Ακολουθήστε μας

Ιράν

Για ποιον χτυπάει η καμπάνα; Για τον Άσαντ, για τον Αχματινετζάν ή για τον Ερντογάν;

Δημοσιεύτηκε

στις

Του Σάββα Καλεντερίδη
Χθες, Πέμπτη, 29 Μαρτίου 2012, τα τουρκικά ΜΜΕ πρόβαλαν μια είδηση, που προβλημάτισε τόσο την τουρκική κοινή γνώμη όσο και την γραφειοκρατία του τουρκικού υπουργείου εξωτερικών. Πρόκειται για το άρθρο που δημοσίευσε πρώτο το αμερικανικό περιοδικό Foreign Policy με τίτλο «Ο πόλεμος με το Ιράν θα αρχίσει από τον Καύκασο;», όπου αναφέρεται ότι υψηλόβαθμος αμερικανός διπλωμάτης, μιλώντας στον Mark Perry είπε ότι ο πρόεδρος του Αζερμπαϊτζάν παρεχώρησε προς χρήση στην πολεμική αεροπορία του Ισραήλ μια αεροπορική βάση που βρίσκεται στα νότια της χώρας, κοντά στα σύνορα με το Ιράν. Μάλιστα, στην εν λόγω βάση δόθηκε η ονομασία «Αζερμπαϊτζάν».
Ο αμερικανός αξιωματούχος εξέφρασε τους φόβους του ότι η αποκάλυψη ύπαρξης της εν λόγω συμφωνίας είναι δυνατόν να αυξήσει ακόμα περισσότερο την ένταση μεταξύ Τεχεράνης και Τελ Αβίβ, ενώ σύμφωνα με πολιτικούς παρατηρητές, είναι πλέον προφανές ότι σε περίπτωση επίθεσης του Ισραήλ στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν, ο πόλεμος εκτός από τη Μέση Ανατολή θα επεκταθεί και στον Καύκασο.
Επίσης, Τούρκοι παρατηρητές αναφέρουν ότι η εξέλιξη αυτή θα προκαλέσει σοβαρή κρίση και στις σχέσης Άγκυρας-Αζερμπαϊτζάν, οι οποίες είχαν ήδη διαταραχτεί λόγω της σύσφιξης των σχέσεων Ισραήλ-Αζερμπαϊτζάν τα τελευταία χρόνια σε όλα τα επίπεδα, τη στιγμή που η Άγκυρα τέντωνε το σχοινί των δικών της σχέσεων με το Τελ Αβίβ τόσο, που αν δεν έσπασε, κινδύνεψε να σπάσει.
Όσον αφορά τις αζερο-ισραηλινές σχέσεις, αυτές έχουν φθάσει σε τέτοιο επίπεδο, που εξόργισαν τον ίδιο τον Ερντογάν, όταν έμαθε πριν από ένα μήνα περίπου ότι το Αζερμπαϊτζάν παρήγγειλε από το Ισραήλ οπλικά συστήματα 1,6 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Η οργή του Τούρκου πρωθυπουργού μάλλον θα γίνει ακόμα μεγαλύτερη, όταν αντιληφθεί ότι τα οπλικά συστήματα που θα πληρώσει το Αζερμπαϊτζάν, θα εξυπηρετούν επιχειρησιακές ανάγκες του Ισραήλ, αφού η παραγγελία αφορά μη επανδρωμένα αεροσκάφη τύπου HERON, που θα συλλέγουν πληροφορίες από το ΒΔ Ιράν επ’ ωφελεία του Ισραήλ, και εξελιγμένα αντιαεροπορικά συστήματα, που θα προστατεύουν το Αζερμπαϊτζάν από ενδεχόμενη πυραυλική ή αεροπορική επίθεση, αλλά θα προστατεύουν κυρίως την αεροπορική βάση που παραχώρησε το Αζερμπαϊτζάν στο Ισραήλ.
Επίσης, ένα στοιχείο που εξοργίζει την Άγκυρα, που έχει επενδύσει πολλά στον λεγόμενο τουρκικό κόσμο, είναι η δήλωση του προέδρου του Αζερμπαϊτζάν, Ιλχάμ Αλίεφ, ο οποίος, αναφερόμενος στις σχέσεις της χώρας του με το Ισραήλ είπε: «Οι σχέσεις μας με το Ισραήλ μοιάζουν με παγόβουνο. Αυτές που φαίνονται είναι μόνο το 10% ενώ το υπόλοιπο 90% είναι υπόγειες και δεν φαίνονται».
Την ίδια στιγμή που διακινείται η πληροφορία αυτή σε διπλωματικούς και στρατιωτικούς κύκλους στην Άγκυρα και την Κωνσταντινούπολη, ένα άλλο δημοσίευμα έρχεται να ταράξει τα ήδη ταραγμένα νερά στην Τουρκία.
Η εφημερίδα Ζαμάν δημοσίευσε δηλώσεις του εξόριστου πολιτικού εκ των Κούρδων της Συρίας, Σαλάχ Μπεντρεντίν, σύμφωνα με τον οποίον το καθεστώς Άσαντ, με τη μεσολάβηση του προέδρου του Ιράκ, του γηραιού Κούρδου πολιτικού, Τζελάλ Ταλαμπανί, εξομάλυνε τις σχέσεις του με το ΡΚΚ, το οποίο πλέον δραστηριοποιείται χωρίς κανένα εμπόδιο στο συριακό έδαφος, συνεργαζόμενο στενά με την Ελ Μουχαμπεράτ και τις άλλες υπηρεσίες ασφάλειας και πληροφοριών του συριακού κράτους. Μάλιστα, ο Σαλάχ Μπεντρεντίν, που αντιπολιτεύεται το ΡΚΚ,  είπε ότι τη στιγμή αυτή υπάρχουν δυο χιλιάδες αντάρτες του ΡΚΚ στα βουνά Κιουρμέν, που βρίσκονται στην περιοχή Αρφίν, κοντά στα σύνορα με το Βόρειο (τουρκικό) Κουρδιστάν. Είναι προφανές ότι σε περίπτωση που η πληροφορία αυτή είναι σωστή, το ΡΚΚ, που προετοιμάζει την εαρινή του επίθεση, με την κίνησή του αυτή δημιουργεί ένα επί πλέον πρόβλημα στο τουρκικό στρατό και τις άλλες δυνάμεις ασφαλείας, που προετοιμάζονται αναλόγως για την αντιμετώπιση της εαρινής επίθεσης.
Τα πράγματα περιπλέκονται ακόμα περισσότερο για την Τουρκία, αν σκεφθεί κανείς ότι οι εκπρόσωποι των Κούρδων της Συρίας αποχώρησαν από τις συνομιλίες που γίνονται στην Κωνσταντινούπολη, εν όψει της συνόδου των «Φίλων της Συρίας» το προσεχές Σαββατοκύριακο, δηλώνοντας ότι δεν εξασφαλίζονται τα συμφέροντα των συμπατριωτών τους. Να σημειωθεί ότι σύμφωνα με ανεξάρτητους παρατηρητές, το 75% των δυο εκατομμυρίων Κούρδων της Συρίας πρόσκειται στο κόμμα PYD (Partiya Yekikiya Demokratik, PYD), που αποτελεί την πολιτική πτέρυγα του ΡΚΚ στη Συρία, ενώ το υπόλοιπο 25% είναι μοιρασμένο σε 15 κόμματα και οργανώσεις!
Να σημειωθεί ότι σύμφωνα με δικές μας κουρδικές πηγές, οι Κούρδοι της Συρίας ήδη έχουν δημιουργήσει τις απαραίτητες προϋποθέσεις για το αυτόνομο Μικρό Νότιο Κουρδιστάν, όπως αποκαλούν τα εδάφη της Συρίας που κατοικούνται στην πλειοψηφία τους από Κούρδους και ότι τηρούν αποστάσεις τόσο από το καθεστώς Άσαντ όσο και από την αντιπολίτευση, επιλέγοντας να εκδηλώσουν τις προθέσεις τους όταν δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες, με βάση πάντα τον μακρόπνοο σχεδιασμό για την ενότητα όλων των Κούρδων. Για όσους αναρωτιούνται τί σημαίνει αυτό για την Τουρκία και όχι μόνο, να υπενθυμίσουμε ότι σε περίπτωση που ιδρυθεί το αυτόνομο Μικρό Νότιο Κουρδιστάν, τότε οι Κούρδοι φθάνουν πολύ κοντά στο μεγάλο τους όνειρο, που είναι η απόκτηση εξόδου στη θάλασσα, που είναι απαραίτητη προϋπόθεση για τη βιωσιμότητα του Μεγάλου Κουρδιστάν.
Τέλος, το σκηνικό τρόμου για την Άγκυρα κλείνει με την προοπτική παράτασης της αβεβαιότητας και της αστάθειας στη Συρία για τα επόμενα δυο χρόνια, μετά την υπαναχώρηση της Ουάσιγκτον από το ενδεχόμενο ένοπλης επέμβασης, πιθανόν μετά από συμφωνία με τη Ρωσία (ποιος ξέρει με τί αντάλλαγμα). Και μιλούμε για σκηνικό τρόμου γιατί πέραν του ότι η Άγκυρα αντιμετωπίζει σοβαρότατα προβλήματα με τις εξαγωγές της προς τη Μέση Ανατολή και τον Περσικό Κόλπο, αφού οι δρόμοι μέσω Ιράκ και Συρίας είναι επί της ουσίας κλειστοί για τα τουρκικά φορτηγά, η παράταση της αβεβαιότητας στη Συρία, επεκτείνει την περιοχή δραστηριοποίησης των Κούρδων εκτός από το Νότιο Κουρδιστάν (Βόρειο Ιράκ) και στο υπό δημιουργίαν Μικρό Νότιο Κουρδιστάν. Το γεγονός αυτό, εισάγει νέες παραμέτρους στο «δικό» της Κουρδικό, με αποτέλεσμα να θεωρείται ήδη «νεκρό» το νέο σχέδιο που επεξεργάστηκε η κυβέρνηση Ερντογάν για την επίλυσή του.
Τελικά, όπως εξελίσσονται τα πράγματα, κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα για ποιον χτυπάει η καμπάνα. Για τον Άσαντ, για τον Αχματινετζάν ή για τον Ερντογάν;
Ακούει κανείς (την καμπάνα) στην Αθήνα και τη Λευκωσία;
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Ιράν

Σάββας Καλεντερίδης: Γιατί ανησυχεί η Τουρκία;

Το έργο του PKK για το Μεγάλο Κράτος του Κουρδιστάν προβλέπει την ίδρυση αυτού του κράτους σε εδάφη που θα αποσπαστούν από το Ιράκ, τη Συρία, το Ιράν και την Τουρκία.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Για να κατανοήσουμε, όμως, τι ακριβώς είναι αυτό που κάνει τον Ερντογάν να φοβάται τόσο πολύ, είναι χρήσιμο να διαβάσουμε το άρθρο του παλαίμαχου και έμπειρου δημοσιογράφου Φικρέτ Μπιλά, που έχει πολύ καλές διασυνδέσεις με το στρατιωτικό κατεστημένο και τις υπηρεσίες πληροφοριών.

Γράφει ο Σάββας Καλεντερίδης

Τις τελευταίες ημέρες ο ίδιος ο Ερντογάν άρχισε να μιλά με τον πιο επίσημο τρόπο για τον κίνδυνο που διατρέχει η χώρα του από την επέκταση του πολέμου στη Μέση Ανατολή. Με άλλα λόγια, είπε ότι η χώρα του βρίσκεται στο στόχαστρο του Ισραήλ.

Ενώ το τελευταίο διάστημα έκανε σχετικές αναφορές, μιλώντας στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση, κατά τη έναρξη της νέας κοινοβουλετικής περιόδου, που έχει και έναν ιδιαίτερο συμβολισμό, ο Ερντογάν είπε για το θέμα:

«Ενώ παρακολουθούμε από κοντά τις επιθέσεις του Ισραήλ στην Παλαιστίνη και τον Λίβανο, βλέπουμε επίσης καθαρά πώς το Ισραήλ θέλει να δημιουργήσει μικρούς δορυφόρους στο βόρειο Ιράκ και τη Συρία χρησιμοποιώντας την (κουρδική, PYD και ΡΚΚ) αυτονομιστική οργάνωση ως πιόνι. Για την πατρίδα μας, το έθνος μας και την ανεξαρτησία μας, θα σταθούμε απέναντι σε αυτή την κρατική τρομοκρατία με κάθε μέσο που διαθέτουμε».

Με την αναφορά του αυτήν ο Ερντογάν θέλησε να δηλώσει ότι το Ισραήλ υποστηρίζει την ύπαρξη δύο αυτόνομων κουρδικών κρατών στο Β. Ιράκ, που ήδη υπάρχει και λειτουργεί de jure από το 2005, και στη ΒΑ Συρία, που λειτουργεί de facto από το 2014, με τη βο΄΄ηθεια των ΗΠΑ.

Στη συνέχεια ο Ερντογάν ανέφερε ότι η απόσταση από την Αλεξανδρέττα μέχρι τα σύνορα του Λιβάνου είναι 170 χιλιόμετρα, δηλαδή μόλις 2,5 ώρες με το αυτοκίνητο, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «με άλλα λόγια, η κατοχή, η τρομοκρατία και η επιθετικότητα είναι ακριβώς δίπλα μας» και ότι «η Τουρκία θα συνεχίσει να στέκεται απέναντι στο Ισραήλ, όποιο κι αν είναι το κόστος».

Για να κατανοήσουμε, όμως, τι ακριβώς είναι αυτό που κάνει τον Ερντογάν να φοβάται τόσο πολύ, είναι χρήσιμο να διαβάσουμε το άρθρο του παλαίμαχου και έμπειρου δημοσιογράφου Φικρέτ Μπιλά, που έχει πολύ καλές διασυνδέσεις με το στρατιωτικό κατεστημένο και τις υπηρεσίες πληροφοριών. Σημειώνεται ότι το άρθρο δημοσιεύθηκε μερικά εικοσιστετράωρα πριν την εισβολή του Ισραήλ στο Λίβανο:

Η Τουρκία βρίσκεται στο στόχαστρο

Το Ισραήλ συνεχίζει τις επιθέσεις του στον Λίβανο. Μετά τον αρχηγό της ΧΑΜΑΣ Χανιγιέ, σκότωσε τον ηγέτη της Χεζμπολάχ Νασράλα. Συνεχίζει να βομβαρδίζει τη Βηρυτό. Στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες προβλέπουν ότι μετά από αυτό το στάδιο, το Ισραήλ θα προχωρήσει προς την κατάληψη του νότου του Λιβάνου.

Στη συνέχεια εκφράζουν την πρόβλεψή τους ότι θα προχωρήσει στα νότια της Συρίας.

Οι προβλέψεις των στρατιωτικών εμπειρογνωμόνων είναι συμβατές με τους στόχους του Σχεδίου της Ευρύτερης Μέσης Ανατολής (Greater Middle East Project, ΣΕΜΑ).

Οι ΗΠΑ εφαρμόζουν σταδιακά το ΣΕΜΑ, το οποίο ανακοίνωσαν στον κόσμο (σ.τ.μ. τα μέσα της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα), δηλώνοντας ότι θα αλλάξουν τα σύνορα 22 χωρών της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής.

Μπορούμε να ορίσουμε ως κύριο στόχο αυτού του εγχειρήματος όχι μόνο τον ιμπεριαλιστικό επεκτατισμό των ΗΠΑ, αλλά και την περαιτέρω ανάπτυξη του Ισραήλ και τη δημιουργία ενός κύκλου ασφαλείας γύρω από αυτό.

Οι ΗΠΑ εισέβαλαν αρχικά στο Αφγανιστάν, χρησιμοποιώντας ως δικαιολογία την επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου, και αποχώρησαν αφού η Αλ Κάιντα και οι Ταλιμπάν, τους οποίους αρχικά υποστήριζαν εναντίον της Ρωσίας, προκάλεσαν προβλήματα στο Αφγανιστάν και στις χώρες της περιοχής. Τελικά παρέδωσαν το Αφγανιστάν στους Ταλιμπάν.

Στη συνέχεια εισέβαλαν στο Ιράκ με τη δικαιολογία ότι «ο Σαντάμ έχει πυρηνικά όπλα». Στο τέλος ανέτρεψαν τον Σαντάμ. Χώρισαν το Ιράκ στα δύο. Ίδρυσαν ένα de facto ανεξάρτητο κουρδικό κράτος στο Βόρειο Ιράκ υπό την κυριαρχία των Μπαρζανί. Στη συνέχεια έσυραν το Ιράκ σε εμφύλιο πόλεμο βασισμένο σε θρησκευτικές σέκτες.

Το ίδιο σχέδιο εφάρμοσαν και στη Συρία. Κατέλαβαν τη βόρεια Συρία με το πρόσχημα του εμφυλίου πολέμου. Χώρισαν κι αυτή τη χώρα στα δύο. Ίδρυσαν ένα κράτος και στρατό για το PKK στο βορρά. Εδώ και χρόνια υπάρχει ένα κουρδικό κράτος που κυβερνάται από το PKK στην περιοχή που εφάπτεται στα σύνορα της Τουρκίας.

Έτσι, αποδυνάμωσαν το Ιράκ και τη Συρία, που θα μπορούσαν να ήταν απειλή για το Ισραήλ στην περιοχή, και τα έκαναν να μην αποτελούν πλέον απειλή.

Φαίνεται ότι μετά τη Συρία, σειρά έχει το Ιράν. Οι ΗΠΑ και το Ισραήλ στοχεύουν επίσης να διασπάσουν το Ιράν. Ένας από τους στόχους του ΣΕΜΑ είναι ο διαχωρισμός του Ιρανικού Κουρδιστάν και του Νοτίου Αζερμπαϊτζάν από το Ιράν.

Ενώ οι ΗΠΑ προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα Μεγάλο Ισραήλ, καταβάλλουν επίσης προσπάθειες για τη δημιουργία ενός «Μεγάλου Κουρδιστάν», που είναι και ο στόχος του PKK.

Στόχος του είναι να διασφαλίσουν ότι το κράτος του PKK, το οποίο ίδρυσαν στη βόρεια Συρία, θα ενωθεί πρώτα με το Βόρειο Ιράκ και στη συνέχεια θα επεκταθεί δυτικά προς τη Μεσόγειο.

Υπολογίζουν ότι ένα μη αραβικό κράτος που δημιουργήθηκε με αυτόν τον τρόπο θα δημιουργούσε ασφάλεια για το Ισραήλ.

Η επέκταση του Ισραήλ προς τα νότια του Λιβάνου και της Συρίας θα του επιτρέψει να πλησιάσει το κράτος του PKK στο βορρά, το οποίο βρίσκεται υπό την προστασία των ΗΠΑ.

Έτσι, μετά το Μεγάλο Ισραήλ, θα μπει στο παιχνίδι το έργο του Μεγάλου Κουρδιστάν.

Το έργο του PKK για το Μεγάλο Κράτος του Κουρδιστάν προβλέπει την ίδρυση αυτού του κράτους σε εδάφη που θα αποσπαστούν από το Ιράκ, τη Συρία, το Ιράν και την Τουρκία.

Αυτός ο πίνακας δείχνει ότι μετά το Ιράν, στόχος θα είναι η Τουρκία.

Ενώ ο στόχος του ΣΕΜΑ είχε δηλωθεί ξεκάθαρα στον κόσμο, το γεγονός ότι η Τουρκία καυχιόταν ότι ήταν για λίγο η συμπρόεδρος του ΣΕΜΑ, σημαίνει ότι δεν είχε αντιληφθεί τι τι θα επακολουθήσει.

Δεν είναι δυνατόν να πούμε ότι η Άγκυρα έβλεπε ξεκάθαρα το γεγονός ότι η Τουρκία θα είναι ο στόχος μετά το Ιράν. Αν ίσχυε αυτό, όταν ξέσπασε ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία, η Τουρκία δεν θα είχε ακολουθήσει τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, η οποία είχε στόχο να ανατρέψει τον Άσαντ και να ιδρύσει ένα ισλαμικό κράτος στη θέση του.

Ενώ η κυβέρνηση στην Τουρκία περίμενε τις μέρες που θα ανατρεπόταν ο Άσαντ, οι ΗΠΑ κατέλαβαν το βόρειο τμήμα της Συρίας και δημιούργησαν έναν κράτος του PKK.

Τον αραβικό λαό της περιοχής τους τον έστειλαν στην Τουρκία. Η Τουρκία το δέχτηκε επίσης με χαρά. Η μεταφορά εκατομμυρίων Σύριων στην Τουρκία θα διαταράξει τη δημογραφική δομή της χώρας στο μέλλον. Η εσωτερική σύγκρουση και η διχοτόμηση της Τουρκίας θα εξυπηρετήσει τον στόχο του ΣΕΜΑ.

Η Τουρκία μόλις το τελευταίο διάστημα άρχισε να επικρίνει την υποστήριξη που παρέχουν οι ΗΠΑ στο PKK στη βόρεια Συρία. Ωστόσο, αυτό που έπρεπε να κάνει ήταν να δει έγκαιρα τον κίνδυνο και να αποτρέψει όσο μπορούσε από την αρχή τις ΗΠΑ.

Συνέχεια ανάγνωσης

ΗΠΑ

Μάικλ Ρούμπιν στο Middle East Forum: Σε παρακμή τα κοιτάσματα πετρελαίου του Ιράν

Τυφλοί οι Αμερικανοί! Δεν βλέπουν τα τρωτά σημεία του Ιράν. Πιστεύουν ότι η Ισλαμική Δημοκρατία είναι πολύ ισχυρότερη βιομηχανικά και στρατιωτικά από ό,τι είναι.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Το Ιράν πρέπει να εισάγει διυλισμένη βενζίνη, όχι μόνο για να τροφοδοτεί μηχανοκίνητα οχήματα, αλλά και για να διοχετεύει στα κοιτάσματα για την εξόρυξη πετρελαίου.

Γράφει ο Μάικλ Ρούμπιν*, Middle East Forum

Τα κοιτάσματα πετρελαίου του Ιράν είναι τα παλαιότερα στη Μέση Ανατολή. Το 1901, ο Αυστραλός William Knox D’Arcy κέρδισε μια παραχώρηση για αυτό που μέσα σε μια δεκαετία θα γινόταν η Anglo-Persian Oil Company. Καθώς η Περσία άλλαξε το όνομά της σε Ιράν το 1935, το ίδιο έκανε και η εταιρεία, πρώτα σε Αγγλο-Ιρανική Εταιρεία Πετρελαίου και στη συνέχεια, καθώς μεγάλωνε πέρα ​​από το Ιράν, μετονομάστηκε σε British Petroleum.

Το κρατικό μυστικό

Η παραγωγή κορυφώθηκε τη δεκαετία του 1970. Μετά την Ισλαμική Επανάσταση υπήρξε πολιτικό χάος και ακολούθησαν δεκαετίες κακοδιαχείρισης στα… χωράφια του Ιράν. Η παραγωγή ορισμένων χωραφιών μειώνεται τώρα κατά 8 έως 12 τοις εκατό ετησίως. Το Ιράν πρέπει να εισάγει διυλισμένη βενζίνη, όχι μόνο για να τροφοδοτεί μηχανοκίνητα οχήματα, αλλά και για να διοχετεύει στα κοιτάσματα για την εξόρυξη πετρελαίου. Η εξάρτηση του Ιράν από την εισαγόμενη βενζίνη είναι ένας σημαντικός λόγος για τον οποίο οι απειλές του να κλείσει τα στενά του Ορμούζ είναι υπερβολικές. Όχι μόνο δεν μπορούν στρατιωτικά, αλλά οποιοδήποτε κλείσιμο θα έβλαπτε δυσανάλογα το Ιράν επειδή η Κίνα και άλλοι πελάτες θα μπορούσαν εύκολα να αγοράσουν πετρέλαιο από άλλες αγορές.

Η Κίνα μπορεί σύντομα να χρειαστεί να το κάνει ούτως ή άλλως. Μόλις πριν από δύο χρόνια, η Ισλαμική Δημοκρατία ανακοίνωσε τη δημιουργία ενός νέου αρχηγείου ανάπτυξης για τις νανο- και μικρο-τεχνολογίες, περισσότερο γνωστό ως Συμβούλιο Καινοτομίας Νανο-Τεχνολογίας του Ιράν. Ενώ η Εθνική Εταιρεία Πετρελαίου του Ιράν αντιμετωπίζει τα αληθινά στατιστικά στοιχεία για τα κοιτάσματα πετρελαίου του Ιράν ως κρατικό μυστικό, αυτό το σημείωμα προφανώς δεν έφτασε στους επιστήμονες και τους μηχανικούς στο κέντρο. Καμαρώνοντας για την παραγωγή νανοκαταλυτών που βοηθούν στη διάσπαση του αργού και στην αύξηση της απόδοσης σε πιο πολύτιμα παραπροϊόντα, ο νέος οργανισμός ανέφερε ότι ο νανοκαταλύτης του μπορεί να βοηθήσει το Ιράν να σταματήσει τις σπείρες θανάτου στα χωράφια του. Σήμερα, το Ιράν παράγει ελαφρώς πάνω από 3 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα, αλλά ελπίζει ότι θα διπλασιαστεί σχεδόν στα 5,8 εκατομμύρια βαρέλια μέσα σε πέντε χρόνια.

Προς το παρόν, για την επίτευξη αυτού του αριθμού, λέει το κέντρο νανοτεχνολογίας, θα απαιτούσε τη γεώτρηση 2.000 νέων γεωτρήσεων. Αναφέρει επίσης ότι κάθε νέο πηγάδι χρειάζεται 200 ​​ημέρες για να σκάψει και να τεθεί σε λειτουργία. «Δεν υπάρχει άλλη επιλογή από την αύξηση της εξόρυξης από λειτουργικά πηγάδια, η οποία απαιτεί τη χρήση προηγμένων τεχνολογιών όπως η νανοτεχνολογία», ανακοίνωσε το κέντρο, προσθέτοντας, «Οι κυρώσεις που επιβλήθηκαν στη χώρα και, κατά συνέπεια, η έλλειψη προμήθειας καταλυτών που απαιτούνται από διυλιστήρια και πετροχημικά από το εξωτερικό, προκάλεσε επίσης την ιεράρχηση της στήριξης» για νέους καταλύτες.

Τυφλοί οι Αμερικανοί μπροστά στα τρωτά σημεία του ιρανικού καθεστώτος

Αυξάνονται τώρα οι εικασίες ότι, στον απόηχο της πρόσφατης επίθεσης βαλλιστικών πυραύλων του Ιράν στο Ισραήλ, οι ισραηλινές αμυντικές δυνάμεις θα αντεπιτεθούν. Καθώς η βιομηχανία πετρελαίου του Ιράν τροφοδοτεί την οικονομία του, η στόχευση της βιομηχανίας φαίνεται πιθανή. Ορισμένα σημεία πνιγμού (choke points) είναι προφανή. Το Ιράν εξάγει το 90 τοις εκατό του πετρελαίου του μέσω ενός μόνο σημείου: του πετρελαϊκού τερματικού σταθμού Kharg . Ωστόσο, με τόσα πολλά πεδία σε παρακμή, η ικανότητα του Ιράν να παράγει ή να εισάγει νανοκαταλύτες μπορεί να είναι μια δεύτερη επιλογή, όπως και η βιομηχανική ζώνη Asaluyeh όπου συγκεντρώνονται τόσο μεγάλο μέρος των βιομηχανιών πετρελαίου και πετροχημικών του Ιράν.

Σε όλες τις κυβερνήσεις των ΗΠΑ, υπάρχει ένα παράξενο φαινόμενο: Αμερικανοί αξιωματούχοι παραμένουν τυφλοί ή αρνούνται να εκμεταλλευτούν τα τρωτά σημεία του ιρανικού καθεστώτος και αντ’ αυτού αρπάξουν την ήττα από τα σαγόνια της νίκης πλημμυρίζοντας το Σώμα των Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης με μετρητά. Αυτή η δυναμική έχει φέρει τη Μέση Ανατολή στα πρόθυρα πολέμου και την Ισλαμική Δημοκρατία στα πρόθυρα της έκρηξης πυρηνικών όπλων. Ένας από τους λόγους για τους οποίους η Δύση παραχωρεί συνεχώς στην Τεχεράνη είναι, όπως κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου με τη Σοβιετική Ένωση, η Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ πιστεύουν ότι η Ισλαμική Δημοκρατία είναι πολύ ισχυρότερη βιομηχανικά και στρατιωτικά από ότι είναι. Οι αχίλλειες φτέρνες υπάρχουν. Το μόνο ερώτημα είναι ποιος θα αναλάβει τον ρόλο του Τρώα Πρίγκιπα Πάρη και θα ρίξει το μοιραίο βέλος.

Το άρθρο του Μάικλ Ρούμπιν στο Middle East Forum

 

*Ο Μάικλ Ρούμπιν είναι ανώτερος συνεργάτης στο American Enterprise Institute, όπου ειδικεύεται σε χώρες της Μέσης Ανατολής, ιδιαίτερα στο Ιράν και την Τουρκία. Η καριέρα του περιλαμβάνει χρόνο ως αξιωματούχος του Πενταγώνου, με εμπειρίες πεδίου στο Ιράν, την Υεμένη και το Ιράκ, καθώς και διαπραγματεύσεις με τους Ταλιμπάν πριν από την 11η Σεπτεμβρίου. Ο κ. Ρούμπιν έχει επίσης συνεισφέρει στη στρατιωτική εκπαίδευση, διδάσκοντας μονάδες Πολεμικού Ναυτικού και Πεζοναυτών των ΗΠΑ σχετικά με τις περιφερειακές συγκρούσεις και την τρομοκρατία. Το επιστημονικό του έργο περιλαμβάνει πολλές βασικές εκδόσεις, όπως το «Dancing with the Devil» και το «Eternal Iran». Ο Ρούμπιν απέκτησε το διδακτορικό του και μεταπτυχιακό στην ιστορία και πτυχίο βιολογίας από το Πανεπιστήμιο Yale.

 

 

Συνέχεια ανάγνωσης

Ιράν

Κάλεσμα από Ιράν και Συρία για κατάπαυση πυρός στη Γάζα και τον Λίβανο

Ο υπουργός εξωτερικών του Ιράν, Αμπάς Αραγκτσί είχε μία πολύ εποικοδομητική συνάντηση με τον Σύρο ομόλογό του, Μπασάμ Σαμπάγκ.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Ο εκπρόσωπος Τύπου του υπουργείου εξωτερικών του Ιράν, Ισμαήλ Μπαγκαΐ, δήλωσε ότι το Ιράν με τη Συρία έχουν εντείνει την προσπάθεια ενδυνάμωσης της διεθνούς αλληλεγγύης για την κατάπαυση του πυρός στη Γάζα

Σε ανάρτηση στο λογαριασμό του στο Χ, το Σάββατο, Ο Μπαγκαΐ δήλωσε ότι ο υπουργός εξωτερικών του Ιράν, Αμπάς Αραγκτσί είχε μία πολύ εποικοδομητική συνάντηση με τον Σύρο ομόλογό του, Μπασάμ Σαμπάγκ.

Όπως προσέθεσε:

“Συζήτησαν τρόπους επέκτασης των διμερών σχέσεων αφού προέβησαν σε μία ανασκόπηση των εξελίξεων στην περιοχή. Συμφώνησαν στην ανάγκη ενίσχυσης της διμερούς συνεργασίας και συντονισμού, αλλά και διεθνώς, ώστε να επιτευχθεί η διεθνής αλληλεγγύη για να σταματήσει η συνεχιζόμενη γενοκτονία στη Γάζα και το Λίβανο και η επιθετικότητα από το κατοχικό καθεστώς”.

Ο Αραγκτσί έφτασε στη Συρία το Σάββατο το πρωί όπου επρόκειτο να συναντηθεί με κορυφαίους αξιωματούχους, μετά την επίσκεψη στο Λίβανο.

Πηγή: IRNA

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινφογνώμων

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή