Ακολουθήστε μας

Γενικά θέματα

Η ΜΕΓΑΛΗ ΝΙΚΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ, ΟΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ (ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ) ΚΑΙ Η ΑΝΑΓΚΗ ΕΝΟΣ ΝΕΟΥ ΤΣΙΜΕΡΒΑΛΝΤ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Δημοσιεύτηκε

στις

Κόρμπιν
του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Mόνο που δεν με έβρισε ένας φίλος τις προάλλες όταν του είπα ότι δεν αποκλείω ακόμα και νίκη του Κόρμπιν στις εκλογές, αλλά σίγουρα αποκλείω περίπατο των Συντηρητικών.
Αλλά δεν ήταν μόνος του. Για ακόμα μια φορά, η μεγάλη πλειοψηφία των παρατηρητών παγκοσμίως, αλλά και των πολιτικών, έπεσαν τελείως έξω στις προβλέψεις τους. Η “πολιτική ορθότητα”, αφού κατάφερε να ελέγξει όλη τη δημόσια ζωή έπεσε θύμα της επιτυχίας της, φτάνοντας να εξαπατάει τον εαυτό της και εκλαμβάνοντας ως αλήθεια αυτό που η ίδια υπαγορεύει.
Πρόκειται για συστηματικό, όχι τυχαίο λάθος, γι’ αυτό και επαναλαμβάνεται διαρκώς, όπως έγινε στα δημοψηφίσματα της Ολλανδίας και της Βρετανίας, στις εκλογές στις ΗΠΑ, τη Γαλλία, το ισπανικό Σοσιαλιστικό Κόμμα και τώρα στη Βρετανία.

Σημειώνεται πάντα τέτοιο λάθος σε περιόδους βαθειάς κρίσης και μετάβασης σε νέα ιστορική εποχή. Οι άνθρωποι τείνουν να αναλύουν το μέλλον με όρους του βιωμένου παρελθόντος και παρόντος.
Διάβασα στην “Εστία” ότι η στροφή της βρετανικής και αμερικανικής αριστεράς σε εβδομηντάρηδες είναι η απόδειξη της παρακμής της. Προφανώς ο αρθρογράφος εκλαμβάνει την κρίση του συστήματος ως κρίση της αριστεράς, τη στιγμή που, σε μια σειρά κεντρικών δυτικών χωρών, είναι η αριστερά που “νεκρανασταίνεται”, όπως και η άκρα δεξιά, ακριβώς γιατί κάτι δεν πάει καθόλου καλά και οι άνθρωποι, ιδίως οι νέοι, αναζητούν επειγόντως πολιτική διέξοδο. (Ειρήσθω εν παρόδω, οι πρόφατες γαλλικές και βρετανικές εκλογές απέδειξαν ότι η εμφάνιση μιας πραγματικής, αυθεντικής αριστεράς περιορίζει δραστικά τη δύναμη της άκρας δεξιάς. Στην μεγάλη πλειοψηφία τους, οι Ευρωπαίοι πολίτες ενδιαφέρονται κυρίως για τη διατήρηση των κοινωνικών τους κατακτήσεων και της ουσιαστικής δημοκρατίας).
Ο αρθρογράφος δεν καταλαβαίνει τα κυκλικά στοιχεία στην Ιστορία, αυτής των Ιδεών περιλαμβανομένης. Πιστεύει ότι το σύστημα που ο ίδιος έμαθε, στο οποίο έζησε, πιστεύει και υπηρετεί είναι αδιατάρακτο, θα παραμείνει εσαεί στη θέση του, αμφισβητούμενο όλο και λιγότερο, στο πλαίσιο του κατά Φουκουγιάμα “Τέλους της Ιστορίας”.
Ο Κόρμπιν, ο Σάντερς και ο Μελανσόν είναι τόσο ελκτικοί ιδίως στις πολύ μικρές ηλικίες γιατί αυτές οι ηλικίες, που είναι το μέλλον, καταδικασμένες από τώρα στην επισφάλεια μέσα σε έναν κόσμο άσχημο, απαράδεκτο, επικίνδυνο, προϊστορικό και βάρβαρο, αναζητούν πολύ έντονα λύση “εκτός συστήματος” και “εκτός διαφθοράς και υποκρισίας”, είτε στη ριζοσπαστική αριστερά, είτε στη ριζοσπαστική δεξιά.
Βρίσκουν “εβδομηντάρηδες” να τους εκπροσωπήσουν, γιατί δεν βρίσκουν συχνά στις ενδιάμεσες ηλικίες άλλους, αφού έχουν σχεδόν όλοι συμβιβασθεί ή αποτραβηχτεί, κατά τη διάρκεια σχεδόν μισού αιώνα αδιατάρακτης ηγεμονίας  του νεοφιλελευθερισμού και διεθνούς κυριαρχίας του χρηματιστικού κεφαλαίου (“παγκοσμιοποίηση”). Μερικοί δεν συμβιβάστηκαν, επέμειναν και τώρα συναντούν ξανά το ιστορικό κύμα που εκφράζει το “κοινωνικό πρόβλημα”, που ξαναγίνεται τώρα επίκαιρο, όσο και πριν από δύο αιώνες, κατά τρόπο ειρωνικό τη στιγμή που πολλοί διακηρύσσουν την “υπέρβαση” της αριστεράς και της δεξιάς, μια πολιτική διάκριση που έλκει την καταγωγή από αυτό ακριβώς.
Η ορμητική είσοδος της νεολαίας και ιδίως της σπουδάζουσας στην πολιτική, έπαιξε πολύ βασικό ρόλο στην άνοδο του Σάντερς, του Μελανσόν και του Κόρμπιν.
Η νεολαία αναζητά λύση στα τεράστια κοινωνικά της προβλήματα, αλλά και νοιώθει ότι ο πλανήτης αρμενίζει πολύ στραβά. Όλα αυτά συμπυκνώνονται στην απεγνωσμένη αναζήτηση τίμιων και ειλικρινών πολιτικών. Κι όταν δεν τους βρίσκει στις μικρότερες ηλικίες, τους αναζητά στις μεγαλύτερες.
Μια πρόσφατη μελέτη στις ΗΠΑ έδειξε ότι μεταξύ των πιτσιρικάδων 16-20 ετών, το 45% θα ψήφιζε σοσιαλιστή και το 21% κομμουνιστή, σε μια χώρα δηλαδή που δεν υπάρχουν καλά καλά σοσιαλιστές και κομμουνιστές.
Ήττα του Κόμματος του Πολέμου
Όπως αποδεικνύει η κρίση με το Κατάρ, η διαρκής επανεμφάνιση σχεδίων πολέμου κατά του Άσαντ, του Ιράν και της Κορέας, τα σχέδια δηλαδή που επεξεργάστηκαν και δημοσιοποίησαν προ είκοσι ετών οι Αμερικανοί νεοσυντηρητικοί και οι φίλοι τους, στα πλαίσια αυτού που ονομάστηκε “Στρατηγική του Χάους”, παραμένουν πάντα ενεργά και απειλούν πάντα με νέα κλιμάκωση στη Μέση και την Άπω Ανατολή ,ενδεχομένως και με πυρηνική ανάφλεξη σε κάποιο σημείο.
Οι διαφορετικά ανεξήγητες πρόωρες εκλογές που προκήρυξε η Μέι αποσκοπούσαν ενδεχομένως να ξεκαθαρίσουν και την βρετανική πολιτική σκηνή από τον ενοχλητικό κύριο Κόρμπιν, την ύπαρξη του οποίου στην κορυφή ενός από τα δύο βασικά βρετανικά κόμματα, ουδέποτε ανέχθηκε το κατεστημένο της χώρας και οι διεθνείς σύμμαχοί του.
Πως θα μπορούσε η Μέι και ο ιδιαίτερα πολεμοχαρής Υπουργός της  Άμυνας Φάλλον να πάνε σε νέους μεγάλους πολέμους στη Μέση Ανατολή, με επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης τον πρώην ηγέτη του βρετανικού αντιπολεμικού κινήματος και κατεξοχήν άνθρωπο αρχών, είτε κάποιος συμφωνεί, είτε διαφωνεί μαζί του;
Εδώ υπεισέρχεται και το ζήτημα της “ισλαμικής τρομοκρατίας”, καθώς οι επιθέσεις της στη Γαλλία και τη Βρετανία μοιάζουν σχεδόν με… εκλογικές παρεμβάσεις, δύσκολα ερμηνεύσιμες από τη σκοπιά φανατικών ισλαμιστών και της δικής τους ιδεολογίας.
Το γεγονός επισημαίνουν πλέον αρκετοί αναλυτές, που τονίζουν ότι ο ISIS φαίνεται να ενισχύεται από τη Σαουδική Αραβία, χώρα προς την οποία ο Κόρμπιν ζήτησε να διακοπούν οι πωλήσεις όπλων και να γίνουν “δύσκολες συζητήσεις”. Στο παρελθόν σύμφωνα με δημοσιεύματα της εφημερίδας Γκάρντιαν, Σαουδάραβες ιθύνοντες είχαν απειλήσει τον Τόνι Μπλερ με τρομοκρατικές επιθέσεις στη Βρετανία! (1)
Έχει πάντως ενδιαφέρον ότι οι τρομοκρατικές επιθέσεις, όπως απεδείχθη στις βρετανικές εκλογές, συγκινούν ασφαλώς πάντα την κοινή γνώμη, όλο και μεγαλύτερα τμήματα της οποίας αρχίζουν όμως να τη συνδέουν με την ίδια τη δυτική πολιτική στον αραβομουσουλμανικό κόσμο και να μην αντιδρούν όπως συνήθως αναμένεται.
Είτε έτσι, είτε αλλιώς, η προσπάθεια εκτόπισης του Κόρμπιν από την ηγεσία του Εργατικού Κόμματος όχι μόνο απέτυχε, αλλά έγινε και μπούμερανγκ, δυσχεραίνοντας πάρα πολύ οποιαδήποτε σχέδια βρετανικής συμμετοχής σε νέο μεγάλο πόλεμο στη Μέση Ανατολή, όπως αυτό που φάνηκε να ευνοεί, με την τελευταία περιοδεία του στην περιοχή, ο Αμερικανός Πρόεδρος Τραμπ.
Δυστυχώς όμως η ήττα της Μέι δεν ήταν αρκετά εκτεταμένη ώστε να οδηγήσει σε αποτυχία τον σχεδιασμό για τη μετατροπή της Κύπρου σε προτεκτοράτο.
Λίγο μετά τον σχηματισμό της κυβέρνησής της, ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, δρώντας ως όργανο των ΗΠΑ, της Βρετανίας και των συμμάχων τους, και όχι ως Γραμματέας ενός Οργανισμού επιφορτισμένου με την τήρηση της διεθνούς νομιμότητας, συνεκάλεσε διάσκεψη για το κυπριακό στη Γενεύη. Αποτέλεσμα πραξικοπήματος στο εσωτερικό της Κύπρου και στην ΕΕ, η παράνομη αυτή Διάσκεψη, αντίθετη προς βασικές πρόνοιες του Κυπριακού Συντάγματος και των Συνθηκών της ΕΕ, αποσκοπεί στην υφαρπαγή του κυπριακού κράτους από τον πληθυσμό του και στη μετατροπή του σε αποικία. Εγκυμονεί επίσης τον κίνδυνο μετατροπής της Κύπρου σε Συρία, με ότι αυτό συνεπάγεται (2)
Τα μεγάλα προβλήματα της Αριστεράς
Η θεαματική επανάκαμψη μιας αυθεντικής Αριστεράς σε σημαντικές χώρες του δυτικού κόσμου, δεν σημαίνει βέβαια ότι ο δρόμος μπροστά της είναι στρωμένος με ροδοπέταλα, ούτε ότι η ίδια είναι ήδη έτοιμη να αντιμετωπίσει τα τεράστια προβλήματα μπροστά της.
Ο Ζαν Λικ Μελανσόν έμοιαζε απογοητευμένος το βράδυ του πρώτου γύρου των γαλλικών προεδρικών εκλογών. Πίστευε ότι μπορούσε να περάσει στον δεύτερο γύρο και ότι όλες οι δυνατότητες θα ήταν ανοιχτές.
Ακόμα όμως κι αν κατάφερνε να εκλεγεί Πρόεδρος της Γαλλίας, πρέπει να διατηρεί κανείς σοβαρές επιφυλάξεις για το τι θα μπορούσε να κάνει στην πραγματικότητα. Υπάρχουν δύο τρόποι να δει κανείς αυτή την “αποτυχία” του. Από τη μια είναι όντως μια ¨αποτυχία”. Από την άλλη, είναι σαν η Ιστορία να κάνει, σε αυτόν και στην “Ανυπότακτη Γαλλία” ένα μεγάλο δώρο. Τους δίνει χρόνο για να ετοιμαστούν. Από το πως θα τον αξιοποιήσουν εξαρτάται το μέλλον αυτού του ρεύματος, αλλά και πολύ περισσότερα.
Μια υπενθύμιση από την Ελλάδα
Το ίδιο δώρο έκανε η ιστορία το 2012 στον Αλέξη Τσίπρα. φέρνοντάς τον στο κατώφλι της εξουσίας. Αυτός όμως καβάλησε καλάμι. Αντί να χρησιμοποιήσει τον χρόνο που του δόθηκε για να οργανωθεί και να ετοιμαστεί, προτίμησε να υποτάξει την ανάγκη εκπόνησης μιας στρατηγικής αντιμετώπισης του ελληνικού προβλήματος στην επιδίωξη να κερδίσει τις εκλογές. Εξέλαβε τις επιθυμίες του ως πραγματικότητες, ελπίζοντας ότι θα έβρισκε ανώδυνο τρόπο να συμβιβαστεί με τις δυνάμεις που επιτίθενται και καταστρέφουν την Ελλάδα.
Αντί ο ΣΥΡΙΖΑ να ανοίξει και να αλλάξει ποιοτικά, προσαρμοζόμενος στο πολύ δύσκολο πρόβλημα που αντιμετώπιζε, προσπάθησε να προσαρμόσει το πρόβλημα στις δικές του διαθέσεις, δυνατότητες και μικροσυμφέροντα.
Δυνάμεις του Βαθέος Χρήματος και του άξονα ΗΠΑ-Βρετανία-Ισραήλ μπόρεσαν τελικά να χειραγωγήσουν επιδέξια την ηγετική του ομάδα, χρησιμοποιώντας τις ιδιότητές της για να τον οδηγήσουν τελικά από μόνο του στην συνθηκολόγηση και στη συντριβή.
Φυσικά, υπάρχουν πολλές διαφορές ανάμεσα στην κατάσταση στη Γαλλία, την Βρετανία και τις ΗΠΑ, όπως και πολύ σημαντικές διαφορές στις προσωπικότητες. Εντούτοις, υπάρχει και βασική δομική ομοιότητα ανάμεσα στο τι συμβαίνει στη Νότιο Ευρώπη και σε αυτές τις χώρες, γι’ αυτό και θα επανέλθουμε με πρώτη ευκαιρία στο πολύ κακά και ανακριβώς γνωστό και στην Ελλάδα και διεθνώς ελληνικό παράδειγμα.
Το πρόβλημα του υποκειμένου και του προγράμματος
Οι επιτυχίες του Σάντερς, του Μελανσόν, του Κόρμπιν επιβεβαίωσαν ότι σημαντικό μέρος των λαών συνειδητοποιεί την ανάγκη για μια ριζική στροφή προς πολιτικές πιο κοινωνικές, δημοκρατικές, οικολογικές, την ανάγκη να ανακοπεί η διαρκής πορεία προς νέους πολέμους στη Μέση Ανατολή, στην Ευρώπη (Ουκρανία), στην Άπω Ανατολή (Κορέα), στην Αφρική.
Από την άλλη, η αναδυόμενη αμερικανική, βρετανική, γαλλική αριστερά δύσκολα μπορεί κανείς να θεωρήσει ότι έχει ήδη τα πολιτικά και προγραμματικά υποκείμενα που μπορούν να διεξάγουν τον πόλεμο εναντίον μιας “Αυτοκρατορίας του Χρήματος” ισχυρότερης από ποτέ.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι, οποιαδήποτε κυβέρνηση επιχειρήσει να εφαρμόσει τέτοιες πολιτικές θα βρεθεί αμέσως αντιμέτωπη με την πίεση των “αγορών”, σε ένα οικονομικό περιβάλλον παγκοσμιοποιημένο, όπου το χρηματιστικό κεφάλαιο έχει τεράστιες δυνατότητες να πιέσει οποιοδήποτε κράτος, αλλά και τεχνολογικά μέσα πρωτοφανούς παρακολούθησης και χειραγώγησης τόσο μικρών ηγετικών ομάδων, όσο και μεγάλων κοινωνικών συνόλων. Η προσφυγή σε έναν επικαιροποιημένο Κέινς, συνιστά μια πρώτη αλλά μάλλον πολύ ανεπαρκή απάντηση. Η δημιουργία κομμάτων και κινημάτων ικανών να απαντήσουν στις δύσκολες ανάγκες του “πολέμου” που θα χρειαστεί να διεξάγουν, για να εφαρμόσουν τις πολιτικές τους, απομένει να γίνει, δεν έχει γίνει, απλώς επειδή ορισμένοι πολιτικοί πήγαν καλά σε εκλογικές αναμετρήσεις.
Ο Σάντερς, ο Μελανσόν, ο Κόρμπιν θα ήθελαν ασφαλώς κι αυτοί να ασκήσουν μια σοσιαλδημοκρατική πολιτική. Είναι αμφίβολο όμως ότι υπάρχουν αυτά τα περιθώρια στον σημερινό καπιταλισμό.
Η προσφυγή στην αριστερή ρητορεία του 1930 είναι εντελώς παρωχημένη. Όχι όμως και τα μαθήματα από την εμπειρία της αριστεράς και των κοινωνικών κινημάτων του Εικοστού Αιώνα πριν από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ακριβώς επειδή ο κόσμος που θεμελιώθηκε το 1945 βρίσκεται τώρα σε κρίση και απέρχεται.
Η επείγουσα, πιεστική, ελάχιστα κατανοητή ανάγκη ενός νέου “Τσίμερβαλντ”
Από την άλλη, στην Ευρώπη βρισκόμαστε άλλωστε αντικειμενικά, όλο και περισσότερο, εντός ενιαίου κράτους, ενώ εξακολουθούμε υποκειμενικά να νοιώθουμε, να νομίζουμε και να δρούμε εντός μιας εθνικής πραγματικότητας που είναι όλο και πιο εικονική.
Είναι σήμερα στην Ευρώπη, αλλά και διεθνώς, απαραίτητο για όποιον θέλει να κάνει πολιτική απέναντι και όχι εντός του “συστήματος”, όχι απλώς μια “Διεθνής”, αλλά ένα σταδιακά σχηματιζόμενο νέο διεθνές πολιτικό εργαλείο, που το ένα πόδι του θα είναι βαθιά ριζωμένο στις εθνικές πραγματικότητες, το άλλο στη διεθνή. Χρειάζεται δηλαδή μια “διάσκεψη του Τσίμερβαλντ ΙΙ” (2), που να συγκεντρώσει τις δυνάμεις που συνδυάζουν σοβαρότητα και ριζοσπαστικότητα, λαϊκότητα και εθνικό ρίζωμα.
Τέτοιο ρόλο δεν μπορεί να παίξει ούτε βέβαια η Σοσιαλιστική Διεθνής και το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα, ούτε όμως και η αυτοαποκαλούμενη ριζοσπαστική Ευρωπαϊκή Αριστερά.
Χρειάζεται κάτι καινούριο.  
Μετά άλλωστε τις μεγάλες τραγωδίες και αποτυχίες της Αριστεράς κατά τον 20ό αιώνα, παραμένει ανοιχτό ζήτημα ένα εναλλακτικό όραμα για τον κόσμο τον 21ο αιώνα.
Προς το παρόν ούτε η δυτική αριστερά, ούτε η Ρωσία, η Κίνα ή οι BRIICS διαθέτουν τέτοιο όραμα, στρατηγικά απαραίτητο για μια νικηφόρα αντιπαράθεση με το Χάος και την Καταστροφή που οργανώνει το παγκόσμιο Χρήμα, δρώντας όπως ο καρκίνος στο σώμα του ανθρώπινου Γένους.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1 Για το θέμα της ισλαμικής τρομοκρατίας και της ευρωπαϊκής πολιτικής δες ενδεικτικά:
Hillary Confirms Saudi Arabia, Qatar Fund ISIS In Leaked Email
3 Η Διάσκεψη του Τσίμερβαλντ συνήλθε το 1915 στην ομώνυμη πόλη της Ελβετίας συγκεντρώνοντας τους λίγους Σοσιαλιστές που δεν είχαν συμβιβασθεί με τη φιλοπόλεμη πολιτική των κυβερνήσεών τους κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Υπήρξε ο θεμέλιος λίθος στην πορεία που οδήγησε στη Ρωσική Επανάσταση του 1917.

konstantakopoulos.gr

Γενικά θέματα

Reuters: Το Ιράν προσλαμβάνει τρομοκράτες για χτυπήμα σε Ευρώπη και ΗΠΑ! Η αποτροπή χτυπήματος στην Ελλάδα

Την υπόθεση της απόπειρας τρομοκρατικού χτυπήματος στην Αθήνα τον Μάρτιο του 2023 επαναφέρει με νέο δημοσίευμά του το Reuters.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Στα τέλη του περσινού Μαρτίου ύστερα από συνεργασία της ΕΥΠ με τη Μοσάντ είχαν συλληφθεί δύο Πακιστανοί, που φέρεται να σχεδίαζαν τρομοκρατική επίθεση σε εβραϊκό εστιατόριο- συναγωγή στο κέντρο της Αθήνας.

Την υπόθεση της απόπειρας τρομοκρατικού χτυπήματος στην Αθήνα τον Μάρτιο του 2023 επαναφέρει με νέο δημοσίευμά του το Reuters. Το ειδησεογραφικό πρακτορείο σε ένα αναλυτικό ρεπορτάζ περιγράφει το πώς το Ιράν προσλαμβάνει τρομοκράτες για πλήγματα σε Ευρώπη και ΗΠΑ.

Στα τέλη του περσινού Μαρτίου ύστερα από συνεργασία της ΕΥΠ με τη Μοσάντ είχαν συλληφθεί δύο Πακιστανοί, που φέρεται να σχεδίαζαν τρομοκρατική επίθεση σε εβραϊκό εστιατόριο- συναγωγή στο κέντρο της Αθήνας.

Υπήρχε μάλιστα η πληροφορία ότι οι δύο άνδρες θα πληρώνονταν με 16.000 ευρώ για κάθε νεκρό, γι’ αυτό και σχεδίαζαν μαζικό χτύπημα.

«Καθώς η σύγκρουση Ιράν-Ισραήλ εντείνεται, η Τεχεράνη ταράζει τη Δύση με ένα κύμα απόπειρων χτυπημάτων και απαγωγών εναντίον στόχων στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες», αναφέρει το Reuters.

Η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της έχουν αναφέρει μια απότομη αύξηση τέτοιων συνωμοσιών που συνδέονται με την Ισλαμική Δημοκρατία. Από το 2020, υπήρξαν τουλάχιστον 33 απόπειρες δολοφονίας ή απαγωγής στη Δύση, στις οποίες οι τοπικές ή ισραηλινές αρχές ισχυρίζονται ότι συνδέεται με το Ιράν, διαπίστωσε το Reuters εξετάζοντας δικαστικά έγγραφα και επίσημες ανακοινώσεις.

Μεταξύ των πρόσφατων φερόμενων στόχων: ένα κτίριο που στεγάζει ένα εβραϊκό κέντρο και ένα εστιατόριο kosher στο κέντρο της Αθήνας. Από το κρησφύγετό του στο Ιράν, ένας Πακιστανός ονόματι Σαγιέντ Φαχάρ Αμπάς στρατολόγησε έναν παλιό γνώριμο που ζούσε στην Ελλάδα και τον οδήγησε να επιτεθεί στον χώρο, ισχυρίζονται οι ερευνητές σε έγγραφα που υποβλήθηκαν στις δικαστικές αρχές της υπόθεσης και τα οποία περιήλθαν στην κατοχή του Reuters. Ο Αμπάς είπε στην επαφή του ότι εργαζόταν για μια ομάδα που θα πλήρωνε περίπου 15.000 ευρώ ανά φόνο.

Σε μια ανταλλαγή WhatsApp τον Ιανουάριο του 2023 που περιγράφεται λεπτομερώς στα έγγραφα, οι δύο άνδρες συζήτησαν εάν θα χρησιμοποιήσουν εκρηκτικά ή εμπρησμό στην επίθεση. Ο Αμπάς τόνισε την ανάγκη παροχής αποδείξεων για απώλειες μετά το πλήγμα. «Υπάρχουν μυστικές υπηρεσίες», είπε, χωρίς να κατονομάσει. «Κάντε τη δουλειά με τρόπο που δεν αφήνει κανένα περιθώριο».

Τα έγγραφα που δεν είχαν αναφερθεί προηγουμένως περιλαμβάνουν εκατοντάδες σελίδες αποδεικτικών στοιχείων που συγκεντρώθηκαν κατά τη διάρκεια της προανακριτικής έρευνας στην Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένων καταθέσεων μαρτύρων, αστυνομικών καταθέσεων και λεπτομερειών μηνυμάτων WhatsApp.

Οι ελληνικές αρχές συνέλαβαν τον Σιέντ Ιρτάζα Χάιντερ και έναν άλλο Πακιστανό πέρυσι, λέγοντας ότι η αστυνομία βοήθησε στην εξάρθρωση ενός τρομοκρατικού δικτύου που κατευθυνόταν από το εξωτερικό και είχε σκοπό να προκαλέσει «ανθρώπινη απώλεια». Οι δύο άνδρες αντιμετωπίζουν κατηγορίες για τρομοκρατία. Αρνούνται τις κατηγορίες.

Ο Χάιντερ, ο οποίος αφέθηκε ελεύθερος από την προφυλάκιση αυτή την άνοιξη με περιορισμούς, λέει ότι είναι αθώος. Σε συνέντευξή του, ο 28χρονος είπε στο Reuters ότι έστειλε στον Αμπάς εικόνες του κτιρίου αλλά εμπόδισε σκόπιμα να πραγματοποιήσει οποιαδήποτε επίθεση, ελπίζοντας να πληρωθεί χωρίς να βλάψει κανέναν.

Συνέχεια ανάγνωσης

Γενικά θέματα

Analysis: How Iran’s Ballistic Missiles Strike Israel?

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

The U.S. traced the launch location to a valley south of the Iranian city of Shiraz.
Eran has launched its largest-ever attack on Israel, firing 180 ballistic missiles
These missiles travelled more than 1000 Miles from this Valley to reach Israel most populated city and military sights.

Fattah-2, the successor to the Fattah-1, It was used for the first time and is one of Iran’s advanced missile systems.
This missile is equipped with a —inside it is the warhead—which detaches and allows the missile to maneuver and glide at speeds between Mach 5 and 10.
The missile has a range of around 1,500 km, only slightly more than its predecessor, the Fattah-1.
What sets it apart from other ballistic missiles is its ability to accelerate outside the Earth’s atmosphere, while its aerodynamic control surfaces enable steering to evades the famous Arrow Missiles Defense system made by Israel.

Συνέχεια ανάγνωσης

Γενικά θέματα

Τούρκος διπλωμάτης: «Η σιωπηλή συμφωνία Ερντογάν – Μητσοτάκη»

Τι σημαίνουν οι ομιλίες του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Κυριάκος Μητσοτάκης – Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν: Ό,τι και να συμβεί στην Κύπρο, φαίνεται να υπάρχει σιωπηρή συμφωνία μεταξύ του προέδρου Ερντογάν και του πρωθυπουργού Μητσοτάκη ότι οι τουρκοελληνικές σχέσεις δεν πρέπει να επηρεαστούν αρνητικά, γράφει σήμερα ο Τούρκος, πρώην διπλωμάτης, Χασάν Γκιογκούς στο T24.

Τι σημαίνουν οι ομιλίες του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ

Οι τουρκοελληνικές σχέσεις στη νέα εποχή που επικεντρώνονται σε θετική ατζέντα πέρασαν από σοβαρές δοκιμασίες τον τελευταίο μήνα.

Παρακολουθήσαμε ελληνικά σκάφη εφόδου να παραβιάζουν τα τουρκικά χωρικά ύδατα, πρώτα στα ανοιχτά της Αλικαρνασσού και μετά με διαφορά μίας εβδομάδας στη Ντάτσα και στο Τουργκούτ Ρέις.

Στις δύο πρώτες περιπτώσεις, η ελληνική πλευρά υποστήριξε ότι κυνηγούσαν βάρκες που μετέφεραν λαθρομετανάστες.

Αυτό που συνέβη με το αλιευτικό Barbaros κοντά στο Turgut Reis ήταν ένας τύπος που συναντάμε συχνά στο Αιγαίο, λόγω της έλλειψης καθορισμένων θαλάσσιων συνόρων, και μπορεί πλέον να θεωρείται συνηθισμένη περίπτωση.

Για κάποιο λόγο, περιστατικά παρενόχλησης συμβαίνουν είτε στον αέρα είτε στο έδαφος πριν συναντηθούν οι ηγέτες και των δύο χωρών.

Υπάρχουν εκείνοι που ευδοκιμούν στο περιβάλλον κρίσης τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Τουρκία.

Τα προκλητικά δημοσιεύματα μιας εφημερίδας έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην όξυνση της κρίσης των Ιμίων το 1996.

Αυτή τη φορά, είχαμε τηλεοπτικά κανάλια που για μέρες έκαναν φασαρία για το πώς «οι μπότες του Έλληνα στρατιώτη άγγιξαν τουρκικά εδάφη».

Θα νομίζατε ότι η Ελλάδα επιχείρησε να εισβάλει στην Τουρκία αποβιβάζοντας έναν από τους στρατιώτες της με ένα μόνο σκάφος εφόδου.

Δεν μπορεί να ειπωθεί ότι οι ‘Παλικαράδες’ (Palikaryanın) είναι ο πιο πειθαρχημένος στρατιώτης στον κόσμο.

Στα χρόνια που ήμουν πρέσβης στην Αθήνα, είδα μια ομάδα στρατιωτών κομάντο να φωνάζουν συνθήματα κατά τη διάρκεια μιας επίσημης παρέλασης σε μια ελληνική εθνική εορτή.

Επειδή δεν ξέρω ελληνικά, στην αρχή νόμιζα ότι φώναζαν κάτι σαν «δώσε μου τη χαρά».

Η αλήθεια του θέματος φάνηκε όταν είδα την είδηση ​​στις εφημερίδες της επόμενης ημέρας ότι κάποιοι στρατιώτες φώναζαν συνθήματα κατά της Βόρειας Μακεδονίας και της Τουρκίας στην εκδήλωση.

Αυτό που θα πω είναι ότι είναι πολύ πιθανό οι παραβιάσεις των τουρκικών χωρικών υδάτων να προκλήθηκαν από την ευρηματικότητα λίγων συνειδητοποιημένων Ελλήνων στρατιωτών που δεν έδρασαν με οδηγίες.

Τι σημαίνουν οι ομιλίες του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ;

Το θετικό κλίμα στις τουρκοελληνικές σχέσεις αποτυπώθηκε και στις ομιλίες των ηγετών των δύο χωρών στην τελευταία Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών.

Τόσο ο Πρόεδρος Ερντογάν όσο και ο πρωθυπουργός Μητσοτάκης φρόντισαν να μην κάνουν δηλώσεις που θα ενοχλούσαν ο ένας τον άλλον στις ομιλίες τους.

Μαθαίνουμε από τον ελληνικό Τύπο ότι αυτό το θετικό κλίμα αναμένεται να συνεχιστεί κατά κάποιο τρόπο, με βήματα όπως η επανέναρξη των συζητήσεων για τα προβλήματα στο Αιγαίο και η έναρξη λειτουργίας της σχολής της Χάλκης.

Εξελίξεις στην Κύπρο

Ωστόσο, όταν πρόκειται για την Κύπρο, προκύπτει μια διαφορετική εικόνα και βαθιές διαφορές απόψεων.

Ο Πρόεδρος Ερντογάν έκλεισε εντελώς την πόρτα περί ομοσπονδίας για μόνιμη λύση στην Κύπρο στη Νέα Υόρκη.

Ακολούθησε μάλιστα μια πιο επιθετική γραμμή από τον Πρόεδρο των Τουρκοκυπρίων Ερσίν Τατάρ , ο οποίος, πριν από την αναχώρησή του για τη Νέα Υόρκη, έδειξε ότι θα μπορούσε να καθίσει ξανά στο τραπέζι εάν ικανοποιούνταν οι απαιτήσεις της «άμεσης επαφής, απευθείας εμπορίου και άμεσης μεταφοράς» που συνοψίζονται σε τρεις λέξεις…

Ο Πρωθυπουργός Μητσοτάκης, που ανέβηκε στο βήμα μετά τον Πρόεδρο Ερντογάν, χαρακτήρισε κατοχή ως συνήθως τη στρατιωτική παρουσία της Τουρκίας στο νησί και είπε κατηγορηματικά ότι η επιλογή των δύο κρατών δεν μπορεί και δεν θα είναι λύση.

Ο Έλληνας πρωθυπουργός μίλησε με τρεις λέξεις με εντελώς διαφορετικό θέμα, δηλώνοντας ότι η Ελλάδα, η οποία θα είναι μη μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για 2 χρόνια από την 1η Ιανουαρίου, βασίζεται στις αρχές του «διαλόγου, διπλωματίας και δημοκρατίας» (3D), που προέρχονται από την ελληνική γλώσσα. Δήλωσε ότι θα ενεργούσε με βάση αυτές.

Συνάντηση Τατάρ-Γκουτέρες

Ο πρόεδρος των Τουρκοκυπρίων Ερσίν Τατάρ συναντήθηκε με τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες στη Νέα Υόρκη το περασμένο Σαββατοκύριακο.

Στη δήλωσή του μετά τη συνάντηση, ο Πρόεδρος Τατάρ είπε ότι η επανάληψη των διαπραγματεύσεων θα μπορούσε να είναι δυνατή μόνο με την αναγνώριση της κυρίαρχης ισότητας και του ισότιμου διεθνούς καθεστώτος και ότι οι διαπραγματεύσεις που πραγματοποιήθηκαν σε διάφορες μορφές στη βάση της ομοσπονδίας για μισό αιώνα ήταν ασαφές γιατί η ελληνική πλευρά είπε «όχι» στο σχέδιο Ανάν με συντριπτική πλειοψηφία στο δημοψήφισμα.

Στη δήλωση μιας φράσης που έγινε από τον ΟΗΕ αναφέρθηκε ότι ο Γενικός Γραμματέας συναντήθηκε με τον ηγέτη της τουρκοκυπριακής κοινότητας Ερσίν Τατάρ και ότι στη συνάντηση συζητήθηκε πώς θα μπορούσε να προχωρήσει το Κυπριακό στο μέλλον.

Ο Γκουτέρες δέχθηκε τους επικεφαλής των αντιπροσωπειών από 21 χώρες την ίδια ημέρα. Είναι προφανές ότι η συνάντηση Τατάρ-Γκουτέρες δεν είχε μεγάλο περιεχόμενο.

Εν τω μεταξύ, πριν φύγει από τη Νέα Υόρκη, ο Πρόεδρος Τατάρ είπε σε ιδιωτική συνέντευξη σε εφημερίδα που δημοσιεύεται στην Κατεχόμενη Κύπρος ότι εάν η κυριαρχική ισότητα και το ισότιμο διεθνές καθεστώς γίνουν αποδεκτά από την ελληνική πλευρά και η ομοσπονδία δεν τεθεί στην ημερήσια διάταξη, μια συνάντηση στο 4+1 μορφή με τη συμμετοχή των μερών και του ΓΓ δηλώνει ότι μετέφερε στον Γκουτέρες ότι είναι έτοιμος να παραβρεθεί σε τριπλό δείπνο που θα παραθέσει.

Αν και εκ πρώτης όψεως η επιστροφή στο τραπέζι με ορισμένες προϋποθέσεις μοιάζει με πρωτοβουλία, δεν πρέπει να περιμένουμε από τους Έλληνες να αποδεχτούν εύκολα τους όρους που θέτει ο Τατάρ, που σημαίνει παραίτηση από την ομοσπονδία.

Ωστόσο, αυτές οι εξελίξεις δείχνουν ότι ορισμένες διαπραγματεύσεις διεξάγονται κεκλεισμένων των θυρών, αν όχι γύρω από το τραπέζι.

Το τριπλό δείπνο, το οποίο δέχτηκε ο Τατάρ, αναμένεται να γίνει ανεπίσημα στη Νέα Υόρκη στις 15 Οκτωβρίου. Πιθανώς, ο Γενικός Γραμματέας θα θέλει να ενημερώσει τους Τουρκοκύπριους και τους Ελληνοκύπριους ηγέτες για τον νέο οδικό χάρτη που επεξεργάζεται για την Κύπρο και να πάρει τις απόψεις τους σε αυτό το δείπνο.

Πού θα οδηγήσει αυτό;

Είναι δύσκολο να μαντέψει κανείς. Σε μια εποχή που έχει αρχίσει να ρέει αίμα στον Λίβανο μετά τη Γάζα και ο πόλεμος Ρωσίας-Ουκρανίας συνεχίζεται για περισσότερα από δύο χρόνια, ο Γενικός Γραμματέας, που φαίνεται βέβαιο ότι δεν θα επανεκλεγεί ποτέ, θέλει να καταλήξει σε ένα νέο σχέδιο για την Κύπρο; Αυτό είναι ένα ξεχωριστό ζήτημα.

Ό,τι και να γίνει στην Κύπρο, φαίνεται να υπάρχει σιωπηρή συμφωνία μεταξύ του προέδρου Ερντογάν και του πρωθυπουργού Μητσοτάκη ότι οι τουρκοελληνικές σχέσεις δεν θα επηρεαστούν αρνητικά.

ΠΗΓΗ: Βαλκανικό Περισκόπιο

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινφογνώμων

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή