Ακολουθήστε μας

Οικονομική Κρίση

Δημοψήφισμα, όπως λέμε εθνικός διχασμός

Δημοσιεύτηκε

στις

Του Σάββα Καλεντερίδη
Στη σύνοδο των αρχηγών των κομμάτων υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας,  το κεντρικό ζητούμενο της οποίας ήταν η αναζήτηση συναίνεσης για το Μνημόνιο 2, από πλευρά του πρωθυπουργού τέθηκε στο τραπέζι το ενδεχόμενο προσφυγής στις κάλπες, όχι για την ανανέωση της λαϊκής εντολής, αλλά για να εκφραστεί ο ίδιος ο λαός πάνω σ’ αυτό το θέμα, που κατά κάποιο τρόπο θα κρίνει τη θέση και την πορεία της Ελλάδος στη ζώνη του ευρώ και στην ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Το γεγονός ότι η κυβέρνηση όχι μόνο άργησε αμέσως μετά της εκλογές να λάβει έγκαιρα τα ενδεδειγμένα μέτρα για την αποφυγή της χρεοκοπίας αλλά με τη στάση της δημιούργησε τις προϋποθέσεις για την προσφυγή στο ΔΝΤ-Ε.Ε., την αποδοχή-υπογραφή του Μνημονίου και την ανάθεση κρίσιμου ρόλου στην Τρόικα, είναι ένα θέμα στο οποίο έχουμε αναφερθεί σε προηγούμενο άρθρο μας και για το οποίο ο ιστορικός του μέλλοντος θα κρίνει τα πρόσωπα που πρωταγωνίστησαν σ’ αυτό, αφού η αντιπολίτευση, τα κόμματα και οι λοιποί θεσμοί της Ελληνικής Δημοκρατίας δεν κατόρθωσαν είτε να αποτρέψουν είτε να διαλευκάνουν τις προϋποθέσεις κάτω από τις οποίες η χώρα οδηγήθηκε στο Μνημόνιο. Αν και δεν μπορούμε να εντοπίσουμε ευθύνες στο παραπάνω θέμα, μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε ότι για την αποδοχή των επαχθών όρων και την υπογραφή του Μνημονίου, δεν ζητήθηκε η συναίνεση των πολιτικών κομμάτων ούτε η γνώμη του δύσμοιρου ελληνικού λαού, που υφίσταται τις συνέπειές του ένα χρόνο τώρα, συνέπειες που θα υφίστανται στην κυριολεξία και οι επόμενες γενιές.
Ενώ λοιπόν η κυβέρνηση δεν αναζήτησε τη συναίνεση της κοινωνίας και των κομμάτων για την υπογραφή του Μνημονίου, το οποίο σε μεγάλο βαθμό δημιούργησε τις προϋποθέσεις για το οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό αδιέξοδο που διέρχεται η χώρα, έρχεται τώρα να την αναζητήσει σε επίπεδο κομμάτων και αφού κατά τα φαινόμενα δεν το πετυχαίνει, ανακαλύπτει το δημοψήφισμα, το οποίο, υπό τους όρους και τις συνθήκες που έρχεται ακόμα και ως ενδεχόμενο, δημιουργεί συνθήκες που μπορεί να οδηγήσουν σε έναν νέο εθνικό διχασμό, αφού ο λαός θα κληθεί να αποφασίσει διλημματικά, στη λογική του άσπρου-μαύρου, για ένα θέμα που έπρεπε να συζητηθεί διεξοδικά χρόνια τώρα στη βάση της κοινωνίας, πράγμα που δεν έγινε με ευθύνη όλων των κομμάτων και το οποίο αν είχε γίνει, ασφαλώς δεν θα είχαμε φθάσει στο σημείο που βρισκόμαστε σήμερα.
Η Ελλάδα, την περίοδο 1914-1917, παρασύρθηκε στη δίνη των εξελίξεων της εποχής και μπροστά στο δίλημμα λήψης κρίσιμων αποφάσεων, όπως η συμμετοχή στον  Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι πολιτικές δυνάμεις της εποχής δημιούργησαν το πρώτο βαθύτατο ρήγμα στο έθνος, που ονομάστηκε Εθνικός Διχασμός, με αβάστακτες συνέπειες για την μετέπειτα ιστορική πορεία του Ελληνισμού. Στη συνέχεια, ανάλογου χαρακτήρα αποφάσεις ελήφθησαν και στο ζήτημα της συμμετοχής της Ελλάδος στην Εκστρατεία της Κριμαίας αλλά και στο θέμα της διαχείρισης της Εντολής των Συμμάχων για απόβαση στη Σμύρνη, η οποία απόβαση κάποια στιγμή έφτασε στο αδιέξοδο του Σαγγαρίου, για το οποίο κλήθηκε να αποφασίσει ο ελληνικός λαός με τις εκλογές του 1920, που οδήγησαν στην ολοκληρωτική καταστροφή του Ελληνισμού της Ανατολής.
Η είσοδος της Ελλάδος στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα, την 1η Ιανουαρίου 1981, σήμανε εκτός όλων των άλλων, την πολιτική ισχυροποίηση-θωράκιση και το γεωπολιτικό προσανατολισμό της χώρας στην Ευρώπη, στοιχείο που πολεμήθηκε από τους τότε επαναστάτες-λαϊκιστές με συνθήματα του τύπου «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο Συνδικάτο». Αυτή η εξέλιξη θεωρήθηκε από την Άγκυρα ως ένα στοιχείο που αυξάνει το γεωπολιτικό βάρος της Ελλάδας και την καθιστά ανώτερη και ισχυρότερη πολιτικά από την Τουρκία, αφού πλέον έχει τη δυνατότητα να συμμετέχει και να συνδιαμορφώνει τις αποφάσεις που λαμβάνονται σε έναν ισχυρό διεθνή μηχανισμό-φορέα, στον οποίο δεν συμμετέχει η Τουρκία. Η διαχείριση αυτής της δυνατότητας που πέτυχε η Ελλάδα το 1981, υπήρξε κάκιστη από πλευράς των ελληνικών κυβερνήσεων -ποιος δεν θυμάται τις αθλιότητες του καλαμποκιού, των μουσάτων «επαναστατών», των αλαζόνων «δεσποινίδων» και τόσων άλλων που μας εκπροσωπούσαν στις Βρυξέλες και ασελγούσαν επί χρόνια στην ευρωπαϊκή ιδέα- με αποτέλεσμα σήμερα να δοκιμάζεται παντοιοτρόπως η θέση της χώρας στην Ε.Ε., κάτι που αναμένεται να είναι και το βασικό δίλημμα στο δημοψήφισμα, αν τελικά επιλεγεί ως «λύση» για το αδιέξοδο που έχει δημιουργηθεί.
Επειδή πολλά έχουν γραφτεί και ακουστεί για δράση εταιρειών επικοινωνίας τον τελευταίο ενάμισι χρόνο, με στόχο τη δημιουργία κατάλληλου κλίματος στην ελληνική κοινωνία για την αποδοχή του Μνημονίου και των σκληρών μέτρων που έχουν ληφθεί εις βάρος των εργαζομένων και της ίδιας της εθνικής κυριαρχίας, αυτό που μπορούμε να πούμε με ασφάλεια είναι ότι ως παράπλευρη απώλεια αυτής της δράσης έχει επιτευχθεί ο πλήρης αποπροσανατολισμός και η σύγχυση της ελληνικής κοινής γνώμης για τα εξής ζητήματα:
-Ποια είναι η πραγματική κατάσταση της χώρας σήμερα
-Ποιες είναι -θα είναι- οι πραγματικές επιπτώσεις στη μελλοντική πορεία της χώρας από την υπογραφή του Μνημονίου 1 και την αποδοχή του Μνημονίου 2
-Ποια εναλλακτική λύση-πρόταση υπάρχει σε περίπτωση απόρριψης του Μνημονίου 2 και ποιες θα είναι οι επιπτώσεις σε περίπτωση εφαρμογής της εναλλακτικής πρότασης.
Αν και προτιμότερο θα ήταν οι απαντήσεις στα παραπάνω ζητήματα να είχαν προκύψει και να είχαν δοθεί μέσα από δημόσια συζήτηση και γόνιμο κοινοβουλευτικό και πολιτικό διάλογο -αντί των κοκορομαχιών που απολαμβάνουμε από τις οθόνες των τηλεοράσεων-, αν και θα ήταν προτιμότερο να τεθούν τα διλήμματα αυτά στα πλαίσια ενός προεκλογικού διαλόγου για να αποφασίσει ο λαός διαθέτοντας περισσότερες επιλογές του άσπρου-μαύρου ενός δημοψηφίσματος, σε περίπτωση που η κυβέρνηση αποφασίσει τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος, ελπίζουμε τα κόμματα και οι πολιτικοί να ανασύρουν στη μνήμη τους το τίμημα που πλήρωσε ο Ελληνισμός και να αποφύγουμε έναν νέο Εθνικό Διχασμό. Αυτό θα ήταν η αρχή του τέλους για τον Ελληνισμό.
 DHMOKRATIA, 8-6-2011

Οικονομική Κρίση

Ποιος πληρώνει για τη μείωση του χρέους…

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Μπορεί το ελληνικό χρέος τον τελευταίο χρόνο να ξεπέρασε τα 404 δισ. ευρώ από 365 δισ. ευρώ το 2019, αλλά η εξέλιξή του είναι θετική, καθώς ως ποσοστό του ΑΕΠ μειώνεται.

Με βάση τα στοιχεία της Eurostat λοιπόν, το ελληνικό χρέος το 2022 μειώθηκε στο 171,% του ΑΕΠ όχι τόσο λόγω του ισχνού πλεονάσματος 0,1% έναντι προβλέψεων για έλλειμμα -1,6% αλλά λόγω της ισχυρής αύξησης του ΑΕΠ και του ακόμη ισχυρότερου πληθωρισμού.

Όπως είπαμε, το χρέος έχει σημασία ως ποσοστό του ΑΕΠ και όχι ως απόλυτος αριθμός… Είναι διαφορετικό π.χ.  να έχει  χρέος  100 χιλ. ευρώ κάποιος που έχει εισόδημα 100 χιλ. και πληρώνει τόκους 5-6 χιλ. ευρώ το χρόνο και κάποιος άλλος που έχει εισόδημα 10 χιλ. ευρώ και πληρώνει το ίδιο κόστος εξυπηρέτησης… Ο δεύτερος τελεί υπό χρεοκοπία γιατί τα 4-5 χιλιάρικα που του απομένουν δεν φτάνουν για να ζήσει…

Ο πληθωρισμός λοιπόν το 2022 έκλεισε στο 9,6% και το ΑΕΠ παρουσίασε αύξηση 5,9% έναντι αύξησης 8,4% που είχε εμφανίσει το 2021.

Καθώς η μεταβολή του ΑΕΠ υπολογίζεται σε αποπληθωρισμένες τιμές, η μεταβολή του ΑΕΠ και ο πληθωρισμός αθροίζουν μαζί για το 2022 μια μεταβολή 9,6% + 5,9% ίση με 15,5%.

Αυτή είναι περίπου και η μείωση του χρέους ως ποσοστού του ΑΕΠ καθώς το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού χρέους είναι στα χέρια των ευρωπαϊκών θεσμών με επιτόκιο περί το 1,5%.

Τουτέστιν ενώ το χρέος αυξήθηκε με 1,5% περίπου, το ΑΕΠ αυξήθηκε με πολλαπλάσιο ρυθμό και ο πληθωρισμός μείωσε την αγοραστική δύναμη στην οικονομία κατά 9,6%…

Όπως οι μη αδαείς  γνωρίζουν όμως στο σύμπαν που ζούμε δεν υπάρχει δωρεάν γεύμα. Τούτο σημαίνει πως όταν υπάρχει μείωση χρέους κάποιος την πληρώνει.

Ας πάρουμε τα πράγματα την αρχή.

Ο κλασικός και προφανέστερος τρόπος να μειωθεί το δημόσιο χρέος είναι να μειωθούν οι δαπάνες του δημοσίου ή να αυξηθούν τα φορολογικά έσοδα και  να δημιουργηθεί πλεόνασμα με το οποίο θα αποπληρωθεί μέρος του αυτού…

Τουτέστιν, κάποιος που χρωστάει πρέπει να ξοδεύει λιγότερα για να πληρώνει το χρέος.

Αυτός είναι ο “ορθόδοξος” τρόπος…

Ένας άλλος τρόπος είναι να αυξηθεί το ΑΕΠ ταχύτερα από χρέος οπότε θα περισσέψουν λεφτά για την αποπληρωμή του χωρίς να χρειαστεί να μειωθούν οι δαπάνες. Ένας τρίτος τρόπος είναι η διάβρωση του χρέους μέσω του υψηλού πληθωρισμού.

Στην περίπτωση αυτή οι άνθρωποι δεν υπόκεινται μειώσεις των ονομαστικών μισθών και συντάξεων ή φορολόγηση των καταθέσεων αλλά μείωση της αγοραστικής δύναμης.

Μείωση της αγοραστική δύναμης σημαίνει πως κάποιος που παίρνει μεροκάματο π.χ. 50 ευρώ την ημέρα, με αυτά σήμερα μπορεί να αγοράσει ένα πεντόλιτρο ελαιόλαδο, ενώ το 2019 αγόραζε περίπου 2. Τα στοιχεία αυτά είναι πραγματικά από την αγορά.

Η αύξηση της τιμής του ελαιόλαδου είναι του μεγέθους που περιγράφουμε αλλά ένα σημαντικό μέρος της οφείλεται στην μείωση της παραγωγής στη Μεσόγειο φέτος και το υπόλοιπο στον υψηλό πληθωρισμό που συνεχίζεται απτόητος στα τρόφιμα.

Από τον υψηλό πληθωρισμό του 2022 έχασαν όλοι. Έχασαν οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι, οι καταθέτες και οι περισσότερες οι επιχειρήσεις που δεν κατάφεραν να μετακυλήσουν την αύξηση του κόστους των πρώτων υλών…

Για τη συνέχεια  Capital

 

Συνέχεια ανάγνωσης

Video

Γιώργος Αδαλής: Κάποιοι έχουν βγει για κυνήγι

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Γιώργος Αδαλής: Κάποιοι έχουν βγει για κυνήγι

Ο οικονομέτρης – αναλυτής Γιώργος Αδαλής, εξηγεί γιατί τα επιφαινόμενα στο χρηματοπιστωτικό σύστημα ιδίως της Ευρώπης με αιχμή την Ελβετία και την Γερμανία, έχουν στη κορυφή των ζητημάτων τους το ενεργειακό, την απεξάρτηση από την Ρωσία και την σχέση με τα κεφάλαια και την εμπλοκή με ρωσικές εταιρίες, την ώρα που η πολιτική των επιτοκίων των κεντρικών τραπεζών, δεν φανερώνει διάθεση για ουσιαστικές παρεμβάσεις στις αλυσιδωτές κρίσεις.

Ο Γιώργος Αδαλής, παραθέτει θεατές αλλά και αθέατες πλευρές της κρίσης , διαφοροποιεί την προσέγγιση του για το τι συμβαίνει στις ΗΠΑ και τι στην Ευρώπη, ενώ επιμένει ότι το κρισιακό σπιράλ θα μας συνοδεύει για πολλά χρόνια ακόμη με πολλά μπρός και πίσω .

Συνέχεια ανάγνωσης

Ελλάδα

Το χρονικό από την ένταξη στα μνημόνια έως την έξοδο από την ενισχυμένη εποπτεία

Δημοσιεύτηκε

στις

Το χρονικό της καταστροφής της Ελλάδας από ανεύθυνους (;) πολιτικούς

Του Θάνου Τσίρου
thtsiros@naftemporiki.gr  

Το τέλος της ενισχυμένης εποπτείας είναι γεγονός. Από αύριο, ξεκινά μια νέα περίοδος για την Ελλάδα κατά την οποία η χώρα δεν θα υπόκειται σε τριμηνιαίους ελέγχους από τους θεσμούς όπως συμβαίνει ουσιαστικά από το 2010 μέχρι σήμερα. Αξίζει όμως να θυμηθούμε τα όσα περάσαμε για να φθάσουμε εδώ. 

Η μνημονιακή περιπέτεια της Ελλάδας, αν και τυπικά ξεκίνησε το 2010, είχε τις ρίζες της παλαιότερα, καθώς από το 2008 είχε ξεκινήσει η δραματική επιδείνωση των δεικτών της οικονομίας, με βασικότερους το δημοσιονομικό έλλειμμα, το δημόσιο χρέος και το εξωτερικό έλλειμμα.

2 Σεπτεμβρίου 2009:
Υπό το βάρος της οικονομικής κρίσης, ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής εξαγγέλλει πρόωρες εκλογές για τις 4 Οκτωβρίου 2009,
τις οποίες κερδίζει το ΠΑΣΟΚ.

EUROKINISSI /ΚΩΣΤΑΣ ΜΠΑΛΤΑΣ

20 Οκτωβρίου 2009:

Ο υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου ανακοινώνει στο ECOFIN ότι το έλλειμμα για το 2009 θα κυμανθεί, ως
ποσοστό του ΑΕΠ, στο 12,5% αντί του 6% που το υπολόγιζε η προηγούμενη κυβέρνηση.

ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΣΥΜΕΛΑ ΠΑΝΤΖΑΡΤΖΗ

22 Οκτωβρίου 2009:

Ο οίκος Fitch υποβαθμίζει την Ελλάδα από το επίπεδο A στο Α- και ακολούθησε μπαράζ υποβαθμίσεων στο επόμενο διάστημα από όλους τους οίκους.

Μάρτιος 2010:

Επισκεπτόμενος την Αθήνα, ο επίτροπος Όλι Ρεν εύχεται στους Έλληνες «καλό κουράγιο», υπονοώντας το τι θα ακολουθήσει.

23 Απρίλιου 2010:

Ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας Γιώργος Παπανδρέου, από το ακριτικό Καστελόριζο, ανακοινώνει την
προσφυγή της Ελλάδας στον μηχανισμό στήριξης.

2 Μαΐου 2010:

Ανακοινώθηκε το πρώτο από τα μεγάλα πακέτα μέτρων του μνημονίου, ύψους 20 δισ. ευρώ, για το 2010 και 10 δισ.
ευρώ για τα επόμενα χρόνια.

6 Μαΐου 2010: Ψηφίζεται από τη Βουλή το μνημόνιο που υπέγραψε η κυβέρνηση με την Ε.Ε. και το ΔΝΤ για τα
μέτρα που θα ληφθούν, προκειμένου να ενεργοποιηθεί ο μηχανισμός στήριξης.

8 Μαΐου 2010:

Υπογράφηκε η δανειακή σύμβαση (το πρώτο μνημόνιο) μεταξύ Ελλάδας και κρατών μελών της Ε.Ε. για δάνειο ύψους 80 δισ. ευρώ.

PHASMA/ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

Η τρόικα στο Μαξίμου – Τόμσεν – Μαζούχ – Μορς

10 Μαΐου 2010:

Υπογράφηκε η αντίστοιχη σύμβαση μεταξύ Ελλάδας και ΔΝΤ για δάνειο ύψους 30 δισ. ευρώ.

31 Οκτωβρίου 2011:

Ο κ. Παπανδρέου ανακοινώνει την απόφασή του για διεξαγωγή δημοψηφίσματος για τα νέα μέτρα που ζητούν οι δα ειστές. Προκαλούνται ισχυρές αντιδράσεις και ανοίγει ο δρόμος για κυβέρνηση συνεργασίας υπό τον Λουκά Παπαδήμο.

11 Νοεμβρίου 2011:
Ορκίστηκε η νέα κυβέρνηση του Λουκά Παπαδήμου, την οποία στηρίζουν ΠΑΚΟΚ, Ν.Δ. και ΛΑΟΣ.

PHASMA/ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ

12 Φεβρουαρίου 2012:

Η Βουλή ψήφισε με 199 ΝΑΙ το 2ο μνημόνιο, το οποίο προκαλεί νέες εσωκομματικές τριβές και διαγραφές βουλευτών.

9 Μαρτίου 2012:
Ολοκληρώθηκε το PSI, με τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα να φτάνει το 95,7%, να «κουρεύεται» χρέος 106 δισ. ευρώ, αλλά
το τελικό όφελος να είναι μόνο 53 δισ. ευρώ και να μη λύνεται το πρόβλημα του χρέους.

17 Ιουνίου 2012:
Διεξάγονται οι εκλογές οι οποίες οδήγησαν τελικά σε δημιουργία κυβέρνησης συνασπισμού με τη συμμετοχή της Νέας Δημοκρατίας, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ. Ο Αντώνης Σαμαράς ορκίζεται o πρωθυπουργός.

EUROKINISSI/ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ

Φθινόπωρο 2014:
Η τρόικα ζητούσε πρόσθετα μέτρα από την κυβέρνηση, η οποία αρνείτο να τα λάβει και υπήρξε ρήξη.

Ιανουάριος 2015:

Η κυβέρνηση Σαμαρά δεν άντεξε στις πιέσεις και προσέφυγε στις κάλπες, που ανέδειξαν πρώτο κόμμα τον ΣΥΡΙΖΑ, που
σχημάτισε κυβέρνηση με τους Ανεξάρτητους Έλληνες. Η τρόικα πίεζε για τη λήψη πρόσθετων μέτρων και υπήρξε μεγάλη ρήξη με την ελληνική κυβέρνηση.

ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΟΡΕΣΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ

28 Ιουνίου 2015:

Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ανακοινώνει την επιβολή capital controls, εξαγγέλλει δημοψήφισμα για την αποδοχή ή μη των προτάσεων μεταρρυθμίσεων στις οποίες κατέληξε το Eurogroup.

5 Ιουλίου 2015:

Πραγματοποιείται δημοψήφισμα, με το 61% να ψηφίζει ΟΧΙ.

ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΣΥΜΕΛΑ ΠΑΝΤΖΑΡΤΖΗ

ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΦΏΤΗΣ ΠΛΈΓΑΣ Γ.

8 Ιουλίου 2015:
Οι ελληνικές αρχές ζητούν πρόγραμμα στήριξης από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας.

12/13 Ιουλίου 2015:
Σε μια μαραθώνια Σύνοδο Κορυφής που διήρκεσε περισσότερο από 17 ώρες, οι ηγέτες των χωρών της Ευρωζώνης καταλήγουν σε συμφωνία επί της αρχής για ένα νέο πρόγραμμα στήριξης για την Ελλάδα, δηλαδή το τρίτο μνημόνιο.

EPA/OLIVIER HOSLET

20 Αυγούστου 2018:
Λήγει το τρίτο μνημόνιο και η Ελλάδα εξέρχεται της μνημονιακής εποπτείας και εισέρχεται στη «μεταμνημονιακή εποπτεία», η οποία θα διαρκέσει έως σήμερα, 20 Αυγούστου 2022. 

Ναυτεμπορικής

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινφογνώμων

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή