7.7.2013. Απάντηση σε σχόλια για το κουράγιο της … Πηνελόπης: Αντίσταση στα θανατηφόρα εμφυλιακά σύνδρομα και στα σύνδρομα ενοχής
Η ιστορία της Κύπρου όταν γραφτεί σωστά, θα καταδείξει ότι όσον αφορά το εσωτερικό μέτωπο, διακρίνονται κάποιοι σταθμοί οι οποίοι λίγο πολύ συνδέονται γραμμικά. Η ιστορία θα γραφτεί ή πρέπει να γραφτεί για να αναιρεθούν, αν μη τι άλλο, οι απλουστεύσεις όσων Ανανιστών κάθε εποχής, οι οποίοι την στιγμή που η Κύπρος και η Ελλάδα βρίσκονται στην άκρη του γκρεμού, ανερυθρίαστα με λόγια και με πράξεις και συνειδητά ή ανεπίγνωστα, δημιουργούν «κατάλληλη» ατμόσφαιρα για επαναφορά ενός νέου ακόμη χειρότερου φασιστικού, ανελεύθερου και γενοκτονικού σχεδίου Αναν.

«Κάποιος» πριν μερικούς μήνες έγραψε: [δεν βλέπουν] «… οι κήρυκες της απόλυτης ορθότητας του ΟΧΙ [του Σχεδίου Αναν] είναι ότι η τουρκική κατάκτηση μεγάλου μέρους της Κύπρου θέτει (έθεσε κι έθετε από τότε) τέρμα στους εθνικούς ενωτικούς αγώνες της Κύπρου για τα επόμενα 100 χρόνια, κι αν αυτό ήταν σοκ σε πολλαπλά πεδία (εθνικό, ψυχολογικό, ιστορικό κ.λπ.), κανένας δεν δικαιολογείται να λέει «εγώ θέλω να αγνοώ το τάδε πεδίο διότι όταν το σκέφτομαι με αρρωσταίνει». … να συνειδητοποιούσαμε ότι τερματίστηκαν άδοξα, συντριπτικά και τελειωτικά πια οι εθνικοί μας αγώνες, οπότε ας βάλουμε προσωρινά πίσω στα μπαούλα τα σύμβολα και τα οράματα κι ας δούμε τι μπορούμε να περισώσουμε ως απλοί «πολίτες» μιας ιδιότυπης «Δημοκρατίας», που για την ώρα σκέφτονται μόνο τη βιολογική τους επιβίωση εν ειρήνη. Τεράστιας ευθύνης απόφαση. Μεγάλου κινδύνου απόφαση, αληθινά ζωής ή θανάτου απόφαση, με τον θάνατο να έχει τις συντριπτικά περισσότερες πιθανότητες ..».
Το ποιος έγραψε αυτή την βαθύτατων προεκτάσεων «ιστορική» φράση δεν έχει και πολύ μεγάλη σημασία. Σημασία έχει ότι υποδηλώνει μια αντίληψη που υποβόσκει στα θεμέλια πολλών δραστών της συμφοράς των Ελλήνων από το 1945 μέχρι σήμερα. Σήμερα, στο μεταίχμιο, όταν αμφότερα τα κράτη τα κυβερνούν τρόικες και όταν στήνονται νέες κλίνες Προκρούστη στρατηγικών παιγνίων, δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια πολιτικού και πνευματικού ανορθολογισμού.
Άμα βάλουμε τις σημαίες μας στα μπαούλα η Πηνελόπη δεν θα συναντήσει τον Οδυσσέα. Είτε θα την βιάσουν είτε απεγνωσμένη θα εκπορνευτεί. Δυστυχώς η επιπολαιότητά μας και η ενθάρρυνση των εμφυλιακών συνδρόμων προς τα εκεί οδηγεί την Κύπρο (πολύ πιθανό και την Ελλάδα). Είναι θλιβερό, πάντως, το γεγονός ότι ακόμη και καλοπροαίρετοι συμπατριώτες μας δεν βλέπουν αυτή την εξόφθαλμη αλήθεια.
Οι αντί-κομμουνιστές τραμπούκοι της περιόδου αμέσως μετά την ανεξαρτησία περιόδου (1960-67) γαλουχήθηκαν …. (περισσότερα στην διεύθυνση http://www.ifestosedu.gr/112CySympligades.htm)

14 Αυγούστου 2013 – 4:13 μ.μ.  
 Iffestos είπε…
Πλήρης διάλυση και αποσύνθεση. Πέραν του ότι αποτελεί ιστορική γελοιότητα να επικαλείται κανείς κάποια έγγραφα για να ερμηνεύσει την πιθανή δίνη της διεθνούς πολιτικής όταν εμπλέκονται δεκάδες δρώντες και συλλήβδην όλες οι ηγεμονικές δυνάμεις, στην κομβική αυτή στιγμή όταν Ελλάδα και Κύπρος έχουν γονατίσει ο καθείς αρπάζει το στυλό και γράφει ότι του κατέβει στο κεφάλι. Οι γνώμες βαφτίζονται έγκυρες θέσεις, οι προφητείες του παρελθόντος ρέουν ανεύθυνα και οι δίκες προθέσεων εκτοξεύονται ακατάσχετα. Με πολιτικά πολύ ύποπτο τρόπο στην παρούσα δύσκολη συγκυρία όταν η ομόνοια είναι το ζητούμενο αναμοχλεύονται άσκοπα εμφύλιες λογικές τις οποίες χρησιμοποιούμε στο τέλος, ως δήθεν δικαιολογία αποδοχής φασιστικών «λύσεων» όπως το σχέδιο Αναν. Τώρα, επειδή η περιγραφή και ερμηνεία υπό ένα σύνθετο πρίσμα (επίπεδο στρατηγικών δυνάμεων, περιφερειακό επίπεδο, Τουρκία, Κύπρος και ελληνικό πολιτικό σκηνικό) ετοιμάζεται, είναι άσκοπο να εισέλθει κανείς σε άγονη διαμάχη με τον καθένα που γράφει ότι του κατέβηκε. Μια μόνο λέξη. Διαβάζουμε σε αυτό το κείμενο: «Πλην όμως, και επιμελώς, ουδένα απ’ εκείνα τα «καταδεικνύοντα» έγγραφα δεν έκανε ποτέ την εμφάνισή-του στον ανοιχτό αέρα, ώστε να υποστηρίξει την ανήκουστη (τι ανήκουστη, ελεεινή και τρισάθλια) αυτή κατηγορία». Για αυτή λοιπόν την «ανήκουστη και τρισάλθια φράση» του δημοσιευμένου κειμένου κανείς απαντά πολύ εύκολα. Δεν έχει παρά να κατεβάσει μερικές εκατοντάδες έγγραφα της περιόδου και να βάλει στην εύρεση την φράση «coup». Αναρίθμητα τα ευρήματα που επιβεβαιώνουν αυτό που ήδη ξέρουμε. Ότι δηλαδή το παραπαίων ελληνικό προσωπικό των Αθηνών που συγκρουόταν, συνομιλούσε πελατειακά με τους ξένους και ετοίμαζε πραξικοπήματα ο ένας εναντίον του άλλου, υποσχόταν σε άλλα κράτη ότι θα ανατρέψει την εκλεγμένη πολιτική ηγεσία της Κύπρου: Θαυμάστε μια μόνο από τις πολλές αναφορές: 146. Telegram From the Embassy in Greece to the Department of State1 Athens, August 25, 1964, 9:30 p.m.
1. Meeting with Papandreou took place at Kastri … . 2. I then stated that I was finding it very hard to explain Greek policy on Cyprus to Washington. I referred to Papandreou’s public statement last night regarding “complete accord” with Cyprus leadership, … 3. Papandreou replied he was in death struggle with Makarios and had to make these tactical “moves.” … He added unfortunately there has been no response to his proposal. He has been told that Turks are insisting on sovereignty of whatever base they might obtain and hence agreement impossible. … If Turks could accept his proposal he would be willing to struggle with Makarios. e) … He would be more than delighted if coup d’etat for unconditional enosis would be achieved in which case Makarios would be his captive. Acheson has been informed of this and although Papandreou had no hopes that this could be accepted, it would be desirable. He was willing to eliminate Makarios.
1 Source: Department of State, Central Files, POL 27 CYP. Secret; Immediate; 2 Telegram 399 from Athens, August 25, reported that Papandreou had justified his press statement as a tactic needed to put himself in a position to deal forcefully with Makarios. (Ibid.)

14 Αυγούστου 2013 – 4:41 μ.μ.  
 Iffestos είπε…
Βρίσκω άχαρο και αυτοκτονικό να ασχολούμαστε με ιστορικές ανεκδοτολογίες, ακατάσχετες γνώμες, δίκη προθέσεων και αυτό-τραυματισμούς με προφητείες του παρελθόντος. Χρειάζεται όμως προσοχή στην χρήση των εγγράφων και στην αλματώδη χρήση τους. Δεν μπορούν να φωτίσουν επαρκώς την δίνη της διεθνούς πολιτικής και μύριοι άλλοι παράγοντες απαιτείται να συνεκτιμώνται. Εξάλλου, δεν καταλήγεις σε απόλυτα συμπεράσματα εκτός και αν υπάρχει προπαγανδιστική ή ιδεολογική σκοπιμότητα. Χωρίς να θέλω να επανέλθω και να σχολιάσω τέτοιες ιστορικές ανεκδοτολογίες –όπως είπαμε σοβαρή αξιολογικά ελεύθερη περιγραφή της περιόδου 1945-1974 ετοιμάζεται και όχι μόνο από εμένα– αναφέρω μόνο φράση του Αρχηγού του Γενικού Επιτελείου. Δεδομένου ότι το «σχέδιο» το οποίο ποτέ δεν δέχθηκαν οι Τούρκοι περιμένοντας το μοιραίο λάθος μας (έγινε το 1974) πρόβλεπε απόβαση στην Καρπασία και προέλαση. Ακούστε: Στα επεισόδια που πιθανώς θα άρχιζαν θερμόαιμοι (το σκηνικό πανομοιότυπο με πλήθος άλλων περιπτώσεων, βλ. τώρα Συρία), οι τούρκοι όλοι ανέμεναν ότι θα είναι ασυγκράτητοι. Τι απαντάει λοιπόν σε αυτό σε επιτελική σύσκεψη ο Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου των ΗΠΑ που θα διαχειριζόταν «την κρίση»:
Στις 5 Σεπτεμβρίου ο Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου «Η Τουρκία είναι πολύ πιο σημαντική για τα εθνικά συμφέροντα ασφαλείας των Ηνωμένων Πολιτειών σε σύγκριση με την Ελλάδα» Γι’ αυτό, «θα πρέπει να δοθεί μεγαλύτερη προσοχή στα συμφέροντα εθνικής ασφαλείας των ΗΠΑ που σχετίζονται με την Τουρκία όσον αφορά μια σύντομη διευθέτηση όσον αφορά το κυπριακό ζήτημα. Είναι σημαντικό να κρατήσουμε μια ισχυρή Τουρκία φιλική προς τις Ηνωμένες Πολιτείες ακόμη και εάν σε τελευταία ανάλυση θα διακινδυνεύουμε να αποξενώσουμε και προκαλέσουμε υποχώρηση των ελλήνων συμμάχων».

14 Αυγούστου 2013 – 4:58 μ.μ.  
 Iffestos είπε…
Παρά το ότι θα ήταν σκόπιμο να σταματήσω να σχολιάζω τα πιο πάνω (δεν αξίζει τον κόπο!) τα γεγονότα είναι λίγο-πολύ γνωστά και έγκυροι αναλυτές όπως οι Μάριος Ευρυβιάδης, Βαγγέλης Κουφουδάκης και Μιχάλης Ιγνατίου τα έχουν φωτίσει. Όταν πιο πάνω έγραψα ότι ετοιμάζουμε μια περιγραφή αφορά κυρίως το στρατηγικό επίπεδο και το τραπέζι του Προκρούστη πάνω στο οποίο δούλευαν οι ΗΠΑ όλη την προαναφερθείσα περίοδο. Από διάφορες έγκυρες και έγγραφα γνωρίζουμε ήδη πολλά. ΠΧ το πώς προέκυψε το σχέδιο Άτσεσον 4. Σίγουρο είναι όμως ότι αυτό το σκεπτικό επηρέασε την σθεναρή υποστήριξή του στην συνάντηση με τον Πρόεδρο στις 8 Σεπτεμβρίου. Το σχέδιο Άτσεσον 4 στάλθηκε στις 26 Αυγούστου στον Μπώλλ. Ο Άτσεσον υποστηρίζει ότι «τίποτα που θα μπορούσε να πάθει η Κύπρος δεν είναι αβάστακτο. Μόνο πόλεμος ή μόνιμη αποξένωση της Ελλάδας ή της Τουρκίας από την Δύση είναι καταστροφικό. Τρία μαθήματα που πρέπει να λάβουν υπόψη οι ΗΠΑ.
Πρώτον, υπό τις παρούσες συνθήκες μια συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας είναι αδύνατη.
Δεύτερον, ο Παπανδρέου είναι φλύαρος, πανούργος αλλά ηλίθιος, κατά συνέπεια διπλοπρόσωπος και αναξιόπιστος.
Τρίτον, πολύ πιθανό ο Ινονού δεν μπορεί πλέον να συγκρατήσει τον στρατό σε περίπτωση κακομεταχείρισης των τουρκοκυπρίων. [ΣΗΜΕΙΩΣΗ. Βλ. πιο κάτω όταν ο Μπούντι ερωτάει πως θα τηρηθούν τα προσχήματα για να ακούσει την μεθόδευση για την τουρκική εισβολή: «σχεδόν οτιδήποτε θα μπορούσε να εξυπηρετήσει αυτό το σκοπό»]

14 Αυγούστου 2013 – 5:05 μ.μ.  
 Iffestos είπε…
Συνέχεια
Ως πρώτο βήμα ο ελληνικός στρατός στην Κύπρο και η εθνική φρουρά θα πρέπει να περιέλθουν υπό τον έλεγχο ενός ισχυρού άνδρα όπως ο υπουργός άμυνας Γαρουφαλιάς, με την βοήθεια του Βασιλιά –και ίσως της CIA και του Αμερικανικού στρατού. Μετά, ο αποκλεισμός των τουρκοκυπρίων θα τερματιστεί. [Ο Άτσεσον σκέφτηκε ότι η κατάλληλη στιγμή είναι η αλλαγή του τουρκικού αγήματος Τουρδύκ στην Κύπρο, που οι έλληνες τώρα εμποδίζουν. Εάν αυτό θα χρειαστεί σύγκρουση με τον Μακάριο θα την έχουμε. Ούτως ή άλλως, ο Παπανδρέου ανίκανος να κάνει ένα τέτοιο βήμα. Η συζήτηση του (πρέσβη) Labouisse μαζί του δείχνει πόσο ελαφρόμυαλος και ανόητος είναι. Όταν αυτά επιτευχθούν με ένα έμμεσο και μυστικό τρόπο, βοηθήστε τον τουρκικό στρατό να αναπτυχθεί, ως και να ήταν δική τους ιδέα, μια νέα στρατηγική σχεδιασμένη να ξεγελάσει τους πάντες, συμπεριλαμβανομένης της Κυβέρνησης των ΗΠΑ. Στην συνέχεια, μετά από ένα πραξικόπημα του Μακαρίου για ανεξαρτησία ή της Ελλάδας για ένωση, ο τουρκικός στρατός θα κινηθεί και θα εισβάλει στην Καρπασία και θα καταλάβει όση περιοχή χρειάζεται. Μετά από κάποιες συμβιβαστικές δηλώσεις διατυπωμένες με τέτοιο τρόπο ούτως ώστε να κάνουν τους έλληνες να μην προχωρήσουν περισσότερο, οι τούρκοι θα διαπραγματευτούν από θέση ισχύος».
Το σχέδιο παρουσιάστηκε στον Πρόεδρο Τζόνσον. Ο Μπώλλ και ο Άτσεσον υποστήριξαν στον πρόεδρο, στον Μακναμάρα, τον Μπούντι και στον Ράσκ ότι η μόνη λύση είναι τα τετελεσμένα που θα προκαλέσουν την κατάληψη της Καρπασίας προκαλώντας ανακήρυξη της Ένωσης και την καταστολή του Μακαρίου. Ο Μπούντι ερώτησε τι θα πυροδοτούσε την τουρκική επίθεση. Χαρακτηριστικά ο Άτσεσον απάντησε ότι «σχεδόν οτιδήποτε θα μπορούσε να εξυπηρετήσει αυτό το σκοπό» Προσπάθησε να πείσει τον πρόεδρο ότι το πρέπει να προχωρήσει στην υιοθέτηση αυτής της στρατηγικής και το ζήτημα όπως θα προχωρήσουμε «είναι κατά πόσο θα έχουμε μια χαώδη κατάσταση ή μια ελεγχόμενη και τελικά παραγωγική σύμφωνα με τα σχέδιά μας». Είπε επίσης ότι οι Έλληνες δεν πρέπει να πληροφορηθούν για το σχέδιο γιατί πιθανότατα θα το διαρρεύσουν ξανά στον Μακάριο. Όσο για τους Βρετανούς είπε ότι αν και ο Μπάτλερ θα θορυβηθεί ο Λόρδος Μάουντμπάτεν, αρχηγός του Επιτελείου θα είναι φιλικός και οι Βρετανοί θα προστατευτούν (ως προς τα συμφέροντά τους) με αυτό το σχέδιο. [αναφορά σε πολιτική σκοπιμότητα αναβολής του σχεδίου για μετά τις προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου. Τον Σεπτέμβριο σε συνομιλία του με τον Μπάτλερ στο Λονδίνο είπε ότι «δεν υπήρχε χώρος για ένα κυπριακό κράτος όσο δεν θα αναπτύσσεται σύμφωνα με τις επιθυμίες των ΗΠΑ». [Σημείωση. Και σύμφωνα με τον αρχηγό του επιτελείου και άλλους ανώτατους του ΣΕΑ «σύμφωνα με τις τότε επιθυμίες της Τουρκίας απέρριπτε όλα τα σχέδια και τροχοδρομούσε-ανέβαλλε την εφαρμογή των «σχεδίων» μέχρι να πατήσει ο Παπανδρέου, ο Γαρουφαλιάς ή κάποιος άλλος την πεπονόφλουδα του πραξικοπήματος κατά άλλων Ελλήνων και την διολίσθησή μας στο τραπέζι των στρατηγικών παιγνίων]