Ακολουθήστε μας

Γενικά θέματα

The Story of Obama: All in the Company (Part II)

Δημοσιεύτηκε

13 έτη πριν

στις

by Wayne Madsen
Μέρος 1

In the second part of his investigation Wayne Madsen focuses on Barack Obama’s mother and stepfather. He follows their footsteps as CIA assets from the University of Hawaii, home to some of the CIA’s blackest projects, to their activities in Indonesia where a vast US-sponsored anti-communist massacre was unfolding. It marked the start of globalisation in Asia and in the rest of the world. Unlike the Bush dynasty, Barack Obama has smartly concealed his own connections with the Agency and, in particular, those of his ancestors, until now.

In Part I of this WMR special report, we revealed the connections between Barack Obama, Sr. and the CIA-affiliated Airlift Africa project to provide college degrees to and gain influence over a group of 280 eastern and southern African students from soon-to-be independent African nations to counter similar programs established by the Soviet Union and China. Barack Obama Sr. was the first African student to attend the University of Hawaii. Obama Sr. and Obama’s mother Stanley Ann Dunham met in a Russian language class in 1959 and they married in 1961.
The African airlift program was administered by Kenyan nationalist leader Tom Mboya, a fellow Luo tribe mentor and friend of the senior Obama. According to CIA documents described in Part I, Mboya also served the CIA in ensuring that pro-Soviet and pro-Chinese African nationalists were stymied in their attempt to dominate pan-African nationalist political, student, and labor movements.
10-year old “Barry” Obama Soetero with stepfather Lolo Soetero,
mother Ann Dunham Obama Soetero and half-sister Maya Soetero.
(Family photo via Bloomberg News)

One of Mboya’s chief opponents was Ghana’s first president, Kwame Nkrumah, who was ousted in a CIA-inspired coup in 1966, one year before to Obama Sr’s son, Barack Obama, Jr. and his mother joined Lolo Soetoro, an Indonesian who Obama’s mother met at the University of Hawaii in 1965, when President Obama was four years old.

In 1967, Obama and his mother joined her husband in Jakarta. In 1965, Lolo Soetoro had been called back from Hawaii by General Suharto to serve as an officer in the Indonesian military to help launch a bloody CIA-backed genocide of Indonesian Communists and Indonesian Chinese throughout the expansive country. Suharto consolidated his power in 1966, the same year that Barack Obama, Sr.’s friend, Mboya, had helped to rally pro-U.S. pan-African support for the CIA’s overthrow of Nkrumah in Ghana in 1966.
East-West Center, University of Hawaii, and CIA coup against Sukarno
CIA links

Ann Dunham met Soetoro at the East-West Center at the University of Hawaii. The center had long been affiliated with CIA activities in the Asia-Pacific region. In 1965, the year that Dunham met and married Soetoro, the center saw a new chancellor take over. He was Howard P. Jones who served a record seven years, from 1958 to 1965, as U.S. ambassador to Indonesia. Jones was present in Jakarta as Suharto and his CIA-backed military officers planned the 1965 overthrow of Sukarno, who was seen, along with the Indonesian Communist Party (PKI), as allies of China.

When Jones was chancellor of the East-West Center, he wrote an article for the Washington Post, dated October 10, 1965, in which he defended Suharto’s overthrow of Sukarno. Jones was “invited” by the Post to comment on the Suharto coup, described as a “counter-coup” against the Communists. Jones charged that Suharto was merely responding to an earlier attempted Communist-led coup against Sukarno launched by Lt. Col. Untung, “a relatively unknown battalion commander in the palace guard.”
Jones’s article, which mirrored CIA situation reports from the U.S. embassy in Jakarta, continued by stating that the alleged leftist coup on September 30 ”came within an inch of succeeding through the assassination of six of the top military command. It might well have succeeded had not Defense Minister Nasution and a number of other senior generals also maked for assassination acted fast in a dramatic counter-coup.” Of course, what Jones did not inform the Post’s readers was that the Suharto “counter-coup” had been assisted with the strong help of the CIA.
Sukarno never blamed the Communists for the assassination of the army generals nor did the Indonesian Cabinet, where the second- and third-ranking leaders of the PKI were present. The possibility that the assassination of the generals was a CIA/Suharto “false flag” operation to affix blame on the PKI cannot be ruled out. Two days after Suharto’s coup, a CIA “rent-a-mob” burned down the PKI headquarters in Jakarta. As they marched past the U.S. Embassy, which was also the site of the CIA station, they yelled out, “Long live America!”
Untung later said that when he became aware that Suharto and the CIA were planning a coup on October 5, 1965 – Indonesian Armed Forces Day – forces loyal to him and Sukarno moved first. Jones described this as “typical Communist propaganda.” Suharto moved against Sukarno on October 1. Jones iterated that “there was not an iota of truth . . . in the accusation that the CIA was working against Sukarno.” History has proven otherwise. Jones accused the Communists of taking advantage of Sukarno’s failing health to beat out the other candidates to succeed him. The goal, according to Jones, was to have PKI boss D.N. Aidit succeed Sukarno. Sukarno did not die until 1970, while under house arrest.
A CIA paper, formerly classified Secret and undated, states “Sukarno would like to return to the status quo ante-coup. He has refused to condemn the PKI or the 30th September Movement [of Lt. Col. Untung]; instead, he calls for unity of Indonesia and asks that no vengeance be taken by one group against the other. But, he has not succeeded in forcing the Army to abandon its anti-PKI activities and, on the other hand, he has bowed to their demand by appointing its single candidate General Suharto as head of the Army.” Suharto and Barry Obama Soetoro’s step-father Lolo Soetoro would ignore Sukarno’s call for no vengeance, as hundreds of thousands of Indonesians would soon discover.
After a failed coup attributed to leftist army officers in 1965, Suharto (L) led bloody anti-communist purges in which a reported one million civilans were killed.

The mass murder by Suharto of Indonesian Chinese is seen in the CIA paper’s description of the Baperki Party: “the leftist Baperki Party, with its major strength in rural areas, is largely Chinese-Indonesian in membership.” A CIA Intelligence Memorandum, dated October 6, 1966 and formerly classified Secret, shows the extent of the CIA’s monitoring of the anti-Sukarno coup from various CIA agents assigned as liaisons to Suharto’s army units surrounding the Presidential Palace in Bogor and at various diplomatic posts around the country, including the U.S. Consulate in Medan, which was keeping track of leftists in that Sumatran city and, which, in an October 2, 1965, Intelligence Memo, reported to the CIA that the “Soviet consul-general in Medan has a plane standing by that could be used for evacuation of Soviet citizens from Sumatra.” The October 6 memo also warns against allowing Untung from developing a following in Central Java.

Ann Dunham Soetero winning the hearts and minds
of local artisans in the Javan hamlet of Kajar.

A CIA formerly Secret “Weekly Summary Special Report” on Indonesia, dated August 11, 1967, and titled “The New Order in Indonesia,” reports that in 1966, Indonesia re-aligned its economy in order to receive International Monetary Fund (IMF) assistance. The CIA reports it is happy with the new triumvirate ruling Indonesia in 1967: Suharto, Foreign Minister Adam Malik, and the Sultan of Jogjakarta, who served as minister for economics and finance. The report also rejoices in the outlawing of the PKI, but states it “retains a significant following in East and Central Java,” where Ann Dunham Soetoro would largely concentrate her later efforts on behalf of USAID, the World Bank, and the Ford Foundation, all front activities for the CIA to “win the hearts and minds” of the Javanese farmers and artisans.

A CIA Intelligence Memorandum, formerly Secret and dated July 23, 1966, clearly sees the Muslim Nahdatul Ulama party (NU), the largest party in Indonesia and Muslim, as a natural ally of the United States and the Suharto regime. The report states that helped Suharto put down the Communists in the post-coup time frame, especially where the NU was strongest: East Java, where Obama’s mother would concentrate her activities, and North Sumatra and parts of Borneo. An April 29, 1966, formerly Secret CIA Intelligence Memorandum on the PKI states: “Moslem extremists in many instances outdid the army in hunting down and murdering members of the party [PKI] and its front groups.”
Dunham and Barry Soetoro in Jakarta and USAID front activities
Dunham dropped out of the University of Hawaii in 1960 while pregnant with Barack Obama. Barack Obama Sr. left Hawaii in 1962 to study at Harvard. Dunham and Obama divorced in 1964. In the fall of 1961, Dunham enrolled at the University of Washington while caring for her infant son. Dunham was re-enrolled at the University of Hawaii from 1963 to 1966. Lolo Soetoro, who Dunham married in March 1965, departed Hawaii for Indonesia on July 20, 1965, some three months prior to the CIA’s coup against Sukarno. Soetoro, who served Suharto as an Army colonel, was clearly called back from the CIA-connected East-West Center to assist in the coup against Sukarno, one that would eventually cost the lives of some one million Indonesian citizens. It is a history that President Obama would like the press to ignore, which it certainly did during the 2008 primary and general election.
In 1967, after arriving in Indonesia with Obama, Jr., Dunham began teaching English at the American embassy in Jakarta, which also housed one of the largest CIA stations in Asia and had significant satellite stations in Surabaya in eastern Java and Medan on Sumatra. Jones left as East-West Center chancellor in 1968.
In fact, Obama’s mother was teaching English for the U.S. Agency for International Development (USAID), which was a major cover for CIA activities in Indonesia and throughout Southeast Asia, especially in Laos, South Vietnam, and Thailand. The USAID program was known as Lembaga Pendidikan Pembinaan Manajemen. Obama’s mother, painted as a free spirit and a “sixties child” by President Obama and people who claimed they knew her in Hawaii and Indonesia, had a curriculum vitae in Indonesia that contradicts the perception that Ann Dunham Soetoro was a “hippy.”
Dunham Soetoro’s Russian language training at the University of Hawaii may have been useful to the CIA in Indonesia. An August 2, 1966, formerly Secret memorandum from the National Security Council’s Executive Secretary Bromley Smith states that, in addition to Japan, Western Europe, Australia, New Zealand, Malaysia, and the Philippines, the Suharto coup was welcomed by the Soviet Union and its Eastern European allies because its created a non-aligned Indonesia that “represents an Asian counterweight to Communist China.” Records indicate that a number of CIA agents posted in Jakarta before and after the 1965 coup were, like Dunham Soetoro, conversant in Russian.
Dunham Soetoro worked for the elitist Ford Foundation, World Bank, Asian Development Bank, Bank Rakyat (the majority government-owned People’s Bank of Indonesia), and the CIA-linked USAID while she lived in Indonesia and later, Pakistan.
USAID was involved in a number of CIA covert operations in Southeast Asia. The February 9, 1971, Washington Star reported that USAID officials in Laos were aware that rice supplied to the Laotian Army by USAID was being re-sold to North Vietnamese army divisions in the country. The report stated that the U.S. tolerated the USAID rice sales to the North Vietnamese since the Laotian Army units that sold the rice found themselves protected from Communist Pathet Lao and North Vietnamese attack. USAID and the CIA also used the supply of rice to force Laotian Meo tribesmen to support the United States in the war against the Communists. USAID funds programmed for civilians injured in the war in Laos and public health care were actually diverted for military purposes.
In 1971, the USAID-funded Center for Vietnamese Studies at Southern Illinois University in Carbondale was accused of being a CIA front. USAID-funded projects through the Midwest Universities Consortium for International Activities (MUCIA) — comprising the Universities of Illinois, Wisconsin, Minnesota, Indiana and Michigan State — were accused of being CIA front projects, including those for “agricultural education” in Indonesia, as well as other “projects” in Afghanistan, Mali, Nepal, Nigeria, Thailand, and South Vietnam. The charge was made in 1971, the same year that Ann Dunham was working for USAID in the country.
In a July 10, 1971, New York Times report, USAID and the CIA were accused of “losing” $1.7 billion appropriated for the Civil Operations and Revolutionary Development Support (CORDS) program in South Vietnam. CORDS was part of the CIA’s Operation Phoenix program, which involved CIA assassination and torture of South Vietnamese village elders and Buddhist clerics. USAID money was also directed to the CIA’s proprietary airline in Southeast Asia, Air America. In Thailand, USAID funds for the Accelerated Rural Development Program in Thailand were actually masking a CIA anti-Communist counter-insurgency operation. USAID funds programmed for public works projects in East Pakistan in 1971 were used for East Pakistan’s military fortifications on its border with India, in the months before the outbreak of war with India, in contravention of U.S. law that prohibited USAID money for military purposes.
In 1972, USAID administrator Dr. John Hannah admitted toMetromedia News that USAID was being used as a cover for CIA covert operations in Laos. Hannah only admitted to Laos as a USAID cover for the CIA. However, it was also reported that USAID was being used by the CIA in Indonesia, Philippines, South Vietnam, Thailand, and South Korea. USAID projects in Southeast Asia had to be approved by the Southeast Asian Development Advisory Group (SEADAG), an Asia Society group that was, in fact, answerable to the CIA.
The U.S. Food for Peace program, jointly administered by USAID and the Department of Agriculture, was found in 1972 to be used for military purposes in Cambodia, South Korea, Turkey, South Vietnam, Spain, Taiwan, and Greece. In 1972, USAID funneled aid money only to the southern part of North Yemen, in order to aid North Yemeni forces against the government of South Yemen, then ruled by a socialist government opposed to U.S. hegemony in the region.
One of the entities affiliated with the USAID work in Indonesia was the Asia Foundation, a 1950s creation formed with the help of the CIA to oppose the expansion of communism in Asia. The East-West Center guest house in Hawaii was funded by the Asia Foundation. The guest house is also where Barack Obama Sr. first stayed after his airlift from Kenya to Hawaii, arranged by the one of the CIA’s major agents of influence in Africa, Mboya.
Dunham would also travel to Ghana, Nepal, Bangladesh, India, and Thailand working on micro-financing projects. In 1965, Barack Obama Sr. returned to Kenya from Harvard, with another American wife. The senior Obama linked up with his old friend and the CIA’s “golden boy” Mboya and other fellow Luo politicians. The CIA station chief in Nairobi from 1964 to 1967 was Philip Cherry. In 1975, Cherry was the CIA station chief in Dacca, Bangladesh. Cherry was linked by the then-U.S. ambassador to Bangladesh, Eugene Booster, to the 1975 assassination of Bangladesh’s first president, Sheikh Mujibur Rahman, and members of his family. The hit on “Sheikh Mujib” and his family was reportedly ordered by then-Secretary of State Henry Kissinger. Bangladesh was also on the micro- and macro-financing travel itinerary of CIA-linked Ann Dunham.
Obama with his grandparents Madelyn and Stanley Dunham in 1979. His grandmother became Vice-President of the Bank of Hawaii which was used by various CIA front entities.

CIA banking and Hawaii
Meanwhile, Dunham Soetoro’s mother, Madelyn Dunham, who raised young Obama when he returned to Hawaii in 1971 while his mother stayed in Indonesia, was the first female vice president at the Bank of Hawaii in Honolulu. Various CIA front entities used the bank. Madelyn Dunham handled escrow accounts used to make CIA payments to U.S.-supported Asian dictators like Philippines President Ferdinand Marcos, South Vietnamese President Nguyen van Thieu, and President Suharto in Indonesia. In effect, the bank was engaged in money laundering for the CIA to covertly prop up its favored leaders in the Asia-Pacific region.
One of the CIA’s major money laundering fronts in Honolulu was the firm of Bishop, Baldwin, Rewald, Dillingham & Wong (BBRDW). After the CIA allowed the firm to collapse in 1983 amid charges that BBRDW was merely a Ponzi scheme, Senator Daniel Inouye of the US Senate Intelligence Committee said the CIA’s role in the firm “wasn’t significant.” It would later be revealed that Inouye, who was one of the late Alaska Senator Ted Stevens’s best friends in the Senate, was lying. In fact, BBRDW was involved heavily in funding covert CIA programs throughout Asia, including economic espionage against Japan, providing arms for Afghan mujaheddin guerrillas in their war against the Soviets and covertly supplying weapons to Taiwan. One of BBRDW’s principals was John C. “Jack” Kindschi, who, before he retired in 1981, was the CIA station chief in Honolulu. BBRDW’s chairman Ron Rewald had a counterfeit college degree certificate provided for the wall of his office by the CIA’s forgery experts and his name was inserted in university records as an alumnus.
A false history for BBRDW was concocted by the CIA claiming the firm had operated in Hawaii since it was a territory. President Obama is currently plagued by allegations that he has fake college and university transcripts, a phony social security number issued in Connecticut, and other padded resume items. Did Hawaii’s fake BBRDW documents portend today’s questions about Obama’s past?
BBRDW conducted its business in the heart of Honolulu’s business district, where the Bank of Hawaii was located and where Obama grandmother Madelyn Dunham ran the escrow accounts. The bank would handle much of BBRDW’s covert financial transactions.
Manchurian Candidate?
Obama/Soetoro and the “years of living dangerously” in Jakarta
It is clear that Dunham Soetoro and her Indonesian husband, President Obama’s step-father, were closely involved in the CIA’s operations to steer Indonesia away from the Sino-Soviet orbit during the “years of living dangerously” after the overthrow of Sukarno. WMR has discovered that some of the CIA’s top case officers were assigned to various official and non-official cover assignments in Indonesia during this time frame, including under the cover of USAID, the Peace Corps, and the U.S. Information Agency (USIA).
One of the closest CIA contacts for Suharto was former CIA Jakarta embassy officer Kent B. Crane. Crane was so close to Suharto after “retiring” from the CIA, he was reportedly one of the only “private” businessmen given an Indonesian diplomatic passport by Suharto’s government. Crane’s company, the Crane Group, was involved in supplying small arms to the military forces of the United States, Indonesia, and other nations. A foreign policy adviser to Vice President Spiro Agnew, Crane was later nominated as U.S. ambassador to Indonesia by President Ronald Reagan but the nomination was dead-on-arrival because of Crane’s dubious links to Suharto. The ambassadorship would instead go to John Holdridge, a close colleague of Kissinger. Holdridge was succeeded in Jakarta by Paul Wolfowitz.
Suharto’s cronies, who included Mochtar and James Riady of the Lippo Group, would later stand accused of funneling over $1 million of illegal foreign contributions to Bill Clinton’s 1992 presidential campaign. President Obama has twice postponed official state visits to Indonesia, perhaps fearful of the attention such a trip would bring to the CIA connections of his mother and Indonesian step-father.
Ann Dunham visiting a Balinese duck
farm officially as part of her work to
secure bank loans for small businesses.

In the 1970s and 80s, Dunham was active in micro-loan projects for the Ford Foundation, the CIA-linked East-West Center, and USAID in Indonesia. One of the individuals assigned to the U.S. embassy and helped barricade the compound during a violent anti-U.S. student demonstration during the 1965 Suharto coup against Sukarno was Dr. Gordon Donald, Jr. Assigned to the embassy’s Economic Section, Donald was responsible for USAID micro-financing for Indonesian farmers, the same project that Dunham Soetoro would work on for USAID in the 1970s, after her USAID job of teaching English in Indonesia. In a 1968 book, “Who’s Who in the CIA,” published in West Berlin, Donald is identified as a CIA officer who was also assigned to Lahore, Pakistan, where Dunham would eventually live for five years in the Hilton International Hotel while working on microfinancing for the Asian Development Bank.

Another “Who’s Who in the CIA” Jakarta alumnus is Robert F. Grealy, who later became the director for international relations for the Asia-Pacific for J P Morgan Chase and a director for the American-Indonesian Chamber of Commerce. J P Morgan Chase’s CEO Jamie Dimon is being mentioned as a potential replacement for Treasury Secretary Timothy Geithner, whose father, Peter Geithner, was the Ford Foundation’s Asia grant-selector who funneled the money to Ann Dunham’s Indonesian projects.
CIA Black Projects and Hawaii
While in Pakistan, Dunham’s son Barack visited her in 1980 and 1981. Obama visited Karachi, Lahore, and Hyderabad, India during his south Asia visits. It was during the time period that the CIA was beefing up its anti-Soviet operations in Afghanistan from Pakistan.
A January 31, 1958, heavily-redacted formerly Secret NOFORN [no foreign dissemination] memorandum for CIA Director Allen Dulles from the Deputy Assistant Director of the CIA for Research and Reports [name redacted] reports on a fact-finding mission to the Far East, Southeast Asia, and the Middle East from November 17 through December 21, 1957.
The CIA Office of Research and Reports (ORR) chief reports a meeting with the staff of retired Army General Jesmond Balmer, a senior CIA official in Hawaii, about requests by the Commander-in-Chief Pacific (CINCPAC) for “a number of detailed, time-consuming research studies.” The ORR chief then reports about a CIA “survey of students at the University of Hawaii who have both Chinese language and research ability.” The ORR chief also reports that at a South-East Asia Treaty Organization (SEATO) Counter Subversion Seminar at Baguio, Philippines held from November 26-29, 1957, the Economic Subcommittee discussed an “economic development fund” to combat “Sino-Soviet Bloc subversive activities in the area and a consideration of possible counter-measures which might be employed.”
The Thailand and Philippines delegations were pushing hard for U.S. funding for an economic development fund, which may have provided the impetus for later USAID projects in the region, including those with which Peter Geithner and Obama’s mother were intimately involved.
Although CIA geo-political covert operations at the University of Hawaii are well-documented, the agency’s darker side of research and MK-UKTRA type operations has not generally been associated with the University of Hawaii.
A series of formerly Confidential CIA memoranda, dated May 15, 1972, points to the involvement of both the Defense Department’s Advanced Research Projects Agency (ARPA), the CIA, and the University of Hawaii in the CIA’s behavioral science program. The memos are signed by then-Deputy Director of the CIA Bronson Tweedy, the chief of the Intelligence Community’s Program Review Group (PRG) [name redacted], and CIA Director Richard Helms. The subject of the memos is “ARPA Supported Research Relating to Intelligence Product,” The memo from the PRG chief discusses a conference held on May 11, 1972, attended by Lt. Col. Austin Kibler, ARPA’s Director of Behavioral Research. Kibler was the chief for ARPA research into behavior modification and remote viewing. Others mentioned in the PRG chief’s memo include CIA Deputy Director for Intelligence Edward Proctor, the CIA Deputy Director for Science and Technology Carl Duckett, and Director of the Office of National Estimates John Huizenga.
In 1973, after CIA Director James Schlesinger ordered a review of all CIA programs, the CIA developed a set of documents on various CIA programs collectively called the “Family Jewels.” Most of these documents were released in 2007 but it was also revealed that Dr. Sidney Gottlieb, the CIA’s director of MKULTRA, the agency’s behavior modification, brainwashing, and drug testing component, had been ordered by Helms, before he resigned as CIA director, to be destroyed. Duckett, in one memo from Ben Evans of the CIA to CIA Director William Colby, dated May 8, 1973, conveys that he “thinks the Director would be ill-advised to say he is acquainted with this program,” meaning Gottlieb’s drug testing program under MKULKTRA.
Senior Gerald Ford administration officials, including Chief of Staff Dick Cheney and Defense Secretary Donald Rumsfeld, ensured that after the production of the “Family Jewels” documents, no CIA revelations were made about CIA psychological behavior-altering programs, including MKULTRA and Project ARTICHOKE.
The May 15, 1972, set of memos appears to be related to the CIA’s initial research, code named SCANATE, in 1972 into psychic warfare, including the use of psychics for purposes of remote viewing espionage and mind control. The memo discussed Kibler from ARPA and “his contractor,” which was later discovered to be Stanford Research Institute (SRI) in Menlo Park, California.
In a memo from CIA Director Helms to, among others, Duckett, Huizenga, Proctor, and the Director of the Defense Intelligence Agency, which later inherited reote viewing from the CIA under the code name GRILL FLAME, Helms insists that ARPA had been supporting research into behavioral science and its potential for intelligence production ”for a number of years” at “M.I.T., Yale, the University of Michigan, U.C.L.A., and University of Hawaii and other institutions as well as in corporate research facilities.”
The role of the University of Hawaii in CIA psych-war operations continues to this day. The chief of research for DIA’s Defense Counterintelligence and Human Intelligence Center (DCHC) Behavioral Sciences Program, Dr. Susan Brandon, who was reportedly involved in a covert program run by the American Psychological Association (APA), Rand Corporation, and the CIA to employ “enhanced interrogation” techniques, including sleep and sensory deprivation, intense pain, and extreme isolation on prisoners held at Bagram airbase in Afghanistan and other “black prisons,” received her PhD in Psychology from the University of Hawaii. Brandon also served as assistant director of Social, Behavioral, and Educational Sciences for the Office of Science and Technology Policy in the George W. Bush White House.
The CIA’s close connections to the University of Hawaii continued to the late 1970s, when the former President of the University of Hawaii from 1969 to 1974, Harlan Cleveland, was a special invited speaker at CIA headquarters on May 10, 1977. Cleveland served as Assistant Secretary of State for International Organization Affairs from 1961 to 1965 and Lyndon Johnson’s ambassador to NATO from 1965 to 1969 before taking up his position at the University of Hawaii.
A CIA Director of Training memo dated May 21, 1971, reports on the active recruitment of a U.S. Marine officer who was entering graduate school at the University of Hawaii.
The Family of Obama and the CIA
There are volumes of written material on the CIA backgrounds of George H. W. Bush and CIA-related activities by his father and children, including former President George W. Bush. Barack Obama, on the other hand, cleverly masked his own CIA connections as well as those of his mother, father, step-father, and grandmother (there is very little known about Obama’s grandfather, Stanley Armour Dunham, who was supposedly in the furniture business in Hawaii after serving in Europe during World War II). Presidents and vice presidents do not require security background checks, unlike other members of the federal government, to hold office. That job is left up to the press. In 2008, the press failed miserably in its duty to vet the man who would win the White House. With the ties of Obama’s parents to the University of Hawaii and its links to MKULTRA and ARTICHOKE, a nagging question remains: Is Barack Obama a real-life “Manchurian Candidate?”
==
Related articles:
Indonesia:
- “1965 : Indonésie, laboratoire de la contre-insurrection”, by Paul Labarique, Réseau Voltaire, 24 May 2004.
CIA secret programmes:
- “CIA: What Really Happened in the quiet French village of Pont-Saint-Esprit”, by Hank P. Albarelli Jr., Voltaire Network, 16 March 2010.
- “Morgellons and the CIA’s MK/NAOMI Project, by Hank P. Albarelli, Jr., 24 June 2010;
Wayne Madsen

Η κρυφή βιογραφία των Οπμάμα: μια οικογένεια στην υπηρεσία της ΣΙΑ (Μέρος 1)


Πηγή μας

var _wau = _wau || []; _wau.push([“small”, “wvg1ie6mi5ta”, “m3y”]);
(function() {var s=document.createElement(“script”); s.async=true;
s.src=”http://widgets.amung.us/small.js”;
document.getElementsByTagName(“head”)[0].appendChild(s);
})();

Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.

Σχετικά θέματα
Συνέχεια ανάγνωσης

Γενικά θέματα

Δυσοίωνα μηνύματα για τη λειψυδρία! Αντιμέτωποι με δυσμενείς καταστάσεις – Συναγερμός για να προστατευθούν ζωές

Η κλιματική αλλαγή καθιστά πιο ακανόνιστο τον κύκλο του νερού, προειδοποίησε ο ΟΗΕ.

Δημοσιεύτηκε

1 ημέρα πριν

στις

7 Οκτωβρίου 2024

από τον

Νερό: Έκθεση του ΟΗΕ εκπέμπει SOS για την ξηρασία παγκοσμίως λόγω της κλιματικής αλλαγής αλλά και άλλων σημαντικών παραγόντων. 

Αυτή τη στιγμή 3,6 δισεκατομμύρια άνθρωποι έχουν ανεπαρκή πρόσβαση στο νερό τουλάχιστον ένα μήνα το χρόνο και ο αριθμός τους αναμένεται ότι μέχρι το 2050 θα έχει ξεπεράσει τα 5 δισεκατομμύρια

Οι έντονες ξηρασίες και οι ακραίες πλημμύρες, που όσο περνάει ο καιρός γίνονται και περισσότερες, αποτελούν μια «πρόγευση» των επερχόμενων εξελίξεων, καθώς η κλιματική αλλαγή καθιστά πιο ακανόνιστο τον κύκλο του νερού, προειδοποίησε ο ΟΗΕ.

Τα ποτάμια κατέγραψαν πέρυσι ένα επίπεδο ξηρασίας άνευ προηγουμένου εδώ και 33 χρόνια, σύμφωνα με νέα έκθεση του Παγκόσμιου Μετεωρολογικού Οργανισμού (ΠΜΟ, WMO, OMM), μια υπηρεσία του ΟΗΕ.

«Στο πλαίσιο της κλιματικής αλλαγής, το νερό μας δίνει μια πρόγευση των επερχόμενων εξελίξεων», εκφράζει την ανησυχία της σε ανακοίνωση η γενική γραμματέας του ΠΜΟ Σελέστ Σάουλο. «Τα σημάδια συναγερμού πολλαπλασιάζονται: παρακολουθούμε ένα παροξυσμό ακραίων βροχοπτώσεων, πλημμυρών και ξηρασιών, που επιβαρύνουν πολύ τις ζωές, τα οικοσυστήματα και τις οικονομίες», παρατηρεί.

Αντιμέτωποι με δυσμενείς καταστάσεις

Καθώς η χρονιά 2023 ήταν η πιο ζεστή που έχει καταγραφεί ποτέ, οι αυξημένες θερμοκρασίες και η γενικευμένη εξασθένηση των βροχοπτώσεων συνέβαλαν σε παρατεταμένες ξηρασίες.

Οι πλημμύρες ωστόσο πολλαπλασιάστηκαν: τα ακραία υδρολογικά φαινόμενα ευνοήθηκαν όχι μόνο από φυσικούς κλιματικούς παράγοντες, κυρίως τη μετάβαση από τις συνθήκες Λα Νίνια σε ένα επεισόδιο Ελ Νίνιο στα μέσα του 2023, αλλά επίσης από την ανθρώπινης προέλευσης κλιματική αλλαγή, αναφέρει ο ΠΜΟ.

«Η άνοδος της θερμοκρασίας επιτάχυνε τον υδρολογικό κύκλο, ο οποίος έγινε επίσης πιο ακανόνιστος και λιγότερο προβλέψιμος», εξηγεί η Σάουλο.

Οι συνέπειες είναι πολλαπλές: «Μια πιο ζεστή ατμόσφαιρα που μπορεί να περιέχει περισσότερη υγρασία, η άνοδος της θερμοκρασίας του κλίματος αυξάνει τον κίνδυνο ισχυρών βροχοπτώσεων» ενώ «παραλλήλως η επιτάχυνση της εξάτμισης και της ξήρανσης των εδαφών επιδεινώνει τις ξηρασίες».

Κατά συνέπεια, «βρισκόμαστε αντιμέτωποι με όλο και πιο δύσκολες καταστάσεις, όπου το νερό είναι είτε υπερβολικά άφθονο είτε ανεπαρκές».

Αυτή τη στιγμή 3,6 δισεκατομμύρια άνθρωποι έχουν ανεπαρκή πρόσβαση στο νερό τουλάχιστον ένα μήνα το χρόνο και ο αριθμός τους αναμένεται ότι μέχρι το 2050 θα έχει ξεπεράσει τα 5 δισεκατομμύρια, σύμφωνα με τον ΟΗΕ. Η έκθεση δείχνει ότι τα ύδατα περίπου του 50% των ποταμών του πλανήτη ήταν πέρυσι λιγότερα από το κανονικό.

Οι παγετώνες βρίσκονται επίσης στη γραμμή του μετώπου της ανόδου της θερμοκρασίας του κλίματος: σύμφωνα με προκαταρκτικά δεδομένα για την περίοδο από το Σεπτέμβριο 2022 ως τον Αύγουστο 2023, έχασαν πάνω από 600 γιγατόνους νερού, απώλεια που είναι η χειρότερη σε 50 χρόνια παρατηρήσεων.

«Το λιώσιμο των πάγων και των παγετώνων απειλεί τη μακροπρόθεσμη υδροδοτική ασφάλεια εκατομμυρίων ανθρώπων. Εντούτοις δεν λαμβάνουμε τα επείγοντα μέτρα που επιβάλλονται», κρούει τον κώδωνα του κινδύνου η γενική γραμματέας του ΠΜΟ.

Συναγερμός για να προστατευθούν ζωές

Ο οργανισμός ζητάει να κηρυχθεί από νωρίς συναγερμός για όλους ώστε να προστατευθούν οι ζωές και τα μέσα επιβίωσης που συνδέονται με το νερό και καλεί να βελτιωθούν οι γνώσεις και ο διαμοιρασμός των δεδομένων για τις πηγές νερού.

«Δεν μπορούμε να διαχειριστούμε ένα πρόβλημα, αν δεν μετρήσουμε την έκτασή του», υπογραμμίζει η Σάουλο.

Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.

Συνέχεια ανάγνωσης

Γενικά θέματα

Γιάννος Χαραλαμπίδης στη Σημερινή: Μήλον της Έριδος η Κύπρος για την ασφάλεια Τουρκίας – Ισραήλ

Τα «Ταϊφούν» περιπολούν για την ασφάλεια του Ισραήλ και αναχαιτίζουν πυραύλους του Ιράν από τον τουρκικό εναέριο χώρο στην περιοχή της Αλεξανδρέττας και στη Συρία, όπου υπάρχουν στόχοι της Χεζμπολάχ

Δημοσιεύτηκε

1 ημέρα πριν

στις

7 Οκτωβρίου 2024

από τον

ΠΗΓΗ: ΣΗΜΕΡΙΝΗ

Η Μέση Ανατολή είναι στις φλόγες και, μετά την επίθεση των Ιρανών με βαλλιστικούς πυραύλους σε βάρος του Ισραήλ, ξεκίνησε επίθεση των Ισραηλινών στον Βόρειο Λίβανο, ενώ αναμένονται και τα αντίποινα σε βάρος της Τεχεράνης.

Γράφει ο Γιάννος Χαραλαμπίδης

Τα «Ταϊφούν» περιπολούν για την ασφάλεια του Ισραήλ και αναχαιτίζουν πυραύλους του Ιράν από τον τουρκικό εναέριο χώρο στην περιοχή της Αλεξανδρέττας και στη Συρία, όπου υπάρχουν στόχοι της Χεζμπολάχ

Τουρκία και Ακρωτήρι

Η Τουρκία επιχαίρει από την κατατριβή του Ισραήλ και του Ιράν. Μπορεί μεν ο Ερντογάν να χαρακτηρίζει τον Νετανιάχου ως εγκληματία πολέμου, αλλά συνεργάζεται με τους Βρετανούς και δη με τα μαχητικά «Ταϊφούν», που επιχειρούν από τις Βάσεις Ακρωτηρίου και:

1) Περιπολούν από τον κόλπο της Αλεξανδρέττας εντός του τουρκικού εναέριου χώρου, με την άδεια της Άγκυρας, προς τη Συρία, όπου υπάρχουν στόχοι της Χεζμπολάχ, καθώς και προς το Ιράκ. 2) Συμμετέχουν στις αναχαιτίσεις των ιρανικών πυραύλων και drones στις επιθέσεις, που δέχεται το Ισραήλ από το Ιράν και συλλέγουν πληροφορίες. 3) Καμιά αμφιβολία δεν υπάρχει για τη συνεργασία των Βάσεων με τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις όταν ενεργούν τα «Ταϊφούν» είτε για επιτήρηση είτε για να προστατεύσουν με οποιονδήποτε τρόπο το Ισραήλ. Ή για να στραφούν σε βάρος της Χεζμπολάχ.

Τόσο οι Βάσεις Ακρωτηρίου όσο και του Αγίου Νικολάου είναι στρατηγικής σημασίας, διότι από τις μεν πρώτες, εκτός των άλλων, ενεργούν ακόμη τα θρυλικά κατασκοπευτικά U2 ως συμπληρωματικά των δορυφόρων, στις δε δεύτερες υπάρχει το Έχελον ως κέντρο συλλογής και επεξεργασίας πληροφοριών. Εκ των πραγμάτων, η Κύπρος, λόγω Βάσεων, τελεί υπό καθεστώς απειλής. Χωρίς να διαθέτει αξιόπιστη εναέρια αποτροπή, αφού οι ρωσικοί TOR-M1 και BUK μερικώς μπορούν να επιχειρήσουν. Ακόμη και αν στραφούν για ν’ αποκρούσουν την ιρανική απειλή ή αυτήν της Χεσμπολάχ, δεν θα μπορούν να καλύπτουν την όποια τουρκική επί της οποίας είναι προσαρμοσμένα τα συστήματα αυτά. Λόγω του κενού που υπάρχει στην αεράμυνα είχε κλείσει η αγορά του αντιαεροπορικού συστήματος BARAK με πυραύλους 35, 70 και 150 χιλιομέτρων. Η κυπριακή Κυβέρνηση αγόρασε το BARAK με πυραύλους των 70 χιλιομέτρων. Με τον πόλεμο στη Γάζα και στον Λίβανο, η παράδοση του συστήματος δεν είναι βέβαιο εάν θα καθυστερήσει ή όχι. Ούτως ή άλλως, η Κυπριακή Δημοκρατία μετά την άρση του εμπάργκο στο στρατιωτικό υλικό από τις ΗΠΑ θα ήταν δυνατό να ζητήσει ακόμη και «Πάτριοτ» ή άλλα σχετικά οπλικά συστήματα αεράμυνας από ευρωπαϊκά κράτη. Επί του παρόντος, τόσο η αεράμυνα των Βάσεων όσο και της Κύπρου ολόκληρης στηρίζεται στον πολεμικό στόλο των ΗΠΑ και των συμμάχων τους, που βρίσκονται στ’ ανοιχτά της Κύπρου. Ως εκ τούτου, θα ήταν μέγα πλήγμα εάν επέτρεπαν ή στη Χεζμπολάχ ή στο Ιράν να κτυπήσει τις Βρετανικές Βάσεις. Εκ των πραγμάτων, η Κύπρος λόγω Βάσεων καλύπτεται, όπως είχαμε ήδη γράψει από την αρχή της κρίσης, κάτω από την Ατσάλινη Αεράμυνα των ΗΠΑ.

Το μήλον της Έριδος

Η Τουρκία δεν είναι άμεσα εμπλεκόμενη στις συγκρούσεις στη Γάζα και στον Λίβανο, όμως υπάρχει μια πολεμική ρητορική που εγείρει το εξής ερώτημα: Μπορεί ή όχι η Τουρκία να κτυπήσει το Ισραήλ, όπως αρχικά απειλούσε ο Τούρκος Πρόεδρος, ο οποίος, όμως, μετά τις τελευταίες εξελίξεις, εμφανίζεται ως να τελεί υπό την απειλή του «σιωνιστικού επεκτατισμού», όπως ισχυρίζεται;

Σε αυτό το παιχνίδι, η Κύπρος καθίσταται γεωστρατηγικό και γεωπολιτικό μήλον της Έριδος, αφού:

1) Αποτελεί το νότιο τμήμα της νήσου, τη μοναδική έξοδο, που διαθέτει το Ισραήλ, λόγω της έλλειψης στρατηγικού βάθους, που είναι περικυκλωμένο από τους Άραβες και την Τουρκία. Άρα ο άξονας προς τη Σούδα μέσω Κύπρου είναι ζωτικός χώρος όχι μόνο για το Ισραήλ, αλλά και για τις ΗΠΑ και τους ΝΑΤΟϊκούς συμμάχους τους. Απόδειξη τούτου συνιστά η συγκέντρωση του 6ου στόλου ως αποτέλεσμα της κρίσης στη Μέση Ανατολή.

2) Αποτελεί ασπίδα και εμφανίζεται ως το αβύθιστο για την Τουρκία αεροπλανοφόρο, καθώς και αναπόσπαστο τμήμα της «Γαλάζιας Πατρίδας».

3) Αποτελεί ασπίδα για την Τουρκία από επιθέσεις που θα ήταν δυνατό να δεχτεί μέσω Κύπρου, εξ ου και η άρνησή της να δεχθεί την παρουσία ελληνικού στρατού και οι διαμαρτυρίες για την όποια στρατιωτική συνεργασία της Κύπρου με το Ισραήλ. Είναι όμως και για το Ισραήλ ασπίδα.

Γιατί;

Διότι, ουδόλως θα ήθελε το Ισραήλ:

Α) Να πέσει η Κύπρος στον πλήρη έλεγχο της Τουρκίας και δη μέσω μιας ομοσπονδιακής ή συνομοσπονδιακής λύσης, με τον πλήρη γεωπολιτικό έλεγχο του νησιού από την Άγκυρα.

Β) Να εγκατασταθούν στην Κύπρο τουρκικά πυραυλικά συστήματα, που θα στοχεύουν το Ισραήλ.

Τα πλεονεκτήματα του Ισραήλ

Το ερώτημα εάν μπορεί να κτυπήσει και να κάνει πόλεμο η Τουρκία με το Ισραήλ απαντάται ως εξής: Η Άγκυρα έχει τη δυνατότητα: 1) Να διενεργήσει επίθεση με την αεροπορία της ή με τη συσσώρευση στόλου. 2) Να κτυπήσει με πυραύλους και δη «Ταϊφούν» με βεληνεκές της τάξης των 600 χιλιομέτρων, όταν αυτά θα είναι επιχειρησιακά διαθέσιμα (αυτά εισήλθαν ήδη σε γραμμή παραγωγής από τον Μάιο του 2023 ).

Όμως η οποιαδήποτε τουρκική επίθεση: Α) Βρίσκεται σε αντίθεση με τα συμφέροντα των ΗΠΑ, που θέτουν υπό την προστασία τους και τον 6ο Στόλο το Ισραήλ, οπότε δεν θα επιτρέψουν στην Τουρκία μια τέτοια δράση. Β) Οτιδήποτε διενεργηθεί από αέρος, είτε είναι από μαχητικά είτε από πυραυλικά συστήματα, θα ήταν δυνατό να αντιμετωπιστεί επιτυχώς από το Ισραήλ είτε με τους arrow και με το “iron dome” είτε με τα πλοία των συμμαχικών δυνάμεων και δη των ΗΠΑ, καθώς και με την ισραηλινή αεροπορία, η οποία υπερτερεί της τουρκικής.

Πύραυλοι και Τεχνητή Νοημοσύνη

Από την άλλη πλευρά το Ισραήλ υπερέχει στην αεροπορία και στα πυραυλικά συστήματα. Στην αεροπορία, εκτός των F-15 και F-16, διαθέτει και τα F-35, οπότε μπορεί να δράσει αναλόγως και με βάθος πυρός. Συν του ότι: i) Τα ισραηλινά F-35 είναι τα μόνα των οποίων οι υπολογιστές και λοιπά συστήματα δεν βρίσκονται κάτω από τον έλεγχο των ΗΠΑ. ii) Η Τουρκία έχει πρόβλημα με την αεράμυνά της επί του παρόντος. Εξ ου και η αγορά των S-400, χωρίς όμως να παρέχει πλήρη κάλυψη, καθώς και η απόφαση που λήφθηκε στις 6.8.2024 για την κατασκευή του τουρκικού “iron dome”. iii) Το Ισραήλ διαθέτει αριθμό επιθετικών πυραύλων μέσου και μακρούς βεληνεκούς, από τους LORA με βεληνεκές 280 χιλιόμετρα ώς τους Jericho – 3 (Ιεριχώ) με βεληνεκές μεταξύ των 4,800 χλμ και 6,500 χιλιομέτρων. iv) Καμιά αμφιβολία δεν υπάρχει ότι το Ισραήλ υπερέχει στους τομείς του κυβερνοχώρου και της Τεχνητής Νοημοσύνης (πάσης φύσεως drones).

Ζώνες ασφαλείας και περιφερειακές δυνάμεις

Υπό αυτές τις συνθήκες και λαμβανομένου υπόψη ότι οι δυο χώρες δεν έχουν σύνορα, το πλεονέκτημα ανήκει στο Ισραήλ. Και όχι στην Τουρκία, η οποία στηρίζει τόσο τη Χαμάς όσο και τη Χεζμπολάχ, διότι θέλει την κατατριβή του Ισραήλ. Η Άγκυρα βολεύεται από το οπλοστάσιο και δη τους πυραύλους της Χεζμπολάχ, των οποίων το βεληνεκές καλύπτει και την Κύπρο. Εξ ου και οι απειλές του μ. Χασάν Νασράλα, ότι η Κύπρος ήταν εν δυνάμει στόχος λόγω των στρατιωτικών της σχέσεων με το Ισραήλ. Ήταν μια απειλή «made in Turkey», στη λογική του “proxy war”. Η εξουδετέρωση του οπλοστασίου της Χεσμπολάχ από το Ισραήλ είναι προς όφελος της Κύπρου, αλλά όχι προς όφελος του Ιράν και της Τουρκίας, η οποία δεν θέλει την εδραίωση του Ισραήλ στην περιοχή και την εξάλειψη των τρομοκρατικών απειλών. Δεν θα ήθελε να δει ούτε τον τερματισμό της σύγκρουσης μεταξύ Ιράν και Ισραήλ, διότι η κατατριβή των δυο χωρών, που συνιστούν περιφερειακές δυνάμεις, είναι για ευνόητους λόγους προς όφελος της Άγκυρας, η οποία εδραιώνεται και στην περιοχή της Συρίας, χωρίς ταυτοχρόνως να επιθυμεί τη δημιουργία ζώνης ασφαλείας στον Βόρειο Λίβανο. Πώς όμως θα ασκήσει κριτική στο Ισραήλ, όταν κατέχει την Κύπρο και όταν έχει ήδη υπό κατοχή τμήμα της Συρίας στη λογική της ζώνης ασφαλείας;

Οι θαλάσσιες οδοί…

Η Τουρκία ελέγχει την περιοχή από τη Μαρμαρίδα ώς την Αλεξανδρέττα στην πρακτική της τουρκικής λίμνης ως τμήμα της «Γαλάζιας Πατρίδας» με μια σειρά από ναυτικές και αεροπορικές Βάσεις στα παράλιά της (Ντάλαμα, Μερσίνα, Άδανα, κ.λπ) και την Κύπρο ως αβύθιστο αεροπλανοφόρο. Η Καρπασία και η Αμμόχωστος έχουν ιδιαίτερη σημασία για τις θαλάσσιες οδούς και δη εκείνες προς την Αλεξανδρέττα, που προτού καταλήξουν εκεί αποκλίνουν προς Ισραήλ, Λίβανο και Συρία. Η Τουρκία θα ήθελε να έχει πρόσβαση στη θάλασσα και μέσω Συρίας, ενώ, ταυτοχρόνως, ουδόλως θα επιθυμούσε τη ζώνη ασφαλείας του Ισραήλ, διότι διευρύνει τον έλεγχο παράλιων περιοχών και ενισχύει τον έλεγχο της θαλάσσιας οδού προς την Αλεξανδρέττα. Μέσα σε αυτό το σκηνικό, ο Ερντογάν εμφανίζεται ως να είναι απειλούμενος από το Ισραήλ, λόγω της εισόδου του στον Λίβανο. Η Τουρκία επιδιώκει τον έλεγχο των θαλασσίων οδών από και προς το Σουέζ και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι επεκτείνει τη λεγόμενη ΑΟΖ του ψευδοκράτους προς τις νότιες θάλασσες, καθώς και προς τη γραμμή Κρήτη, Κάρπαθος και Ρόδος, όπου βρίσκονται οι πύλες του Αιγαίου.

 

χαρτης 1 .jpg

 

Ο χάρτης δείχνει τα θαλάσσια δρομολόγια από το Σουέζ προς διάφορες κατευθύνσεις στην Ανατολική Μεσόγειο είτε προς Κύπρο είτε προς Αιγαίο είτε προς άλλες χώρες της περιοχής και δη προς την Αλεξανδρέττα. Η Τουρκία στοχεύει στον πλήρη έλεγχο των οδών αυτών. Θεωρεί την Κύπρο δεδομένη και σημαντικό τον έλεγχο των πυλών του Αιγαίου, όπως και της Κύπρου καθώς και της Καρπασίας. Πολύ, δε, θα ήθελε η Τουρκία να βγει μέσω Συρίας στη θάλασσα. Καθόλου δεν επιθυμούσε τη δημιουργία κουρδικής περιοχής με πρόσβαση στη θάλασσα. Στην παρούσα φάση η Άγκυρα δεν θα ήθελε να δει την ενίσχυση του Ισραήλ στην περιοχή και δη μέσω της αύξησης ενός παράλιου τμήματος του Λιβάνου, που θα εμπίπτει σε αυτό που ονομάζει ζώνη ασφαλείας με βάθος ώς 50 χιλιόμετρα.

 

Maritime Map 03 ΟΚΤ 2024.jpg

 

Ο χάρτης αποτυπώνει τη νέα διάταξη των ναυτικών αμερικανικών δυνάμεων και των λοιπών συμμαχικών στην περιοχή του Περσικού Κόλπου, στα στενά του Ορμούζ, στην Ερυθρά θάλασσα και στην Ανατολική Μεσόγειο. Εκ των πραγμάτων, οι Βρετανικές Βάσεις είναι εν δυνάμει στόχος για το Ιράν και τη Χεζμπολάχ. Και, λόγω των κενών της κυπριακής αεράμυνας, ο στόλος των ΗΠΑ είναι αυτός που προσφέρει ατσάλινο θόλο για την αναχαίτιση ενδεχόμενης επίθεσης είτε με πυραύλους είτε με drones.

 

XARTHS 1.jpg

 

Ο χάρτης αυτός αποτυπώνει τη ζώνη ασφαλείας που επιδιώκει να δημιουργήσει στον Λίβανο για να περιορίσει την απειλή της Χεζμπολάχ. Πρόκειται για τα όρια που τελούν κάτω από τον έλεγχο της UNIFIL, η οποία, όμως, αδυνατεί να βάλει χαλινάρι στη Χεζμπολάχ. Οι εντολές της UNIFIL από το Συμβούλιο Ασφαλείας έχουν, μεταξύ άλλων, ως στόχο να βοηθήσουν: α) στην κατάπαυση του πυρός, στην επιστροφή των Λιβανέζων στα σπίτια τους που είχαν αναγκαστεί να φύγουν λόγω εχθροπραξιών και β) τον νόμιμο στρατό του Λιβάνου να ανακτήσει τον έλεγχο της κατάστασης μετά την αποχώρηση των Ισραηλινών και όχι να επιτρέπει την κυριαρχία της Χεζμπολάχ.

 

FLIGHT RADAR.jpg

 

Οι δυο φωτογραφίες, ημερομηνίας 2/10/2024 από το flightradar24, απεικονίζουν πώς ο Ερντογάν, ενώ από τη μια πυροβολεί φραστικά το Ισραήλ, στην πράξη κάνει πλάτες στις Βρετανικές Βάσεις, που βρίσκονται στην Κύπρο, των οποίων τα αεροσκάφη (Eurofighter Typhoon) αναλαμβάνουν την ασφάλεια της περιοχής, επιχειρώντας από τον τουρκικό εναέριο χώρο για την αναχαίτιση ιρανικών πυραύλων. Μάλιστα, η δεύτερη δείχνει πώς βρετανικό αεροσκάφος ανεφοδιασμού (KC2 Voyager) βρίσκεται εντός του τουρκικού εναέριου χώρου. Για ποιο λόγο άραγε;

 

*Δρ των Διεθνών Σχέσεων

ΠΗΓΗ: Σημερινή

Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.

Συνέχεια ανάγνωσης

Γενικά θέματα

Reuters: Το Ιράν προσλαμβάνει τρομοκράτες για χτυπήμα σε Ευρώπη και ΗΠΑ! Η αποτροπή χτυπήματος στην Ελλάδα

Την υπόθεση της απόπειρας τρομοκρατικού χτυπήματος στην Αθήνα τον Μάρτιο του 2023 επαναφέρει με νέο δημοσίευμά του το Reuters.

Δημοσιεύτηκε

2 ημέρες πριν

στις

6 Οκτωβρίου 2024

από τον

Στα τέλη του περσινού Μαρτίου ύστερα από συνεργασία της ΕΥΠ με τη Μοσάντ είχαν συλληφθεί δύο Πακιστανοί, που φέρεται να σχεδίαζαν τρομοκρατική επίθεση σε εβραϊκό εστιατόριο- συναγωγή στο κέντρο της Αθήνας.

Την υπόθεση της απόπειρας τρομοκρατικού χτυπήματος στην Αθήνα τον Μάρτιο του 2023 επαναφέρει με νέο δημοσίευμά του το Reuters. Το ειδησεογραφικό πρακτορείο σε ένα αναλυτικό ρεπορτάζ περιγράφει το πώς το Ιράν προσλαμβάνει τρομοκράτες για πλήγματα σε Ευρώπη και ΗΠΑ.

Στα τέλη του περσινού Μαρτίου ύστερα από συνεργασία της ΕΥΠ με τη Μοσάντ είχαν συλληφθεί δύο Πακιστανοί, που φέρεται να σχεδίαζαν τρομοκρατική επίθεση σε εβραϊκό εστιατόριο- συναγωγή στο κέντρο της Αθήνας.

Υπήρχε μάλιστα η πληροφορία ότι οι δύο άνδρες θα πληρώνονταν με 16.000 ευρώ για κάθε νεκρό, γι’ αυτό και σχεδίαζαν μαζικό χτύπημα.

«Καθώς η σύγκρουση Ιράν-Ισραήλ εντείνεται, η Τεχεράνη ταράζει τη Δύση με ένα κύμα απόπειρων χτυπημάτων και απαγωγών εναντίον στόχων στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες», αναφέρει το Reuters.

Η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της έχουν αναφέρει μια απότομη αύξηση τέτοιων συνωμοσιών που συνδέονται με την Ισλαμική Δημοκρατία. Από το 2020, υπήρξαν τουλάχιστον 33 απόπειρες δολοφονίας ή απαγωγής στη Δύση, στις οποίες οι τοπικές ή ισραηλινές αρχές ισχυρίζονται ότι συνδέεται με το Ιράν, διαπίστωσε το Reuters εξετάζοντας δικαστικά έγγραφα και επίσημες ανακοινώσεις.

Μεταξύ των πρόσφατων φερόμενων στόχων: ένα κτίριο που στεγάζει ένα εβραϊκό κέντρο και ένα εστιατόριο kosher στο κέντρο της Αθήνας. Από το κρησφύγετό του στο Ιράν, ένας Πακιστανός ονόματι Σαγιέντ Φαχάρ Αμπάς στρατολόγησε έναν παλιό γνώριμο που ζούσε στην Ελλάδα και τον οδήγησε να επιτεθεί στον χώρο, ισχυρίζονται οι ερευνητές σε έγγραφα που υποβλήθηκαν στις δικαστικές αρχές της υπόθεσης και τα οποία περιήλθαν στην κατοχή του Reuters. Ο Αμπάς είπε στην επαφή του ότι εργαζόταν για μια ομάδα που θα πλήρωνε περίπου 15.000 ευρώ ανά φόνο.

Σε μια ανταλλαγή WhatsApp τον Ιανουάριο του 2023 που περιγράφεται λεπτομερώς στα έγγραφα, οι δύο άνδρες συζήτησαν εάν θα χρησιμοποιήσουν εκρηκτικά ή εμπρησμό στην επίθεση. Ο Αμπάς τόνισε την ανάγκη παροχής αποδείξεων για απώλειες μετά το πλήγμα. «Υπάρχουν μυστικές υπηρεσίες», είπε, χωρίς να κατονομάσει. «Κάντε τη δουλειά με τρόπο που δεν αφήνει κανένα περιθώριο».

Τα έγγραφα που δεν είχαν αναφερθεί προηγουμένως περιλαμβάνουν εκατοντάδες σελίδες αποδεικτικών στοιχείων που συγκεντρώθηκαν κατά τη διάρκεια της προανακριτικής έρευνας στην Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένων καταθέσεων μαρτύρων, αστυνομικών καταθέσεων και λεπτομερειών μηνυμάτων WhatsApp.

Οι ελληνικές αρχές συνέλαβαν τον Σιέντ Ιρτάζα Χάιντερ και έναν άλλο Πακιστανό πέρυσι, λέγοντας ότι η αστυνομία βοήθησε στην εξάρθρωση ενός τρομοκρατικού δικτύου που κατευθυνόταν από το εξωτερικό και είχε σκοπό να προκαλέσει «ανθρώπινη απώλεια». Οι δύο άνδρες αντιμετωπίζουν κατηγορίες για τρομοκρατία. Αρνούνται τις κατηγορίες.

Ο Χάιντερ, ο οποίος αφέθηκε ελεύθερος από την προφυλάκιση αυτή την άνοιξη με περιορισμούς, λέει ότι είναι αθώος. Σε συνέντευξή του, ο 28χρονος είπε στο Reuters ότι έστειλε στον Αμπάς εικόνες του κτιρίου αλλά εμπόδισε σκόπιμα να πραγματοποιήσει οποιαδήποτε επίθεση, ελπίζοντας να πληρωθεί χωρίς να βλάψει κανέναν.

Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινφογνώμων

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή