Ο Πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν με τον υπουργό Εξωτερικών της χώρας Μελβούτ Τσαβούσογλου. ΚΥΠΕ/ EPA/Stephanie Lecocq

Του Κώστα Βενιζέλου
Μπορεί κανείς να φανταστεί την αντίδραση του καθεστώτος Ερντογάν εάν ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας ή ο Πρωθυπουργός ζητούσαν, κατά την παραμονή τους στην Τουρκία, να επισκεφθούν κουρδικές περιοχές; Μπορεί κανείς να φανταστεί πώς θα αντιδρούσε η τουρκική κυβέρνηση εάν δηλώσεις των Ελλήνων αξιωματούχων, επί τουρκικού εδάφους, αμφισβητούσαν κυριαρχικά δικαιώματα της Τουρκίας; Εδώ και περίπου δύο δεκαετίες Τούρκοι ηγέτες και υπουργοί με την ανοχή του αθηναϊκού κράτους μεταβαίνουν στη Θράκη, ενισχύουν οικονομικά και όχι μόνο τη μουσουλμανική μειονότητα και παρεμβαίνουν στα εσωτερικά της Ελλάδας.

Ενθαρρύνουν και ενισχύουν τους Έλληνες πολίτες μουσουλμάνους προς την κατεύθυνση υπονόμευσης του ελλαδικού κράτους. Αυτό έπραξε και την περασμένη εβδομάδα ο Τούρκος αντιπρόεδρος, Χακάν Τσαβούσογλου, όταν δήλωσε στην Κομοτηνή σε ανοικτή συγκέντρωση πως η Τουρκία είναι ισχυρή και «δεν θα τους αφήσει μόνους». Αυτές οι υπονομευτικές ενέργειες συνεχίζονται και δεν πρόκειται να σταματήσουν όσο υπάρχει ανεκτικότητα και περιορισμένη αντίδραση. Τέτοια αντιμετώπιση η Τουρκία την αξιοποιεί δεόντως.

Τον περασμένο Μάρτιο, ο Τούρκος Πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, σε άρθρο του σε ειδική έκδοση πολιτικού περιοδικού, το οποίο ανήκει στον πρώην υπουργό και συνεργάτη του προέδρου Οζάλ, Χασάν Τζελάλ Γκιουζέλ, αναφέρθηκε στον «Εθνικό Όρκο» που ψηφίστηκε από την τουρκική Εθνοσυνέλευση το 1920. Η Οθωμανική Βουλή αποφάσισε, τότε, «να κηρύξει τα εδάφη που ζούσαν Τούρκοι, ως τουρκικά και να αγωνιστεί για την ανάκτησή τους. Η Μεγάλη Εθνοσυνέλευση συνήλθε στην Άγκυρα και αποδέχθηκε τον ‘’Εθνικό Όρκο’’ που περιέχει μέρη όπως η Μοσούλη, το Κιρκούκ, το Χαλέπι, τη Δυτική Θράκη, το Μπατούμι και ορισμένα από τα νησιά».

Αμφισβητώντας τη Συνθήκη της Λωζάννης, ο Ερντογάν σε ομιλία του στη γενέτειρά του Ριζούντα στην ανατολική Τουρκία (Οκτώβριος 2016), είπε πως «ορισμένοι μάλιστα Τούρκοι ιστορικοί θεωρούν πως τα σύνορα του Εθνικού Συμβολαίου περιλαμβάνουν επίσης την Κύπρο, το Χαλέπι, τη Μοσούλη, το Αρμπίλ, το Κιρκούκ, το Βατούμι, τη Θεσσαλονίκη, το Κίρτζαλι, τη Βάρνα και τα νησιά του Αιγαίου». Οι αναφορές αυτές του Ερντογάν αφορούν στο σχέδιο 2023, που συνδέεται με τη συμπλήρωση 100 ετών από την ίδρυση του σύγχρονου τουρκικού κράτους και την εξαγγελία ότι θα «συναντηθούμε και πάλι με τα αδέλφια μας σε αυτά τα εδάφη».

Αλλά πέραν από τις ρητορικές εξάρσεις, τις οποίες οι θεωρητικοί του κατευνασμού εκτιμούν πως γίνονται για «εσωτερική κατανάλωση», η Τουρκία οικοδομεί βαθμηδόν καθεστώς οντότητας για τους μουσουλμάνους της Θράκης. Η τελευταία απόφαση της 44ης Συνόδου των Υπουργών Εξωτερικών του Οργανισμού της Ισλαμικής Διάσκεψης που συνήλθε στο Αμπιτζάν της Ακτής Ελεφαντοστού, στις 10-11 Ιουλίου, περιλαμβάνει και ειδική ενότητα που αφορά στην «Τουρκική Μουσουλμανική Μειονότητα Δυτικής Θράκης» και τον «Μουσουλμανικό Πληθυσμό της Δωδεκανήσου». Δεν είναι καινούργιες αυτές οι διατυπώσεις αλλά, ως γνωστόν, όταν επαναλαμβάνονται εδραιώνονται. Δεν είναι καινούργιο, επίσης, το γεγονός ότι το ψευδοκράτος στα κατεχόμενα της Κύπρου θεωρείται από την Τουρκία μοντέλο για προώθηση των επεκτατικών σχεδίων της στην περιοχή.

Είναι γι’ αυτό που θα πρέπει να υπάρξει αντίδραση. Η παρούσα ελληνική κυβέρνηση δεν αφήνει αναπάντητες τις τουρκικές προκλήσεις. Η Άγκυρα εισπράττει σκληρές απαντήσεις από το ελληνικό ΥΠΕΞ, που δεν αφήνει τίποτε να πέσει κάτω. Χρειάζεται, ωστόσο, να γίνει ένα ακόμη βήμα και να τους κόψουν τον βήχα. Πριν είναι αργά.

apopseis.com