Ακολουθήστε μας

Γερμανία

ΒΙΟΙ ΑΝΤΙΘΕΤΟΙ, ΣΥΓΚΡΟΥΣΙΑΚΟΙ

Δημοσιεύτηκε

στις

Τα σφάλματα της
Ελλάδας, τα «κατηγορώ» των ευρωπαίων πολιτών, η τευτονική αλαζονεία, το σενάριο
της εξόδου της Γερμανίας από την Ευρωζώνη, οι δυνατότητες της Ευρώπης, το
εθνικό νόμισμα και το μέλλον της πατρίδας μας μετά το τέλος της κρίσης
Βασίλης Βιλιάρδος

Είναι πραγματικά απίστευτο, δεν
είναι εύκολο δηλαδή να κατανοήσει κανείς το πώς κατάφερε η Πολιτική μίας τόσο
πλούσιας χώρας, όπως η Ελλάδα, να την οδηγήσει στην αδυναμία πληρωμών των
οφειλών της – από εκεί, αμέσως μετά, χωρίς ουσιαστικά την παραμικρή προσπάθεια
αντιμετώπισης της κρίσης δανεισμού (την οποία
μόνοι μας προκαλέσαμε), στα νύχια του ΔΝΤ. Πόσο μάλλον όταν η «διαχείριση» του ελάχιστου συγκριτικά συνολικού
χρέους της, δημοσίου και ιδιωτικού, ήταν κάτι παραπάνω από εφικτή – όπως έχει
στο παρελθόν επισημάνει ακόμη και
η τράπεζα των τραπεζών

Είναι εμφανές
λοιπόν ότι, η Ελλάδα έχει, από δεκαετίες τώρα, ένα τεράστιο «
έλλειμμα
διακυβέρνησης
», το οποίο
δεν περιορίζεται στα στενά πλαίσια της εκάστοτε ηγετικής της ομάδας. Δυστυχώς,
εδώ ακριβώς αποτυγχάνει διαχρονικά η χώρα μας η οποία, κατά τα φαινόμενα, δεν
διαθέτει έναν ικανό και επαρκή «κρατικό μηχανισμό» – γεγονός που μας οδηγεί στο
οδυνηρό συμπέρασμα ότι, μόνο η «δημιουργική καταστροφή» του υφιστάμενου μηχανισμού,
ενδεχομένως με τη βοήθεια της χρεοκοπίας, θα μπορούσε να «επιφέρει» την
απαιτούμενη αλλαγή του”.   
Ανάλυση
Όπως φαίνεται οι Ευρωπαίοι δεν συγχωρούν την Ελλάδα, κατηγορώντας την
εύλογα ότι, «άνοιξε τους ασκούς του
Αιόλου
» – αφού χρησιμοποιήθηκε ως ο Δούρειος Ίππος, με τη
βοήθεια του οποίου εισέβαλλε το ΔΝΤ στη Ευρωζώνη
, «πυροδοτώντας» την
τεράστια κρίση χρέους, βιώσιμου δανεισμού και τραπεζών που
βιώνουμε.
Δυστυχώς, το ότι η μοιραία «κερκόπορτα»
ανοίχθηκε ερήμην των Ελλήνων, από τον τότε πρωθυπουργό τους, δεν αποτελεί
δικαιολογία για κανέναν
Ευρωπαίο
– επειδή δεν διαχωρίζεται ποτέ η χώρα, από τους εκάστοτε εκπροσώπους της
(ενδεχομένως σωστά, με την έννοια πως οι πολίτες επιλέγουν την ηγεσία τους –
όπου δυστυχώς κανένας δεν ενδιαφέρεται, σχετικά με το εάν είχαν στη διάθεση
τους ορθολογικότερες επιλογές). 
Οι Ευρωπαίοι δεν συγχωρούν ανάλογα την πρωσική Γερμανία, η οποία απαίτησε τη συμμετοχή του ΔΝΤ στη «διάσωση» της
Ελλάδας
– με αποτέλεσμα να αμφισβητηθεί από τους «εισβολείς» σκόπιμα, για
πρώτη φορά, η αλληλεγγύη, καθώς επίσης η βιωσιμότητα της Ευρωζώνης και του
κοινού νομίσματος της.
Στο σημείο αυτό οφείλουμε να τονίσουμε ότι, η αντιμετώπιση του ευρώ απλά
και μόνο σαν ένα νόμισμα, με επακόλουθο τη σύγκριση του (πλεονεκτήματα και
μειονεκτήματα) με τα εκάστοτε εθνικά νομίσματα, αποτελεί ένα «κρίσιμο», καίριο
λάθος – αφού το «ζητούμενο» δεν ήταν
ποτέ το κοινό νόμισμα, αλλά η
Ευρωπαϊκή ιδέα και η
συνοχή της ηπείρου μας
. Ειδικότερα το ότι, είναι πολύ δύσκολο να
επιβιώσουν, να διατηρήσουν καλύτερα το βιοτικό τους επίπεδο τα ευρωπαϊκά κράτη
χωριστά μεταξύ τους, στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης – πόσο μάλλον όταν η
Ευρώπη συνιστά ένα συνεχώς μειούμενο ποσοστό του παγκόσμιου πληθυσμού, ενώ
ευρίσκεται απέναντι σε πολύ μεγάλες, συνεκτικές δυνάμεις, όπως οι Η.Π.Α. και η
Κίνα.
Περαιτέρω, οι Ευρωπαίοι εύλογα δεν συγχωρούν την Ελλάδα, κατηγορώντας την
ότι δεν σεβάστηκε αυτά που υπέγραψε το 2010 – το πρώτο μνημόνιο δηλαδή, με το
οποίο ψηφίσθηκαν από τη Βουλή κάποια συγκεκριμένα μέτρα, που όμως ποτέ δεν
εφαρμόσθηκαν (σκόπιμα μάλλον). Προφανώς έχουν
απόλυτο δίκιο αφού, ανεξάρτητα από το εάν τα μέτρα αυτά ήταν
οικονομικά σωστά ή όχι,
όταν τα αποδέχεται μία χώρα οφείλει να τα τηρεί
– με απόλυτη «ευλάβεια» και
ενδεχομένως κάνοντας περισσότερα, από αυτά που την υποχρεώνουν (αν και, κατά
την άποψη μας, δεν έπρεπε να είχε υπογραφεί κανένα μνημόνιο). 
Την ίδια στιγμή, οι Ευρωπαίοι κατηγορούν τη Γερμανία, επειδή δεν σεβάστηκε ποτέ έγκαιρα τις υποχρεώσεις
που ανέλαβε
– καθυστερώντας απαράδεκτα τις αποφάσεις που αφορούσαν την
Ελλάδα (καταρχήν το 2010, για να προλάβουν οι δικές της τράπεζες να
«απεγκλωβιστούν» από τα δάνεια τους προς τη χώρα μας, να πουλήσουν τα ομόλογα
που είχαν στην κατοχή τους δηλαδή και στη συνέχεια για άλλους λόγους –
σαδιστικούς εν μέρει). 
Στα πλαίσια αυτά, η χρησιμοποίηση της Ελλάδας εκ μέρους της Γερμανίας, ως
το ιδανικό υποψήφιο θύμα για τον παραδειγματισμό και τη υποταγή των υπολοίπων
κρατών-μελών της Ευρωζώνης, ξεπέρασε κάθε ανεκτό όριο – με αποτέλεσμα να προκληθεί μία τεράστια κρίση εμπιστοσύνης στην
Ευρωζώνη, καθώς επίσης να εμφανισθούν μη αλληλέγγυες όλες οι χώρες μεταξύ τους
,
προκαλώντας τις συνεχείς επιθέσεις των αγορών.  
Συνεχίζοντας, οι Ευρωπαίοι δεν συγχωρούν σήμερα την Ελλάδα, πολύ σωστά, επειδή αποδέχεται χωρίς καμία διαμαρτυρία
τον απίστευτο
εξευτελισμό της από την πρωσική Γερμανία – ζητιανεύοντας στην κυριολεξία για
τις δόσεις της ντροπής, επιτρέποντας στην καγκελάριο να την «λυπάται» δημόσια
(λέγοντας χαιρέκακα πως την προβληματίζει η αδυναμία της Ελλάδας να πληρώσει
μισθούς και συντάξεις), θυσιάζοντας τη βιωσιμότητα των
Ελλήνων στο βωμό του χρέους
και ψηφίζοντας οτιδήποτε της ζητηθεί, στα
πλαίσια της γνωστής πολιτικής των υποκλίσεων και της δουλικής υποτέλειας, η
οποία χαρακτηρίζει τις κυβερνήσεις της των τελευταίων ετών.
Στο σημείο αυτό, όταν αρκετά ελληνικά ΜΜΕ προγραμματίζουν ειδικές εκπομπές
για το θέμα της δόσης των 31,5 δις € (ως συνήθως, με τη συμμετοχή ορισμένων «συμπλεγματικών πολιτικών» ή/και πλανόδιων «διανοητών», οι
οποίοι δεν κάνουν τίποτα άλλο, από το να «τριγυρίζουν» σχεδόν καθημερινά στα
τηλεοπτικά κανάλια και στα ραδιόφωνα, σκλάβοι του εθισμού και της ανάγκης τους
για αναγνωρισιμότητα), αιτιολογούμε απόλυτα τις κατηγορίες των Ευρωπαίων –
τείνοντας να πεισθούμε δυστυχώς ότι, δεν
μας αξίζει η Ευρώπη, ενώ «υποβιβάζουμε»
τον πολιτισμό της
, παραμένοντας
εντός της
. Η αγένεια που χαρακτηρίζει την κοινωνική συμπεριφορά μας, η
έλλειψη σεβασμού προς τους άλλους, η δημαγωγία, η μη τήρηση των κανόνων εις
βάρος της ελευθερίας των υπολοίπων και διάφορα άλλα, δεν συνηγορούν δυστυχώς
υπέρ του επιπέδου του πολιτισμού μας.   
Παράλληλα, οι Ευρωπαίοι δεν
συγχωρούν τη Γερμανία, επειδή δεν σέβεται καθόλου τις υποσχέσεις της
– όπως
τεκμηριώνεται από τη μη καταβολή των ήδη αποφασισμένων, των ληξιπρόθεσμων
ουσιαστικά δόσεων προς την Ελλάδα (31,5 δις €, 5 δις € κοκ.). Φυσικά δεν επικροτούν σε καμία περίπτωση την αλαζονεία της, θεωρώντας πως, αργά ή γρήγορα, θα την πληρώσει πολύ ακριβά
ενώ την ίδια στιγμή αντιμετωπίζουν με προβληματισμό τις ηγεμονικές της βλέψεις,
γνωρίζοντας πολύ καλά ότι, η χώρα αυτή (και όχι «κάποιοι ναζί»), οδήγησε τον πλανήτη σε δύο καταστροφικούς
παγκόσμιους πολέμους.  
Περαιτέρω, οι Ευρωπαίοι κατηγορούν εύλογα την Ελλάδα για την διαπλοκή και
την υπερβολική διαφθορά που διαπιστώνουν – ειδικά όσον αφορά την πολιτική και
την οικονομική της ελίτ. Ταυτόχρονα,
κατακρίνουν τη
Γερμανία για το ότι «στεγάζει» και καλύπτει τους μεγαλύτερους διαφθορείς
παγκοσμίως
– τη βιομηχανική της ελίτ η οποία, παρά το ότι χρηματίζει και
διαφθείρει τους πάντες σε ολόκληρο τον πλανήτη, έχει ιδρύσει στο Βερολίνο την
οργάνωση «Διεθνής Διαφάνεια» (στην
οποία συμμετέχουν όλοι οι διαφθορείς, όπως έχουμε αναλύσει σε παλαιότερο κείμενο μας). 
Στα πλαίσια αυτά, το ότι η Ελλάδα εφάρμοσε μόνο τις οριζόντιες περικοπές
των μισθών και συντάξεων, σε συνδυασμό με την αποδόμηση του κοινωνικού κράτους,
τα πλέον «αιμοβόρα» δηλαδή σημεία του
προγράμματος λιτότητας που της επιβλήθηκε,
χωρίς οι κυβερνήσεις της να
ενδιαφερθούν καθόλου για την εξαθλίωση και τη φτώχεια των πολιτών της πατρίδας
τους, δεν είναι στοιχείο που συνηγορεί υπέρ της – αντίθετα, προκαλεί την απέχθεια
των Ευρωπαίων, ειδικά όταν συνοδεύεται από την εκκωφαντική σιωπή των αμνών
που επικρατεί στη χώρα μας, η οποία νομιμοποιεί εκ των πραγμάτων την πολιτική
της ηγεσία.
Υπενθυμίζουμε εδώ ότι, το πρόβλημα της πατρίδας μας είναι κυρίως πολιτικό,
πολιτισμικό και κοινωνικό – ενώ το
οικονομικό έρχεται σε δεύτερη μοίρα, αφού πρόκειται ουσιαστικά για ένα πρόβλημα
διαχείριση
ς, προερχόμενο από τη δομή του συστήματος (οικονομική ολιγαρχία,
πολιτική κομματικοκρατία, έλλειμμα επιχειρηματικού και φορολογικού πλαισίου
κοκ.), καθώς επίσης από την «αποστασιοποίηση» και την «αδράνεια των
μαζών».    
Από την πλευρά της Γερμανίας τώρα, η ενδυνάμωση του επεκτατικού κράτους
με τη βοήθεια των φορολογικών επιδρομών και της λεηλασίας των πολιτών του από μία οικονομική αστυνομία, η
οποία
ελάχιστα διαφέρει από τα SS που
γνωρίσαμε στο παρελθόν,
αντιμετωπίζεται με φόβο από τους Ευρωπαίους –
ειδικά από τους Γάλλους, οι οποίοι μάλλον δεν διατηρούν πια την ουτοπία της
ανίκητης «γραμμής Μαζινό» (το ευρώ
σήμερα), η οποία θα προστατεύσει τα γαλλικά σύνορα από τους αμετανόητους
γείτονες τους. 
Συνεχίζοντας, οι Ευρωπαίοι
κατηγορούν την Ελλάδα για «αφερεγγυότητα», επειδή δεν θέλει να πληρώσει τις
υποχρεώσεις της
, παρά το ότι μπορεί
(με κριτήριο την ιδιωτική της περιουσία, τον υπόγειο πλούτο κλπ.) –
ισχυριζόμενη πως τα χρέη της είναι «μη βιώσιμα» ή επαχθή, αν και είναι αδύνατον
να τεκμηριωθούν αντικειμενικά ως τέτοια (άρθρο μας).
Ταυτόχρονα, κατηγορούν τη Γερμανία
για εκβιασμό της πολιτικής ηγεσίας της χώρας μας –
με τη βοήθεια των
στοιχείων που έχει στη διάθεση της, εις βάρος ορισμένων πολιτικών και κομμάτων
εξουσίας (Siemens κλπ.). Επίσης
για το ότι λειτουργεί μερκαντιλιστικά,
κερδίζοντας εις βάρος των «εταίρων» της τόσο από τις εξαγωγές (διατηρώντας
παράλληλα χαμηλή την εσωτερική της ζήτηση και τις εισαγωγές), όσο και από τον
τοκογλυφικό δανεισμό τους.
Τέλος, στο θέμα της φοροδιαφυγής δεν αναφερόμαστε καθόλου, επειδή αφενός μεν
χρησιμοποιείται για τη «χειραγώγηση» των
μαζών
(μόνο οι «μικροί» και οι
ανόητοι φοροδιαφεύγουν
), αφετέρου επισκιάζεται από την «φοροαποφυγή» των
πολυεθνικών – η οποία αποτελεί τη «μάστιγα» ολόκληρου του πλανήτη και όχι μόνο
της Ελλάδας ή της Γερμανίας.      
Ολοκληρώνοντας, με κριτήριο τα παραπάνω, η Ελλάδα δεν μπορεί να θεωρηθεί αντάξια του ευρώ – χωρίς βέβαια
αυτό να σημαίνει ότι, η Ευρωζώνη κινδυνεύει από την πατρίδα μας.
Δυστυχώς όμως, παρά το ότι είχαμε ανέκαθεν την άποψη πως η Ελλάδα δεν ήταν
έτοιμη να υιοθετήσει το κοινό νόμισμα το 2001, ενώ στη συνέχεια, αφού έκανε
δηλαδή το σφάλμα, δεν προσπάθησε να ανταπεξέλθει με τις υποχρεώσεις της, θεωρούμε ότι είναι πλέον «εγκλωβισμένη» στην Ευρωζώνη – με την έννοια πως τυχόν
έξοδος της, με την υιοθέτηση της δραχμής και τη «νομοτελειακή» χρεοκοπία της, θα
αποτελούσε ένα απόλυτα καταστροφικό σενάριο (κυρίως μετά την υπογραφή του PSI, με βάση το οποίο δεν μπορεί πλέον να μετατρέψει το
εξωτερικό χρέος της σε δραχμές).
Το ίδιο ισχύει και για τη Γερμανία, η
οποία δεν είναι επίσης αντάξια του ευρώ
– μία χώρα όμως από την οποία, σε
αντίθεση με την Ελλάδα, κινδυνεύει πολύ σοβαρά η Ευρωζώνη. Στα πλαίσια αυτά είναι ίσως σκόπιμο να παραθέσουμε το
σενάριο της
εξόδου της Γερμανίας – αφού είμαστε απόλυτα βέβαιοι ότι,
είναι επίσης εγκλωβισμένη στο ευρώ, όπως ακριβώς συμβαίνει και με την Ελλάδα.
Η ΕΞΟΔΟΣ ΤΗΣ
ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ
Υποθετικά η Γερμανία αποφασίζει να εγκαταλείψει μονομερώς την Ευρωζώνη – με
τη θέληση της φυσικά, αφού διαφορετικά δεν μπορεί να την «αποβάλλει» κανένας.
Όπως και στο σενάριο εξόδου της Ελλάδας (άρθρο μας), επιλέγεται η
υιοθέτηση του μάρκου, με μία σχέση ανταλλαγής 1:1 –
έτσι ώστε να είναι
εύκολη και γρήγορη η διαδικασία.
Η απόφαση της εξόδου, η οποία έχει φυσικά προετοιμασθεί μεθοδικά και κρυφά,
ανακοινώνεται από την καγκελάριο μία Παρασκευή βράδυ – μετά το κλείσιμο της Wall Street, έτσι ώστε να μην δημιουργηθεί αναστάτωση στις αγορές. Πρώτη ενέργεια είναι η αποχώρηση του προέδρου της κεντρικής τράπεζας της
από το συμβούλιο της ΕΚΤ – στο οποίο δεν μπορεί πλέον να συμμετέχει.
Οι χρηματαγορές είναι φυσικά οι πρώτες που αντιδρούν τη Δευτέρα, απολύτως πεπεισμένες ότι, το μάρκο θα
ανατιμηθεί τόσο απέναντι στο ευρώ, όσο και στο δολάριο
– με αποτέλεσμα την
αυξημένη εισροή χρημάτων στη Γερμανία (μετοχές, ομόλογα, συνάλλαγμα κλπ.),
κυρίως από τις χώρες της Ευρωζώνης.
Σαν αποτέλεσμα της κατακόρυφης αύξησης της ρευστότητας στη Γερμανία, της μεγάλης
εισροής χρημάτων δηλαδή, το μάρκο ανατιμάται ραγδαία – τουλάχιστον κατά 40%, παρά το ότι δεν θα έπρεπε να υπερβεί το 1,20 με
κριτήριο την συγκριτική ανταγωνιστικότητα της.
Επομένως, για να αγοράσει
κανείς πια ένα μάρκο, θα πρέπει να δώσει 1,40 ευρώ – αντί του ενός ευρώ, με το
οποίο ανταλλάχθηκε αρχικά.
Σε όρους υποτιμημένου ευρώ λοιπόν, τα διάφορα περιουσιακά στοιχεία που ήταν
ήδη τοποθετημένα στη Γερμανία (για παράδειγμα, οι απαιτήσεις των υπολοίπων
κρατών της Ευρωζώνης), χάνουν σημαντικά σε αξία. Ταυτόχρονα, μειώνεται η αξία (σε όρους ευρώ) των κρατικών εγγυήσεων της
Γερμανίας στους μηχανισμούς στήριξης της Ευρωζώνης
, καθώς επίσης οι οφειλές
της στο ευρωσύστημα (Target II).
Παράλληλα, η Γερμανία απαιτεί την
άμεση εξόφληση των απαιτήσεων της κεντρικής τράπεζας της από το ευρωσύστημα

– ένα ποσόν που υπερβαίνει τα 700 δις € (κάτω από τα 500 δις πλέον σε όρους
μάρκου), δημιουργώντας τεράστια προβλήματα στην ΕΚΤ. 
Η ΑΝΑΤΑΡΑΧΗ
ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ
Αμέσως μετά την ξαφνική έξοδο της Γερμανίας, στις χρηματοπιστωτικές αγορές
της υπόλοιπης Ευρωζώνης επικρατεί το απόλυτο χάος. Μεταξύ άλλων, τα επιτόκια
δανεισμού της
Ελλάδας, της Ιταλίας, της Ισπανίας, της Ολλανδίας, της Κύπρου κλπ. αυξάνονται
ραγδαία –
με αποτέλεσμα η ΕΚΤ, η οποία φυσικά μεταφέρει αμέσως την έδρα της από τη Φρανκφούρτη στις Βρυξέλλες, να
ανακοινώσει την αγορά απεριόριστων ποσοτήτων ομολόγων των κρατών-μελών της.
Η ενέργεια της αυτή πετυχαίνει τα αναμενόμενα, οπότε οι αγορές ομολόγων
ηρεμούν και τα επιτόκια δανεισμού της Ευρωζώνης περιορίζονται – αν και η αξία τους πλέον, σε όρους μάρκου,
μειώνεται σημαντικά
. Η Γερμανία βέβαια το είχε προβλέψει, φροντίζοντας να
έχει πουλήσει τα περισσότερα ομόλογα δημοσίου των «εταίρων» της, τα οποία είχαν
στην κατοχή τους οι τράπεζες και οι δημόσιοι οργανισμοί της.  
Στη συνέχεια, η ΕΚΤ αποφασίζει να πληρώσει αμέσως όλες τις υποχρεώσεις της
απέναντι στη γερμανική κεντρική τράπεζα (Target II), με φρεσκοτυπωμένα Ευρώ – τα οποία έχουν ήδη χάσει μεγάλο μέρος της
αξίας τους, σε όρους μάρκου,
με αποτέλεσμα η Bundesbank να εγγράψει σημαντικότατες ζημίες στον ισολογισμό της.
Το ίδιο συμβαίνει και με την αποπληρωμή των απαιτήσεων της Γερμανίας από
τους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς σταθερότητας – οπότε το δημόσιο χρέος της
Γερμανίας, σε όρους μάρκου, αυξάνεται ανάλογα.
Παράλληλα, οι υπόλοιπες απαιτήσεις της Γερμανίας, τόσο του δημοσίου, όσο
και του ιδιωτικού της τομέα, από τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης, σε όρους μάρκου, μειώνονται αντίστοιχα
– δημιουργώντας αρκετά μεγάλα προβλήματα σε ολόκληρη την οικονομία της, επειδή
οι απαιτήσεις της είναι μεγαλύτερες από τις υποχρεώσεις της (οφειλές). 
Εν τούτοις, η Γερμανία νοιώθει πια ήσυχη – αφού, ευρισκόμενη εκτός της
Ευρωζώνης (και της ΕΕ, αφού καμία χώρα
δεν μπορεί να αποχωρήσει από την Ευρωζώνη, παραμένοντας μέλος της ΕΕ
), δεν
είναι εκτεθειμένη στην κρίση χρέους της, ούτε είναι υποχρεωμένη να βοηθήσει
κανέναν (η ευγνωμοσύνη και η αλληλεγγύη δεν είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της).
ΜΕΡΙΚΟΥΣ ΜΗΝΕΣ
ΜΕΤΑ
Λίγες εβδομάδες μετά την απόδραση της Γερμανίας από την Ευρωζώνη, η βαριά βιομηχανία της (αυτοκίνητα κλπ.),
διαπιστώνει πτώση των πωλήσεων της στην ΕΕ – στην οποία εξάγει το 70% σχεδόν
των προϊόντων της
. Η αιτία είναι η ισχυρή ανατίμηση του μάρκου, η οποία
καθιστά τα γερμανικά προϊόντα πολύ ακριβά για τα υπόλοιπα κράτη – με αποτέλεσμα
οι επιχειρήσεις της χώρας να υποχρεωθούν σε απολύσεις, οι οποίες αυξάνουν τα
ποσοστά ανεργίας.
Η ανεργία τώρα αφενός μεν αυξάνει
τις δημόσιες δαπάνες, επιδεινώνοντας τα μεγέθη του προϋπολογισμού, αφετέρου
μειώνει την εσωτερική ζήτηση
– οπότε περιορίζονται τα έσοδα του δημοσίου,
με τα ελλείμματα που προκαλούνται να εκβάλλουν στο δημόσιο χρέος.
Για να ανταπεξέλθει λοιπόν η Γερμανία με το πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας
που αντιμετωπίζει, υποχρεώνεται σε
μειώσεις των μισθών των εργαζομένων της (εσωτερική υποτίμηση), περιορίζοντας το
κοινωνικό κράτος
– με αποτέλεσμα να βρεθεί αντιμέτωπη με κοινωνικές
αναταραχές στο εσωτερικό της. 
Την ίδια εποχή, στις χώρες της Ευρωζώνης, στις οποίες πλέον ηγείται έντιμα
η Γαλλία, αποφασίζεται η εφαρμογή μίας
ήπιας
πολιτικής λιτότητας, σε συνδυασμό με στοχευμένες αναπτυξιακές
ενέργειες
– με τη βοήθεια της έκδοσης ευρωομολόγων, με τα οποία
χρηματοδοτείται ένα μέρος του δημοσίου χρέους των περισσοτέρων κρατών,
υποχρεώνοντας «de facto» τις
αγορές να δανείζουν τα υπόλοιπα, με βιώσιμα επιτόκια. 
Περαιτέρω, επιλέγεται η υιοθέτηση της γαλλικής πρότασης – με βάση την οποία
δεν προωθείται η πολιτική ένωση της
Ευρωζώνης (Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης), αλλά η ένωση ανεξάρτητων μεταξύ
τους κρατών
– όπου η δημοσιονομική ένωση αντικαθίσταται, κατά κάποιον
τρόπο, με μία κοινά αποδεκτή συμφωνία δημοσιονομικής σταθερότητας.
Αμέσως μετά, τα κράτη-μέλη καταθέτουν το μερίδιο της Γερμανίας στο ESM – το οποίο εξελίσσουν σε ένα Ευρωπαϊκό
Νομισματικό Ταμείο (ΕΝΤ),
κατά τα πρότυπα του ΔΝΤ πριν από το 1970 (άρθρο μας). Φυσικά διώχνουν
το ΔΝΤ από την επικράτεια τους
– αν και η συμπεριφορά του πλέον,
«υποκινούμενη» από τα τεράστια προβλήματα τα
υπερδύναμης
, καθώς επίσης από τα δικά του (το 2006, ο μοναδικός «πελάτης»
του ήταν η Τουρκία), έχει αλλάξει ριζικά. 
Παράλληλα, απαγορεύονται πια οι ευρωπαϊκές ασυμμετρίες (δημιουργία πλεονασμάτων στα ισοζύγια
τρεχουσών συναλλαγών) – με το ΕΝΤ, το οποίο επιβλέπει την οικονομική λειτουργία
των κρατών της ΕΕ, να υποχρεώνει εκείνες τις χώρες, οι οποίες εμφανίζουν πλεονάσματα
στα ισοζύγια τους, να τα μεταφέρουν στο
κοινό ταμείο
που διατηρεί το ίδιο (ΕΝΤ) στην ΕΚΤ.
ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ
ΑΡΓΟΤΕΡΑ
Η ΕΚΤ ανακοινώνει τη διατήρηση του πληθωρισμού στα επίπεδα του 2%, αφού έχουν πάψει πλέον να αυξάνονται τα δημόσια
και ιδιωτικά χρέη των κρατών-μελών της Ευρωζώνης
– με την οικονομία να
σταθεροποιείται και με την ανάπτυξη να επανέρχεται σιγά-σιγά.
Αμέσως μετά, η γερμανική κεντρική τράπεζα κατά την προσφιλή, αλαζονική της συμπεριφορά, τοποθετεί το δικό της
στόχο για τον πληθωρισμό στο 1% – αυξάνοντας τα βασικά επιτόκια, για να το
επιτύχει.
Κατ’ επακόλουθο, ανατιμάται το μάρκο
απέναντι στο ευρώ, με αποτέλεσμα να μειωθούν ακόμη περισσότερο οι εξαγωγές της
Γερμανίας,
να περιορισθεί ο ρυθμός ανάπτυξης της και να μηδενισθούν σχεδόν
τα πλεονάσματα, στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της.
Η άνοδος της ανεργίας συνεχίζεται και η Γερμανία οδηγείται στο φαύλο κύκλο της ύφεσης – όπου η μειωμένη
ζήτηση οδηγεί σε περαιτέρω αύξηση της ανεργίας, στην απροθυμία για επενδύσεις,
καθώς επίσης στη μεγέθυνση των ελλειμμάτων και του χρέους.
Το αποτέλεσμα
είναι η «εκτίναξη» των επιτοκίων δανεισμού του δημοσίου, καθώς επίσης των
επιχειρήσεων της χώρας, η οποία οδηγείται στην παγίδα ρευστότητας – παράλληλα, η μείωση (διολύσθιση) της
ισοτιμίας του μάρκου απέναντι στις ισχυρότερες οικονομίες.
Στα πλαίσια αυτά, οι βιομηχανικές επιχειρήσεις της ανακοινώνουν τη μεταφορά
μεγάλου μέρους της παραγωγής τους στην υπόλοιπη Ευρώπη – αφού αφενός μεν η γερμανική αγορά είναι πολύ
μικρή για τα προϊόντα τους, αφετέρου δε χρειάζονται σταθερές συναλλαγματικές
ισοτιμίες
(χωρίς δηλαδή το φόβο των συνεχών ανατιμήσεων και υποτιμήσεων του
νομίσματος τους).
Το γεγονός αυτό αυξάνει ξανά τις δαπάνες του προϋπολογισμού της χώρας λόγω
της ανεργίας, μειώνει τα φορολογικά έσοδα και μεγεθύνει το δημόσιο χρέος –
οπότε η Γερμανία αναγκάζεται να αυξήσει
τους φορολογικούς συντελεστές των επιχειρήσεων και των εργαζομένων της
, με
αποτέλεσμα να ενταθεί η μετανάστευση τους στο εξωτερικό κοκ. 
ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ
ΑΡΓΟΤΕΡΑ
Η οικονομία της Ευρωζώνης έχει σταθεροποιηθεί – ενώ οι εξαγωγές των πρώην
ελλειμματικών οικονομιών της (Ελλάδα, Ισπανία κλπ.), οι οποίες τηρούν πλέον στο ακέραιο τους κοινούς κανόνες και τις μεταξύ
τους υποχρεώσεις,
αυξάνονται (ειδικά οι εξαγωγές τους στη Γερμανία, η οποία
πλέον είναι πολύ λιγότερο ανταγωνιστική από τις ίδιες). Με τον τρόπο αυτό εισάγουν θέσεις εργασίας και μειώνουν τα
χρέη τους,
δημόσια και ιδιωτικά, εις βάρος της Γερμανίας.  
Αντίθετα, η Γερμανία είναι βυθισμένη σε μία βαθιά ύφεση άνευ προηγουμένου –
αντιμετωπίζοντας αύξηση της
εγκληματικότητας, μεγάλες απεργίες, κοινωνικές εντάσεις και εξεγέρσεις,
οι
οποίες επιδεινώνουν συνεχώς τα οικονομικά της μεγέθη.
Μετά από διαδοχικές υποτιμήσεις του νομίσματος της λοιπόν, οι οποίες όμως δεν αποφέρουν τα
αναμενόμενα, λόγω των
συναλλαγματικών πολέμων
που μαίνονται διεθνώς
, περιορίζοντας τις εξαγωγές της προς τις
αναπτυσσόμενες αγορές της Κίνας, της Βραζιλίας, της Ρωσίας κοκ., τα χρέη της,
ιδιωτικά και δημόσια, είναι πλέον εκτός ελέγχου.
Κατ’ επακόλουθο, το φάντασμα της «Δημοκρατίας της Βαϊμάρης» επανέρχεται
δριμύτερο – με τα ακραία πολιτικά
κινήματα (μεταλλάσσουν συνήθως τον πόνο που προέρχεται από τη φτώχεια, σε μίσος,
το οποίο εξελίσσεται με τη σειρά του σε μία καταστροφική βία
), να
ανεβάζουν συνεχώς τα «εκλογικά» ποσοστά τους στις δημοσκοπήσεις.
Επειδή όμως ο πλανήτης έχει μάθει κάποια πράγματα από την ιστορία του, ενώ
το μέγεθος της Γερμανίας είναι πλέον πολύ μικρό, συγκριτικά με τις χώρες της
Ευρωζώνης, με τη Ρωσία, με τις Η.Π.Α., με την Κίνα κλπ., δεν ακολουθεί ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος, αλλά η χρεοκοπία της – η
οποία την υποχρεώνει να ζητήσει τη «βοήθεια» των συνδίκων του διαβόλου (ΔΝΤ)
και την καταδικάζει σε προτεκτοράτο των δανειστών της (αποκρατικοποιήσεις, λεηλασία
της ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας της, υποδούλωση).
Δυστυχώς για την ίδια, η συμπεριφορά των υπολοίπων χωρών απέναντι της δεν
είναι πλέον ανάλογη, με αυτήν το 1953 – όπου
διέγραψαν μεγάλο μέρος των χρεών της, επιμήκυναν τα υπόλοιπα με χαμηλό επιτόκιο
καθώς επίσης με δόσεις ανάλογες με τις εξαγωγές της
, της επέτρεψαν να
αναβάλλει την πληρωμή των πολεμικών
επανορθώσεων
, της προσέφεραν δυνατότητες ανοικοδόμησης της οικονομίας της
(σχέδιο Marshall) κοκ.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Καμία χώρα δεν είναι αλάνθαστη – όπως επίσης κανένα κράτος δεν είναι
άτρωτο, απέναντι στις επιθέσεις των αγορών ή στις προδοσίες από το εσωτερικό
του. Εκτός αυτού, η υπερχρέωση δεν είναι μία
κατάσταση εύκολη στην αντιμετώπιση της
– ενώ η χρεοκοπία δεν είναι μία
παιδική ασθένεια η οποία, εάν την περάσει κανείς, δεν εμφανίζεται ξανά.
Η σημερινή δεινή θέση άλλωστε της Αργεντινής, το τεκμηριώνει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο – ενώ αποδεικνύει πως
τα πλεονεκτήματα ενός εθνικού νομίσματος και μίας στάσης/άρνησης πληρωμών,
είναι εντελώς ουτοπικά.   
Συνεχίζοντας κανένας δεν έχει το
δικαίωμα να εξευτελίζει με τέτοιον τρόπο την πατρίδα μας
, απλά και μόνο επειδή
οι πολίτες της έκαναν σοβαρότατα λάθη τα τελευταία τριάντα χρόνια – επιλέγοντας
ανίκανους ή/και διεφθαρμένους ηγέτες, παράγοντας
λιγότερο και καταναλώνοντας περισσότερο
, σε μεγάλο βαθμό με χρήματα που δεν
τους ανήκαν.
Δυστυχώς τα χρόνια της τουρκοκρατίας, όπου δεν βιώσαμε ούτε την αναγέννηση,
ούτε το διαφωτισμό, καθώς επίσης οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι που ακολούθησαν, ο
εμφύλιος, η φτώχεια και η δικτατορία, κόστισαν
πολύ ακριβά στην Ελλάδα – η οποία έχασε κάθε επαφή με τον αρχαίο πολιτισμό της,
όσο και αν δεν θέλουμε να το αποδεχθούμε.   
Περαιτέρω, κανένας δεν πρέπει να
συγχέει το ευρώ με το ευρωπαϊκό όνειρο της ένωσης ισότιμων κρατών μεταξύ τους –

σε συνθήκες αειφόρου ευημερίας, ειρήνης, δικαιοσύνης, ελευθερίας και
δημοκρατίας. Φυσικά αυτό δεν σημαίνει
ότι, πρέπει κανείς να υποτάσσεται,
επιτρέποντας να τον μειώνουν σε τέτοιο
βαθμό, όπως συμβαίνει σήμερα με την Ελλάδα και τη Γερμανία – απλά και μόνο για
να διατηρήσει τα αμφιλεγόμενα οικονομικά οφέλη ενός κοινού νομίσματος, σε
συνθήκες έλλειψης αλληλεγγύης και αλληλοσεβασμού.

Σε κάθε περίπτωση, η εξαιρετικά επώδυνη επιστροφή στο εθνικό νόμισμα δεν θα
ήταν καθόλου αρνητική, εάν διαπιστώναμε
πως συνεχίζονται οι προσβολές, η λεηλασία και η εξαθλίωση των Ελλήνων –
ενώ
εμποδίζεται σκόπιμα η ανάπτυξη, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει καμία προοπτική
για το μέλλον. Επίσης, εάν διαπιστώναμε
πως
 οδηγούμαστε σε μια γερμανική Ευρώπη και σε ένα
4ο Ράιχ – γεγονός
αυτονόητο, αφού η ελευθερία, η ισότητα και η εθνική κυριαρχία, υπερτερούν της
οποιασδήποτε οικονομικής ευημερίας.    

Ολοκληρώνοντας, είμαστε απολύτως
βέβαιοι ότι η πατρίδα μας, αφενός μεν θα ξεπεράσει τα προβλήματα της, αφετέρου
θα βγει ενδυναμωμένη από την κρίση
– η οποία ήταν δυστυχώς απαραίτητη,
κρίνοντας από τα εξαιρετικά σοβαρά πολιτικά, πολιτισμικά και κοινωνικά της
προβλήματα.
Φυσικά θα ήταν ευχής έργο, η έξοδος
της Ελλάδας από την κρίση να συμβεί εντός της Ενωμένης Ευρώπης
– σε καμία
περίπτωση όμως εντός μίας γερμανικής Ευρωζώνης, χωρίς κανένα ίχνος ελευθερίας,
δημοκρατίας, ισότητας και αλληλεγγύης.
Βασίλης
Βιλιάρδος  (copyright)
Αθήνα, 25. Νοεμβρίου 2012
 Ο κ. Βασίλης Βιλιάρδος είναι οικονομολόγος
(μακροοικονομία), πτυχιούχος της ΑΣΟΕΕ Αθηνών, με μεταπτυχιακές σπουδές στο
Πανεπιστήμιο του Αμβούργου.

var _wau = _wau || []; _wau.push([“small”, “wvg1ie6mi5ta”, “m3y”]);
(function() {var s=document.createElement(“script”); s.async=true;s.src=”http://widgets.amung.us/small.js”;
document.getElementsByTagName(“head”)[0].appendChild(s);})();

Γερμανία

Μπόκο στην Ελβετία! Ευρωπαϊκές χώρες αρνούνται να αγοράσουν όπλα λόγω Ουκρανίας

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες έχουν αρχίσει να αποφεύγουν την αγορά όπλων που κατασκευάζονται από ελβετικές εταιρείες

Η Ευρώπη αρνείται να αγοράσει όπλα από την Ελβετία, η οποία έχει το μονοπώλιο στα αντιαεροπορικά πυροβόλα.

Οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες έχουν αρχίσει να αποφεύγουν την αγορά όπλων που κατασκευάζονται από ελβετικές εταιρείες, ενημερώνει η Swissinfo.

Η άρνηση αγοράς όπλων που κατασκευάζονται από ελβετικές εταιρείες βασίζεται κυρίως στην απαγόρευση επανεξαγωγής στην Ουκρανία, η οποία προκαλεί εκνευρισμό σε πολλούς Ευρωπαίους χρήστες ελβετικών όπλων.

Η Γερμανία, η οποία έχει τους στενότερους δεσμούς με την αμυντική βιομηχανία και τα ελβετικά προϊόντα από οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα, είναι η πιο απογοητευμένη.

Ως αποτέλεσμα, το γερμανικό υπουργείο Άμυνας αποφάσισε να αποκλείσει ελβετικές εταιρείες από ορισμένους αμυντικούς διαγωνισμούς.

Αυτό έχει προκαλέσει οργή στην Ελβετία για αυτό που ορισμένοι θεωρούν έλλειψη σεβασμού για τη νομική απόφαση της χώρας να είναι ουδέτερη.

Επί του παρόντος, η Γερμανία δεν θεωρεί την Ελβετία αξιόπιστο εταίρο, καθώς η χώρα έχει απαγορεύσει την προμήθεια ορισμένων όπλων, φοβούμενη ότι η Γερμανία μπορεί να τα επανεξάγει στην Ουκρανία.

Εκτός από τη Γερμανία, το 2023 η Ολλανδία εγκατέλειψε εντελώς την αγορά ελβετικών όπλων αφού η Ελβετία εμπόδισε την εξαγωγή 96 αρμάτων μάχης Leopard 1 που ήταν αποθηκευμένα στην Ιταλία.

Η Ολλανδία σχεδίαζε να επισκευάσει τα τανκς στη Γερμανία και στη συνέχεια να τα στείλει στην Ουκρανία.

Πρέπει να σημειωθεί ότι, παρά την άρνηση, η Ελβετία εξακολουθεί να παραμένει σημαντικός ευρωπαϊκός εξαγωγέας όπλων, ιδίως αντιαεροπορικών συστημάτων.

Λόγω της επιτυχημένης ανάπτυξης των αντιαεροπορικών οπλικών συστημάτων, η Ελβετία μπορεί να θεωρηθεί μονοπώλιο στην Ευρώπη, καθώς τα πυροβόλα της χρησιμοποιούνται στα Gepard, Skyranger 30/35, MANTIS, Skynex και άλλα αντιαεροπορικά συστήματα.

Επιπλέον, αυτά τα όπλα είναι επίσης εγκατεστημένα σε πλοία των ευρωπαϊκών ναυτικών για την παροχή άμεσων αμυντικών συστημάτων έναντι απειλών πυραύλων.

ΠΗΓΗ:  ΒΑΛΚΑΝΙΚΟ ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ

Συνέχεια ανάγνωσης

Γερμανία

Σολτς και κυβέρνηση σε κρίση

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Γράφει ο Μουρτζούκος Χρήστος.

Ο Καγκελάριος αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα, εντός των σοσιαλιστών, εντός της κυβέρνησης και αυτά εντείνονται από τις αντιδράσεις της αντιπολίτευσης αλλά και του κόσμου. Με αυτές τις συνθήκες ο Σολτς βρίσκεται στα ΄΄σχοινιά΄΄. Το αν μπορέσει να φύγει από αυτά πριν το καμπανάκι το οποίο και θα σημάνει το τέλος του γύρου, με όρους πυγμαχίας, θα φανεί τις επόμενες εβδομάδες.

1. Με μια καυστικότατη επιστολή των μελών του κόμματος του, μέχω της οποίας τον επικρίνουν σφοδρότατα για τις πολιτικές που ακολουθεί.

Ο Όλαφ Σολτς αντιδρά στους διαφωνούντες εντός των σοσιαλιστών και επικρίνει τις αντιδράσεις τους. Οι επικριτές του αντιδρούν.

Σχεδόν 8.000 μέλη του SPD απαιτούν αλλαγή της πολιτικής ασύλου από τον Όλαφ Σολτς. Ο εκπρόσωπος Τύπου της Καγκελαρίας αντιδρά στην εμπρηστική επιστολή των μελών. Κύρια αιτία των αντιδράσεων το μεταναστευτικό και το άσυλο.

Ο καγκελάριος δεν βλέπει καμία αντίφαση στις ενέργειές του στην ανοιχτή επιστολή εκατοντάδων βουλευτών του SPD και μελών του κόμματος, η οποία ζητά τη διατήρηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας στη μεταναστευτική πολιτική. Αντίθετα, ο καγκελάριος αισθάνεται «ενισχυμένος στην πορεία του», δήλωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Steffen Hebestreit την περασμένη Τετάρτη στο Βερολίνο. Επειδή αυτό βασίζεται στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και επίσης «προστατεύει σαφώς το θεμελιώδες δικαίωμα στο άσυλο».

Αλλά ο Σολτς τόνισε επίσης ότι η Γερμανία μπορεί να παραμείνει φιλική προς τη μετανάστευση μόνο εάν καταφέρει να επιστρέψει άτομα χωρίς δικαιώματα διαμονής στις χώρες που είναι υπεύθυνες για αυτούς ή στην πατρίδα τους, είπε ο Hebestreit. Αυτή είναι η «δεύτερη όψη του νομίσματος» στη μεταναστευτική πολιτική.

Το απόγευμα της Τετάρτης, οι συντάκτες της επιστολής επέκριναν δριμύτατα τον Σολτς. Στον λογαριασμό στο Instagram «Stand for Dignity» ανέφερε: «Λόγω των τρεχουσών συνθηκών: Δεν «ενισχύουμε» την πορεία που ακολουθήσαμε». Πρόκειται για «τη συνέχιση της ύπαρξης της κοινοβουλευτικής μας δημοκρατίας».

Ο συντάκτες της επιστολής ασκούν επίσης κριτική στην υπουργό των εσωτερικών Νάνσι Φείζερ

Στην ανοιχτή επιστολή που δημοσιεύθηκε την Τρίτη, μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου του SPD, της Bundestag και του κρατικού κοινοβουλίου, μεταξύ άλλων, ζήτησαν «υπερασπιστεί την αξιοπρέπεια». Επικρίνει μια «πορεία αποκλεισμού και στιγματισμού» των προσφύγων, η οποία ενθαρρύνεται επίσης από κορυφαίους σοσιαλδημοκράτες.

Βήματα όπως απορρίψεις στα σύνορα και περικοπές κοινωνικών επιδομάτων επικρίνονται ως «ψευδείς λύσεις» που νομιμοποιούν «δεξιές λαϊκιστικές και δεξιές εξτρεμιστικές αφηγήσεις κατά των προσφύγων».

Το SPD πρέπει να αλλάξει πορεία, γράφει η Lilly Blaudszun,  συντάκτρια της επιστολής, στο X. Σε συνέντευξή της στο Deutschlandfunk, εξήγησε ότι η επιστολή πρέπει να δείξει ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι στο κόμμα που δεν είναι ικανοποιημένοι. Ο Μπλαουντσούν επέκρινε επίσης την υπουργό Εσωτερικών Νάνσι Φέιζερ, η οποία “γιορτάζει τις απελάσεις στο Αφγανιστάν”. Μέχρι το απόγευμα της Τετάρτης, η επιστολή είχε περισσότερες από 7.700 υπογραφές, περίπου το 2% των μελών του κόμματος.

Καθαρή πλειοψηφία για τον Πιστόριους αντί του Σολτς ως υποψήφιος καγκελάριος του SPD

Ο Όλαφ Σολτς θέλει να είναι ξανά υποψήφιος του SPD για καγκελάριος στις επόμενες ομοσπονδιακές εκλογές, επιβεβαίωσε τη Δευτέρα ο αρχηγός του κόμματος Λαρς Κλίνγκμπαϊλ. Σύμφωνα με το νέο RTL/ntv «Trend Barometer», η πλειοψηφία των Γερμανών πολιτών είναι υπέρ του υπουργού Άμυνας Μπόρις Πιστόριους.

Σύμφωνα με έρευνα, περίπου τα δύο τρίτα των Γερμανών πολιτών (67%) είναι υπέρ του να μην είναι ξανά υποψήφιος καγκελάριος Όλαφ Σολτς στις επόμενες ομοσπονδιακές εκλογές υπέρ του υπουργού Άμυνας Μπόρις Πιστόριους (και οι δύο SPD). Σύμφωνα με την αντιπροσωπευτική έρευνα του ινστιτούτου ερευνών κοινής γνώμης Forsa για το RTL/ntv «Trend Barometer», μόνο το 21% πιστεύει ότι ο Σολτς θα πρέπει να είναι υποψήφιος ξανά για καγκελάριος.

Στα κρατίδια της ανατολικής Γερμανίας, το 62% ήταν υπέρ της μη εκ νέου υποψηφιότητας του. Στη Δυτική Γερμανία είναι 68%. Από τους ψηφοφόρους του SPD που ερωτήθηκαν στις προηγούμενες ομοσπονδιακές εκλογές, το 63% ήταν υπέρ της παραίτησης του.

Αφού ο ηγέτης του CDU Φρίντριχ Μερτς επιβεβαιώθηκε πως θα είναι ο ίδιος υποψήφιος καγκελάριος του CDU και του CSU πριν από μερικές μέρες, το 4% των ψηφοφόρων από άλλα κόμματα θέλει τώρα να δώσει την ψήφο του στην Ένωση. Σύμφωνα με τη Forsa, αυτό θα μπορούσε να αυξήσει το μερίδιο των ψηφοφόρων της Ένωσης από 32% που είναι σήμερα στο 35% κατ’ ανώτατο όριο.

Λαρς Κλίνγκμπαϊλ: Η ερώτηση για την Καγκελαρία δεν είναι προς συζήτηση

Τη Δευτέρα, ο αρχηγός του SPD, Λαρς Κλίνγκμπαϊλ, προσπάθησε να σταματήσεις οποιαδήποτε συζήτηση σχετικά με το ζήτημα Κ (σσσ. Δηλαδή την καγκελαρία) στο SPD στο αρχικό στάδιο. «Δεν υπάρχει καθόλου ταλάντευση», τόνισε στα κεντρικά γραφεία του κόμματος του Βερολίνου όταν ρωτήθηκε για την εκ νέου υποψηφιότητα του Σολτς. «Δεν υπάρχει συζήτηση για αυτό πουθενά», τόνισε χαρακτηριστικά. Ο πρωθυπουργός του Βραδεμβούργου Dietmar Woidke τόνισε επίσης: «Ο καγκελάριος είναι φυσικά ο επιλεγμένος υποψήφιος του SPD για καγκελάριος.

Την ίδια στιγμή, παραδέχτηκε ο Κλίνγκμπαϊλ, οι ομοσπονδιακές εκλογές τον Σεπτέμβριο του 2025 δεν θα είναι σίγουρη επιτυχία. Όμως η εκλογική νίκη του Woidke στο Βραδεμβούργο δείχνει ότι το SPD μπορεί να αλλάξει διαθέσεις και να κερδίσει. Αυτό πετυχαίνει όπου επικεντρώνεται στις θέσεις εργασίας, σε μια ισχυρή βιομηχανία και οικογένειες και όπου αναλαμβάνει τη μάχη με το AfD. «Σαφής στάση, μαχητικό πνεύμα, ενότητα και θάρρος» είναι τα χαρακτηριστικά που θα πάρει μαζί του στην ομοσπονδιακή εκλογική εκστρατεία, είπε.

Η κυβέρνηση οδεύει προς τις πρόωρες εκλογές τον τον Νοέμβριο;

1.001 άτομα στη Γερμανία ερωτήθηκαν για την έρευνα στις 20 και 23 Σεπτεμβρίου. Η Forsa δήλωσε ότι η ανοχή σφάλματος ήταν +/- τρεις ποσοστιαίες μονάδες. Οι προεκλογικές έρευνες υπόκεινται γενικά σε αβεβαιότητα. Αντικατοπτρίζουν μόνο τη γνώμη τη στιγμή της έρευνας. Δεν είναι προβλέψεις για το εκλογικό αποτέλεσμα.

Η τελευταία δημοσκόπηση δείχνει χαρακτηριστικά τα άσχημα ποσοστά των κομμάτων της κυβέρνησης:

  • Δημοσκόπηση Γερμανία 21.28.-09.2024 INSA/BILD
    Δημοσκόπηση Γερμανία 21.28.-09.2024 INSA/BILD

    Union: 32%

  • AfD: 19% (-1)
  • SPD: 15%
  • GRÜNE: 11% (+1)
  • BSW: 10%
  • FDP: 4%
  • LINKE: 3% (+1)
  • Sonstige: 6% (-1)
2. Μεταναστευτικό και η αναποτελεσματικότητά του

«Οι συλλήψεις μη αιτούντων άσυλο και παράνομα εισερχόμενων στην χώρα είναι σχετικά χαμηλές» Απλώς θα αποφεύγουν τα σύνορα και τους συνοριακούς ελέγχους.

Έλεγχοι έχουν πραγματοποιηθεί σε όλα τα γερμανικά σύνορα από την περασμένη εβδομάδα. Σύμφωνα με τον πρόεδρο του GdP, Andreas Roßkopf, μέχρι στιγμής όμως χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Υπάρχει ένας βασικός λόγος για αυτό.

Σύμφωνα με την αστυνομική ένωση (GdP), οι νέοι έλεγχοι στα σύνορα μέχρι στιγμής έχουν κάνει ελάχιστα για τον περιορισμό της παράνομης μετανάστευσης. «Μένει να φανεί ότι η σύλληψη μη εξουσιοδοτημένων ανθρώπων και διακινητών είναι σχετικά χαμηλή», δήλωσε ο πρόεδρος του GdP Andreas Roßkopf στο «Editorial Network Germany». Ως αποτέλεσμα, υπήρξε μόνο ένας μικρός αριθμός απορρίψεων στα δυτικά σύνορα.

Από την περασμένη εβδομάδα διενεργούνται έλεγχοι σε όλα τα γερμανικά σύνορα προκειμένου να περιοριστεί ο αριθμός των ατόμων που εισέρχονται στη χώρα χωρίς άδεια. Νέοι είναι οι έλεγχοι στα χερσαία σύνορα με τη Δανία, το Βέλγιο, την Ολλανδία (*ο γράφων βρέθηκε στην Ολλανδία την προηγούμενη εβδομάδα και δεν υπήρχαν καθόλου έλεγχοι στα σύνορα Ολλανδίας – Γερμανίας) και το Λουξεμβούργο. Έλεγχοι πραγματοποιούνται στα σύνορα με την Πολωνία, την Τσεχία, την Αυστρία και την Ελβετία εδώ και πολύ καιρό, καθώς και έλεγχοι στα σύνορα με τη Γαλλία λόγω των Ολυμπιακών Αγώνων. Το μέτρο αρχικά περιορίζεται σε έξι μήνες.

«Τα λάθη τα τελευταία χρόνια πέφτουν στα πόδια μας».

Ο Roßkopf είπε ότι τα σημεία ελέγχου και οι κύριοι δρόμοι έχουν απλώς παρακαμφθεί από τότε που ξεκίνησε το μέτρο. Η αστυνομία δεν διαθέτει επίσης τον εξοπλισμό για να μπορέσει να εργαστεί ως σύγχρονη αστυνομία έρευνας. «Οι αποτυχίες σε αυτόν τον τομέα τα τελευταία χρόνια πέφτουν τώρα στα πόδια μας». Δεν έχει ακόμη παρατηρηθεί αποτρεπτικό αποτέλεσμα των μέτρων. «Ο αριθμός των ατόμων που ζητούν προστασία και άσυλο που παραπέμπονται στην Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Μετανάστευσης και Προσφύγων στο εσωτερικό της χώρας παραμένει υψηλός», δήλωσε ο Roßkopf.

3. Ουκρανία και Nord Stream 1 & 2

Η επιχείρηση Nord Stream ΄΄πιθανών΄΄ εγκρίθηκε από τον διοικητή της Ουκρανίας Βαλερή Ζαλούζνη Valeriy Zalushnyj.

Η ανατίναξη των αγωγών Nord Stream το φθινόπωρο του 2022 δεν έχει ακόμη διευκρινιστεί. Ωστόσο, σύμφωνα με διάφορα μέσα ενημέρωσης, λέγεται ότι είχε εξουσιοδοτηθεί από τον τότε γενικό διοικητή Valeriy Zalushnyj.

Σύμφωνα με πληροφορίες του «Spiegel», η δολιοφθορά στους αγωγούς φυσικού αερίου Nord Stream πριν από δύο χρόνια λέγεται ότι είχε εξουσιοδοτηθεί από τον τότε γενικό διοικητή της Ουκρανίας. Η επιχείρηση στη Βαλτική Θάλασσα κόστισε σχεδόν 300.000 δολάρια και χρηματοδοτήθηκε ιδιωτικά, αλλά υποβλήθηκε στον Valery Zalushny για έγκριση, ανέφερε το περιοδικό, επικαλούμενο τη δική του έρευνα. Ωστόσο, ειπώθηκε ότι ο πρόεδρος Volodymyr Zelenskyj δεν ενημερώθηκε εκ των προτέρων.

Ο Ζελένσκι αρνείται ότι εμπλέκεται σε πράξη δολιοφθοράς

Ο Salushnyj, τώρα πρεσβευτής της Ουκρανίας στη Μεγάλη Βρετανία, είχε ήδη πει στη Wall Street Journal («WSJ») ότι δεν γνώριζε τίποτα για μια τέτοια επιχείρηση. Η “WSJ” ανέφερε τον Αύγουστο, επικαλούμενη δική της έρευνα, ότι ο Saluschnyj συμμετείχε στην επιχείρηση. Στο παρελθόν, ο Πρόεδρος Ζελένσκι αρνιόταν πάντα την ανάμειξη της κυβέρνησής του στις ενέργειες σαμποτάζ.

«Spiegel»: Ουκρανός πρώην αξιωματικός των μυστικών υπηρεσιών ηγήθηκε της επιχείρησης

Το «Spiegel» ανέφερε περαιτέρω ότι η ομάδα δολιοφθοράς αποτελούνταν από αρκετούς Ουκρανούς δύτες, σχεδόν όλοι άμαχοι. Η επιχείρηση σχεδιάστηκε και ηγήθηκε από τον πρώην πράκτορα των μυστικών υπηρεσιών της Ουκρανίας Ρομάν Τσερβίνσκι. Ο Τσερβίνσκι είχε ήδη αρνηθεί την ανάμειξή του πέρυσι στην Washington Post και στο Spiegel.

Στα μέσα Αυγούστου του τρέχοντος έτους έγινε γνωστό ότι ο ομοσπονδιακός γενικός εισαγγελέας αναζητούσε έναν Ουκρανό για την υπόθεση, ο οποίος φέρεται να διέφυγε από την Πολωνία στην πατρίδα του.

Η «Die Zeit», η «Süddeutsche Zeitung» και το ARD ανέφεραν ότι ο άνδρας και δύο άλλοι Ουκρανοί υπήκοοι, ένας άνδρας και μια γυναίκα, ήταν ύποπτοι για τη διάπραξη του εγκλήματος.

Κοιτάζοντας πίσω τα λάθη του Βερολίνου στην Ουκρανία “Η γερμανική πολιτική ήταν αντιφατική εδώ και χρόνια, “Καταστροφή του Nord Stream με την ευλογία του Ζελένσκι; Ο Ουκρανός πρόεδρος λέγεται ότι ενέκρινε την επίθεση στον αγωγό στην δεξίωση για τα 70ά γενέθλια της Μέρκελ.

ΠΗΓΗ: E-enimerosi.com

Συνέχεια ανάγνωσης

Γερμανία

Γερμανία: Άσυλο στα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ ζητούν τρία κρατίδια

Δημοσιεύτηκε

στις

Σύμφωνα με τη Deutsche Welle

Ανεβαίνουν οι τόνοι και εντείνονται οι πιέσεις προς την ομοσπονδιακή κυβέρνηση από τρία κρατίδια, όπου συγκυβερνούν Χριστιανοδημοκράτες με Πρασίνους, τα οποία ζητούν άμεσα αυστηρότερη μεταναστευτική πολιτική.

Ο λόγος για τη Βόρεια Ρηνανία-Bεστφαλία, το πολυπληθέστερο γερμανικό κρατίδιο, τη Βάδη-Βυρτεμβέργη και το Σλέσβιχ-Xόλσταϊν, που «συμμαχούν» πια στο Ομοσπονδιακό Συμβούλιο, το δεύτερο ομοσπονδιακό νομοθετικό σώμα, στο οποίο εκπροσωπούνται τα κρατίδια στέλνοντας το δικό τους μήνυμα στον καγκελάριο Όλαφ Σολτς για το μεταναστευτικό, σύμφωνα με τη Deutsche Welle.

Ζητούν αυστηρές και ταχείες διαδικασίες ασύλου στα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ, κάτι που αφορά άμεσα και την Ελλάδα αλλά και την Κύπρο. Εκεί, όπως υποστηρίζουν, θα πρέπει να αρχίζει και να ολοκληρώνεται η εξέταση των αιτήσεων ασύλου. Ταυτόχρονα ζητούν γρηγορότερες και ευκολότερες απελάσεις εγκληματιών σε Συρία και Αφγανιστάν, ενώ θα πρέπει, λένε, να εξετάζονται ακόμα πιο εξονυχιστικά μη αναγκαία ταξίδια στις πατρίδες τους όσων έχουν λάβει καθεστώς προστασίας στη Γερμανία.

«Ανυπεράσπιστη» η γερμανική κοινωνία
Τα κρατίδια επισημαίνουν επίσης ότι ο Κανονισμός του Δουβλίνου εφαρμόζεται πλημμελώς και ζητούν, μεταξύ άλλων, περικοπές επιδομάτων, περισσότερες επιστροφές στις χώρες πρώτες υποδοχής, αλλά και ανάληψη περισσότερων ευθυνών από τις αεροπορικές εταιρείες – στο πλαίσιο των επιστροφών.

Τα τρία κρατίδια αναφέρονται επίσης στον κίνδυνο της τρομοκρατικής απειλής στη Γερμανία, μετά το τρομοκρατικό χτύπημα στο Ζόλινγκεν, που βρίσκεται στη Βόρεια Ρηνανία-Bεστφαλία. «Η κοινωνία δεν μπορεί να μείνει ανυπεράσπιστη», υποστηρίζουν τα τρία κρατίδια και ζητούν «τάξη, έλεγχο, όρια και ανθρωπιά στη μεταναστευτική πολιτική».

Χιλιάδες απελάσεις στην Τουρκία προ των πυλών;
Στο μεταξύ, σύμφωνα με ρεπορτάζ της Frankfurter Allgemeine Zeitung, το οποίο επικαλείται κυβερνητικούς κύκλους και το οποίο αναπαράγει και το δίκτυο n-tv, Βερολίνο και Άγκυρα έχουν καταλήξει σε συμφωνία για μαζικές απελάσεις προς την Τουρκία, και συγκεκριμένα 500 ατόμων ανά εβδομάδα.

Συνολικά αναμένεται να εγκαταλείψουν τη Γερμανία πάνω από 13.000 άτομα, ενώ όπως επισημαίνει και το τηλεοπτικό δίκτυο n-tv, ο αριθμός αιτούντων που ήρθαν πέρυσι στη Γερμανία από την Τουρκία σημείωσε σημαντική αύξηση εξαιτίας της κακής κατάστασης της τουρκικής οικονομίας.

Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, επισημαίνει το ίδιο δίκτυο, η Τουρκία αποτελεί τη δεύτερη κατά σειρά, μετά τη Συρία, χώρα προέλευσης νεοαφιχθέντων.

Μόλις το 13% εξ αυτών έλαβαν προστασία, ενώ η πλειονότητα των αιτούντων δεν έχει νόμιμα έγγραφα. Μέχρι στιγμής οι απελάσεις προς την Τουρκία γίνονταν με κανονικές πτήσεις «της γραμμής», ενώ στο μέλλον πιθανώς να πραγματοποιούνται ειδικές πτήσεις απελάσεων, κάτι που η Τουρκία αρχικά απέρριπτε για λόγους «εικόνας», όμως πλέον φαίνεται να έχει δώσει πράσινο φως.

Σύμφωνα με γερμανικά μέσα, η γερμανική κυβέρνηση φέρεται να έχει υποσχεθεί στην Τουρκία επιτάχυνση στην έκδοση βίζας για τους πολίτες της, ενώ μακροπρόθεσμος στόχος της τουρκικής κυβέρνησης είναι η κατάργησή της.

liberal.gr

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινφογνώμων

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή