Ακολουθήστε μας

Ιράν

Οι ρωσο-ιρανικές σχέσεις σε νέα φάση μετά τις προεδρικές εκλογές στο Ιράν

Δημοσιεύτηκε

στις

Οι πρόσφατες προεδρικές εκλογές στο Ιράν εκτιμάται ότι θα λειτουργήσουν σαν καταλύτης για το μέλλον των -ούτως ή άλλως πολύπλοκων και σύνθετων- σχέσεων μεταξύ Μόσχας και Τεχεράνης.
 Βλαντίμιρ Γιεβσέγιεφ, διευθυντής του Κέντρου Κοινωνικοπολιτικών Ερευνών
Την Παρασκευή 14 Ιουνίου 2013, στο Ιράν πραγματοποιήθηκαν εκλογές για την ανάδειξη του νέου προέδρου της χώρας. Η προσέλευση των ψηφοφόρων στις κάλπες κινήθηκε σε υψηλά επίπεδα και σε αντίθεση με τη γνώμη που είχε εκφράσει η συντριπτική πλειοψηφία των ρώσων εμπειρογνωμόνων, ο μετριοπαθής συντηρητικός ηγέτης Χασάν Ροχανί νίκησε από τον πρώτο κιόλας γύρο, αποσπώντας πάνω από το 50% των ψήφων.

Εν πολλοίς, η νίκη του Ροχανί, οφείλεται στη στήριξη των υποστηρικτών των μεταρρυθμιστών πρώην προέδρων, Μοχαμάντ Χαταμί και Αλί Ακμπάρ Χασεμί-Ραφσαντζανί, γεγονός που προδιαγράφει τις επικείμενες ουσιαστικές αλλαγές στην εσωτερική και την εξωτερική πολιτική της χώρας.

Ωστόσο, ο πήχης των προσδοκιών είναι πολύ πιθανό να αποδειχθεί ότι βρίσκεται πολύ ψηλά. Πιο βάσιμο, είναι το ενδεχόμενο ενός συμβιβασμού μεταξύ του Ιράν και της Δύσης, ακόμα και γύρω από το πυρηνικό πρόγραμμα της Ισλαμικής Δημοκρατίας. Σε αυτό το θέμα, αρκεί για παράδειγμα να προχωρήσει το Ιράν σε αναστολή των εργασιών εμπλουτισμού ουρανίου από το 5% στο 20%, με αντάλλαγμα την ελάφρυνση των κυρώσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) στον Τραπεζικό τομέα και στα θέματα ασφάλειας της ναυσιπλοΐας.
Το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν όμως, το ελέγχει άμεσα ο πνευματικός ηγέτης της χώρας, Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ. Αυτός και όχι ο πρόεδρος είναι που ορίζει τον επικεφαλής της διαπραγματευτικής ομάδας με τους «έξι» διεθνείς μεσολαβητές για τη διευθέτηση της κρίσης γύρω από το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα. Στην παρούσα χρονική στιγμή, τον ρόλο αυτό έχει αναλάβει και εκτελεί, ο γραμματέας του Ανώτατου Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας του Ιράν, Σαΐντ Ντζαλιλί, ο οποίος δεν είναι έτοιμος να αναζητήσει ένα πραγματικό συμβιβασμό με τη Δύση. Η αντικατάστασή του, για παράδειγμα, με τον άψογο διπλωμάτη Αλί Ακμπάρ Βελαγιατί, θα αποτελέσει ένα μήνυμα  για “προσαρμογή” της εξωτερικής πολιτικής του πνευματικού ηγέτη, προς όφελος μεν των εθνικών συμφερόντων του Ιράν, αλλά ταυτόχρονα θα ικανοποιεί και τη Δύση.
«Γόρδιος δεσμός»
Θα ήταν αφελές να περιμένει κανείς γρήγορα αποτελέσματα από τον Χασάν Ροχανί. Η  εκλογή του στην ιρανική Προεδρία θα γίνει τον Αύγουστο, ενώ το σχήμα του υπουργικού Συμβουλίου που θα επιλέξει, θα πρέπει να το εγκρίνει το Ματζλίς (Κοινοβούλιο της χώρας). Μια διαδικασία που θα διαρκέσει αρκετούς μήνες ακόμα. Στην πραγματικότητα, η νέα κυβέρνηση θα είναι σε θέση να λειτουργήσει μόνο προς τα τέλη του 2013. Και αυτό, στην καλύτερη περίπτωση. Διότι δεν θα πρέπει να αποκλειστεί η πιθανότητα μπλοκαρίσματος της κεντρικής κυβέρνησης από ορισμένα όργανα της τοπικής εκτελεστικής εξουσίας, σε πολλά από τα οποία κυριαρχούν οι υποστηρικτές του Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ.
Η προσπάθεια του Ιράν για την εξάλειψη των περιττών εντάσεων με τη Δύση και τις αραβικές μοναρχίες είναι ευπρόσδεκτη. Αυτή η πολιτική όμως, δεν υποστηρίζεται από τους περισσότερους στη χώρα. Η κατάσταση είναι ακόμη χειρότερη στο εγγύς εξωτερικό περιβάλλον, εκεί όπου η περιφερειακή ηγετική θέση του Ιράν αμφισβητείται από τη Σαουδική Αραβία και την Τουρκία και η οποιαδήποτε στρατιωτική παρέμβαση του ΝΑΤΟ στη συριακή κρίση, απειλεί έμμεσα τα συμφέροντα του Ιράν στη Μέση Ανατολή. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, θα είναι εξαιρετικά δύσκολο για τη Τεχεράνη να αποκαταστήσει τις σχέσεις της με τον έξω κόσμο.
Σύνθετες οι ρωσο-ιρανικές σχέσεις
Όλα τα παραπάνω, είναι άμεσα συνδεδεμένα με τις ρωσο-ιρανικές σχέσεις, οι οποίες εισέρχονται σε μια περίοδο έντονης αβεβαιότητας. Στη διάρκεια της προεδρίας του Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ, η Μόσχα σκέπτονταν περισσότερο την αποφυγή μιας πυραυλικής ισραηλινής επίθεσης στις ιρανικές πυρηνικές και στρατιωτικές εγκαταστάσεις, ενώ ταυτόχρονα απέφευγε με κάθε τρόπο να εμπλακεί σε μια αντιπαράθεση με τη Δύση. Σήμερα, το ερώτημα που τίθεται, αφορά στο κατά πόσο η ιρανική ηγεσία μπορεί να προχωρήσει έτσι ώστε να μετριαστούν οι εξαιρετικά σκληρές οικονομικές κυρώσεις της Αμερικής, των συμμάχων και των εταίρων της. Και οι κίνδυνοι αυτοί ενισχύονται από μια σειρά δηλώσεων ξένων διαμορφωτών της κοινής γνώμης, οι οποίοι παρουσιάζουν τον Χασάν Ροχανί σαν μεταρρυθμιστή, που όμως ποτέ δεν ήταν.
Στην πραγματικότητα, από την πλευρά του Ιράν μιλάμε μόνο για μια συμβιβαστική κίνηση, την οποία στη Δύση την εκλαμβάνουν σαν υπαναχώρηση με αντάλλαγμα την ελάφρυνση των κυρώσεων. Για τους υπερήφανους Ιρανούς, η ερμηνεία αυτή είναι ελάχιστα αποδεκτή, αν όχι απαράδεκτη. Πολύ περισσότερο, που η προσέγγιση αυτή δεν υπολογίζει την πραγματική κατάσταση των πραγμάτων. Οι δυνατότητες της Δύσης για μείωση των ιρανικών εξαγωγών πετρελαίου έχουν εξαντληθεί λόγω της απροθυμίας συμμετοχής στο εγχείρημα της Κίνας, της Ινδίας, της Ιαπωνίας, της Κορέας και της Τουρκίας. Την ίδια στιγμή, ο προϋπολογισμός του Ιράν διαμορφώνεται ολοένα και περισσότερο από άλλες πηγές εσόδων.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η κατάσταση των ρωσο-ιρανικών σχέσεων σε μεγάλο βαθμό εξαρτάται από την αλληλεπίδραση της Μόσχας και της Τεχεράνης με την Ουάσιγκτον. Σε περίπτωση αντιπαράθεσης, αυξάνεται η ανάγκη για συντονισμό των κοινών προσπαθειών για την αποτροπή της κυριαρχίας των ΗΠΑ σε περιφερειακό επίπεδο. Στην περίπτωση που οι σχέσεις με τις ΗΠΑ βελτιώνονται, τότε υπάρχει κάποια δυνατότητα ακόμα και για μια τριμερή συνεργασία. Το χειρότερο σενάριο θα είναι στην περίπτωση που το Ιράν αρχίσει να επιδιώκει τον συμβιβασμό με τη Δύση και η Ρωσία δεν θα είναι σε θέση να τον βρει, λόγω του προβλήματος της αντιπυραυλικής άμυνας.
Τότε, θα προκύψουν εντάσεις μεταξύ της Μόσχας και της Τεχεράνης στο φόντο των μάλλον πολύπλοκων διμερών τους σχέσεων. Αυτό οφείλεται, όχι μόνο στην αντι-ιρανική συμφωνία «Γκορ – Τσερνομίρντιν» στη δεκαετία του 1990, αλλά και σε μια σειρά άλλων, πιο πρόσφατων γεγονότων. Ειδικότερα, οι Ιρανοί δεν μπορούν να συγχωρήσουν τη Ρωσία για την άρνηση της να παραδώσει τα αντιαεροπορικά πυραυλικά συστήματα S-300 στη χώρα και, όπως αυτοί θεωρούν, τη συνειδητή καθυστέρηση στην κατασκευή του πυρηνικού σταθμού στην πόλη Μπουσέρ. Η σημερινή ιρανική κυβέρνηση έχει επίσης δημιουργήσει πολλά προβλήματα στη Μόσχα. Για παράδειγμα, η μη εκπλήρωση των υποχρεώσεων της Τεχεράνης στον τομέα της πυρηνικής ενέργειας. Αυτή η αντιμετώπιση από το Ιράν, αποτέλεσε τη βάση για τη διαμόρφωση μιας «προσεκτικής» εταιρικής σχέσης μεταξύ των δύο χωρών.
Σήμερα, είναι δύσκολο να προβλεφθεί η δυναμική των ρωσο-ιρανικών σχέσεων, ακόμη και σε βραχυπρόθεσμη προοπτική. Η ξεκάθαρη αστάθεια των σχέσεων, δεν καθορίζεται μόνο από το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών στο Ιράν αλλά και από τις ισχνές εμπορικές και οικονομικές σχέσεις και τα διαφορετικά συμφέροντα των δύο χωρών στο Αφγανιστάν, τη Συρία και  σε ορισμένες άλλες χώρες. Τέλος, επηρεάζονται από τη προσπάθεια του Ιράν να αποκτήσει την επιστημονική τεχνολογία που να μπορεί να χρησιμεύσει για την ανάπτυξη πυρηνικών όπλων, καθώς και από γενικότερους ιστορικούς και πολιτιστικούς λόγους. Όλα τα παραπάνω αναγκάζουν τη Μόσχα και την Τεχεράνη σε αναζήτηση μιας νέας προσέγγισης για την ανάπτυξη των διμερών σχέσεων, απαλλαγμένης από τις πολιτικές σκοπιμότητες και από τις περιφερειακές συνθήκες που επικρατούν. Μόνο τότε, θα μπορέσουμε να προχωρήσουμε σε μια πραγματική εταιρική σχέση στους τομείς της πολιτικής, της οικονομίας και της ασφάλειας.
Η Ρωσία Τώρα

Video

Ισραήλ: Αν χτυπήσει πυρηνικά, αρχίζει η καταστροφή

Ο Σάββας Καλεντερίδης στην εκπομπή της Κυριακής 6 Οκτωβρίου

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Θέματα Εκπομπής 5ης Οκτωβρίου 2024
1. Γεραπετρίτης: Θα κάνω αυτό που πρέπει στο Αιγαίο και ας χαρακτηριστώ μειοδότης
2. Ελλάδα-υδρογονάνθακες: Ποιος κρύβεται πίσω από την παρακώλυση των γεωτρήσεων; 13:00
3. Κύπρος: Η τριμερής αποφασίστηκε από Αθήνα και Άγκυρα, ερήμην της Λευκωσίας 21:50
4. Τουρκία: Κέρδισε διαγωνισμό στη Ρουμανία για πώληση τεθωρακισμένων οχημάτων αξίας ενός δισεκατομμυρίου δολαρίων 27:00
5. Ισραήλ: Άρχισε η αντίστροφη μέτρηση της επίθεσης – Θα αντεπιτεθούμε λέει το Ιράν 33:15
6. ΗΠΑ: Ο Τραμπ γύρισε στον τόπο του εις βάρος του εγκλήματος στην Πενσυλβάνια 59:00
7. Ρωσία-Ουκρανία: Μοντέλο Δυτικής-Ανατολικής Γερμανίας προκρίνουν Δυτικοί κιαι Ουκρανοί αξιωματούχοι 01:01:50

Συνέχεια ανάγνωσης

Ιράν

Αντιθέσεις: Στο χείλος της καταστροφής η ανθρωπότητα!

Το “Σοκ και Δέος” σε όλο το φάσμα του Μεσανατολικού με την ανθρωπότητα στο χείλος της Αβύσσου με επίκεντρο μία από τις σημαντικότερες περιφερειακές συγκρούσεις του πλανήτη

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Οι “Αντιθέσεις” άνοιξαν την αυλαία των εκπομπών τους για την τηλεοπτική περίοδο 2024-2025 σε μια οριακή συγκυρία δραματικών εξελίξεων για την Μέση και την ευρύτερη Ανατολή , την Μεσόγειο και τις παγκόσμιες γεωστρατηγικές προεκτάσεις.

Το “Σοκ και Δέος” σε όλο το φάσμα του Μεσανατολικού με την ανθρωπότητα στο χείλος της Αβύσσου, με επίκεντρο μία από τις σημαντικότερες περιφερειακές συγκρούσεις του πλανήτη, , που επηρρεάζει γεωπολιτικά, ενεργειακά, οικονομικά, εφοδιαστικά και υπαρξιακά, όχι μόνο τους εμφανείς πρωταγνιστές σε Ισραήλ , Παλαιστίνη, Λίβανο, Ιράν , Υεμένη , Αραβικό κόσμο και Μεσόγειο, αλλά και όλους τους μεγάλους παίκτες ισχύος σε παγκόσμια κλίμακα.

Η αδιέξοδη σύγκρουση και ο φαύλος κύκλος στη μεσανατολική διένεξη εν μέσω καταιγιστικών στρατηγικών εξελίξεων , πλανητικών προεκτάσεων.

Τι διαδραματίζεται στην περίμετρο της Ευρασίας που στις μέρες μας αποτελεί το κύριο πεδίο των ηγεμονικών ανταγωνισμών.

Τα όρια της προβολής ισχύος, αποτροπής, γοήτρου υπεροχής και τα εφιαλτικά σενάρια γενικευμένης κλιμάκωσης με την απενοχοποίηση στη διεθνή σκηνή ακόμη και των πυρηνικών πληγμάτων.

Οι προεκτάσεις της κρίσης στο τρίγωνο Ελλάδα- Κύπρος – Τουρκία.

Οι συνέπειες του αναδυόμενου πολυπολικού κόσμου, η στάση των νέων παικτών ισχύος και οι στρατηγική στόχευση των παλαιών δυνάμεων ισχύος.

Στο στούντιο της εκπομπής ο Καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, Δημήτρης Ξενάκης, με πεδίο έρευνας την Διεθνή Πολιτική στην Μέση Ανατολή και τα θεάμτα Ασφάλειας στη Μεσόγειο.

Στην εκπομπή παρεμβαίνουν και καταθέτουν την οπτική τους οι :

Μαίρη Μπόση, Καθηγήτρια Διεθνούς Ασφάλειας στο Πανεπιστήμιο Πειραιά

Ιωάννης Μάζης, Ομότιμος Καθηγητής Οικονομικής Γεωγραφίας και Γεωπολιτικής Θεωρίας στο ΕΚΠΑ

Παναγιώτης Τσάκωνας, Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων, σπουδών ασφάλειας και ανάλυσης εξωτερικής πολιτικής στο ΕΚΠΑ – Επικεφαλής του Προγράμματος Ασφάλειας στο Ελληνικό Ίδρυμα Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ).

Δημήτρης Καραϊτίδης, Πρέσβης ε.τ.

Λεωνίδας Χρυσανθόπουλος, Πρέσβης ε.τ

Θέμης Τζήμας, Νομικός και διδάκτορας Δημοσίου Δικαίου και Πολιτικής Επιστήμης του ΑΠΘ και μεταδιδακτορικός ερευνητής

Αλέξης Λεκάκης – Κερκυραίος, Υποψήφιος διδάκτορας Ιρανικής Εξωτερικής Πολιτικής στο τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών Σπουδών του Παντείου

📺 “ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ” με τον Γιώργο Σαχίνη στην ΚΡΗΤΗ TV

Συνέχεια ανάγνωσης

Ιράν

Σάββας Καλεντερίδης: Γιατί ανησυχεί η Τουρκία;

Το έργο του PKK για το Μεγάλο Κράτος του Κουρδιστάν προβλέπει την ίδρυση αυτού του κράτους σε εδάφη που θα αποσπαστούν από το Ιράκ, τη Συρία, το Ιράν και την Τουρκία.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Για να κατανοήσουμε, όμως, τι ακριβώς είναι αυτό που κάνει τον Ερντογάν να φοβάται τόσο πολύ, είναι χρήσιμο να διαβάσουμε το άρθρο του παλαίμαχου και έμπειρου δημοσιογράφου Φικρέτ Μπιλά, που έχει πολύ καλές διασυνδέσεις με το στρατιωτικό κατεστημένο και τις υπηρεσίες πληροφοριών.

Γράφει ο Σάββας Καλεντερίδης

Τις τελευταίες ημέρες ο ίδιος ο Ερντογάν άρχισε να μιλά με τον πιο επίσημο τρόπο για τον κίνδυνο που διατρέχει η χώρα του από την επέκταση του πολέμου στη Μέση Ανατολή. Με άλλα λόγια, είπε ότι η χώρα του βρίσκεται στο στόχαστρο του Ισραήλ.

Ενώ το τελευταίο διάστημα έκανε σχετικές αναφορές, μιλώντας στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση, κατά τη έναρξη της νέας κοινοβουλετικής περιόδου, που έχει και έναν ιδιαίτερο συμβολισμό, ο Ερντογάν είπε για το θέμα:

«Ενώ παρακολουθούμε από κοντά τις επιθέσεις του Ισραήλ στην Παλαιστίνη και τον Λίβανο, βλέπουμε επίσης καθαρά πώς το Ισραήλ θέλει να δημιουργήσει μικρούς δορυφόρους στο βόρειο Ιράκ και τη Συρία χρησιμοποιώντας την (κουρδική, PYD και ΡΚΚ) αυτονομιστική οργάνωση ως πιόνι. Για την πατρίδα μας, το έθνος μας και την ανεξαρτησία μας, θα σταθούμε απέναντι σε αυτή την κρατική τρομοκρατία με κάθε μέσο που διαθέτουμε».

Με την αναφορά του αυτήν ο Ερντογάν θέλησε να δηλώσει ότι το Ισραήλ υποστηρίζει την ύπαρξη δύο αυτόνομων κουρδικών κρατών στο Β. Ιράκ, που ήδη υπάρχει και λειτουργεί de jure από το 2005, και στη ΒΑ Συρία, που λειτουργεί de facto από το 2014, με τη βο΄΄ηθεια των ΗΠΑ.

Στη συνέχεια ο Ερντογάν ανέφερε ότι η απόσταση από την Αλεξανδρέττα μέχρι τα σύνορα του Λιβάνου είναι 170 χιλιόμετρα, δηλαδή μόλις 2,5 ώρες με το αυτοκίνητο, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «με άλλα λόγια, η κατοχή, η τρομοκρατία και η επιθετικότητα είναι ακριβώς δίπλα μας» και ότι «η Τουρκία θα συνεχίσει να στέκεται απέναντι στο Ισραήλ, όποιο κι αν είναι το κόστος».

Για να κατανοήσουμε, όμως, τι ακριβώς είναι αυτό που κάνει τον Ερντογάν να φοβάται τόσο πολύ, είναι χρήσιμο να διαβάσουμε το άρθρο του παλαίμαχου και έμπειρου δημοσιογράφου Φικρέτ Μπιλά, που έχει πολύ καλές διασυνδέσεις με το στρατιωτικό κατεστημένο και τις υπηρεσίες πληροφοριών. Σημειώνεται ότι το άρθρο δημοσιεύθηκε μερικά εικοσιστετράωρα πριν την εισβολή του Ισραήλ στο Λίβανο:

Η Τουρκία βρίσκεται στο στόχαστρο

Το Ισραήλ συνεχίζει τις επιθέσεις του στον Λίβανο. Μετά τον αρχηγό της ΧΑΜΑΣ Χανιγιέ, σκότωσε τον ηγέτη της Χεζμπολάχ Νασράλα. Συνεχίζει να βομβαρδίζει τη Βηρυτό. Στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες προβλέπουν ότι μετά από αυτό το στάδιο, το Ισραήλ θα προχωρήσει προς την κατάληψη του νότου του Λιβάνου.

Στη συνέχεια εκφράζουν την πρόβλεψή τους ότι θα προχωρήσει στα νότια της Συρίας.

Οι προβλέψεις των στρατιωτικών εμπειρογνωμόνων είναι συμβατές με τους στόχους του Σχεδίου της Ευρύτερης Μέσης Ανατολής (Greater Middle East Project, ΣΕΜΑ).

Οι ΗΠΑ εφαρμόζουν σταδιακά το ΣΕΜΑ, το οποίο ανακοίνωσαν στον κόσμο (σ.τ.μ. τα μέσα της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα), δηλώνοντας ότι θα αλλάξουν τα σύνορα 22 χωρών της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής.

Μπορούμε να ορίσουμε ως κύριο στόχο αυτού του εγχειρήματος όχι μόνο τον ιμπεριαλιστικό επεκτατισμό των ΗΠΑ, αλλά και την περαιτέρω ανάπτυξη του Ισραήλ και τη δημιουργία ενός κύκλου ασφαλείας γύρω από αυτό.

Οι ΗΠΑ εισέβαλαν αρχικά στο Αφγανιστάν, χρησιμοποιώντας ως δικαιολογία την επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου, και αποχώρησαν αφού η Αλ Κάιντα και οι Ταλιμπάν, τους οποίους αρχικά υποστήριζαν εναντίον της Ρωσίας, προκάλεσαν προβλήματα στο Αφγανιστάν και στις χώρες της περιοχής. Τελικά παρέδωσαν το Αφγανιστάν στους Ταλιμπάν.

Στη συνέχεια εισέβαλαν στο Ιράκ με τη δικαιολογία ότι «ο Σαντάμ έχει πυρηνικά όπλα». Στο τέλος ανέτρεψαν τον Σαντάμ. Χώρισαν το Ιράκ στα δύο. Ίδρυσαν ένα de facto ανεξάρτητο κουρδικό κράτος στο Βόρειο Ιράκ υπό την κυριαρχία των Μπαρζανί. Στη συνέχεια έσυραν το Ιράκ σε εμφύλιο πόλεμο βασισμένο σε θρησκευτικές σέκτες.

Το ίδιο σχέδιο εφάρμοσαν και στη Συρία. Κατέλαβαν τη βόρεια Συρία με το πρόσχημα του εμφυλίου πολέμου. Χώρισαν κι αυτή τη χώρα στα δύο. Ίδρυσαν ένα κράτος και στρατό για το PKK στο βορρά. Εδώ και χρόνια υπάρχει ένα κουρδικό κράτος που κυβερνάται από το PKK στην περιοχή που εφάπτεται στα σύνορα της Τουρκίας.

Έτσι, αποδυνάμωσαν το Ιράκ και τη Συρία, που θα μπορούσαν να ήταν απειλή για το Ισραήλ στην περιοχή, και τα έκαναν να μην αποτελούν πλέον απειλή.

Φαίνεται ότι μετά τη Συρία, σειρά έχει το Ιράν. Οι ΗΠΑ και το Ισραήλ στοχεύουν επίσης να διασπάσουν το Ιράν. Ένας από τους στόχους του ΣΕΜΑ είναι ο διαχωρισμός του Ιρανικού Κουρδιστάν και του Νοτίου Αζερμπαϊτζάν από το Ιράν.

Ενώ οι ΗΠΑ προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα Μεγάλο Ισραήλ, καταβάλλουν επίσης προσπάθειες για τη δημιουργία ενός «Μεγάλου Κουρδιστάν», που είναι και ο στόχος του PKK.

Στόχος του είναι να διασφαλίσουν ότι το κράτος του PKK, το οποίο ίδρυσαν στη βόρεια Συρία, θα ενωθεί πρώτα με το Βόρειο Ιράκ και στη συνέχεια θα επεκταθεί δυτικά προς τη Μεσόγειο.

Υπολογίζουν ότι ένα μη αραβικό κράτος που δημιουργήθηκε με αυτόν τον τρόπο θα δημιουργούσε ασφάλεια για το Ισραήλ.

Η επέκταση του Ισραήλ προς τα νότια του Λιβάνου και της Συρίας θα του επιτρέψει να πλησιάσει το κράτος του PKK στο βορρά, το οποίο βρίσκεται υπό την προστασία των ΗΠΑ.

Έτσι, μετά το Μεγάλο Ισραήλ, θα μπει στο παιχνίδι το έργο του Μεγάλου Κουρδιστάν.

Το έργο του PKK για το Μεγάλο Κράτος του Κουρδιστάν προβλέπει την ίδρυση αυτού του κράτους σε εδάφη που θα αποσπαστούν από το Ιράκ, τη Συρία, το Ιράν και την Τουρκία.

Αυτός ο πίνακας δείχνει ότι μετά το Ιράν, στόχος θα είναι η Τουρκία.

Ενώ ο στόχος του ΣΕΜΑ είχε δηλωθεί ξεκάθαρα στον κόσμο, το γεγονός ότι η Τουρκία καυχιόταν ότι ήταν για λίγο η συμπρόεδρος του ΣΕΜΑ, σημαίνει ότι δεν είχε αντιληφθεί τι τι θα επακολουθήσει.

Δεν είναι δυνατόν να πούμε ότι η Άγκυρα έβλεπε ξεκάθαρα το γεγονός ότι η Τουρκία θα είναι ο στόχος μετά το Ιράν. Αν ίσχυε αυτό, όταν ξέσπασε ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία, η Τουρκία δεν θα είχε ακολουθήσει τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, η οποία είχε στόχο να ανατρέψει τον Άσαντ και να ιδρύσει ένα ισλαμικό κράτος στη θέση του.

Ενώ η κυβέρνηση στην Τουρκία περίμενε τις μέρες που θα ανατρεπόταν ο Άσαντ, οι ΗΠΑ κατέλαβαν το βόρειο τμήμα της Συρίας και δημιούργησαν έναν κράτος του PKK.

Τον αραβικό λαό της περιοχής τους τον έστειλαν στην Τουρκία. Η Τουρκία το δέχτηκε επίσης με χαρά. Η μεταφορά εκατομμυρίων Σύριων στην Τουρκία θα διαταράξει τη δημογραφική δομή της χώρας στο μέλλον. Η εσωτερική σύγκρουση και η διχοτόμηση της Τουρκίας θα εξυπηρετήσει τον στόχο του ΣΕΜΑ.

Η Τουρκία μόλις το τελευταίο διάστημα άρχισε να επικρίνει την υποστήριξη που παρέχουν οι ΗΠΑ στο PKK στη βόρεια Συρία. Ωστόσο, αυτό που έπρεπε να κάνει ήταν να δει έγκαιρα τον κίνδυνο και να αποτρέψει όσο μπορούσε από την αρχή τις ΗΠΑ.

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινφογνώμων

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή