Ακολουθήστε μας

Σενέρ Λεβέντ

Σενέρ Λεβέντ σε Πούτιν και Ερντογάν: Να παρακαλείτε να μην υπάρχει Θεός, αλλιώς καήκατε

Δημοσιεύτηκε

στις

Σίγουρα και ο Πούτιν βλέπει τον εαυτό του ως τον τελευταίο προφήτη, όπως ο Ταγίπ Ερντογάν

ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ

Σίγουρα και ο Πούτιν βλέπει τον εαυτό του ως τον τελευταίο προφήτη, όπως ο Ταγίπ Ερντογάν. Όπως το γραφείο θρησκευτικών υποθέσεων στην Τουρκία συμπεριφέρεται στον Ερντογάν ως προφήτη, έτσι και η Ορθόδοξη Εκκλησία στη Ρωσία συμπεριφέρεται στον Πούτιν ως προφήτη. Η Εκκλησία της Μόσχας εξέδωσε διάταγμα τώρα, λέει. Σαν να είναι εντολή προερχόμενη από τον Θεό. Τι έγινε λέει; Θα συγχωρεθούν όλες οι αμαρτίες των Ρώσων στρατιωτών που πέθαναν στην Ουκρανία, λέει! Έτσι διέταξε ο Πατριάρχης Κύριλλος.

Όταν το διάβασα αυτό, θυμήθηκα την Εκκλησία στην Κύπρο. Και εκείνη έκοβε εισιτήρια για τον παράδεισο και την κόλαση κατά τη διάρκεια του δημοψηφίσματος για το Σχέδιο Ανάν. Όσοι έλεγαν «ναι» στο σχέδιο θα πήγαιναν στην κόλαση και όσοι έλεγαν «όχι» στον παράδεισο. Ο Χριστόφιας, για παράδειγμα, είπε «όχι». Άραγε πήγε στον παράδεισο; Ή ο Αναστασιάδης, μήπως σιγούρεψε τον παράδεισο επειδή είπε «ναι»; Δεν μπορεί να έχει κάνει λάθος ο κύριος ιερέας; Με όποιον μιλήσω στην ελληνοκυπριακή κοινότητα, κανείς δεν λέει ότι θα πάει στον παράδεισο.

Η ομάδα της Εκκλησίας είναι όπως τη δική μας ομάδα του τζαμιού, όμως νομίζω ότι η ομάδα στην Τουρκία είναι πιο μπροστά. Και από εκείνη στη Ρωσία και από εκείνη στην Κύπρο. Εκείνοι στην Τουρκία είναι σε πιο στενή επαφή με τον Αλλάχ.

Υπόσχονται ουρί και κρασί στον παράδεισο σε όσους πεθαίνουν στον πόλεμο. Θα έχουν όλοι τουλάχιστον εβδομήντα ουρί, λένε. Πώς τα βγάζει πέρα με εβδομήντα ουρί ένας άντρας; Ο Αλλάχ το σκέφτηκε και αυτό. Θα βάζει στον άντρα μια ειδική μηχανή, λέει!

Είναι σε τόσο στενή επαφή με τον Αλλάχ η ισλαμική ομάδα, που έβαλαν χέρι και στις υποθέσεις των οικοπέδων. Πουλούν οικόπεδα από εκεί. Πιο ακριβά από τα οικόπεδα – λάφυρα που πούλησαν στην Κύπρο! Πούλησαν την Κερύνεια. Τώρα πουλούν την Αμμόχωστο. Ενώ το Συμβούλιο της Ευρώπης στέλνει στην Επιτροπή Αποζημιώσεων Περιουσιών τους ιδιοκτήτες αδέλφια μας Ελληνοκύπριους, γίνονται ανάρπαστα και τα οικόπεδα εδώ. Αυτή η γενιά θα περάσει στην ιστορία ως η γενιά η οποία δεν μπόρεσε να μοιραστεί τις ελληνοκυπριακές περιουσίες – λάφυρα. Νιώστε περηφάνια!

Η δική μας ομάδα λαφυραγωγών πλιατσικολόγων εδώ πλέον πηγαίνει στο τζαμί κάθε Παρασκευή με τον πρέσβη και κάνει ναμάζι. Από αυτό φαίνεται πως είναι πολύ αμαρτωλοί. Φυσικά θέλουν να συγχωρεθούν και να τους δοθεί άφεση. Ποιοι πρέπει να προσευχηθούν πιο πολύ για να μην υπάρχει ο κόσμος που ονομάζεται «ο άλλος κόσμος»; Οι αμαρτωλοί. Όπως είπε ο αδελφός μας Ιησούς, όλοι είναι αμαρτωλοί, εγώ όμως αναφέρομαι σε εκείνους που οι αμαρτίες τους ξεχείλισαν τους ωκεανούς.

Πρώτα και κύρια οι Πούτιν και Ερντογάν τώρα. Να προσεύχεστε. Να προσεύχεστε να μην υπάρχει Αλλάχ. Να μην υπάρχει παράδεισος και κόλαση. Αλλιώς, καήκατε κύριοι. Θα σας ρίξουν στα καζάνια που κοχλάζουν. Θα σας μαστιγώνουν από το πρωί μέχρι το βράδυ. Θα σας βγάζουν τα νύχια.

Μου διηγήθηκαν ένα ανέκδοτο όταν ήμουν στη Ρωσία. Πήγε στην κόλαση όταν πέθανε ο ηγέτης του Κομουνιστικού Κόμματος Λεονίτ Ίλιτς Μπρέζνιεφ. Φυσικά στην κόλαση θα πήγαινε. Πού αλλού θα πήγαινε άλλωστε; Στην κόλαση υπήρχε ένας κανόνας, λέει. Εσύ θα επέλεγες την τιμωρία σου. Έδωσαν και στον Μπρέζνιεφ ένα τέτοιο δικαίωμα. Να διαλέξει ό,τι του άρεσε. Καθώς περνούσε μπροστά από τα κελιά των βασανιστηρίων, ο Μπρέζνιεφ είδε να κοχλάζει σε ένα καζάνι ο Χίτλερ. Μαστίγωναν τον Μουσολίνι. Κάθισαν σε ένα παλούκι τον Σαλαζάρ. «Δεν θα θέλω αυτά», είπε ο Μπρέζνιεφ. Και καθώς περνούσε μπροστά από ένα άλλο κελί, τι να δει; Τη Μέριλιν Μονρόε στην αγκαλιά του ξεμωραμένου Ποτγκόρνι. «Α, θέλω και εγώ μια τιμωρία όπως εκείνη του Ποτγκόρνι», είπε. «Δεν γίνεται», του είπαν. «Γιατί δεν γίνεται»; «Διότι αυτή η τιμωρία δεν επιβλήθηκε στον Ποτγκόρνι. Επιβλήθηκε στη Μέριλιν Μονρόε»!

Έτσι είναι αγαπητοί αναγνώστες. Θα συγχωρεθούν οι αμαρτίες των Ρώσων στρατιωτών αν πεθάνουν στην Ουκρανία, λέει. Οι Τούρκοι στρατιώτες θα πάνε στον παράδεισο σε όποιο μέτωπο και αν πεθάνουν, λέει, και θα τους προσφέρονται πάντα κρασί και ουρί. Καλύτερα και εγώ να κοιτάξω εκείνους που πουλούν οικόπεδα σε εκείνη την πλευρά. Σε αυτή την πλευρά δεν μπόρεσα να πάρω ένα οικοπεδάκι. Ίσως πάρω στην άλλη με τη βοήθεια του Αλλάχ…

Συνέχεια ανάγνωσης

Κύπρος (Εθνική Φρουρά, Κύπρος 1974)

Για να μη μετανιώσετε ξανά

Δημοσιεύτηκε

στις

Αν τραγουδάς συνεχώς λέγοντας δύο κράτη

Γράφει ο Σενέρ Λεβέντ

Αυτά δεν είναι ο λόγος, αλλά πάντα τα αποτελέσματα των όσων έζησες. Όσων έκανες. Όσων δεν έκανες. Όσων δεν μπόρεσες να κάνεις. Δεν έχεις τέσσερις εποχές. Έχεις μόνο μια εποχή. Την εποχή του θέρους. Πάντα μαζεύεις ό,τι έχεις φυτέψει.

Αν έχεις φυτέψει αγγούρια, δεν βλασταίνουν φράουλες.

Αν έχεις σπείρει μελιτζάνες, δεν βλασταίνουν κεράσια. Μην περιμένεις μάταια αγκινάρες από το κολοκύθι που φύτεψες.

Αν τραγουδάς συνεχώς λέγοντας δύο κράτη, μην περιμένεις αυτό να ανέβει στη σκηνή του Μουλέν Ρουζ στο Παρίσι.

Αν τώρα από τη μια σου πλευρά υπάρχει εξαθλίωση. Αν εσύ τρέχεις εκεί για να αγοράσεις φτηνό κρέας και εκείνος τρέχει εδώ για να αγοράσει φτηνή βενζίνη. Αν δεν έχεις απολύτως καμία σοβαρή ένσταση για εκείνους που διατάζουν να πηγαινοέρχεσαι με ταυτότητα από το ένα μισό στο άλλο.

Αν καλοπερνάς σαν να είναι τα πάντα πολύ φυσιολογικά σε αυτό το κομμάτι γης στο οποίο σφιχταγκαλιάζεσαι με στρατιωτικές ασκήσεις.

Και αν δεν αποδίδεις στα ανθρώπινα δικαιώματα τόση αξία όση αποδίδεις σε ένα πολυτελές αυτοκίνητο. Αν σωπαίνεις όταν πρέπει να φωνάξεις. Αν χειροκροτείς όταν πρέπει να βρίζεις. Μην περιμένεις μια άλλη εποχή. Είσαι πάντα στην εποχή του θέρους.

Πάντα θα μαζεύεις τους καρπούς του πόνου. Τι είναι αυτό που με κάνει να σκέφτομαι ότι δεν έχεις καθόλου δικαίωμα να παραπονιέσαι; Εξόργισες ακόμα και τον πιο ανθρωπιστή ποιητή αυτού του κόσμου, τον Ναζίμ, ο οποίος δεν θα μπορούσε ποτέ να σου θυμώσει. Σε αποκάλεσε «το πιο παράξενο πλάσμα του κόσμου». «Είσαι σαν πρόβατο», σου είπε. «Είσαι σαν σκορπιός», σου είπε. Τι άλλο να πει;

«Η καταπίεση αυτή σε αυτό τον κόσμο

Είναι χάρη σε εσένα

Και αν είμαστε πεινασμένοι, κουρασμένοι

Αν είμαστε μέσα στο αίμα

Και αν ακόμα

Λιώνουμε σαν το σταφύλι

Για να δώσουμε το κρασί μας

Το φταίξιμο είναι δικό σου.

Δεν το γυρίζει η γλώσσα μου να το πω, όμως

Το μεγαλύτερο φταίξιμο είναι δικό σου

Αγαπητέ μου αδελφέ».

Αυτά που ζεις δεν είναι ο λόγος, αλλά τα αποτελέσματα. Πώς ήρθες στο σήμερα; Γύρισε και κοίταξε λίγο. Αίμα. Πεσόντες. Σημαίες. «Η Κύπρος είναι και θα μείνει τουρκική». Σε χτύπησαν στο κεφάλι με ένα ρόπαλο διχοτόμησης και δεν μπόρεσες να συνέλθεις εδώ και εβδομήντα χρόνια. Αν έσπειρες αγγούρια, θα φας αγγούρια. Αν φύτεψες αγγούρια μήπως θα βλαστήσουν κεράσια σε αυτό το χωράφι; Πώς δεν μπόρεσες να αντιληφθείς ότι έγινες το χοντρό έντερο του κατακτητή σου. Αν δεν έχεις και γι’ αυτό αντίρρηση, τι να σου πω. Να είσαι προσεχτικός τότε σε αυτό το σταυροδρόμι. Μπορεί να εξέλθει τανκ! Προσοχή στο οδόφραγμα των πυροβολητών. Άκου τον στρατηγό. Μετά θα τιναχτείς στον αέρα…

Λιώσαμε σαν σταφύλι, όμως δεν μπορέσαμε καν να γίνουμε κρασί εδώ. Δίνεις βραβεία αδελφέ; Τι άλλο βραβείο μπορεί να υπάρχει σε αυτό το νησί εκτός από το βραβείο της υποταγής; Το χοντρό έντερο θα σκάσει σε λίγο. Ακόμα και οι γνωστοί καιροσκόποι, πλιατσικολόγοι, λαθρέμποροι και εκείνοι που ξαπλώνουν με τη σημαία δεν θα μπορέσουν να σωθούν από αυτό το τέλμα. Τι είναι αυτό που με κάνει να σκέφτομαι ότι πέθαναν άδικα όλοι όσοι πέθαναν σε αυτή τη χώρα, σε αυτή την κόλαση; Άραγε υπήρχε ανάμεσά τους κάποιος ο οποίος ήθελε να δει τις σημερινές μέρες; Ποιος από αυτούς δεν κοιτάει και βρίζει τις ψυχές των πλιατσικολόγων, οι οποίοι τριγυρίζουν τώρα στο μέρος που σκοτώθηκαν αυτοί; Του λέω να ζήσουμε αδελφικά, να ζήσουμε σαν άνθρωποι, να ζήσουμε σωστά και με κοιτάζει σαν να μην έχει καταλάβει απολύτως τίποτα. «Τι σημαίνει σαν άνθρωποι;» ρωτά. Κοίτα αδελφέ. Μόνο ένας δρόμος υπάρχει για να βρούμε το σωστό σε αυτό το νησί. Ούτε Έλληνας θα είσαι. Ούτε Τούρκος. Ούτε ακόμα και Κύπριος. Θα είσαι άνθρωπος, άνθρωπος. Όποιος δεν μπορεί να το καταφέρει αυτό, δεν μπορεί ποτέ να γράψει σωστά ένα άρθρο εδώ. Δεν μπορεί να αποφασίσει σωστά. Δεν μπορεί να διαχωρίσει εκείνον που έχει δίκαιο και εκείνον που έχει άδικο. Δεν μπορεί να είναι δίκαιος. Ιδού αυτό είναι που έμαθα απ’ όσα έζησα. Δοκιμάστε το. Δεν θα μετανιώσετε ξανά…

Πηγή: Πολίτης

Συνέχεια ανάγνωσης

Video

Σε πιάνει αναγούλα από τη βαρβαρότητα!

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Ο Λεβέντ Σενέρ ξεσπεπάζει τα εγκλήματα του τουρκικού στρατού στην Κύπρο

Σε πιάνει αναγούλα! Δεν είναι δυνατόν να τα γράφει αυτά ένας Τουρκοκύπριος και όχι Έλληνας για όσα έγιναν στην Κύπρο.

Συνέχεια ανάγνωσης

Κύπρος (Εθνική Φρουρά, Κύπρος 1974)

Σενέρ Λεβέντ: Μην ικετεύεις και εσύ για λύση πλέον

Δημοσιεύτηκε

στις

Όσο ικετεύεις, τα πάντα βαίνουν προς το χειρότερο

Γράφει ο Σενέρ Λεβέντ

Για κάποιο λόγο, φέτος η Παγκόσμια Ημέρα Ειρήνης γιορτάστηκε στις 2 Σεπτεμβρίου στην Κύπρο, όχι την 1η Σεπτεμβρίου. Γιατί; Μήπως επειδή οι Κύπριοι δεν θέλουν να σπαταλήσουν την αργία της Κυριακής; Τι ωραία, τι καλά… Όπως γίνεται αντιληπτό, δεν απέμεινε εδώ ο παλιός ενθουσιασμός για ειρήνη. Έσβησε και έφυγε. Άλλωστε, μήπως υπάρχει ειρήνη για να γιορταστεί; Να πάμε να χτυπήσουμε το κεφάλι μας στον τοίχο στην Πράσινη Γραμμή. Να ουρήσει πάνω στο κεφάλι μας από το μπαλκόνι του Λήδρα Πάλας και ένας στρατιώτης της Ειρηνευτικής Δύναμης των Ηνωμένων Εθνών που θα του έρθει το κέφι. Κάποτε τους φώναζαν «Ε Τζώνι, κατέβασε το σώβρακο». Η εικόνα μας εδώ και πενήντα χρόνια στη νεκρή ζώνη. Ο χώρος μας. Ο παράδεισός μας, η κόλασή μας. Χθες μαζεύτηκαν εκεί για να γιορτάσουν την Ημέρα της Ειρήνης μερικές εκατοντάδες άτομα. Πενήντα Τουρκοκύπριοι και οι υπόλοιποι Ελληνοκύπριοι. Ένας φίλος κοίταξε γύρω του και είπε: «Του χρόνου να διοργανώσουμε ένα τσάι πάρτι. Το τσάι να είναι στα γνωστά λεπτά ποτήρια!»

Ήταν αναπόφευκτο να σβήσει η φλόγα του αγώνα για ειρήνη που κατέστη επαγγελματική στο νησί μετά την πλήρη ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αναλώσαμε πολύ χρόνο λέγοντας «να ενθαρρύνουμε τους ηγέτες». Κάναμε φιγούρα και αερίζαμε πολύ και λέγοντας «δεν μπορεί να εμποδιστεί η ειρήνη στην Κύπρο». Έσβησε το κερί πλέον φίλε. Όπως δεν απέμεινε ενδιαφέρον για τους παλιούς ακροβάτες που περπατούσαν πάνω σε σχοινί, δεν υπάρχει κανείς πλέον που εκτιμά και τις επιδείξεις ειρήνης που στολίζονται με φωτογραφίες selfies. Ποιος θέλει λύση και ειρήνη εδώ; Μόνο εκείνοι που πόνεσαν το 1974; Εκείνοι που γεμίζουν τις τσέπες με μαύρο χρήμα, αγοράζουν τα πιο πολυτελή αυτοκίνητα στον κόσμο και φτιάχνουν επαύλεις απέναντι στη θάλασσα πάνω σε εδάφη λάφυρα;

Η ελληνοκυπριακή πλευρά ακόμα παραληρεί λέγοντας λύση. Φτάνει μωρέ, φτάνει! Ακόμα δεν μπορέσατε να το καταλάβετε; Η τουρκική πλευρά δεν θέλει λύση και άλλα παρόμοια. Μην ικετεύεις πλέον. Ακόμα δεν το αντιλαμβάνεσαι φαίνεται. Όσο ικετεύεις, τα πάντα βαίνουν προς το χειρότερο. Δεν κερδίζεις τίποτα από αυτό το παρακάλιο. Απαλλάξου πλέον από την άγνοια να φαίνεσαι ως η πλευρά που θέλει λύση. Τι έγινε που φαίνεσαι έτσι; Μήπως σε εκτίμησε κανείς; Ακόμα δεν το κατάλαβες; Όλα τα χρώματα είναι γκρίζα. Ακόμα και εκεί που έχεις δίκαιο, δεν μπορούν να σου πουν έχεις δίκαιο. Επικρατεί η έγνοια τους να μη θίξουν εκείνον που έχει άδικο. Ναι, έχεις δίκαιο. Η πατρίδα σου είναι κάτω από εισβολή και κατοχή. Οι περιουσίες και τα εδάφη σου λεηλατούνται εδώ και πενήντα χρόνια. Και σαν να μην έφτανε αυτό, θέλουν και ίσο κυρίαρχο κράτος. Μήπως υπάρχει κάποιος υπάλληλος των Ηνωμένων Εθνών που τα βλέπει αυτά και συντάσσει μια δίκαιη έκθεση σαν ένας δίκαιος δικαστής; Είναι γκρίζο το χρώμα της ζυγαριάς της δικαιοσύνης. Η ζυγαριά του θύματος δεν ζυγίζει τον κατακτητή!

Σώπα πλέον. Μην ικετεύεις. Άσε να κυλήσει μόνο του αυτό το ποτάμι. Αυτός που έχει δίκαιο δεν φωνάζει τόσο και δεν ικετεύει τόσο. Όσο εσύ ικετεύεις, η άλλη πλευρά δυναμώνει. Κάνει νάζια. Ζητά όλο και περισσότερα. Δεν γίνεται μονόπλευρος έρωτας. Για να πω την αλήθεια, μου προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι ικετεύεις και παρακαλείς τόσο. Το χρειάζεσαι αυτό; Είσαι η Κυπριακή Δημοκρατία. Ένα αναγνωρισμένο κράτος. Λειτουργούν ρολόι τα λιμάνια σου, τα αεροδρόμιά σου. Έχεις ένα σταθερό νόμισμα. Βρίσκεσαι εντός του διεθνούς δικαίου. Γύρνα και κοίτα λίγο την κατάσταση της άλλης πλευράς. Το δικό μας χάλι. Ένα πειρατικό κράτος. Απομονωμένο από όλο τον κόσμο. Δεν έχει το δικό του νόμισμα! Είναι πρώτο στον κόσμο στον πληθωρισμό. Ο πληθυσμός που μεταφέρεται από το εξωτερικό έλιωσε τον ντόπιο πληθυσμό. Και βρίσκεται κάτω από το μαστίγιο της τυραννικής διοίκησης στην Άγκυρα. Εσύ παίζεις με τη Ρεάλ Μαδρίτης. Εμείς δεν μπορούμε να παίξουμε ακόμα και με τη Φενέρμπαχτσε.

Κοντολογίς, εσύ αντέχεις, η πειρατική πλευρά δεν μπορεί να αντέξει. Άσε, σώπα πλέον, μη μιλάς για λύση. Δεν είσαι εσύ αυτός που πρέπει να ικετεύει! Μην ανησυχείς, δεν πνίγεσαι εσύ σε αυτό το ποτάμι. Εκείνοι πνίγονται!

Πηγή: Εφημερίδα Πολίτης

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινφογνώμων

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή