Ακολουθήστε μας

Οικονομική Κρίση

Ισλανδία, ο εφιάλτης επιστρέφει

Δημοσιεύτηκε

στις

Η κρίση φαίνεται να αναζωπυρώνεται, παρά το ότι η διευθύντρια του ΔΝΤ, τον Αύγουστο του 2012, χαρακτήρισε τον τρόπο της αντιμετώπισης της από τη χώρα ως πρότυπο για τα υπερχρεωμένα κράτη της Ευρωζώνης.

Ισλανδία, ο εφιάλτης επιστρέφει
Οφείλουμε να υπενθυμίσουμε εδώ
τις ύποπτες προτροπές εκ μέρους αμερικανών κυρίως οικονομολόγων, σύμφωνα
με τις οποίες η Ελλάδα όφειλε να επιστρέψει στη δραχμή – έτσι ώστε να
επιλύσει με το μαγικό ραβδί, με τη βοήθεια δηλαδή της υποτίμησης, τα
προβλήματα της οικονομίας της.

Χωρίς καμία αμφιβολία, ο πλανήτης μας
βιώνει την τέταρτη φούσκα των τελευταίων ετών – πολύ πιο μεγάλη, αλλά
και ασύγκριτα πιο επικίνδυνη από τις τρεις προηγούμενες (φούσκα του
διαδικτύου στις Η.Π.Α., ενυπόθηκα δάνεια χαμηλής εξασφάλισης ή subprime,
υπερχρέωση της Ευρωζώνης), πόσο μάλλον σε συνδυασμό με τη φούσκα των παραγώγων.
Πρόκειται για τη φούσκα των περιουσιακών
στοιχείων, τα οποία αυξήθηκαν παγκοσμίως κατά 8,1%, παρά το ότι η
παγκόσμια παραγωγή προϊόντων αυξήθηκε μόλις κατά 3% – με την «κλιμάκωση»
των περιουσιακών στοιχείων να οφείλεται κυρίως στην παράλογη έκρηξη των
χρηματιστηριακών δεικτών.
Για παράδειγμα, ο βασικός δείκτης του
γερμανικού χρηματιστηρίου (DAX), αυξήθηκε κατά 29% το 2012 (συνεχίζεται η
ανοδική του πορεία το 2013), ενώ ο ρυθμός ανάπτυξης της πραγματικής
οικονομίας ήταν μόλις 0,7% – με αποτέλεσμα πολλοί Γερμανοί να θεωρούν ότι είναι πλουσιότεροι, απλά και μόνο επειδή αυξήθηκε η αξία του μετοχικού χαρτοφυλακίου τους.
Ευτυχώς σε μακροπρόθεσμη βάση, αλλά δυστυχώς σε βραχυπρόθεσμη, στην Ελλάδα συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο
αφού η περιουσία των Ελλήνων μειώθηκε στο 28% του μέσου όρου της
Ευρωζώνης, από 50% πριν την κρίση. Κάτι σχετικά ανάλογο συνέβη και στην
Ισπανία, όπου η περιουσία των Ισπανών περιορίσθηκε στο 44%, από 61%
προηγουμένως.
Εάν δε συνυπολογίσουμε τη μείωση της
αξίας των ακινήτων στη χώρα μας, η οποία υπολογίζεται τουλάχιστον στο
30%, θα διαπιστώσουμε ότι, η συνολική μας ζημία πλησιάζει το 1 τρις €, σε σχέση με το 2007 – έναντι της οποίας λάβαμε δάνεια ύψους περί τα 210 δις € (άρθρο), απλά και μόνο για την ανακύκλωση των παλαιοτέρων.
Στα πλαίσια αυτά, εάν η πατρίδα μας
καταφέρει να ξεπεράσει τα προβλήματα της, έστω σε κάποιο βαθμό, κάτι που
θεωρούμε όχι μόνο εφικτό, αλλά πανεύκολο, θα αναδειχθεί στον καλύτερο επενδυτικό προορισμό του πλανήτη
– αφού μόνο και μόνο οι δυνατότητες επίτευξης χρηματιστηριακών κερδών
ξεπερνούν τα 200 δις €  (η σημερινή κεφαλαιοποίηση είναι της τάξης των
68 δις €, με το δείκτη στις 1.000 μονάδες – από 5.500 κάποτε, όταν τα
υπόλοιπα χρηματιστήρια είναι υψηλότερα από ποτέ).
Ανεξάρτητα τώρα από αυτά, πέντε χρόνια
μετά τη χρεοκοπία των τραπεζών της Ισλανδίας, όπου χιλιάδες καταθέτες
έχασαν τα χρήματα τους, το νόμισμα κατέρρευσε και η χώρα διασώθηκε την
τελευταία στιγμή, με δάνεια του ΔΝΤ και των γειτονικών κρατών (ανάλυση),
η κρίση φαίνεται να επιστρέφει – παρά το ότι η διευθύντρια του ΔΝΤ, τον
Αύγουστο του 2012, χαρακτήρισε τον τρόπο της αντιμετώπισης της κρίσης
από τη χώρα, με κύριο όπλο την υποτίμηση του νομίσματος, ως πρότυπο για
τα υπερχρεωμένα κράτη της Ευρωζώνης.
Ίσως οφείλουμε να υπενθυμίσουμε εδώ τις
«ύποπτες προτροπές» εκ μέρους αμερικανών κυρίως οικονομολόγων, αλλά και
Ευρωπαίων (Γερμανών ως επί το πλείστον) ή Ελλήνων, σύμφωνα με τις οποίες
η Ελλάδα
όφειλε να επιστρέψει στη δραχμή – έτσι ώστε να επιλύσει με το μαγικό
ραβδί, με τη βοήθεια δηλαδή της υποτίμησης, τα προβλήματα της οικονομίας
της.
Harpa, το μέγαρο μουσικής της Ισλανδίας
Harpa:
Το μέγαρο μουσικής της Ισλανδίας στο Reykjavik, το οποίο κόστισε περί
τα 100 εκατ. €, είχε σταματήσει με το ξέσπασμα της κρίσης το 2008 –
επειδή η ομάδα επενδυτών που το είχε αναλάβει χρεοκόπησε. Το πήρε
αργότερα το δημόσιο (54%) και η πόλη (46%).
Συνεχίζοντας, η υποτίμηση τότε του
νομίσματος της Ισλανδίας, παράλληλα με την επιβολή απαγόρευσης στην
ελεύθερη διακίνηση των κεφαλαίων, επανέφερε σε κάποιο βαθμό την
οικονομία σε αναπτυξιακή τροχιά – με τη βοήθεια της αύξησης των εξαγωγών
και του τουρισμού, των κλάδων δηλαδή που συνήθως επωφελούνται από
τέτοιου είδους μέτρα.
Η ανεργία μειώθηκε ραγδαία, ενώ οι
εταιρείες αξιολόγησης αναβάθμισαν την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας,
από «σκουπίδια» σε «Investment Grade». Φυσικά οι ξένοι επενδυτές
αποφεύγουν έκτοτε την Ισλανδία, λόγω των περιορισμών που επιβλήθηκαν στη
διακίνηση των κεφαλαίων
Το 2012 η οικονομία της Ισλανδίας
αναπτύχθηκε με ρυθμό 1,4%, ενώ οι εγχώριοι επενδυτές, καθώς επίσης τα
εθνικά συνταξιοδοτικά ταμεία, αναγκάσθηκαν να τοποθετήσουν όλα τους τα
κεφάλαια, λόγω της απαγόρευσης εξόδου τους από τη χώρα, στην μικρή
τοπική αγορά – με αποτέλεσμα οι τιμές των ελάχιστων μετοχών που
διαπραγματεύονται να εκτοξευθούν σε «σουρεαλιστικά» ύψη.
Παράλληλα, οι τιμές των ακινήτων
αυξήθηκαν σε υψηλότερα επίπεδα, συγκριτικά με αυτές πριν από την κρίση –
με αποτέλεσμα να έχουν δημιουργηθεί δύο φούσκες στη χώρα οι οποίες, εάν
συνεχίσουν να αυξάνονται και εάν εκραγούν, θα την καταστρέψουν ξανά (σσ. από
τα παραπάνω φαίνεται καθαρά πως θα έπρεπε να ενεργήσει κάποιος, που να
τοποθετήσει τα χρήματα του δηλαδή, εάν προβλέπει επιστροφή στη δραχμή
).
Η νεοεκλεγείσα τώρα κυβέρνηση υποσχέθηκε
στους πολίτες προεκλογικά την κατάργηση των περιορισμών στην ελεύθερη
διακίνηση των κεφαλαίων. Εν τούτοις, τα 12,5 δις € που έχουν «παγώσει»
στη χώρα, υπερβαίνουν το ετήσιο ΑΕΠ της – ενώ, εάν τυχόν αρθούν οι
απαγορεύσεις, ένα μεγάλο μέρος τους θα «αποδράσει» στο εξωτερικό.
Κάτι τέτοιο θα προκαλούσε μία επόμενη
ραγδαία υποτίμηση του νομίσματος, καθώς επίσης την κλιμάκωση του
πληθωρισμού – με αποτέλεσμα την κατακόρυφη αύξηση των ιδιωτικών χρεών,
αφού το 80% σχεδόν των ενυπόθηκων δανείων των πολιτών είναι συνδεδεμένα
(ρήτρα) με το ποσοστό αύξησης του πληθωρισμού.
Ήδη το 2008, όταν κατέρρευσε τότε η
κορώνα, οι περισσότεροι ιδιοκτήτες ακινήτων βυθίστηκαν στην απόγνωση –
αφού έπρεπε να εξοφλήσουν δάνεια κατά 30% υψηλότερα, από αυτά που είχαν
δανεισθεί, χωρίς να συμπεριλαμβάνονται οι τόκοι και παρά τις διαγραφές
(haircut) που αποφασίσθηκαν από την κυβέρνηση.
Εκτός αυτού, το 50% περίπου των Ισλανδών
αντιμετωπίζει σήμερα μεγάλα οικονομικά προβλήματα – ενώ δεν πιστεύει
την επόμενη προεκλογική υπόσχεση της νέας κυβέρνησης: τον εξαναγκασμό
των διεθνών δανειστών να μειώσουν τις απαιτήσεις τους απέναντι στο
κράτος (haircut). Προφανώς η παιδεία τους δεν τους επιτρέπει να τρέφουν ουτοπίες – αφού γνωρίζουν πολύ καλά ότι, το λογαριασμό πρέπει πάντα να τον πληρώνει κάποιος.
Η απομόνωση λοιπόν της χώρας από τη
διεθνή κοινότητα, καθώς επίσης τα μη συμβατικά μέτρα αντιμετώπισης της
κρίσης που υιοθετήθηκαν, δεν είχαν τα αναμενόμενα αποτελέσματα – με την
S&P να την απειλεί με υποτίμηση της στην κατηγορία «σκουπίδια», ενώ
οι κερδοσκόποι (Hedge Fund), οι οποίοι αγόρασαν στο παρελθόν τα παγωμένα
από τη χώρα περιουσιακά στοιχεία, σε τιμές ευκαιρίας, περιμένουν την
κυβέρνηση στη γωνία.
Οι κερδοσκόποι υπολογίζουν πως, όταν η
κυβέρνηση υποχρεωθεί να διαπραγματευθεί μαζί τους, όπως συνέβη και με
την Αργεντινή, θα αποκομίσουν πολύ περισσότερα, από αυτά που δαπάνησαν –
ενώ έχουν τα μέσα και την υπομονή να περιμένουν. 
Υστερόγραφο:
Υπενθυμίζουμε τις άθλιες πρόσφατες δηλώσεις του ΔΝΤ για τη χώρα μας,
όπου παραδέχθηκε μέσω της διευθύντριας του ότι, προτίμησε να
«ακρωτηριάσει» το χέρι χωρίς αναισθητικό (την Ελλάδα δηλαδή),
αδιαφορώντας για τους κινδύνους της εγκληματικής του ενέργειας –
απλούστατα, επειδή δεν ήταν δυνατόν με κάποιον άλλο τρόπο να διασώσει το
υπόλοιπο σώμα (την Ευρωζώνη). Στη δύστυχη Ισλανδία δεν συμπεριφέρθηκε
τελικά τόσο διαφορετικά – αφού ο στόχος του, η λεηλασία δηλαδή της
δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας των χωρών που εισβάλλει, με την
ιδιοτελή συνεργασία της εκάστοτε τοπικής ελίτ, καθώς επίσης ορισμένων
ΜΜΕ, δεν αλλάζει ποτέ. 
Βασίλης Βιλιάρδος, για το Analyst.gr 

Οικονομική Κρίση

Ποιος πληρώνει για τη μείωση του χρέους…

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Μπορεί το ελληνικό χρέος τον τελευταίο χρόνο να ξεπέρασε τα 404 δισ. ευρώ από 365 δισ. ευρώ το 2019, αλλά η εξέλιξή του είναι θετική, καθώς ως ποσοστό του ΑΕΠ μειώνεται.

Με βάση τα στοιχεία της Eurostat λοιπόν, το ελληνικό χρέος το 2022 μειώθηκε στο 171,% του ΑΕΠ όχι τόσο λόγω του ισχνού πλεονάσματος 0,1% έναντι προβλέψεων για έλλειμμα -1,6% αλλά λόγω της ισχυρής αύξησης του ΑΕΠ και του ακόμη ισχυρότερου πληθωρισμού.

Όπως είπαμε, το χρέος έχει σημασία ως ποσοστό του ΑΕΠ και όχι ως απόλυτος αριθμός… Είναι διαφορετικό π.χ.  να έχει  χρέος  100 χιλ. ευρώ κάποιος που έχει εισόδημα 100 χιλ. και πληρώνει τόκους 5-6 χιλ. ευρώ το χρόνο και κάποιος άλλος που έχει εισόδημα 10 χιλ. ευρώ και πληρώνει το ίδιο κόστος εξυπηρέτησης… Ο δεύτερος τελεί υπό χρεοκοπία γιατί τα 4-5 χιλιάρικα που του απομένουν δεν φτάνουν για να ζήσει…

Ο πληθωρισμός λοιπόν το 2022 έκλεισε στο 9,6% και το ΑΕΠ παρουσίασε αύξηση 5,9% έναντι αύξησης 8,4% που είχε εμφανίσει το 2021.

Καθώς η μεταβολή του ΑΕΠ υπολογίζεται σε αποπληθωρισμένες τιμές, η μεταβολή του ΑΕΠ και ο πληθωρισμός αθροίζουν μαζί για το 2022 μια μεταβολή 9,6% + 5,9% ίση με 15,5%.

Αυτή είναι περίπου και η μείωση του χρέους ως ποσοστού του ΑΕΠ καθώς το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού χρέους είναι στα χέρια των ευρωπαϊκών θεσμών με επιτόκιο περί το 1,5%.

Τουτέστιν ενώ το χρέος αυξήθηκε με 1,5% περίπου, το ΑΕΠ αυξήθηκε με πολλαπλάσιο ρυθμό και ο πληθωρισμός μείωσε την αγοραστική δύναμη στην οικονομία κατά 9,6%…

Όπως οι μη αδαείς  γνωρίζουν όμως στο σύμπαν που ζούμε δεν υπάρχει δωρεάν γεύμα. Τούτο σημαίνει πως όταν υπάρχει μείωση χρέους κάποιος την πληρώνει.

Ας πάρουμε τα πράγματα την αρχή.

Ο κλασικός και προφανέστερος τρόπος να μειωθεί το δημόσιο χρέος είναι να μειωθούν οι δαπάνες του δημοσίου ή να αυξηθούν τα φορολογικά έσοδα και  να δημιουργηθεί πλεόνασμα με το οποίο θα αποπληρωθεί μέρος του αυτού…

Τουτέστιν, κάποιος που χρωστάει πρέπει να ξοδεύει λιγότερα για να πληρώνει το χρέος.

Αυτός είναι ο “ορθόδοξος” τρόπος…

Ένας άλλος τρόπος είναι να αυξηθεί το ΑΕΠ ταχύτερα από χρέος οπότε θα περισσέψουν λεφτά για την αποπληρωμή του χωρίς να χρειαστεί να μειωθούν οι δαπάνες. Ένας τρίτος τρόπος είναι η διάβρωση του χρέους μέσω του υψηλού πληθωρισμού.

Στην περίπτωση αυτή οι άνθρωποι δεν υπόκεινται μειώσεις των ονομαστικών μισθών και συντάξεων ή φορολόγηση των καταθέσεων αλλά μείωση της αγοραστικής δύναμης.

Μείωση της αγοραστική δύναμης σημαίνει πως κάποιος που παίρνει μεροκάματο π.χ. 50 ευρώ την ημέρα, με αυτά σήμερα μπορεί να αγοράσει ένα πεντόλιτρο ελαιόλαδο, ενώ το 2019 αγόραζε περίπου 2. Τα στοιχεία αυτά είναι πραγματικά από την αγορά.

Η αύξηση της τιμής του ελαιόλαδου είναι του μεγέθους που περιγράφουμε αλλά ένα σημαντικό μέρος της οφείλεται στην μείωση της παραγωγής στη Μεσόγειο φέτος και το υπόλοιπο στον υψηλό πληθωρισμό που συνεχίζεται απτόητος στα τρόφιμα.

Από τον υψηλό πληθωρισμό του 2022 έχασαν όλοι. Έχασαν οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι, οι καταθέτες και οι περισσότερες οι επιχειρήσεις που δεν κατάφεραν να μετακυλήσουν την αύξηση του κόστους των πρώτων υλών…

Για τη συνέχεια  Capital

 

Συνέχεια ανάγνωσης

Video

Γιώργος Αδαλής: Κάποιοι έχουν βγει για κυνήγι

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Γιώργος Αδαλής: Κάποιοι έχουν βγει για κυνήγι

Ο οικονομέτρης – αναλυτής Γιώργος Αδαλής, εξηγεί γιατί τα επιφαινόμενα στο χρηματοπιστωτικό σύστημα ιδίως της Ευρώπης με αιχμή την Ελβετία και την Γερμανία, έχουν στη κορυφή των ζητημάτων τους το ενεργειακό, την απεξάρτηση από την Ρωσία και την σχέση με τα κεφάλαια και την εμπλοκή με ρωσικές εταιρίες, την ώρα που η πολιτική των επιτοκίων των κεντρικών τραπεζών, δεν φανερώνει διάθεση για ουσιαστικές παρεμβάσεις στις αλυσιδωτές κρίσεις.

Ο Γιώργος Αδαλής, παραθέτει θεατές αλλά και αθέατες πλευρές της κρίσης , διαφοροποιεί την προσέγγιση του για το τι συμβαίνει στις ΗΠΑ και τι στην Ευρώπη, ενώ επιμένει ότι το κρισιακό σπιράλ θα μας συνοδεύει για πολλά χρόνια ακόμη με πολλά μπρός και πίσω .

Συνέχεια ανάγνωσης

Ελλάδα

Το χρονικό από την ένταξη στα μνημόνια έως την έξοδο από την ενισχυμένη εποπτεία

Δημοσιεύτηκε

στις

Το χρονικό της καταστροφής της Ελλάδας από ανεύθυνους (;) πολιτικούς

Του Θάνου Τσίρου
thtsiros@naftemporiki.gr  

Το τέλος της ενισχυμένης εποπτείας είναι γεγονός. Από αύριο, ξεκινά μια νέα περίοδος για την Ελλάδα κατά την οποία η χώρα δεν θα υπόκειται σε τριμηνιαίους ελέγχους από τους θεσμούς όπως συμβαίνει ουσιαστικά από το 2010 μέχρι σήμερα. Αξίζει όμως να θυμηθούμε τα όσα περάσαμε για να φθάσουμε εδώ. 

Η μνημονιακή περιπέτεια της Ελλάδας, αν και τυπικά ξεκίνησε το 2010, είχε τις ρίζες της παλαιότερα, καθώς από το 2008 είχε ξεκινήσει η δραματική επιδείνωση των δεικτών της οικονομίας, με βασικότερους το δημοσιονομικό έλλειμμα, το δημόσιο χρέος και το εξωτερικό έλλειμμα.

2 Σεπτεμβρίου 2009:
Υπό το βάρος της οικονομικής κρίσης, ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής εξαγγέλλει πρόωρες εκλογές για τις 4 Οκτωβρίου 2009,
τις οποίες κερδίζει το ΠΑΣΟΚ.

EUROKINISSI /ΚΩΣΤΑΣ ΜΠΑΛΤΑΣ

20 Οκτωβρίου 2009:

Ο υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου ανακοινώνει στο ECOFIN ότι το έλλειμμα για το 2009 θα κυμανθεί, ως
ποσοστό του ΑΕΠ, στο 12,5% αντί του 6% που το υπολόγιζε η προηγούμενη κυβέρνηση.

ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΣΥΜΕΛΑ ΠΑΝΤΖΑΡΤΖΗ

22 Οκτωβρίου 2009:

Ο οίκος Fitch υποβαθμίζει την Ελλάδα από το επίπεδο A στο Α- και ακολούθησε μπαράζ υποβαθμίσεων στο επόμενο διάστημα από όλους τους οίκους.

Μάρτιος 2010:

Επισκεπτόμενος την Αθήνα, ο επίτροπος Όλι Ρεν εύχεται στους Έλληνες «καλό κουράγιο», υπονοώντας το τι θα ακολουθήσει.

23 Απρίλιου 2010:

Ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας Γιώργος Παπανδρέου, από το ακριτικό Καστελόριζο, ανακοινώνει την
προσφυγή της Ελλάδας στον μηχανισμό στήριξης.

2 Μαΐου 2010:

Ανακοινώθηκε το πρώτο από τα μεγάλα πακέτα μέτρων του μνημονίου, ύψους 20 δισ. ευρώ, για το 2010 και 10 δισ.
ευρώ για τα επόμενα χρόνια.

6 Μαΐου 2010: Ψηφίζεται από τη Βουλή το μνημόνιο που υπέγραψε η κυβέρνηση με την Ε.Ε. και το ΔΝΤ για τα
μέτρα που θα ληφθούν, προκειμένου να ενεργοποιηθεί ο μηχανισμός στήριξης.

8 Μαΐου 2010:

Υπογράφηκε η δανειακή σύμβαση (το πρώτο μνημόνιο) μεταξύ Ελλάδας και κρατών μελών της Ε.Ε. για δάνειο ύψους 80 δισ. ευρώ.

PHASMA/ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

Η τρόικα στο Μαξίμου – Τόμσεν – Μαζούχ – Μορς

10 Μαΐου 2010:

Υπογράφηκε η αντίστοιχη σύμβαση μεταξύ Ελλάδας και ΔΝΤ για δάνειο ύψους 30 δισ. ευρώ.

31 Οκτωβρίου 2011:

Ο κ. Παπανδρέου ανακοινώνει την απόφασή του για διεξαγωγή δημοψηφίσματος για τα νέα μέτρα που ζητούν οι δα ειστές. Προκαλούνται ισχυρές αντιδράσεις και ανοίγει ο δρόμος για κυβέρνηση συνεργασίας υπό τον Λουκά Παπαδήμο.

11 Νοεμβρίου 2011:
Ορκίστηκε η νέα κυβέρνηση του Λουκά Παπαδήμου, την οποία στηρίζουν ΠΑΚΟΚ, Ν.Δ. και ΛΑΟΣ.

PHASMA/ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ

12 Φεβρουαρίου 2012:

Η Βουλή ψήφισε με 199 ΝΑΙ το 2ο μνημόνιο, το οποίο προκαλεί νέες εσωκομματικές τριβές και διαγραφές βουλευτών.

9 Μαρτίου 2012:
Ολοκληρώθηκε το PSI, με τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα να φτάνει το 95,7%, να «κουρεύεται» χρέος 106 δισ. ευρώ, αλλά
το τελικό όφελος να είναι μόνο 53 δισ. ευρώ και να μη λύνεται το πρόβλημα του χρέους.

17 Ιουνίου 2012:
Διεξάγονται οι εκλογές οι οποίες οδήγησαν τελικά σε δημιουργία κυβέρνησης συνασπισμού με τη συμμετοχή της Νέας Δημοκρατίας, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ. Ο Αντώνης Σαμαράς ορκίζεται o πρωθυπουργός.

EUROKINISSI/ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ

Φθινόπωρο 2014:
Η τρόικα ζητούσε πρόσθετα μέτρα από την κυβέρνηση, η οποία αρνείτο να τα λάβει και υπήρξε ρήξη.

Ιανουάριος 2015:

Η κυβέρνηση Σαμαρά δεν άντεξε στις πιέσεις και προσέφυγε στις κάλπες, που ανέδειξαν πρώτο κόμμα τον ΣΥΡΙΖΑ, που
σχημάτισε κυβέρνηση με τους Ανεξάρτητους Έλληνες. Η τρόικα πίεζε για τη λήψη πρόσθετων μέτρων και υπήρξε μεγάλη ρήξη με την ελληνική κυβέρνηση.

ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΟΡΕΣΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ

28 Ιουνίου 2015:

Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ανακοινώνει την επιβολή capital controls, εξαγγέλλει δημοψήφισμα για την αποδοχή ή μη των προτάσεων μεταρρυθμίσεων στις οποίες κατέληξε το Eurogroup.

5 Ιουλίου 2015:

Πραγματοποιείται δημοψήφισμα, με το 61% να ψηφίζει ΟΧΙ.

ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΣΥΜΕΛΑ ΠΑΝΤΖΑΡΤΖΗ

ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΦΏΤΗΣ ΠΛΈΓΑΣ Γ.

8 Ιουλίου 2015:
Οι ελληνικές αρχές ζητούν πρόγραμμα στήριξης από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας.

12/13 Ιουλίου 2015:
Σε μια μαραθώνια Σύνοδο Κορυφής που διήρκεσε περισσότερο από 17 ώρες, οι ηγέτες των χωρών της Ευρωζώνης καταλήγουν σε συμφωνία επί της αρχής για ένα νέο πρόγραμμα στήριξης για την Ελλάδα, δηλαδή το τρίτο μνημόνιο.

EPA/OLIVIER HOSLET

20 Αυγούστου 2018:
Λήγει το τρίτο μνημόνιο και η Ελλάδα εξέρχεται της μνημονιακής εποπτείας και εισέρχεται στη «μεταμνημονιακή εποπτεία», η οποία θα διαρκέσει έως σήμερα, 20 Αυγούστου 2022. 

Ναυτεμπορικής

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινφογνώμων

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή