Του Σάββα Καλεντερίδη
Σχετ. άρθρο: Εγκυμονούν καταστροφή τα διχαστικά διλήμματα!
Η Ευρωπαϊκή Ενωση πρώτα και πάνω απ’ όλα είναι ένα πρωτόγνωρο εγχείρημα ειρήνης σε μια περιοχή όπου τα έθνη και οι λαοί έχυσαν ποταμούς αίματος κατά τις προ της ίδρυσης της Ε.Ε. δεκαετίες και αιώνες.
Και εκεί όπου χύθηκαν ποταμοί αίματος, με εκατόμβες θυμάτων, εκεί όπου ξέσπασαν δύο παγκόσμιοι πόλεμοι με εκατομμύρια θύματα, τώρα οι λαοί απολαμβάνουν τους καρπούς της ειρήνης, αφού από την ίδρυση της Ε.Ε. δεν έχει ανταλλαχθεί ούτε μια σφαίρα μεταξύ των λαών και των κρατών που συμμετέχουν σ’ αυτήν.

Μιλάμε για μια ειρήνη που δεν είναι καθόλου δεδομένη και την οποία έχουμε ευθύνη να υπερασπιστούμε και να διαιωνίσουμε εμείς οι λαοί και τα έθνη της Ευρώπης.

Αυτό, λοιπόν, η ΕΙΡΗΝΗ, είναι το πιο υψηλό διακύβευμα των ευροεκλογών του Ιουνίου, η οποία δε ειρήνη δεν είναι καθόλου δεδομένη, αν δεν διαφυλάξουμε την ενότητα και τη συνοχή της Ε.Ε.
Εκτός από την ειρήνη σε ενδοευρωπαϊκό επίπεδο, υπάρχει και το ζήτημα της ειρήνης μεταξύ των χωρών μελών της Ε.Ε. και των χωρών που γειτνιάζουν μ’ αυτήν.

Ισως το μεγαλύτερο λάθος που κάναμε από το 1980 και εντεύθεν είναι το γεγονός ότι αντιμετωπίσαμε την είσοδό μας στην ΕΟΚ-Ε.Ε. ως μέσο και διαδικασία βελτίωσης του βιοτικού μας επιπέδου και όχι ως μια πρώτης τάξεως ευκαιρία γεωπολιτικής αναβάθμισης της Ελλάδας και εξασφάλισης της ειρήνης με τους γείτονές της και κυρίως με την Τουρκία.

Αρκεί να υπογραμμίσουμε ότι ήταν η πρώτη φορά μετά το 1923 που η Ελλάδα γινόταν μέλος σε έναν οργανισμό και καθόταν σε ένα τραπέζι λήψεως αποφάσεων που αφορούσαν και επηρέαζαν ΚΑΙ την Τουρκία, στο οποίο τραπέζι δεν συμμετείχε η γειτονική χώρα.Αυτό ήταν -και παραμένει- ένα ασύγκριτης σημασίας και αξίας στρατηγικό πλεονέκτημα, που δυστυχώς δεν το εκμεταλλευτήκαμε όσο έπρεπε.
Είναι κι αυτό, λοιπόν, ένα διακύβευμα των προσεχών ευρωεκλογών.

Αντί, λοιπόν, με την είσοδό μας στην ΕΟΚ, το 1981, να ενισχύσουμε τη θέση της Ελλάδας, στελεχώνοντας τις θέσεις που μας ανήκουν στις Βρυξέλες και το Στρασβούργο με ό,τι καλύτερο έχει η Ελλάδα, εμείς στείλαμε εκεί αγράμματους και διεφθαρμένους κομματικούς εγκάθετους, με τραγικά αποτελέσματα για τη χώρα μας.
Το ίδιο σε γενικές γραμμές κάναμε και με τις θέσεις των επιτρόπων αλλά και των ευρωβουλευτών.
Το γεγονός ότι δεν είδαμε και δεν αντιμετωπίσαμε την Ε.Ε. ως μια γεωπολιτική ευκαιρία αλλά απλά ως εργαλείο και μέσο εύκολου πλουτισμού και ευμάρειας δεν μας επέτρεψε να εκμεταλλευτούμε τις ευκαιρίες που μας πρόσφερε, όπως τα διάφορα πακέτα χρηματοδότησης και ευρωπαϊκά προγράμματα. Ετσι, αντί να χρησιμοποιηθούν τα κεφάλαια από τα πακέτα χρηματοδότησης και τα ευρωπαϊκά προγράμματα για τη μεταρρύθμιση του κράτους και της Δημόσιας Διοίκησης και τον εκσυγχρονισμό της παραγωγικής βάσης της χώρας, έγιναν σεμινάρια και μελέτες που κατέληξαν στα σκουπίδια.

Ετσι, με τέτοιες κινήσεις και με λανθασμένες ή, ορθότερα, εγκληματικές επιλογές, όπως η συμμετοχή της χώρας μας στην ευρωζώνη, χωρίς την κατάλληλη θωράκιση και προετοιμασία, από τη μια πλευρά η Ελλάδα έγινε ο αδύναμος κρίκος της Ε.Ε. και από την άλλη αυτό το στρατηγικό πλεονέκτημα μετατράπηκε σε αχίλλειο πτέρνα της χώρας μας, με σοβαρούς κινδύνους, ο μεγαλύτερος από τους οποίους να καταστεί η Ελλάδα μια αποικία χρέους για πολλές δεκαετίες, το οποίο είναι και το επόμενο διακύβευμα.

Τέλος, το πιο σοβαρό ίσως διακύβευμα είναι με τις επιλογές μας να τα χάσουμε όλα, δηλαδή να οδηγήσουμε την Ελλάδα εκτός ευρωζώνης, γεγονός που θα σημαίνει εξαθλίωση του λαού, σε βαθμό που η σημερινή κρίση να φαντάζει με παράδεισο, εξέλιξη που θα οδηγήσει ίσως και στη διάλυση της Ε.Ε. και θα ανοίξει τις πόρτες  της αποσταθεροποίησης σήμερα, του αίματος και του πολέμου αύριο.

Αν σήμερα η Ελλάδα έχει έναν βαθμό δυσκολίας να διαχειριστεί τα εθνικά ζητήματα αλλά και τις εξελίξεις σε ένα περιβάλλον που αλλού φλέγεται και αλλού είναι ασταθές, αύριο, σε περίπτωση που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο φύγουμε από την Ε.Ε., ο βαθμός δυσκολίας θα έχει εκθετική πρόοδο. Παρά την τεράστια οικονομική κρίση που είναι σε εξέλιξη στα δύο ελληνικά κράτη, η Ελλάδα και η Κύπρος, ακριβώς επειδή είναι μέλη της Ε.Ε., είναι νησίδες ασφάλειας και σταθερότητας σε ένα περιβάλλον που είναι από ανατροπή σε ανατροπή. Αν δούμε τι γίνεται στη βόρεια Αφρική, στην Τυνισία, στη Λιβύη, στην Αίγυπτο, στη Μέση Ανατολή, στη Συρία, στην Ουκρανία, στο Κουρδιστάν και την ίδια την Τουρκία, μπορούμε να αντιληφθούμε πόσο βοηθά η παρουσία μας στην Ε.Ε., όχι μόνο για να διατηρήσουμε τη δική μας σταθερότητα, σε Κύπρο και Ελλάδα, αλλά και για να παίξουμε έναν εποικοδομητικό ρόλο και στη διάρκεια των κρίσεων αλλά και την επόμενη μέρα, στην ανοικοδόμηση αυτών των χωρών!

Αυτά είναι λοιπόν τα διακυβεύματα των ευρωεκλογών αλλά και των αυτοδιοικητικών εκλογών.

Δημοσιεύθηκε στην “κυριακάτικη δημοκρατία“