληλισμούς με εκ διαμέτρου αντίθετες ιδεολογικά προσωπικότητες που έφτασαν σε μεγάλες συμφωνίες.

Εάν η εκλογή του μετριοπαθούς Χασάν Ρουχανί το 2013 ήταν απαραίτητη για την ολοκλήρωση μιας συμφωνίας για τα πυρηνικά, οκτώ χρόνια μετά ίσως χρειάζεται ένας συντηρητικός για τη μετάβαση σε μια καινούργια. Σύμφωνα με τον Vali Nasr, καθηγητή Μεσανατολικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Johns Hopkins, ο Μπάιντεν γνώριζε πολύ καλά ότι θα γύριζε μπούμερανγκ η ένταξη της συμφωνίας για τα πυρηνικά στην προεκλογική εκστρατεία των υποψηφίων στο Ιράν. Αντίθετα, με το να αποφύγει να αυτοπαγιδευτεί σε μια προθεσμία με ορίζοντα τις προεδρικές εκλογές, «ανάγκασε» τον Χαμενεΐ να υποστηρίξει τις διαβουλεύσεις στη Βιένη.

Έτσι κι αλλιώς ο ρόλος του ανώτατου ηγέτη είναι κομβικός για το μέλλον τής οποιασδήποτε προσπάθειας. Σύμφωνα με τον Nasr, ο Χαμενεΐ, παρά την έντονη ρητορική του κατά των ΗΠΑ, συνέχισε να υποστηρίζει ότι το Ιράν θα πρέπει να τηρήσει τη συμφωνία που έχει υπογράψει. Μάλιστα, έθεσε το πλαίσιο για το πού θα κινούνταν οι όποιες συνομιλίες, ενώ δημόσια στήριξε τις διαπραγματεύσεις, κλείνοντας τα στόματα των επικριτών αυτής της οδού.

Τώρα ο Χαμενεΐ βρισκόταν ενώπιον της δύσκολης απόφασης για το εάν θα δεχθεί ή όχι μια συμφωνία, η οποία σε τεχνοκρατικό επίπεδο έχει προχωρήσει αρκετά στη Βιένη. Από τη μια γνωρίζει ότι δεν μπορεί να απορρίψει μια συμφωνία, η οποία θα αναιρούσε τις κυρώσεις κατά της χώρας του. Από την άλλη, όμως, δεν θέλει να ανάψει το πράσινο φως, έχοντας στην προεδρία κάποιον μετριοπαθή, αφού δεν θα μπορέσει να διαχειριστεί τις έντονες αντιδράσεις των πιο σκληροπυρηνικών.

Τώρα όμως με τον Ραϊσί στο τιμόνι της χώρας οι ισορροπίες είναι διαφορετικές, αφού ένας δικός τους όχι μόνο θα συμμετέχει στη λήψη αποφάσεων, αλλά και θα κληθεί να εφαρμόσει μια ενδεχόμενη συμφωνία. Σύμφωνα με τον ειδικό, ο δεσμός εμπιστοσύνης και η σύγκλιση συμφερόντων μεταξύ του νέου Προέδρου και των σκληροπυρηνικών ανοίγει τον δρόμο για τη συγκατάθεσή τους σε μια συμφωνία.

Η εσωτερική πολιτική σκηνή

Την ίδια ώρα, Ιρανοί πολιτικοί αναλυτές προειδοποιούν ότι τα πράγματα στο εσωτερικό της χώρας δεν θα είναι καθόλου εύκολα για τον νέο Πρόεδρο.

Ενδεικτικό είναι ότι το ποσοστό αποχής σε αυτές τις εκλογές ξεπέρασε το 50%, το οποίο ενισχύθηκε από το παρασκήνιο της εκλογής του νέου Προέδρου του Ιράν. Ο Ραϊσί κατηγορείται ότι επικράτησε των αντιπάλων του στην κούρσα για την προεδρία, όχι λόγω του οράματός του αλλά κυρίως επειδή οι πολιτικές του συμμαχίες τού άνοιξαν τον δρόμο για την κορυφή. Στα τέλη Μαΐου μάλιστα η Εθνική Εκλογική Επιτροπή, πολλά μέλη της οποίας πρόσκεινται στον Ραϊσί, απέκλεισε μετριοπαθείς υποψηφίους προέδρους. Όταν παρενέβη ο Χαμενεΐ, κάλεσε μεν τη 12μελη Επιτροπή να επανορθώσει για τα λάθη της, χωρίς όμως να απαιτεί την αναίρεση των αποφάσεων για τους υποψηφίους.

Την ίδια ώρα ειδικοί εξηγούν ότι εάν συνεχιστεί η παραγνώριση του οικονομικά εξαθλιωμένου λαού και η προώθηση συντηρητικών πολιτικών, δεν αποκλείεται να οδηγηθεί η χώρα σε ένα αυξανόμενο κύμα βίας.

Το βασικό ερώτημα είναι κατά πόσον ο Ραϊσί θα μπορέσει να βρει την ισορροπία ανάμεσα στους συντηρητικούς υποστηρικτές του, ώστε να παραμείνει στην εξουσία, και τις ανάγκες της κοινωνίας που επιζητεί όχι μόνο οικονομική αλλά και κοινωνική αλλαγή.

Πάντως, ακόμα και εάν βελτιωθεί η οικονομία και ηρεμήσει σε κάποιο βαθμό η ιρανική κοινωνία, αναλυτές προβλέπουν ότι θα δημιουργηθούν νέες διαφοροποιήσεις ανάμεσα στο συντηρητικό τόξο, αφού η κάθε ομάδα θα επιζητεί τη μερίδα του λέοντος από τους οικονομικούς πόρους. Σε αυτό προστίθεται το γεγονός ότι από τη φύση του το ιρανικό καθεστώς δεν είναι ενοποιημένο πολιτικό σώμα και νομοτελειακά θα φέρει σε ρήξη κάποιες από τις συντηρητικές δυνάμεις.

Σημερινή

Συνέχεια ανάγνωσης

ΗΠΑ

Πως επηρεάζουν οι εξελίξεις της ευρύτερης περιοχής την Ελλάδα;

Τα εννιά σημεία που δείχνουν πως επηρεάζουν την Ελλάδα οι εξελίξεις στην περιοχή.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Τα εννιά σημεία που δείχνουν πως επηρεάζουν την Ελλάδα οι εξελίξεις στην περιοχή.

Γράφει ο Παντελής Σαββίδης

1.-Η θέση αρχής που διαμορφώνει τις παρακάτω απόψεις είναι, κατ αρχάς, ανθρωπιστική.

2.- Η δεύτερη θέση είναι το συμφέρον της χώρας μας. Κυρίως η επιβίωσή της που απειλείται. Η γεωπολιτική, δηλαδή, της περιοχής. Ακόμη και όταν επιδιώκουμε μια Ομοσπονδιακή Ευρώπη δεν το κάνουμε ιδεοληπτικά. Αναζητούμε το πλαίσιο που θα μπορούσε να μειώσει την απειλή αφανισμού μας. Δεν παραβλέπονται ούτε οι ιστορικές αμαρτίες της ούτε η επιθετικότητά της. Αλλά με κάποιους που ταιριάζουμε περισσότερο πρέπει να συμβιώσουμε.

Με αυτά ως δεδομένα ιδού μια μικρή ανάλυση των δύο πολέμων.

ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ

3.-Στο παλαιστινιακό η θέση μου είναι δύο κράτη στα σύνορα του 67. Δεν είμαι, δηλαδή, ούτε κατά της ύπαρξης του Ισραήλ, ούτε υπερ της εξάλειψης των παλαιστινίων.
Παρά τις συνομιλίες που διεξήχθησαν δεν πίστεψα ποτέ πως είτε η μια πλευρά είτε η άλλη ήθελε πραγματικά λύση δύο κρατών.
Η λύση αυτή τωρα εξέλειπε. Το Ισραήλ φαίνεται να κέρδισε την τελευταία αντιπαράθεση αλλά είναι και αιχμάλωτο της νίκης του. Τι θα κάνει με τους Παλαιστίνιους; Όσους και να σκοτώσει, όποια εθνοκάθαρση ή γενοκτονία και να πραγματοποιήσει, δεν θα μπορέσει να τους εξαφανίσει όλους. Αυτό δείχνει η ιστορία των εθνοκαθάρσεων.
Πιστεύω πως η θέση του ήταν ένα ενιαίο κράτος στο οποίο με κάποια μορφή θα συνυπήρχαν και οι παλαιστίνιοι. Σήμερα θα προβληματίζεται και το ίδιο το Ισραήλ αν μια τέτοια λύση είναι βιώσιμη. Έχει προκαλέσει τέτοια τραγωδία στο εσωτερικό τους που δύσκολα θα βρει και μορφή συνύπαρξης και αξιόπιστη και ικανή διοίκηση των παλαιστινίων.

3.-Η ενέργεια της Χαμάς την 7η Οκτωβρίου δεν ήταν, απλώς, αδικαιολόγητη. Ήταν απάνθρωπη, καταστροφική και τρομοκρατική. Τρομοκρατία είναι κάθε ενέργεια που καταφέρεται κατά των πολιτών. Η αντίδραση του Ισραήλ ως ένα σημείο ήταν δικαιολογημένη. Το Ισραήλ ξεπέρασε εκείνο τη σημείο κατά πολύ και σήμερα έχει προκαλέσει τον θάνατο περίπου 50.000 ανθρώπων. Πρόκειται για πολιτική εθνοκάθαρσης. Το Ισραήλ είναι κατηγορούμενο στο Διεθνές Δικαστήριο για γενοκτονία. Και το ίδιο ως χώρα και η ηγεσία του δεν θα αποφύγουν το κατηγορητήριο μετά τον πόλεμο, ανεξαρτήτως εκβάσεως.
Είμαι αντίθετος στην πολιτική αυτή του Ισραήλ. Πολλοί απο την ελληνική κοινή γνώμη δικαιολογούν τις ενέργειές του παρόλο που αντιτίθενται σε αυτήν την πολιτική του επιφανείς Εβραίοι και στο Ισραήλ και ανα τον κόσμο. Βασιλικότεροι του βασιλέως, δηλαδή;

4.-Η γεωπολιτική διάσταση γίνεται περίπλοκη. Το Ισραήλ αυτήν την στιγμή φαίνεται να εξόντωσε τους αντιάλους του (Χαμάς, Χεζμπολάχ) και εκμηδένισε το γεωπολιτικό εκτόπισμα του Ιράν. Η γεωπολιτική έκλειψη του Ιράν δημιουργεί κενό στη γεωπολιτική ισορροπία της περιοχής. Το Ιράν ήταν ο μόνος πόλος που είχε εξ ορισμού γεωπολιτικές αντιθέσεις με την Τουρκία και μπορούσε να τις διεκδικήσει. Το Ισραήλ φαίνεται, επίσης, ότι μπορεί να προβάλλει ενεργά σκληρή ισχύ που το καθιστά περιφερειακή δύναμη αλλά την ισχύ του, λόγω μειωμένου, αριθμητικά, ανθρώπινου δυναμικού την κρατά για τον εαυτό του. Για την περίπτωση που διακινδυνεύσει. Με την αποδυνάμωση του Ιράν και με την στάση του Ισραήλ όπως περιγράφηκε παραπάνω η Τουρκία εμφανίζεται ως η μόνη περιφερειακή δύναμη. Η εξέλιξη αυτή είναι πολύ αρνητική για την Ελλάδα δεδομένου ότι ο μόνος κίνδυνος εναντίον της ακεραιότητας και των συμφερόντων της προέρχεται απο την Τουρκία.

5.-Το Ισραήλ θα συνεχίσει την αντιπαράθεση με το Ιράν αλλά όχι και με την Τουρκία. Οι δεσμοί Τουρκίας -Εβραίων είναι παλαιοί και στέρεοι. Δεν χαλούν για συγκυριακούς λόγους του Ερντογάν. Ο Νετανιάχου παρουσίασε στον ΟΗΕ δύο χάρτες. Τις χώρες της κόλασης και τις χώρες του καλού. Δεν περιέλαβε σε κανέναν απο τους δύο την Τουρκία. Αφήνει περιθώρια συνεννόησης. Αν λάβει κανείς υόψη του την δουλική στάση της Ουάσιγκτον απέναντι στην Αγκυρα, το Ισραήλ μετά τον πόλεμο θα επιδιώξει αποκατάσταση των σχέσεών του με την Τουρκία.

6.-Παρά την γεωπολιτική απομείωση του Ιράν η περιοχή δεν θα ηρεμήσει. Ένοπλα κινήματα θα συνεχίσουν να προβαίνουν σε τρομοκρατικές ενέργειες διότι δεν μπορούν να αντιπαρατεθούν απευθείας με τις κρατικές δυνάμεις. Αυτή θα είναι μια συνεχής αιμοραγία για το Ισραήλ. Μια συνεχής, καθημερινή, αγωνία με σημαντικές επιπτώσεις.

7.-Οι ΗΠΑ μετά τους δύο εν εξελίξει πολέμους θα αποχωρήσουν απο την περιοχή. Θα αφήσουν πληρεξουσίους. Θα συνδιαμορφώσουν ΗΠΑ και Ισραήλ ένα νέο περιβάλλον στην περιοχή; Μια νέα ισορροπία; Ευνοϊκή για το Ισραήλ θα ήταν η δημιουργία ενός κουρδικού κράτους. Με τους Κούρδους οι σχέσεις τους δεν είναι, απλώς, καλές. Βοηθιούνται στους μεσανατολικούς πολέμους και αναταραχές. Τι θα γίνει στην περίπτωση αυτή αν αντιδράσει-που θα αντιδράσει- η Τουρκία;

ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΚΥΠΡΟΣ

8.-Σε αυτό το πλαίσιο η Ελλάδα και η Κύπρος θα μπορούσαν αν είχαν-που δεν έχουν εδώ και μια τριακονταετία- πολιτική ηγεσία να αποκτήσουν γεωπολιτικό βάρος και να επηρεάσουν την πλάστιγγα. Αυτήν την στιγμή κανείς δεν υπολογίζει σε τίποτα την Αθήνα. Η Ελλάδα είναι ένα σύνολο που, απλώς, καταναλώνει τον χρόνο. Είναι παρατηρητής των εξελίξεων και περιμένει παθητικά τις συνέπειες που θα υποστεί.

Αντιπολίτευση δεν έχει, ανθρώπινο δυναμικό που να φιλοδοξεί να διοικήσει την χώρα, επίσης, δεν έχει και ο πρωθυπουργός της έχει την αρχή πως το παγκόσμιο συμφέρον είναι σημαντικότερο απο το τοπικό [εθνικό], ενδιαφέρεται για την παγκόσμια διακυβέρνηση και εκφράζει την ικανοποίησή του που η ελληνική κοινωνία μεταβάλλεται σε πολυπολιτισμική.

Με τις θέσεις αυτές η πλειοψηφία της κοινωνίας διαφωνεί αλλά ο πρωθυπουργός και το κόμμα του απολαμβάνουν της εμπιστοσύνης, έστω και της σχετικής πλειοψηφίας.

Η χώρα δεν διαθέτει σοβαρή αστική τάξη, ούτε πνευματική. Και οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ στριμώχνονται ποιος θα πάρει την μεγαλύτερη μερίδα από τον κρατικό κορβανά.

Η χώρα, μέλος του σκληρού πυρήνα της ΕΕ από τις αρχές του 80, είναι σε όλα πίσω. Λειτουργεί με τη λογική της αρχαίας πόλης κράτους με τις αποικίες της, [έχει καταντήσει αθηναϊκή αποικία], η ηγεσία της ενδιαφέρεται μόνο πως θα μοιράσει τα ιμάτιά της και η ελεύθερη πτώση επιταχύνεται. Ελλάδα που να λαμβάνεται υπόψη δεν υπάρχει.

Κάνει θελήματα μήπως και πάρει το φιλοδώρημά της. Το υπουργείο εξωτερικών ανύπαρκτο από όλες τις απόψεις και για το υπουργείο άμυνας ας μιλήσουν αρμοδιότεροι. Όσοι πέρασαν από υψηλές θέσεις του έχουν ευθύνες σε μια ενδεχόμενη τραγωδία [που δεν είναι εκτός ορίζοντα].

Στο ΥΠΕΞ ένας ικανός ακαδημαϊκός αλλά απαράδεκτος υπουργός διαμορφώνει τις προϋποθέσεις ελληνικών υποχωρήσεων με διατυπώσεις και μεθοδεύσεις που δεν θα γίνουν αντιληπτές απο την κοινή γνώμη και ο πρωθυπουργός ετοιμάζεται για συνομιλίες για το Αιγαίο. Ο τούρκος πρόεδρος δήλωσε πως ο Μητσοτάκης του υποσχέθηκε να λύσει τα προβλήματα του Αιγαίου. Ο Μητσοτάκης διαλαλεί ότι οι θέσεις του είναι οι εδώ και χρόνια ελληνικές (η μόνη διαφορά είναι η επίλυση του θέματος υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ) αλλά η ανυποχώρητη θέση της Άγκυρας είναι πως υπάρχει πληθώρα άλλων ζητημάτων που εκκρεμούν. Πως θα λύσει τα προβλήματα ο κ. Μητσοτάκης; Δεν πρόκειται να το μάθουμε πριν το παραπέντε. Ακόμη και οι παραχωρήσεις (αν γίνουν) θα περάσουν από τα ΜΜΕ και τους κομματικούς οπαδούς ως επιτυχία.
ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ

9.-Οι Ηνωμένες Πολιτείες ώθησαν την Ουκρανία και την Ευρώπη σε έναν καταστροφικό και ατελείωτο πόλεμο του οποίου οι συνέπειες ήταν θετικές για τις ΗΠΑ, αρνητικές για την Ευρώπη και τραγικές για την Ουκρανία.

Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι απολύτως καταδικαστέα ενέργεια. Δεν μπορούν να δικαιολογηθούν εισβολές, όποια και αν είναι η αιτία.

Η επιδίωξη των ΗΠΑ και στον πόλεμο αυτό και στον πόλεμο τη Μέσης Ανατολής είναι η αναδιαμόρφωση των ισορροπιών στον χώρο Ευρώπη- Μέση Ανατολή με στόχο τον έλεγχο της περιοχής από ταυτισμένες με την Ουάσιγκτον δυνάμεις. Μια νέα Ευρώπη με δική της άμυνα, εντός του ΝΑΤΟ, και δική της εξωτερική πολιτική που θα επηρεάζεται από τις ΗΠΑ είναι υπο διαμόρφωση, όπως και μια νέα δυναμική στο μεσανατολικό χώρο, φιλική, επίσης, προς τις ΗΠΑ.

Στη νέα Μέση Ανατολή η Τουρκία είναι απαραίτητη για τις ΗΠΑ αλλά όλα δείχνουν πως η Τουρκία έγειρε ανατολικά.
Στην Ευρώπη η αμερικανική πολιτική δεν διακυβεύεται αλλά στη Μέση Ανατολή ο παράγων Τουρκία και η επιρροή Ρωσίας και Κίνας είναι υπολογίσιμες παράμετροι.

Η επίδειξη στον ΟΗΕ από τον Νετανιάχου χάρτη της εμπορικής και ενεργειακής διαδρομής που σχεδιάζεται, από Ινδία στην Ευρώπη μέσω χωρών της Μέσης Ανατολής, της Κύπρου και της Ελλάδας δείχνει τις αμερικανικές επιδιώξεις και μερικοί διεθνείς αναλυτές θεωρούν πως η τελευταία μεσανατολική κρίση έχει ως αιτία τον χάρτη αυτό. Ο χάρτης δεν περιλαμβάνει ούτε το Ιράν, ούτε την Τουρκία.

Πριν μερικά χρόνια ο χάρτης της Μεγάλης Μέσης Ανατολής πυροδότησε την Αραβική Άνοιξη η οποία δεν είχε την κατάληξη που επεδίωκαν οι ΗΠΑ. Ο άξονας IMEK (Ινδία Μέση Ανατολή, Κύπρος, Ελλάδα, Ευρώπη) επαναφέρει στο προσκήνιο τη συνέχεια εκείνης της επιδίωξης για να διαμορφώσει το τελικό σκηνικό.

Ούτε στο ελληνικό ΥΠΕΞ, ούτε στο Μαξίμου μπορούν κάτι να κάνουν για όλα αυτά. Απαιτούν βαθιά γνώση και λεπτούς χειρισμούς, ικανότητες για τις οποίες δεν διακρίνονται.

Ας βελτιώσουν, τουλάχιστον, τις σχέσεις τους με την Εκκλησία και αα αρχίσουν να προσεύχονται και να επικαλούνται τη βοήθεια του πανάγαθου ο οποίος, επανειλημμένως, έχει δηλώσει ότι είναι Έλληνας.

Τουλάχιστον ας κρατήσουν ζωντανό και προσφιλές το όνομα Ελλάδα που από τα ελληνιστικά χρόνια κυριαρχεί στην περιοχή. Οι πολιτικοί ερασιτέχνες των Αθηνών το έχουν αμαυρώσει.

Συνέχεια ανάγνωσης

Ιράν

To Al Jazeera αποκαλύπτει στοιχεία Ισραηλινών στρατιωτών

Η ωριαία ταινία του Al Jazeera κατηγορεί τους στρατιώτες των IDF «για εγκλήματα πολέμου» και ισχυρίζεται ότι το υλικό αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί στο Διεθνές Δικαστήριο.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Tο Al Jazeera, το ειδησεογραφικό πρακτορείο του Κατάρ αποκαλύπτει τα πλήρη στοιχεία στρατιωτών των μονάδων τους, που πολεμούν στην Γάζα ενώ προβάλλονται βίντεο που έχουν δημοσιευτεί στους λογαριασμούς των συγκεκριμένων ανθρώπων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Η ωριαία ταινία του Al Jazeera κατηγορεί τους στρατιώτες των IDF «για εγκλήματα πολέμου» και ισχυρίζεται ότι το υλικό αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί στο Διεθνές Δικαστήριο.

Αρκετοί από τους ομιλητές ισχυρίζονται ότι οι IDF επιτίθενται συστηματικά σε δημοσιογράφους και εργαζόμενους στα ανθρώπινα δικαιώματα. Ο Bill Van Esveld του Παρατηρητηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ισχυρίστηκε ότι αφού έδωσε στον Ισραηλινό στρατό συντεταγμένες ώστε να διασφαλίσει ότι δεν θα χτυπήσουν τους εργαζόμενους , τελικά πραγματοποιήθηκε επίθεση στο ακριβές σημείο που υποτίθεται προστατευόταν.

Στο ντοκιμαντέρ δεν υπάρχει καμία δήλωση του Ισραηλινού Στρατού, αναφέρει η Jerusalem Post, ενώ δεν ασκείται καμία κριτική στη Χαμάς.

Υπενθυμίζεται ότι το υπουργικό συμβούλιο του Ισραήλ ψήφισε ομόφωνα τον τερματισμό των επιχειρήσεων του Al Jazeera στην χώρα τον Μάιο. Τώρα η απαγόρευση παρατάθηκε τον Ιούλιο έως τις 30 Νοεμβρίου.

Συνέχεια ανάγνωσης

Ιράν

Μιχάλης Ψύλος στη Ναυτεμπορική: Επικίνδυνο το αμερικανικό κενό

Ο Μπάιντεν εμφανίστηκε ξαφνικά σε συνέντευξη Τύπου για να διορθώσει γκάφα του που εκτόξευσε στα ύψη τις τιμές του πετρελαίου

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Ο Μπάιντεν κάλεσε το Ισραήλ να εξετάσει άλλες εναλλακτικές και να απέχει από επιθέσεις σε ιρανικές πετρελαϊκές εγκαταστάσεις

 

Ο Μπάιντεν εμφανίστηκε ξαφνικά σε συνέντευξη Τύπου για να διορθώσει γκάφα του που εκτόξευσε στα ύψη τις τιμές του πετρελαίου

Γράφει ο Μιχάλης Ψύλος • psilosm@naftemporiki.gr

Ο πρόεδρος Μπάιντεν εμφανίστηκε ξαφνικά στη συνέντευξη Τύπου του Λευκού Οίκου για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια της προεδρίας του. Για να διορθώσει μια «γκάφα» που είχε κάνει νωρίτερα, εκτοξεύοντας τις τιμές του πετρελαίου στα ύψη.

Ο Μπάιντεν κάλεσε το Ισραήλ να εξετάσει άλλες εναλλακτικές και να απέχει από επιθέσεις σε ιρανικές πετρελαϊκές εγκαταστάσεις. «Αν ήμουν στη θέση τους, θα σκεφτόμουν άλλες εναλλακτικές από το να χτυπήσω πετρελαιοπηγές», είπε χαρακτηριστικά.

Νωρίτερα πάντως, αυτή την εβδομάδα, ο Μπάιντεν, ενώ είχε ταχθεί κατά μιας επιδρομής στις πυρηνικές εγκαταστάσεις της Τεχεράνης, είπε ότι «συζητάμε» την ιδέα μιας ισραηλινής επίθεσης σε ιρανικές πετρελαϊκές εγκαταστάσεις. Μια δήλωση που έκανε ο Μπάιντεν την ώρα που έμπαινε στο προεδρικό ελικόπτερο και από τον θόρυβο της έλικας ίσως να μην άκουσε καλά την ερώτηση των δημοσιογράφων. Ουδείς λοιπόν ήταν σίγουρος αν το εννοούσε ο Αμερικανός πρόεδρος ότι «συζητά» με το Ισραήλ το ενδεχόμενο μιας επίθεσης στο ιρανικό πετρέλαιο ή αν του «ξέφυγε». Δεν θα ήταν άλλωστε η πρώτη φραστική «γκάφα» του Μπάιντεν.

«Κατάφερε» όμως να πανικοβάλει την αγορά πετρελαίου και οι τιμές του μαύρου χρυσού έφτασαν κοντά στα 80 δολάρια το βαρέλι. Βυθίζοντας στην απόγνωση την παγκόσμια οικονομία αλλά και τις κεντρικές τράπεζες που αγωνίζονται να τιθασεύσουν τον πληθωρισμό στο 2%.

Αντίθετα, ο Ρεπουμπλικανός υποψήφιος για την προεδρία Ντόναλντ Τραμπ τάχθηκε αναφανδόν υπέρ της ισραηλινής επίθεσης στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν. «Χτυπήστε πρώτα τα πυρηνικά και ανησυχήστε για τα υπόλοιπα αργότερα», είπε ο Τραμπ σε προεκλογική συγκέντρωση στη Βόρεια Καρολίνα. « Ο μεγαλύτερος κίνδυνος που έχουμε, είναι τα πυρηνικά όπλα» του Ιράν συνέχισε ο Τραμπ.

Οσο για το Ισραήλ; Οι ένοπλες δυνάμεις του εκμεταλλεύονται το κενό και την αβεβαιότητα που υπάρχει στις ΗΠΑ ενα μήνα πριν τις προεδρικές εκλογές, για να εξαπολύσουν όσο το δυνατόν περισσότερες επιθέσεις.

Οι προεδρικές εκλογές έχουν γίνει μια ταινία δράσης και αγωνίας στην οποία η ίντριγκα για το αποτέλεσμα παραμένει εντελώς ζωντανή, μετά από πολλές απροσδόκητες ανατροπές σεναρίου. Τουλάχιστον, μέχρι να υπάρξει ο επόμενος πρόεδρος στις ΗΠΑ, είναι δύσκολο για την Ουάσιγκτον να πάρει την κατάσταση στα χέρια της, θέτοντας τουλάχιστον, όρια στις ισραηλινές ενέργειες.

Οι Ισραηλινοί θέλουν να ανοίξουν όλα τα μέτωπα, πιστεύοντας ότι αυτή είναι η κατάλληλη στιγμή γιατί οι Αμερικανοί είναι απασχολημένοι με τις εκλογές και δεν μπορούν να ασκήσουν πίεση. Άλλωστε αυτό που φαίνεται τελικά, είναι ότι ο Μπάιντεν εκλιπαρεί τον Νετανιάχου να συγκρατηθεί.

Το Ισραήλ πιστεύει πώς έχει την ευκαιρία να εξαλείψει τη Χεζμπολάχ και να αλλάξει τη γεωπολιτική δομή της περιοχής, αποδυναμώνοντας την Τεχεράνη. Ο Νετανιάχου ποντάρει άλλωστε στην εκλογή του Τραμπ για να έχει λευκή επιταγή στην εφαρμογή των σχεδίων του για την αλλαγή του χάρτη στη Μέση Ανατολή.

Ο Τραμπ δεν ενδιαφέρεται μόνο για μια φωτογραφία στο γκαζόν του Λευκού Οίκου όπου θα υπογράφει πανηγυρικά με Άραβες και Ισραηλινούς ηγέτες κάποια ειρηνευτική συμφωνία ,όπως είχαν κάνει οι προηγούμενοι πρόεδροι. Ο Τραμπ θέλει να επαναφέρει την ιδέα της «Μεγάλης Μέσης Ανατολής» που σχεδιάστηκε από τον Τζόρτζ Μπους και τα «νεοσυντηρητικά» γεράκια του και τελικά συνετρίβη στις ερήμους του Αφγανιστάν και του Ιράκ.Μόνο που τώρα θα είναι το Ισραήλ που θα κάνει τη «βρώμικη δουλειά», αντί για τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Ο Τραμπ ενδιαφερόταν μόνο για το αποτέλεσμα: μια φωτογραφία στο γκαζόν του Λευκού Οίκου όπου μπορούσε να την υπογράψει πανηγυρικά με Άραβες και Παλαιστίνιους ηγέτες, όπως είχαν κάνει οι προηγούμενοι πρόεδροι. Και μετά, το Νόμπελ Ειρήνης, ένα βραβείο για το οποίο είχε τις υπηρεσίες ενός γκρίζου ακροδεξιού Νορβηγού βουλευτή…

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινφογνώμων

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή