Και με πρέσβη που ντρέπεται…
Αποκαλύψεις του Μπαρόζο
Του Μιχαήλ Στυλιανού
΄Αλλαξαν πολλά και στο Παρίσι, προς το χειρότερο, διαπιστώνει μετά εικοσάχρονη απουσία ο άλλοτε μόνιμος ανταποκριτής, αλλ’ αυτό που ενδιαφέρει εδώ να σημειωθεί είναι η μεταβολή στο συναισθηματικό κλίμα για την Ελλάδα και τους Έλληνες.
Πριν από είκοσι χρόνια δέσποζε ακόμα σ’ αυτό το συναίσθημα η ηχώ των τραγουδιών του Θεοδωράκη, η φιγούρα της Μελίνας σαν Ελληνίδας Πασσιονάριας του αγώνα κατά της χούντας, η συμπάθεια για την Ελλάδα.

Σαν δυσάρεστες παραφωνίες ακούγονταν και από τους Γάλλους τοποθετήσεις αντίθετες προς αυτή την ψυχολογία, όπως του Ζακ Σιράκ που αξιοποίησε την επίσκεψη Έλληνα Προέδρου για να εκπληρώσει κάποιες δικές του υποχρεώσεις προς την Τουρκία, διανθίζοντας την προσφώνησή του με φιλοτουρκικές τοποθετήσεις για τις ελληνο-τουρκικές διαφορές.
Ελαβε όμως τότε μιαν απροσδόκητα αγέρωχη, συγκροτημένη και αποστομωτικήν απάντηση από τον επισκέπτη του, που δεν ήταν ο συνήθης κομπλεξικός ευρωλιγούρης, αλλά ένας υπερήφανος και μορφωμένος Έλληνας Δικαστής, ένας συνειδητός Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, ο κ. Χρήστος Σαρτζετάκης.
Σπάνιο ρίγος εθνικής υπερηφάνειας αισθανθήκαμε τότε όσοι συμπατριώτες παριστάμεθα στην τελετή της υποδοχής και ακούσαμε -σε άψογα γαλλικά- τον κόλαφο της Ελληνικής αντιφώνησης στην υπολογισμένη απρέπεια του οικοδεσπότη.
Στους αντίποδες τώρα, πολικό ψυχολογικό κλίμα δημιουργεί ένας βομβαρδισμός μηνυμάτων από τα γαλλικά ΜΜΕ, που κεντούν καθημερινά παραλλαγές πάνω στον μελανό καμβά πού άπλωσαν διεθνώς με τις δηλώσεις τους -για διεφθαρμένη χώρα, Τιτανικό και επικρεμάμενη χρεωκοπία- οι δυο λαθρο-εισαγωγείς του ΔΝΤ και Μπερτόδουλοι των ευρωσυνάξεων, ο ΓΑΠ και ο Παπακ.
Οι συκοφαντίες κατά του λαού που τους εξέλεξε -και ακριβοπληρώνει «με αίμα και δάκρυα», κατά τον εσχάτως ευσυγκίνητο Μπένυ, την απιστία και τον προκλητικά σπάταλο βίο τους ( και τις οίδε τι άλλο αθέατο εισέτι) – έστρωσαν τα θεμέλια για μιαν προπαγανδιστικήν επιχείρηση αποενοχοποίησης και των γαλλικών τραπεζών με την μεταμφίεση της τοκογλυφικής δολοφονίας της ελληνικής κοινωνίας ως δίκαιου εγκλεισμού της στο αναμορφωτήριο.
Στην επικοινωνιακή αυτή επιχείρηση- που φθάνει σε παροξυσμό κάθε φορά που συζητείται εκταμίευση νέας δόσης «βοήθειας»–συλλέγεται και διατυμπανίζεται κάθε πρόσφορο στοιχείο από τον ελληνικό Τύπο, κάθε εξυπηρετική δήλωση Έλλαδίτη αξιωματούχου η επώνυμου. Πρέπει να υπογραμμισθεί ότι δελτία ειδήσεων, σχολιαστές και εκπρόσωποι μιλούν πάντοτε για «βοήθεια προς την Ελλάδα» (κάτι που ο Γάλλος ακροατής αντιλαμβάνεται ως αντίστοιχη επιβάρυνση της φορολογίας και του εισοδήματός του), ποτέ δε για δάνειο και μάλιστα με τοκογλυφικό επιτόκιο 5,5%.
Από γαλλικές φωνές υπήρξαν στο διάστημα ενός 45θημέρου ακούσματα εξοργιστικά έως φαιδρά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της δεύτερης κατηγορίας: σχολιαστής της France Inter ( αντίστοιχου της ΕΡΤ) υποστήριξε ότι στην Ελλάδα είναι περισσότεροι οι κάτοχοι πανάκριβων ΙΧ Καγιέν από τους φορολογουμένους. Από την άλλη, ακούσαμε, στο ίδιο δίκτυο, τον Πασκάλ Λαμύ, άλλοτε διευθυντή του πολιτικού γραφείου του προέδρου της Κομισιόν Ζακ Ντελόρ και νυν πρόεδρο του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, έμμεσα να χρησιμοποιεί και την απειλή της Τουρκίας εάν η Ελλάδα δεν ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της και τεθεί εκτός Ε.Ε.
Ελάχιστοι Γάλλοι οικονομολόγοι -και από το πολιτικό στερέωμα μόνη η Μαρίν Λεπέν – φάνηκαν να βγαίνουν από την ομοφωνία της κατακραυγής. Αλλά την Μαρίν Λεπέν δεν μπορεί βέβαια να επικαλεστεί κανένας «ορθά σκεπτόμενος» πολίτης χωρίς κίνδυνο λιθοβολισμού, όσο κι αν ο καθόλου ξύλινος λόγος της για την Ευρωζώνη, την Ε.Ε. και την εθνική κυριαρχία, όπως και για τη Λιβύη και για τη Συρία, δεν διαφέρει ούτε στο παραμικρό από το λόγο της ελληνικής ριζοσπαστικής αριστεράς, σε βαθμό ικανό να προκαλέσει εγκεφαλικό στον εξοχότατο Καρατζαφέρη και τον κ. Μάκη Βορίδη. Και επιπλέον της έχει εξασφαλίσει 17% και την τρίτη θέση στις προεκλογικές δημοσκοπήσεις.
Η «έγκυρη» Λε Μόντ έφθασε μάλιστα να αφιερώσει μισή σελίδα της σε άρθρο που αμφισβητούσε εάν η Ελλάδα ανήκει καν στην Ευρώπη -κάτι που από μια σειρά άλλων κειμένων της δεν φαίνεται να αμφισβητεί για την Τουρκία, της οποίας σταθερά υποστήριξε την ένταξη στην Ε.Ε. Για την Ελλάδα προσυπογράφει τώρα και τις θεωρίες του Χάντιγκτον…
Ακόμη χειρότερο: μια θαυμάσια αθρογραφική επιστολή του κ.Ετιέν Ρολάν καθηγητού Αρχαιολογίας και πρώην Δ/ντού της Γαλλικής Σχολής στην Αθήνα, που σε απάντηση υπενθύμιζε την εξέχουσα ελληνική συμβολή στον ευρωπαϊκό πολιτισμό, με τίτλο «Ελλάδα αγάπη μου» (στα ελληνικά) η Μόντ δημοσίευσε μόνο στην ηλεκτρονική έκδοσή της, αλλά όχι στην έντυπη έκδοση που διαβάζουν οι Γάλλοι. Άλλη μια χαρακτηριστική επιβεβαίωση της διπροσωπίας μιας εφημερίδας που κατά τη δικτατορία διατηρούσε ως ανταποκριτή στην Αθήνα τον προπαγανδιστή της χούντας Μαρκ Μαρσώ και έστελνε μια φορά τον χρόνο τον Ερίκ Ρουλώ ή τον Φραντσεσκίνι για να εξασφαλίζει άλλοθι, έναντι της πλήμμυρας επιστολών διαμαρτυρίας, πού μόνο ελάχιστες, σπάνια δημοσίευε και αυτές κατακρεουργημένες.
Όπως στη Γερμανία με την Μούσχουρη, το ίδιο και στη Γαλλία, για να μην εγείρονται «προβλήματα συνειδήσεως» με την καθήλωση της ελληνικής κοινωνίας στον μεσαιωνικό τροχό μαρτυρίου, επιστρατεύονται διάφοροι διαθέσιμοι «πρόθυμοι» ελλαδικής προέλευσης για να προσφέρουν το κατά δύναμιν. ΄Ενας κάποιος Πρεβελάκης, καθηγητής σε γαλλικό πανεπιστήμιο, μέλος της ΄Ενωσης Γάλλο-Τουρκικής φιλίας, υποστηρικτής της κυπριακής διχοτόμησης, ομιλεί και γράφει συχνά περί ελληνικών πραγμάτων κατά τρόπο που αποδεικνύει παχυλή άγνοια και ελαφρότητα. Και ο δημοφιλής συγγραφέας Βασίλης Αλεξάκης, ο οποίος σε ερώτηση για τα πλαστά στοιχεία που εξασφάλισαν στην Ελλάδα το εισιτήριο στην ΟΝΕ, απάντησε ότι και στη Τροία μπήκαν οι Έλληνες με τον Δούρειο Ίππο…Ευφυολογήματα… Δηλαδή περίπου ότι είναι στο αίμα μας οι μεθοδεύσεις εξαπάτησης. Δεν βρήκε κάτι καλύτερο. όπως λ.χ. ότι το κόλπο ήταν ευρύτατα εν χρήσει και απλώς αντιγράφτηκε, η ότι οι «εταίροι» έχουν παραδεχθεί ότι ήξαιραν και έκλειναν τα μάτια για τους ιδιοτελείς τους λόγους- όπως ομολόγησε ο Γιούνκερ και εσχάτως και ο Μπαρόζο, όπως εκτίθεται πιο κάτω.
Μεγάλο γαλλικό κανάλι, στα πλαίσια ενός παστεριωμένου ρεπορτάζ/ ντοκιμαντέρ από την Αθήνα, μ’ εντεταλμένο για την έρευνα έναν ευτραφή και πλαδαρό απεσταλμένο του συστήματος, μετέφερε και τη κατά το ήμισυ γνωστή βαρύγδουπη μαρτυρία του κ. αντιπροέδρου ότι «οι πολιτικοί είναι και οι έξυπνοι άνθρωποι» και ότι «οι διαμαρτυρόμενοι στις πλατείες είναι κομμουνιστές, είναι φασίστες και είναι μ… κες. ιls sont des communistes, ils sont des fascistes et ils sont des cons.»
Απολογούμενος αργότερα σε κάποιο φιλικό του στούντιο για τον χαρακτηρισμό (που επιεικώς αποδόθηκε στην Ελλάδα με την κυρίαρχη στο τρέχον γλωσσάριο λέξη) ο Πάγκαλος ισχυρίσθηκε ότι την είχε χρησιμοποιήσει και ο Ντε Γκώλ. Εψεύσθη ασύστολα, όπως συνήθως. Ο Ντε Γκώλ σε κάποια στιγμή απόγνωσης χρησιμοποίησε τον χαρακτηρισμό veau ( μοσχάρια) για ορισμένους συμπατριώτες του. Ουδέποτε ξέπεσε στη χυδαιότητα.
Στις 10 Νοεμβρίου, όταν ανατέθηκε η πρωθυπουργία στον Παπαδήμο, ο επικεφαλής της εξωτερικής ειδησεογραφίας του τηλεοπτικού δικτύου L.C.I. Βενσάν Ερβουέ παρουσίασε τη νέα έκδοση μιας γαλλικής διπλωματικής επιθεώρησης, λέγοντας: «Δημοσιεύεται εδώ μια συνέντευξη του προέδρου της Ν.Δ. Αντώνη Σαμαρά, στην οποία εδήλωνε αποφασισμένος για τη μείωση των φόρων και εναντίον των μέτρων λιτότητας. Σήμερα λέει τα αντίθετα. Δημαγωγία είναι σίγουρα μια λέξη ελληνική!»
Μέσα σ’ αυτό το κλίμα δεν προκαλεί έκπληξη ότι και ο αδιαμφισβήτητα φιλέλληνας Ζισκάρ Ντ Εσταίν αναγκάσθηκε να παραδεχθεί ότι απετέλεσε λάθος η ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωζώνη. Αυτό που προκαλεί κάποιαν έκπληξη είναι η πληροφορία από αυτήκοους Γάλλους συναδέλφους για κάποιες απίστευτες φράσεις του πρεσβευτή της Ελλάδος σε ακρόαση του Μπαρόζο από 150 διευθυντές επιχειρήσεων, διπλωμάτες και δημοσιογράφους.
Αυτό το πρωτόγνωρο στα χρονικά της διεθνούς διπλωματίας περιστατικό σημειώθηκε στις 14 Νοεμβρίου κατά τη διάρκεια προγεύματος που είχε οργανώσει το περιοδικό «Politique Internationale» με τιμώμενο πρόσωπο τον πρόεδρο της Κομισιόν Εμάνουελ Μπαρόζο και προσκεκλημένους τις 150 ανωτέρω προσωπικότητες.
Σχετικά με την Ελλάδα ο Μπαρόζο έκανε μιαν ακόμα αποκάλυψη, που επιπλέον εκείνης του Γιούνκερ, αποδεικνύει την συνενοχή (τουλάχιστον) του γεμανο-γαλλικού άξονα στις στατιστικές ταχυδακτυλουργίες Σημίτη-Γκόλντμαν Σακς- Παπαδήμου για την καταγγελλόμενη τώρα από τους Μερκοζί λαθραία είσοδο στην ΟΝΕ. Ο οικοδεσπότης και εκδότης του περιοδικού είχε εισαγωγικά αναφέρει ότι μπορούν να μιλήσουν ελεύθερα και ότι τα λεγόμενα στην εκδήλωση καλύπτονται από τον κανόνα του off the record, αλλά ο γράφων δεν ήταν παρών οι δε Γάλλοι συνάδελφοι μεταφορείς δεν πρόκειται να τα δημοσιεύσουν και δεν δεσμεύθηκαν για φιλική αλληλο-ενημέρωση. Είπε λοιπόν ο Μπαρόζο :
Κατά την πρώτη θητεία μου είχα ζητήσει να γίνει έλεγχος από την ευρωπαϊκή στατιστική υπηρεσία (EUROSTAT) των στατιστικών στοιχείων που παρουσίαζαν οι χώρες μέλη επειδή είχα αμφιβολίες για την ακρίβεια των ελληνικών στατιστικών στοιχείων. Αλλά την εποχή εκείνη η Γερμανία και η Γαλλία στάθηκαν αντίθετες στην εισήγησή μου.
Πριν από αρκετούς μήνες υιοθετήθηκε μια οδηγία που επέτρεψε αυτόν τον έλεγχο από την EUROSTAT.
Με τη δήλωση αυτή συμπληρώνει την ομολογία του Γιούνκερ ότι οι Ευρωκράτες εγνώριζαν από χρόνια ότι η Ελλάδα καλπάζει προς την χρεωκοπία αλλά δεν μιλούσαν επειδή Γερμανία και Γαλλία έπρεπε να προωθήσουν τις εξαγωγές τους. Και ενισχύει έτσι ο Μπαρόζο τον νομικό φάκελο καταγγελίας και αποκήρυξης του επονείδιστου χρέους.
Ο Μπαρόζο είπε ακόμη ότι συνέστησε στους Παπανδρέου και Σαμαρά μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας για την εφαρμογή του «σχεδίου σωτηρίας» και των μέτρων λιτότητας. Είπε επίσης ότι η Ελλάδα δεν έχει χρησιμοποιήσει τα 15 δις. ευρώ που δικαιούται από τα διάφορα ευρωπαϊκά ταμεία.
Από το ακροατήριο του Μπαρόζο ο κ. Λωράν Ντασώ, γιος του γερουσιαστή Σερζ Ντασώ και διευθυντής της βιομηχανίας αεροπλάνων, σηκώθηκε και είπε ότι η Ελλάδα πρέπει να αποβληθεί από την Ευρωζώνη.
Εκεί ο πρεσβευτής της Ελλάδος τι ήθελε να σηκωθεί και να πάρει το λόγο; Για να υπερασπισθεί άραγε τη χώρα του, που γι΄αυτό τον έστειλε στο Παρίσι;
Να τι αισθάνθηκε την ανάγκη να πει, όπως τα μετέφεραν αυτήκοοι στον γράφοντα:
«Je suis l ambassadeur de la Grèce, hélas» (Γέλια στην αίθουσα). Μετάφραση: Είμαι πρεσβευτής της Ελλάδας, αλίμονο… Βρίσκομαι στη Γαλλία …ευτυχώς. Δεν ήξαιρα ότι είναι τόσο δύσκολο να είσαι πρεσβευτής…
Ο Μπαρόζο τον… παρηγόρησε λέγοντας του ότι ο ρόλος των πρεσβευτών είναι απαραίτητος για τη διάλυση των παρεξηγήσεων.
Αν αυτά ελέχθησαν ακριβώς έτσι, όπως από αυτήκοους μεταφέρθηκαν στον γράφοντα, τότε σημαίνουν ότι διαθέτουμε στο Παρίσι και αυτό το Κεφάλαιο: Ένα μοναδικό ίσως στην ιστορία της διπλωματίας πρεσβευτή που δηλώνει δημόσια ότι ντρέπεται να εκπροσωπεί τη χώρα που τον διαπίστευσε!
Θα μπορούσε ίσως κάποιος να ισχυρισθεί ότι εκείνο το hélas δεν ήτανε αλίμονο, αλλά Hellas, δηλαδή Ελλάδα. Δηλαδή ότι μετέφρασε τη προηγούμενη γαλλική λέξη Grèce με το ελληνικής χρήσεως Hellas στο γαλλικό ακροατήριό του! Αλλά και οι επόμενες φράσεις του δεν αποτελούν τη συνέχεια και εξήγηση του αλίμονο της απόγνωσής;
Και τέλος, ήταν η περιττή μετάφραση Ελλάς αυτό που έκανε τους 150 επιτελείς επιχειρήσεων, διπλωμάτες και δημοσιογράφους να ξεκαρδιστούν, ή το τραγελαφικό θέαμα ενός απίθανου πρεσβευτή από την Ελλάδα της απόλυτης παρακμής ;
Εάν, φυσικά, όπως τονίστηκε, το περιστατικό αποδόθηκε σωστά από τις πηγές της πληροφορίας.
Αν και δεν μοιάζει με προϊόν σατανικής επινόησης…
 Μ. Στυλιανού