Ακολουθήστε μας

Αναλύσεις - Γνώμες

In what ways has territorial expansion shaped American national identity and national purpose?

Δημοσιεύτηκε

στις

Written by Spyros Moutafis

The Colonies of America declared their Independence in 1776, and after a revolutionary war, with the help of other nations, mainly of France, they gained their freedom. The war generated free states. Also generated a new nation which was founded on a body of ideas which were different from the ideas of the old world, these ideas influenced both contemporary Americans and the next generations that would come1. Additionally, the declaration of Independence announced not only the creation of a new nation, but also a theory which has been a dynamic force throughout the world.2 The revolution further promoted nationalism by giving people first widespread much-admired heroes3. People of all sections looked upon Washington as the concrete representation of American virtues: a person of deeds rather than words… The liberated United States would not have easily become a true nation without its call4.

There was the idea that the United States was an unique experiment in government and should be protected from the traditional ways of the European powers. Furthermore, during the first half of the 19th century the United States changed dramatically. The territorial expansion brought more cities inside the state, the state reached the pacific, the economy was becoming capitalist. Even the expansion fastened the nation, the westward expansion brought more additional strains5. Which would appear later when Americans would be slaughtering on another. The expansion of the United States to the Pacific was a procedure involving many overlapping and various frontiers of cultures, people and even animals. The expansion was accompanied by a romantic idea and idealism that the increase of the American territory meant that democratic ideals and institutions spread6. In the mid of the 19th century a form of expansionism appeared, <<Manifest Destiny>>, more specifically mean the expansion over a territory not clearly defined.7 For some people meant the expansion to the Pacific, for other the expansion to the north and for others the expansion to the hemisphere. The neighboring people would become part of the American Union and will have their self-government. The system of federalism would be established sidelining tyranny, which was the mainstream system of the Old world, especially in Europe. The Manifest Destiny was defined by freedom, federalism, religious freedom, equality for all. The expansion would bring republic to the natural boundaries, natural boundaries were differently perceived by people, natural boundaries at the beginning were the Mississippi, but later for others became the whole hemisphere8. The mission for Americans was to regenerate people. The expansion brought them as far as Missouri and lowa, also Americans understood their destined objective9. The land mass should be theirs, theirs for exploitation, theirs for land opportunity and more importantly a showcase to display the virtues of democratic institutions, living the proof that Americans are the God’s chosen people10. In other words, the purpose of the newborn American nation was to impart the ideas of democracy, of freedom and self-governance to the other nations, which at this time were under the rule of a king or a feudal and their people without political rights. Americans were thinking that their social and economic system should spread across the world, indicating to its abroad ownership of land, individualism, free economy11. Texas is a perfect example of how Manifest Destiny works. Due to the American occupation its resources, were exploited and a state created.12 All in all, the ideology of manifest destiny brought American cities into fight with Mexicans in Texas, New Mexico and California.13 Moreover, the occupation of new lands arise again the conflict over Slavery and Union. Against expectation the biggest instability from the expansion happened in the established American society, as the Union struggled to incorporate territories, the North and South had a debate about slavery or not in the new lands14. The expansion brought this issue, which characterized the early American society. The issue of slavery divided the states. The North and South were driven to a deadly war, which the North won. But the national identity of Americans would not have been shaped without the solution of this issue. The coming civil war will solve this debate. It is evident that the expansion triggered a debate vital for both the future and the identity of the American society and nation. Another result of the expansion is the division of American people about it. Although many Americans believed in something like the <<Manifest Destiny>>, not all Americans supported the expansion. This division can be seen one century later, when the American society was divided about the complicity in Vietnam.

The Manifest Destiny influenced American society, but the motive that influenced significantly American society was the sense of the mission. The national soul was expressed more by the mission than the Manifest Destiny15. The mission was another idealistic perception of the Americans. It was the commitment to the values of American civilization. Expansionism was restricted by the mission. As Albert Gallatin argues in his articles <<Your mission is to improve the state of the world, to be the ‘’model republic’’, to show that men are capable of governing themselves…>>16 The sense that Americans have their mission appears gradually in the American history. In the 19th century was to create a new republic that would be different from the tyranny of the old Empires and Kingdoms. In the 20th century the objective was to protect the democracy in Europe. The United States of America was in some respects responsible for saving democracy in Europe. They had to act and not stay passive. After the first world war president Wilson took the lead to create the League of Nations, the precursory of the Organization of United Nations, in order to help the other nations, live in peace and do not have catastrophic wars. The most of American people supported the League of Nations. Moreover, U.S.A helped European states after the two world wars. Worth mentioning that the strategy of the U.S.A for the 19th century was that will not interfere in the affairs of the European continent, but also declared that the west hemisphere belongs to theirs sphere of influence. This was President Wilson’s doctrine. But the idealism of the states made them interfere In Europe for the sake of democracy and the freedom of people.

Finally, the American Nation as a modern nation, followed a similar road, such as other modern nations. After its political emancipation, struggled to find its identity and its place in the world. The expansion to all over the continental gave it the father land and simultaneously it shaped its political system. A real national identity was a century and a half in the forming, and even then, it remained incomplete. Certainly, it was – and is- ongoing.17 Many Nations not long after their political emancipation had a civil war. The case of Americans is a suitable example of this. The civil war occurred in some ways because of the expansion, which brought the issue about slavery and the disagreement of different perceptions triggered a bloody civil war. The expansion without ideology could not succeed. The ideology was that it is obligatory for Americans to spread their political system and their values across the continent because they are, like Jews, God’s chosen. This idea gave them the rightful belief to expand their borders. This idea can be seen in both World Wars, when they had not to spread democracy, but to protect it. This belief can be seen in the Cold War era, when every time they had to start a new war in order to answer to Soviet Union’s aggressiveness, called on that they protect and fight for peace, human rights and democracy. In addition, this was called off by United States, before their invention to Iraq, when they supported that there war weapons of massive destruction, and they had to invade in order to defeat Saddam Hussein, who was also a dictator. So, it is evident that the expansion of the early American Republic gave them their national purpose, to expand their values and their democracy to the others. This is the bequest of the expansion of the early years of the democracy, the belief that they have a mission and that makes them unique. These beliefs are being used by American government till today.

BIBLIOGRAPHY

Davidson West James, <<Nations of Nations, A Narrative History of the American Republic>>,McGraw-Hill Higher Education, 2001

Garraty A. John, <<A Short History of the American Nation>>, Harper Collins Publishers, 1989

Jones A. Maldwyn, <<The Limits of Liberty, American history 1607-1922>>, Oxford University Press, 2013,

Merk Frederick,<< Manifest Destiny and Mission in American History>>, Alfred A. Knopf: New York,1963

Morison Samuel Eliot, <<A concise History of the American republic>>, New York Oxford University Press, 1983

1 Jones A. Maldwyn, <<The Limits of Liberty, American history 1607-1922>>, Oxford University Press, 2013, Second Edition, p.58

2 Morison Samuel Eliot, <<A concise History of the American republic>>, New York Oxford University Press, 1983, p.81

3 Garraty A. John, <<A Short History of the American Nation>>, Harper Collins Publishers, 1989, fifth edition, p. 84

4 Ibid

5 Jones A. Maldwyn, <<The Limits of Liberty, American history 1607-1922>>, Oxford University Press, 2013, Second Edition, p.111

6 Ibid p.177

7 Merk Frederick,<< Manifest Destiny and Mission in American History>>, Alfred A. Knopf: New York,1963 p.24

8 Ibid p.33

9 Garraty A. John, <<A Short History of the American Nation>>, Harper Collins Publishers, 1989, fifth edition, p.200

10 Ibid

11 Davidson West James, <<Nations of Nations, A Narrative History of the American Republic>>,McGraw-Hill Higher Education, fourth edition, 2001, p.425

12 Merk Frederick,<< Manifest Destiny and Mission in American History>>, Alfred A. Knopf: New York,1963, p,47

13 Davidson West James, <<Nations of Nations, A Narrative History of the American Republic>>,McGraw-Hill Higher Education, fourth edition, 2001, p.422

14 Ibid p.424

15 Merk Frederick,<< Manifest Destiny and Mission in American History>>, Alfred A. Knopf: New York,1963,p. 261

16 Ibid p.262

17 Jones A. Maldwyn, <<The Limits of Liberty, American history 1607-1922>>, Oxford University Press, 2013, Second Edition, p.58

Συνέχεια ανάγνωσης

Λάζαρος Καμπουρίδης

Έτσι λειτουργεί ο μηχανισμός προπαγάνδας της Άγκυρας εναντίον της Ελλάδας

Πριν από δύο χρόνια οι Τούρκοι ειδικοί και ο Ερντογάν μας απειλούσαν με τον TAYFUN ο οποίος έλεγαν ότι είναι έτοιμος και τώρα μετά από δύο έτη μαθαίνουμε ότι δεν έχει ενταχθεί ακόμα στο τουρκικό οπλοστάσιο.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

TAYFUN: Τον Οκτώβριο του 2022, τουρκικές πηγές ανέφεραν ότι ο βαλλιστικός πύραυλος μικρού βεληνεκούς TAYFUN είναι έτοιμος για παράδοση στις ΤΕΔ κάνοντας μάλιστα και επίδειξη με σχετικό “ελλειμματικό” βίντεο εκτόξευσης στη Μαύρη Θάλασσα.

Γράφει ο Λάζαρος Καμπουρίδης

Πριν από δύο χρόνια οι Τούρκοι ειδικοί και ο Ερντογάν μας απειλούσαν με τον TAYFUN ο οποίος έλεγαν ότι είναι έτοιμος και τώρα μετά από δύο έτη μαθαίνουμε ότι δεν έχει ενταχθεί ακόμα στο τουρκικό οπλοστάσιο.

Ακολούθησαν οι απειλές από Ερντογάν ότι ο TAYFUN μπορεί να πλήξει και την Αθήνα.

Στις 29 Μαϊου 2023, ο Γενικός Διευθυντής της τουρκικής εταιρείας κατασκευής πυραύλων Roketsan, Μ. Ικιντζί, δήλωσε ότι ο TAYFUN έχει τεθεί στη γραμμή παραγωγής.

Σήμερα, ο Τούρκος ειδικός σε θέματα Άμυνας Τ. Ογούζ δήλωσε ότι, ο TAYFUN πέρασε με επιτυχία τα τεστ βολής και ΘΑ εισαχθεί στο οπλοστάσιο των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων.

Με λίγα λόγια, αυτός μας είπε ότι, ο TAYFUN εδώ και μία διετία υπόκειται σε τεστ δοκιμών και δεν είναι ακόμα επιχειρησιακά έτοιμος.

Δηλαδή, πριν από δύο χρόνια οι Τούρκοι ειδικοί και ο Ερντογάν μας απειλούσαν με τον TAYFUN ο οποίος έλεγαν ότι είναι έτοιμος και τώρα μετά από δύο έτη μαθαίνουμε ότι δεν έχει ενταχθεί ακόμα στο τουρκικό οπλοστάσιο.

Τον Οκτώβριο του 2022, είχα παρουσιάσει σχετική ανάλυση και τόνιζα ότι ο TAYFUN δεν είναι έτοιμος αλλά οι «παπαγάλοι» που μας μεταφέρουν καθημερινά ειδήσεις από την Τουρκία ισχυριζόταν το αντίθετο καθώς επαναλάμβαναν τους ψεύτικος ισχυρισμούς των Τούρκων περί επιχειρησιακής ετοιμότητας του πυραύλου.

Βλέπετε τότε η υβριδική πίεση της Τουρκίας έπρεπε να περάσει στο μυαλό του κάθε Έλληνα με σκοπό την τρομοκράτησή του για να πειστούμε ότι, η τουρκική πολεμική μηχανή είναι πανίσχυρη, ότι δεν έχει καμία τύχη η Ελληνική Άμυνα ώστε να θεωρηθεί μονόδρομος η διαπραγμάτευση με την Τουρκία.
Επιτέλους, να μπει ένα φίλτρο στις προπαγανδιστικές ειδήσεις που φτάνουν καθημερινά από την Τουρκία και στοχεύουν στην ψυχολογία του Έλληνα πολίτη.

Πρέπει να ιδρυθεί μία Διεύθυνση αντίστοιχη με την τουρκική Διεύθυνση Επικοινωνίας για την διαχείριση της επικοινωνίας, δηλαδή των μηνυμάτων επιρροής που φτάνουν στην Ελλάδα αλλά και την κεντρική διαχείριση των μηνυμάτων που θα πρέπει να δημοσιεύονται από τα ελληνικά ΜΜΕ επί εθνικών θεμάτων για το Εθνικό μας Συμφέρον.

Σημείωση Geopolitico: Τα λόγια του Ερντογάν για τους Tayfun

Οι συγκεκριμένες απειλές του Ερντογάν εξαπολύθηκαν τον Δεκέμβριο του 2022. Ο Τούρκος πρόεδρος, σύμφωνα με το πρακτορείο Anadolu, δήλωσε ότι η δοκιμή βαλλιστικού πυραύλου της Τουρκίας «τρομάζει» την Αθήνα και υποστήριξε ότι η Άγκυρα δεν θα μείνει με σταυρωμένα τα χέρια εάν η Ελλάδα συνεχίσει να εξοπλίζει τα νησιά του Αιγαίου.

«Τώρα αρχίσαμε να φτιάχνουμε τους πυραύλους μας. Φυσικά, αυτή η παραγωγή τρομάζει τον Έλληνα. Όταν λες “Tayfun” (Τυφώνας), ο Έλληνας φοβάται. Στην Ελλάδα, λένε ότι θα χτυπήσει την Αθήνα. Φυσικά και θα χτυπήσει, αν δεν κάτσετε ήρεμα», ανέφερε σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στην Σαμψούντα.

«Αν προσπαθήσετε να αγοράσετε εξοπλισμό από την Αμερική και να τον τοποθετήσετε στα νησιά, μια χώρα όπως η Τουρκία δεν θα παραμείνει θεατής. Κάτι πρέπει να κάνει», πρόσθεσε.

Λίγες εβδομάδες πριν, σε συνέντευξή του στο τηλεοπτικό δίκτυο Al Haber, ο Ταγίπ Ερντογάν είχε δηλώσει ότι η εκτόξευση του πυραύλου Tayfun προκάλεσε «πανικό» στους Έλληνες καθώς και ότι «θα αυξηθεί η εμβέλειά του σε περισσότερο από 561 χιλιόμετρα».

«Δεν μπορούμε να αποδεχτούμε την στάση της Ελλάδας το τελευταίο διάστημα. Δεν μπορούμε να μείνουμε αδρανείς και σιωπηλοί σε αυτήν την επιθετική και εχθρική στάση. Κι εμείς απαντάμε με τα έργα μας. Αντί να παράγουμε λόγια, παράγουμε έργα. Η Ελλάδα πρέπει να συμμαζέψει τα μυαλά της. Πρέπει να μάθει πως δεν μπορεί να φτάσει πουθενά με προβοκάτσιες και προκλήσεις», είχε αναφέρει.

Λίγες ημέρες νωρίτερα, σε ομιλία του σε συνέδριο που διοργανώθηκε στην Κωνσταντινούπολη, ο πρόεδρος της Τουρκίας είχε δηλώσει πως «τώρα έχουμε και τους Tayfun μας. Και αυτά γίνονται πλέον (προειδοποιητικά) σημάδια σε κάποια μέρη. Και τα παρακολουθούν με ευχαρίστηση (σ.σ. ειρωνεία). Και τώρα προσπαθούμε να τα πάμε σε πολύ υψηλότερο επίπεδο αυτά».

Συνέχεια ανάγνωσης

Αναλύσεις - Γνώμες

Quo vadis κύριε Γεραπετρίτη;

Tο δομικό πρόβλημα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, ένα πρόβλημα τόσο μείζον που η επιπολαιότητα της δήλωσης αυτής του Υπουργού των Εξωτερικών μοιάζει ως δευτερεύουσα, αποκαλυπτική μεν, λεπτομέρεια δε.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Γιώργος Γεραπετρίτης: Εάν η παρούσα κυβέρνηση με Υπουργό Εξωτερικών έναν εξωκοινοβουλευτικό, δηλαδή μη εκλεγμένο από τον ελληνικό λαό που κόπτεται για τις μελλοντικές γενιές, θεωρεί ότι μπορεί παραπλανητικά να αναγάγει την ελληνοτουρκική διαφορά Υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ στο κατεξοχήν αίτιο των ελληνοτουρκικών προβλημάτων που οφείλονται στον τουρκικό αναθεωρητικό επεκτατισμό ώστε να πείσει τους Έλληνες πολίτες ότι εφόσον επιλυθεί αυτή η διαφορά τελειώνουν τα ελληνοτουρκικά, τότε αναμφίβολα καθίσταται πλέον δια της σιωπής της υπόλογος και ηθική συναυτουργός στα μελλούμενα ολόκληρη η κοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας.

Γράφει ο Παναγιώτης Παύλος, Πανεπιστήμιο του Όσλο

Tο δομικό πρόβλημα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, ένα πρόβλημα τόσο μείζον που η επιπολαιότητα της δήλωσης αυτής του Υπουργού των Εξωτερικών μοιάζει ως δευτερεύουσα, αποκαλυπτική μεν, λεπτομέρεια δε.

Αργά χθες βράδυ ενημερώθηκα για τη ραδιοφωνική συνέντευξη που παραχώρησε χθες, Παρασκευή, ο Υπουργός των Εξωτερικών της Ελλάδας, Γιώργος Γεραπετρίτης, στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΙ και τον Παύλο Τσίμα, ανήμερα των εορτασμών για τα 50 χρόνια της Νέας Δημοκρατίας. Η ενημέρωση αυτή με εξέπληξε καθώς περιλάμβανε μια κατακλείδα δήλωση στην οποία προέβη ο κ. Γεραπετρίτης προς το πέρας της συζήτησης με τον δημοσιογράφο, που με συγκλόνισε και σας την παραθέτω αυτούσια: «Αν είναι να αφήσω μια μεγάλη παρακαταθήκη για τη χώρα μου για τις επόμενες γενιές, να είναι μια γειτονιά η οποία θα είναι ήρεμη, μια Ελλάδα της αυτοπεποίθησης, της σταθερότητας, της υπερηφάνειας, ας χαρακτηριστώ και μειοδότης».

Όπως καταλαβαίνετε, ήταν τέτοια η έκπληξή μου στο άκουσμα τοιαύτης δήλωσης εκ στόματος του Υπουργού των Εξωτερικών, που αναγκάστηκα να ξενυχτίσω για να ακούσω προσεκτικά ολόκληρη τη συνέντευξη του κ. Γεραπετρίτη και να καταλάβω τί εννοεί. Στην πορεία αποδείχθηκε ότι το ξενύχτι άξιζε τον κόπο. Διότι μου έδωσε τη δυνατότητα να συνειδητοποιήσω το δομικό πρόβλημα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, ένα πρόβλημα τόσο μείζον που η επιπολαιότητα της δήλωσης αυτής του Υπουργού των Εξωτερικών μοιάζει ως δευτερεύουσα, αποκαλυπτική μεν, λεπτομέρεια δε.

Θα σταθώ σε ορισμένα μόνον σημεία, τα οποία έρχονται, δυστυχώς, να προστεθούν εκ νέου, σε μια σειρά εσφαλμένων στρατηγικών κατευνασμού της Τουρκίας, ατυχέστατης ανάγνωσης και αντιμετώπισης της δικής της στρατηγικής, και επιπόλαιης, αν όχι επιβεβλημένης έξωθεν, βιασύνης προς μια διευθέτηση που ελλείψει κατανόησης της γείτονος θα αποτελέσει ταφόπλακα των ελληνικών εθνικών συμφερόντων.

Το πρώτο δομικό πρόβλημα που έχει η σκέψη του Έλληνα Υπουργού Εξωτερικών είναι η αδυναμία που επιδεικνύει στο να εκτιμήσει στην πραγματική διάστασή του τον νεοθωμανικό αναθεωρητισμό. Αδυναμία που τον οδηγεί μεταξύ άλλων σε τραγική, αν όχι εγκληματική, αντιστροφή της αιτιοκρατικής σχέσης που διέπει αίτιο και αιτιατό. Ισχυρίζεται, λοιπόν, ο κ. Γεραπετρίτης ότι «εάν δεν λυθεί η μεγάλη μας διαφορά της οριοθέτησης, τότε μακροπρόθεσμη ειρήνη και ευημερία δεν πρόκειται να υπάρξει στην περιοχή μας». Θεωρεί και πιστεύει δηλαδή ο ίδιος, ή εν πάσει περιπτώσει θέλει εμείς να δεχθούμε και να πιστέψουμε, ότι το πρόβλημα που έχει η Ελλάδα με την Τουρκία είναι ότι εμείς δεν ανταποκρινόμαστε ως τώρα στην επιθυμία της Τουρκίας να οριοθετήσουμε Υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ.

Αυτό σημαίνει, αν φυσικά μετέχουμε του ιδίου Κοινού και Ορθού Λόγου με τον κ. Γεραπετρίτη, ότι, παραδείγματος χάριν, ο τουρκικός αναθεωρητισμός εις βάρος της Ελλάδας που εκπτύσσεται ως πάγια στρατηγική τουρκοποίησης της Θράκης, δημιουργίας παράλληλων παρακρατικών δομών ελέγχου της εκεί μουσουλμανικής μειονότητας, η εργαλειοποίηση από την Τουρκία της αποβατικής στα νησιά του Αιγαίου λαθρομετανάστευσης, στο πνεύμα του δόγματος Οζάλ, οι άνω των 1600 μέχρι στιγμής φέτος παραβιάσεων των εθνικών χωρικών μας υδάτων, η μόνιμη παράνομη αλιεία τουρκικών σκαφών εντός των ΕΧΥ, από την Αλεξανδρούπολη ως τις Κυκλάδες, η αμφισβήτηση της ελληνικότητας του Αιγαίου με την εκστρατεία του Turkaegean, η εισαγωγή του δόγματος της Γαλάζιας Πατρίδας στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση της Τουρκίας που θα γαλουχεί τα τουρκόπουλα στην πίστη ότι οι Έλληνες είναι κλέπτες κατακτητές των «τουρκικών νησιών του Αιγαίου», η αξίωση Ερντογάν για δύο κράτη στην Κύπρο, και πολλά ακόμη, όλα αυτά, κατά τον κύριο Γεραπετρίτη είναι συνέπειες της «μιας μείζονος ανεπιλύτου ελληνοτουρκικής διαφοράς»! Πραγματικά είναι για γέλια μια τέτοια αντίληψη, αν δεν είναι για κλάματα ο ισχυρισμός του Υπουργού ότι είναι μάλιστα και αληθής. Το μόνον που έχω να προσθέσω σε αυτήν την τρικυμία εν κρανίω είναι ότι λυπάμαι βαθύτατα ως θρέμμα της Θράκης που ο κ. Γεραπετρίτης φαίνεται να έχει μαύρα μεσάνυχτα για το μοντέλο εκτουρκισμού της Θράκης και την αποτελεσματικότητα που η υπερπολλαπλάσια έναντι των δικών μας διάθεση ατύπων κονδυλίων του τουρκικού ΥΠΕΞ έχει στην ακριτική μας γη.

Δεύτερον. Επικαλείται ο Υπουργός Εξωτερικών την προσήλωσή του στη λογική και τον ορθό λόγο. Στο πλαίσιο αυτής της ορθολογικής του ικανότητας προβαίνει στην ακόλουθη διαπίστωση: «…Γιατί κάθε φορά που τελείωνε ένας κύκλος (σσ. διερευνητικών επαφών), λυπούμαι που το λέω, αλλά διαπιστώναμε ότι, αν όχι ότι βρισκόμασταν σε χειρότερη θέση, ότι παραμέναμε στάσιμοι. Το αποτέλεσμα είναι ότι συν τω χρόνω οι τουρκικές αξιώσεις έχουν μεγαλώσει, έχουν παγιωθεί και έχουν γίνει πολύ πιο έντονες οι πιέσεις οι οποίες ασκούνται».

Φαντάζομαι καταρχήν, και θέλω πραγματικά να ελπίζω, ότι αναφέρεται στις πιέσεις της Τουρκίας και όχι τυχόν κάποιων συμμάχων μας, παραδείγματος χάριν της Γερμανίας ή άλλων. Έτσι αν έχει το πράγμα, είναι δυνατόν Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδος να θεμελιώνει επιχείρημα περί της ανάγκης ΤΩΡΑ να καθίσουμε στο τραπέζι με την Τουρκία, με το casus belli μάλιστα ενεργό πέραν των όσων αναφέραμε ανωτέρω, διότι «ήδη δεχόμαστε μεγάλες πιέσεις», οι οποίες, προφανώς, κατά τη συλλογιστική του κ. Γεραπετρίτη, αύριο θα είναι ακόμη μεγαλύτερες; Αυτό είναι σκεπτικό loser, που θέλει πάση θυσία να συνάψει ανακωχή με τον επιβουλέα του, και όχι ισχυρού παίκτη και «πυλώνα σταθερότητος» στην περιοχή. Τεράστιο ατόπημα του Υπουργού, και δεν εκπλήσσει το γιατί η συνέντευξή του αυτή δεν έχει ακόμη αναρτηθεί στην ιστοσελίδα του Υπουργείου Εξωτερικών.

Τρίτον. Αναφερόμενος στα της οριοθέτησης εν γένει, ο κ. Γεραπετρίτης δήλωσε στον Παύλο Τσίμα τα εξής: «Εμείς έχουμε κάνει την οριοθέτησή μας με την Αίγυπτο στην ευρύτερη περιοχή. Απομένει να υπάρξει περαιτέρω οριοθέτηση με τις άλλες γειτονικές χώρες, μεταξύ των οποίων κυρίως η Τουρκία, με την οποία έχουμε γειτονία και στην ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο. Είναι αναγκαίο να υπάρξει αυτή η οριοθέτηση». Ειλικρινά, αναρωτιέμαι, σε τί είδους αναγκαιότητα έχει υποταχθεί η ελληνική εξωτερική πολιτική ώστε να ξεφεύγει από τον επικεφαλής της τέτοια συγκλονιστική ομολογία. Να αποκαλύπτει δηλαδή, άθελά του προφανώς, ότι η μερική οριοθέτηση με την Αίγυπτο αυτή τη στιγμή θα πρέπει να θεωρείται ως ολική και τελική! Διότι τί άλλο μπορεί να σημαίνει η ανωτέρω διατύπωση, πέραν του ότι «για περαιτέρω οριοθέτηση από το ανατολικό ήμισυ της Ρόδου και πέρα, το λόγο έχει η Τουρκία»; Κι εν πάσει περιπτώσει, γιατί έχει η Ελλάδα ξεγράψει την ΑΟΖ με Κύπρο;

Εάν η παρούσα κυβέρνηση με Υπουργό Εξωτερικών έναν εξωκοινοβουλευτικό, δηλαδή μη εκλεγμένο από τον ελληνικό λαό που κόπτεται για τις μελλοντικές γενιές, θεωρεί ότι μπορεί παραπλανητικά να αναγάγει την ελληνοτουρκική διαφορά Υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ στο κατεξοχήν αίτιο των ελληνοτουρκικών προβλημάτων που οφείλονται στον τουρκικό αναθεωρητικό επεκτατισμό ώστε να πείσει τους Έλληνες πολίτες ότι εφόσον επιλυθεί αυτή η διαφορά τελειώνουν τα ελληνοτουρκικά, τότε αναμφίβολα καθίσταται πλέον δια της σιωπής της υπόλογος και ηθική συναυτουργός στα μελλούμενα ολόκληρη η κοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας.

Συνέχεια ανάγνωσης

Video

Διχασμός για το αν το Ισραήλ θα χτυπήσει τα πυρηνικά του Ιράν

Ο Σάββας Καλεντερίδης στην εκπομπή της Παρασκευής 4 Οκτωβρίου 2024

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Ο Σάββας Καλεντερίδης στην εκπομπή της Παρασκευής 4 Οκτωβρίου 2024

Θέματα Εκπομπής 4ης Οκτωβρίου 2024
1. Το δίδυμο Μητσοτάκη-Γεραπετρίτη επιμένει στο λάθος με την Τουρκία
2. Διχασμένες οι απόψεις για το αν το Ισραήλ θα χτυπήσει τα πυρηνικά του Ιράν 18:25
3. ΗΠΑ: Απανωτά σκάνδαλα του συζύγου της Χάρις ρίχνουν σκιά στον προεκλογικό της αγώνα 45:10
4. Ρωσία-Ουκρανία: Ο Ζελένσκι τα βάζει με τη Δύση 49:00

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινφογνώμων

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή