Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν έχει οριστικοποιηθεί η συμφωνία για τον άμεσο σχηματισμό κυβέρνησης παρά το γεγονός οτι υπάρχει  πολική
βούληση από τους τρεις αρχηγούς για να προχωρήσουν οι διαδικασίες για
την ορκωμοσία,πάρα το γεγονός ότι υπάρχουν συνεχείς συσκέψεις σε όλα τα επίπεδα.Οι διαφορές που ανέστειλαν την οριστικοποίηση της συμφωνίας μέχρι και σήμερα 
αφορούσαν κυρίως στο μεταναστευτικό (νόμος Ραγκούσης κλπ) στη φορολογία
των επιχειρήσεων (με την ΔΗΜΑΡ να επιμένει στη διατήρηση του ισχύοντος
πλαισίου) και στον εκλογικό νόμο.Οι εκπρόσωποι της ΔΗΜΑΡ έθεσαν
επίσης τα θέματα της επαναφοράς των κατώτατων μισθών, της διασφάλισης
των συλλογικών συμβάσεων και της μετενέργειας, ενώ ζήτησαν τροποποιήσεις
στο νόμο Διαμαντοπούλου για τα πανεπιστήμια.

Αυτό όμως που μέχρι σήμερα έχει περάσει στα ψιλά είναι το μεγάλο άλμα που επιχειρεί για πρώτη φορά στην Ιστορία της Ελληνικής Δημοκρατίας , το να συμμετέχει αριστερός σχηματισμός σε Κυβέρνηση Συνεργασίας και να εξασφαλίζει έτσι την εικόνα της ευρύτερης λαϊκής αποδοχής που χρειάζεται μια τέτοια κυβέρνηση στο εσωτερικό, την έσωθεν καλή μαρτυρία δηλαδή, γιατί κακά τα ψέμματα χωρίς ηρεμία στο εσωτερικό μέτωπο καμιά μεταρρύθμιση δεν μπορεί να πραγματωθεί.

Αποκτά δε η προσπάθεια του αριστερού αυτού σχηματισμού επική διάσταση καθώς επιθυμεί τόσο να προσδώσει στον τόπο μας μια αποτελεσματική κυβέρνηση αποτελεσματική  όσο και να συμβάλλει τα μέγιστα ώστε η προσπάθεια επίλυσης των χρόνιων και δομικών προβλημάτων της χώρας μας να έχει και  προοδευτικό περιεχόμενο.Επικό επιχείρημα αν αναλογιστεί κανείς οτι πρέπει να ισορροπήσει ανάμεσα στην προεκλογική δέσμευση ότι
θα είναι «μέρος της λύσης και όχι του προβλήματος» και στην
προσπάθεια από την μια να μην θιγεί η εσωκομματική συνοχή του και από την
άλλη να μην διακινδυνεύσει το «κάψιμο» από μια κυβερνητική συμμετοχή
χωρίς επαρκείς εγγυήσεις.

Το τόλμημα του Κου Φώτη Κουβέλη να μην επαναπαυθεί στα εκλογικά ποσοστά της ΔΗΜΑΡ και αναλάβει ευθύνες που ξεπερνούν τις όσες αναλογούν στον σχηματισμό του είναι πολύ μεγάλο.Δέν επέλεξε τον δρόμο της αποχής όπως του σύστησαν οι Οργανώσεις του Κόμματος του.Δεν επέλεξε τον δρόμο της αποχής και η επιλογή αυτή αποκτά ιδιαίτερα σημαίνουσα βαρύτητα καθώς ήδη οι “ταλιμπάν” της Κουμουνδούρου έχουν αρχίσει και εξαπολύουν τα πρώτα πυρά.Στόχος της
Κουμουνδούρου, η οποία αρνήθηκε χθες «χωρίς δεύτερη σκέψη» ακόμη και να
λάβει μέρος σε μία «εθνική διαπραγματευτική ομάδα» για την αλλαγή του
Μνημονίου, είναι να ροκανίσει όσο γίνεται τη ΔΗΜΑΡ. Ο εκπρόσωπος του
ΣΥΡΙΖΑ Πάνος Σκουρλέτης επιτέθηκε στους πρώην συντρόφους, λέγοντας: «Τι
θα κάνει η ΔΗΜΑΡ αν μειώσουν κι άλλο τους μισθούς», «τι θα κάνει η ΔΗΜΑΡ
αν πουλήσουν την κρατική περιουσία» κ.λπ.«Η αλληλεγγύη και η αντίσταση είναι το ίδιο σημαντικά, αυτή τη
στιγμή όμως περισσότερο σημαντική είναι η αλληλεγγύη» σημείωσε ο Αλ.
Τσίπρας, δίνοντας μια πρόγευση των επόμενων κινήσεων.

Φυσικά και δεν παραγνωρίζεται η συμμετοχή εντός της ΔΗΜΑΡ μεταξύ και άλλων, προσωπικοτήτων όπως του Ιλχάν Αχμετ και της Μαρίας Ρεπούση με τα όσα οι δύο κουβαλούν.Όμως αποτελεί ένα πολύ καλό πρώτο βήμα με σαφή προσανατολισμό στο να ξεπεράσει η Αριστερά στην Ελλάδα τις αγκυλώσεις του χτές ,στο  να ανοιχτεί στο Λαό, στο να είναι Ελληνική πρώτα και Διεθνική μετά
και τέλος να αποδείξει και να καταδείξει το αυτονόητο, ότι οι έννοιες Έλληνας Πατριώτης και Αριστερός δεν αντιφάσκουν όπως πολλοί υποστηρίζουν και άλλοι τόσοι θα ήθελαν

http://newpost.gr/,ΝΕΑ