Ακολουθήστε μας

Γερμανία

ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ versus ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗΣ;

Δημοσιεύτηκε

στις

αρθρο του Προκόπη Παυλόπουλου στο περιοδικό «ΕΠΙΚΑΙΡΑ» της 14/11/2013, τ.213
Το ευρωπαϊκό όχημα στον γερμανικό μονόδρομο

          Ο ευρωπαϊκός ουρανός καλύπτεται, ολοένα και περισσότερο,
από τ’ απειλητικά σύννεφα της οικονομικής καταιγίδας που απειλεί αυτό
τούτο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.  Το οποίο ήδη έχει ραγίσει επικίνδυνα,
αναδεικνύοντας το βαθύ χάσμα μεταξύ ευρωπαϊκού βορά –στην πραγματικότητα
μεταξύ Γερμανίας- κι ευρωπαϊκού νότου. 

Χάσμα προεχόντως οικονομικό,
όπως τούτο προκύπτει ιδίως από τη λεόντεια υπεροχή των γερμανικών
πλεονασμάτων έναντι των διαβρωτικών ελλειμμάτων των χωρών του ευρωπαϊκού νότου, και όχι μόνο. Αλλά και –φυσικά συνακόλουθα- χάσμα θεσμικό, αφού η οικονομική εξαθλίωση φέρνει στο φως έναν ευρωπαϊκό βορά, όπου οι δημοκρατικοί θεσμοί και τα δικαιώματα του ανθρώπου γίνονται σεβαστά, τουλάχιστον σ’ ό,τι αφορά τα βασικά τους χαρακτηριστικά. Κι έναν ευρωπαϊκό νότο όπου θεμελιώδη δικαιώματα του ανθρώπου, πρωτίστως δε εκείνα που συνθέτουν το υπόβαθρο του κοινωνικού κράτους δικαίου, διαρκώς αποδυναμώνονται.

  1. I.        Πώς, άραγε, φθάσαμε ως εδώ;  Μ’ άλλες λέξεις πώς,
    ιδίως από τότε που δρομολογήθηκε η πορεία της ΟΝΕ και της Ευρωζώνης, η
    τάση ευρωπαϊκής ενοποίησης και αντίστοιχης σύγκλισης των επιμέρους
    οικονομικών και θεσμικών συνιστωσών της μετατράπηκε σε ολοένα και
    περισσότερο εντεινόμενη ροπή απόκλισης;

Α. Η εξήγηση αυτής της καταλυτικής μεταβολής της προοπτικής
της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν είναι μονοσήμαντη.  Πλην όμως ένα είναι μάλλον
βέβαιο:  Στο επίκεντρό της βρίσκεται η ευρωπαϊκή οικονομία και οι
βίαιες διαρθρωτικές και χρηματοπιστωτικές της στρεβλώσεις.  Οι οποίες
έχουν, και μάλιστα σχεδόν αποκλειστικώς, γερμανική προέλευση κι απηχούν
τις γενικότερες πλέον πιέσεις της Γερμανίας στην παγκόσμια οικονομία.

Β. Πέραν τούτου είναι ανάγκη, πάντοτε στο πλαίσιο της
προαναφερόμενης διαπίστωσης, ν’ αναδειχθεί και μια εμβληματική,
κυριολεκτικώς, παράμετρος της, γερμανικής προέλευσης κι επινόησης,
ανατροπής της επιχείρησης οικοδόμησης των στοιχειωδών αντηρίδων της
ουσιαστικής ευρωπαϊκής ενοποίησης, άρα της επίτευξης του στόχου μιας
πραγματικής Ευρωπαϊκής Ένωσης.  Πρόκειται για την παράμετρο εκείνη, η
οποία «φωτίζει» την βαθύτερη αλήθεια –κι επέκεινα, την κυριότερη «ρίζα
του κακού»- ως προς την εντεινόμενη ευρωπαϊκή απόκλιση και η οποία
συνίσταται στο ότι, δυστυχώς: Η επανένωση, μετά το 1990, της Γερμανίας
και η σταδιακή ενοποίησή της, ιδίως σε οικονομικό επίπεδο, μετά την
εγκαθίδρυση της Ευρωζώνης λειτουργεί, εξαιτίας των γερμανικών
οικονομικών-νομισματικών εμμονών, ως αντικίνητρο για την ευρωπαϊκή
σύγκλιση και, τελικώς, αντίστοιχη ενοποίηση.  Μ’ αφοπλιστική
«ειλικρίνεια» ο πρώην καγκελάριος της Γερμανίας κ. Gerhard Schröder έχει
τονίσει, σε συνέντευξή του στο περιοδικό «Der Spiegel» (5.9.2011), ότι «όταν δημιουργείς έναν κοινό νομισματικό χώρο, τότε επικρατεί η ισχυρότερη οικονομία»!

  1. II.        Θ’ αποτελούσε πραγματικό στρουθοκαμηλισμό ν’
    αγνοήσει κανείς πως, μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου και την
    επανένωση της Γερμανίας, η τελευταία αλλοίωσε όχι μόνο τα συστατικά
    στοιχεία του ευρωπαϊκού της προσανατολισμού αλλά και την όλη
    «κοσμοθεωρία» της αναφορικά με τη συμβολή της στο παγκόσμιο γίγνεσθαι.

Α. Όσο παρέμενε διχασμένη, με το Τείχος του Βερολίνου να της
θυμίζει την κληρονομιά του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου και να τη θέτει στο
«μάτι του κυκλώνα» του Ψυχρού Πολέμου, η Γερμανία ήταν πιασμένη από το
«σωσίβιο» της Ευρωπαϊκής Ένωσης.  Βασιζόταν στην ασφάλεια που της
παρείχε η ευρωπαϊκή Δύση και οι «ανταγωνιστικές» της φιλοδοξίες
περιορίζονταν στην «αναμέτρησή» της και τη σύγκρισή της κυρίως με τη
Γαλλία, τη Μ. Βρετανία και την Ιταλία.  Φιλοδοξίες όμως που απηχούσαν
περισσότερο την τάση της να πρωταγωνιστήσει στην ευρωπαϊκή ενοποίηση και
να συμβάλλει καθοριστικά στη διαμόρφωση της όλης ευρωπαϊκής δυναμικής.

Β. Μετά την ενοποίησή της, η Γερμανία «διέβη τον ευρωπαϊκό
Ρουβίκωνα».  Αντιπροσωπεύοντας σήμερα πάνω από το ένα τέταρτο της
συνολικής οικονομίας της Ευρωζώνης, ρέπει οφθαλμοφανώς προς την τάση που
την οδηγεί στο να διαδραματίσει παγκόσμιο οικονομικό ρόλο, ως «ηγέτιδα»
δύναμη στο πλαίσιο των G 20, στο ίδιο επίπεδο με τις ΗΠΑ, την Κίνα και
τη Ρωσία.  Λίγη σημασία έχει αν η Γερμανία επιδίωξε το ρόλο αυτόν –όπερ
και πιθανότερο, με βάση τον εθνικό ψυχισμό της και τα «δείγματα γραφής»
του παρελθόντος της, πρόσφατου αλλά και απώτερου- ή αν οδηγήθηκε,
αντικειμενικώς, από τα πράγματα στο να τον επωμισθεί.  Το σημαντικό
είναι ότι η προαναφερόμενη μετεξέλιξη της Γερμανίας, σε συνδυασμό με την
πλήρη έλλειψη ηγετικών φυσιογνωμιών στον «ευρωπαϊκό πυρήνα» καθώς και
με την αναμενόμενη αποστασιοποίηση της Μ. Βρετανίας, αποσταθεροποιεί τα
θεμέλια της ευρωπαϊκής ενοποίησης.

  1. III.        Όμως η οικονομική γιγάντωση της Γερμανίας, μετά
    την επανένωσή της, έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, τα οποία εξηγούν
    πώς μεταλλάχθηκε ξαφνικά, έτσι  ώστε να γίνεται σήμερα λόγος όχι για μια
    ευρωπαϊκή Γερμανία αλλά για μια γερμανική Ευρώπη.  Και τα
    χαρακτηριστικά αυτά διαμορφώθηκαν με αφετηρία την εκ μέρους της
    διαχείριση του οικονομικού κόστους της ενοποίησης της Γερμανίας, η οποία
    δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί εντελώς. Ενός κόστους που, με τους
    μετριότερους υπολογισμούς, φθάνει ή και έχει ξεπεράσει τα 2 τρισ. ευρώ!

Α. Από τις αιτίες που διαμόρφωσαν το τεράστιο αυτό κόστος
αξίζει να επισημανθούν ιδιαιτέρως, ακριβώς λόγω της καθοριστικής
σημασίας τους:

1. Πρώτον, το «λάθος» ως προς την ισοτιμία του
ανατολικογερμανικού με το δυτικογερμανικό μάρκο.  Και τούτο επειδή
μολονότι τα οικονομικά δεδομένα της εποχής οδηγούσαν σε μιαν ισοτιμία
ένα προς οκτώ, για καθαρώς εθνικούς και πολιτικούς λόγους η ανταλλαγή
έγινε με ισοτιμία ένα προς ένα.  Αυτή η θηριώδης αύξηση της αξίας του
ανατολικογερμανικού μάρκου εξάρθρωσε, κυριολεκτικώς, τον παραγωγικό ιστό
της Ανατολικής Γερμανίας και οδήγησε σε ραγδαία αύξηση της ανεργίας.

2. Δεύτερον, η εξομοίωση μισθών σ’ Ανατολική και Δυτική
Γερμανία.  Η εξέλιξη αυτή περιόρισε δραματικά –μάλλον εκμηδένισε- την
ανταγωνιστικότητα της Ανατολικής Γερμανίας απαιτώντας, για τη στοιχειώδη
αποκατάστασή της στη συνέχεια, τη μετακίνηση κολοσιαίων ποσών προς αυτή
από τη Δυτική Γερμανία.

3. Τρίτον, η εξομοίωση των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης
στις δύο Γερμανίες.  Κάπως έτσι η Δυτική Γερμανία κλήθηκε να καλύψει το
τεράστιο κενό του ασφαλιστικού συστήματος της Ανατολικής, αφού σ’ αυτήν,
λόγω του κομμουνιστικού συστήματος, οι ασφαλισμένοι ουδόλως συνέβαλαν
οικονομικώς στον ασφαλιστικό τους φορέα μ’ αντίστοιχες προσωπικές
εισφορές.

Β. Στην πρώτη φάση μετά την ενοποίηση της Γερμανίας, και
προκειμένου ν’ ανταποκριθεί στις κατά τ’ ανωτέρω οικονομικές εξελίξεις, ο
H. Kohl                –προφανώς και λόγω του ευρωπαϊκού του
προσανατολισμού- απέφυγε να μετακυλίσει πλήρως το βάρος στην υπόλοιπη
Ευρωπαϊκή Ένωση.  Αποφεύγοντας όμως επίσης, για λόγους πολιτικού
κόστους, ν’ αυξήσει τη φορολογία επέλεξε τη στήριξη της κοστοβόρας
γερμανικής οικονομικής ενοποίησης στα –και τότε- σημαντικότατα
πλεονάσματα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών.  Οι αναπόφευκτες
πληθωριστικές πιέσεις που προέκυψαν «ξύπνησαν» τους γερμανικούς εφιάλτες
–είναι πασίγνωστος ο διαχρονικός παθολογικός φόβος των Γερμανών έναντι
του πληθωρισμού, με πιο κοντινή μνήμη εκείνη της περιόδου της
Δημοκρατίας της Βαϊμάρης- και οδήγησαν την Bundesbank σε ραγδαία αύξηση
των επιτοκίων ήδη από το 1991, όταν το μάρκο συνδέθηκε με το
σχεδιαζόμενο ευρωπαϊκό νόμισμα.

1. Οι συνέπειες ήταν αναμενόμενες:  Επιβράδυνση της
οικονομικής ανάπτυξης και συνακόλουθη αύξηση της ανεργίας, που λόγω της
δομής της γερμανικής οικονομίας και των εγγενών χαρακτηριστικών της
επέδρασαν σταδιακώς και στην υπόλοιπη Ευρωπαϊκή Ένωση.  Ιδίως δε στον
ευρωπαϊκό νότο.  Κάπως έτσι άρχισε η μετακύλιση του οικονομικού βάρους
της γερμανικής ενοποίησης και στα λοιπά κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής
Ένωσης.

2. Μόνο που ενώ στην αρχή η μετακύλιση αυτή εμφανιζόταν ως
περιστασιακή αντανακλαστική αντίδραση της, αιφνιδιασμένης από το
οικονομικό κόστος της ενοποίησης, γερμανικής οικονομίας, με την πάροδο
του χρόνου μεταβλήθηκε σε συνειδητή τακτική.  Η οποία επέτρεπε πια στη
Γερμανία όχι μόνο να μην επιβαρύνεται με το θηριώδες κόστος της
οικονομικής ενοποίησής της αλλά, μέσω της πλήρους μετακύλισής του extra
muros, ν’ αποκτά ηγετικό οικονομικό ρόλο τόσο στην Ευρωζώνη όσο και στην
παγκόσμια οικονομική σκηνή, όπως προεκτέθηκε.

  1. IV.        Τούτο έγινε αισθητό κυρίως μετά την έναρξη της
    παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, δηλαδή μετά τη κατάρρευση της Lehman
    Brothers το 2008. Διότι ως τότε, με τήρηση των στοιχειωδών ευρωπαϊκών
    προσχημάτων, τα προμνημονευόμενα ελλείμματα του ευρωπαϊκού νότου, τα
    οποία δημιουργήθηκαν και λόγω της γερμανικής οικονομικής ενοποίησης,
    χρηματοδοτούνταν, τουλάχιστον εν μέρει, από εισροές γερμανικών κεφαλαίων
    «εκ του ασφαλούς».  Αφού οι κατ’ αυτόν τον τρόπο ενισχυόμενες
    περιφερειακές ευρωπαϊκές οικονομίες και εξασφάλιζαν ικανοποιητικούς
    ρυθμούς ανάπτυξης αλλά και, συνακόλουθα, «αιμοδοτούσαν» δεόντως τις
    γερμανικής προέλευσης εξαγωγές. Κάπως έτσι, άλλωστε -και πάλι ως τότε- η
    Ευρωπαϊκή Ένωση διατηρούσε το «φύλλο συκής» ως προς την intra muros
    ισορροπία –και το επέκεινα ισοζύγιο- στο πεδίο των εμπορικών της
    σχέσεων.

Α. Όταν όμως ξέσπασε η παγκόσμια οικονομική κρίση, και
μπροστά στον κίνδυνο της γενικευμένης ύφεσης, η ισχυρώς –και λόγω
επαρκούς υποδομής αλλά και λόγω προνοητικώς δασφαλισμένων αποθεμάτων-
πλεονασματική Γερμανία υιοθέτησε, εγκαταλείποντας προκλητικά τις
ευρωπαϊκές της «ευαισθησίες», την οδό του «ο σώζων εαυτόν σωθήτω».  Κι
επικεντρώθηκε εφεξής στην, με κάθε μέσο, «υπεράσπιση» του ηγετικού της
ρόλου όχι μόνον εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης αλλά σε
παγκόσμιο επίπεδο, στο οποίο είχε ήδη, ούτως ή άλλως, εδραιωθεί.

Β. «Κορυφαία» επιλογή της Γερμανίας ως προς τη διασφάλιση του
ηγετικού οικονομικού της ρόλου εν μέσω παγκόσμιας κρίσης υπήρξε –και
παραμένει πάντοτε- η με κάθε μέσο διατήρηση –και, γιατί όχι, ενίσχυση-
της ανταγωνιστικότητάς της.  Αφού, κατά τους κανόνες της οικονομίας,
μόνον αυτή μπορεί να εγγυηθεί την πλεονασματική της υπεροχή.

1. Το σκοπό αυτό λοιπόν η Γερμανία ούτε καν επιχείρησε να τον
επιτύχει με μέσα που είναι συμβατά, έστω και στοιχειωδώς, με τις
απαιτήσεις μιας ενιαίας ευρωπαϊκής οικονομικής πολιτικής.  Ήτοι μιας
πολιτικής που προϋποθέτει την «αναθέρμανση» της δικής της οικονομίας,
μέσω λελογισμένης πληθωριστικής τάσης, η οποία επιτυγχάνεται δια της
οδού της ενίσχυσης της εσωτερικής ζήτησης.  Έτσι ώστε να τηρηθούν
κάποιοι κανόνες τόνωσης της ανταγωνιστικότητας των ασθενέστερων
κρατών-μελών της Ευρωζώνης.  Όλως αντιθέτως, η Γερμανία επέλεξε το δρόμο
του «στραγγαλισμού» της ανταγωνιστικότητας των κρατών αυτών, στο βωμό
των δικών της σκοπιμοτήτων, επιβάλλοντας, μεταξύ άλλων:

α) Τη μέθοδο της εξασφάλισης, για δικό της φυσικά λογαριασμό,
εξαιρετικά φθηνού εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού, κυρίως από τα
κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης του χειμαζόμενου από την ανεργία
ευρωπαϊκού νότου.

β) Και τη μέθοδο, επίσης για δικό της λογαριασμό, της lato
sensu «εξαγοράς», ακόμη και με μεθόδους διαφθοράς –όρα για την Ελλάδα
«Siemens» και τα κάθε είδος εξοπλιστικά προγράμματα- επιχειρήσεων του
δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, σ’ εξευτελιστικές τιμές.  Τιμές που
διαμόρφωσε η ύφεση, την οποία η ίδια η Γερμανία «πυροδότησε», με την
επιβολή στις «χώρες-θύματα» πολιτικών αδιέξοδης λιτότητας, δήθεν για την
επίτευξη δημοσιονομικών στόχων (χρέος-έλλειμμα) με άκρως υποκριτικό
ευρωπαϊκό περιτύλιγμα.

2. Αυτή όμως η οικονομικώς «απομυζητική» τακτική της
Γερμανίας έναντι των χωρών του ευρωπαϊκού νότου όχι μόνο δεν συμβάλλει
στην έξοδό τους από την υφεσιακή τους πορεία και τις συνακόλουθες
επιπτώσεις της.  Αλλά, όλως αντιθέτως:

α) Τα ελλείμματά τους αυξάνονται.  Κατά συνέπεια, και όταν
τους επιβάλλεται η μείωση –ή και ο μηδενισμός τους- με «μνημονιακής»
έμπνευσης πολιτικές, το αποτέλεσμα συνίσταται στην πλήρη οικονομική τους
αποδυνάμωση και στην εξαθλίωση των κοινωνιών τους.

β) Συνακόλουθα, οι ανάγκες δανεισμού τους γίνονται
πιεστικότερες.  Και επειδή, με τον τρόπο αυτόν, ο δανεισμός τους είναι
αδύνατο να εξασφαλισθεί από τις αγορές, ολοένα και περισσότερο
υποκύπτουν στον intuitu personae δανεισμό τους, εκτός αγορών.  Πράγμα
που σημαίνει αφενός αύξηση του δημόσιου χρέους τους.  Και, αφετέρου,
πλήρη υποταγή τους στους όρους που τους επιβάλλουν οι δανειστές τους,
δηλαδή σε σταδιακή συρρίκνωση της ίδιας της εθνικής τους κυριαρχίας. 
Διότι η αδυναμία άσκησης στοχευμένης εθνικής οικονομικής πολιτικής
πλήττει ευθέως τον ίδιο τον πυρήνα της εθνικής κυριαρχίας.

            Μ’ αυτόν τον προσανατολισμό πορεύεται σήμερα η
Γερμανία έναντι της Ευρωπαϊκής Ένωσης.  Κυρίως δε έναντι των
κρατών-μελών της που χειμάζονται, ορθότερα δε βρίσκονται σε κατάσταση
κοινωνικής έκρηξης, όπως η Ελλάδα.  Με μια Καγκελάριο, την κ. Α. Merkel,
η οποία, μεσ’ από τις τραυματικές ανατολικογερμανικές της καταβολές και
τις συνακόλουθες εμμονές της, δεν μπορεί –για να μην πει κανείς ότι δεν
θέλει- ν’ αντιληφθεί επαρκώς τι σημαίνει Ευρωπαϊκή Ένωση κι ευρωπαϊκό
όραμα.  Και  με την πλήρη απουσία ηγετών σ’ ευρωπαϊκό επίπεδο, των
οποίων το λυκόφως σηματοδοτεί και το λυκόφως του ευρωπαϊκού οράματος.
 Όπως όμως διδάσκει η ιστορία, κάθε φορά που η Γερμανία σύρθηκε πίσω από
το ηγετικό της σύνδρομο τις συνέπειες δεν τις υπέστησαν μόνο τα
«θύματά» της.  Τις υπέστη και η ίδια.  Γι’ αυτό παραμένει, ως σήμερα,
υπόλογος απέναντι στην ιστορία.  Τουλάχιστον μπορεί να «διδαχθεί» απ’
αυτό το ζοφερό παρελθόν;  Ας το ελπίσουμε, αν και όλα δείχνουν πως κάτι
τέτοιο είναι μάλλον μη αναμενόμενο, με την υπόλοιπη Ευρώπη δυστυχώς
αδύναμη να της αντισταθεί και να της αντιταχθεί.

Γερμανία

Μπόκο στην Ελβετία! Ευρωπαϊκές χώρες αρνούνται να αγοράσουν όπλα λόγω Ουκρανίας

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες έχουν αρχίσει να αποφεύγουν την αγορά όπλων που κατασκευάζονται από ελβετικές εταιρείες

Η Ευρώπη αρνείται να αγοράσει όπλα από την Ελβετία, η οποία έχει το μονοπώλιο στα αντιαεροπορικά πυροβόλα.

Οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες έχουν αρχίσει να αποφεύγουν την αγορά όπλων που κατασκευάζονται από ελβετικές εταιρείες, ενημερώνει η Swissinfo.

Η άρνηση αγοράς όπλων που κατασκευάζονται από ελβετικές εταιρείες βασίζεται κυρίως στην απαγόρευση επανεξαγωγής στην Ουκρανία, η οποία προκαλεί εκνευρισμό σε πολλούς Ευρωπαίους χρήστες ελβετικών όπλων.

Η Γερμανία, η οποία έχει τους στενότερους δεσμούς με την αμυντική βιομηχανία και τα ελβετικά προϊόντα από οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα, είναι η πιο απογοητευμένη.

Ως αποτέλεσμα, το γερμανικό υπουργείο Άμυνας αποφάσισε να αποκλείσει ελβετικές εταιρείες από ορισμένους αμυντικούς διαγωνισμούς.

Αυτό έχει προκαλέσει οργή στην Ελβετία για αυτό που ορισμένοι θεωρούν έλλειψη σεβασμού για τη νομική απόφαση της χώρας να είναι ουδέτερη.

Επί του παρόντος, η Γερμανία δεν θεωρεί την Ελβετία αξιόπιστο εταίρο, καθώς η χώρα έχει απαγορεύσει την προμήθεια ορισμένων όπλων, φοβούμενη ότι η Γερμανία μπορεί να τα επανεξάγει στην Ουκρανία.

Εκτός από τη Γερμανία, το 2023 η Ολλανδία εγκατέλειψε εντελώς την αγορά ελβετικών όπλων αφού η Ελβετία εμπόδισε την εξαγωγή 96 αρμάτων μάχης Leopard 1 που ήταν αποθηκευμένα στην Ιταλία.

Η Ολλανδία σχεδίαζε να επισκευάσει τα τανκς στη Γερμανία και στη συνέχεια να τα στείλει στην Ουκρανία.

Πρέπει να σημειωθεί ότι, παρά την άρνηση, η Ελβετία εξακολουθεί να παραμένει σημαντικός ευρωπαϊκός εξαγωγέας όπλων, ιδίως αντιαεροπορικών συστημάτων.

Λόγω της επιτυχημένης ανάπτυξης των αντιαεροπορικών οπλικών συστημάτων, η Ελβετία μπορεί να θεωρηθεί μονοπώλιο στην Ευρώπη, καθώς τα πυροβόλα της χρησιμοποιούνται στα Gepard, Skyranger 30/35, MANTIS, Skynex και άλλα αντιαεροπορικά συστήματα.

Επιπλέον, αυτά τα όπλα είναι επίσης εγκατεστημένα σε πλοία των ευρωπαϊκών ναυτικών για την παροχή άμεσων αμυντικών συστημάτων έναντι απειλών πυραύλων.

ΠΗΓΗ:  ΒΑΛΚΑΝΙΚΟ ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ

Συνέχεια ανάγνωσης

Γερμανία

Σολτς και κυβέρνηση σε κρίση

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Γράφει ο Μουρτζούκος Χρήστος.

Ο Καγκελάριος αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα, εντός των σοσιαλιστών, εντός της κυβέρνησης και αυτά εντείνονται από τις αντιδράσεις της αντιπολίτευσης αλλά και του κόσμου. Με αυτές τις συνθήκες ο Σολτς βρίσκεται στα ΄΄σχοινιά΄΄. Το αν μπορέσει να φύγει από αυτά πριν το καμπανάκι το οποίο και θα σημάνει το τέλος του γύρου, με όρους πυγμαχίας, θα φανεί τις επόμενες εβδομάδες.

1. Με μια καυστικότατη επιστολή των μελών του κόμματος του, μέχω της οποίας τον επικρίνουν σφοδρότατα για τις πολιτικές που ακολουθεί.

Ο Όλαφ Σολτς αντιδρά στους διαφωνούντες εντός των σοσιαλιστών και επικρίνει τις αντιδράσεις τους. Οι επικριτές του αντιδρούν.

Σχεδόν 8.000 μέλη του SPD απαιτούν αλλαγή της πολιτικής ασύλου από τον Όλαφ Σολτς. Ο εκπρόσωπος Τύπου της Καγκελαρίας αντιδρά στην εμπρηστική επιστολή των μελών. Κύρια αιτία των αντιδράσεων το μεταναστευτικό και το άσυλο.

Ο καγκελάριος δεν βλέπει καμία αντίφαση στις ενέργειές του στην ανοιχτή επιστολή εκατοντάδων βουλευτών του SPD και μελών του κόμματος, η οποία ζητά τη διατήρηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας στη μεταναστευτική πολιτική. Αντίθετα, ο καγκελάριος αισθάνεται «ενισχυμένος στην πορεία του», δήλωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Steffen Hebestreit την περασμένη Τετάρτη στο Βερολίνο. Επειδή αυτό βασίζεται στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και επίσης «προστατεύει σαφώς το θεμελιώδες δικαίωμα στο άσυλο».

Αλλά ο Σολτς τόνισε επίσης ότι η Γερμανία μπορεί να παραμείνει φιλική προς τη μετανάστευση μόνο εάν καταφέρει να επιστρέψει άτομα χωρίς δικαιώματα διαμονής στις χώρες που είναι υπεύθυνες για αυτούς ή στην πατρίδα τους, είπε ο Hebestreit. Αυτή είναι η «δεύτερη όψη του νομίσματος» στη μεταναστευτική πολιτική.

Το απόγευμα της Τετάρτης, οι συντάκτες της επιστολής επέκριναν δριμύτατα τον Σολτς. Στον λογαριασμό στο Instagram «Stand for Dignity» ανέφερε: «Λόγω των τρεχουσών συνθηκών: Δεν «ενισχύουμε» την πορεία που ακολουθήσαμε». Πρόκειται για «τη συνέχιση της ύπαρξης της κοινοβουλευτικής μας δημοκρατίας».

Ο συντάκτες της επιστολής ασκούν επίσης κριτική στην υπουργό των εσωτερικών Νάνσι Φείζερ

Στην ανοιχτή επιστολή που δημοσιεύθηκε την Τρίτη, μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου του SPD, της Bundestag και του κρατικού κοινοβουλίου, μεταξύ άλλων, ζήτησαν «υπερασπιστεί την αξιοπρέπεια». Επικρίνει μια «πορεία αποκλεισμού και στιγματισμού» των προσφύγων, η οποία ενθαρρύνεται επίσης από κορυφαίους σοσιαλδημοκράτες.

Βήματα όπως απορρίψεις στα σύνορα και περικοπές κοινωνικών επιδομάτων επικρίνονται ως «ψευδείς λύσεις» που νομιμοποιούν «δεξιές λαϊκιστικές και δεξιές εξτρεμιστικές αφηγήσεις κατά των προσφύγων».

Το SPD πρέπει να αλλάξει πορεία, γράφει η Lilly Blaudszun,  συντάκτρια της επιστολής, στο X. Σε συνέντευξή της στο Deutschlandfunk, εξήγησε ότι η επιστολή πρέπει να δείξει ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι στο κόμμα που δεν είναι ικανοποιημένοι. Ο Μπλαουντσούν επέκρινε επίσης την υπουργό Εσωτερικών Νάνσι Φέιζερ, η οποία “γιορτάζει τις απελάσεις στο Αφγανιστάν”. Μέχρι το απόγευμα της Τετάρτης, η επιστολή είχε περισσότερες από 7.700 υπογραφές, περίπου το 2% των μελών του κόμματος.

Καθαρή πλειοψηφία για τον Πιστόριους αντί του Σολτς ως υποψήφιος καγκελάριος του SPD

Ο Όλαφ Σολτς θέλει να είναι ξανά υποψήφιος του SPD για καγκελάριος στις επόμενες ομοσπονδιακές εκλογές, επιβεβαίωσε τη Δευτέρα ο αρχηγός του κόμματος Λαρς Κλίνγκμπαϊλ. Σύμφωνα με το νέο RTL/ntv «Trend Barometer», η πλειοψηφία των Γερμανών πολιτών είναι υπέρ του υπουργού Άμυνας Μπόρις Πιστόριους.

Σύμφωνα με έρευνα, περίπου τα δύο τρίτα των Γερμανών πολιτών (67%) είναι υπέρ του να μην είναι ξανά υποψήφιος καγκελάριος Όλαφ Σολτς στις επόμενες ομοσπονδιακές εκλογές υπέρ του υπουργού Άμυνας Μπόρις Πιστόριους (και οι δύο SPD). Σύμφωνα με την αντιπροσωπευτική έρευνα του ινστιτούτου ερευνών κοινής γνώμης Forsa για το RTL/ntv «Trend Barometer», μόνο το 21% πιστεύει ότι ο Σολτς θα πρέπει να είναι υποψήφιος ξανά για καγκελάριος.

Στα κρατίδια της ανατολικής Γερμανίας, το 62% ήταν υπέρ της μη εκ νέου υποψηφιότητας του. Στη Δυτική Γερμανία είναι 68%. Από τους ψηφοφόρους του SPD που ερωτήθηκαν στις προηγούμενες ομοσπονδιακές εκλογές, το 63% ήταν υπέρ της παραίτησης του.

Αφού ο ηγέτης του CDU Φρίντριχ Μερτς επιβεβαιώθηκε πως θα είναι ο ίδιος υποψήφιος καγκελάριος του CDU και του CSU πριν από μερικές μέρες, το 4% των ψηφοφόρων από άλλα κόμματα θέλει τώρα να δώσει την ψήφο του στην Ένωση. Σύμφωνα με τη Forsa, αυτό θα μπορούσε να αυξήσει το μερίδιο των ψηφοφόρων της Ένωσης από 32% που είναι σήμερα στο 35% κατ’ ανώτατο όριο.

Λαρς Κλίνγκμπαϊλ: Η ερώτηση για την Καγκελαρία δεν είναι προς συζήτηση

Τη Δευτέρα, ο αρχηγός του SPD, Λαρς Κλίνγκμπαϊλ, προσπάθησε να σταματήσεις οποιαδήποτε συζήτηση σχετικά με το ζήτημα Κ (σσσ. Δηλαδή την καγκελαρία) στο SPD στο αρχικό στάδιο. «Δεν υπάρχει καθόλου ταλάντευση», τόνισε στα κεντρικά γραφεία του κόμματος του Βερολίνου όταν ρωτήθηκε για την εκ νέου υποψηφιότητα του Σολτς. «Δεν υπάρχει συζήτηση για αυτό πουθενά», τόνισε χαρακτηριστικά. Ο πρωθυπουργός του Βραδεμβούργου Dietmar Woidke τόνισε επίσης: «Ο καγκελάριος είναι φυσικά ο επιλεγμένος υποψήφιος του SPD για καγκελάριος.

Την ίδια στιγμή, παραδέχτηκε ο Κλίνγκμπαϊλ, οι ομοσπονδιακές εκλογές τον Σεπτέμβριο του 2025 δεν θα είναι σίγουρη επιτυχία. Όμως η εκλογική νίκη του Woidke στο Βραδεμβούργο δείχνει ότι το SPD μπορεί να αλλάξει διαθέσεις και να κερδίσει. Αυτό πετυχαίνει όπου επικεντρώνεται στις θέσεις εργασίας, σε μια ισχυρή βιομηχανία και οικογένειες και όπου αναλαμβάνει τη μάχη με το AfD. «Σαφής στάση, μαχητικό πνεύμα, ενότητα και θάρρος» είναι τα χαρακτηριστικά που θα πάρει μαζί του στην ομοσπονδιακή εκλογική εκστρατεία, είπε.

Η κυβέρνηση οδεύει προς τις πρόωρες εκλογές τον τον Νοέμβριο;

1.001 άτομα στη Γερμανία ερωτήθηκαν για την έρευνα στις 20 και 23 Σεπτεμβρίου. Η Forsa δήλωσε ότι η ανοχή σφάλματος ήταν +/- τρεις ποσοστιαίες μονάδες. Οι προεκλογικές έρευνες υπόκεινται γενικά σε αβεβαιότητα. Αντικατοπτρίζουν μόνο τη γνώμη τη στιγμή της έρευνας. Δεν είναι προβλέψεις για το εκλογικό αποτέλεσμα.

Η τελευταία δημοσκόπηση δείχνει χαρακτηριστικά τα άσχημα ποσοστά των κομμάτων της κυβέρνησης:

  • Δημοσκόπηση Γερμανία 21.28.-09.2024 INSA/BILD
    Δημοσκόπηση Γερμανία 21.28.-09.2024 INSA/BILD

    Union: 32%

  • AfD: 19% (-1)
  • SPD: 15%
  • GRÜNE: 11% (+1)
  • BSW: 10%
  • FDP: 4%
  • LINKE: 3% (+1)
  • Sonstige: 6% (-1)
2. Μεταναστευτικό και η αναποτελεσματικότητά του

«Οι συλλήψεις μη αιτούντων άσυλο και παράνομα εισερχόμενων στην χώρα είναι σχετικά χαμηλές» Απλώς θα αποφεύγουν τα σύνορα και τους συνοριακούς ελέγχους.

Έλεγχοι έχουν πραγματοποιηθεί σε όλα τα γερμανικά σύνορα από την περασμένη εβδομάδα. Σύμφωνα με τον πρόεδρο του GdP, Andreas Roßkopf, μέχρι στιγμής όμως χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Υπάρχει ένας βασικός λόγος για αυτό.

Σύμφωνα με την αστυνομική ένωση (GdP), οι νέοι έλεγχοι στα σύνορα μέχρι στιγμής έχουν κάνει ελάχιστα για τον περιορισμό της παράνομης μετανάστευσης. «Μένει να φανεί ότι η σύλληψη μη εξουσιοδοτημένων ανθρώπων και διακινητών είναι σχετικά χαμηλή», δήλωσε ο πρόεδρος του GdP Andreas Roßkopf στο «Editorial Network Germany». Ως αποτέλεσμα, υπήρξε μόνο ένας μικρός αριθμός απορρίψεων στα δυτικά σύνορα.

Από την περασμένη εβδομάδα διενεργούνται έλεγχοι σε όλα τα γερμανικά σύνορα προκειμένου να περιοριστεί ο αριθμός των ατόμων που εισέρχονται στη χώρα χωρίς άδεια. Νέοι είναι οι έλεγχοι στα χερσαία σύνορα με τη Δανία, το Βέλγιο, την Ολλανδία (*ο γράφων βρέθηκε στην Ολλανδία την προηγούμενη εβδομάδα και δεν υπήρχαν καθόλου έλεγχοι στα σύνορα Ολλανδίας – Γερμανίας) και το Λουξεμβούργο. Έλεγχοι πραγματοποιούνται στα σύνορα με την Πολωνία, την Τσεχία, την Αυστρία και την Ελβετία εδώ και πολύ καιρό, καθώς και έλεγχοι στα σύνορα με τη Γαλλία λόγω των Ολυμπιακών Αγώνων. Το μέτρο αρχικά περιορίζεται σε έξι μήνες.

«Τα λάθη τα τελευταία χρόνια πέφτουν στα πόδια μας».

Ο Roßkopf είπε ότι τα σημεία ελέγχου και οι κύριοι δρόμοι έχουν απλώς παρακαμφθεί από τότε που ξεκίνησε το μέτρο. Η αστυνομία δεν διαθέτει επίσης τον εξοπλισμό για να μπορέσει να εργαστεί ως σύγχρονη αστυνομία έρευνας. «Οι αποτυχίες σε αυτόν τον τομέα τα τελευταία χρόνια πέφτουν τώρα στα πόδια μας». Δεν έχει ακόμη παρατηρηθεί αποτρεπτικό αποτέλεσμα των μέτρων. «Ο αριθμός των ατόμων που ζητούν προστασία και άσυλο που παραπέμπονται στην Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Μετανάστευσης και Προσφύγων στο εσωτερικό της χώρας παραμένει υψηλός», δήλωσε ο Roßkopf.

3. Ουκρανία και Nord Stream 1 & 2

Η επιχείρηση Nord Stream ΄΄πιθανών΄΄ εγκρίθηκε από τον διοικητή της Ουκρανίας Βαλερή Ζαλούζνη Valeriy Zalushnyj.

Η ανατίναξη των αγωγών Nord Stream το φθινόπωρο του 2022 δεν έχει ακόμη διευκρινιστεί. Ωστόσο, σύμφωνα με διάφορα μέσα ενημέρωσης, λέγεται ότι είχε εξουσιοδοτηθεί από τον τότε γενικό διοικητή Valeriy Zalushnyj.

Σύμφωνα με πληροφορίες του «Spiegel», η δολιοφθορά στους αγωγούς φυσικού αερίου Nord Stream πριν από δύο χρόνια λέγεται ότι είχε εξουσιοδοτηθεί από τον τότε γενικό διοικητή της Ουκρανίας. Η επιχείρηση στη Βαλτική Θάλασσα κόστισε σχεδόν 300.000 δολάρια και χρηματοδοτήθηκε ιδιωτικά, αλλά υποβλήθηκε στον Valery Zalushny για έγκριση, ανέφερε το περιοδικό, επικαλούμενο τη δική του έρευνα. Ωστόσο, ειπώθηκε ότι ο πρόεδρος Volodymyr Zelenskyj δεν ενημερώθηκε εκ των προτέρων.

Ο Ζελένσκι αρνείται ότι εμπλέκεται σε πράξη δολιοφθοράς

Ο Salushnyj, τώρα πρεσβευτής της Ουκρανίας στη Μεγάλη Βρετανία, είχε ήδη πει στη Wall Street Journal («WSJ») ότι δεν γνώριζε τίποτα για μια τέτοια επιχείρηση. Η “WSJ” ανέφερε τον Αύγουστο, επικαλούμενη δική της έρευνα, ότι ο Saluschnyj συμμετείχε στην επιχείρηση. Στο παρελθόν, ο Πρόεδρος Ζελένσκι αρνιόταν πάντα την ανάμειξη της κυβέρνησής του στις ενέργειες σαμποτάζ.

«Spiegel»: Ουκρανός πρώην αξιωματικός των μυστικών υπηρεσιών ηγήθηκε της επιχείρησης

Το «Spiegel» ανέφερε περαιτέρω ότι η ομάδα δολιοφθοράς αποτελούνταν από αρκετούς Ουκρανούς δύτες, σχεδόν όλοι άμαχοι. Η επιχείρηση σχεδιάστηκε και ηγήθηκε από τον πρώην πράκτορα των μυστικών υπηρεσιών της Ουκρανίας Ρομάν Τσερβίνσκι. Ο Τσερβίνσκι είχε ήδη αρνηθεί την ανάμειξή του πέρυσι στην Washington Post και στο Spiegel.

Στα μέσα Αυγούστου του τρέχοντος έτους έγινε γνωστό ότι ο ομοσπονδιακός γενικός εισαγγελέας αναζητούσε έναν Ουκρανό για την υπόθεση, ο οποίος φέρεται να διέφυγε από την Πολωνία στην πατρίδα του.

Η «Die Zeit», η «Süddeutsche Zeitung» και το ARD ανέφεραν ότι ο άνδρας και δύο άλλοι Ουκρανοί υπήκοοι, ένας άνδρας και μια γυναίκα, ήταν ύποπτοι για τη διάπραξη του εγκλήματος.

Κοιτάζοντας πίσω τα λάθη του Βερολίνου στην Ουκρανία “Η γερμανική πολιτική ήταν αντιφατική εδώ και χρόνια, “Καταστροφή του Nord Stream με την ευλογία του Ζελένσκι; Ο Ουκρανός πρόεδρος λέγεται ότι ενέκρινε την επίθεση στον αγωγό στην δεξίωση για τα 70ά γενέθλια της Μέρκελ.

ΠΗΓΗ: E-enimerosi.com

Συνέχεια ανάγνωσης

Γερμανία

Γερμανία: Άσυλο στα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ ζητούν τρία κρατίδια

Δημοσιεύτηκε

στις

Σύμφωνα με τη Deutsche Welle

Ανεβαίνουν οι τόνοι και εντείνονται οι πιέσεις προς την ομοσπονδιακή κυβέρνηση από τρία κρατίδια, όπου συγκυβερνούν Χριστιανοδημοκράτες με Πρασίνους, τα οποία ζητούν άμεσα αυστηρότερη μεταναστευτική πολιτική.

Ο λόγος για τη Βόρεια Ρηνανία-Bεστφαλία, το πολυπληθέστερο γερμανικό κρατίδιο, τη Βάδη-Βυρτεμβέργη και το Σλέσβιχ-Xόλσταϊν, που «συμμαχούν» πια στο Ομοσπονδιακό Συμβούλιο, το δεύτερο ομοσπονδιακό νομοθετικό σώμα, στο οποίο εκπροσωπούνται τα κρατίδια στέλνοντας το δικό τους μήνυμα στον καγκελάριο Όλαφ Σολτς για το μεταναστευτικό, σύμφωνα με τη Deutsche Welle.

Ζητούν αυστηρές και ταχείες διαδικασίες ασύλου στα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ, κάτι που αφορά άμεσα και την Ελλάδα αλλά και την Κύπρο. Εκεί, όπως υποστηρίζουν, θα πρέπει να αρχίζει και να ολοκληρώνεται η εξέταση των αιτήσεων ασύλου. Ταυτόχρονα ζητούν γρηγορότερες και ευκολότερες απελάσεις εγκληματιών σε Συρία και Αφγανιστάν, ενώ θα πρέπει, λένε, να εξετάζονται ακόμα πιο εξονυχιστικά μη αναγκαία ταξίδια στις πατρίδες τους όσων έχουν λάβει καθεστώς προστασίας στη Γερμανία.

«Ανυπεράσπιστη» η γερμανική κοινωνία
Τα κρατίδια επισημαίνουν επίσης ότι ο Κανονισμός του Δουβλίνου εφαρμόζεται πλημμελώς και ζητούν, μεταξύ άλλων, περικοπές επιδομάτων, περισσότερες επιστροφές στις χώρες πρώτες υποδοχής, αλλά και ανάληψη περισσότερων ευθυνών από τις αεροπορικές εταιρείες – στο πλαίσιο των επιστροφών.

Τα τρία κρατίδια αναφέρονται επίσης στον κίνδυνο της τρομοκρατικής απειλής στη Γερμανία, μετά το τρομοκρατικό χτύπημα στο Ζόλινγκεν, που βρίσκεται στη Βόρεια Ρηνανία-Bεστφαλία. «Η κοινωνία δεν μπορεί να μείνει ανυπεράσπιστη», υποστηρίζουν τα τρία κρατίδια και ζητούν «τάξη, έλεγχο, όρια και ανθρωπιά στη μεταναστευτική πολιτική».

Χιλιάδες απελάσεις στην Τουρκία προ των πυλών;
Στο μεταξύ, σύμφωνα με ρεπορτάζ της Frankfurter Allgemeine Zeitung, το οποίο επικαλείται κυβερνητικούς κύκλους και το οποίο αναπαράγει και το δίκτυο n-tv, Βερολίνο και Άγκυρα έχουν καταλήξει σε συμφωνία για μαζικές απελάσεις προς την Τουρκία, και συγκεκριμένα 500 ατόμων ανά εβδομάδα.

Συνολικά αναμένεται να εγκαταλείψουν τη Γερμανία πάνω από 13.000 άτομα, ενώ όπως επισημαίνει και το τηλεοπτικό δίκτυο n-tv, ο αριθμός αιτούντων που ήρθαν πέρυσι στη Γερμανία από την Τουρκία σημείωσε σημαντική αύξηση εξαιτίας της κακής κατάστασης της τουρκικής οικονομίας.

Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, επισημαίνει το ίδιο δίκτυο, η Τουρκία αποτελεί τη δεύτερη κατά σειρά, μετά τη Συρία, χώρα προέλευσης νεοαφιχθέντων.

Μόλις το 13% εξ αυτών έλαβαν προστασία, ενώ η πλειονότητα των αιτούντων δεν έχει νόμιμα έγγραφα. Μέχρι στιγμής οι απελάσεις προς την Τουρκία γίνονταν με κανονικές πτήσεις «της γραμμής», ενώ στο μέλλον πιθανώς να πραγματοποιούνται ειδικές πτήσεις απελάσεων, κάτι που η Τουρκία αρχικά απέρριπτε για λόγους «εικόνας», όμως πλέον φαίνεται να έχει δώσει πράσινο φως.

Σύμφωνα με γερμανικά μέσα, η γερμανική κυβέρνηση φέρεται να έχει υποσχεθεί στην Τουρκία επιτάχυνση στην έκδοση βίζας για τους πολίτες της, ενώ μακροπρόθεσμος στόχος της τουρκικής κυβέρνησης είναι η κατάργησή της.

liberal.gr

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινφογνώμων

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή