Ακολουθήστε μας

Γενικά θέματα

Γεωπολιτικές εκτιμήσεις και σκέψεις σχετικά με το Ιράν και τους μελλοντικούς πολέμους

Δημοσιεύτηκε

στις

Η πρόσφατη επανεκλογή του Μπαράκ Ομπάμα ως
Προέδρου των ΗΠΑ έγινε δεκτή με ενθουσιασμό στα περισσότερα μέρη του κόσμου, η διοίκηση
των Δημοκρατικών θεωρείται (το οποίο μένει να αποδειχθεί) περισσότερο προσιτή
προς τα ανθρώπινα δικαιώματα και τον σεβασμό των ξένων εθνών. Θα ήταν λιγότερο
δύσκολη, λιγότερο εγωιστική, στην πραγματικότητα είναι σίγουρα πιο ικανή στην
ρητορική, αλλά όχι λιγότερο βίαιη, κυνική και ενδιαφερόμενη από την διοίκηση των
Ρεπουμπλικάνων, και επιπλέον, γίνεται πιο συχνά παρεμβατική στο όνομα ακριβώς
αυτών των περίφημων «ανθρώπινων δικαιωμάτων».

Στις πρόσφατες αντιπαραθέσεις που οδήγησε η Αμερική
κατά διάφορων ξένων χωρών, το Ιράν βρίσκεται σε κεντρική θέση για μερικές
δεκαετίες, αυτό το κυρίαρχο κράτος αρκετά αταξινόμητο στο γεωπολιτικό μέτωπο, διαθέτει
ακόμα και το θλιβερό προνόμιο, από τι φαίνεται, να έχει κληρονομήσει τη θέση
του κυριότερου εχθρού των Ηνωμένων Πολιτειών, μετά την πτώση της ΕΣΣΔ, η θέση
αυτή a priori και όχι διόλου αξιοζήλευτη έχει ως συνέπεια να είναι αυτή η χώρα
αντικείμενο της ιδιαίτερης προσοχής των πολιτικών και διεθνών αναλυτών.
Γιατί το Ιράν έχει τόσο ιδιαίτερη σημασία στην
εποχή μας, και από πού προέρχεται η αντιπαλότητα προς αυτό το έθνος, ποιες
είναι οι άμεσες συνέπειες;


1) Το Ιράν, μεσαία δύναμη και βασική
γεωστρατηγική θέση
–     
Υπενθύμιση της μακρινής αρχαίας Περσίας, ο
χαρακτήρας της ως πολύ παλιό «έθνος»
Ακόμα σήμερα, οι Πέρσες (+70% του ιρανικού
πληθυσμού) θεωρούν τους εαυτούς τους ως άμεσους κληρονόμους των αρχαίων Περσών,
που αποτέλεσε τη μεγαλύτερη αυτοκρατορία στην αρχαία περίοδο (πριν από τη
Ρώμη), στο μυαλό τους δεν υπήρχε πραγματική ιστορική τομή και εξακολουθούν να
ζουν ως κεντρική Αυτοκρατορία, σταθερή, κυρίαρχη και απόλυτα βιώσιμη, λίγο πολύ
όπως η Κίνα, το Μέσο Βασίλειο, αυτή η ιστορική «βεβαιότητα»,
ακόμη και αν αυτό είναι εν μέρει φανταστικό, αποτελεί το σημείο αγκυροβολίας του
οράματος του εξωτερικού κόσμου για τον μεσαίο Ιρανό πολίτη και της σχέσης του
με τα άλλα έθνη: «Είμαστε κυρίαρχοι στον τόπο μας από πάντα, ένας ελεύθερος
λαός, ανεξάρτητός και υπερήφανος».
– Υπενθύμιση για την πιο πρόσφατη βρετανική και
μετά αμερικανική πολιτική έναντι του Ιράν
Στο δέκατο ένατο αιώνα, όταν οι ευρωπαϊκές
δυνάμεις, ως αποτέλεσμα της αναμφισβήτητης στρατιωτικής και τεχνολογικής
υπεροχής τους, άρχισαν να μοιράζονται την «παγκόσμια κυριαρχία», οι Βρετανοί που
ήταν σαφώς ένα βήμα μπροστά, βασιλεύοντας ως κύριοι σχεδόν στις πέντε ηπείρους,
ενδιαφερθήκαν φυσικά για το Ιράν για δύο λόγους:
1) η χώρα αυτή βρίσκεται στο δρόμο προς την
Ινδία, ως υποχρεωτικό ηπειρωτικό σημείο διέλευσης
2) έπρεπε απαραίτητα να σταματήσουν τις
επεκτατικές βλέψεις της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, η οποία μετά την κατάκτηση του
Καυκάσου και της Κεντρικής Ασίας, ονειρευόταν τελικά να αποκτήσει πρόσβαση στις
«θερμές θάλασσες», τον Περσικό Κόλπο και προπαντός τον Ινδικό Ωκεανό, όπου η
αυξημένη παρουσία των Άγγλων στο Αφγανιστάν (η οποία τους κόστισε πολύ ακριβά)
και τις δολοπλοκίες τους και συνεχής πίεση προς το τότε Ιράν, με μοναδικό πάθος
να «φράξουν τον δρόμο  στους Ρώσους».
Αυτή η γεωστρατηγική θέση, θεμέλιο λίθο της
Μέσης Ανατολής, δεν διαψεύστηκε έπειτα στον εικοστό αιώνα, μπορούμε απλά να πούμε
ότι εξελίχθηκε όταν οι Αμερικανοί πήραν τη σκυτάλη από τους Άγγλους πάντα με
σκοπό να «ελέγχουν» το Ιράν και τους μεγάλους πόρους του, όπου η αναγκαστική έξωση
το 1953 του Μοσαντέκ, που παραείχε γίνει ανεξάρτητος και να αντικατασταθεί από
τον Σάχη που με τη σειρά του ανατράπηκε το 1979 για τους ίδιους λόγους, αλλά μόνο
πρόβλημα, το καθεστώς που ήρθε να τον αντικαταστήσει αποδείχθηκε ακόμα πιο έξω
από τον έλεγχο από τον προκάτοχό του, κατά κάποιο τρόπο, ένα σφάλμα χύτευσης;
– Εμβαδόν, δημογραφία, παγκόσμιοι πόροι: μια
πλούσια και ισχυρή χώρα
Με εμβαδόν ίσο με 12 φορές την Ελλάδα, με
πληθυσμό 80 εκατομμύρια άτομα περίπου, το Ιράν καθιερώνεται ως μια μεσαία δύναμη
και βασικός παράγοντας στη Μέση Ανατολή.
Αυτό το έθνος συγκολλημένο με την αρχαία
ιστορία, κατοικείται κυρίως από Πέρσες που μοιράζονται σχεδόν όλοι την ίδια σιιτική
θρησκεία, παρουσιάζει υψηλό βαθμό αυτονομίας και αυτο-επίγνωσης ως ανεξάρτητο και
κυρίαρχο κράτος, αλλά παίρνει ιδιαίτερα τον πλούτο και τη δύναμή του από τα
τεράστια αποθέματα υδρογονανθράκων του. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, το Ιράν θα διέθετε
τους 2ους παγκοσμίους πόρους για το φυσικό αέριο και τους 3ους
 πετρελαϊκούς πόρους του πλανήτη, ένα πρωταρχικό
οικονομικό πλεονέκτημα!

– Γεωγραφική θέση: μια αναπόφευκτη χώρα, τα
Στενά του Ορμούζ
Μια απλή ματιά σε γεωγραφικό χάρτη μας
επιτρέπει να συνειδητοποιήσουμε αμέσως ότι το Ιράν διαδραματίζει κεντρικό ρόλο
σε ό, τι αποκαλείται συνήθως Μέση Ανατολή, στα νότια της ρωσικής απεραντοσύνης,
στα μισά του δρόμου προς την Ινδία, αλλά προπαντός κατά μήκος του Περσικού
Κόλπου του οποίου ελέγχει το πιο στενό μέρος, ή τα «Στενά του Ορμούζ».
Όταν ξέρουμε ότι σχεδόν το ήμισυ των
παγκόσμιων εξαγωγών πετρελαίου περνά μέσα από αυτά τα στενά, επειδή τα σούπερ
πετρελαιοφόρα έρχονται να συλλέξουν όχι μόνο το πετρέλαιο από το Κουβέιτ και το
Ιράκ, αλλά και από τη Σαουδική Αραβία, το Κατάρ, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και
ασφαλώς από το Ιράν, μετράμε τη στρατηγική σημασία του ελέγχου αυτής της θαλάσσιας
διέλευσης, ένας αποκλεισμός των Στενών του Ορμούζ θα μπορούσε να προκαλέσει τον
τριπλασιασμό των τιμών εξαγωγής του αργού πετρελαίου και την οικονομική
συντριβή όλων των χωρών που εξαρτώνται από αυτό!
– Ιδεολογική δύναμη, οι πραγματικοί εχθροί βρίσκονται
ίσως αλλού
Το Ιράν απέχει πολύ από το να είναι η πιο
κατοικημένη ισλαμική χώρα, είναι αντιθέτως η πολυπληθέστερη χώρα σιίτων
μουσουλμάνων, σχεδόν το 90% του πληθυσμού, μόνο του, το Ιράν συγκεντρώνει σχεδόν
το ήμισυ των σιιτών ολοκλήρου του κόσμου, είναι ο ναός του σιιτικού Ισλάμ και
το γεγονός αυτό είναι σημαντικό για να κατανοήσουμε τις εντάσεις και ρήγματα
μεταξύ του Ιράν και άλλες μουσουλμανικές χώρες. Πρέπει πάντα να έχουμε κατά νου
ότι ο μουσουλμανικός κόσμος δεν είναι ένα ενιαίο σύνολο που θα μπορούσε να
αντιταχθεί ως ένα μπλοκ στον χριστιανικό κόσμο (επίσης διχασμένο).
Αυτή η ηγετική θέση του σιιτικού κόσμου, ο
οποίος είναι σαφώς μειοψηφία έναντι του σουνιτικού Ισλάμ, έχει ως αποτέλεσμα να
θέτει το Ιράν σε μια κατάσταση αντιξοότητας με τις άλλες μουσουλμανικές χώρες που
διεκδικούν το πλειοψηφικό Ισλάμ, η λανθάνουσα σύγκρουση σιιτών / σουνιτών
αντικατοπτρίζεται εξάλλου στην ιρανική κοινωνία, όπου οι σουνίτες μουσουλμάνοι
αντιμετωπίζονται χειρότερα από ό, τι τους Χριστιανούς ή τους Ζωροάστρες!
2)
η φύση του «έθνους εχθρού», το Ιράν,  αντάρτισσα
χώρα στη Νέα Τάξη Πραγμάτων
Επικαλούμενη ως χώρα του Άξονα του Κακού από
τον Τζορτζ Μπους, το Ιράν επικρίνεται συνεχώς από την αμερικανική δύναμη για
την απειλή που φέρεται να αποτελέσει για το αποκαλούμενο ελεύθερο κόσμο. Ποια
είναι τα προβαλλόμενα επιχειρήματα της πρώτης παγκόσμιας δύναμης που να
δικαιολογούν αυτή την μόνιμη καταδίκη;
Μπορεί κανείς πολύ εύκολα να διαπιστώσει ότι
οι λόγοι που προβάλλονται είναι στην ουσία πλαστοί λόγοι, σε περίληψη:
– Πυρηνικό πρόγραμμα
Η αιώνια διαμάχη για το μη στρατιωτικό πυρηνικό
πρόγραμμα που θα οδηγούσε ανεπανόρθωτα στο πυρηνικό όπλο, κατηγορώντας ότι
θέλει να κατασκευάσει την ατομική βόμβα από το μη στρατιωτικό άτομο και ως εκ
τούτου αποτελεί παγκόσμια απειλή, το επιχείρημα είναι κατά βάθος λίγο αδύναμο.
1) υπάρχει ένα σημαντικό ποιοτικό τεχνολογικό άλμα
για να περάσεις από τη μη στρατιωτική πυρηνική τεχνολογία στη στρατιωτική, δεν
είναι μικρό πράγμα,
2) το να θέλεις να αποτρέψεις με οποιαδήποτε
τιμή το Ιράν να αποκτήσει το πυρηνικό όπλο ανήκει στη δίκη προθέσεων, τι να
πούμε για το εγγύς Πακιστάν, ασταθή χώρα σε διαρκή σύγκρουση με την Ινδία; Και τι να πούμε για το Ισραήλ που διαθέτει τη πυρηνική βόμβα κατά
παράβαση όλων των διεθνών κανονισμών για δεκαετίες;

– Επίθεση κατά του Ισραήλ
Το Εβραϊκό κράτος, ο κύριος πυροδότης σε αυτή
την λανθάνουσα σύγκρουση ενάντια στην ισλαμική δημοκρατία, δεν παύει ποτέ να αυτοαποκαλείται
θύμα, ακόμα και μάρτυρας, σε σχέση με έναν δυνητικό επιτεθειμένο που φέρεται να
έχει ορκιστεί τη καταστροφή του.
Πρόκειται για μεγάλο θράσος, σαν τον Κλέψα του Κλέψαντος, και πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι για περισσότερο από μισό αιώνα, το Ισραήλ με τις ΗΠΑ είναι οι
κύριοι υπαίτιοι των πολέμων στη Μέση Ανατολή, ενώ το Ιράν δεν έχει επιτεθεί
γειτονική χώρα εδώ και περίπου 3 αιώνες! 
Και ως εκ τούτω, η  δήλωση του Πρόεδρου Αχμαντινετζάντ που
επαναλαμβάνεται συνεχώς, με την οποία θα ευχόταν να «εξαφανίσει το Ισραήλ από
το χάρτη» είναι τελείως απόκρυφη, πάλι παραπληροφόρηση!
– Παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων
Πρόσχημα για να προσθέσουν άλλο στρώμα σε μια
ευρεία εκστρατεία προπαγάνδας, η Ισλαμική Δημοκρατία κατηγορείται τακτικά για
όλα τα εγκλήματα των χειρότερων δικτατορικών καθεστώτων.
Όντος, το καθεστώς είναι ημι-δημοκρατικό (στην
ουσία θεοκρατικό) αυταρχικό και εφαρμόζεται η θανατική ποινή (όπως στις ΗΠΑ),
αλλά δεν είναι μια θρησκευτική δικτατορία, οι θρησκευτικές μειονότητες όπως οι
Χριστιανοί και οι Εβραίοι διαθέτουν έδρες στο κοινοβούλιο και δεν ενοχλούνται
από τις αρχές ή τον πληθυσμό, γεγονός που ισχύει σε ορισμένες γειτονικές χώρες,
όπως το Πακιστάν ή τις πετρελαϊκές μοναρχίες, καθεστώτα πολύ πιο βίαια και
καταπιεστικά, αλλά που περιέργως δεν υπόκεινται στις ίδιες εκστρατείες
δυσφήμησης.
Δεν υπάρχει λοιπόν κάποια προκατάληψη σε αυτές
τις κατηγορίες;
Προφανώς, αυτοί οι επικαλούμενοι λόγοι που στη
συνέχεια επαναλαμβάνονται από τα μέσα ενημέρωσης του λεγομένου «ελευθέρου» κόσμου
δεν αποτελούν οι πραγματικοί λόγοι της επιμονής του ατλαντο-σιωνιστικού
συνασπισμού κατά του Ιράν.
Οι πραγματικοί λόγοι αυτής της μόνιμης εχθρότητας,
που αποκαλύπτονται πολύ πιο σπάνια, θα ήταν μάλλον τα ακόλουθα:
– Η μη υποταγή στη ΝΠΤΠ
Η ΝΠΤΠ ή Νέα Παγκόσμια Τάξη Πραγμάτων είναι η
ιδεολογία της παγκοσμιοποίησης που στοχεύει να φέρει ολόκληρο τον κόσμο υπό την
κυριαρχία μιας ενιαίας και μοναδικής κυβέρνησης, που θα γινόταν, ανάλογα με τις
ερμηνείες, είτε υπό την σιωνιστική κυριαρχία με πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ είτε υπό
αγγλο-αμερικανική κυριαρχία, με ορισμένα περιθώρια αυτονομίας για άλλες αναγνωρισμένες
δυνάμεις, υπό την προϋπόθεση ότι αυτές συμφωνούν με την καθίδρυση της Νέας
Τάξης Πραγμάτων.
Αυτό το παραληρητικό έργο, σύγχρονη μεταφορά του
Πύργου της Βαβέλ, συναντά αντίσταση, περισσότερο ή λιγότερο ανοιχτή, που
εμφανίζεται κυρίως στις μουσουλμανικές χώρες, μεταξύ των οποίων είναι
απαραίτητο να γίνει μια λεπτή διάκριση, ανάλογα αν απλώς προσποιούνται να αντιταθούν
στις ομιλίες των ηγετών τους όπως οι πετρο-μοναρχίες, η Αίγυπτος, η Τουρκία, ή αντιστέκονται
πραγματικά και ανοιχτά όπως η Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν ή τα εθνικά κοσμικά
κράτη όπως το Ιράκ (καταστραμμένο), η Λιβύη (εξαλείφθηκε) ή η Συρία (ακόμη αντέχει).
Η στάση του Ιράν στο θέμα αυτό αποτελεί
πραγματικά ένα μεγάλο «casus belli»!
– Στήριξη σε χώρες επίσης αντάρτικες
Όπως έχει ήδη αναφερθεί, το Ιράν δεν μπήκε ανοιχτά
από αμνημονεύτων χρόνων σε συγκρούσεις με ξένα κράτη.
Αυτό το γεγονός δεν το απαλλάσσει από την
παροχή βοήθειας προς κράτη ή κοινότητες για θρησκευτικούς ή γεωπολιτικούς
λόγους. Παρατηρήσαμε στο παρελθόν τη διακριτική βοήθεια του Ιράν στο Ιράκ κατά
τη διάρκεια των δύο πολέμων του Κόλπου, παρομοίως στο Αφγανιστάν και πιο
πρόσφατα στη Συρία για προφανείς γεωπολιτικούς λόγους, επειδή ήθελε να αποφύγει
το άμεσο περιβάλλον του να πέσει κάτω από την κυριαρχία ξένων απειλητικών δυνάμεων.
Ένα άλλο είδος υποστήριξης δίνεται σε σιιτικά
κινήματα στον αραβικό κόσμο, το πιο διάσημο παράδειγμα είναι η Χεζμπολάχ του
Λιβάνου, που υποστηρίζεται ευρέως από το Ιράν και διαδραματίζει βασικό ρόλο
στην περιφερειακή αντίσταση στο Ισραήλ.  
Άλλη πιο λεπτή, αλλά όχι λιγότερο υπεύθυνη για
την εχθρότητα των πετρο-μοναρχιών προς την Ισλαμική Δημοκρατία, η έμπρακτη υποστήριξη
στις πολύ ισχυρές σιιτικές μειονότητες που κατοικούν στις αραβικές χώρες του
Περσικού Κόλπου…

– Τα στρατηγικά αποθέματα υδατανθράκων
Το πετρέλαιο είναι σήμερα μια μεγάλη πρόκληση
για όλες τις οικονομίες του πλανήτη, και ως τόσο ο υπόγειος ιρανικός πλούτος
προκαλεί τη λαγνεία των κυριότερων δυνάμεων, οι οποίες δεν διστάζουν καμιά φορά
να το αρπάξουν ηθελημένα ή αθέλητα.
Καθώς οι πέτρο-μοναρχίες είναι υπό τον έλεγχο
της αμερικανικής αυτοκρατορίας (δέχονται χωρίς αντίρρηση το δολάριο ως
νόμισμα), δύο βασικοί παραγωγοί της Μέσης Ανατολής άρχισαν να κλωτσούν, το Ιράκ
(η μοίρα του καθορίστηκε με δύο πολέμους) και η Λιβύη (που πρόσφατα εξαλειφθεί).
Παραμένει  το Ιράν, ο τρίτος ιδιοκτήτης αποθεμάτων μαύρου
χρυσού του κόσμου δημιουργεί πρόβλημα στην ισχύ της Αμερικής, η οποία επιδιώκει,
μέσω του έλεγχου του πετρελαίου του πλανήτη, να αναλάβει τον έλεγχο των
οικονομιών των αναπτυσσόμενων χωρών, πρώτα απ ‘όλα της Κίνας που δεν μπορεί να
αναπτυχθεί χωρίς τεράστιες ποσότητες πετρελαίου.
Ο έμπρακτος έλεγχος όλου του πετρελαίου στη
Μέση Ανατολή θα ήταν ένα αποφασιστικό στρατηγικό πλεονέκτημα για την
αμερικανική αυτοκρατορία, η οποία προσβλέπει de facto «να πνίξει» την αναδυόμενη
ανταγωνιστική κινεζική οικονομία!
3)
Πιθανοί μελλοντικοί πόλεμοι που μπορούν να περιλάβουν το Ιράν
Η πρόσφατη επανεκλογή (επανάληψη) του Ομπάμα
στο Λευκό Οίκο σε σχέση με τον υπερ-σιωνιστικό και πολεμόχαρη λόγο του Ρόμνεϋ θα
άφηνε να ελπίσουμε κάποια ανάπαυλα για αυτό το μέρος του κόσμου, μόνο για λίγο,
γιατί είναι τα γεγονότα πεισματάρη και ορισμένες πραγματικότητες, που
απομακρύνθηκαν για μια στιγμή, επιστρέφουν με την ταχύτητα ενός μπούμερανγκ,
διότι λόγω των γεγονότων που ήδη περιγράψαμε, το Ιράν πρέπει να ταξινομηθεί οπωσδήποτε
στην κατηγορία των αντιπάλων του ατλαντικού-σιωνιστικού συνασπισμού που
κυριαρχεί σήμερα στρατιωτικά στον πλανήτη.
Τούτο λεχθέντος, τα κρίσιμα ζητήματα που
αντιμετωπίζει αυτή η απίθανη ομάδα που σχηματίζεται μεταξύ του σιωνιστικού
κράτους και της αμερικανικής δύναμης είναι αρκετά διαφορετικά, αλλά, δυστυχώς,
μπορούν να οδηγήσουν σε κοινές δράσεις, δράσεις βίαιες και καταστροφικές!
Χοντρικά, το Ισραήλ βρίσκεται σε μια λογική
«φυγής προς τα εμπρός», ο πόλεμος είναι σαν ομοούσιο με το Εβραϊκό κράτος το
οποίο για να εξασφαλιστεί η επιβίωση του πρέπει να προβεί σε γεωγραφική
επέκτασή του με τακτικούς κατακτητικούς πολέμους.
Πόλεμος η τίποτα,  πόλεμος αλλιώς πεθαίνω, όπως ο ποδηλάτης που δεν
μπορεί να σταθεί στην ίδια θέσει χωρίς να πέσει, το Ισραήλ δεν μπορεί να
παραμείνει στην ειρήνη χωρίς να πεθαίνει, και έτσι περιληπτικά, για το Ισραήλ ισχύει
το «πρώρα ολοταχώς», ακόμη και αν πρέπει να φάει ένα «μεγάλο κομμάτι» όπως το
Ιράν, με όμως μια επιφύλαξη, η οποία είναι να έχει διασφαλίσει τη συμμετοχή του
θείου Σαμ, ένα θέμα κρίσιμης μάζας, μιλώντας στρατιωτικά…

Από την πλευρά των ΗΠΑ, τα κίνητρα για μια επέμβαση
εναντίον του Ιράν δεν είναι ακριβώς τα ίδια, τουναντίον, το ενδιαφέρον της
αμερικανικής δύναμης στην περιοχή είναι κυρίως να ελέγξει τους υδατάνθρακες. Εκτός
αυτό, ρισκάρει πολύ, για όχι κατ ‘ανάγκην μεγάλο αντάλλαγμα, να επιτεθεί στο
περσικό έθνος, το Ιράν δεν είναι Ιράκ, και ακόμη πολύ λιγότερο, Αφγανιστάν.
Ιδού λοιπόν τον τύπο προβληματισμού για το
οποίο μέρα-νύχτα πρέπει να εργαστούν οι στρατηλάτες του Πενταγώνου, γνωρίζοντας
ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν κανένα ενδοιασμό και διαθέτουν απόλυτο κυνισμό,
ποια είναι λοιπόν τα διάφορα επίφοβα σενάρια;
– Ο οικονομικός και ιδεολογικός πόλεμος
Είμαστε ήδη πλήρως μέσα, είναι ένα είδος
ψυχρού πολέμου, που επιδιώκει να απομονώσει (στρατηγική του αποκλεισμού) τον
αντίπαλο με έναν οικονομικό αποκλεισμό και ιδεολογική προπαγάνδα, όπως
εφαρμόστηκε έναντι της ΕΣΣΔ και των δορυφόρους της κατά τη διάρκεια των 40 ετών
που ακολούθησαν το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, μια στρατηγική που έδειξε
αποτελεσματική, αφού προκάλεσε τελικά την εσωτερική κατάρρευση του αντιπάλου
σχεδόν χωρίς κόστος, σε κάθε περίπτωση χωρίς ένοπλη σύγκρουση.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες εφαρμόζουν επί του
παρόντος αυτή τη στρατηγική κατά του Ιράν, αναγκάζοντας τους υποτελείς τους
(όπως η Γαλλία) να εγκαταλείψουν τη βιομηχανική συνεργασία με αυτή τη χώρα
(π.χ. PSA Peugeot), και στο ιδεολογικό επίπεδο, αποκλείοντας την μετάδοσης μέσω
δορυφόρων των ιρανικών αλυσίδων.
Υπάρχει μια ολική θέληση της αμερικανικής
αυτοκρατορίας να βλάψει με οποιοδήποτε μέσο (όχι πολεμικό ακόμα) την Ισλαμική
Δημοκρατία του Ιράν.
Ενώπιον αυτής της πραγματικότητας, το Ιράν θα
πρέπει να επαναπροσδιορίσει τις προμήθειές του με μη-εχθρικές χώρες (Ρωσία,
Ινδία, Κίνα, κλπ …), για να επιβιώσει τουλάχιστον «εν αναμονή», ο νικητής ενός
πολέμου φθοράς είναι αυτός που καταφέρνει να κρατήσει μόλις μία ημέρα
περισσότερο από τον αντίπαλό του!

– Ο «σκέτος» πόλεμος
Μόλις το είδαμε, το Ισραήλ, με επικεφαλής το
Λικούντ, είναι σε κάθε περίπτωση «υπέρ», αλλά χρειάζεται την ενεργό συμμετοχή
του αμερικανικού σύμμαχου του.
Ποιοι θα μπορούσαν να είναι οι λόγοι
επαναπροσδιορισμού της μέτριας θέσης εχθρότητας (ακόμα συντηρητική) των ΗΠΑ σε
σχέση με το Ιράν για μια ανοικτή επιθετική συμπεριφορά.   
Η απάντηση θα μπορούσε να είναι «μια φορά και
έναν καιρό, ήταν ένας καλός πόλεμος…», γιατί ο πόλεμος δεν είναι θλιβερός για
όλους, κάποιοι ωφελούνται και είναι πάντα αντικείμενο πολλών γεωπολιτικών
υπολογισμών.
Όταν εξετάζουμε με διαύγεια την αμερικανική
οικονομική κατάσταση, αυτή είναι απολύτως αστήρικτη λόγω του αβυσσαλέου χρέους
της και αν δεν έχει καταρρεύσει τελείως, αυτό οφείλεται στην υπεροχή του
δολαρίου, που επιβλήθηκε εκ των πραγμάτων ως παγκόσμιο νόμισμα και αποθηκευτική
αξία που και πρέπει να δεχτούν όλοι οι εμπορικοί εταίροι, ηθελημένα ή αθέλητα.
Η παραμικρή αλλαγή σε αυτό το μοντέλο θα
σήμαινε την πλήρη κατάρρευση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος και
τον αιφνίδιο θάνατο του αμερικανικού γίγαντα, κάτι που προφανώς δεν μπορεί να
δεχτεί.
Ένα καλό μέσο για επανεκκίνηση της οικονομικής
μηχανής είναι να λειτουργήσει πλήρως η πολεμική βιομηχανία, χωρίς να
υπολογίσουμε το παγκόσμιο χάος που θα προκαλέσει μια πλανητική σύγκρουση η
οποία επιτρέπει τον εκμηδενισμό των οφειλών από χρέη μεταξύ των εθνών
(επαναφορά των μετρητών), με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια, όταν σας λένε «καλός
πόλεμος», παραδέχεστε ότι είναι δελεαστικό;
Πριν να ξεκινήσεις έναν πόλεμο, χρειάζεται κανονικά
να εξασφαλίσεις τη νίκη, επομένως να τα βάλεις κατά προτίμηση με έναν αντίπαλο
πολύ λιγότερο ισχυρό από σένα.
Είναι συνεπώς εκτός πραγματικότητα οι ΗΠΑ να
επιτεθούν άμεσα π.χ. τη Κίνα.
Αντίθετα, κάποιος περιφερειακός πόλεμος με
έναν όχι τόσο τρομερό αντίπαλο θα ήταν μια καλή εκτροπή αν ο εχθρός «διαβολίζεται»
εύκολα και η κατάκτηση του παρουσιάζει σημαντικά πλεονεκτήματα όσον αφορά τους
πόρους, τότε βρήκαμε ένα αξιόλογο θήραμα, π.χ. το Ιράν, δεν θα ήταν ο ιδανικός
εχθρός στα πλαίσια μιας περιορισμένης σύγκρουσης;
Οι τελευταίες 2 λέξεις είναι βασικές, με τον
όρο η σύγκρουση να είναι περιορισμένη. Οι τρέχουσες δοκιμασίες σήμερα στη
Συρία, ιδίως η συνεχής αντίσταση της ρωσικής διπλωματίας προκαλούν φόβους για τα
χειρότερα στους στρατηλάτες του Πενταγώνου σε περίπτωση επίθεσης εναντίον του
Ιράν, αν η Ρωσία παρενέβη. 
Θα είχαμε τότε δικαίωμα στο «τελευταίο ποτηράκι»,
ατομοποιημένοι, υαλοποιημένοι, είναι ενοχλητικό αν πρέπει να τα περάσουμε και
αυτά.
Σίγουρα θα πρέπει να λένε «από αυτή την όψη, δεν
είναι καλό το σχέδιο, θα πρέπει να το φινετσάρουμε».
Χωρίς αμφιβολία, τα επόμενα 2 χρόνια θα είναι
καθοριστικά, θα συμμετέχουμε σε σταθερή περιοδική εκτόξευση «δοκιμαστικού
μπαλονιού»  από τη κυβέρνηση των ΗΠΑ για
να δοκιμαστεί η ικανότητα αντιπαράθεσης της ρωσικής αρκούδας σε αυτό το μέρος
του κόσμου με, αυτό είναι επίφοβο, την Ισλαμική Δημοκρατία ως μεγάλη πρόκληση αυτής
της νέας λογικής σύγκρουσης  μπλοκ κατά
μπλοκ!

Το Ιράν, μια μεσαία χώρα, ένας από τους
παλαιότερους αρχαίους πολιτισμούς, δεν μπορεί να καταστραφεί χωρίς να προκαλέσει
με την πτώση του την καταστροφή πολλών εθνών.
Η συμμετοχή του στην εποχή μας ως κεντρικό κομμάτι
σε μια γενικευμένη σύγκρουση είναι μια επιπλέον ένδειξη ότι βρισκόμαστε στα
καλά στα πρόθυρα ενός «τέλους της Ιστορίας».
Ιερώνυμος, Νοέμβρης 2012

var _wau = _wau || []; _wau.push([“small”, “wvg1ie6mi5ta”, “m3y”]);
(function() {var s=document.createElement(“script”); s.async=true;s.src=”http://widgets.amung.us/small.js”;
document.getElementsByTagName(“head”)[0].appendChild(s);})();

Γενικά θέματα

Γιάννος Χαραλαμπίδης στη Σημερινή: Μήλον της Έριδος η Κύπρος για την ασφάλεια Τουρκίας – Ισραήλ

Τα «Ταϊφούν» περιπολούν για την ασφάλεια του Ισραήλ και αναχαιτίζουν πυραύλους του Ιράν από τον τουρκικό εναέριο χώρο στην περιοχή της Αλεξανδρέττας και στη Συρία, όπου υπάρχουν στόχοι της Χεζμπολάχ

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

ΠΗΓΗ: ΣΗΜΕΡΙΝΗ

Η Μέση Ανατολή είναι στις φλόγες και, μετά την επίθεση των Ιρανών με βαλλιστικούς πυραύλους σε βάρος του Ισραήλ, ξεκίνησε επίθεση των Ισραηλινών στον Βόρειο Λίβανο, ενώ αναμένονται και τα αντίποινα σε βάρος της Τεχεράνης.

Γράφει ο Γιάννος Χαραλαμπίδης

Τα «Ταϊφούν» περιπολούν για την ασφάλεια του Ισραήλ και αναχαιτίζουν πυραύλους του Ιράν από τον τουρκικό εναέριο χώρο στην περιοχή της Αλεξανδρέττας και στη Συρία, όπου υπάρχουν στόχοι της Χεζμπολάχ

Τουρκία και Ακρωτήρι

Η Τουρκία επιχαίρει από την κατατριβή του Ισραήλ και του Ιράν. Μπορεί μεν ο Ερντογάν να χαρακτηρίζει τον Νετανιάχου ως εγκληματία πολέμου, αλλά συνεργάζεται με τους Βρετανούς και δη με τα μαχητικά «Ταϊφούν», που επιχειρούν από τις Βάσεις Ακρωτηρίου και:

1) Περιπολούν από τον κόλπο της Αλεξανδρέττας εντός του τουρκικού εναέριου χώρου, με την άδεια της Άγκυρας, προς τη Συρία, όπου υπάρχουν στόχοι της Χεζμπολάχ, καθώς και προς το Ιράκ. 2) Συμμετέχουν στις αναχαιτίσεις των ιρανικών πυραύλων και drones στις επιθέσεις, που δέχεται το Ισραήλ από το Ιράν και συλλέγουν πληροφορίες. 3) Καμιά αμφιβολία δεν υπάρχει για τη συνεργασία των Βάσεων με τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις όταν ενεργούν τα «Ταϊφούν» είτε για επιτήρηση είτε για να προστατεύσουν με οποιονδήποτε τρόπο το Ισραήλ. Ή για να στραφούν σε βάρος της Χεζμπολάχ.

Τόσο οι Βάσεις Ακρωτηρίου όσο και του Αγίου Νικολάου είναι στρατηγικής σημασίας, διότι από τις μεν πρώτες, εκτός των άλλων, ενεργούν ακόμη τα θρυλικά κατασκοπευτικά U2 ως συμπληρωματικά των δορυφόρων, στις δε δεύτερες υπάρχει το Έχελον ως κέντρο συλλογής και επεξεργασίας πληροφοριών. Εκ των πραγμάτων, η Κύπρος, λόγω Βάσεων, τελεί υπό καθεστώς απειλής. Χωρίς να διαθέτει αξιόπιστη εναέρια αποτροπή, αφού οι ρωσικοί TOR-M1 και BUK μερικώς μπορούν να επιχειρήσουν. Ακόμη και αν στραφούν για ν’ αποκρούσουν την ιρανική απειλή ή αυτήν της Χεσμπολάχ, δεν θα μπορούν να καλύπτουν την όποια τουρκική επί της οποίας είναι προσαρμοσμένα τα συστήματα αυτά. Λόγω του κενού που υπάρχει στην αεράμυνα είχε κλείσει η αγορά του αντιαεροπορικού συστήματος BARAK με πυραύλους 35, 70 και 150 χιλιομέτρων. Η κυπριακή Κυβέρνηση αγόρασε το BARAK με πυραύλους των 70 χιλιομέτρων. Με τον πόλεμο στη Γάζα και στον Λίβανο, η παράδοση του συστήματος δεν είναι βέβαιο εάν θα καθυστερήσει ή όχι. Ούτως ή άλλως, η Κυπριακή Δημοκρατία μετά την άρση του εμπάργκο στο στρατιωτικό υλικό από τις ΗΠΑ θα ήταν δυνατό να ζητήσει ακόμη και «Πάτριοτ» ή άλλα σχετικά οπλικά συστήματα αεράμυνας από ευρωπαϊκά κράτη. Επί του παρόντος, τόσο η αεράμυνα των Βάσεων όσο και της Κύπρου ολόκληρης στηρίζεται στον πολεμικό στόλο των ΗΠΑ και των συμμάχων τους, που βρίσκονται στ’ ανοιχτά της Κύπρου. Ως εκ τούτου, θα ήταν μέγα πλήγμα εάν επέτρεπαν ή στη Χεζμπολάχ ή στο Ιράν να κτυπήσει τις Βρετανικές Βάσεις. Εκ των πραγμάτων, η Κύπρος λόγω Βάσεων καλύπτεται, όπως είχαμε ήδη γράψει από την αρχή της κρίσης, κάτω από την Ατσάλινη Αεράμυνα των ΗΠΑ.

Το μήλον της Έριδος

Η Τουρκία δεν είναι άμεσα εμπλεκόμενη στις συγκρούσεις στη Γάζα και στον Λίβανο, όμως υπάρχει μια πολεμική ρητορική που εγείρει το εξής ερώτημα: Μπορεί ή όχι η Τουρκία να κτυπήσει το Ισραήλ, όπως αρχικά απειλούσε ο Τούρκος Πρόεδρος, ο οποίος, όμως, μετά τις τελευταίες εξελίξεις, εμφανίζεται ως να τελεί υπό την απειλή του «σιωνιστικού επεκτατισμού», όπως ισχυρίζεται;

Σε αυτό το παιχνίδι, η Κύπρος καθίσταται γεωστρατηγικό και γεωπολιτικό μήλον της Έριδος, αφού:

1) Αποτελεί το νότιο τμήμα της νήσου, τη μοναδική έξοδο, που διαθέτει το Ισραήλ, λόγω της έλλειψης στρατηγικού βάθους, που είναι περικυκλωμένο από τους Άραβες και την Τουρκία. Άρα ο άξονας προς τη Σούδα μέσω Κύπρου είναι ζωτικός χώρος όχι μόνο για το Ισραήλ, αλλά και για τις ΗΠΑ και τους ΝΑΤΟϊκούς συμμάχους τους. Απόδειξη τούτου συνιστά η συγκέντρωση του 6ου στόλου ως αποτέλεσμα της κρίσης στη Μέση Ανατολή.

2) Αποτελεί ασπίδα και εμφανίζεται ως το αβύθιστο για την Τουρκία αεροπλανοφόρο, καθώς και αναπόσπαστο τμήμα της «Γαλάζιας Πατρίδας».

3) Αποτελεί ασπίδα για την Τουρκία από επιθέσεις που θα ήταν δυνατό να δεχτεί μέσω Κύπρου, εξ ου και η άρνησή της να δεχθεί την παρουσία ελληνικού στρατού και οι διαμαρτυρίες για την όποια στρατιωτική συνεργασία της Κύπρου με το Ισραήλ. Είναι όμως και για το Ισραήλ ασπίδα.

Γιατί;

Διότι, ουδόλως θα ήθελε το Ισραήλ:

Α) Να πέσει η Κύπρος στον πλήρη έλεγχο της Τουρκίας και δη μέσω μιας ομοσπονδιακής ή συνομοσπονδιακής λύσης, με τον πλήρη γεωπολιτικό έλεγχο του νησιού από την Άγκυρα.

Β) Να εγκατασταθούν στην Κύπρο τουρκικά πυραυλικά συστήματα, που θα στοχεύουν το Ισραήλ.

Τα πλεονεκτήματα του Ισραήλ

Το ερώτημα εάν μπορεί να κτυπήσει και να κάνει πόλεμο η Τουρκία με το Ισραήλ απαντάται ως εξής: Η Άγκυρα έχει τη δυνατότητα: 1) Να διενεργήσει επίθεση με την αεροπορία της ή με τη συσσώρευση στόλου. 2) Να κτυπήσει με πυραύλους και δη «Ταϊφούν» με βεληνεκές της τάξης των 600 χιλιομέτρων, όταν αυτά θα είναι επιχειρησιακά διαθέσιμα (αυτά εισήλθαν ήδη σε γραμμή παραγωγής από τον Μάιο του 2023 ).

Όμως η οποιαδήποτε τουρκική επίθεση: Α) Βρίσκεται σε αντίθεση με τα συμφέροντα των ΗΠΑ, που θέτουν υπό την προστασία τους και τον 6ο Στόλο το Ισραήλ, οπότε δεν θα επιτρέψουν στην Τουρκία μια τέτοια δράση. Β) Οτιδήποτε διενεργηθεί από αέρος, είτε είναι από μαχητικά είτε από πυραυλικά συστήματα, θα ήταν δυνατό να αντιμετωπιστεί επιτυχώς από το Ισραήλ είτε με τους arrow και με το “iron dome” είτε με τα πλοία των συμμαχικών δυνάμεων και δη των ΗΠΑ, καθώς και με την ισραηλινή αεροπορία, η οποία υπερτερεί της τουρκικής.

Πύραυλοι και Τεχνητή Νοημοσύνη

Από την άλλη πλευρά το Ισραήλ υπερέχει στην αεροπορία και στα πυραυλικά συστήματα. Στην αεροπορία, εκτός των F-15 και F-16, διαθέτει και τα F-35, οπότε μπορεί να δράσει αναλόγως και με βάθος πυρός. Συν του ότι: i) Τα ισραηλινά F-35 είναι τα μόνα των οποίων οι υπολογιστές και λοιπά συστήματα δεν βρίσκονται κάτω από τον έλεγχο των ΗΠΑ. ii) Η Τουρκία έχει πρόβλημα με την αεράμυνά της επί του παρόντος. Εξ ου και η αγορά των S-400, χωρίς όμως να παρέχει πλήρη κάλυψη, καθώς και η απόφαση που λήφθηκε στις 6.8.2024 για την κατασκευή του τουρκικού “iron dome”. iii) Το Ισραήλ διαθέτει αριθμό επιθετικών πυραύλων μέσου και μακρούς βεληνεκούς, από τους LORA με βεληνεκές 280 χιλιόμετρα ώς τους Jericho – 3 (Ιεριχώ) με βεληνεκές μεταξύ των 4,800 χλμ και 6,500 χιλιομέτρων. iv) Καμιά αμφιβολία δεν υπάρχει ότι το Ισραήλ υπερέχει στους τομείς του κυβερνοχώρου και της Τεχνητής Νοημοσύνης (πάσης φύσεως drones).

Ζώνες ασφαλείας και περιφερειακές δυνάμεις

Υπό αυτές τις συνθήκες και λαμβανομένου υπόψη ότι οι δυο χώρες δεν έχουν σύνορα, το πλεονέκτημα ανήκει στο Ισραήλ. Και όχι στην Τουρκία, η οποία στηρίζει τόσο τη Χαμάς όσο και τη Χεζμπολάχ, διότι θέλει την κατατριβή του Ισραήλ. Η Άγκυρα βολεύεται από το οπλοστάσιο και δη τους πυραύλους της Χεζμπολάχ, των οποίων το βεληνεκές καλύπτει και την Κύπρο. Εξ ου και οι απειλές του μ. Χασάν Νασράλα, ότι η Κύπρος ήταν εν δυνάμει στόχος λόγω των στρατιωτικών της σχέσεων με το Ισραήλ. Ήταν μια απειλή «made in Turkey», στη λογική του “proxy war”. Η εξουδετέρωση του οπλοστασίου της Χεσμπολάχ από το Ισραήλ είναι προς όφελος της Κύπρου, αλλά όχι προς όφελος του Ιράν και της Τουρκίας, η οποία δεν θέλει την εδραίωση του Ισραήλ στην περιοχή και την εξάλειψη των τρομοκρατικών απειλών. Δεν θα ήθελε να δει ούτε τον τερματισμό της σύγκρουσης μεταξύ Ιράν και Ισραήλ, διότι η κατατριβή των δυο χωρών, που συνιστούν περιφερειακές δυνάμεις, είναι για ευνόητους λόγους προς όφελος της Άγκυρας, η οποία εδραιώνεται και στην περιοχή της Συρίας, χωρίς ταυτοχρόνως να επιθυμεί τη δημιουργία ζώνης ασφαλείας στον Βόρειο Λίβανο. Πώς όμως θα ασκήσει κριτική στο Ισραήλ, όταν κατέχει την Κύπρο και όταν έχει ήδη υπό κατοχή τμήμα της Συρίας στη λογική της ζώνης ασφαλείας;

Οι θαλάσσιες οδοί…

Η Τουρκία ελέγχει την περιοχή από τη Μαρμαρίδα ώς την Αλεξανδρέττα στην πρακτική της τουρκικής λίμνης ως τμήμα της «Γαλάζιας Πατρίδας» με μια σειρά από ναυτικές και αεροπορικές Βάσεις στα παράλιά της (Ντάλαμα, Μερσίνα, Άδανα, κ.λπ) και την Κύπρο ως αβύθιστο αεροπλανοφόρο. Η Καρπασία και η Αμμόχωστος έχουν ιδιαίτερη σημασία για τις θαλάσσιες οδούς και δη εκείνες προς την Αλεξανδρέττα, που προτού καταλήξουν εκεί αποκλίνουν προς Ισραήλ, Λίβανο και Συρία. Η Τουρκία θα ήθελε να έχει πρόσβαση στη θάλασσα και μέσω Συρίας, ενώ, ταυτοχρόνως, ουδόλως θα επιθυμούσε τη ζώνη ασφαλείας του Ισραήλ, διότι διευρύνει τον έλεγχο παράλιων περιοχών και ενισχύει τον έλεγχο της θαλάσσιας οδού προς την Αλεξανδρέττα. Μέσα σε αυτό το σκηνικό, ο Ερντογάν εμφανίζεται ως να είναι απειλούμενος από το Ισραήλ, λόγω της εισόδου του στον Λίβανο. Η Τουρκία επιδιώκει τον έλεγχο των θαλασσίων οδών από και προς το Σουέζ και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι επεκτείνει τη λεγόμενη ΑΟΖ του ψευδοκράτους προς τις νότιες θάλασσες, καθώς και προς τη γραμμή Κρήτη, Κάρπαθος και Ρόδος, όπου βρίσκονται οι πύλες του Αιγαίου.

 

χαρτης 1 .jpg

 

Ο χάρτης δείχνει τα θαλάσσια δρομολόγια από το Σουέζ προς διάφορες κατευθύνσεις στην Ανατολική Μεσόγειο είτε προς Κύπρο είτε προς Αιγαίο είτε προς άλλες χώρες της περιοχής και δη προς την Αλεξανδρέττα. Η Τουρκία στοχεύει στον πλήρη έλεγχο των οδών αυτών. Θεωρεί την Κύπρο δεδομένη και σημαντικό τον έλεγχο των πυλών του Αιγαίου, όπως και της Κύπρου καθώς και της Καρπασίας. Πολύ, δε, θα ήθελε η Τουρκία να βγει μέσω Συρίας στη θάλασσα. Καθόλου δεν επιθυμούσε τη δημιουργία κουρδικής περιοχής με πρόσβαση στη θάλασσα. Στην παρούσα φάση η Άγκυρα δεν θα ήθελε να δει την ενίσχυση του Ισραήλ στην περιοχή και δη μέσω της αύξησης ενός παράλιου τμήματος του Λιβάνου, που θα εμπίπτει σε αυτό που ονομάζει ζώνη ασφαλείας με βάθος ώς 50 χιλιόμετρα.

 

Maritime Map 03 ΟΚΤ 2024.jpg

 

Ο χάρτης αποτυπώνει τη νέα διάταξη των ναυτικών αμερικανικών δυνάμεων και των λοιπών συμμαχικών στην περιοχή του Περσικού Κόλπου, στα στενά του Ορμούζ, στην Ερυθρά θάλασσα και στην Ανατολική Μεσόγειο. Εκ των πραγμάτων, οι Βρετανικές Βάσεις είναι εν δυνάμει στόχος για το Ιράν και τη Χεζμπολάχ. Και, λόγω των κενών της κυπριακής αεράμυνας, ο στόλος των ΗΠΑ είναι αυτός που προσφέρει ατσάλινο θόλο για την αναχαίτιση ενδεχόμενης επίθεσης είτε με πυραύλους είτε με drones.

 

XARTHS 1.jpg

 

Ο χάρτης αυτός αποτυπώνει τη ζώνη ασφαλείας που επιδιώκει να δημιουργήσει στον Λίβανο για να περιορίσει την απειλή της Χεζμπολάχ. Πρόκειται για τα όρια που τελούν κάτω από τον έλεγχο της UNIFIL, η οποία, όμως, αδυνατεί να βάλει χαλινάρι στη Χεζμπολάχ. Οι εντολές της UNIFIL από το Συμβούλιο Ασφαλείας έχουν, μεταξύ άλλων, ως στόχο να βοηθήσουν: α) στην κατάπαυση του πυρός, στην επιστροφή των Λιβανέζων στα σπίτια τους που είχαν αναγκαστεί να φύγουν λόγω εχθροπραξιών και β) τον νόμιμο στρατό του Λιβάνου να ανακτήσει τον έλεγχο της κατάστασης μετά την αποχώρηση των Ισραηλινών και όχι να επιτρέπει την κυριαρχία της Χεζμπολάχ.

 

FLIGHT RADAR.jpg

 

Οι δυο φωτογραφίες, ημερομηνίας 2/10/2024 από το flightradar24, απεικονίζουν πώς ο Ερντογάν, ενώ από τη μια πυροβολεί φραστικά το Ισραήλ, στην πράξη κάνει πλάτες στις Βρετανικές Βάσεις, που βρίσκονται στην Κύπρο, των οποίων τα αεροσκάφη (Eurofighter Typhoon) αναλαμβάνουν την ασφάλεια της περιοχής, επιχειρώντας από τον τουρκικό εναέριο χώρο για την αναχαίτιση ιρανικών πυραύλων. Μάλιστα, η δεύτερη δείχνει πώς βρετανικό αεροσκάφος ανεφοδιασμού (KC2 Voyager) βρίσκεται εντός του τουρκικού εναέριου χώρου. Για ποιο λόγο άραγε;

 

*Δρ των Διεθνών Σχέσεων

ΠΗΓΗ: Σημερινή

Συνέχεια ανάγνωσης

Γενικά θέματα

Reuters: Το Ιράν προσλαμβάνει τρομοκράτες για χτυπήμα σε Ευρώπη και ΗΠΑ! Η αποτροπή χτυπήματος στην Ελλάδα

Την υπόθεση της απόπειρας τρομοκρατικού χτυπήματος στην Αθήνα τον Μάρτιο του 2023 επαναφέρει με νέο δημοσίευμά του το Reuters.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Στα τέλη του περσινού Μαρτίου ύστερα από συνεργασία της ΕΥΠ με τη Μοσάντ είχαν συλληφθεί δύο Πακιστανοί, που φέρεται να σχεδίαζαν τρομοκρατική επίθεση σε εβραϊκό εστιατόριο- συναγωγή στο κέντρο της Αθήνας.

Την υπόθεση της απόπειρας τρομοκρατικού χτυπήματος στην Αθήνα τον Μάρτιο του 2023 επαναφέρει με νέο δημοσίευμά του το Reuters. Το ειδησεογραφικό πρακτορείο σε ένα αναλυτικό ρεπορτάζ περιγράφει το πώς το Ιράν προσλαμβάνει τρομοκράτες για πλήγματα σε Ευρώπη και ΗΠΑ.

Στα τέλη του περσινού Μαρτίου ύστερα από συνεργασία της ΕΥΠ με τη Μοσάντ είχαν συλληφθεί δύο Πακιστανοί, που φέρεται να σχεδίαζαν τρομοκρατική επίθεση σε εβραϊκό εστιατόριο- συναγωγή στο κέντρο της Αθήνας.

Υπήρχε μάλιστα η πληροφορία ότι οι δύο άνδρες θα πληρώνονταν με 16.000 ευρώ για κάθε νεκρό, γι’ αυτό και σχεδίαζαν μαζικό χτύπημα.

«Καθώς η σύγκρουση Ιράν-Ισραήλ εντείνεται, η Τεχεράνη ταράζει τη Δύση με ένα κύμα απόπειρων χτυπημάτων και απαγωγών εναντίον στόχων στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες», αναφέρει το Reuters.

Η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της έχουν αναφέρει μια απότομη αύξηση τέτοιων συνωμοσιών που συνδέονται με την Ισλαμική Δημοκρατία. Από το 2020, υπήρξαν τουλάχιστον 33 απόπειρες δολοφονίας ή απαγωγής στη Δύση, στις οποίες οι τοπικές ή ισραηλινές αρχές ισχυρίζονται ότι συνδέεται με το Ιράν, διαπίστωσε το Reuters εξετάζοντας δικαστικά έγγραφα και επίσημες ανακοινώσεις.

Μεταξύ των πρόσφατων φερόμενων στόχων: ένα κτίριο που στεγάζει ένα εβραϊκό κέντρο και ένα εστιατόριο kosher στο κέντρο της Αθήνας. Από το κρησφύγετό του στο Ιράν, ένας Πακιστανός ονόματι Σαγιέντ Φαχάρ Αμπάς στρατολόγησε έναν παλιό γνώριμο που ζούσε στην Ελλάδα και τον οδήγησε να επιτεθεί στον χώρο, ισχυρίζονται οι ερευνητές σε έγγραφα που υποβλήθηκαν στις δικαστικές αρχές της υπόθεσης και τα οποία περιήλθαν στην κατοχή του Reuters. Ο Αμπάς είπε στην επαφή του ότι εργαζόταν για μια ομάδα που θα πλήρωνε περίπου 15.000 ευρώ ανά φόνο.

Σε μια ανταλλαγή WhatsApp τον Ιανουάριο του 2023 που περιγράφεται λεπτομερώς στα έγγραφα, οι δύο άνδρες συζήτησαν εάν θα χρησιμοποιήσουν εκρηκτικά ή εμπρησμό στην επίθεση. Ο Αμπάς τόνισε την ανάγκη παροχής αποδείξεων για απώλειες μετά το πλήγμα. «Υπάρχουν μυστικές υπηρεσίες», είπε, χωρίς να κατονομάσει. «Κάντε τη δουλειά με τρόπο που δεν αφήνει κανένα περιθώριο».

Τα έγγραφα που δεν είχαν αναφερθεί προηγουμένως περιλαμβάνουν εκατοντάδες σελίδες αποδεικτικών στοιχείων που συγκεντρώθηκαν κατά τη διάρκεια της προανακριτικής έρευνας στην Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένων καταθέσεων μαρτύρων, αστυνομικών καταθέσεων και λεπτομερειών μηνυμάτων WhatsApp.

Οι ελληνικές αρχές συνέλαβαν τον Σιέντ Ιρτάζα Χάιντερ και έναν άλλο Πακιστανό πέρυσι, λέγοντας ότι η αστυνομία βοήθησε στην εξάρθρωση ενός τρομοκρατικού δικτύου που κατευθυνόταν από το εξωτερικό και είχε σκοπό να προκαλέσει «ανθρώπινη απώλεια». Οι δύο άνδρες αντιμετωπίζουν κατηγορίες για τρομοκρατία. Αρνούνται τις κατηγορίες.

Ο Χάιντερ, ο οποίος αφέθηκε ελεύθερος από την προφυλάκιση αυτή την άνοιξη με περιορισμούς, λέει ότι είναι αθώος. Σε συνέντευξή του, ο 28χρονος είπε στο Reuters ότι έστειλε στον Αμπάς εικόνες του κτιρίου αλλά εμπόδισε σκόπιμα να πραγματοποιήσει οποιαδήποτε επίθεση, ελπίζοντας να πληρωθεί χωρίς να βλάψει κανέναν.

Συνέχεια ανάγνωσης

Γενικά θέματα

Analysis: How Iran’s Ballistic Missiles Strike Israel?

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

The U.S. traced the launch location to a valley south of the Iranian city of Shiraz.
Eran has launched its largest-ever attack on Israel, firing 180 ballistic missiles
These missiles travelled more than 1000 Miles from this Valley to reach Israel most populated city and military sights.

Fattah-2, the successor to the Fattah-1, It was used for the first time and is one of Iran’s advanced missile systems.
This missile is equipped with a —inside it is the warhead—which detaches and allows the missile to maneuver and glide at speeds between Mach 5 and 10.
The missile has a range of around 1,500 km, only slightly more than its predecessor, the Fattah-1.
What sets it apart from other ballistic missiles is its ability to accelerate outside the Earth’s atmosphere, while its aerodynamic control surfaces enable steering to evades the famous Arrow Missiles Defense system made by Israel.

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινφογνώμων

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή