Ακολουθήστε μας

Γενικά θέματα

Ο ΑΓΩΓΟΣ ΛΕΒΙΑΘΑΝ

Δημοσιεύτηκε

στις

Τόσο η εγκληματική διαχείριση της κρίσης χρέους της Ελλάδας και της
Κύπρου, όσο και το μέλλον της Συρίας, συνδέονται πιθανότατα με τις προσπάθειες
του Ισραήλ να διεκδικήσει το ρόλο ενός παγκόσμιου παίχτη της ενεργειακής
γεωπολιτικής
Βασίλης
Βιλιάρδος
 
Όπως έχει αποδειχθεί πολλές φορές
στην ιστορία, με κυριότερο ίσως παράδειγμα τη Λατινική Αμερική, η ανακάλυψη υπογείου πλούτου σε μικρές
χώρες δεν είναι ευλογία – παρά το ότι έτσι συνήθως παρουσιάζεται στην αρχή
.


Αντίθετα, με βάση την εμπειρία, είναι μία μεγάλη κατάρα – με την έννοια ότι, η
εκάστοτε χώρα τοποθετείται στο στόχαστρο των ισχυρών δυνάμεων, οι οποίες
χρησιμοποιούν κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσον, με σκοπό τη λεηλασία του φυσικού
πλούτου της.
Στα πλαίσια αυτά, οι πρόσφατες έρευνες στην Ελλάδα, σε
συνδυασμό με την κρίση χρέους, είναι γεγονότα που οφείλουν να μας
προβληματίσουν, σχετικά με το μέλλον της πατρίδας μας – η οποία θα ήταν καλύτερα να επικεντρωθεί στους
βασικούς πυλώνες της οικονομίας της, στη γεωργία, στον τουρισμό και στη
ναυτιλία
, διώχνοντας τους εισβολείς (Τρόικα), παρά να γίνει ο επόμενος
στόχος του ενεργειακού πολέμου, μεταξύ των ισχυρών δυνάμεων του πλανήτη.
Το παράδειγμα της Τουρκίας, όπου σύμφωνα με πολλούς επιχειρείται ο «διαμελισμός» της, λόγω της
διέλευσης του ενεργειακού αγωγού, δεν πρέπει να αντιμετωπισθεί με ελαφρότητα
από την Ελλάδα – η οποία ενδεχομένως θα οδηγηθεί σε παρόμοια μονοπάτια
”.   
Άρθρο   
Ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα του παρελθόντος, στον τομέα της
ενέργειας, ήταν αναμφίβολα η ανακάλυψη
ενός τεράστιου κοιτάσματος φυσικού αερίου, σε μικρή σχετικά απόσταση από τις
ακτές του Ισραήλ
, τον Οκτώβριο του 2010 – εντός της αποκλειστικής
οικονομικής ζώνης του (ΑΟΖ). Το «οικόπεδο» αυτό, το οποίο ευρίσκεται 130
χιλιόμετρα δυτικά της Χάιφα, σε βάθος πέντε χιλιομέτρων, βαφτίσθηκε «Λεβιάθαν»
– οφείλοντας το όνομα του στο γνωστό βιβλικό τέρας, από την παλαιά διαθήκη των
Εβραίων (χάρτης που ακολουθεί).
Τρεις ισραηλινές ενεργειακές εταιρείες, σε συνεργασία με την Noble
Energy
(η οποία έχει έδρα το Χιούστον του Τέξας), υπολόγισαν τα αποθέματα φυσικού αερίου
τουλάχιστον στα 500 δις κυβικά μέτρα –
γεγονός που σημαίνει ότι, πρόκειται
για τη μεγαλύτερη ανακάλυψη ενός υποθαλασσίου κοιτάσματος φυσικού αερίου, των
τελευταίων δέκα ετών.
Οφείλουμε να σημειώσουμε εδώ ότι, η
μέση τιμή του φυσικού αερίου στις ευρωπαϊκές χώρες, το πρώτο εξάμηνο του 2012
υπολογίσθηκε  (πηγή)
στα 413,1 $ ανά χίλια κυβικά μέτρα
– οπότε η αξία του κοιτάσματος Λεβιάθαν,
με αυτήν την τιμή, θα ήταν πάνω από 200 δις $ (στο 80% του ισραηλινού
ΑΕΠ). 
Για να κατανοήσει κανείς το μέγεθος της ποσότητας αρκεί να σημειώσει ότι,
οι συνολικές ετήσιες ανάγκες της Ευρώπης υπολογίζονται στα 415 δις κυβικά μέτρα
το 2020 – ενώ η σημερινή ετήσια
παγκόσμια κατανάλωση στα 2.790 δις κυβικά μέτρα.
Ειδικά η Γερμανία
κατανάλωνε το 2005 περίπου 100 δις κυβικά μέτρα (περί τα 40 δις $),
διπλασιάζοντας τις ανάγκες της σε σχέση με το 1990 – εισάγοντας το 85%, κυρίως
από τη Ρωσία. Το μεγαλύτερο δε υποθαλάσσιο κοίτασμα στην Ευρώπη ευρίσκεται στις
ακτές της Νορβηγίας – υπολογιζόμενο στα 1.300 δις κυβικά μέτρα.
Η Noble Energy τώρα, μαζί με την ισραηλινή εταιρεία, με την οποία
συνεργάζεται όσον αφορά τα κοιτάσματα Λεβιάθαν (Joint Venture, όπου οι αμερικανοί έχουν το 36%, ενώ οι ισραηλινοί το
64%
), με την Delek Group δηλαδή του ισραηλινού
δισεκατομμυριούχου Jitzchak Tschuwa, έχει επί πλέον στην κατοχή της τις
απαιτούμενες άδειες, για την εξόρυξη του φυσικού αερίου στην Κύπρο
(υπολογιζόμενα κοιτάσματα 5-8 τρις κυβικά μέτρα).
Η κοινή αυτή εταιρεία υπόγραψε πρόσφατα μία «συμφωνία προθέσεων» με την
Κύπρο, με βάση την οποία θα ξεκινήσουν
σύντομα συνομιλίες για την κατασκευή μίας εγκατάστασης «υγροποίησης» φυσικού
αερίου στο νησί
, κόστους 10 δις $ (πάνω από το 50% του ΑΕΠ της Κύπρου).
Μία επόμενη δυνατότητα θα ήταν η
κατασκευή ενός αγωγού μεταφοράς του φυσικού αερίου από την
Κύπρο στην Τουρκία και από εκεί ενδεχομένως προς
τον ΤΑΡ*
– κάτι που θα ήταν κατά 15 δις $
φθηνότερο, σε σχέση με το κόστος υγροποίησης και μεταφοράς του φυσικού αερίου,
από το νησί προς την Ευρώπη.
Στην περίπτωση αυτή το Ισραήλ, με ή
χωρίς τη βοήθεια της Τουρκίας, θα απειλούσε την Gazprom,
παίρνοντας
ένα μεγάλο μερίδιο των πωλήσεων της στην Ευρώπη – εάν βέβαια διαχειριζόταν και τα τεράστια αποθέματα της Κύπρου.
Εναλλακτική δυνατότητα της μεταφοράς του φυσικού αερίου από το κοίτασμα
Λεβιάθαν και από την Κύπρο προς την Ευρώπη, μέσω αγωγού, θα ήταν η Ελλάδα – η
οποία διαθέτει ενδεχομένως επίσης αποθέματα, στην Κρήτη και αλλού.
Άλλωστε ήδη τον Αύγουστο του 2010, όταν είχε φανεί το τεράστιο μέγεθος του
Λεβιάθαν, ο πρωθυπουργός του Ισραήλ συνομίλησε με τον τότε πρωθυπουργό της
Ελλάδας – αναφορικά με τη μεταφορά
ισραηλινού φυσικού αερίου προς την Ευρώπη, μέσω της χώρας μας
. Ίσως
οφείλουμε να σημειώσουμε εδώ ότι το Ισραήλ, πάντοτε σε συνεργασία με την Noble
Energy, είχε ανακαλύψει ήδη το κοίτασμα Tamar, 80 χιλιόμετρα δυτικά της Χάιφα,
με 250 δις κυβικά μέτρα φυσικού αερίου πρώτης ποιότητας – το μεγαλύτερο
κοίτασμα που είχε ανακαλυφθεί παγκοσμίως το 2009.
Εκείνη την εποχή, τα συνολικά
αποθέματα φυσικού αερίου του Ισραήλ ήταν μόλις 150 δις κυβικά μέτρα
– ενώ
υπέθετε κανείς ότι, το μοναδικό κοίτασμα της χώρας τότε, το Yam Tethys, το
οποίο προμήθευε το 70% των αναγκών της, θα στέρευε σε λίγα χρόνια. 
Περαιτέρω, η συμφωνία του Ισραήλ με
την Κύπρο διευκολύνθηκε σίγουρα από την τραπεζική κρίση στο νησί (
ανάλυση μας), από τον εκβιασμό, καθώς επίσης από τη δραστική πολιτική
αλλαγή που ακολούθησε – με την «αντικατάσταση» του τότε προέδρου, ο οποίος
διατηρούσε φιλικές σχέσεις με τον πρόεδρο της Ρωσίας και την Gazprom από τον
σημερινό, ο οποίος είναι με την πλευρά της Γερμανίας (άρα και των Η.Π.Α.).
Πόσο μάλλον εάν συνδέσει κανείς την
κρίση με την, άνευ προηγουμένου παραδείγματος, απαίτηση της Τρόικας
(ΔΝΤ. Ευρωζώνη), όσον αφορά τη
συμμετοχή των καταθετών στη διάσωση των τραπεζών και την επιβολή περιορισμών
στην ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων  – με
πιθανό απώτερο στόχο την εκδίωξη των Ρώσων από το νησί.
Ενδεχομένως δε η εγκληματική
διαχείριση της ελληνικής κρίσης χρέους, όπου η χώρα μας
καταστρέφεται σταδιακά αντί να εξυγιαίνεται, να εξυπηρετεί τους
ίδιους σκοπούς
– αφενός μεν λόγω των σχεδίων διέλευσης του «αγωγού
Λεβιάθαν» (αυθαίρετη ονομασία εκ μέρους μας) από την Ελλάδα, αφετέρου επειδή
πιθανότατα υπάρχουν μεγάλα αποθέματα φυσικού αερίου και πετρελαίου, στο
θαλάσσιο υπέδαφος μας.
Σε κάθε περίπτωση, φαίνεται πως
διεξάγεται ένας υπόγειος, μυστικός πόλεμος μεταξύ του Ισραήλ και της Ρωσίας,
στα πλαίσια του
παγκοσμίου
ενεργειακού πολέμου
– όπου το Ισραήλ, σε συνεργασία προφανώς με
τις Η.Π.Α., προσπαθεί να πάρει την πρώτη θέση από την Gazprom, όσον αφορά την
προμήθεια της Νοτίου Ευρώπης με φυσικό αέριο (για την οποία η Gazprom έχει
προτείνει τον αγωγό South Stream).
Στα πλαίσια της διαμάχης Ισραήλ και Ρωσίας φαίνεται πως εντάσσεται και το
μέλλον της Συρίας – επειδή ο σημερινός
πρόεδρος της Συρίας έχει υπογράψει το Μάρτιο του 2011 μία συμφωνία με το Ιράκ
και το Ιράν, για τη διέλευση ενός αγωγού
. Ακριβώς εκείνη την εποχή λοιπόν
όπου το ΝΑΤΟ, η Τουρκία, η Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και στο παρασκήνιο το
Ισραήλ προετοίμαζαν την κατά μέτωπο επίθεση εναντίον του προέδρου της Συρίας –
υπολογίζοντας πιθανότατα ότι, ένα πλήρες χάος στη χώρα, θα κατέστρεφε εκ των
πραγμάτων τις ελπίδες ενός αγωγού που θα συνέδεε το Ιράν με τη Συρία. Στον
Πίνακα Ι φαίνονται τα οικονομικά μεγέθη ορισμένων από τις παραπάνω χώρες:
ΠΙΝΑΚΑΣ Ι: Οικονομικά μεγέθη 2012, σε δις $
Δείκτες
Ισραήλ
Ιράκ
Ιράν
Συρία
ΑΕΠ
246,8
130,6
483,8
64,7
Εργαζόμενοι
3,27 εκ.
8,90 εκ.
27,05 εκ.
5,54 εκ.
Ανεργία
6,3%
16,0%
15,5%
18,0%
Έλλειμμα προϋπολ./ΑΕΠ
-3,8%
+4,5%
-5,0%
-9,5%
Δημόσιο χρέος/ΑΕΠ
74,4%
./.
18,8%
44,0%
Έλλειμμα τρεχουσών συναλ.
-2,6
+20,6
-7,2
-5,1
Πηγή: CIA
Πίνακας: Β. Βιλιάρδος
Συνεχίζοντας, με τον τρόπο αυτό οι
γεωπολιτικές φιλοδοξίες του Ισραήλ, οι οποίες θα ενδυναμώνονταν από την
κατάκτηση μίας σημαντικής θέσης στην αγορά ενέργειας, θα ήταν πιο εύκολα
πραγματοποιήσιμες
– αφού θα έβγαινε από τη μέση ένας σημαντικός
ανταγωνιστής, όπως είναι το Ιράν (για ορισμένους το Ισραήλ είναι το «μακρύ
χέρι» των Η.Π.Α. στην περιοχή – ενώ για
άλλους οι Η.Π.Α. είναι το «μακρύ χέρι» του εβραϊκού κεφαλαίου
).
Συμπερασματικά λοιπόν, τόσο οι συζητήσεις για την κρίση στην Ελλάδα και την
Κύπρο, όπου από την Ελλάδα εκδιώχθηκε ουσιαστικά η Gazprom* (ιδιωτικοποίηση της
ΔΕΠΑ
), όσο και το μέλλον της Συρίας, είναι πιθανότατα
«αλληλένδετα γεγονότα», συνδεδεμένα με
τις προσπάθειες του Ισραήλ να διεκδικήσει το σημαντικό ρόλο ενός παγκόσμιου
παίχτη
της ενεργειακής γεωπολιτικής.
*Σημείωση: Μέτοχοι του (ανταγωνιστικού στην Gazprom) αγωγού ΤΑΡ από το Αζερμπαϊτζάν
(χάρτης που ακολουθεί), ο οποίος ξεκινάει
από τα σύνορα Ελλάδας-Τουρκίας, συνεχίζοντας στην Αλβανία και υποθαλάσσια στην
Ιταλία
, είναι η ελβετική AXPO με 42,5% (μέτοχοι της είναι καντόνια της
Ελβετίας), η νορβηγική Statoil με 42,5% (η οποία συμμετέχει στην
κοινοπραξία Σαχ Ντενίζ ΙΙ), καθώς επίσης η γερμανική E-ON με
15%.
Μέτοχοι της κοινοπραξίας του Σαχ Ντενίζ είναι η κρατική εταιρεία του
Αζερμπαϊτζάν Socar, η βρετανική ΒΡ και η γαλλική Total – οι
οποίες συμμετέχουν και στη διοίκηση του ΤΑΡ. Ο ΤΑΡ επιλέχθηκε τελικά αντί του West Nabucco, επειδή έχει
μικρότερο μήκος (800 χιλιόμετρα έναντι 1.326), οπότε χαμηλότερο κόστος και τέλη
διέλευσης.
Σύμφωνα με ελληνική μελέτη, ο
αγωγός θα δημιουργήσει τζίρο 180 εκ.
€ στη Βόρεια Ελλάδα κατά την κατασκευή, καθώς επίσης ετήσια 210 εκ. € κατά τη
λειτουργία – ένα ελάχιστο όφελος,
συγκριτικά με την Τουρκία, η οποία απαιτεί το 15% του φυσικού αερίου που θα
μεταφέρεται
. Εάν δε κανείς συμπεριλάβει το περιβαλλοντικό κόστος, έχοντας
επιφυλάξεις σχετικά με τις δυνάμεις που θα αναλάβουν τη φύλαξη του, ίσως
διαπιστώσει ότι, τα αποτελέσματα δεν είναι όπως τα φανταζόμαστε.    
Κατά πολλούς στην επιλογή του ΤΑΡ συνέβαλλε μυστικά το Ισραήλ,
αφενός μεν επειδή ταιριάζει με τα σχέδια του, αφετέρου επειδή είναι μεγαλύτερη
η απόσταση του από τη Ρωσία – η οποία στο παρελθόν δημιούργησε προβλήματα στο
Nabucco, εισβάλλοντας τότε στη Γεωργία, από όπου θα περνούσε ο αγωγός,
παρακάμπτοντας την. 
Ολοκληρώνοντας θεωρούμε ότι, το θέμα
του περιβαλλοντικού κόστους σε μία τουριστική χώρα πρέπει να προσεχθεί
ιδιαίτερα
– ειδικά όσον αφορά τις εγκαταστάσεις στο Ιόνιο και στην Κρήτη.
Εάν το 15-20% που θα κερδίζει η Ελλάδα, από τη συνολική ποσότητα εξόρυξης,
αντιπαρατεθεί με τις ενδεχόμενες απώλειες στην τουριστική της βιομηχανία,
πιθανότατα να δημιουργήσει τελικά ζημίες αντί κέρδη. 
Σε κάθε περίπτωση, η ευρύτερη
περιοχή της Μεσογείου θα υποφέρει τα πάνδεινα, μετά τις νέες ανακαλύψεις στον
υποθαλάσσιο χώρο της
– ενώ θα υπάρξουν σε πολλές χώρες Εφιάλτες, ανάλογοι με τους δικούς μας στην
Ελλάδα.          
Βασίλης Βιλιάρδος  (copyright)
Αθήνα, 10. Ιουλίου
2013
    Ο κ. Βασίλης Βιλιάρδος
είναι οικονομολόγος,
 πτυχιούχος
της ΑΣΟΕΕ Αθηνών, με μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου.

Γενικά θέματα

Δυσοίωνα μηνύματα για τη λειψυδρία! Αντιμέτωποι με δυσμενείς καταστάσεις – Συναγερμός για να προστατευθούν ζωές

Η κλιματική αλλαγή καθιστά πιο ακανόνιστο τον κύκλο του νερού, προειδοποίησε ο ΟΗΕ.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Νερό: Έκθεση του ΟΗΕ εκπέμπει SOS για την ξηρασία παγκοσμίως λόγω της κλιματικής αλλαγής αλλά και άλλων σημαντικών παραγόντων. 

Αυτή τη στιγμή 3,6 δισεκατομμύρια άνθρωποι έχουν ανεπαρκή πρόσβαση στο νερό τουλάχιστον ένα μήνα το χρόνο και ο αριθμός τους αναμένεται ότι μέχρι το 2050 θα έχει ξεπεράσει τα 5 δισεκατομμύρια

Οι έντονες ξηρασίες και οι ακραίες πλημμύρες, που όσο περνάει ο καιρός γίνονται και περισσότερες, αποτελούν μια «πρόγευση» των επερχόμενων εξελίξεων, καθώς η κλιματική αλλαγή καθιστά πιο ακανόνιστο τον κύκλο του νερού, προειδοποίησε ο ΟΗΕ.

Τα ποτάμια κατέγραψαν πέρυσι ένα επίπεδο ξηρασίας άνευ προηγουμένου εδώ και 33 χρόνια, σύμφωνα με νέα έκθεση του Παγκόσμιου Μετεωρολογικού Οργανισμού (ΠΜΟ, WMO, OMM), μια υπηρεσία του ΟΗΕ.

«Στο πλαίσιο της κλιματικής αλλαγής, το νερό μας δίνει μια πρόγευση των επερχόμενων εξελίξεων», εκφράζει την ανησυχία της σε ανακοίνωση η γενική γραμματέας του ΠΜΟ Σελέστ Σάουλο. «Τα σημάδια συναγερμού πολλαπλασιάζονται: παρακολουθούμε ένα παροξυσμό ακραίων βροχοπτώσεων, πλημμυρών και ξηρασιών, που επιβαρύνουν πολύ τις ζωές, τα οικοσυστήματα και τις οικονομίες», παρατηρεί.

Αντιμέτωποι με δυσμενείς καταστάσεις

Καθώς η χρονιά 2023 ήταν η πιο ζεστή που έχει καταγραφεί ποτέ, οι αυξημένες θερμοκρασίες και η γενικευμένη εξασθένηση των βροχοπτώσεων συνέβαλαν σε παρατεταμένες ξηρασίες.

Οι πλημμύρες ωστόσο πολλαπλασιάστηκαν: τα ακραία υδρολογικά φαινόμενα ευνοήθηκαν όχι μόνο από φυσικούς κλιματικούς παράγοντες, κυρίως τη μετάβαση από τις συνθήκες Λα Νίνια σε ένα επεισόδιο Ελ Νίνιο στα μέσα του 2023, αλλά επίσης από την ανθρώπινης προέλευσης κλιματική αλλαγή, αναφέρει ο ΠΜΟ.

«Η άνοδος της θερμοκρασίας επιτάχυνε τον υδρολογικό κύκλο, ο οποίος έγινε επίσης πιο ακανόνιστος και λιγότερο προβλέψιμος», εξηγεί η Σάουλο.

Οι συνέπειες είναι πολλαπλές: «Μια πιο ζεστή ατμόσφαιρα που μπορεί να περιέχει περισσότερη υγρασία, η άνοδος της θερμοκρασίας του κλίματος αυξάνει τον κίνδυνο ισχυρών βροχοπτώσεων» ενώ «παραλλήλως η επιτάχυνση της εξάτμισης και της ξήρανσης των εδαφών επιδεινώνει τις ξηρασίες».

Κατά συνέπεια, «βρισκόμαστε αντιμέτωποι με όλο και πιο δύσκολες καταστάσεις, όπου το νερό είναι είτε υπερβολικά άφθονο είτε ανεπαρκές».

Αυτή τη στιγμή 3,6 δισεκατομμύρια άνθρωποι έχουν ανεπαρκή πρόσβαση στο νερό τουλάχιστον ένα μήνα το χρόνο και ο αριθμός τους αναμένεται ότι μέχρι το 2050 θα έχει ξεπεράσει τα 5 δισεκατομμύρια, σύμφωνα με τον ΟΗΕ. Η έκθεση δείχνει ότι τα ύδατα περίπου του 50% των ποταμών του πλανήτη ήταν πέρυσι λιγότερα από το κανονικό.

Οι παγετώνες βρίσκονται επίσης στη γραμμή του μετώπου της ανόδου της θερμοκρασίας του κλίματος: σύμφωνα με προκαταρκτικά δεδομένα για την περίοδο από το Σεπτέμβριο 2022 ως τον Αύγουστο 2023, έχασαν πάνω από 600 γιγατόνους νερού, απώλεια που είναι η χειρότερη σε 50 χρόνια παρατηρήσεων.

«Το λιώσιμο των πάγων και των παγετώνων απειλεί τη μακροπρόθεσμη υδροδοτική ασφάλεια εκατομμυρίων ανθρώπων. Εντούτοις δεν λαμβάνουμε τα επείγοντα μέτρα που επιβάλλονται», κρούει τον κώδωνα του κινδύνου η γενική γραμματέας του ΠΜΟ.

Συναγερμός για να προστατευθούν ζωές

Ο οργανισμός ζητάει να κηρυχθεί από νωρίς συναγερμός για όλους ώστε να προστατευθούν οι ζωές και τα μέσα επιβίωσης που συνδέονται με το νερό και καλεί να βελτιωθούν οι γνώσεις και ο διαμοιρασμός των δεδομένων για τις πηγές νερού.

«Δεν μπορούμε να διαχειριστούμε ένα πρόβλημα, αν δεν μετρήσουμε την έκτασή του», υπογραμμίζει η Σάουλο.

Συνέχεια ανάγνωσης

Γενικά θέματα

Γιάννος Χαραλαμπίδης στη Σημερινή: Μήλον της Έριδος η Κύπρος για την ασφάλεια Τουρκίας – Ισραήλ

Τα «Ταϊφούν» περιπολούν για την ασφάλεια του Ισραήλ και αναχαιτίζουν πυραύλους του Ιράν από τον τουρκικό εναέριο χώρο στην περιοχή της Αλεξανδρέττας και στη Συρία, όπου υπάρχουν στόχοι της Χεζμπολάχ

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

ΠΗΓΗ: ΣΗΜΕΡΙΝΗ

Η Μέση Ανατολή είναι στις φλόγες και, μετά την επίθεση των Ιρανών με βαλλιστικούς πυραύλους σε βάρος του Ισραήλ, ξεκίνησε επίθεση των Ισραηλινών στον Βόρειο Λίβανο, ενώ αναμένονται και τα αντίποινα σε βάρος της Τεχεράνης.

Γράφει ο Γιάννος Χαραλαμπίδης

Τα «Ταϊφούν» περιπολούν για την ασφάλεια του Ισραήλ και αναχαιτίζουν πυραύλους του Ιράν από τον τουρκικό εναέριο χώρο στην περιοχή της Αλεξανδρέττας και στη Συρία, όπου υπάρχουν στόχοι της Χεζμπολάχ

Τουρκία και Ακρωτήρι

Η Τουρκία επιχαίρει από την κατατριβή του Ισραήλ και του Ιράν. Μπορεί μεν ο Ερντογάν να χαρακτηρίζει τον Νετανιάχου ως εγκληματία πολέμου, αλλά συνεργάζεται με τους Βρετανούς και δη με τα μαχητικά «Ταϊφούν», που επιχειρούν από τις Βάσεις Ακρωτηρίου και:

1) Περιπολούν από τον κόλπο της Αλεξανδρέττας εντός του τουρκικού εναέριου χώρου, με την άδεια της Άγκυρας, προς τη Συρία, όπου υπάρχουν στόχοι της Χεζμπολάχ, καθώς και προς το Ιράκ. 2) Συμμετέχουν στις αναχαιτίσεις των ιρανικών πυραύλων και drones στις επιθέσεις, που δέχεται το Ισραήλ από το Ιράν και συλλέγουν πληροφορίες. 3) Καμιά αμφιβολία δεν υπάρχει για τη συνεργασία των Βάσεων με τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις όταν ενεργούν τα «Ταϊφούν» είτε για επιτήρηση είτε για να προστατεύσουν με οποιονδήποτε τρόπο το Ισραήλ. Ή για να στραφούν σε βάρος της Χεζμπολάχ.

Τόσο οι Βάσεις Ακρωτηρίου όσο και του Αγίου Νικολάου είναι στρατηγικής σημασίας, διότι από τις μεν πρώτες, εκτός των άλλων, ενεργούν ακόμη τα θρυλικά κατασκοπευτικά U2 ως συμπληρωματικά των δορυφόρων, στις δε δεύτερες υπάρχει το Έχελον ως κέντρο συλλογής και επεξεργασίας πληροφοριών. Εκ των πραγμάτων, η Κύπρος, λόγω Βάσεων, τελεί υπό καθεστώς απειλής. Χωρίς να διαθέτει αξιόπιστη εναέρια αποτροπή, αφού οι ρωσικοί TOR-M1 και BUK μερικώς μπορούν να επιχειρήσουν. Ακόμη και αν στραφούν για ν’ αποκρούσουν την ιρανική απειλή ή αυτήν της Χεσμπολάχ, δεν θα μπορούν να καλύπτουν την όποια τουρκική επί της οποίας είναι προσαρμοσμένα τα συστήματα αυτά. Λόγω του κενού που υπάρχει στην αεράμυνα είχε κλείσει η αγορά του αντιαεροπορικού συστήματος BARAK με πυραύλους 35, 70 και 150 χιλιομέτρων. Η κυπριακή Κυβέρνηση αγόρασε το BARAK με πυραύλους των 70 χιλιομέτρων. Με τον πόλεμο στη Γάζα και στον Λίβανο, η παράδοση του συστήματος δεν είναι βέβαιο εάν θα καθυστερήσει ή όχι. Ούτως ή άλλως, η Κυπριακή Δημοκρατία μετά την άρση του εμπάργκο στο στρατιωτικό υλικό από τις ΗΠΑ θα ήταν δυνατό να ζητήσει ακόμη και «Πάτριοτ» ή άλλα σχετικά οπλικά συστήματα αεράμυνας από ευρωπαϊκά κράτη. Επί του παρόντος, τόσο η αεράμυνα των Βάσεων όσο και της Κύπρου ολόκληρης στηρίζεται στον πολεμικό στόλο των ΗΠΑ και των συμμάχων τους, που βρίσκονται στ’ ανοιχτά της Κύπρου. Ως εκ τούτου, θα ήταν μέγα πλήγμα εάν επέτρεπαν ή στη Χεζμπολάχ ή στο Ιράν να κτυπήσει τις Βρετανικές Βάσεις. Εκ των πραγμάτων, η Κύπρος λόγω Βάσεων καλύπτεται, όπως είχαμε ήδη γράψει από την αρχή της κρίσης, κάτω από την Ατσάλινη Αεράμυνα των ΗΠΑ.

Το μήλον της Έριδος

Η Τουρκία δεν είναι άμεσα εμπλεκόμενη στις συγκρούσεις στη Γάζα και στον Λίβανο, όμως υπάρχει μια πολεμική ρητορική που εγείρει το εξής ερώτημα: Μπορεί ή όχι η Τουρκία να κτυπήσει το Ισραήλ, όπως αρχικά απειλούσε ο Τούρκος Πρόεδρος, ο οποίος, όμως, μετά τις τελευταίες εξελίξεις, εμφανίζεται ως να τελεί υπό την απειλή του «σιωνιστικού επεκτατισμού», όπως ισχυρίζεται;

Σε αυτό το παιχνίδι, η Κύπρος καθίσταται γεωστρατηγικό και γεωπολιτικό μήλον της Έριδος, αφού:

1) Αποτελεί το νότιο τμήμα της νήσου, τη μοναδική έξοδο, που διαθέτει το Ισραήλ, λόγω της έλλειψης στρατηγικού βάθους, που είναι περικυκλωμένο από τους Άραβες και την Τουρκία. Άρα ο άξονας προς τη Σούδα μέσω Κύπρου είναι ζωτικός χώρος όχι μόνο για το Ισραήλ, αλλά και για τις ΗΠΑ και τους ΝΑΤΟϊκούς συμμάχους τους. Απόδειξη τούτου συνιστά η συγκέντρωση του 6ου στόλου ως αποτέλεσμα της κρίσης στη Μέση Ανατολή.

2) Αποτελεί ασπίδα και εμφανίζεται ως το αβύθιστο για την Τουρκία αεροπλανοφόρο, καθώς και αναπόσπαστο τμήμα της «Γαλάζιας Πατρίδας».

3) Αποτελεί ασπίδα για την Τουρκία από επιθέσεις που θα ήταν δυνατό να δεχτεί μέσω Κύπρου, εξ ου και η άρνησή της να δεχθεί την παρουσία ελληνικού στρατού και οι διαμαρτυρίες για την όποια στρατιωτική συνεργασία της Κύπρου με το Ισραήλ. Είναι όμως και για το Ισραήλ ασπίδα.

Γιατί;

Διότι, ουδόλως θα ήθελε το Ισραήλ:

Α) Να πέσει η Κύπρος στον πλήρη έλεγχο της Τουρκίας και δη μέσω μιας ομοσπονδιακής ή συνομοσπονδιακής λύσης, με τον πλήρη γεωπολιτικό έλεγχο του νησιού από την Άγκυρα.

Β) Να εγκατασταθούν στην Κύπρο τουρκικά πυραυλικά συστήματα, που θα στοχεύουν το Ισραήλ.

Τα πλεονεκτήματα του Ισραήλ

Το ερώτημα εάν μπορεί να κτυπήσει και να κάνει πόλεμο η Τουρκία με το Ισραήλ απαντάται ως εξής: Η Άγκυρα έχει τη δυνατότητα: 1) Να διενεργήσει επίθεση με την αεροπορία της ή με τη συσσώρευση στόλου. 2) Να κτυπήσει με πυραύλους και δη «Ταϊφούν» με βεληνεκές της τάξης των 600 χιλιομέτρων, όταν αυτά θα είναι επιχειρησιακά διαθέσιμα (αυτά εισήλθαν ήδη σε γραμμή παραγωγής από τον Μάιο του 2023 ).

Όμως η οποιαδήποτε τουρκική επίθεση: Α) Βρίσκεται σε αντίθεση με τα συμφέροντα των ΗΠΑ, που θέτουν υπό την προστασία τους και τον 6ο Στόλο το Ισραήλ, οπότε δεν θα επιτρέψουν στην Τουρκία μια τέτοια δράση. Β) Οτιδήποτε διενεργηθεί από αέρος, είτε είναι από μαχητικά είτε από πυραυλικά συστήματα, θα ήταν δυνατό να αντιμετωπιστεί επιτυχώς από το Ισραήλ είτε με τους arrow και με το “iron dome” είτε με τα πλοία των συμμαχικών δυνάμεων και δη των ΗΠΑ, καθώς και με την ισραηλινή αεροπορία, η οποία υπερτερεί της τουρκικής.

Πύραυλοι και Τεχνητή Νοημοσύνη

Από την άλλη πλευρά το Ισραήλ υπερέχει στην αεροπορία και στα πυραυλικά συστήματα. Στην αεροπορία, εκτός των F-15 και F-16, διαθέτει και τα F-35, οπότε μπορεί να δράσει αναλόγως και με βάθος πυρός. Συν του ότι: i) Τα ισραηλινά F-35 είναι τα μόνα των οποίων οι υπολογιστές και λοιπά συστήματα δεν βρίσκονται κάτω από τον έλεγχο των ΗΠΑ. ii) Η Τουρκία έχει πρόβλημα με την αεράμυνά της επί του παρόντος. Εξ ου και η αγορά των S-400, χωρίς όμως να παρέχει πλήρη κάλυψη, καθώς και η απόφαση που λήφθηκε στις 6.8.2024 για την κατασκευή του τουρκικού “iron dome”. iii) Το Ισραήλ διαθέτει αριθμό επιθετικών πυραύλων μέσου και μακρούς βεληνεκούς, από τους LORA με βεληνεκές 280 χιλιόμετρα ώς τους Jericho – 3 (Ιεριχώ) με βεληνεκές μεταξύ των 4,800 χλμ και 6,500 χιλιομέτρων. iv) Καμιά αμφιβολία δεν υπάρχει ότι το Ισραήλ υπερέχει στους τομείς του κυβερνοχώρου και της Τεχνητής Νοημοσύνης (πάσης φύσεως drones).

Ζώνες ασφαλείας και περιφερειακές δυνάμεις

Υπό αυτές τις συνθήκες και λαμβανομένου υπόψη ότι οι δυο χώρες δεν έχουν σύνορα, το πλεονέκτημα ανήκει στο Ισραήλ. Και όχι στην Τουρκία, η οποία στηρίζει τόσο τη Χαμάς όσο και τη Χεζμπολάχ, διότι θέλει την κατατριβή του Ισραήλ. Η Άγκυρα βολεύεται από το οπλοστάσιο και δη τους πυραύλους της Χεζμπολάχ, των οποίων το βεληνεκές καλύπτει και την Κύπρο. Εξ ου και οι απειλές του μ. Χασάν Νασράλα, ότι η Κύπρος ήταν εν δυνάμει στόχος λόγω των στρατιωτικών της σχέσεων με το Ισραήλ. Ήταν μια απειλή «made in Turkey», στη λογική του “proxy war”. Η εξουδετέρωση του οπλοστασίου της Χεσμπολάχ από το Ισραήλ είναι προς όφελος της Κύπρου, αλλά όχι προς όφελος του Ιράν και της Τουρκίας, η οποία δεν θέλει την εδραίωση του Ισραήλ στην περιοχή και την εξάλειψη των τρομοκρατικών απειλών. Δεν θα ήθελε να δει ούτε τον τερματισμό της σύγκρουσης μεταξύ Ιράν και Ισραήλ, διότι η κατατριβή των δυο χωρών, που συνιστούν περιφερειακές δυνάμεις, είναι για ευνόητους λόγους προς όφελος της Άγκυρας, η οποία εδραιώνεται και στην περιοχή της Συρίας, χωρίς ταυτοχρόνως να επιθυμεί τη δημιουργία ζώνης ασφαλείας στον Βόρειο Λίβανο. Πώς όμως θα ασκήσει κριτική στο Ισραήλ, όταν κατέχει την Κύπρο και όταν έχει ήδη υπό κατοχή τμήμα της Συρίας στη λογική της ζώνης ασφαλείας;

Οι θαλάσσιες οδοί…

Η Τουρκία ελέγχει την περιοχή από τη Μαρμαρίδα ώς την Αλεξανδρέττα στην πρακτική της τουρκικής λίμνης ως τμήμα της «Γαλάζιας Πατρίδας» με μια σειρά από ναυτικές και αεροπορικές Βάσεις στα παράλιά της (Ντάλαμα, Μερσίνα, Άδανα, κ.λπ) και την Κύπρο ως αβύθιστο αεροπλανοφόρο. Η Καρπασία και η Αμμόχωστος έχουν ιδιαίτερη σημασία για τις θαλάσσιες οδούς και δη εκείνες προς την Αλεξανδρέττα, που προτού καταλήξουν εκεί αποκλίνουν προς Ισραήλ, Λίβανο και Συρία. Η Τουρκία θα ήθελε να έχει πρόσβαση στη θάλασσα και μέσω Συρίας, ενώ, ταυτοχρόνως, ουδόλως θα επιθυμούσε τη ζώνη ασφαλείας του Ισραήλ, διότι διευρύνει τον έλεγχο παράλιων περιοχών και ενισχύει τον έλεγχο της θαλάσσιας οδού προς την Αλεξανδρέττα. Μέσα σε αυτό το σκηνικό, ο Ερντογάν εμφανίζεται ως να είναι απειλούμενος από το Ισραήλ, λόγω της εισόδου του στον Λίβανο. Η Τουρκία επιδιώκει τον έλεγχο των θαλασσίων οδών από και προς το Σουέζ και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι επεκτείνει τη λεγόμενη ΑΟΖ του ψευδοκράτους προς τις νότιες θάλασσες, καθώς και προς τη γραμμή Κρήτη, Κάρπαθος και Ρόδος, όπου βρίσκονται οι πύλες του Αιγαίου.

 

χαρτης 1 .jpg

 

Ο χάρτης δείχνει τα θαλάσσια δρομολόγια από το Σουέζ προς διάφορες κατευθύνσεις στην Ανατολική Μεσόγειο είτε προς Κύπρο είτε προς Αιγαίο είτε προς άλλες χώρες της περιοχής και δη προς την Αλεξανδρέττα. Η Τουρκία στοχεύει στον πλήρη έλεγχο των οδών αυτών. Θεωρεί την Κύπρο δεδομένη και σημαντικό τον έλεγχο των πυλών του Αιγαίου, όπως και της Κύπρου καθώς και της Καρπασίας. Πολύ, δε, θα ήθελε η Τουρκία να βγει μέσω Συρίας στη θάλασσα. Καθόλου δεν επιθυμούσε τη δημιουργία κουρδικής περιοχής με πρόσβαση στη θάλασσα. Στην παρούσα φάση η Άγκυρα δεν θα ήθελε να δει την ενίσχυση του Ισραήλ στην περιοχή και δη μέσω της αύξησης ενός παράλιου τμήματος του Λιβάνου, που θα εμπίπτει σε αυτό που ονομάζει ζώνη ασφαλείας με βάθος ώς 50 χιλιόμετρα.

 

Maritime Map 03 ΟΚΤ 2024.jpg

 

Ο χάρτης αποτυπώνει τη νέα διάταξη των ναυτικών αμερικανικών δυνάμεων και των λοιπών συμμαχικών στην περιοχή του Περσικού Κόλπου, στα στενά του Ορμούζ, στην Ερυθρά θάλασσα και στην Ανατολική Μεσόγειο. Εκ των πραγμάτων, οι Βρετανικές Βάσεις είναι εν δυνάμει στόχος για το Ιράν και τη Χεζμπολάχ. Και, λόγω των κενών της κυπριακής αεράμυνας, ο στόλος των ΗΠΑ είναι αυτός που προσφέρει ατσάλινο θόλο για την αναχαίτιση ενδεχόμενης επίθεσης είτε με πυραύλους είτε με drones.

 

XARTHS 1.jpg

 

Ο χάρτης αυτός αποτυπώνει τη ζώνη ασφαλείας που επιδιώκει να δημιουργήσει στον Λίβανο για να περιορίσει την απειλή της Χεζμπολάχ. Πρόκειται για τα όρια που τελούν κάτω από τον έλεγχο της UNIFIL, η οποία, όμως, αδυνατεί να βάλει χαλινάρι στη Χεζμπολάχ. Οι εντολές της UNIFIL από το Συμβούλιο Ασφαλείας έχουν, μεταξύ άλλων, ως στόχο να βοηθήσουν: α) στην κατάπαυση του πυρός, στην επιστροφή των Λιβανέζων στα σπίτια τους που είχαν αναγκαστεί να φύγουν λόγω εχθροπραξιών και β) τον νόμιμο στρατό του Λιβάνου να ανακτήσει τον έλεγχο της κατάστασης μετά την αποχώρηση των Ισραηλινών και όχι να επιτρέπει την κυριαρχία της Χεζμπολάχ.

 

FLIGHT RADAR.jpg

 

Οι δυο φωτογραφίες, ημερομηνίας 2/10/2024 από το flightradar24, απεικονίζουν πώς ο Ερντογάν, ενώ από τη μια πυροβολεί φραστικά το Ισραήλ, στην πράξη κάνει πλάτες στις Βρετανικές Βάσεις, που βρίσκονται στην Κύπρο, των οποίων τα αεροσκάφη (Eurofighter Typhoon) αναλαμβάνουν την ασφάλεια της περιοχής, επιχειρώντας από τον τουρκικό εναέριο χώρο για την αναχαίτιση ιρανικών πυραύλων. Μάλιστα, η δεύτερη δείχνει πώς βρετανικό αεροσκάφος ανεφοδιασμού (KC2 Voyager) βρίσκεται εντός του τουρκικού εναέριου χώρου. Για ποιο λόγο άραγε;

 

*Δρ των Διεθνών Σχέσεων

ΠΗΓΗ: Σημερινή

Συνέχεια ανάγνωσης

Γενικά θέματα

Reuters: Το Ιράν προσλαμβάνει τρομοκράτες για χτυπήμα σε Ευρώπη και ΗΠΑ! Η αποτροπή χτυπήματος στην Ελλάδα

Την υπόθεση της απόπειρας τρομοκρατικού χτυπήματος στην Αθήνα τον Μάρτιο του 2023 επαναφέρει με νέο δημοσίευμά του το Reuters.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Στα τέλη του περσινού Μαρτίου ύστερα από συνεργασία της ΕΥΠ με τη Μοσάντ είχαν συλληφθεί δύο Πακιστανοί, που φέρεται να σχεδίαζαν τρομοκρατική επίθεση σε εβραϊκό εστιατόριο- συναγωγή στο κέντρο της Αθήνας.

Την υπόθεση της απόπειρας τρομοκρατικού χτυπήματος στην Αθήνα τον Μάρτιο του 2023 επαναφέρει με νέο δημοσίευμά του το Reuters. Το ειδησεογραφικό πρακτορείο σε ένα αναλυτικό ρεπορτάζ περιγράφει το πώς το Ιράν προσλαμβάνει τρομοκράτες για πλήγματα σε Ευρώπη και ΗΠΑ.

Στα τέλη του περσινού Μαρτίου ύστερα από συνεργασία της ΕΥΠ με τη Μοσάντ είχαν συλληφθεί δύο Πακιστανοί, που φέρεται να σχεδίαζαν τρομοκρατική επίθεση σε εβραϊκό εστιατόριο- συναγωγή στο κέντρο της Αθήνας.

Υπήρχε μάλιστα η πληροφορία ότι οι δύο άνδρες θα πληρώνονταν με 16.000 ευρώ για κάθε νεκρό, γι’ αυτό και σχεδίαζαν μαζικό χτύπημα.

«Καθώς η σύγκρουση Ιράν-Ισραήλ εντείνεται, η Τεχεράνη ταράζει τη Δύση με ένα κύμα απόπειρων χτυπημάτων και απαγωγών εναντίον στόχων στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες», αναφέρει το Reuters.

Η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της έχουν αναφέρει μια απότομη αύξηση τέτοιων συνωμοσιών που συνδέονται με την Ισλαμική Δημοκρατία. Από το 2020, υπήρξαν τουλάχιστον 33 απόπειρες δολοφονίας ή απαγωγής στη Δύση, στις οποίες οι τοπικές ή ισραηλινές αρχές ισχυρίζονται ότι συνδέεται με το Ιράν, διαπίστωσε το Reuters εξετάζοντας δικαστικά έγγραφα και επίσημες ανακοινώσεις.

Μεταξύ των πρόσφατων φερόμενων στόχων: ένα κτίριο που στεγάζει ένα εβραϊκό κέντρο και ένα εστιατόριο kosher στο κέντρο της Αθήνας. Από το κρησφύγετό του στο Ιράν, ένας Πακιστανός ονόματι Σαγιέντ Φαχάρ Αμπάς στρατολόγησε έναν παλιό γνώριμο που ζούσε στην Ελλάδα και τον οδήγησε να επιτεθεί στον χώρο, ισχυρίζονται οι ερευνητές σε έγγραφα που υποβλήθηκαν στις δικαστικές αρχές της υπόθεσης και τα οποία περιήλθαν στην κατοχή του Reuters. Ο Αμπάς είπε στην επαφή του ότι εργαζόταν για μια ομάδα που θα πλήρωνε περίπου 15.000 ευρώ ανά φόνο.

Σε μια ανταλλαγή WhatsApp τον Ιανουάριο του 2023 που περιγράφεται λεπτομερώς στα έγγραφα, οι δύο άνδρες συζήτησαν εάν θα χρησιμοποιήσουν εκρηκτικά ή εμπρησμό στην επίθεση. Ο Αμπάς τόνισε την ανάγκη παροχής αποδείξεων για απώλειες μετά το πλήγμα. «Υπάρχουν μυστικές υπηρεσίες», είπε, χωρίς να κατονομάσει. «Κάντε τη δουλειά με τρόπο που δεν αφήνει κανένα περιθώριο».

Τα έγγραφα που δεν είχαν αναφερθεί προηγουμένως περιλαμβάνουν εκατοντάδες σελίδες αποδεικτικών στοιχείων που συγκεντρώθηκαν κατά τη διάρκεια της προανακριτικής έρευνας στην Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένων καταθέσεων μαρτύρων, αστυνομικών καταθέσεων και λεπτομερειών μηνυμάτων WhatsApp.

Οι ελληνικές αρχές συνέλαβαν τον Σιέντ Ιρτάζα Χάιντερ και έναν άλλο Πακιστανό πέρυσι, λέγοντας ότι η αστυνομία βοήθησε στην εξάρθρωση ενός τρομοκρατικού δικτύου που κατευθυνόταν από το εξωτερικό και είχε σκοπό να προκαλέσει «ανθρώπινη απώλεια». Οι δύο άνδρες αντιμετωπίζουν κατηγορίες για τρομοκρατία. Αρνούνται τις κατηγορίες.

Ο Χάιντερ, ο οποίος αφέθηκε ελεύθερος από την προφυλάκιση αυτή την άνοιξη με περιορισμούς, λέει ότι είναι αθώος. Σε συνέντευξή του, ο 28χρονος είπε στο Reuters ότι έστειλε στον Αμπάς εικόνες του κτιρίου αλλά εμπόδισε σκόπιμα να πραγματοποιήσει οποιαδήποτε επίθεση, ελπίζοντας να πληρωθεί χωρίς να βλάψει κανέναν.

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινφογνώμων

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή