Ακολουθήστε μας

Γενικά θέματα

Οι Ελληνο – Ισραηλινές Σχέσεις

Δημοσιεύτηκε

στις

Του Ζάν Κοέν
Στις 9 Νοεμβρίου του 1983, ένα χρόνο μετά τον πρώτο Πόλεμο του Λιβάνου και την τραγωδία στην Σάμπρα και Σατίλλα, ο Δρ. Αβραάμ Ρόζινκερ, Πρόεδρος της Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων του Ισραηλινού Σοσιαλιστικού Κόμματος, MAPAM, επιχείρησε να συναντηθεί με κάποιον στην Ελληνική Σοσιαλιστική Κυβέρνηση που βρισκόταν τότε στην εξουσία υπό την Πρωθυπουργία του πιο αντι-ισραηλινού ηγέτη στη χώρα μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, δηλαδή του Ανδρέα Παπανδρέου, πάτερα του σημερινού Έλληνα Πρωθυπουργού, κ. Γιώργου Παπανδρέου.


Έπειτα από μεγάλες μακρόχρονες συζητήσεις, εκκλήσεις και εξηγήσεις κανονίστηκε τελικά συνάντηση με ένα μέλος της Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων του ΠΑΣΟΚ, του αείμνηστου Γιάννου Κρανιδιώτη, ο οποίος αργότερα έγινε Υφυπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας. Μετά την συνάντηση ο Ρόζινκερ μίλησε με το «Associated Press» στην Ελλάδα και περιέγραψε την συνάντηση ως φιλική και ανοικτή. Αργότερα, ο κ. Κρανιδιώτης, ο οποίος εξοργίστηκε από το γεγονός ότι αποκαλύφθηκε η συνάντηση στα ΜΜΕ, εξέδωσε ανακοίνωση στα μέσα λέγοντας ότι η θέση του ΠΑΣΟΚ και επομένως της Ελληνικής Κυβέρνησης δεν έχει αλλάξει στη Μέση Ανατολή και ότι η Ελλάδα στέκεται δίπλα στους Παλαιστινίους και τους Άραβες στη σύγκρουσή τους με το Ισραήλ.

Fast forward 27 χρόνια αργότερα. Ο Πρέσβης του Ισραήλ στην Ελλάδα, κ. Άριε Μέκελ, βρίσκεται σε τηλεφωνική συνομιλία με δημοσιογράφο, όταν η ενημέρωση του διακόπτεται ξαφνικά από ένα άλλο τηλεφώνημα από το Ισραήλ. Λένε στον Πρέσβη ότι το Όρος Καρμέλ στο Ισραήλ βρίσκεται στις φλόγες και ότι ο Πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου πρέπει να μιλήσει επειγόντως με τον Έλληνα Πρωθυπουργό, κ. Γιώργο Παπανδρέου.

Ο κ. Μέκελ κατορθώνει να εντοπίσει τον κ. Παπανδρέου στην Πολωνία όπου βρίσκεται σε συνάντηση με τον Πολωνό Πρόεδρο. Ο σύμβουλος του κ. Παπανδρέου λέει στον Ισραηλινό Πρέσβη ότι δεν μπορεί να διακόψει την συνάντηση. Ο Πρέσβης απαντά λέγοντας ότι: «Πείτε του ότι ο Μπίμπι Νετανιάχου (χρησιμοποιώντας το χαϊδευτικό παρατσούκλι του Ισραηλινού) θέλει να του μιλήσει επειγόντως». Έπειτα από μερικά δευτερόλεπτα ο κ. Παπανδρέου έχει διακόψει την συνάντηση και μιλά με τον κ. Νετανιάχου, ο οποίος του ζητά βοήθεια για να ελέγξει την πυρκαγιά.

Με το ξημέρωμα πέντε Ελληνικά πυροσβεστικά αεροσκάφη, ένα μεταγωγικό αεροσκάφος με ανταλλακτικά, μηχανικούς και πιλότους κατευθύνονται προς το Ισραήλ. Μόλις καταφτάνουν τους υποδέχονται στο αεροδρόμιο ο Πρωθυπουργός Νετανιάχου και ο Υπουργός Άμυνας Μπαράκ .

Τι συνέβη στις σχέσεις και πήγαν από το πουθενά στο «πες το και έγινε»

Σύμφωνα με τον Ισραηλινό Πρέσβη στην Ελλάδα, κ. Άριε Μέκελ, «η Ελλάδα και το Ισραήλ έχουν ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο στις σχέσεις τους μετά την ιστορική ανταλλαγή επισκέψεων μεταξύ των Πρωθυπουργών μας, κ. Μπενιαμίν Νετανιάχου και κ. Γιώργου Παπανδρέου, αντίστοιχα.”

Και συνεχίζει ο Πρέσβης “Μέσα σε μόλις τρεις μήνες, οι Έλληνες Υπουργοί Τουρισμού, Επικρατείας, ο Υπουργός Εξωτερικών και ο Υφυπουργός Εξωτερικών πραγματοποίησαν επίσημες επισκέψεις στο Ισραήλ. Ο Ισραηλινός Υπουργός Επικρατείας και ο Υφυπουργός Άμυνας επισκέφθηκαν την Ελλάδα. Οι δύο κυβερνήσεις μας έχουν πάρει μια αμοιβαία απόφαση να αναπτύξουν μια πολύπλευρη συνεργασία στους τομείς της πολιτικής, της ασφάλειας, της οικονομίας και του πολιτισμού».

Ο Έλληνας Υπουργός Εξωτερικών, κ. Δημήτρης Δρούτσας, ο οποίος δηλώνει ότι ουδέποτε υπήρξε αντιπαράθεση μεταξύ των δύο χωρών στην μακρόχρονη ιστορία τους, ομολογεί ότι:«Η αλήθεια, όμως, είναι ότι υπήρξε έλλειμμα σε πολιτικό επίπεδο ως προς τον βαθμό ανάπτυξης της διακρατικής συνεργασίας, η οποία δεν βρίσκονταν σε αντιστοιχία με την πραγματική σχέση των δύο λαών. Αυτό το έλλειμμα πρέπει να καλυφθεί και είμαστε αποφασισμένοι να ενισχύσουμε και να εμβαθύνουμε τις σχέσεις μας και μάλιστα με γρήγορους ρυθμούς.»

Ενώ όλα αυτά είναι αλήθεια ακόμα δεν εξηγούν το γιατί γίνονται τώρα. Φαίνεται ότι υπήρξε πράγματι μια διαβολική σειρά συμπτώσεων που οδήγησαν τις σχέσεις να γίνουν τόσο στενές.

Τον Φεβρουάριο του 2010, ο κ. Παπανδρέου βρισκόταν σε επίσημη επίσκεψη στη Μόσχα όταν πήγε σε ένα εστιατόριο με την συνοδεία του για να φάει. Στο βάθος είδε τον κ.Νετανιάχου να τρώει με τους συνεργάτες του. Ο κ. Παπανδρέου πήγε να τον χαιρετίσει και για κάποιο διάστημα έκατσαν μαζί μόνοι τους συζητώντας την ανάγκη να βελτιωθούν οι διμερείς σχέσεις.

Εκείνη την εποχή η Ελλάδα βρισκόταν, και ακόμη βρίσκεται, σε κρίσιμη οικονομική κατάσταση και χρειαζόταν βοήθεια απ’ οπουδήποτε μπορούσε να την βρει. Ταυτόχρονα οι σχέσεις του Ισραήλ με την Τουρκία είχαν πάρει την κατιούσα. Μετά από ένα μήνα έλαβε χώρα το επεισόδιο με το στολίσκο και το τουρκικό πλοίο Mavi Maramara και οι διπλωματικές σχέσεις Ισραήλ – Τουρκίας κατέρρευσαν.

Αυτά τα δύο γεγονότα έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στην απόφαση της Ελλάδας και του Ισραήλ να έρθουν πιο κοντά.

Το Ισραήλ έχασε τον εναέριο χώρο που χρειάζονταν οι πιλότοι του για να εκπαιδεύονται καθώς και μια τεράστια αγορά για την στρατιωτική του βιομηχανία και για τις εξαγωγές του. Επίσης έχασε μια χώρα που μπορούσε να μεσολαβήσει στην αραβό – ισραηλινή διένεξη, όπως είχε κάνει η Τουρκία με την Συρία.

Από την άλλη πλευρά, η Ελλάδα είδε μια ευκαιρία να συμμαχήσει με το Ισραήλ, συνειδητοποιώντας ότι οι δύο χώρες είναι οι μοναδικές στην περιοχή που δεν μπορούν εξορισμού να εξισλαμιστούν και επομένως μπορούσαν να αποτελέσουν το πρώτο μέτωπο ενάντια στην επέκταση του Μουσουλμανικού φονταμενταλισμού.

Ο κ. Παπανδρέου, ο οποίος τρέφει φιλοδοξίες για μια διεθνή διπλωματική καριέρα, είδε αυτές τις σχέσεις ως μια ευκαιρία για την Ελλάδα να επιτύχει ένα από τα μεγαλύτερα διπλωματικά όνειρα της, δηλαδή να μεσολαβήσει για την επίλυση του Μεσανατολικού.

Ο κ. Παπανδρέου κατάλαβε ότι εάν το Ισραήλ είναι το 50% το προβλήματος, αποτελεί και το 50% της λύσης, και επομένως δεν μπορεί κάποιος να προσεγγίσει το θέμα μονόπλευρα όπως έκανε ο πατέρας του και να γίνει αποδεκτός ως μεσολαβητής. Για του λόγου το αληθές, ένα από τα πρώτα πράγματα που εξέφρασε ο κ. Παπανδρέου στον κ. Νετανιάχου ήταν η επιθυμία του να μεσολαβήσει στο Μεσανατολικό.

Η Ελλάδα βλέπει με ρεαλισμό την όποια μεσολάβησή της στη Μέση Ανατολή. Όπως δήλωσε ένας αξιωματούχος Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών: «Γνωρίζουμε το μέγεθός μας και ξέρουμε ότι οι μεγάλοι παίκτες όπως είναι οι ΗΠΑ και το Κουαρτέτο αντιμετωπίζουν δυσκολίες. Δεν τρέφουμε αυταπάτες».

Σύμφωνα με τον κ. Δρούτσα η Ελλάδα δεν έρχεται να προτείνει προσχεδιασμένες λύσεις. Λέει ότι η Ελλάδα πιστεύει ότι μια βιώσιμη λύση πρέπει να προέλθει από τα εμπλεκόμενα μέρη. Όμως δηλώνει ότι στο πλαίσιο της Ε.Ε.: «η Ελλάδα θα μπορούσε να συμβάλει ουσιαστικά, αξιοποιώντας τις στενές σχέσεις της με τον αραβικό κόσμο και όλα τα κράτη της περιοχής, πράγμα που της εξασφαλίζει εχέγγυα αξιοπιστίας, εμπιστοσύνης και αντικειμενικότητας. Το πλεονέκτημα αυτό ενισχύεται από το γεγονός ότι η Ελλάδα αποτελεί μέρος της ευρύτερης περιοχής, και επομένως διαθέτει πλήρη εκ των έσω και άμεση γνώση των πραγμάτων, ενώ ταυτόχρονα μετέχει σε όλους τους ευρωπαϊκούς και ευρω-ατλαντικούς θεσμούς, έχοντας έτσι τη δυνατότητα να λειτουργήσει ως συνδετική γέφυρα.”

Η Ελλάδα προσβλέπει και σε πολιτικά και οικονομικά οφέλη από τις σχέσεις των δύο χωρών.

Ο κ. Παπανδρέου πιστεύει ότι το Ισραήλ μπορεί να βοηθήσει στον οικονομικό τομέα, όχι μόνο ως χώρα αλλά πείθοντας τους Εβραίους της Διασποράς να επενδύσουν στην Ελλάδα. Ταυτόχρονα η Ελλάδα πιστεύει ότι θα έχει και την υποστήριξη του Εβραϊκού Λόμπι. Όπως αποδείχθηκε, η Ελλάδα είχε δίκιο και στις δύο περιπτώσεις.

Λέει ο Πρέσβης, κ Μέκελ, αναφορικά με την οικονομία: «Φέτος (2010), 250.000 Ισραηλινοί τουρίστες επισκέφθηκαν την Ελλάδα, παρουσιάζοντας αύξηση κατά 200% σε σχέση με πέρυσι. Θα θέλαμε επίσης να δούμε περισσότερους Έλληνες τουρίστες στο Ισραήλ, ιδιαίτερα προσκυνητές στους Άγιους Τόπους.Το διμερές μας εμπόριο κυμαίνεται περίπου στα 500 εκατομμύρια δολάρια. Είναι σαφές ότι υπάρχει μεγάλος χώρος για βελτίωση. Την περασμένη εβδομάδα ήρθε στην Ελλάδα αντιπροσωπεία από το Ισραήλ προκειμένου να παρουσιάσει στην Ελληνική Κυβέρνηση προτάσεις για 13 μεγάλα κοινά έργα σε τομείς όπως είναι ο τουρισμός, η γεωργία, οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, η διαχείριση υδάτινων πόρων και λυμάτων, η διαστημική τεχνολογία και οι επενδύσεις».

Σύμφωνα με εκτιμήσεις, την Ελλάδα θα επισκεφθούν περίπου 500.00 Ισραηλινοί τουρίστες οι οποίοι θα πήγαιναν αρχικά στην Τουρκία. Εάν συμβεί αυτό, το Ισραήλ θα είναι η χώρα με τον μεγαλύτερο αριθμό τουριστών στην Ελλάδα. Τα έργα στα οποία αναφέρεται ο κ. Μέκελ αφορούν στους τομείς των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, της γεωργίας, της υψηλής τεχνολογία, κλπ.

Όπως το Ισραήλ, έτσι και η Ελλάδα βλέπει πολύ σοβαρά το θέμα της οικονομικής συνεργασίας. Σύμφωνα με τον Έλληνα Υπουργό Επικρατείας, κ. Χάρη Παμπούκη, η Ελλάδα ελπίζει στην υλοποίηση κάποιων έργων μέσα σε έναν χρόνο.

Ο Έλληνας Υπουργός δήλωσε στον υπογράφοντα ότι: “Ο αριθμός των 13 προγραμμάτων ούτε περιοριστικός, ούτε δεσμευτικός είναι, διότι η κάθε πλευρά έχει το δικαίωμα να καταθέσει όσα προγράμματα συνεργασίας έχει ήδη εκπονήσει ή πιστεύει ότι θα είναι προς αμοιβαίο όφελος των δύο χωρών. Επιδιώκουμε την προώθηση και επιτυχή κατάληξη πολλών από αυτά τα προγράμματα εντός των επομένων 12 μηνών καθώς πρωταρχικός στόχος της κυβέρνησης είναι να επαναφέρει την Ελλάδα σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης το συντομότερο δυνατόν.”

Και οι δύο πλευρές έχουν διορίσει συγκεκριμένα άτομα που φέρουν την ευθύνη για την επίβλεψη των έργων. Από Ελληνικής πλευράς, ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας, κ. Γιώργος Παπανδρέου, έχει διορίσει τον Υπουργό Επικρατείας, κ. Χάρη Παμπούκη και τον Υφυπουργό Εξωτερικών, κ. Δημήτρη Δόλλη για την παρακολούθηση τους.

Σε ότι αφορά το Εβραϊκό Λόμπι, η Ελλάδα κέρδισε την υποστήριξή του. Την 1ή Οκτωβρίου φέτος με την συνεργασία εβραϊκών οργανώσεων, το Ελληνικό Λόμπι στην Ουάσιγκτον μπόρεσε να περάσει στο Αμερικανικό Κογκρέσο το Ψήφισμα 1631 που ζητά από την Τουρκία να σεβαστεί την πολιτιστική κληρονομιά και τους θρησκευτικούς χώρους των Ελληνο-Κυπρίων στο κατεχόμενο μέρος της Βόρειας Κύπρου.

Ο Υπουργός Εξωτερικών, κ. Δημήτρης Δρούτσας δήλωσε τα εξής, στον υπογράφοντα σχετικά με το θέμα: “Ένα κοινό γνώρισμα των λαών μας είναι η δυναμική διασπορά που έχουν ανά τον κόσμο, ιδίως στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ένα άλλο κοινό γνώρισμα είναι οι στενοί δεσμοί μας με κατοίκους εξωτερικού και η ετοιμότητα των κοινοτήτων αυτών να εξυπηρετήσουν τα εθνικά συμφέροντα. Αυτές οι κοινότητες έχουν καλές σχέσεις και συνεργάζονται άμεσα μεταξύ τους. Η βελτίωση των διμερών σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών μας μπορεί να αντικατοπτρίζεται επίσης στις άμεσες επαφές τους, που μόνο να γίνουν πιο στενές μπορούν.”

Τον Ιούλιο του 2010, ο κ. Παπανδρέου πραγματοποίησε επίσημη επίσκεψη στο Ισραήλ. Ήταν μόνο η δεύτερη φορά που επισκέφθηκε την χώρα Έλληνας Πρωθυπουργός. Η πρώτη ήταν η επίσκεψη του Πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, ο οποίος αναγνώρισε το Ισραήλ de jure, στις 19 Μαΐου του 1992.

Προς έκπληξη όλων, ο κ. Νετανιάχου επισκέφθηκε την Ελλάδα μόλις τρεις εβδομάδες μετά την επίσκεψη Παπανδρέου. Συνήθως η ανταπόδοση μιας επίσημης επίσκεψης γίνεται μετά από έναν χρόνο.

Οι δύο Πρωθυπουργοί τα βρήκαν σαν παλιοί φίλοι ιδιαίτερα κατά την διάρκεια μιας κρουαζιέρας σε μερικά Ελληνικά νησιά.

Ένας αξιωματούχος που βρέθηκε στις συναντήσεις λέει: «Ήταν αστείο να ακούει κάποιος δύο ανθρώπους από διαφορετικές χώρες να ομιλούν την μητρική τους γλώσσα, τα αγγλικά, με τον έναν να μιλά με προφορά της Μινεσότα και τον άλλον με προφορά Βοστώνης.

Σύμφωνα με τον ίδιο αξιωματούχο “αυτό που τους έκανε να νιώσουν άνετα ήταν το γεγονός ότι όταν μιλάς σε μια γλώσσα που έχεις μάθει, μιλάς στο μυαλό του άλλου. Όταν όμως μιλάς την μητρική σου γλώσσα μιλάς στην καρδιά».

Από τότε έγιναν τόσες πολλές επίσημες επισκέψεις και τόσο γρήγορα, που ακόμα και οι δημοσιογράφοι δεν μπορούσαν να τις παρακολουθήσουν.

Από την Ελλάδα επισκέφθηκαν το Ισραήλ, ο Υπουργός Επικρατείας και πιο έμπιστος συνεργάτης του κ. Παπανδρέου, ο κ. Χάρης Παμπούκης, ο Υπουργός Πολιτισμού, κ. Παύλος Γερουλάνος και ο Υπουργός Εξωτερικών, κ. Δημήτρης Δρούτσας, και αυτά αφορούν μόνο σε κυβερνητικό επίπεδο.

Από την Ισραηλινή πλευρά επισκέφθηκαν την Ελλάδα ο Διευθυντής του Πολιτικού και Στρατιωτικού Γραφείου του Υπουργείου Άμυνας, ο κ. Άμος Γκιλάντ, ο Υφυπουργός Άμυνας, κ. Ματάν Βιλναϊ, ο Υπουργός Επικρατείας, κ. Μπένι Μπέγκιν και άλλοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι.

Κατά την διάρκεια μάλιστα, της συνάντησης του κ. Μπέγκιν με τον κ. Παπανδρέου, ο Πρέσβης του Ισραήλ στην Ελλάδα, κ. Μέκελ, που συνόδευε τον Ισραηλινό επίσημο, τους είπε: «Έχετε κάτι κοινό. Και οι δύο είχατε πατεράδες που ήταν Πρωθυπουργοί, ενώ ο δικός μου ήταν απλώς ένας αστυνομικός».

Παρά την έντονη δραστηριότητα σε κυβερνητικό επίπεδο, η μεγαλύτερη πρόκληση για το Ισραήλ είναι να κερδίσει την καρδιά του μέσου Έλληνα, ένα δύσκολο έργο καθώς η ελληνική κοινή γνώμη έχει εκτεθεί σε έντονες φιλο-αραβικές και αντι-ισραηλινές θέσεις για περισσότερο από 40 χρόνια.

Και εδώ μπαίνει στην εικόνα ο Άριε Μέκελ, ο Πρέσβης του Ισραήλ στην Ελλάδα.

Μόλις συνειδητοποίησε ο κ. Νετανιάχου ότι τα πράγματα αλλάζουν μετά την συνάντηση στη Μόσχα τον Φεβρουάριο, έστειλε στην Ελλάδα έναν κορυφαίο διπλωμάτη, ο οποίος έχει εμπειρία με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Ο Μέκελ εργάστηκε ως δημοσιογράφος για πάρα πολλά χρόνια και όταν αποφάσισε να αλλάξει καριέρα έγινε Γενικός Πρόξενος του Ισραήλ στη Νέα Υόρκη και διετέλεσε σύμβουλος για την εξωτερική πολιτική του πρώην Ισραηλινού Πρωθυπουργού, Γιτσχάκ Σαμίρ καθώς και Πρόεδρος της Αρχής Ραδιοτηλεόρασης του Ισραήλ. Οι τελευταίες θέσεις του πριν έρθει στην Ελλάδα ήταν αυτές του Εκπροσώπου Τύπου του Ισραηλινού Υπουργείου Εξωτερικών και του Αναπληρωτή Γενικού Γραμματέα Πολιτιστικών Θεμάτων του Υπουργείου.

Ο κ. Μέκελ κατάλαβε ότι η κύρια δουλειά του θα ήταν να αλλάξει την στάση των Ελληνικών μέσων, και κατ’ έκταση της κοινής γνώμης, κάτι το οποίο έχει επιτύχει και με το παραπάνω. Έχει γράψει άρθρα, δίνει συνεντεύξεις, κάνει ενημερώσεις σε δημοσιογράφους και στέλνει δημοσιογράφους στο Ισραήλ, ενώ φέρνει εκπροσώπους των Ισραηλινών ΜΜΕ στην Ελλάδα.

Οι προσπάθειές του έχουν αποδώσει και έχουν αρχίσει να εμφανίζονται στον Ελληνικό Τύπου θετικά άρθρα για το Ισραήλ με αριθμό χωρίς προηγούμενο. Μια άλλη ένδειξη ότι οι προσπάθειές του στα μέσα αποδίδουν είναι το γεγονός ότι κατά την διάρκεια της πυρκαγιάς στο Όρος Καρμέλ η Ισραηλινή Πρεσβεία έλαβε πολλά τηλεφωνήματα από Έλληνες Χριστιανούς που ήθελαν να προσφέρουν την βοήθειά και εξέφρασαν την υποστήριξή τους με ενθαρρυντικά λόγια.

Οι σχέσεις αυτές δεν μπορούσαν φυσικά να περάσουν απαρατήρητες από τις Αραβικές χώρες. Σύμφωνα με πληροφορίες του Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών, οι Έλληνες Πρέσβεις σε αραβικές και μουσουλμανικές χώρες αντιμετωπίζουν κρύα ανταπόκριση όταν προσπαθούν να οργανώσουν συναντήσεις, αλλά κανένας στο Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών δεν πτοείται από το ζήτημα. Ένα παράδειγμα, μεμονωμένο μεν ενδεικτικό δε, για τις αραβικές αντιδράσεις είναι η αναγνώριση της ΠΓΔΜ από την Συρία ως «Μακεδονία».

Δυστυχώς αυτό που δεν καταλαβαίνουν οι Αραβο-Μουσουλμανικές χώρες είναι ότι η βελτίωση των σχέσεων Ελλάδας Ισραήλ δεν είναι εις βάρος τους αλλά προς όφελος τους.

Σε άρθρο με τίτλο: «Οι Έλληνες Φίλοι μας» στην αγγλόφωνη Ισραηλινή εφημερίδα “Jerusalem Post” (7.12.2010 www.jpost.com/Features/InThespotlight/Article.aspx?id=198323) ο κ. Δρούτσας ομολογεί ότι η βελτίωση των σχέσεων της Ελλάδας με το Ισραήλ έχει επηρεάσει τις σχέσεις της με παραδοσιακούς Άραβες συμμάχους, όπως αποδεικνύεται από την διπλωματική κίνηση της Συρίας με την αναγνώριση της «Μακεδονίας» και δηλώνει ότι: “Δεν θα γινόμουν πολύ πιστευτός ένα έλεγα ότι εκείνοι που έχουν πρόβλημα με [τις σχέσεις μας με το Ισραήλ] τις αποδέχονται χωρίς να λένε τίποτα. Βεβαίως βλέπουμε, ακούμε ότι κάποιοι [στον αραβικό κόσμο] παρακολουθούν πολύ προσεχτικά τις εξελίξεις και αναρωτιούνται που μπορεί να οδηγήσουν όλα αυτά.” Αλλά απέρριψε την ιδέα ότι η Ελλάδα μπορεί να επανεξετάσει τις σχέσεις της με το Ισραήλ εάν οι αραβικές χώρες θέσουν ως προϋπόθεση την διακοπή των σχέσεων με το Ισραήλ για να διατηρηθούν οι σχέσεις με αυτές, και προσέθεσε ότι: “Θα κάνουμε κάθε προσπάθεια για να αποφύγουμε να τεθούν τελεσίγραφα από τον οποιονδήποτε.»

Είναι ίσως περιττό να αναφέρει κανείς ότι η βελτίωση των σχέσεων Ελλάδος – Ισραήλ είχε ένα πολύ θετικό αντίκτυπο στην Ελληνική Εβραϊκή Κοινότητα. Σύμφωνα με τον κ. Μπένυ Αλμπάλα, Πρόεδρο της Ισραηλιτικής Κοινότητας Αθηνών, «δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η βελτίωση των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών μας κάνει να νιώθουμε πολύ πιο άνετα. Ελπίζουμε να συνεχιστούν αυτές οι σχέσεις για μεγάλο χρονικό διάστημα προς όφελος των δύο χωρών και της Κοινότητάς μας».

Πολλοί άνθρωποι στην Ελλάδα αναρωτιούνται πόσο σοβαρές είναι οι σχέσεις και πόσο θα συνεχιστούν. Κανένας δεν γνωρίζει ακριβώς πόσο θα κρατήσουν αλλά η παρακάτω δήλωση ανώτατου κυβερνητικού αξιωματούχου μπορεί να αποτελέσει ένδειξη για την σοβαρότητα των σχέσεων.

Λέει ο αξιωματούχος: «Πριν ένα χρόνο εάν μιλούσα για το Ισραήλ θα τελείωνε η πολιτική μου καριέρα. Σήμερα μιλώ συχνά για το Ισραήλ στα ΜΜΕ και κερδίζω πόντους».

Γενικά θέματα

Γιάννος Χαραλαμπίδης στη Σημερινή: Μήλον της Έριδος η Κύπρος για την ασφάλεια Τουρκίας – Ισραήλ

Τα «Ταϊφούν» περιπολούν για την ασφάλεια του Ισραήλ και αναχαιτίζουν πυραύλους του Ιράν από τον τουρκικό εναέριο χώρο στην περιοχή της Αλεξανδρέττας και στη Συρία, όπου υπάρχουν στόχοι της Χεζμπολάχ

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

ΠΗΓΗ: ΣΗΜΕΡΙΝΗ

Η Μέση Ανατολή είναι στις φλόγες και, μετά την επίθεση των Ιρανών με βαλλιστικούς πυραύλους σε βάρος του Ισραήλ, ξεκίνησε επίθεση των Ισραηλινών στον Βόρειο Λίβανο, ενώ αναμένονται και τα αντίποινα σε βάρος της Τεχεράνης.

Γράφει ο Γιάννος Χαραλαμπίδης

Τα «Ταϊφούν» περιπολούν για την ασφάλεια του Ισραήλ και αναχαιτίζουν πυραύλους του Ιράν από τον τουρκικό εναέριο χώρο στην περιοχή της Αλεξανδρέττας και στη Συρία, όπου υπάρχουν στόχοι της Χεζμπολάχ

Τουρκία και Ακρωτήρι

Η Τουρκία επιχαίρει από την κατατριβή του Ισραήλ και του Ιράν. Μπορεί μεν ο Ερντογάν να χαρακτηρίζει τον Νετανιάχου ως εγκληματία πολέμου, αλλά συνεργάζεται με τους Βρετανούς και δη με τα μαχητικά «Ταϊφούν», που επιχειρούν από τις Βάσεις Ακρωτηρίου και:

1) Περιπολούν από τον κόλπο της Αλεξανδρέττας εντός του τουρκικού εναέριου χώρου, με την άδεια της Άγκυρας, προς τη Συρία, όπου υπάρχουν στόχοι της Χεζμπολάχ, καθώς και προς το Ιράκ. 2) Συμμετέχουν στις αναχαιτίσεις των ιρανικών πυραύλων και drones στις επιθέσεις, που δέχεται το Ισραήλ από το Ιράν και συλλέγουν πληροφορίες. 3) Καμιά αμφιβολία δεν υπάρχει για τη συνεργασία των Βάσεων με τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις όταν ενεργούν τα «Ταϊφούν» είτε για επιτήρηση είτε για να προστατεύσουν με οποιονδήποτε τρόπο το Ισραήλ. Ή για να στραφούν σε βάρος της Χεζμπολάχ.

Τόσο οι Βάσεις Ακρωτηρίου όσο και του Αγίου Νικολάου είναι στρατηγικής σημασίας, διότι από τις μεν πρώτες, εκτός των άλλων, ενεργούν ακόμη τα θρυλικά κατασκοπευτικά U2 ως συμπληρωματικά των δορυφόρων, στις δε δεύτερες υπάρχει το Έχελον ως κέντρο συλλογής και επεξεργασίας πληροφοριών. Εκ των πραγμάτων, η Κύπρος, λόγω Βάσεων, τελεί υπό καθεστώς απειλής. Χωρίς να διαθέτει αξιόπιστη εναέρια αποτροπή, αφού οι ρωσικοί TOR-M1 και BUK μερικώς μπορούν να επιχειρήσουν. Ακόμη και αν στραφούν για ν’ αποκρούσουν την ιρανική απειλή ή αυτήν της Χεσμπολάχ, δεν θα μπορούν να καλύπτουν την όποια τουρκική επί της οποίας είναι προσαρμοσμένα τα συστήματα αυτά. Λόγω του κενού που υπάρχει στην αεράμυνα είχε κλείσει η αγορά του αντιαεροπορικού συστήματος BARAK με πυραύλους 35, 70 και 150 χιλιομέτρων. Η κυπριακή Κυβέρνηση αγόρασε το BARAK με πυραύλους των 70 χιλιομέτρων. Με τον πόλεμο στη Γάζα και στον Λίβανο, η παράδοση του συστήματος δεν είναι βέβαιο εάν θα καθυστερήσει ή όχι. Ούτως ή άλλως, η Κυπριακή Δημοκρατία μετά την άρση του εμπάργκο στο στρατιωτικό υλικό από τις ΗΠΑ θα ήταν δυνατό να ζητήσει ακόμη και «Πάτριοτ» ή άλλα σχετικά οπλικά συστήματα αεράμυνας από ευρωπαϊκά κράτη. Επί του παρόντος, τόσο η αεράμυνα των Βάσεων όσο και της Κύπρου ολόκληρης στηρίζεται στον πολεμικό στόλο των ΗΠΑ και των συμμάχων τους, που βρίσκονται στ’ ανοιχτά της Κύπρου. Ως εκ τούτου, θα ήταν μέγα πλήγμα εάν επέτρεπαν ή στη Χεζμπολάχ ή στο Ιράν να κτυπήσει τις Βρετανικές Βάσεις. Εκ των πραγμάτων, η Κύπρος λόγω Βάσεων καλύπτεται, όπως είχαμε ήδη γράψει από την αρχή της κρίσης, κάτω από την Ατσάλινη Αεράμυνα των ΗΠΑ.

Το μήλον της Έριδος

Η Τουρκία δεν είναι άμεσα εμπλεκόμενη στις συγκρούσεις στη Γάζα και στον Λίβανο, όμως υπάρχει μια πολεμική ρητορική που εγείρει το εξής ερώτημα: Μπορεί ή όχι η Τουρκία να κτυπήσει το Ισραήλ, όπως αρχικά απειλούσε ο Τούρκος Πρόεδρος, ο οποίος, όμως, μετά τις τελευταίες εξελίξεις, εμφανίζεται ως να τελεί υπό την απειλή του «σιωνιστικού επεκτατισμού», όπως ισχυρίζεται;

Σε αυτό το παιχνίδι, η Κύπρος καθίσταται γεωστρατηγικό και γεωπολιτικό μήλον της Έριδος, αφού:

1) Αποτελεί το νότιο τμήμα της νήσου, τη μοναδική έξοδο, που διαθέτει το Ισραήλ, λόγω της έλλειψης στρατηγικού βάθους, που είναι περικυκλωμένο από τους Άραβες και την Τουρκία. Άρα ο άξονας προς τη Σούδα μέσω Κύπρου είναι ζωτικός χώρος όχι μόνο για το Ισραήλ, αλλά και για τις ΗΠΑ και τους ΝΑΤΟϊκούς συμμάχους τους. Απόδειξη τούτου συνιστά η συγκέντρωση του 6ου στόλου ως αποτέλεσμα της κρίσης στη Μέση Ανατολή.

2) Αποτελεί ασπίδα και εμφανίζεται ως το αβύθιστο για την Τουρκία αεροπλανοφόρο, καθώς και αναπόσπαστο τμήμα της «Γαλάζιας Πατρίδας».

3) Αποτελεί ασπίδα για την Τουρκία από επιθέσεις που θα ήταν δυνατό να δεχτεί μέσω Κύπρου, εξ ου και η άρνησή της να δεχθεί την παρουσία ελληνικού στρατού και οι διαμαρτυρίες για την όποια στρατιωτική συνεργασία της Κύπρου με το Ισραήλ. Είναι όμως και για το Ισραήλ ασπίδα.

Γιατί;

Διότι, ουδόλως θα ήθελε το Ισραήλ:

Α) Να πέσει η Κύπρος στον πλήρη έλεγχο της Τουρκίας και δη μέσω μιας ομοσπονδιακής ή συνομοσπονδιακής λύσης, με τον πλήρη γεωπολιτικό έλεγχο του νησιού από την Άγκυρα.

Β) Να εγκατασταθούν στην Κύπρο τουρκικά πυραυλικά συστήματα, που θα στοχεύουν το Ισραήλ.

Τα πλεονεκτήματα του Ισραήλ

Το ερώτημα εάν μπορεί να κτυπήσει και να κάνει πόλεμο η Τουρκία με το Ισραήλ απαντάται ως εξής: Η Άγκυρα έχει τη δυνατότητα: 1) Να διενεργήσει επίθεση με την αεροπορία της ή με τη συσσώρευση στόλου. 2) Να κτυπήσει με πυραύλους και δη «Ταϊφούν» με βεληνεκές της τάξης των 600 χιλιομέτρων, όταν αυτά θα είναι επιχειρησιακά διαθέσιμα (αυτά εισήλθαν ήδη σε γραμμή παραγωγής από τον Μάιο του 2023 ).

Όμως η οποιαδήποτε τουρκική επίθεση: Α) Βρίσκεται σε αντίθεση με τα συμφέροντα των ΗΠΑ, που θέτουν υπό την προστασία τους και τον 6ο Στόλο το Ισραήλ, οπότε δεν θα επιτρέψουν στην Τουρκία μια τέτοια δράση. Β) Οτιδήποτε διενεργηθεί από αέρος, είτε είναι από μαχητικά είτε από πυραυλικά συστήματα, θα ήταν δυνατό να αντιμετωπιστεί επιτυχώς από το Ισραήλ είτε με τους arrow και με το “iron dome” είτε με τα πλοία των συμμαχικών δυνάμεων και δη των ΗΠΑ, καθώς και με την ισραηλινή αεροπορία, η οποία υπερτερεί της τουρκικής.

Πύραυλοι και Τεχνητή Νοημοσύνη

Από την άλλη πλευρά το Ισραήλ υπερέχει στην αεροπορία και στα πυραυλικά συστήματα. Στην αεροπορία, εκτός των F-15 και F-16, διαθέτει και τα F-35, οπότε μπορεί να δράσει αναλόγως και με βάθος πυρός. Συν του ότι: i) Τα ισραηλινά F-35 είναι τα μόνα των οποίων οι υπολογιστές και λοιπά συστήματα δεν βρίσκονται κάτω από τον έλεγχο των ΗΠΑ. ii) Η Τουρκία έχει πρόβλημα με την αεράμυνά της επί του παρόντος. Εξ ου και η αγορά των S-400, χωρίς όμως να παρέχει πλήρη κάλυψη, καθώς και η απόφαση που λήφθηκε στις 6.8.2024 για την κατασκευή του τουρκικού “iron dome”. iii) Το Ισραήλ διαθέτει αριθμό επιθετικών πυραύλων μέσου και μακρούς βεληνεκούς, από τους LORA με βεληνεκές 280 χιλιόμετρα ώς τους Jericho – 3 (Ιεριχώ) με βεληνεκές μεταξύ των 4,800 χλμ και 6,500 χιλιομέτρων. iv) Καμιά αμφιβολία δεν υπάρχει ότι το Ισραήλ υπερέχει στους τομείς του κυβερνοχώρου και της Τεχνητής Νοημοσύνης (πάσης φύσεως drones).

Ζώνες ασφαλείας και περιφερειακές δυνάμεις

Υπό αυτές τις συνθήκες και λαμβανομένου υπόψη ότι οι δυο χώρες δεν έχουν σύνορα, το πλεονέκτημα ανήκει στο Ισραήλ. Και όχι στην Τουρκία, η οποία στηρίζει τόσο τη Χαμάς όσο και τη Χεζμπολάχ, διότι θέλει την κατατριβή του Ισραήλ. Η Άγκυρα βολεύεται από το οπλοστάσιο και δη τους πυραύλους της Χεζμπολάχ, των οποίων το βεληνεκές καλύπτει και την Κύπρο. Εξ ου και οι απειλές του μ. Χασάν Νασράλα, ότι η Κύπρος ήταν εν δυνάμει στόχος λόγω των στρατιωτικών της σχέσεων με το Ισραήλ. Ήταν μια απειλή «made in Turkey», στη λογική του “proxy war”. Η εξουδετέρωση του οπλοστασίου της Χεσμπολάχ από το Ισραήλ είναι προς όφελος της Κύπρου, αλλά όχι προς όφελος του Ιράν και της Τουρκίας, η οποία δεν θέλει την εδραίωση του Ισραήλ στην περιοχή και την εξάλειψη των τρομοκρατικών απειλών. Δεν θα ήθελε να δει ούτε τον τερματισμό της σύγκρουσης μεταξύ Ιράν και Ισραήλ, διότι η κατατριβή των δυο χωρών, που συνιστούν περιφερειακές δυνάμεις, είναι για ευνόητους λόγους προς όφελος της Άγκυρας, η οποία εδραιώνεται και στην περιοχή της Συρίας, χωρίς ταυτοχρόνως να επιθυμεί τη δημιουργία ζώνης ασφαλείας στον Βόρειο Λίβανο. Πώς όμως θα ασκήσει κριτική στο Ισραήλ, όταν κατέχει την Κύπρο και όταν έχει ήδη υπό κατοχή τμήμα της Συρίας στη λογική της ζώνης ασφαλείας;

Οι θαλάσσιες οδοί…

Η Τουρκία ελέγχει την περιοχή από τη Μαρμαρίδα ώς την Αλεξανδρέττα στην πρακτική της τουρκικής λίμνης ως τμήμα της «Γαλάζιας Πατρίδας» με μια σειρά από ναυτικές και αεροπορικές Βάσεις στα παράλιά της (Ντάλαμα, Μερσίνα, Άδανα, κ.λπ) και την Κύπρο ως αβύθιστο αεροπλανοφόρο. Η Καρπασία και η Αμμόχωστος έχουν ιδιαίτερη σημασία για τις θαλάσσιες οδούς και δη εκείνες προς την Αλεξανδρέττα, που προτού καταλήξουν εκεί αποκλίνουν προς Ισραήλ, Λίβανο και Συρία. Η Τουρκία θα ήθελε να έχει πρόσβαση στη θάλασσα και μέσω Συρίας, ενώ, ταυτοχρόνως, ουδόλως θα επιθυμούσε τη ζώνη ασφαλείας του Ισραήλ, διότι διευρύνει τον έλεγχο παράλιων περιοχών και ενισχύει τον έλεγχο της θαλάσσιας οδού προς την Αλεξανδρέττα. Μέσα σε αυτό το σκηνικό, ο Ερντογάν εμφανίζεται ως να είναι απειλούμενος από το Ισραήλ, λόγω της εισόδου του στον Λίβανο. Η Τουρκία επιδιώκει τον έλεγχο των θαλασσίων οδών από και προς το Σουέζ και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι επεκτείνει τη λεγόμενη ΑΟΖ του ψευδοκράτους προς τις νότιες θάλασσες, καθώς και προς τη γραμμή Κρήτη, Κάρπαθος και Ρόδος, όπου βρίσκονται οι πύλες του Αιγαίου.

 

χαρτης 1 .jpg

 

Ο χάρτης δείχνει τα θαλάσσια δρομολόγια από το Σουέζ προς διάφορες κατευθύνσεις στην Ανατολική Μεσόγειο είτε προς Κύπρο είτε προς Αιγαίο είτε προς άλλες χώρες της περιοχής και δη προς την Αλεξανδρέττα. Η Τουρκία στοχεύει στον πλήρη έλεγχο των οδών αυτών. Θεωρεί την Κύπρο δεδομένη και σημαντικό τον έλεγχο των πυλών του Αιγαίου, όπως και της Κύπρου καθώς και της Καρπασίας. Πολύ, δε, θα ήθελε η Τουρκία να βγει μέσω Συρίας στη θάλασσα. Καθόλου δεν επιθυμούσε τη δημιουργία κουρδικής περιοχής με πρόσβαση στη θάλασσα. Στην παρούσα φάση η Άγκυρα δεν θα ήθελε να δει την ενίσχυση του Ισραήλ στην περιοχή και δη μέσω της αύξησης ενός παράλιου τμήματος του Λιβάνου, που θα εμπίπτει σε αυτό που ονομάζει ζώνη ασφαλείας με βάθος ώς 50 χιλιόμετρα.

 

Maritime Map 03 ΟΚΤ 2024.jpg

 

Ο χάρτης αποτυπώνει τη νέα διάταξη των ναυτικών αμερικανικών δυνάμεων και των λοιπών συμμαχικών στην περιοχή του Περσικού Κόλπου, στα στενά του Ορμούζ, στην Ερυθρά θάλασσα και στην Ανατολική Μεσόγειο. Εκ των πραγμάτων, οι Βρετανικές Βάσεις είναι εν δυνάμει στόχος για το Ιράν και τη Χεζμπολάχ. Και, λόγω των κενών της κυπριακής αεράμυνας, ο στόλος των ΗΠΑ είναι αυτός που προσφέρει ατσάλινο θόλο για την αναχαίτιση ενδεχόμενης επίθεσης είτε με πυραύλους είτε με drones.

 

XARTHS 1.jpg

 

Ο χάρτης αυτός αποτυπώνει τη ζώνη ασφαλείας που επιδιώκει να δημιουργήσει στον Λίβανο για να περιορίσει την απειλή της Χεζμπολάχ. Πρόκειται για τα όρια που τελούν κάτω από τον έλεγχο της UNIFIL, η οποία, όμως, αδυνατεί να βάλει χαλινάρι στη Χεζμπολάχ. Οι εντολές της UNIFIL από το Συμβούλιο Ασφαλείας έχουν, μεταξύ άλλων, ως στόχο να βοηθήσουν: α) στην κατάπαυση του πυρός, στην επιστροφή των Λιβανέζων στα σπίτια τους που είχαν αναγκαστεί να φύγουν λόγω εχθροπραξιών και β) τον νόμιμο στρατό του Λιβάνου να ανακτήσει τον έλεγχο της κατάστασης μετά την αποχώρηση των Ισραηλινών και όχι να επιτρέπει την κυριαρχία της Χεζμπολάχ.

 

FLIGHT RADAR.jpg

 

Οι δυο φωτογραφίες, ημερομηνίας 2/10/2024 από το flightradar24, απεικονίζουν πώς ο Ερντογάν, ενώ από τη μια πυροβολεί φραστικά το Ισραήλ, στην πράξη κάνει πλάτες στις Βρετανικές Βάσεις, που βρίσκονται στην Κύπρο, των οποίων τα αεροσκάφη (Eurofighter Typhoon) αναλαμβάνουν την ασφάλεια της περιοχής, επιχειρώντας από τον τουρκικό εναέριο χώρο για την αναχαίτιση ιρανικών πυραύλων. Μάλιστα, η δεύτερη δείχνει πώς βρετανικό αεροσκάφος ανεφοδιασμού (KC2 Voyager) βρίσκεται εντός του τουρκικού εναέριου χώρου. Για ποιο λόγο άραγε;

 

*Δρ των Διεθνών Σχέσεων

ΠΗΓΗ: Σημερινή

Συνέχεια ανάγνωσης

Γενικά θέματα

Reuters: Το Ιράν προσλαμβάνει τρομοκράτες για χτυπήμα σε Ευρώπη και ΗΠΑ! Η αποτροπή χτυπήματος στην Ελλάδα

Την υπόθεση της απόπειρας τρομοκρατικού χτυπήματος στην Αθήνα τον Μάρτιο του 2023 επαναφέρει με νέο δημοσίευμά του το Reuters.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Στα τέλη του περσινού Μαρτίου ύστερα από συνεργασία της ΕΥΠ με τη Μοσάντ είχαν συλληφθεί δύο Πακιστανοί, που φέρεται να σχεδίαζαν τρομοκρατική επίθεση σε εβραϊκό εστιατόριο- συναγωγή στο κέντρο της Αθήνας.

Την υπόθεση της απόπειρας τρομοκρατικού χτυπήματος στην Αθήνα τον Μάρτιο του 2023 επαναφέρει με νέο δημοσίευμά του το Reuters. Το ειδησεογραφικό πρακτορείο σε ένα αναλυτικό ρεπορτάζ περιγράφει το πώς το Ιράν προσλαμβάνει τρομοκράτες για πλήγματα σε Ευρώπη και ΗΠΑ.

Στα τέλη του περσινού Μαρτίου ύστερα από συνεργασία της ΕΥΠ με τη Μοσάντ είχαν συλληφθεί δύο Πακιστανοί, που φέρεται να σχεδίαζαν τρομοκρατική επίθεση σε εβραϊκό εστιατόριο- συναγωγή στο κέντρο της Αθήνας.

Υπήρχε μάλιστα η πληροφορία ότι οι δύο άνδρες θα πληρώνονταν με 16.000 ευρώ για κάθε νεκρό, γι’ αυτό και σχεδίαζαν μαζικό χτύπημα.

«Καθώς η σύγκρουση Ιράν-Ισραήλ εντείνεται, η Τεχεράνη ταράζει τη Δύση με ένα κύμα απόπειρων χτυπημάτων και απαγωγών εναντίον στόχων στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες», αναφέρει το Reuters.

Η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της έχουν αναφέρει μια απότομη αύξηση τέτοιων συνωμοσιών που συνδέονται με την Ισλαμική Δημοκρατία. Από το 2020, υπήρξαν τουλάχιστον 33 απόπειρες δολοφονίας ή απαγωγής στη Δύση, στις οποίες οι τοπικές ή ισραηλινές αρχές ισχυρίζονται ότι συνδέεται με το Ιράν, διαπίστωσε το Reuters εξετάζοντας δικαστικά έγγραφα και επίσημες ανακοινώσεις.

Μεταξύ των πρόσφατων φερόμενων στόχων: ένα κτίριο που στεγάζει ένα εβραϊκό κέντρο και ένα εστιατόριο kosher στο κέντρο της Αθήνας. Από το κρησφύγετό του στο Ιράν, ένας Πακιστανός ονόματι Σαγιέντ Φαχάρ Αμπάς στρατολόγησε έναν παλιό γνώριμο που ζούσε στην Ελλάδα και τον οδήγησε να επιτεθεί στον χώρο, ισχυρίζονται οι ερευνητές σε έγγραφα που υποβλήθηκαν στις δικαστικές αρχές της υπόθεσης και τα οποία περιήλθαν στην κατοχή του Reuters. Ο Αμπάς είπε στην επαφή του ότι εργαζόταν για μια ομάδα που θα πλήρωνε περίπου 15.000 ευρώ ανά φόνο.

Σε μια ανταλλαγή WhatsApp τον Ιανουάριο του 2023 που περιγράφεται λεπτομερώς στα έγγραφα, οι δύο άνδρες συζήτησαν εάν θα χρησιμοποιήσουν εκρηκτικά ή εμπρησμό στην επίθεση. Ο Αμπάς τόνισε την ανάγκη παροχής αποδείξεων για απώλειες μετά το πλήγμα. «Υπάρχουν μυστικές υπηρεσίες», είπε, χωρίς να κατονομάσει. «Κάντε τη δουλειά με τρόπο που δεν αφήνει κανένα περιθώριο».

Τα έγγραφα που δεν είχαν αναφερθεί προηγουμένως περιλαμβάνουν εκατοντάδες σελίδες αποδεικτικών στοιχείων που συγκεντρώθηκαν κατά τη διάρκεια της προανακριτικής έρευνας στην Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένων καταθέσεων μαρτύρων, αστυνομικών καταθέσεων και λεπτομερειών μηνυμάτων WhatsApp.

Οι ελληνικές αρχές συνέλαβαν τον Σιέντ Ιρτάζα Χάιντερ και έναν άλλο Πακιστανό πέρυσι, λέγοντας ότι η αστυνομία βοήθησε στην εξάρθρωση ενός τρομοκρατικού δικτύου που κατευθυνόταν από το εξωτερικό και είχε σκοπό να προκαλέσει «ανθρώπινη απώλεια». Οι δύο άνδρες αντιμετωπίζουν κατηγορίες για τρομοκρατία. Αρνούνται τις κατηγορίες.

Ο Χάιντερ, ο οποίος αφέθηκε ελεύθερος από την προφυλάκιση αυτή την άνοιξη με περιορισμούς, λέει ότι είναι αθώος. Σε συνέντευξή του, ο 28χρονος είπε στο Reuters ότι έστειλε στον Αμπάς εικόνες του κτιρίου αλλά εμπόδισε σκόπιμα να πραγματοποιήσει οποιαδήποτε επίθεση, ελπίζοντας να πληρωθεί χωρίς να βλάψει κανέναν.

Συνέχεια ανάγνωσης

Γενικά θέματα

Analysis: How Iran’s Ballistic Missiles Strike Israel?

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

The U.S. traced the launch location to a valley south of the Iranian city of Shiraz.
Eran has launched its largest-ever attack on Israel, firing 180 ballistic missiles
These missiles travelled more than 1000 Miles from this Valley to reach Israel most populated city and military sights.

Fattah-2, the successor to the Fattah-1, It was used for the first time and is one of Iran’s advanced missile systems.
This missile is equipped with a —inside it is the warhead—which detaches and allows the missile to maneuver and glide at speeds between Mach 5 and 10.
The missile has a range of around 1,500 km, only slightly more than its predecessor, the Fattah-1.
What sets it apart from other ballistic missiles is its ability to accelerate outside the Earth’s atmosphere, while its aerodynamic control surfaces enable steering to evades the famous Arrow Missiles Defense system made by Israel.

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινφογνώμων

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή