Ακολουθήστε μας

Ιράν

ΚΑΣΠΙΑ Σφοδρή διαπάλη για τον έλεγχο του πλούτου της Στρατιωτικοποίηση και τα πρώτα «θερμά επεισόδια»

Δημοσιεύτηκε

στις

Ο χάρτης της Κασπίας Θάλασσας που κρύβει τεράστιο φυσικό πλούτο

Οι
πολεμικές απειλές που εκτοξεύουν ΗΠΑ – Ισραήλ κατά του Ιράν, με
πρόσχημα το πυρηνικό του πρόγραμμα, δεν μπορούν να εξεταστούν
αναπόσπαστα από τη διαμάχη για τον ενεργειακό πλούτο της περιοχής της
Κασπίας Θάλασσας, που βρίσκεται ανάμεσα στα βουνά του Καυκάσου και στην
περιοχή της Κεντρικής Ασίας.Κάτω από τα 371 χιλιάδες
τετραγωνικά χιλιόμετρα, που καταλαμβάνουν τα νερά της Κασπίας,
υπολογίζεται ότι βρίσκονται 10 δισεκατομμύρια τόνοι πετρελαίου, ενώ οι
ποσότητες του φυσικού αερίου μετριούνται σε τρισεκατομμύρια κυβικά
μέτρα. Επιπλέον, η Κασπία αποτελεί σημαντικό δίαυλο μεταφοράς από την
Κεντρική Ασία προς την Ευρώπη, αλλά και από τη Ρωσία και το Καζαχστάν
προς την περιοχή του Περσικού.
Το Ιράν, που είναι ο αποδέκτης των
αμερικανο-ισραηλινών απειλών, είναι μια από τις 5 παράκτιες χώρες της
Κασπίας. Επιπλέον, η ένοπλη σύγκρουση στη γειτονική Συρία, σε συνδυασμό
με τις ανεπίλυτες διαφορές στον καθορισμό του καθεστώτος της Κασπίας,
δημιουργούν ήδη ένα εκρηκτικό μείγμα, που επιταχύνει το «κυνήγι» των
εξοπλισμών των κρατών της περιοχής. Ομως εάν το Ιράν «αναφλεγεί»,
εξαιτίας της επέμβασης της αμερικανο-ισραηλινής στρατιωτικής «μηχανής»,
είτε γίνει κατορθωτή η αντικατάσταση του σημερινού καθεστώτος «από τα
μέσα» με ένα καθεστώς «φίλιο» προς τις ΗΠΑ και την ΕΕ, τότε αναμένονται
μεγάλες ανατροπές στην περιοχή της Κασπίας, που εγκυμονούν μια
μακροπρόθεσμη στρατιωτική και πολιτικο-οικονομική αποσταθεροποίηση.

Οι μεγάλοι «παίχτες» και τα αντικρουόμενα σχέδιά τους
 

Οι
χώρες που βρέχονται από τα νερά της Κασπίας είναι το Αζερμπαϊτζάν, το
Ιράν, το Καζαχστάν, η Ρωσία και το Τουρκμενιστάν. Ωστόσο, στις εξελίξεις
σ’ αυτήν εμπλέκονται μια σειρά ακόμη χώρες. Ετσι, π.χ. υπάρχουν μια
σειρά χώρες, από τις οποίες περνούν τα ενεργειακά αποθέματα της Κασπίας
(Ρωσία, Ιράν, Κίνα, Τουρκία, Γεωργία, Ουκρανία, Ρουμανία, Βουλγαρία,
κ.ά.). Οι αστικές τάξεις αυτών των χωρών ενδιαφέρονται να ενισχύσουν το
διαμετακομιστικό ρόλο τους. Ωστόσο, τα πραγματικά «κλειδιά» των
εξελίξεων βρίσκονται σ’ εκείνες τις δυνάμεις που έχουν μεγάλη βαρύτητα
στη διαπάλη για τον έλεγχο των αποθεμάτων της Κασπίας, αλλά και τον
έλεγχο των δρόμων μεταφοράς τους. Κι αυτές είναι οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η
Κίνα, και η ΕΕ.

Θεωρητικά, οι βασικοί «δρόμοι» μεταφοράς του
φυσικού αερίου είναι: 1) μέσω των εδαφών της Ρωσίας, που ήδη υπάρχει, 2)
ο «δια-κάσπιος», που σχεδιάζουν να δημιουργήσουν οι ΗΠΑ προς τη Δύση,
3) ο αγωγός προς την κατεύθυνση της Κίνας, που έχει κατασκευαστεί και 4)
οι «νότιοι» μέσω Ιράν (εφόσον γίνει εκεί η ανατροπή), είτε μέσω
Τουρκμενιστάν – Αφγανιστάν – Πακιστάν.

Ετσι οι ΗΠΑ από τη δεκαετία
του ’90 έχουν ανακηρύξει την περιοχή ως περιοχή «ζωτικών συμφερόντων
τους». Στοχεύουν στην κατεύθυνση δημιουργίας υποθαλάσσιου δρόμου που θα
παρακάμπτει Ρωσία και Ιράν και θα στρέψει το φυσικό αέριο του
Τουρκμενιστάν στον ήδη έτοιμο αγωγό Μπακού – Τιφλίδα – Ερζερούμ,
δίνοντας παραπέρα εγγυήσεις στην πληρότητα του δρόμου με την επωνυμία
«Nabucco» (Αζερμπαϊτζάν, Γεωργία, Τουρκία, Βουλγαρία, Ρουμανία, Ουγγαρία
και Αυστρία). Στη βάση του ίδιου σχεδίου, προβλέπεται η κατασκευή στην
Κασπία κι ενός υποθαλάσσιου αγωγού πετρελαίου, που θα διοχετεύει τα
πετρέλαια του Καζαχστάν στον αγωγό Μπακού – Τιφλίδα – Τσεϊχάν.

Στις
12 Σεπτέμβρη 2012 ο νυν πρέσβης των ΗΠΑ στο Αζερμπαϊτζάν, Ρ.
Μόρνιγκσταρ, που πολλά χρόνια ασχολούνταν με ενεργειακά ζητήματα στο
υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ, δήλωσε πως οι ΗΠΑ θα εντείνουν αυτήν τους
την προσπάθεια. Την ίδια μέρα το Συμβούλιο της ΕΕ έδωσε το «πράσινο φως»
για την πραγματοποίηση τριμερών επαφών ΕΕ – Τουρκμενιστάν –
Αζερμπαϊτζάν, σχετικά με την υλοποίηση του υποθαλάσσιου αγωγού.

Ωστόσο,
σοβαρό εμπόδιο στην εκπόνηση αυτών των σχεδίων αποτελεί το ότι τα κράτη
της Κασπίας δεν έχουν καταφέρει ακόμη να ξεκαθαρίσουν το καθεστώς της
Κασπίας. Βέβαια, σ’ ό,τι αφορά τη βορειοδυτική πλευρά της Κασπίας,
υπάρχουν διμερείς συμφωνίες της Ρωσίας με το Καζαχστάν και το
Αζερμπαϊτζάν. Οι χώρες αυτές έχουν μοιράσει το 64% της υφαλοκρηπίδας της
Κασπίας (Καζαχστάν – 27%, Ρωσία – 19%, Αζερμπαϊτζάν – 18%). Η τριμερής
συμφωνία αυτών των χωρών καθορίζει τα σύνορα εκμετάλλευσης του βυθού και
του υπεδάφους, ενώ η ναυσιπλοΐα και τα νερά παραμένουν σε κοινή χρήση.
Αντίθετα, στα νότια της Κασπίας δεν υπάρχει σχετική συμφωνία, αφού το
Ιράν, που έχει το 13% των ακτών της Κασπίας, θεωρεί πως η υφαλοκρηπίδα
πρέπει να μοιραστεί ισόποσα μεταξύ των 5 χωρών (δηλαδή από 20%). Επίσης,
Ιράν και Τουρκμενιστάν δεν αναγνωρίζουν τις παραπάνω συμφωνίες και
υπάρχουν τριβές ανάμεσα σε Αζερμπαϊτζάν και Ιράν, καθώς και ανάμεσα σε
Τουρκμενιστάν και Αζερμπαϊτζάν για αμφισβητούμενες περιοχές (και
κοιτάσματα) στην Κασπία.

Επίσης, Ρωσία και Ιράν δε θέλουν την
εμφάνιση κρατικών συνόρων στην επιφάνεια της Κασπίας, αφού κάτι τέτοιο
θα εμποδίσει το μόνο φυσικό τρόπο επικοινωνίας των δύο χωρών. Ετσι,
τάσσονται ενάντια στα σύνορα στην επιφάνεια, είτε ζητούν η δικαιοδοσία
της κάθε χώρας να είναι τόση που να μην εμποδίζει την επικοινωνία μεταξύ
των χωρών. Επιπλέον, Ρωσία και Ιράν υποστηρίζουν που οι υποθαλάσσιοι
αγωγοί μπορούν να προκαλέσουν τεράστια οικολογική ζημιά στην κλειστή
θάλασσα της Κασπίας, γι’ αυτό και δεν μπορούν να υλοποιηθούν χωρίς τη
συγκατάθεση και των 5 χωρών της Κασπίας.

 
Η Κασπία μυρίζει αίμα

Κάποτε
ο προηγούμενος πρόεδρος του Τουρκμενιστάν, Σαπαρμουράτ Νιζιάφοφ,
απευθυνόμενος στον τότε πρόεδρο του Αζερμπαϊτζάν, Γκεϊντάρ Αλίεφ, είχε
πει πως «η Κασπία μυρίζει αίμα!» Σήμερα αυτή η φράση είναι πιο επίκαιρη
από ποτέ! Κι αυτό γιατί από τη μια έχουμε τις πολεμικές ιαχές κατά του
Ιράν, με στόχο την πλήρη αλλαγή της στάσης αυτής της χώρας στην
παγκόσμια και περιφερειακή γεωπολιτική «σκακιέρα». Από την άλλη οι
παρατεταμένες διενέξεις για τη διαίρεση της θάλασσας, η περιπλοκότητα
της κατάστασης και το μέγεθος των συμφερόντων που συγκρούονται προκαλεί
συνεχώς νέα επεισόδια στη στρατιωτικοποίηση των κρατών της Κασπίας με
ταχείς ρυθμούς.
Ετσι, το Τουρκμενιστάν, που σχεδόν μόλις τώρα
συγκροτεί ένοπλες δυνάμεις, προχώρησε πρόσφατα στη διεξαγωγή
στρατιωτικών γυμνάσιων στην Κασπία Θάλασσα («Χαζάρ 2012») με τη
συμμετοχή του Πολεμικού Ναυτικού, της Πολεμικής Αεροπορίας, του Στρατού
Ξηράς, των τμημάτων του υπουργείου Εσωτερικών και της Υπηρεσίας Κρατικής
Ασφάλειας. Τα στρατιωτικά γυμνάσια προέβλεπαν σενάριο απόκρουσης
επιθέσεων ομάδων δολιοφθορέων, που διείσδυσαν στη χώρα ως αποτέλεσμα της
επιδείνωσης της κατάστασης στην περιοχή της Κασπίας. Ο στόχος του
υποθετικού εχθρού ήταν η κατάληψη εγκαταστάσεων στρατηγικής σημασίας,
μεταξύ των οποίων κι εγκαταστάσεων εξόρυξης πετρελαίου.

Την ίδια
περίοδο η Ρωσία πραγματοποίησε τα μεγάλα στρατιωτικά γυμνάσια
«Καύκασος-2012», στον Καύκασο, στην Κασπία και στη Μαύρη Θάλασσα. Στην
Κασπία κατά τη διάρκεια των γυμνάσιων η πυραυλάκατος «Νταγκεστάν»
κατέστρεψε τους στρατηγικής σημασίας στόχους του υποθετικού εχθρού από
το μοναδικό πυραυλικό σύστημα «Καλίμπρ-ΝΚ». Ο
πύραυλος που εκτοξεύτηκε από αυτό το σύστημα από μια απόσταση 180
χιλιομέτρων με επιτυχία έφτασε το στόχο. Να σημειωθεί πως το πλοίο
«Νταγκεστάν» είναι το πρώτο πλοίο του ρωσικού Πολεμικού Ναυτικού
εξοπλισμένο με το μοναδικό πυραυλικό σύστημα «Καλίμπρ-ΝΚ», που είναι σε θέση να χτυπήσει στόχους σε απόσταση 300 χιλιομέτρων. Επιπλέον, είναι πολύ δύσκολο να ανιχνευθεί μέσω ραντάρ.

Στα
γυμνάσια επεξεργάστηκαν εναλλακτικά σενάρια των εξελίξεων στο Νότο της
Ρωσίας, σε περίπτωση αμερικανικής επίθεσης κατά του Ιράν, που εκτιμάται
πως θα επηρεάσει όχι μόνο τα κράτη της Κασπίας Θάλασσας, αλλά και τις
γειτονικές χώρες, τη Γεωργία και την Αρμενία.
Ισχυρό στόλο, το
δεύτερο σε ισχύ στην Κασπία μετά απ’ αυτόν της Ρωσίας, διαθέτει το Ιράν,
με περίπου 90 σκάφη, με μικρότερη όμως ισχύ σε σχέση με αυτά της
Ρωσίας.

Το Καζαχστάν καθέλκυσε την άνοιξη του 2012 την πρώτη
πυραυλάκατο, δικής του παραγωγής, ενώ το 2013 σχεδιάζει να ενισχύσει το
στόλο της Κασπίας με ακόμα δύο παρόμοια πλοία, αλλά με πολύ πιο ισχυρό
εξοπλισμό. Οι διαθέσιμες στρατιωτικές δυνατότητες του Καζαχστάν, και
χωρίς την ενίσχυση του στόλου, είναι αδύνατον να συγκριθούν με τις
δυνατότητες του Τουρκμενιστάν.
Από την άλλη το Αζερμπαϊτζάν
σκοπεύει να εγκαταστήσει 7 αμερικανικούς σταθμούς ραντάρ στις ακτές της
Κασπίας Θάλασσας. Εννοείται πως η δημιουργία του δικτύου των
αμερικανικών σταθμών ραντάρ στην Κασπία συνδέεται με την επικείμενη
στρατιωτική επιχείρηση κατά του Ιράν. Γι’ αυτό το λόγο η αύξηση των
δυνατοτήτων για τον έλεγχο του Ιράν από το έδαφος του Αζερμπαϊτζάν
αποτελεί ένα σημαντικό παράγοντα αυτής της στρατιωτικής στρατηγικής. Στο
πλαίσιο στρατιωτικοποίησης του Αζερμπαϊτζάν, το Ισραήλ δημιούργησε στη
χώρα αυτή εργοστάσιο κατασκευής μη επανδρωμένων αεροσκαφών, που
παρακολουθούν τις αμφισβητούμενες περιοχές με τα κοιτάσματα πετρελαίου,
που διεκδικούν Τουρκμενιστάν και Ιράν, καθώς και κατά μήκος των συνόρων
Αζερμπαϊτζάν – Ιράν.
Δηλαδή το Αζερμπαϊτζάν κατά κάποιο τρόπο
λειτουργεί σε συντονισμό με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ εναντίον του Ιράν.
Είναι χαρακτηριστικό πως η πρώτη ομάδα των Αμερικανών ειδικών που
πρόσφατα έφτασε και στη Γεωργία ήδη ξεκίνησε να εξερευνά τις δυνατότητες
και τις ανάγκες της Γεωργίας για τη διασφάλιση της αντιπυραυλικής
άμυνας της χώρας. Σύμφωνα με την γεωργιανή αντιπολίτευση, στη χώρα «για
κάποιο λόγο», που δεν σχετίζεται με την οικονομική ανάπτυξη και την
ανάπτυξη υποδομών μεταφοράς, γίνονται γοργά βήματα στην κατασκευή νέων
αεροδρομίων και …νοσοκομείων.

Πρέπει εδώ να σημειωθεί πως οι ΗΠΑ
– ΝΑΤΟ, σε μια προσπάθεια να «βάλουν πόδι» στην περιοχή της Κασπίας,
προκρίνουν τη στρατιωτική συνεργασία με το Αζερμπαϊτζάν και το
Τουρκμενιστάν, ωστόσο «αγκάθι» στα σχέδιά τους είναι η αντιπαράθεση των
δύο αυτών χωρών για το κοίτασμα «Σερντάρ», που το διεκδικούν και οι δύο
χώρες και υπολογίζεται πως διαθέτει 100 εκατομμύρια τόνους πετρελαίου,
όσο δηλαδή εξορύσσει σήμερα κάθε μια απ’ αυτές τις χώρες σε μια δεκαετή
περίοδο! Οι δύο χώρες είχαν πρόσφατα κι ένα «θερμό επεισόδιο», που αφορά
τη διεκδίκηση του συγκεκριμένου κοιτάσματος. Επιπλέον, το Τουρκμενιστάν
ήδη εξάγει φυσικό αέριο προς την Κίνα, η οποία ενδιαφέρεται για τον
τριπλασιασμό των ποσοτήτων που αγοράζει απ’ αυτή τη χώρα.
Συμπερασματικά,
οι εξελίξεις στη Συρία και στο Ιράν πρέπει να εξετάζονται αναπόσπαστα
και από τη σύγκρουση που διεξάγεται αυτήν την περίοδο στην Κασπία για
τον έλεγχο του φυσικού πλούτου της και τους δρόμους μεταφοράς του.
http://www.rizospastis.gr
Ι. Π. – Ε. Β.

Ιράν

Σάββας Καλεντερίδης: Γιατί ανησυχεί η Τουρκία;

Το έργο του PKK για το Μεγάλο Κράτος του Κουρδιστάν προβλέπει την ίδρυση αυτού του κράτους σε εδάφη που θα αποσπαστούν από το Ιράκ, τη Συρία, το Ιράν και την Τουρκία.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Για να κατανοήσουμε, όμως, τι ακριβώς είναι αυτό που κάνει τον Ερντογάν να φοβάται τόσο πολύ, είναι χρήσιμο να διαβάσουμε το άρθρο του παλαίμαχου και έμπειρου δημοσιογράφου Φικρέτ Μπιλά, που έχει πολύ καλές διασυνδέσεις με το στρατιωτικό κατεστημένο και τις υπηρεσίες πληροφοριών.

Γράφει ο Σάββας Καλεντερίδης

Τις τελευταίες ημέρες ο ίδιος ο Ερντογάν άρχισε να μιλά με τον πιο επίσημο τρόπο για τον κίνδυνο που διατρέχει η χώρα του από την επέκταση του πολέμου στη Μέση Ανατολή. Με άλλα λόγια, είπε ότι η χώρα του βρίσκεται στο στόχαστρο του Ισραήλ.

Ενώ το τελευταίο διάστημα έκανε σχετικές αναφορές, μιλώντας στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση, κατά τη έναρξη της νέας κοινοβουλετικής περιόδου, που έχει και έναν ιδιαίτερο συμβολισμό, ο Ερντογάν είπε για το θέμα:

«Ενώ παρακολουθούμε από κοντά τις επιθέσεις του Ισραήλ στην Παλαιστίνη και τον Λίβανο, βλέπουμε επίσης καθαρά πώς το Ισραήλ θέλει να δημιουργήσει μικρούς δορυφόρους στο βόρειο Ιράκ και τη Συρία χρησιμοποιώντας την (κουρδική, PYD και ΡΚΚ) αυτονομιστική οργάνωση ως πιόνι. Για την πατρίδα μας, το έθνος μας και την ανεξαρτησία μας, θα σταθούμε απέναντι σε αυτή την κρατική τρομοκρατία με κάθε μέσο που διαθέτουμε».

Με την αναφορά του αυτήν ο Ερντογάν θέλησε να δηλώσει ότι το Ισραήλ υποστηρίζει την ύπαρξη δύο αυτόνομων κουρδικών κρατών στο Β. Ιράκ, που ήδη υπάρχει και λειτουργεί de jure από το 2005, και στη ΒΑ Συρία, που λειτουργεί de facto από το 2014, με τη βο΄΄ηθεια των ΗΠΑ.

Στη συνέχεια ο Ερντογάν ανέφερε ότι η απόσταση από την Αλεξανδρέττα μέχρι τα σύνορα του Λιβάνου είναι 170 χιλιόμετρα, δηλαδή μόλις 2,5 ώρες με το αυτοκίνητο, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «με άλλα λόγια, η κατοχή, η τρομοκρατία και η επιθετικότητα είναι ακριβώς δίπλα μας» και ότι «η Τουρκία θα συνεχίσει να στέκεται απέναντι στο Ισραήλ, όποιο κι αν είναι το κόστος».

Για να κατανοήσουμε, όμως, τι ακριβώς είναι αυτό που κάνει τον Ερντογάν να φοβάται τόσο πολύ, είναι χρήσιμο να διαβάσουμε το άρθρο του παλαίμαχου και έμπειρου δημοσιογράφου Φικρέτ Μπιλά, που έχει πολύ καλές διασυνδέσεις με το στρατιωτικό κατεστημένο και τις υπηρεσίες πληροφοριών. Σημειώνεται ότι το άρθρο δημοσιεύθηκε μερικά εικοσιστετράωρα πριν την εισβολή του Ισραήλ στο Λίβανο:

Η Τουρκία βρίσκεται στο στόχαστρο

Το Ισραήλ συνεχίζει τις επιθέσεις του στον Λίβανο. Μετά τον αρχηγό της ΧΑΜΑΣ Χανιγιέ, σκότωσε τον ηγέτη της Χεζμπολάχ Νασράλα. Συνεχίζει να βομβαρδίζει τη Βηρυτό. Στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες προβλέπουν ότι μετά από αυτό το στάδιο, το Ισραήλ θα προχωρήσει προς την κατάληψη του νότου του Λιβάνου.

Στη συνέχεια εκφράζουν την πρόβλεψή τους ότι θα προχωρήσει στα νότια της Συρίας.

Οι προβλέψεις των στρατιωτικών εμπειρογνωμόνων είναι συμβατές με τους στόχους του Σχεδίου της Ευρύτερης Μέσης Ανατολής (Greater Middle East Project, ΣΕΜΑ).

Οι ΗΠΑ εφαρμόζουν σταδιακά το ΣΕΜΑ, το οποίο ανακοίνωσαν στον κόσμο (σ.τ.μ. τα μέσα της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα), δηλώνοντας ότι θα αλλάξουν τα σύνορα 22 χωρών της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής.

Μπορούμε να ορίσουμε ως κύριο στόχο αυτού του εγχειρήματος όχι μόνο τον ιμπεριαλιστικό επεκτατισμό των ΗΠΑ, αλλά και την περαιτέρω ανάπτυξη του Ισραήλ και τη δημιουργία ενός κύκλου ασφαλείας γύρω από αυτό.

Οι ΗΠΑ εισέβαλαν αρχικά στο Αφγανιστάν, χρησιμοποιώντας ως δικαιολογία την επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου, και αποχώρησαν αφού η Αλ Κάιντα και οι Ταλιμπάν, τους οποίους αρχικά υποστήριζαν εναντίον της Ρωσίας, προκάλεσαν προβλήματα στο Αφγανιστάν και στις χώρες της περιοχής. Τελικά παρέδωσαν το Αφγανιστάν στους Ταλιμπάν.

Στη συνέχεια εισέβαλαν στο Ιράκ με τη δικαιολογία ότι «ο Σαντάμ έχει πυρηνικά όπλα». Στο τέλος ανέτρεψαν τον Σαντάμ. Χώρισαν το Ιράκ στα δύο. Ίδρυσαν ένα de facto ανεξάρτητο κουρδικό κράτος στο Βόρειο Ιράκ υπό την κυριαρχία των Μπαρζανί. Στη συνέχεια έσυραν το Ιράκ σε εμφύλιο πόλεμο βασισμένο σε θρησκευτικές σέκτες.

Το ίδιο σχέδιο εφάρμοσαν και στη Συρία. Κατέλαβαν τη βόρεια Συρία με το πρόσχημα του εμφυλίου πολέμου. Χώρισαν κι αυτή τη χώρα στα δύο. Ίδρυσαν ένα κράτος και στρατό για το PKK στο βορρά. Εδώ και χρόνια υπάρχει ένα κουρδικό κράτος που κυβερνάται από το PKK στην περιοχή που εφάπτεται στα σύνορα της Τουρκίας.

Έτσι, αποδυνάμωσαν το Ιράκ και τη Συρία, που θα μπορούσαν να ήταν απειλή για το Ισραήλ στην περιοχή, και τα έκαναν να μην αποτελούν πλέον απειλή.

Φαίνεται ότι μετά τη Συρία, σειρά έχει το Ιράν. Οι ΗΠΑ και το Ισραήλ στοχεύουν επίσης να διασπάσουν το Ιράν. Ένας από τους στόχους του ΣΕΜΑ είναι ο διαχωρισμός του Ιρανικού Κουρδιστάν και του Νοτίου Αζερμπαϊτζάν από το Ιράν.

Ενώ οι ΗΠΑ προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα Μεγάλο Ισραήλ, καταβάλλουν επίσης προσπάθειες για τη δημιουργία ενός «Μεγάλου Κουρδιστάν», που είναι και ο στόχος του PKK.

Στόχος του είναι να διασφαλίσουν ότι το κράτος του PKK, το οποίο ίδρυσαν στη βόρεια Συρία, θα ενωθεί πρώτα με το Βόρειο Ιράκ και στη συνέχεια θα επεκταθεί δυτικά προς τη Μεσόγειο.

Υπολογίζουν ότι ένα μη αραβικό κράτος που δημιουργήθηκε με αυτόν τον τρόπο θα δημιουργούσε ασφάλεια για το Ισραήλ.

Η επέκταση του Ισραήλ προς τα νότια του Λιβάνου και της Συρίας θα του επιτρέψει να πλησιάσει το κράτος του PKK στο βορρά, το οποίο βρίσκεται υπό την προστασία των ΗΠΑ.

Έτσι, μετά το Μεγάλο Ισραήλ, θα μπει στο παιχνίδι το έργο του Μεγάλου Κουρδιστάν.

Το έργο του PKK για το Μεγάλο Κράτος του Κουρδιστάν προβλέπει την ίδρυση αυτού του κράτους σε εδάφη που θα αποσπαστούν από το Ιράκ, τη Συρία, το Ιράν και την Τουρκία.

Αυτός ο πίνακας δείχνει ότι μετά το Ιράν, στόχος θα είναι η Τουρκία.

Ενώ ο στόχος του ΣΕΜΑ είχε δηλωθεί ξεκάθαρα στον κόσμο, το γεγονός ότι η Τουρκία καυχιόταν ότι ήταν για λίγο η συμπρόεδρος του ΣΕΜΑ, σημαίνει ότι δεν είχε αντιληφθεί τι τι θα επακολουθήσει.

Δεν είναι δυνατόν να πούμε ότι η Άγκυρα έβλεπε ξεκάθαρα το γεγονός ότι η Τουρκία θα είναι ο στόχος μετά το Ιράν. Αν ίσχυε αυτό, όταν ξέσπασε ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία, η Τουρκία δεν θα είχε ακολουθήσει τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, η οποία είχε στόχο να ανατρέψει τον Άσαντ και να ιδρύσει ένα ισλαμικό κράτος στη θέση του.

Ενώ η κυβέρνηση στην Τουρκία περίμενε τις μέρες που θα ανατρεπόταν ο Άσαντ, οι ΗΠΑ κατέλαβαν το βόρειο τμήμα της Συρίας και δημιούργησαν έναν κράτος του PKK.

Τον αραβικό λαό της περιοχής τους τον έστειλαν στην Τουρκία. Η Τουρκία το δέχτηκε επίσης με χαρά. Η μεταφορά εκατομμυρίων Σύριων στην Τουρκία θα διαταράξει τη δημογραφική δομή της χώρας στο μέλλον. Η εσωτερική σύγκρουση και η διχοτόμηση της Τουρκίας θα εξυπηρετήσει τον στόχο του ΣΕΜΑ.

Η Τουρκία μόλις το τελευταίο διάστημα άρχισε να επικρίνει την υποστήριξη που παρέχουν οι ΗΠΑ στο PKK στη βόρεια Συρία. Ωστόσο, αυτό που έπρεπε να κάνει ήταν να δει έγκαιρα τον κίνδυνο και να αποτρέψει όσο μπορούσε από την αρχή τις ΗΠΑ.

Συνέχεια ανάγνωσης

ΗΠΑ

Μάικλ Ρούμπιν στο Middle East Forum: Σε παρακμή τα κοιτάσματα πετρελαίου του Ιράν

Τυφλοί οι Αμερικανοί! Δεν βλέπουν τα τρωτά σημεία του Ιράν. Πιστεύουν ότι η Ισλαμική Δημοκρατία είναι πολύ ισχυρότερη βιομηχανικά και στρατιωτικά από ό,τι είναι.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Το Ιράν πρέπει να εισάγει διυλισμένη βενζίνη, όχι μόνο για να τροφοδοτεί μηχανοκίνητα οχήματα, αλλά και για να διοχετεύει στα κοιτάσματα για την εξόρυξη πετρελαίου.

Γράφει ο Μάικλ Ρούμπιν*, Middle East Forum

Τα κοιτάσματα πετρελαίου του Ιράν είναι τα παλαιότερα στη Μέση Ανατολή. Το 1901, ο Αυστραλός William Knox D’Arcy κέρδισε μια παραχώρηση για αυτό που μέσα σε μια δεκαετία θα γινόταν η Anglo-Persian Oil Company. Καθώς η Περσία άλλαξε το όνομά της σε Ιράν το 1935, το ίδιο έκανε και η εταιρεία, πρώτα σε Αγγλο-Ιρανική Εταιρεία Πετρελαίου και στη συνέχεια, καθώς μεγάλωνε πέρα ​​από το Ιράν, μετονομάστηκε σε British Petroleum.

Το κρατικό μυστικό

Η παραγωγή κορυφώθηκε τη δεκαετία του 1970. Μετά την Ισλαμική Επανάσταση υπήρξε πολιτικό χάος και ακολούθησαν δεκαετίες κακοδιαχείρισης στα… χωράφια του Ιράν. Η παραγωγή ορισμένων χωραφιών μειώνεται τώρα κατά 8 έως 12 τοις εκατό ετησίως. Το Ιράν πρέπει να εισάγει διυλισμένη βενζίνη, όχι μόνο για να τροφοδοτεί μηχανοκίνητα οχήματα, αλλά και για να διοχετεύει στα κοιτάσματα για την εξόρυξη πετρελαίου. Η εξάρτηση του Ιράν από την εισαγόμενη βενζίνη είναι ένας σημαντικός λόγος για τον οποίο οι απειλές του να κλείσει τα στενά του Ορμούζ είναι υπερβολικές. Όχι μόνο δεν μπορούν στρατιωτικά, αλλά οποιοδήποτε κλείσιμο θα έβλαπτε δυσανάλογα το Ιράν επειδή η Κίνα και άλλοι πελάτες θα μπορούσαν εύκολα να αγοράσουν πετρέλαιο από άλλες αγορές.

Η Κίνα μπορεί σύντομα να χρειαστεί να το κάνει ούτως ή άλλως. Μόλις πριν από δύο χρόνια, η Ισλαμική Δημοκρατία ανακοίνωσε τη δημιουργία ενός νέου αρχηγείου ανάπτυξης για τις νανο- και μικρο-τεχνολογίες, περισσότερο γνωστό ως Συμβούλιο Καινοτομίας Νανο-Τεχνολογίας του Ιράν. Ενώ η Εθνική Εταιρεία Πετρελαίου του Ιράν αντιμετωπίζει τα αληθινά στατιστικά στοιχεία για τα κοιτάσματα πετρελαίου του Ιράν ως κρατικό μυστικό, αυτό το σημείωμα προφανώς δεν έφτασε στους επιστήμονες και τους μηχανικούς στο κέντρο. Καμαρώνοντας για την παραγωγή νανοκαταλυτών που βοηθούν στη διάσπαση του αργού και στην αύξηση της απόδοσης σε πιο πολύτιμα παραπροϊόντα, ο νέος οργανισμός ανέφερε ότι ο νανοκαταλύτης του μπορεί να βοηθήσει το Ιράν να σταματήσει τις σπείρες θανάτου στα χωράφια του. Σήμερα, το Ιράν παράγει ελαφρώς πάνω από 3 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα, αλλά ελπίζει ότι θα διπλασιαστεί σχεδόν στα 5,8 εκατομμύρια βαρέλια μέσα σε πέντε χρόνια.

Προς το παρόν, για την επίτευξη αυτού του αριθμού, λέει το κέντρο νανοτεχνολογίας, θα απαιτούσε τη γεώτρηση 2.000 νέων γεωτρήσεων. Αναφέρει επίσης ότι κάθε νέο πηγάδι χρειάζεται 200 ​​ημέρες για να σκάψει και να τεθεί σε λειτουργία. «Δεν υπάρχει άλλη επιλογή από την αύξηση της εξόρυξης από λειτουργικά πηγάδια, η οποία απαιτεί τη χρήση προηγμένων τεχνολογιών όπως η νανοτεχνολογία», ανακοίνωσε το κέντρο, προσθέτοντας, «Οι κυρώσεις που επιβλήθηκαν στη χώρα και, κατά συνέπεια, η έλλειψη προμήθειας καταλυτών που απαιτούνται από διυλιστήρια και πετροχημικά από το εξωτερικό, προκάλεσε επίσης την ιεράρχηση της στήριξης» για νέους καταλύτες.

Τυφλοί οι Αμερικανοί μπροστά στα τρωτά σημεία του ιρανικού καθεστώτος

Αυξάνονται τώρα οι εικασίες ότι, στον απόηχο της πρόσφατης επίθεσης βαλλιστικών πυραύλων του Ιράν στο Ισραήλ, οι ισραηλινές αμυντικές δυνάμεις θα αντεπιτεθούν. Καθώς η βιομηχανία πετρελαίου του Ιράν τροφοδοτεί την οικονομία του, η στόχευση της βιομηχανίας φαίνεται πιθανή. Ορισμένα σημεία πνιγμού (choke points) είναι προφανή. Το Ιράν εξάγει το 90 τοις εκατό του πετρελαίου του μέσω ενός μόνο σημείου: του πετρελαϊκού τερματικού σταθμού Kharg . Ωστόσο, με τόσα πολλά πεδία σε παρακμή, η ικανότητα του Ιράν να παράγει ή να εισάγει νανοκαταλύτες μπορεί να είναι μια δεύτερη επιλογή, όπως και η βιομηχανική ζώνη Asaluyeh όπου συγκεντρώνονται τόσο μεγάλο μέρος των βιομηχανιών πετρελαίου και πετροχημικών του Ιράν.

Σε όλες τις κυβερνήσεις των ΗΠΑ, υπάρχει ένα παράξενο φαινόμενο: Αμερικανοί αξιωματούχοι παραμένουν τυφλοί ή αρνούνται να εκμεταλλευτούν τα τρωτά σημεία του ιρανικού καθεστώτος και αντ’ αυτού αρπάξουν την ήττα από τα σαγόνια της νίκης πλημμυρίζοντας το Σώμα των Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης με μετρητά. Αυτή η δυναμική έχει φέρει τη Μέση Ανατολή στα πρόθυρα πολέμου και την Ισλαμική Δημοκρατία στα πρόθυρα της έκρηξης πυρηνικών όπλων. Ένας από τους λόγους για τους οποίους η Δύση παραχωρεί συνεχώς στην Τεχεράνη είναι, όπως κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου με τη Σοβιετική Ένωση, η Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ πιστεύουν ότι η Ισλαμική Δημοκρατία είναι πολύ ισχυρότερη βιομηχανικά και στρατιωτικά από ότι είναι. Οι αχίλλειες φτέρνες υπάρχουν. Το μόνο ερώτημα είναι ποιος θα αναλάβει τον ρόλο του Τρώα Πρίγκιπα Πάρη και θα ρίξει το μοιραίο βέλος.

Το άρθρο του Μάικλ Ρούμπιν στο Middle East Forum

 

*Ο Μάικλ Ρούμπιν είναι ανώτερος συνεργάτης στο American Enterprise Institute, όπου ειδικεύεται σε χώρες της Μέσης Ανατολής, ιδιαίτερα στο Ιράν και την Τουρκία. Η καριέρα του περιλαμβάνει χρόνο ως αξιωματούχος του Πενταγώνου, με εμπειρίες πεδίου στο Ιράν, την Υεμένη και το Ιράκ, καθώς και διαπραγματεύσεις με τους Ταλιμπάν πριν από την 11η Σεπτεμβρίου. Ο κ. Ρούμπιν έχει επίσης συνεισφέρει στη στρατιωτική εκπαίδευση, διδάσκοντας μονάδες Πολεμικού Ναυτικού και Πεζοναυτών των ΗΠΑ σχετικά με τις περιφερειακές συγκρούσεις και την τρομοκρατία. Το επιστημονικό του έργο περιλαμβάνει πολλές βασικές εκδόσεις, όπως το «Dancing with the Devil» και το «Eternal Iran». Ο Ρούμπιν απέκτησε το διδακτορικό του και μεταπτυχιακό στην ιστορία και πτυχίο βιολογίας από το Πανεπιστήμιο Yale.

 

 

Συνέχεια ανάγνωσης

Ιράν

Κάλεσμα από Ιράν και Συρία για κατάπαυση πυρός στη Γάζα και τον Λίβανο

Ο υπουργός εξωτερικών του Ιράν, Αμπάς Αραγκτσί είχε μία πολύ εποικοδομητική συνάντηση με τον Σύρο ομόλογό του, Μπασάμ Σαμπάγκ.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Ο εκπρόσωπος Τύπου του υπουργείου εξωτερικών του Ιράν, Ισμαήλ Μπαγκαΐ, δήλωσε ότι το Ιράν με τη Συρία έχουν εντείνει την προσπάθεια ενδυνάμωσης της διεθνούς αλληλεγγύης για την κατάπαυση του πυρός στη Γάζα

Σε ανάρτηση στο λογαριασμό του στο Χ, το Σάββατο, Ο Μπαγκαΐ δήλωσε ότι ο υπουργός εξωτερικών του Ιράν, Αμπάς Αραγκτσί είχε μία πολύ εποικοδομητική συνάντηση με τον Σύρο ομόλογό του, Μπασάμ Σαμπάγκ.

Όπως προσέθεσε:

“Συζήτησαν τρόπους επέκτασης των διμερών σχέσεων αφού προέβησαν σε μία ανασκόπηση των εξελίξεων στην περιοχή. Συμφώνησαν στην ανάγκη ενίσχυσης της διμερούς συνεργασίας και συντονισμού, αλλά και διεθνώς, ώστε να επιτευχθεί η διεθνής αλληλεγγύη για να σταματήσει η συνεχιζόμενη γενοκτονία στη Γάζα και το Λίβανο και η επιθετικότητα από το κατοχικό καθεστώς”.

Ο Αραγκτσί έφτασε στη Συρία το Σάββατο το πρωί όπου επρόκειτο να συναντηθεί με κορυφαίους αξιωματούχους, μετά την επίσκεψη στο Λίβανο.

Πηγή: IRNA

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινφογνώμων

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή